Οι Φορείς μεταδίδουν...

     Θέλεις να μεταδώσεις ήθος, θέλεις τα παιδιά σου να γίνουν σωστοί άνθρωποι. 

Και ποιος δεν το θέλει;
Για να μεταδώσεις όμως τις αξίες πρέπει να είσαι φορέας τους.

Μαζί σου να τις κουβαλάς, να είσαι ένα με αυτές.

     Η Αγάπη, η Δικαιοσύνη, η Ειρήνη, η Δημοκρατία, η Ελευθερία, είναι ιδανικά δύσκολα προσπελάσιμα. Αγώνα θέλει προσωπικό η προσέγγισή τους.

     Θα έχεις ακούσει καμπόσους να μιλούν γι' αυτά τα ιδανικά.

Δεν ξεκολλάς τα μάτια σου από τον έναν και παρακαλάς να μην σταματήσει να μιλάει. 

Είναι ο φορέας αυτός.

Πότε θα τελειώσει, σκέφτεσαι για τον άλλον, γιατί μας ζάλισε και ούτε που σου έμεινε και κάτι, αφού από τα λόγια του τα ντουβάρια αντηχούσαν. 

Είναι αυτός που δεν τα κατέχει, δεν τα έχει ενστερνιστεί.

Εγώ, "δεν το 'χω" θα μου πεις. 

Δεν είναι έτσι.
"Δεν το κατέχω, δεν το έχω δουλέψει μέσα μου", θα έπρεπε να ομολογείς στον εαυτό σου.

     Ο "φορέας" μεταδίδει, επειδή κατέχει.
Τα μάτια του παίρνουν φλόγα απ' την καρδιά και το μυαλό και λάμπουν. Αυτή η λάμψη είναι που μεταδίδεται, ακόμα και χωρίς λόγια, χωρίς να ανοίξει καν το στόμα του.

Ο ερωτευμένος με τα μάτια, με τον τόνο της φωνής...
Ο δάσκαλος, πότε κάνει μάθημα σωστό;
Ο ηθοποιός, πότε αποδίδει τέλεια τον ρόλο του;
Ο γονιός, πότε καταλαβαίνει ότι πιάνουν τόπο οι συμβουλές του;

Είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι φορέας, κάτοχος.
Το θέμα είναι τι κουβαλάς μέσα σου...

Και ο Χίτλερ φορέας ήταν, τον ζούσε τον Ναζισμό και τον μετέδωσε και τον μεταδίδει, ακόμα τον μεταδίδει...

Ο πονηρός να υποστηρίξει το Καλό δεν γίνεται...
«ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.»

απ' της καρδιάς το περίσσευμα μιλάει το στόμα

Το Χαμομηλάκι

Το ενοχικό παιδί / Guilt and Shame in Children

      Το διαρκές αίσθημα της ενοχής, το ενοχικό παιδί και κατά συνέπεια η ενοχική συμπεριφορά είναι κάτι που καλλιεργείται και έχει τη βάση της στη πρώιμη παιδική ηλικία. 

Guilt and Shame in Children

      Συχνά οι γονείς έχοντας, ως στόχο να αποτρέψουν συγκεκριμένες συχνά αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών που εμπεριέχουν κίνδυνο καλλιεργούν και ριζώνουν βαθειά την αίσθηση της ενοχής στη ψυχοσύνθεση ενός παιδιού. Χρησιμοποιώντας ένα μη βοηθητικό τρόπο για την αποφυγή δυσάρεστων συνεπειών τόσο για το παιδί όσο και για τους ίδιους.

      Οι ρίζες της ενοχής εντοπίζονται στην πρώιμη παιδική ηλικία, στα βιώματά μας, στον τρόπο που μας μεγάλωσαν και στην ανταπόκριση του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος και κυρίως στις συναισθηματικές μας ανάγκες. 

        Όταν για παράδειγμα, από μικρή ηλικία μαθαίνουμε στα παιδιά πως πρέπει να είναι σε όλα «τέλεια» προκειμένου να τα αγαπάνε και να τα αποδέχονται οι άλλοι και ότι το παραμικρό λάθος ή ψεγάδι κρίνεται και τιμωρείται πολύ αυστηρά, τότε είναι φυσιολογικό να εξελιχθούν σε ενοχικούς ενήλικες.

        Όπως πιστεύουν σήμερα οι επιστήμονες, το να νιώθει ένα παιδί διαρκώς ενοχές, μπορεί να το οδηγήσει μεγαλώνοντας σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, χρόνιο άγχος και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. 

        Σε κατάθλιψη μπορεί να οδηγηθεί και ένας ενήλικας, ο οποίος υποβάλλεται διαρκώς σε επιπλήξεις. Όμως στα παιδιά, λένε ειδικοί από το Washington University, οι υπερβολικές ενοχές μπορεί να συνδέονται με ένα μέρος του εγκεφάλου, στο οποίο λαμβάνει χώρα ο έλεγχος πολλών και διαφόρων ψυχικών διαταραχών.

Η έρευνα αυτή, λοιπόν, καταλήγει στο ότι οι εμπειρίες που έχει ένα παιδί στην πολύ μικρή του ηλικία μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο που αναπτύσσεται ο εγκέφαλός του. 

Και επισημαίνουν ότι είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει ξεκάθαρα τις αλλαγές που συμβαίνουν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου ενός παιδιού, εξαιτίας των ενοχικών συναισθημάτων.

        Ο φόβος και η ενοχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ενώ μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή διάβρωση και αλλοίωση της προσωπικότητας του ατόμου και ειδικότερα ενός παιδιού. 

Τα παιδιά μεγαλώνουν αισθανόμενα υπεύθυνα όχι μόνο για την δική τους συμπεριφορά αλλά και για εκείνη των γονιών τους. 

        Είναι σύνηθες σε συνεδρίες ψυχοθεραπείας να ανακαλύπτουμε μαζί με τους θεραπευόμενους ότι οι ενοχές τους από όλα αυτά που έχουν φορτωθεί και αναλάβει είναι τόσες πολλές, που το φορτίο είναι δυσβάσταχτο. Συχνά, παραδέχονται συμπεριφορές που είναι εξαιρετικά τιμωρητικές και καταστροφικές ως προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Ενώ επιθυμούν το ένα, πράττουν το άλλο και αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια εκδήλωση σύγκρουσης μεταξύ επιθυμίας και ηθικών κανόνων.

Χαρακτηριστικά σημάδια καλλιέργειας ενοχικής συμπεριφοράς στο παιδί
Το αίσθημα της ενοχής τις περισσότερες φορές καλλιεργείται από το στενό οικογενειακό περιβάλλον και συνηθέστερα από τους ίδιους τους γονείς. 

Μια τέτοια συμπεριφορά συνήθως εγκαθιδρύεται όταν:
• Υπάρχει συνεχής επίπληξη και τιμωρία από τις πράξεις που διαπράττει το παιδί, για παράδειγμα εκφράσεις όπως «εσύ φταις για όλα», «πάλι ζημιά έκανες» «όλα λάθος τα κάνεις» κλπ.
• Οι γονείς κατηγορούν το παιδί ότι ευθύνεται για τις δυσκολίες που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν π.χ. οικονομικές δυσκολίες, υπερκόπωση των γονιών κλπ.
• Οι συνεχείς καβγάδες των γονιών μεταξύ τους στη παρουσία των παιδιών δημιουργούν το αίσθημα της ανασφάλειας και του φόβου και κατά συνέπεια τη καλλιέργεια της ενοχής, π.χ. το παιδί θεωρεί ότι ευθύνεται για τη κακή σχέση των γονιών του
• Η συνεχής επισήμανση των αρνητικών πράξεων του παιδιού και η μη αναγνώριση-επιβράβευση των θετικών συμπεριφορών και
• Ο εξαναγκασμός του παιδιού να ζητάει συνεχώς συγνώμη για τις πράξεις του λανθασμένες ή μη.

        Αξίζει να σημειωθεί, ότι, αν αντιλαμβάνονται ότι το παιδί παρουσιάζει υπερβολικά ενοχικά συμπτώματα, π.χ. ζητά συγγνώμη με το παραμικρό ή λέει διαρκώς ότι εκείνο φταίει για όλα, είναι σημαντικό να βρουν αποτελεσματικούς τρόπους για να ρυθμίσουν τα συναισθήματα αυτά και να βοηθήσουν το παιδί να τα ξεπεράσει, προκειμένου να προλάβουν μελλοντικά ψυχολογικά προβλήματα.
        Σημαντικό είναι οι γονείς να παρατηρούν τη συμπεριφορά τους και την επίδραση που έχει στα παιδιά, καθώς η καλλιέργεια των αισθημάτων ενοχής και φόβου δημιουργούν ένα παιδί αδύναμο και ανασφαλή που αργότερα, ως ενήλικας θα έρθει αντιμέτωπος με τη διαχείριση τέτοιων συναισθημάτων και κατ’ επέκταση τη δημιουργία μίας ενοχικής προσωπικότητας.

        Για την διαχείριση, την καλύτερη αντιμετώπιση και την αλλαγή τέτοιων προτύπων συμπεριφοράς είναι σημαντικό να υπάρξει επαφή με κάποιον Ειδικό Ψυχικής Υγείας τόσο για τους γονείς αλλά και για το ίδιο το παιδί. Η χρήση ειδικών τεχνικών συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας με εξειδίκευση στη παιδοψυχολογία-παιδοψυχιατρική για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και πολύ βοηθητική για το σύνολο του οικογενειακού συστήματος.

Λουκαδάκη Ελευθερία – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς αισθάνονται οι έφηβοι, αν αποτύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις;

Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι γονείς;
.

Οι γονείς καλό είναι να μη βιαστούν να βάλουν την ταμπέλα
του «αποτυχημένου» ή της «αποτυχημένης»

Από τα δεκάδες χιλιάδες ελληνόπουλα που “χτυπούν” κάθε χρόνο την πόρτα της Ανώτατης Παιδείας, λίγα είναι τελικά εκείνα που καταφέρνουν να μπουν με την πρώτη στη σχολή που πραγματικά επιθυμούν. Τα περισσότερα συμβιβάζονται με μια ειδικότητα που δεν τα ενθουσιάζει.
Η μη εισαγωγή τους στα AEI δίνει στους νεαρούς και στις νεαρές το βάπτισμα του πυρός στην πρώτη “μη επιτυχία” της ζωής τους.
Καλό είναι οι γονείς να παρουσιάζουν το πρόβλημα έτσι όπως έχει, ούτε ως ασήμαντο, αλλά ούτε και ως πανωλεθρία. 
Εξάλλου, το παιδί δικαιούται μια δεύτερη ή και τρίτη ευκαιρία, αρκεί πραγματικά να μπορεί και να θέλει να διαβάσει περισσότερο.  
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες οι γονείς ζητούν από τα παιδιά τους κάτι που είναι αδύνατον είτε επειδή το παιδί δεν έχει αντικειμενικά τις δυνατότητες να προχωρήσει άλλο, είτε επειδή είναι αποφασισμένο να μην καταβάλει καμία προσπάθεια προς την κατεύθυνση που επιθυμούν οι γονείς.

Πώς νιώθουν οι έφηβοι;

• Όπως και να έχει, η αποτυχία είναι “βαριά κουβέντα” για μικρούς και μεγάλους. Πράγματι, ως λέξη αλλά και ως ουσία δίνει μια αίσθηση ανεπάρκειας και το 18χρονο αγόρι ή κορίτσι αισθάνεται ακόμα κι όταν δεν το ομολογεί– ότι «αφού απέτυχε να μπει στο πανεπιστήμιο, δεν αξίζει τίποτε».
• Ακόμα και τα παιδιά που «μένουν απ’ έξω», επειδή δε διάβαζαν και ξέρουν πολύ καλά ότι εκείνα ευθύνονται για τη μη εισαγωγή τους, αισθάνονται ότι είναι ανάξια επειδή ακριβώς δεν κατάφεραν να «στριμώξουν» τον εαυτό τους ώστε να διαβάσει αρκετά.
• Eξίσου ανάξια νιώθουν και τα παιδιά που προσπάθησαν όσο μπορούσαν, αλλά δεν τα κατάφεραν.
• Aίσθηση μη ικανοποίησης διαποτίζει και την ψυχή των παιδιών που δεν πέρασαν στη σχολή που ονειρεύονταν, αλλά σε κάποια που δεν τα συγκινεί καθόλου. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν ή να αρκεστούν σε αυτή και «να τελειώνουν»; Τα παιδιά νιώθουν σαν χαμένα μπροστά σε τόσο μεγάλες αποφάσεις.

Τι σας συμβουλεύω...

1. Καλό είναι να μην κριτικάρετε το παιδί.
2. Αν το παιδί επιθυμεί να κάνει μια δεύτερη προσπάθεια και να παλέψει για να μπει στη σχολή που το ενδιαφέρει, τότε καλό είναι αυτή η ευκαιρία να του δοθεί.
3. Αν όμως είναι ήδη η δεύτερη χρονιά που δίνει και θεωρείτε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει πουθενά ούτε του χρόνου, είτε επειδή δε διαβάζει είτε επειδή απλώς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, τότε θα πρέπει να στραφείτε σε άλλες ρεαλιστικές προτάσεις.
4. Να πείσετε και το παιδί ότι στη ζωή υπάρχουν αρκετές επιλογές πέρα από μια ανώτατη ή ανώτερη σχολή.
5. Οι επιλογές αυτές μπορεί να φαντάζουν τώρα σαν «έσχατη λύση» ή «λύση ανάγκης», όμως η εκτίμηση αυτή είναι υποκειμενική. Γονείς και παιδί θα πρέπει όχι μόνο να κάνετε ρεαλιστικές επιλογές, αλλά και να τις δείτε όσο πιο θετικά γίνεται.
6. Το παιδί πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και για τις επιλογές «δεύτερης κατηγορίας» απαιτείται μια μίνιμουμ προσπάθεια που θα πρέπει οπωσδήποτε να την καταβάλει.
7. Οι γονείς, όσο και αν πικραίνονται που το παιδί τους δεν μπήκε σε καμία σχολή επειδή «τεμπέλιαζε», πρέπει να θυμούνται ότι έχουν απέναντί τους ένα νεαρό ή νεαρή στην ηλικία των 17-18 ετών και ότι καλό είναι σε αυτή την ακόμα ευαίσθητη ηλικία να μη βιαστούν να βάλουν την ταμπέλα του «αποτυχημένου» ή της «αποτυχημένης». Aκόμα κι αν το παιδί είναι «τεμπέλικο» στο διάβασμα και ήταν φυσικό να μην περάσει σε καμία σχολή, δεν παύει να έχει προτερήματα και αξίζει το σεβασμό σας.
8. Βοηθήστε το να πιστέψει στον εαυτό του, να ανακαλύψει τα θετικά του στοιχεία και να στηριχτεί σε αυτά για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα της ζωής, που είναι η κοινωνική επιβίωσή του. Αναζητήστε μαζί του κάποιους τομείς που θα του διασφαλίζουν μελλοντικά όχι μόνο την οικονομική επιβίωση, αλλά και κάποια στοιχειώδη ικανοποίηση.

Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου σε συμβουλεύει...
.
Το διαβάσαμε στο TLife.gr
από ourlife

Φθόνος - Το Σκοτεινό Δηλητήριο της Ψυχής

Φθόνος: Το χειρότερο δηλητήριο στην ψυχή ενός ανθρώπου!

Το έντονο αίσθημα δυσαρέσκειας για την υπεροχή, τα αγαθά, ή την ευτυχία του άλλου.

Ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. 

Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. 

Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πώς το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

πηγή

😖😖😖

O αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης λέει ότι υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων που φθονούν: 

1. Οι Φιλόδοξοι, αυτοί που δεν αντέχουν να τους ξεπερνούν οι άλλοι σε φήμη, πλούτο, δόξα, κτλ 
2. Οι Μικρόψυχοι και ανικανοποίητοι, που πάντα ζηλεύουν τα ξένα αγαθά και δεν αρκούνται στα δικά τους.

Από τον φθόνο πηγάζουν:

1. Μίσος, που μπορεί να οδηγήσει τον φθονερό να κάνει κακό στον συνάνθρωπό του. Πολλές φορές έχουμε δει ανθρώπους να προσπαθούν να κάνουν κακό πχ.στην δουλειά του άλλου η ακόμα και αδέρφια να αδικεί ο ένας τον άλλον σε θέματα περιουσιακά και δημιουργείται φοβερό μίσος. 

Πολλές φορές ο φθονερός άνθρωπος δεν αντέχει να βλέπει την επιτυχία του άλλου και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει κακό.

2. Κακεντρέχεια, Καταλαλιά και Κατάκριση, διότι ο φθονερός πάντα προσπαθεί να διαβάλλει και να κατηγορήσει με ψέματα αυτόν που φθονεί. Το γνωστό κουτσομπολιό με το οποίο ο φθονερός ο άνθρωπος βγάζει δηλητήριο και «θάβει» τους άλλους. 

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ανθρώπους να βγάζουν δηλητήριο και ζήλια για άλλους σε κάποια συζήτηση και να προσπαθούν να τους κατηγορήσουν.

Ο φθονερός πολλές φορές ψάχνει με αγωνία να μάθει τα ελαττώματα αυτού που φθονεί και να τα χρησιμοποιήσει εναντίον του. Πχ κάποια απερισκεψία, κάποια λέξη άσκοπη ή κάποια άλλη κίνηση λανθασμένη και να την διαβάλλει. Στο κουτσομπολιό τα πρωτεία δεν έχουνε μόνο οι γυναίκες αλλά και οι άντρες. 

Όμως οι γυναίκες βγάζουν περισσότερο ζήλια απέναντι σε μια άλλη γυναίκα πχ όμορφη, πετυχημένη κτλ.

Πολύ δύσκολα δεν θα νοιώσουν μειονεκτικά απέναντι σε μια όμορφη γυναίκα και η αντίδρασή τους θα εξαρτηθεί από τον χαρακτήρα,την αγωγή και την παιδεία τους.

Μια γυναίκα με καλό χαρακτήρα, καλή αγωγή από την οικογένεια, δεν θα πέσει ποτέ σε χαμηλό επίπεδο και στην κατάντια που δυστυχώς φέρνει ο φθόνος.

Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες βέβαια.
Θα λέγαμε ότι είναι πολύ βασικό η αγωγή που πήρε κάποιος από την οικογένειά του, άντρας ή γυναίκα.

Δηλαδή τα παιδιά που είχαν μια καλή αγωγή από τους γονείς τους, τους οποίους δεν είδαν ποτέ να κουτσομπολεύουν με κακία άλλους ανθρώπους, αλλά αντίθετα να διδάσκουν τον σεβασμό, έχουνε γερές βάσεις και δύσκολα θα πέσουν στην παγίδα του φθόνου.

Φυσικά, πολλές φορές τα αίτια είναι και ψυχολογικά. Ένας άνθρωπος με συμπλέγματα κατωτερότητας είναι δύσκολο να μην το εκδηλώσει αυτό απέναντι σε άλλους ανθρώπους και ο λόγος είναι ότι ακριβώς,νοιώθει κατώτερος από τους άλλους και δεν μπορεί να διαχειριστεί αλλιώς αυτό το ''αρρωστημένο''συναίσθημα.

3. Χαιρεκακία, όταν ο φθονερός χαίρεται με την συμφορά του άλλου.

4. Κατάθλιψη, που κυριεύει τον φθονερό και τον κατατρώει σαν ''σαράκι''. Ο φθονερός ο άνθρωπος έχει την θλίψη για σύντροφό του και είναι πάντα ανικανοποίητος. 

Ποθεί τα καλά των άλλων και λυπάται βαθύτατα. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας τον κάνει δυστυχισμένο.

Οι φθονεροί οι άνθρωποι είναι ανοιχτά βιβλία και τους καταλαβαίνεις αργά η γρήγορα διότι είναι αδύνατον να μην εκφράσουν τον φθόνο τους με τα λόγια.

Τα λόγια είναι το περίσσευμα της καρδιάς. 

Αρκεί να καθίσεις με αυτά τα άτομα για να δεις ότι ασχολούνται, παρατηρούν και κατακρίνουν συνέχεια τους άλλους, χρησιμοποιώντας ψέματα και συκοφαντία. 

Διαβάλλουν τα πάντα και προσπαθούν να συκοφαντήσουν αυτόν που φθονούν, σε τρίτα άτομα με άσχημα λόγια και ψέματα. 

Όσοι δεν είναι κουτοπόνηροι και φθονεροί σαν αυτούς και δεν ασχολούνται όλη μέρα με το να θάβουν τους άλλους για αυτούς είναι ''χαζοί'',τρελοί, κακοί...ψυχροί και ανάποδοι.

Αυτοί ξέρουν τα πάντα για τους πάντες.

Έναν καλό λόγο δεν ακούς από το στόμα των φθονερών για κανέναν άνθρωπο. 

Μόνο όταν έχουνε συμφέρον, ίσως, ξεστομίσουν καμιά καλή κουβέντα.

Μπαίνουν στα σπίτια των άλλων, δήθεν φιλικά, μόνο και μόνο για να κουτσομπολέψουν και να μάθουν.

Οι φθονεροί άνθρωποι περνούν την ζωή των άλλων από μικροσκόπιο και παρατηρούν τα πάντα.

Και φυσικά τα μεταφέρουν, όπως θέλουν.

Η κατάληξη αυτών των ατόμων είναι η απομόνωση, αφού κανείς δεν θα τους θέλει στο τέλος. 

Η χειρότερη έκφραση του φθόνου είναι η συκοφαντία, διότι κάνει μεγάλο κακό στην τιμή και την υπόληψη ενός ατόμου και προκαλεί μεγάλο πόνο.....

«Η συκοφαντία είναι σαν την ενοχλητική σφήκα: αν είσαι σίγουρος σκότωσε την με μια αποφασιστική κίνηση αμέσως. Αν όχι, μην προσπαθείς να την διώχνεις, γιατί θα σου επιτεθεί με μεγαλύτερη μανία.» 

Nicolas Chamfort

..............

kardiacitynews

Το Χαμομηλάκι

Τότε που λαχταρούσαμε την «τρόικα» και τρώγαμε πατούσες!! - Τα παγωτά της παιδική μας ηλικίας.

Βάζω στοίχημα πως σαν παιδιά είχαμε φάει
περισσότερα παγωτά μπανάνα, από ότι φρούτα.
Απλό, αλλά εντυπωσιακό.

Του Λευτέρη Σαββίδη

Η διαδρομή γνωστή: θάλασσα, κατάστημα, ψυγείο, παγωτό. Την ώρα που βουτούσες μέσα σε ένα τεράστιο ψυγείο για να βρεις το αγαπημένο σου παγωτό, βίωνες μια στιγμή στον παράδεισο. Πόση ευτυχία μπορούσε να προσφέρει ένα απλό παγωτό; Μόνο όταν το βιώσεις ως παιδί μπορείς να το συνειδητοποιήσεις.

Τα παγωτά των παιδικών μας χρόνων ήταν πιο απλά και ταυτόχρονα πιο εντυπωσιακά. Από την πατούσα και τη μπανάνα, στις απίθανες γρανίτες, τους πελώριους πύργους και όλα εκείνα τα παγωτά που βρίσκαμε στα ψυγεία όταν ήμασταν παιδιά. 

Μαζί με τη μπανάνα, εκεί στο ψυγείο της ΕΒΓΑ, υπήρχε και η πατούσα.
Με φράουλα αυτή. Ε, πάντα ένας έπαιρνε το ένα και ο άλλος το άλλο.

Φτιάξαμε μια λίστα με εκείνα που έμειναν ανεξίτηλα στο μυαλό μας από τότε που τα παγωτά κυκλοφορούσαν μόνο τους καλοκαιρινού μήνες.  
Κάποια κυκλοφορούν και σήμερα, ενώ άλλα παραμένουν απλά μια γλυκιά ανάμνηση.
Τσέκαρε τη λίστα και ψήφισε εκείνο που θυμάσαι πιο έντονα από τότε που ήσουν παιδί:
..................
περισσότερα εδώ: eccefpolis

Δεν έχει «μα και μου»... / Καληνύχτα σας...

Ρίξε τα μούτρα σου και πήγαινε να τα βρεις με τον άνθρωπό σου.
Τι κερδίζεις έτσι; Είσαι ικανοποιημένος; Είσαι ευτυχής; 

Νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
Κάθεσαι μόνος, παρεξηγημένος, δεν μιλάς σε άνθρωπο, σέρνεσαι όλη μέρα…
Γιατί;

«Με πρόσβαλε. Με έθιξε. Δεν με καταλαβαίνει.» 

Χίλια δυο πράγματα θα βρεις για να μου πεις.

Αν είναι τόσο τρομερό αυτό που έκανε, χώρισε τον. 

Κόψ’ τον. Φύγε μακριά.
Αν όμως όχι, ρίξε τα μούτρα σου και πάνε να τον βρεις. 

Ζήτα του συγγνώμη και συνεχίστε να πορεύεστε αγαπημένοι.

Δεν έχει «μα και μου». Αυτά είναι παραμύθια.
Σκέτος εγωισμός είναι η συμπεριφορά σου. 

Σκέτος εγωισμός.

Τι περιμένεις; Να σε λυπηθούν; 

Να σε χαϊδέψουνε; Να σε παρακαλάνε; 

Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Σύνελθε. Ρίξε τα μούτρα σου και πήγαινε να τον βρεις. 

Όποιος και αν είναι… Η γυναίκα σου, ο άντρας σου, ο αδερφός, η φίλη, ο γονιός σου.
Και ναι. Εσύ συγγνώμη να ζητήσεις. 

Και ας μην ήτανε το λάθος δικό σου αποκλειστικά.

Ρίξε τα μούτρα σου και πήγαινε να τον βρεις…
Αλλιώς κάτσε μόνος, δυστυχής, παρέα με τον εγωισμό σου…

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γέμισε ο τόπος...

Άνθρωποι αχάριστοι…
Σίγουρα κάποια στιγμή τους έχεις συναντήσει.

Είναι αυτοί, που ξεχνάνε το καλό που κάποτε τους έκανες.
Είναι αυτοί, που μένουνε στο ένα σου στραβό και όχι στις χίλιες σου θυσίες.
Είναι αυτοί, που στη πρώτη ευκαιρία, θα βρούνε κάτι να σου πουν.
Είναι αυτοί, που δύσκολα θα πουν «σε ευχαριστώ, σε αγαπώ, συγγνώμη.»

Άνθρωποι αχάριστοι.
Γέμισε ο τόπος από δαύτους.

Ξέρεις όμως πιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα;
Πως κανένας από μας δεν πιστεύει πως είναι αχάριστος ο ίδιος .

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μας διδάσκουν χωρίς... να μιλούν

Τα ζώα έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να μας δίνουν πολύτιμα μαθήματα, χωρίς να χρησιμοποιούν καν τη γλώσσα. 

Εξάλλου, τα κατοικίδιά μας είναι μέλη της οικογένειας και αποτελούν μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. 

Από τις σειρές που σχηματίζουν τα μυρμήγκια στα σπίτια μας μέχρι τα άγρια ζώα κρυμμένα στα σκοτεινά δάση, κάθε ζώο εκεί έξω μας διδάσκει κάτι σημαντικό για τη ζωή και την αγάπη, μόνο όμως αν είμαστε ανοιχτοί σε αυτά τα σήματα. 

Ορισμένες φορές, τα ζώα μπορούν μας δώσουν μαθήματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν και να αλλάξουν προς το καλύτερο με τόσους πολλούς τρόπους, όπως:

1. Να ζούμε στο παρόν
Τα ανθρώπινα όντα είναι τα μόνα πλάσματα που είναι ικανά να «μετακινηθούν» ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον στο μυαλό τους και ενώ αυτό αποτελεί για εμάς κυρίως ένα πολύτιμο δώρο, τα ζώα έχουν την ικανότητα να ζουν πλήρως στο παρόν. 

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πώς να το κάνουν αυτό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να το πετύχουμε. 

Έρευνες δείχνουν ότι η ενσυνειδητότητα (η οποία καταφέρνει να κρατήσει την πλήρη προσοχή μας στην παρούσα στιγμή) έχει μια σημαντικά θετική επίδραση στον εγκέφαλο και στη συνολική μας υγεία. Φαίνεται λοιπόν ότι τα ζώα το κάνουν σωστά και είναι αυτά που πρέπει να μιμηθούμε!

2. Συγχώρεση
Τα ζώα μπορούν επίσης να προσπεράσουν κάθε άσχημη πράξη εναντίον τους και να συγχωρέσουν τους άλλους γρήγορα. Αν έχετε έναν σκύλο, θα γνωρίζετε ότι ακόμα και αν πολλές φορές του έχετε φωνάξει ή έχετε νευριάσει μαζί του, αυτός πάντα επιστρέφει και προσπαθεί να σας κάνει χαρούμενους. 

Η πίστη τους και η ικανότητα να συγχωρούν δείχνει πόσο πολύτιμοι σύντροφοι είναι για εμάς. Μπορεί να νιώθουμε ότι δεν μπορούν να συγχωρήσουμε κάποιους ανθρώπους εξαιτίας του τρόπου που μας φέρθηκαν, αλλά η εξάσκηση της πράξης της συγχώρεσης μπορεί να μας θεραπεύσει πραγματικά και να μας βοηθήσει να πάμε παρακάτω. 

Ο θυμός και η μνησικακία μόνο εμάς πληγώνουν στο τέλος.

3. Η σημασία του παιχνιδιού
Σε έναν κόσμο συνεχούς δουλειάς και προθεσμιών, ξεχνάμε τα οφέλη του παιχνιδιού. Η σοβαρότητα και το συνεχές άγχος είναι βλαβερά τόσο για τη σωματική, όσο και για την ψυχική μας υγεία, αλλά το παιχνίδι μας επιτρέπει να επανασυνδεόμαστε για λίγο με την ξέγνοιαστη πλευρά μας και την ψυχική μας ηρεμία ξανά. 

Οι γάτες, τα κουνέλια και οι σκύλοι είναι όλα κατοικίδια ζώα που επινοούν νέους διασκεδαστικούς τρόπου να παίζουν κάθε μέρα και μπορούν να ακολουθήσουμε το παράδειγμα τους.

4. Η σημασία του ύπνου
Ο ύπνος και το παιχνίδι είναι ο απόλυτος συνδυασμός για έναν άκρως υγιεινό τρόπο ζωής. Τα ζώα κουλουριάζονται και αποκοιμιούνται αμέσως μόλις νιώσουν κουρασμένα και αν και δεν έχουν προθεσμίες και δουλειές για να ανησυχούν, και πάλι μας διδάσκουν ότι ο ύπνος είναι ένα κομμάτι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση μας. 

Ο ύπνος ως μια απολαυστική και χαλαρωτική δραστηριότητα μας βοηθά να αναπληρώνουμε και να θεραπεύουμε το σώμα μας για την επόμενη (ή υπόλοιπη) μέρα.

5. Επιμονή
Τα ζώα είναι επίμονα στις δραστηριότητες τους. Αν μια γάτα κυνηγά για παράδειγμα μια σαύρα, θα κάνει ο,τι μπορεί για να καταφέρει να την παγιδεύσει. Αν γίνουμε και εμείς τόσο επίμονοι με την επίτευξη των στόχων μας, σίγουρα θα είμαστε πιο ικανοί να πετυχαίνουμε περισσότερα. 

Ωστόσο, όπως και μια γάτα, χρειάζεται επίσης να γνωρίζουμε πότε να τα παρατήσουμε και να προχωράμε στον επόμενο μας στόχο.

6. Συνεκτικότητα
Πολλά ζώα τρώνε, κοιμούνται και ταξιδεύουν μαζί σε κοπάδια ή αγέλες και αυτό αποδεικνύεται ωφέλιμο για το καθένα ξεχωριστά. Μια ομάδα μαϊμούδων μένει ενωμένη και φροντίζει η μία την άλλη, ένα σμήνος μελισσών δουλεύει συγχρονισμένα για να φτιάξει μια φωλιά, μια αποικία μυρμηγκιών συγκεντρώνει οργανωμένα όση τροφή χρειάζεται όλος ο πληθυσμός. 

Υπάρχουν τόσα άλλα παραδείγματα, αλλά η συνεκτικότητα και η κοινότητα των ζώων μας διδάσκει τη δύναμη της συνεργασίας για έναν καλύτερο μέλλον για όλους.

7. Ενσυναίσθηση
Τα ζώα μπορούν να διαισθανθούν πότε δεν νιώθουμε καλά και να προσπαθήσουν να μας παρηγορήσουν. 

Οι σκύλοι αποτελούν ένα από τα πιο συμπονετικά πλάσματα για παράδειγμα και όταν δημιουργούμε έναν ισχυρό δεσμό μαζί τους, είναι ικανά να μας καταλάβουν και να μας φροντίσουν με τρόπους που πολλές φορές μας ξαφνιάζουν. 

Με το να είμαστε πιο συμπονετικοί με τους φίλους και την οικογένεια μας, να μπαίνουμε στη θέση τους και να τους κατανοούμε, μπορούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο και τα ζώα φαίνεται ήδη ότι το γνωρίζουν αυτό.

8. Τα ένστικτα είναι σημαντικά
Στους ανθρώπους, η λογική σκέψη συνήθως επικρατεί, πάνω από το ένστικτο και τις σωματικές αισθήσεις. Ωστόσο, τα ζώα βασίζονται σε αυτά σχεδόν ολοκληρωτικά, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. 

Ο λόγος που τα ένστικτα ακόμα υπάρχουν στους ανθρώπους σημαίνει ότι ακόμα παίζουν έναν σημαντικό ρόλο, και με το να τους δίνουμε λίγη παραπάνω προσοχή, μπορούμε να αποκτήσουμε μια πληρέστερη εικόνα για το τι συμβαίνει γύρω μας. 

Η απόλυτη προσήλωση στη λογική αποδεικνύεται βλαβερή από μόνη της, αλλά μια καλή ισορροπία ανάμεσα σε αυτή και στα ένστικτα θα αποδειχθεί πιο ωφέλιμο για όλου μας.

9. Η αρμονική ζωή
Σε ένα δάσος, υπάρχουν εκατομμύρια διαφορετικά είδη που ζούνε όμως αρμονικά μεταξύ τους. 

Ακόμα και ένα λιοντάρι που χρειάζεται το θήραμα του, είναι ευγενικό και προστατευτικό απέναντι σε άλλα ζώα, όταν δεν πεινάει. 

Αν και η επιβίωση είναι μέρος της ζωής όπου και αν βρισκόμαστε, αυτό δεν σημαίνει ότι η αρμονική συμβίωση δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικότατο μάθημα που τα ανθρώπινα όντα πρέπει να μάθουν, ειδικά τώρα που η έλλειψη ανοχής αρχίζει να επεκτείνεται στον κόσμο μας.

10. Αγάπη άνευ όρων
Τα ζώα είναι ικανά να νιώσουν αυτή την αγάπη για άλλα ζώα όπως και για τους ανθρώπους και αυτό ισχύει ειδικά με τους σκύλους και τα άλογα. 

Υπάρχουν φορές που νιώθουμε το ίδιο για τα κατοικίδια μας, αλλά τείνουμε να θέτουμε όρους όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. 

Αν μπορούμε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο όπως αγαπάμε τα ζώα μας, και όπως εκείνα αγαπούν εμάς, φανταστείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας!

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι Αντιπαθητικοί Άνθρωποι

Όλοι παλεύουμε, λίγο-πολύ, να κάνουμε καλή εντύπωση, να είμαστε αρεστοί και αγαπητοί, αλλά για κάποιους τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. 

Είναι κάποιες συμπεριφορές ή συνήθειες που τους κάνουν αντιπαθητικούς και βαρετούς και οι άνθρωποι τους αποφεύγουν.

 

Είναι παρτάκηδες

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. 

Είναι επικεντρωμένοι μόνο στον εαυτό τους και τις περισσότερες φορές δεν τους ενδιαφέρει πώς νιώθουν οι άλλοι . Θεωρούν ότι είναι το κέντρο του κόσμου. 

Και επειδή έχουν ακούσει ότι οι Δελφοί θεωρούνται το κέντρο του κόσμου, συχνά θα τους βρεις εκεί να πέφτουν σε βαθύ στοχασμό και να παίρνουν ενέργεια. Πραγματικά εκεί νιώθουν ότι είναι στο φυσικό τους περιβάλλον. (;)

Ενδιαφέρονται μόνο για το «φαίνεσθαι»

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, η πραγματική ομορφιά προέρχεται από μέσα. 

Η εξωτερική ομορφιά δεν έχει καμία σημασία εκτός και αν είναι κανείς μοντέλο. 

Αλλά οι άνθρωποι, με αντιπαθητική συμπεριφορά, πιστεύουν πως μόνο αυτό είναι που μετράει, άσχετα αν δεν έχουν ποτέ περπατήσει σε πασαρέλα και δεν τους έχουν ζητήσει να γίνουν εξώφυλλο ούτε σε περιοδικό για σκύλους.

Είναι ανταγωνιστικοί

Είναι αυτοί που τα κάνουν όλα καλύτερα, που κάνουν περισσότερα πράγματα από τους υπόλοιπους και φυσικά γνωρίζουν τα πάντα. Μπορεί να έχεις ανέβει στον Όλυμπο και εκείνοι θα σου πούνε: «τι μόνο αυτό έχεις καταφέρει να κάνεις; Εγώ έχω ανέβει στο Έβερεστ». Με τον καλό τον λόγο πάντα!

Βλέπουν παντού εχθρούς

Οι αντιπαθείς άνθρωποι συνήθως βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με όλους γύρω τους και ειδικά με τους φίλους τους και την οικογένειά τους. 

Αντί να είναι δεμένοι μαζί τους, περιμένουν στη γωνία πότε θα βγάλουν τα όπλα. Τα έχουν πάντα μαζί τους και δεν πάνε πουθενά χωρίς αυτά και το φούμο τους.

Θέλουν να νιώθουν σημαντικοί

Συνεχώς αναρωτιούνται γιατί οι άλλοι δεν τους βλέπουν τόσο σημαντικούς, όσο οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι. 

Αν δεν μπορούν να συμμετέχουν σε μια συνάντηση φίλων και οι φίλοι συναντηθούν χωρίς την παρουσία της Αυτού Μεγαλειότητος, τότε θα παρεξηγηθούν και θα κάνουν φασαρία. Είναι πολύ καλοί σε αυτό.

Θέλουν να είναι πάντα το αφεντικό

Πρέπει συνεχώς να παίρνουν εκείνοι τις αποφάσεις και να ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα, διαφορετικά η γη δε θα γυρίζει και το οξυγόνο δε θα φτάνει για όλη την ανθρωπότητα. 

Ναι, κάπως έτσι το βλέπουν.

Είναι ανειλικρινείς και κρυψίνοες
Οι περισσότεροι αντιπαθητικοί άνθρωποι είναι ανειλικρινείς. 

Λένε ψέματα σχεδόν για τα πάντα, κάνουν διερευνητικές ερωτήσεις στις ερωτήσεις που τους κάνουν, και δεν μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα. 

Με λίγα λόγια θέλουν να μαθαίνουν για τους άλλους, αλλά να μην αποκαλύπτουν τίποτε για αυτούς και αν αποκαλύψουν κάτι συνήθως δεν είναι η αλήθεια. 

Φοβούνται μάλλον ότι οι άλλοι θα τους κρίνουν, όπως εκείνοι συνηθίζουν να κρίνουν τον κόσμο, δηλαδή με μια εκλεπτυσμένη ηλιθιότητα.

Είναι αγενείς
Συνήθως είναι προσβλητικοί, επιθετικοί και ντροπιάζουν τους φίλους τους κάνοντας χοντροκομμένα σχόλια και τις περισσότερες φορές το κάνουν μπροστά στους άλλους. 

Νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνουν στα μάτια των άλλων, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να έχουν το τέλος του Joker στο Batman.

Δεν είναι εκεί για κανέναν
Είναι συνεχώς απασχολημένοι αν κάποιος τους χρειαστεί. 

Δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους ενώ εκείνοι θέλουν πάντα να υπάρχει κάποιος όταν τον χρειαστούν. 

Μεγάλες προσωπικότητες βλέπεις…

Είναι πάντα αρνητικοί
Η απαισιοδοξία δεν είναι όμορφο χαρακτηριστικό. Βλέπουν τα πάντα από μια μαύρη κα μίζερη σκοπιά. 

Δε βλέπουν τίποτε το θετικό σε αυτό που τους λες παρά μόνο σε αυτό που εκείνοι έχουν να πουν ή να κάνουν. 

Βέβαια, αφού έχουν το χρίσμα από 44 νεραΐδες και 5 μάγους… Πώς να μην έχουν δίκαιο.

Δεν ξέρω αν πρέπει κανείς να δυσανασχετεί, όταν ανακαλύπτει κάποια από τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, ή πρέπει απλά να τους αφήνει να ζουν στο δικό τους κόσμο αποφεύγοντάς τους. Για τη ψυχική μας ηρεμία και γαλήνη ας διαλέξουμε το δεύτερο.

Βίκυ Τσώκου, Coach του HeartMath Institute

enallaktikidrasi
antikleidi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Καλύτερα να σωπαίνεις, αν δεν έχεις να πεις κάτι καλό

Μη γεμίζεις το στόμα σου με λέξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί τους.
Μη δαπανάς δευτερόλεπτο για να θίξεις, να προσβάλλεις, να εξυψωθείς εσύ.
Να είσαι περήφανος, αυστηρός και δίκαιος στις κουβέντες σου. 

Να είσαι καλός ομιλητής, μα ακόμα καλύτερος ακροατής.

Κρίνεσαι όταν μιλάς, μα πιο πολύ όταν ξέρεις και σωπαίνεις.
Αν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, λοιπόν, σώπα καλύτερα, μην εξευτελίζεις τις λέξεις για να πεις κάτι που δεν ξέρεις, κάτι που φαντάζεσαι, κάτι που σου είπαν, κάτι που πιθανότητα δεν ισχύει.

Όταν αποφασίσεις να βάλεις στη σειρά λέξεις και τις κάνεις μια πρόταση, φρόντισε να είναι ντυμένες με καλοσύνη και αλήθεια.

Μην έλκεσαι από το ψέμα, μην καταναλώνεις ενέργεια για να παραμορφώσεις, να κόψεις, να ράψεις τις κουβέντες σου.

Θυμήσου πως φλυαρούν αυτοί που δεν ξέρουν τίποτα και σωπαίνουν αυτοί που ξέρουν έστω και ένα.

enallaktikidrasi.com

Στιλιστικές συμβουλές - Μπάνιο στη θάλασσα με το βρακί 😀

Εμάς, όταν ήμασταν μικρά, από στιλιστικές συμβουλές μόνο το φανελάκι μέσα από το βρακί μας μάθανε, για να μην κρυώσει η κοιλίτσα μας.

Κάπου στην δεκαετία του 1960.... 

Μπάνιο στη θάλασσα με το βρακί, αφού στα χρήματα του οικογενειακού προϋπολογισμού δεν προβλεπόταν κονδύλι για την αγορά μαγιό και μετά παγωτό χωνάκι !

Φωτογραφία : Α. Βογιατζής.
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Καλοκαίρι η ωτίτιδα «χτυπάει» τους μικρούς μας φίλους,

καθώς οι βουτιές στη θάλασσα, μπορεί να την προκαλέσουν.

How to prevent ear infections this summer 

Ο πόνος στο αυτί και ο πυρετός είναι από τα κυριότερα
συμπτώματά της. Επειδή όμως η πρόληψη σε όλα τα πράγματα είναι το κυριότερο, αφού συμβουλευτήκαμε τους ειδικούς θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω, τι πρέπει να κάνετε για να προφυλάξετε το παιδί από την ωτίτιδα.
• Προσπαθήστε όσο μπορείτε να διατηρείτε στεγνά τα αυτάκια του. Όταν είναι υγρά σκουπίστε τα με μία πετσέτα. Όταν κάνει μπάνιο δηλαδή και το λούζετε, προσέξτε να μην πηγαίνει νερό στα αυτιά.
• Αν το παιδί πηγαίνει κολυμβητήριο ή κάνει πολλές βουτιές στη θάλασσα, το σκουφάκι θα σας σώσει. Επειδή τα παιδιά δεν ακούνε και αν τους πείτε να μην κάνουν βουτιές, εκείνα θα κάνουν το ακριβώς το αντίθετο, αγοράστε σκουφάκι. Μπορείτε να φορέσετε κι εσείς για να σας δει και να σας μιμηθεί.
• Αυτό που θα πρέπει να προσέχετε πολύ είναι να μην κολυμπάει σε βρώμικα και μολυσμένα νερά.
• Αποφύγετε τις μπατονέτες για τον καθαρισμό του αυτιού, μπορεί να προκαλέσουν ζημιά.
• Αν βραχούν τα αυτιά του, καλό είναι να τα στεγνώσετε, με το πιστολάκι μαλλιών σε χαμηλή ρύθμιση με κρύο αέρα κι όχι κοντά.
• Το τίναγμα του αυτιού, μπορεί να βοηθήσει στο να φύγει εύκολα το νερό που μπήκε.
Προσοχή όμως: Αν δε βγει, μην επιμείνετε.

mothersblog

Να το πετάξω; Όχι, το θέλω! (Διαταραχή Θησαυρισμού) / What is hoarding disorder?

Βουνά από ρούχα. Αρχαίες ηλεκτρικές συσκευές. 

Άδειες πλαστικές συσκευασίες. Κουτιά. Μπουκάλια. 

Σακούλες. Αποξηραμένα τρόφιμα. 

Βιβλία και τετράδια. Πάκους από χαρτιά. 

Γυαλικά και κατσαρόλες. Αποτσίγαρα. Σκουπίδια. 

Κάθε λογής αντικείμενο συναισθηματικής, πρακτικής ή μηδενικής χρησιμότητας.

Αυτά θα βρεις αν τρυπώσεις στο υπόγειο, την αποθήκη ή το σπίτι ενός θησαυριστή! Αν φυσικά καταφέρεις να περπατήσεις ανάμεσα στα εκατομμύρια πράγματα που εκείνος έχει στοιβάξει.

Όχι δεν πρόκειται για έναν συλλέκτη που μαζεύει με τάξη και οργάνωση αντικείμενα της αρεσκείας του. Αλλά για έναν ασθενή που σύμφωνα με τα επίσημα διαγνωστικά εργαλεία πάσχει από.. θησαυρισμό.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΙΣΤΗ
    Θα τον αναγνωρίσεις ανάμεσα στα πρόσωπα των γνωστών και φίλων σου γιατί είναι αυτός που:

• Έχει στις ντουλάπες και τα συρτάρια του δεκάδες αντικείμενα. Απ’ το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Απ’ το πιο παλιό μέχρι το πιο πρόσφατο. Κι απ’ το πιο πρακτικό ως το πιο ανούσιο. Γιατί.. μπορεί κάπου να χρειαστούν!
• Συνηθίζει να δημιουργεί γύρω του μια ατελείωτη ακαταστασία μέχρι ο χώρος να γίνει εντελώς ακατάλληλος για δουλειά ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.
• Σε σταματάει ένα βήμα πριν τον κάδο για να μην πετάξεις αυτό που κρατάς. Ακόμη κι αν δεν έχει καταλάβει καν τι είναι. Και διασώζει το ‘πολύτιμο’ σκουπίδι λέγοντας σου ‘Άσε! Θα το κρατήσω εγώ.’
• Θυμώνει έντονα ή λυπάται φοβερά αν κατά λάθος και -πολύ περισσότερο- αν εσκεμμένα πετάξεις κάποιον απ’ τους μικρούς θησαυρούς του.
• Αποφεύγει ή αναβάλλει διαρκώς το καθάρισμα, την οργάνωση και την τακτοποίηση σ’ ένα πλαίσιο τελειομανίας ή απλώς κακής αίσθησης προγραμματισμού.

ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΟΣ
1. Τα συσσωρευμένα αντικείμενα δημιουργούν συνθήκες ανυπόφορης ακαταστασίας.

2. Σημαντικά και χρήσιμα πράγματα χάνονται ή κρύβονται ανάμεσα σε σωρούς αχρείαστων άλλων.

3. Δημιουργούνται δυσκολίες σε καθημερινές δραστηριότητες όπως το μπάνιο ή το μαγείρεμα εξ’ αιτίας της συσσώρευσης.

4. Επιμέρους χώροι ή και ολόκληρα σπίτια αχρηστοποιούνται .

5. Καλλιεργούνται ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης από αλλοιωμένα τρόφιμα και σκουπίδια.

6. Διακυβεύεται η ασφάλεια και η ακεραιότητα του ατόμου και των οικείων του από τυχόν πτώσεις.

7. Ο θησαυριστής έρχεται σε διαρκείς ρήξεις με το οικογενειακό του περιβάλλον λόγω της βλαπτικής του συνήθειας.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ
    Αν και συχνά διακρίνουμε στον περίγυρό μας άτομα με τέτοιου είδους πρακτικές, ο θησαυρισμός περνά στο φάσμα της διαταραχής όταν:

– Υπάρχει έντονη δυσκολία του ατόμου να αποχωριστεί τα αντικείμενα ανεξαρτήτως της πραγματικής ή συναισθηματικής τους αξίας

– Το άτομο αισθάνεται ότι διασώζει ή έστω δεν απορρίπτει ένα αντικείμενο, όταν το αποθηκεύει

– Οι ενεργοί χώροι διαβίωσης παρεμποδίζονται εξαιτίας της συσσώρευσης

–  Οι κοινωνικοί , επαγγελματικοί ή άλλοι τομείς της ζωής πλήττονται

– Η συμπεριφορά δεν αποτελεί μέρος άλλης ιατρικής κατάστασης (πχ. συνέπεια εγκεφαλικού επεισοδίου) ή απότοκο άλλης ψυχικής νόσου (π.χ. θησαυρισμός που προκύπτει από ψευδαισθήσεις στα πλαίσια της σχιζοφρένειας ή από μειωμένη ενέργεια εξ’ αιτίας της κατάθλιψης).

Προσοχή! Στη σύγχρονη εποχή σημάδια νοσηρού θησαυρισμού μπορεί να παρατηρηθούν και σε ψηφιακό επίπεδο.
    Η θεραπεία της διαταραχής και στις δυο περιπτώσεις, απαιτεί χρόνο. Ωστόσο, εμφανίζει ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα στην αλλαγή τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του ασθενούς.

Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Περιέργεια: Όταν σκαλίζουμε τα σκουπίδια των άλλων...

    Όταν λέμε περιέργεια, δεν εννοούμε βεβαίως το αγνό ενδιαφέρον του ανθρώπου στη μάθηση και γνώση. 

Γιατί με την τέτοιου είδους καλώς εννοούμενη «περιέργεια» αναπτύχθηκε η επιστήμη, έγιναν ανακαλύψεις, επήλθε πρόοδος στην ζωή. 

    Δεν πρόκειται ακόμη και για το ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε για την εξέλιξη της υγείας ή της υπόθεσης, που εκκρεμεί και απασχολεί τον πλησίον μας, όταν αυτά γίνονται πάντοτε με αγάπη, διακριτικότητα και ειλικρίνεια. 

Αυτή είναι η καλή και άδολη και ωφέλιμη περιέργεια.

    Η περιέργεια με την έννοια που της δίνουμε συνήθως, είναι αδιάκριτη, άκαιρη και επίμονη απασχόληση με τις υποθέσεις των άλλων, χωρίς πραγματική ανάγκη, αλλά προς ικανοποίηση της αδυναμίας μας. 

    Είναι εξωστρέφεια και μέριμνα να πληροφορηθούμε για υποθέσεις, που δεν αφορούν εμάς, αλλά άλλους, το γείτονα και γνωστό κλπ., και για τις οποίες ίσως αυτοί επιθυμούν και προσπαθούν να μην κοινοποιηθούν. 

    Όπως επίσης περιέργεια είναι η συνεχής και αγωνιώδης απασχόληση μέχρι λεπτομερειών με γεγονότα, που συμβαίνουν στον έξω κόσμο, διαδόσεις, γεγονότα πολιτικά, οικονομικά, κλοπές, εγκλήματα, σκάνδαλα και παρόμοια. 

Είναι δε η περιέργεια, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, πάθος ακόρεστο. «Οι πολυπράγμονες και περίεργοι», γράφει, «όσα αν μάθουσιν ουκ ίστανται. Πάθος γαρ εστι και κόρον ουκ έχει».

Αλλά είναι επόμενο με τον τρόπο αυτό, με την έντονη δηλαδή περιέργεια και την άκριτη εξωστρέφεια, να λησμονούμε τον εαυτό μας. 

Παραμελούμε καθήκοντά μας, ατομικά, οικογενειακά, επαγγελματικά…. 

Μας διαφεύγουν υποθέσεις δικές μας και θέματα δικά μας, τα οποία υπεύθυνα πρέπει εμείς να φέρουμε σε πέρας…
(...)

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αλληγορία του απορριμματοφόρου

Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο. Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας.

Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και κατάφερε να μην χτυπήσει το άλλο αυτοκίνητο για λίγα μόλις εκατοστά!

Ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου κούνησε το κεφάλι του και άρχισε να μας φωνάζει. Ο δικός μου οδηγός απλώς του χαμογέλασε και τον χαιρέτησε.

Ήταν πολύ φιλικός απέναντί του. Έτσι τον ρώτησα: «Γιατί το έκανες αυτό; Αυτός ο τύπος παραλίγο να καταστρέψει το αυτοκίνητό σου και να μας στείλει στο νοσοκομείο!».

Τότε εκείνος με δίδαξε κάτι που σήμερα πλέον ονομάζω

«Η αλληγορία του απορριμματοφόρου».

Ο οδηγός μου εξήγησε ότι πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με απορριμματοφόρα.

Περιφέρονται γεμάτοι σκουπίδια, γεμάτοι πίκρα, θυμό και απογοήτευση. Καθώς τα σκουπίδια τους γίνονται όλο και περισσότερα, χρειάζονται ένα μέρος να τα πετάξουν και μερικές φορές αυτό το μέρος μπορεί να είστε κι εσείς. Μην το πάρετε όμως προσωπικά, απλώς χαμογελάστε τους, χαιρετήστε τους, ευχηθείτε τους να είναι καλά και φύγετε.

Δεν αξίζει να κουβαλάτε τα δικά τους σκουπίδια και να τα εξαπλώνετε και σε άλλους ανθρώπους στη δουλειά σας, στην οικογένειά σας ή και σε αγνώστους.

enallaktikidrasi
το βρήκαμε εδώ: antikleidi

Γιατί τα ξωκλήσια του Αϊ-Λια χτίζονται πάντα ψηλά;

Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Προείπε την έλευση του Χριστού στη Γη, 816 χρόνια πριν από τη Γέννησή Του. 

    Ο λόγος που οι εκκλησίες του είναι χτισμένες στο βουνό σχετίζεται με τη λαϊκή παράδοση που αναφέρει ότι ο Αϊ-Λιας ήταν ναύτης που η θάλασσα προσπάθησε πολλές φορές να τον πνίξει και όταν βαρέθηκε τα ταξίδια, αποφάσισε να βρει ένα μέρος που να μην ξέρουν τι είναι θάλασσα και καράβι. 

Έτσι, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε ένα κουπί στον ώμο και τράβηξε για τη στεριά και όποιον συναντούσε τον ρωτούσε τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του και όσο του απαντούσαν «κουπί», τραβούσε ψηλότερα. 

    Όταν κάποτε έφτασε σε ένα ψηλό βουνό συνάντησε έναν τσοπάνη και τον ρώτησε τι ήταν αυτό που βαστούσε. Ο τσοπάνης το κοίταξε καλά καλά και ύστερα του είπε «ξύλο είναι». Ο Αϊ-Λιας γέλασε ικανοποιημένος και έμεινε από τότε κοντά στους ανθρώπους των βουνών και όπως αναφέρει η παράδοση «Στένει ολόρθο το κουπί, χτίζει μια καλύβα και αποφασίζει να μείνει εκεί όλη του τη ζωή. Για τούτο τον Άγιο Ηλία τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα». 

    Ο σημαντικός αυτός προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης και άγιος του Χριστιανισμού ταυτίστηκε με τον Ήλιο, με τον οποίο έχει ηχητική ομοιότητα στο όνομα, και ο Ήλιος ταυτιζόταν εν μέρει με τον Δία, ο οποίος ως θεός των μετεωρολογικών φαινομένων, λατρευόταν σε κορυφές βουνών.
    Σύμφωνα με τους λαογράφους, η λατρεία του προφήτη Ηλία στις κορυφές των βουνών θεωρείται κατάλοιπο της αρχαίας ελληνικής θρησκείας.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι