Anton Chekhov: Οι Καλλιεργημένοι Άνθρωποι/The 8 Qualities of Cultured People

Anton Chekhov on the 8 Qualities of Cultured People

"Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. 
Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους, όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.

Δεν λένε "εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει", ούτε "πουλήθηκα για πέντε δεκάρες", γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.

Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. 
Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.

Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι' αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.

Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα, όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται "γερό μυαλό σε γερό κορμί".

Απόσπασμα από ένα γράμμα του Anton Chekhov στον αδερφό του Νικολάι.

thessalonikiartsandculture

Πράγματα που κάθε παιδί με αυτισμό θα ήθελε να ξέρεις

Αν ένα παιδί με αυτισμό μπορούσε να πει όλα όσα έχει μέσα του και ήθελε να γνωρίζεις για αυτό θα ήταν ο τέλειος τρόπος για να σου δείξει πώς να το βοηθήσεις.

1. Είμαι παιδί

Ο αυτισμός είναι μέρος του ποιος είμαι δεν είναι όλα όσα είμαι. Είμαι ένας άνθρωπος με σκέψεις, ιδέες, ταλέντα και όνειρα όπως και εσύ. Σαν παιδί ακόμα μαθαίνω τον εαυτό μου και ούτε εγώ και φυσικά ούτε και εσύ ξέρουμε όλα αυτά για τα οποία είμαι ικανός.

2. Οι αισθήσεις μου δεν είναι απόλυτα συγχρονισμένες

Αυτό σημαίνει ότι εικόνες, ήχοι, μυρωδιές και γεύσεις στις οποίες εσύ μπορεί να μην δίνεις σημασία για μένα είναι επώδυνες. Πολλές φορές νοιώθω το περιβάλλον μου εχθρικό. Αυτό μπορεί να με κάνει να φαίνομαι αντικοινωνικός και περίεργος αλλά το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να προστατέψω τον εαυτό μου.

3. Μεταφράζω κυριολεκτικά αυτά που ακούω

Με μπερδεύεις όταν λες “κάτσε στα αυγά σου” ενώ αυτό που εννοείς είναι “κάτσε ήσυχος”. Μην μου λες “αυτό είναι παιχνιδάκι” όταν δεν υπάρχει καν κάποιο παιχνίδι στο δωμάτιο και αυτό που εννοείς είναι ότι κάτι “είναι πολύ εύκολο”. Μην μου πεις “βρέχει καρεκλοπόδαρα”, πες μου ότι “βρέχει πολύ δυνατά”. Μεταφορές και σαρκαστικά σχόλια είναι έννοιες που δεν καταλαβαίνω.

4. Δώσε προσοχή σε όλους τους τρόπους με τους οποίου προσπαθώ να επικοινωνήσω

Πολλές φορές είναι δύσκολο για μένα να σου πω αυτό που χρειάζομαι όταν δεν έχω τρόπο για να εκφράζω τα συναισθήματα μου. Δώσε προσοχή στις κινήσεις του σώματος μου. Μπορεί να πεινάω, να είμαι σαστισμένος, φοβισμένος ή ακόμα και μπερδεμένος αλλά να μην στο λέω με λέξεις. Κοίτα σημάδια που σου δίνω. Είναι εκεί.

5. Δείξε μου τον τρόπο, μην μου τον λες

Προσπάθησε να μου δείξεις τον τρόπο για να κάνω κάτι και μην μου το λες με λόγια. Προετοιμάσου να μου το δείξεις πολλές φορές γιατί η εξάσκηση με βοηθάει πολύ. Αυτός ο τρόπος είναι καλύτερος για μένα γιατί έτσι δεν έχω το άγχος του να θυμάμαι τι μου είπες ότι πρέπει να κάνω μετά. Οπτικά βοηθήματα με βοηθάνε να ελέγχω καλύτερα το πρόγραμμα μου. Οι εικόνες με βοηθάνε πολύ καλύτερα γιατί οι λέξεις είναι σαν ατμός για μένα. Εξατμίζονται πριν βγάλω κάποιο νόημα από αυτές.

6. Δώσε προσοχή σε αυτά που μπορώ να κάνω και όχι σε αυτά που δυσκολεύομαι

Όπως κάθε άνθρωπος έτσι και εγώ δεν μπορώ να μάθω όταν βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που νοιώθω ότι δεν είμαι καλός και χρειάζομαι “βελτίωση”. Έτσι αποφεύγω να κάνω καινούρια πράγματα. Ψάξε λοιπόν για πράγματα που μπορώ να κάνω και θα τα βρεις. Είναι πολλά.

7. Βοήθησε με στις κοινωνικές μου σχέσεις

Μπορεί να φαίνεται ότι δεν θέλω να παίξω στην παιδική χαρά με τα άλλα παιδιά αλλά στην πραγματικότητα απλά δεν έχω τον τρόπο να τα προσεγγίσω. Βοήθησε με να το κάνω και δείξε μου τον τρόπο να παίζω με άλλους. Θα με κάνει πολύ χαρούμενο αυτό

8. Προσδιόρισε τι προκαλεί τις κρίσεις μου

Μία κρίση μπορεί να συμβεί γιατί έχω ξεπεράσει το όριο των κοινωνικών μου δυνατοτήτων ή οι αισθήσεις μου είναι τόσο έντονες που δεν τις ελέγχω. Προσπάθησε να βρεις σε ποιες καταστάσεις, δραστηριότητες, χρονικές περιόδους ή ακόμα με ποιους ανθρώπους παθαίνω τις κρίσεις και έτσι θα μπορέσεις να τις προλάβεις.

9. Αγάπησε με χωρίς όρους

Θυμήσου ότι δεν διάλεξα να έχω αυτισμό. Χωρίς την στήριξη σου πολύ δύσκολα θα τα καταφέρω να γίνω πετυχημένος και ανεξάρτητος σαν ενήλικος. Με την βοήθεια σου οι πιθανότητες είναι πολύ περισσότερες από όσες νομίζεις. Να έχεις υπομονή.

citypatras.gr

Όπου υπάρχει ταραχή…

Να εξετάζεις την καρδιά σου.
Να την εξετάζεις καθημερινά.
Να βλέπεις αν έχεις Ειρήνη μέσα της. Αγάπη. Ηρεμία.
Αν η καρδιά "νοσεί" και όλα τα άλλα άρρωστα θα είναι.

Αυτός να είναι ο δείκτης σου.
Η καρδιά.
Το αν έχεις Ειρήνη μέσα της ή όχι.
Και άμα καμιά φορά προβληματίζεσαι, να θυμάσαι το εξής:

«… Όπου υπάρχει ταραχή, δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα…».

Καλό σου βράδυ.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μην πετάς στα σκουπίδια την αγάπη

Την αγάπη να μάθεις να τη δέχεσαι.
"Να μην την τρέμεις την αγάπη, ακόμα κι αν παλιότερα δεν την είχες ή δεν μπορούσες να την διακρίνεις"

Να μην είσαι αχάριστος, μην την σπαταλάς, μην την πετάς στα σκουπίδια. Εκείνο το ρημαδιασμένο το τηλεφώνημα για ένα τόσο απλά μεγάλο «πώς είσαι;», να το απαντάς με λαχτάρα, μην το υποτιμάς, μην το υποβαθμίζεις.

Το μήνυμα αυτό, που θα τελειώνει μ’ ένα «πες μου τα νέα σου και να σε προσέχεις», δεν είναι δεδομένο, είναι προνόμιο λίγων. Είναι σπουδαίο κι ανεκτίμητο, τ' ακούς; 

Μην ψάχνεις αναίτια δηθενιές πίσω του. Κάποιος αφιέρωσε 3 λεπτά από τη ζωή του, που δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω, κι αυτό μόνο υποκρισία δεν μπορεί να είναι. Κανείς δεν τον υποχρέωσε να νοιαστεί, να σε σκεφτεί, να ανησυχήσει για εσένα.

Να μην την τρέμεις την αγάπη, ακόμα κι αν παλιότερα δεν την είχες ή δεν μπορούσες να την διακρίνεις. Να μην της κρύβεσαι, να μην την αποποιείσαι, να μην την προσπερνάς.

Να ανατρέχεις σε μηνύματα και φωτογραφίες, που της δίνουν μορφή κι υπόσταση στις δύσκολες στιγμές σου, να την κάνεις καταφύγιο, να τη φοράς σαν σωσίβιο σωστικό.

Μην την παραμερίζεις, μην την αψηφάς και μην την έχεις δεδομένη. Να την αποδέχεσαι, να την δουλεύεις, να την αφήνεις να μεγαλώνει μέσα σου και, όταν το αισθανθείς, να την μοιράζεσαι. 

Δεν είναι κτήμα σου η αγάπη, ποτέ δε θα είναι κανενός. Αυτή είναι κι η μαγεία της. Μπορούν όλοι να τη δώσουν κι ας μην αντέχουν όλοι να τη δεχτούν

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Χαλασμένη Κούκλα - Μια ευκαιρία για την Αγάπη...

... και τον Σεβασμό στη Διαφορετικότητα

Όταν το χαμομηλάκι σας, χαλάσει την  κουκλίτσα ή το αρκουδάκι του, να μην το μαλώσετε. 

Καθόλου.

Τα παιδάκια χαλάνε τα παιχνιδάκια τους πολλές φορές και, συνήθως, πετούν σε μια γωνιά τα χαλασμένα και απαιτούν άλλα.

Αυτό το χαλασμένο παιχνιδάκι όμως, είναι ευκαιρία  για να κάνετε μάθημα Αγάπης στα παιδάκια σας για τα παιδάκια ΑμεΑ, για το σεβασμό στη διαφορετικότητα.

Να το πάρετε στα χέρια σας και, μαζί με το παιδάκι σας, να επιδέσετε τα χεράκια του και τα ποδαράκια του και να  εξηγήσετε στα χαμομήλια σας για τα άλλα παιδάκια που έχουν μόνιμα προβλήματα υγείας.

Αν χαλάσουν τα ματάκια της κουκλίτσας τους να τους μιλήσετε για τα παιδάκια που δε βλέπουν και να τα παροτρύνετε να μην έχουν λύπη, παρά μόνο αγάπη και ενδιαφέρον, αληθινό νοιάξιμο και αλτρουισμό.

Το χαλασμένο αρκουδάκι θα γίνει στα μάτια του παιδιού σας κάθε ζωάκι ταλαιπωρημένο που χρειάζεται την αγάπη και τη φροντίδα μας. 

Αυτά να λέτε στα παιδάκια σας και η συναισθηματική τους νοημοσύνη θα αναπτυχθεί. Θα αρχίσουν από πολύ μικρά να έρχονται στη θέση του άλλου, να συμπονούν. 

Με άλλα λόγια, ένα χαλασμένο παιχνίδι είναι μεγάλη ευκαιρία, με Αγάπη να καταλάβουν, να βιώσουν  τα χαμομηλάκια την Αγάπη.

Αγάπη στο παιδί σας και Αγάπη του παιδιού σας 
προς τα παιδάκια ΑμεΑ.

Αίσωπος - Η αλεπού κι ο ξυλοκόπος

Μια φορά μια αλεπού, κυνηγημένη από τους κυνηγούς, συνάντησε έναν ξυλοκόπο και τον θερμοπαρακάλεσε να την κρύψει. Ο ξυλοκόπος τότε της έδειξε την καλύβα του και της συμβούλεψε να κρυφτεί μέσα σ’ αυτή. Ύστερα από λίγο έφτασαν οι κυνηγοί και τον ρώτησαν, αν είδε καμία αλεπού. Εκείνος του είπε πως «δεν είδε» αλλά με το χέρι του τους έδειχνε που είναι κρυμμένη.

Οι κυνηγοί δεν κατάλαβαν την κίνηση του χεριού του και πίστεψαν τα λόγια του. Η αλεπού, σαν είδε τους κυνηγούς να φεύγουν, βγήκε από την καλύβα χωρίς να χαιρετήσει τον ξυλοκόπο. Αυτός παραπονέθηκε γιατί εκείνη δεν του έδειξε καθόλου ευγνωμοσύνη, που την έσωσε. Κι η αλεπού τ’ απάντησε: «Θα σε ευχαριστούσα, αν τα έργα σου του χεριού σου ήταν όμοια με τα λόγια σου».

Ο μύθος μας διδάσκει πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με τα λόγια τους κάνουν τον τίμιο, ενώ με τα έργα τους δείχνουν την προστυχιά τους.

«Αισώπου Μύθοι»

Αναρτήθηκε από andrias pavlos

Εικονογράφηση: Ελπίδα Δημόγιαννη
Πηγή: diakonima.gr

«Μαμά, δε με θέλουν για φίλο»

Γιατί είναι σημαντικό για ένα παιδί να έχει φίλους και πώς μπορείτε να το βοηθήσετε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να κάνει φίλους;

Η αρμονική φοίτηση του παιδιού στο σχολείο προϋποθέτει εκτός από τη γνωστική και την κοινωνική του προσαρμογή. 

Συχνά, ο προαύλιος χώρος μετατρέπεται, για μια ομάδα μαθητών, σε χώρο κοινωνικού αποκλεισμού. 

«Φύγε, δε σε θέλω για φίλο», 

«Είσαι άχρηστος και εξ’ αιτίας σου χάνει η ομάδα», 

«Είσαι ψεύτρα», 

«Θα μας κολλήσεις με τη χαζομάρα σου», 

είναι μερικά από τα σχόλια που ηχούν καθημερινά στο αυτί του παιδιού το οποίο περιθωριοποιείται από την ομάδα των συνομηλίκων.

Η ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια Ελπίδα Παναγιωτουνάκου δίνει πολύτιμες συμβουλές ώστε οι παραπάνω φράσεις να μην ηχήσουν ποτέ ξανά στ’ αυτιά – και κυρίως στην ψυχή – κανενός παιδιού… Ναι, είναι στο χέρι μας!

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των παιδιών που περιθωριοποιούνται;
Μερικά από τα χαρακτηριστικά των παιδιών που μένουν στο περιθώριο φαίνεται να είναι 

το αγχώδες και καταθλιπτικό συναίσθημα, 

η ντροπαλότητα και η έλλειψη διεκδικητικής συμπεριφοράς, 

η αδυναμία υπεράσπισης του εαυτού, 

αλλά και η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοαποδοχή που το οδηγούν άθελά του στην κοινωνική απόσυρση. 

Υπάρχει, βέβαια, και η κατηγορία των παιδιών τα οποία λόγω των ελλιπών κοινωνικών τους δεξιοτήτων, προσπαθούν «άτσαλα» να προσεγγίσουν τους συνομηλίκους τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ενοχλητικά και να εγείρουν συναισθήματα θυμού. 

Όταν η ένταση κορυφώνεται, αποσύρονται και υιοθετούν το ρόλο του ανυπεράσπιστου και μοναχικού παιδιού. 

Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, πως οτιδήποτε διαφοροποιεί το παιδί από τα υπόλοιπα (π.χ. βάρος, ύψος, εθνικότητα), μπορεί να αποτελέσει αιτία αποκλεισμού του από την ομάδα των συνομηλίκων.

Συνήθως, υπάρχει ένα «παιδί – αρχηγός» που δίνει το έναυσμα για πειράγματα και μια ομάδα παιδιών που λειτουργούν ως «ακόλουθοι». 

Στόχος τους είναι να περιορίσουν το κοινωνικό δίκτυο του «παιδιού – στόχου» και να βλάψουν την κοινωνική του λειτουργικότητα είτε αποκλείοντάς το από την ομάδα του παιχνιδιού, είτε διαδίδοντας άσχημες φήμες και ψεύδη εναντίον του. Ενώ αυτές οι συμπεριφορές παρατηρούνται κυρίως μεταξύ των κοριτσιών, στα αγόρια μπορεί να εκδηλωθούν επιπρόσθετα σπρωξίματα και αντίστοιχες αντιδράσεις σωματικής βίας. Μια ακόμη χαρακτηριστική συμπεριφορά τόσο μεταξύ των αγοριών, όσο και των κοριτσιών, είναι η προσπάθεια για γελοιοποίηση του «παιδιού – στόχου», με κάθε τρόπο.

Γιατί είναι σημαντικό για ένα παιδί να έχει φίλους;
Η φιλία έχει μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη και τη ζωή των παιδιών. Μέσω των σχέσεων με τους συνομηλίκους τα παιδιά αναπτύσσουν μια σειρά από κοινωνικές δεξιότητες, μαθαίνουν να επιλέγουν τις αποτελεσματικότερες στρατηγικές για την επίλυση των προβλημάτων τους, ενώ ταυτόχρονα αντλούν συναισθηματική υποστήριξη, γεγονός που τα βοηθά τόσο στην προσαρμογή τους στο σχολείο, όσο και στην απόκτηση εμπιστοσύνης στον εαυτό τους.

Από την άλλη πλευρά, τα κοινωνικώς απομονωμένα παιδιά είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολίες στην προσαρμογή, ακόμα και καταθλιπτικό συναίσθημα. 

Επιπρόσθετα, όταν ένα παιδί νιώθει μη αποδεχτό από τους συνομηλίκους του μπορεί πιο εύκολα να στραφεί προς διάφορες παραβατικές ομάδες, να διακόψει τη φοίτησή του από το σχολείο ή να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά.

«Μαμά, δε με παίζουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο». 

Τι να κάνετε:
Το άκουσμα για πρώτη φορά αυτής της φράσης μπορεί να σας ξαφνιάσει, αλλά και να σας πληγώσει, δημιουργώντας μέσα σας ένα μεγάλο «γιατί». 

Γιατί δεν βλέπουν τα άλλα παιδιά πόσο γλυκό, δημιουργικό, ευαίσθητο και με διάθεση για επικοινωνία είναι το δικό σας παιδί. Σε δεύτερο χρόνο, είναι πιθανό να αρχίσετε να βιώνετε θυμό τόσο για την σκληρότητα των παιδιών, όσο και για τις οικογένειές τους που δεν κάνουν τίποτα για να τα συμβουλεύσουν. 

Τα παραπάνω συναισθήματα είναι φυσιολογικά, καθότι συχνά σ’ αυτές τις περιπτώσεις επικρατεί ένα αίσθημα αδικίας, αλλά ταυτόχρονα και ενοχής, καθώς μπορεί να θεωρήσετε τους εαυτούς σας υπαίτιους που δεν είχατε καταλάβει νωρίτερα σε τι βαθμό επηρέαζε το παιδί σας η απουσία κοινωνικής ζωής στο σχολείο.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση μην κατηγορήσετε ευθέως τα άλλα παιδιά, 

π.χ. «Αυτά χάνουν. Δεν τα έχεις ανάγκη», 

μην μειώσετε τη σημασία αυτού που σας λέει το παιδί σας, π.χ. «Κάνε υπομονή. Θα κάνεις αργότερα φίλους», 

αλλά και ούτε να κατηγορήσετε το ίδιο, 

π.χ. «Μήπως κάτι τους έχεις κάνει και δεν σε παίζουν;».

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να κάνει φίλους:
Προσπαθήστε να συζητήσετε μαζί του προκειμένου να διαπιστώσετε «τι φταίει»
Ενισχύστε τις κοινωνικές επαφές του παιδιού σας 

(π.χ. θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα ομαδικό άθλημα, κινηθείτε σε χώρους όπου μπορεί να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά, οργανώστε παιδικά πάρτυ)
Βοηθήστε το στις επαφές του με τους άλλους κάνοντας εσείς «το πρώτο βήμα» 

(π.χ. βρείτε αφορμή για κουβέντα με τη μαμά ενός συνομήλικου παιδιού ενώ είστε στην παιδική χαρά)
Δώστε «το καλό παράδειγμα» και διδάξτε την αξία της φιλίας με το να επιδιώκετε οι ίδιοι φιλικές επαφές με τους ανθρώπους γύρω σας
Τονώστε την αυτοπεποίθησή του, επιβραβεύοντάς το και αφήνοντάς το να αναλάβει πρωτοβουλίες
Προσπαθήστε να μην είστε επικριτικοί όταν «δεν μπορεί να ξεκολλήσει από δίπλα σας», αλλά οδηγήστε το σταδιακά προς την ανεξαρτητοποίηση, ωθώντας το να δρα μόνο του (π.χ. να ζητήσει μόνο του να πάρει σειρά στην τσουλήθρα ή να μοιραστεί μια μπάλα, να ζητήσει μόνο του στο ταμείο τον χυμό του κλπ)
Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει πως δεν χρειάζεται να έχει την αποδοχή όλων, όπως άλλωστε και το ίδιο κάνει τις δικές του επιλογές στις παρέες
Δείξτε του πώς να βάζει όρια σε αυτούς που τον ενοχλούν, λέγοντας 

π.χ. «Δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις και για αυτό δε θέλω να μένω άλλο μαζί σου», 

ή «Σταμάτα να με ενοχλείς». Όσο το παιδί αδιαφορεί, δε θα έχει νόημα και για τους άλλους να συνεχίσουν τα πειράγματα

Αφότου το παιδί αναφέρει τα πρώτα προβλήματα με κάποιους από τους συμμαθητές του, καλό είναι να ενημερώσετε τον εκπαιδευτικό της τάξης. 

Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσετε να έχετε μια πιο αντικειμενική εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στο σχολείο. 

Άλλωστε, ένας από τους ρόλους του εκπαιδευτικού είναι η ενίσχυση του αισθήματος συνεργασίας μεταξύ των μαθητών, η επίλυση συγκρούσεων και η αποδοχή της διαφορετικότητας. 

Ωστόσο, εάν το παιδί σας αρχίσει να αρνείται να πάει στο σχολείο, δεν το καλούν ποτέ σε παιδικές συγκεντρώσεις, μοιάζει ιδιαίτερα αγχωμένο ή θυμώνει εύκολα, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν Ψυχολόγο.
Η φιλία είναι σημαντική για τη ζωή του κάθε παιδιού και αποτελεί βασική προϋπόθεση για την υγιή ψυχολογική του ανάπτυξη. Βοηθήστε το να μάθει εκφράζεται ελεύθερα, να αποδεχτεί τον εαυτό του και να κάνει τις κατάλληλες για αυτό παρέες.

Ευχαριστούμε την κυρία Ελπίδα Παναγιωτουνάκου – Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπεύτρια, Msc

ygeiamou.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Άστον μόνο του... / Καληνύχτα...

Πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται ο άλλος είναι να τον ακούσεις. 

Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται ο άλλος είναι μια αγκαλιά. 

Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται, είναι να μείνεις δίπλα του σιωπηλά…
Δεν έχει ανάγκη ούτε από αναλύσεις, ούτε από εξηγήσεις, ούτε από έξυπνα και σοφά λόγια. 

Δε θέλει να σε ακούσει να του λες, «να είσαι δυνατός», 

δε θέλει να σε ακούσει να του λες, «να είσαι ψύχραιμος», 

δε θέλει να σε ακούσει να του λες πως «έτσι ήθελε ο Θεός…».

Πολλές φορές, ο άλλος έχει ανάγκη να ξεσπάσει, να φωνάξει, να τα κάνει όλα λίμπα. 

Πολλές φορές, θέλει απλά, να μπορεί να είναι χάλια, να μπορεί να πέσει, να μπορεί να είναι ο εαυτός του μπροστά σου. 

Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να κρύβεται, χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθεί.

Αν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, φύγε. Άστον μόνο του. Καλύτερα…

Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται ο άλλος, είναι να είσαι δίπλα του, προσευχόμενος, σιωπηλά.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ανθρωπιά...

Όποιος το έκανε, είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος!!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν πιάσει το σκοτάδι μην φοβηθείς!

Δεν το διαλέγεις εσύ που έρχεται. Δεν μπορείς να το ελέγξεις. Έτσι είναι. Έτσι ήταν πάντα.

Εσύ απλά μην φοβηθείς. Μην απελπιστείς. 

Από καιρό σε καιρό, πιάνουνε σκοτάδια…
Φέρνει μαζί του πράγματα άσχημα και δύσκολα.

Μην φοβηθείς όμως.

Γιατί είναι και κάτι, που άθελα του σου προσφέρει…
Στο φως της μέρας, στα εύκολα, στα ρόδινα, στα όλα τα καλά, πιο επικίνδυνο να χάσεις το δρόμο σου είναι. 

Να επαναπαυτείς…

“Αναπαύου ψυχή μου, φάγε, πίε και ευφραίνου…’’, θα μπεις στον πειρασμό να πεις…

Το σκοτάδι σε ενεργοποιεί. Σε κάνει να θες να αναζητήσεις… 

Να ψάξεις πιο έντονα, πιο απεγνωσμένα για το φως.

Να ψάξεις για τη λύση. Για την έξοδο…

Και στο σκοτάδι, στο απόλυτο, στο μαύρο, το φως, και το πιο μικρό, το ελάχιστο, θα μπορέσεις να το διακρίνεις… 

Και προς το φως αυτό, θα μπορέσεις σίγουρα τότες να πορευτείς….

Πάντοτε εκεί ήταν αυτό. Πάντοτε αναμμένο…

Όσο μέρα ήτανε, απλά δεν μπορούσες να το δεις…
Όταν πιάσει το σκοτάδι μην φοβηθείς…

Είναι το σκοτάδι αυτό, που το Φως θα σε βοηθήσει, ξεκάθαρα να διακρίνεις…
Είναι το σκοτάδι αυτό, που στο Φως, θα σε αναγκάσει πια να πορευτείς…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

psyxologos
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φοβού τους αναμάρτητους, τους τέλειους, τους άσπιλους κι αμόλυντους αυτού του κόσμου

Φοβού τους αναμάρτητους, τους τέλειους, τους άσπιλους κι αμόλυντους αυτού του κόσμου φίλε μου. Να τους φοβάσαι την ώρα που σου συστήνονται με την τελειότητά τους για φωτοστέφανο, την μπέσα τους για φτερά αγγέλου και την ειλικρίνειά τους για ασπίδα κατά κάθε “κακού”.

Να παίρνεις δρόμο μόλις ακούσεις εκείνο το “εγώ, δεν είμαι σαν τους άλλους”, αν και είναι και η μόνη αληθινή αλήθεια που θα ξεστομίσει.

Όντως, δεν είναι σαν τους άλλους. Είναι χειρότερος.

Είναι το χείριστο είδος του υποκριτή, γιατί τουλάχιστον, οι άλλοι, δεν διαφημίζουν την τελειότητά τους σαν διαφήμιση για χλωρίνη που όλα τα ξεπλένει και λεκέδες δεν αφήνει.

Να μένεις με εκείνους τους άλλους, που ξέρουν να κάνουν λάθη.

Που ξέρουν να γλεντάνε τη ζωή όχι για το φαίνεσθαι και το θεαθήναι, αλλά απλά, γιατί ξημέρωσε άλλη μια μέρα που τους βρήκε ανάμεσα σε ανθρώπους.

Ανάμεσα σε ανθρώπους απλούς, τρωτούς, σημαδεμένους.

Ανθρώπους που ξέρουν να σου λένε “ευχαριστώ”, “συγγνώμη”.

Ανθρώπους που σε κοιτούν στα μάτια και σου λένε αυτό που νιώθουν χωρίς λογαριασμούς και υπολογισμούς.

Κι εσύ, ζήσε στην αλήθεια σου και σε μια ζωή γεμάτη επιλογές σου, κι ας είναι και λάθος, κι άσε τους αναμάρτητους και τους αλάνθαστους, να κάνουν παιχνίδι μεταξύ τους, να δουλεύονται για το ποιος είναι ο πιο τέλειος, ο πιο ιδανικός και ο πιο αμόλυντος, ο πιο μόνος..

Πηγή: Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φόβος, Μίμηση και Αντικοινωνική Συμπεριφορά στα παιδιά. A new link between fear, imitation, and antisocial behavior in children

Νέα σύνδεση ανακαλύφθηκε μεταξύ φόβου, μίμησης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς στα παιδιά.

Γιατί κάποια παιδιά αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες στην κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων ή στην απολογία μετά από μια άσχημη συμπεριφορά; 

Γιατί μερικά παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα σε συγκεκριμένες καταστάσεις ενώ είναι φρόνιμα σε άλλες; 

Πώς πρέπει να ανταποκρίνονται οι ενήλικοι σε αυτές τις περιπτώσεις;

A new link between fear, imitation, and antisocial behavior in children

Για τους γονείς, αυτά τα ερωτήματα μπορεί να φαίνονται δισεπίλυτα, όμως, όταν αυτές οι συμπεριφορές αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία και την υγιή ανάπτυξη των παιδιών, είναι σημαντική η απόκτηση γνώσης στην εσωτερική λειτουργία αυτών των καταστάσεων.

Δύο νέες έρευνες ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, δίνουν μία νέα εικόνα για μια σειρά συμπεριφορών γνωστών ως "σκληρών-απαθών χαρακτηριστικών "(Callous - Unemotional traits). 

Οι ψυχολόγοι διαπίστωσαν ότι τα μικρά παιδιά που εκδήλωναν λιγότερο φόβο και επιθυμία για κοινωνική σύνδεση και που εμπλέκονταν λιγότερο συχνά με μια μιμητική συμπεριφορά που ονομάζεται αυθόρμητη απομίμηση, ανέπτυξαν περισσότερα χαρακτηριστικά CU, τα οποία είναι γνωστό ότι οδηγούν αργότερα σε αντικοινωνική συμπεριφορά.

Είναι ήδη γνωστή στο πεδίο της ψυχολογίας μία συσχέτιση μεταξύ αντικοινωνικής ή επιθετικής συμπεριφοράς και χαρακτηριστικών CU - που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενσυναίσθησης, ενοχής και μειωμένης ευαισθησίας στα συναισθήματα των άλλων. 

Προηγούμενες έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι τα παιδιά με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν σοβαρή, επίμονη αντικοινωνική συμπεριφορά, που συχνά εκφράζεται μέσω βίας και εχθρότητας.

Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε ένα παιδί που είναι λιγότερο συμπονετικό, δεν νοιάζεται αν θα παραβιάσει τους κανόνες και δεν αλλάζει συμπεριφορά όταν του λένε: 

"Αν κάνεις το X, αυτό το κακό θα συμβεί", υποστηρίζουν οι ερευνητές ψυχολόγοι και συμπληρώνουν ότι είναι επίσης πιο πιθανό να είναι επιθετικά για να πάρουν αυτό που θέλουν επειδή δεν φοβούνται τις συνέπειες.

Αυτό που είναι λιγότερο κατανοητό είναι οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες που δημιουργούν τα χαρακτηριστικά CU, μία γνώση με σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την εφαρμογή αποτελεσματικών παρεμβάσεων.

Οι ψυχολόγοι εξέτασαν δύο υποθέσεις: 

Η πρώτη επικεντρώνεται στον φόβο και την αίσθηση του ανήκειν, γνωστή και ως σύνδεση. 

Η δεύτερη σχετίζεται με την απομίμηση.

Έλλειψη φόβου και κοινωνικές σχέσεις
Για να δοκιμάσουν την πρώτη τους υπόθεση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Twin Project του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, με επικεφαλής την καθηγήτρια του BU Kimberly Saudino. Κατά τη διάρκεια εξέτασης της πρώτης υπόθεσης, πραγματοποιήθηκαν δύο εργαστηριακές επισκέψεις διάρκειας δύο ωρών.

Η πρώτη επίσκεψη αφορούσε σε παιδιά ηλικίας 3 ετών και η δεύτερη στα ίδια παιδιά στην ηλικία των 5 ετών, όπου έπαιξαν με διάφορα σενάρια, όπως να προσφέρουν σε ένα γονιό μια «καραμέλα» από ένα μεταλλικό κουτί που περιείχε πραγματικά ένα λούτρινο φίδι, να σπάσουν φυσαλίδες ή να ξεχωρίσουν σε στοίβες, χάντρες διαφόρων χρωμάτων.

Η ανάλυση των συμπεριφορών των παιδιών έδειξε ότι τα λιγότερα φοβισμένα παιδιά που έδειχναν λιγότερο ενδιαφέρον για τις κοινωνικές συνδέσεις κατά την πρώτη επίσκεψη, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σκληρά-απαθή χαρακτηριστικά μέχρι τη δεύτερη επίσκεψη. 

Ο φόβος από μόνος του δεν είναι το μόνο συστατικό, λέει η Ρεμπέκα Γουάλλερ εκ των συγγραφέων της έρευνας. Αυτά τα παιδιά δεν αισθάνονται, στον ίδιο βαθμό, τα έμφυτα κίνητρα και την ανταμοιβή από μία θετικά κοινωνική σχέση με άλλους ανθρώπους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η άκαμπτη γονεϊκή ανατροφή - η οποία περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως φωνές, εντάσεις και ακόμη χτυπήματα - ενέτεινε την έλλειψη φόβου και ενίσχυσε τη σύνδεση με τα τελευταία χαρακτηριστικά CU.

Οι γονείς διαθέτουν ένα σύνολο από "τεχνικές και εργαλεία" για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, υποστηρίζουν οι ερευνητές. 

Αν τα παιδιά είναι άφοβα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας τιμωρίας, τότε μεγαλώνει η πιθανότητα ότι η σκληρή γονεϊκή ανατροφή θα επιδεινώσει την αύξηση του κινδύνου. Κάτι που ταιριάζει στο μοντέλο που ήδη είναι γνωστό στους ψυχολόγους και τους κλινικούς γιατρούς. 

Αυτό που κουβαλούν τα παιδιά στο οικογενειακό τραπέζι φαγητού, αναμειγνύεται με αυτό που βιώνουν στο περιβάλλον τους.

Αυθεντική και πρακτική μίμηση
Η έρευνα που διεξήχθη στο δεύτερο πανεπιστήμιο, με ένα διαφορετικό σύνολο παιδιών, ηλικίας δύο και τριών ετών, συνέκρινε την αυθόρμητη και την πρακτική μίμηση. 

Η πρώτη σημαίνει αντιγραφή συμπεριφορών που εξυπηρετούν μια λειτουργία, κάτι που γίνεται συχνά ώστε να μάθουν μια δεξιότητα. 

Η δεύτερη σημαίνει ότι ακολουθούμε τις ενέργειες κάποιου άλλου χωρίς να διαθέτουμε κάποιο σκoπό, παρά να επιδείξουμε την επιθυμία για κοινωνική σύνδεση.

Η αυθόρμητη απομίμηση σχετίζεται με την οικοδόμηση κοινωνικών δεσμών, ώστε να δείξουμε σε κάποιον άλλο ότι ανήκουμε στην ομάδα τους, ότι αποδεχόμαστε τους τρόπους τους και ότι μπορούμε και θέλουμε να κάνουμε αυτό που κάνουν.

Σε αυτή την πειραματική διαδικασία, οι ψυχολόγοι διαπίστωσαν ότι τα παιδιά ηλικίας δύο ετών που παρουσίασαν συνολικά λιγότερο αυθόρμητη απομίμηση, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αργότερα τα χαρακτηριστικά CU. 

Αυτό σύμφωνα με τους ψυχολόγους δείχνει ότι αυτά τα παιδιά είχαν λιγότερα κίνητρα να δημιουργήσουν συνδέσεις με άλλα παιδιά ή ενήλικες. 

Οι ψυχολόγοι δεν βρήκαν να ισχύει το ίδιο για την πρακτική απομίμηση.

Και πάνε ένα βήμα πιο πέρα: 

Το εύρημα αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδιά δεν είναι σε θέση να δουν και να παρακολουθήσουν κάποιον να κάνει κάτι. Απλά δεν δένονται κοινωνικά, σε εκείνη την περίεργη και αστεία στιγμιαία συμπεριφορά που ενδεχομένως θα δημιουργήσει μία κοινωνική σχέση.

Συμβουλεύοντας τους γονείς
Αν και αυτά τα ευρήματα προσφέρουν σημαντικές ενδείξεις για το λόγο που τα χαρακτηριστικά CU μπορούν να οδηγήσουν σε αντικοινωνική συμπεριφορά, οι ερευνητές θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι εξετάζουν τα γενικά πρότυπα και όχι τα απλά περιστατικά. Όπως υποστηρίζουν δεν θέλουμε να τρομάξουμε τους γονείς. 

Δεν σημαίνει ότι αν παρατηρήσετε για μία φορά αυτές τις συμπεριφορές, τότε τα παιδιά σας θα έχουν πρόβλημα. Η συμπεριφορά αυτή, είναι μέρος μίας γενικής διάστασης.

Προτείνουν στους γονείς να στηρίξουν θετικά αυτές τις πτυχές της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης, δημιουργώντας τεχνητά καταστάσεις, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της αυθόρμητης μίμησης.

Ενθαρρύνετε το παιδί να μιμηθεί τον χαζό θόρυβο ή την αστεία κίνηση που κάνατε και στη συνέχεια γελάστε μαζί του με αυτό. Μπορεί να έχετε δημιουργήσει μία τεχνητή κατάσταση από το να συμβεί φυσικά, όμως τα παιδιά θα εξακολουθούν να λαμβάνουν τη θετική ενίσχυση που απαιτείται και μπορεί να υπάρξει μια στιγμή συναισθηματικού δεσίματος, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι.

Όσον αφορά στην έλλειψη φόβου και την κοινωνική σύνδεση, οι ψυχολόγοι προτείνουν να μην επιδεικνύετε σκληρότητα στη συμπεριφορά σας αλλά να δείξετε ζεστασιά. 

Εκεί που μπορούμε να παρέμβουμε είναι στην αλλαγή των εμπειριών των παιδιών μας.

Less imitation of arbitrary actions is a specific developmental precursor to callous–unemotional traits in early childhood
psychologynow
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παραδοσιακά παιχνίδια είναι καλύτερα από τα ψηφιακά

Το παραδοσιακό παιγνίδι υπερτερεί έναντι του ψηφιακού, τουλάχιστον όσον αφορά τη σωστή ανάπτυξη των μικρών παιδιών. 

Γι’ αυτό οι γονείς έχουν κάθε λόγο να κάνουν και πιο παραδοσιακές επιλογές, αντί να αγοράσουν μόνο το τελευταίο φαντεζί ηλεκτρονικό «γκάτζετ» για το παιδάκι τους, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής.

Οι Αμερικανοί παιδίατροι, σε σύστασή τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Pediatrics» της Ακαδημίας τους, επισημαίνουν ότι τα παλιά καλά παιγνίδια, όπως κούκλες, τρενάκια, αυτοκινητάκια, χνουδωτά ζωάκια, τουβλάκια, μπογιές, βιβλία, επιτραπέζια παιγνίδια (όπως η αθάνατη «Μονόπολη»), παζλ κ.α. δίνουν συνήθως στα μικρά παιδιά περισσότερη ελευθερία να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους, να ενισχύσουν τη δημιουργικότητά τους, να εξασκήσουν τις ικανότητές τους στην επίλυση προβλημάτων και να μάθουν να αλληλεπιδρούν με τους άλλους γύρω τους.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει παρατηρηθεί διεθνώς μια σημαντική αλλαγή στις αντιλήψεις των γονιών για τα παιγνίδια των παιδιών τους, θεωρώντας αναγκαίο να τους δώσουν από πολύ νωρίς το «βάπτισμα» της σύγχρονης τεχνολογίας. 

Αυτό έχει ως συνέπεια να κερδίζουν συνεχώς έδαφος τα ηλεκτρονικά παιγνίδια και τα εικονικά, χωρίς δηλαδή φυσική υπόσταση, από βιντεοπαιγνίδια σε κινητές συσκευές έως ψηφιακά ζωάκια που λένε ιστορίες (αντί για τους ίδιους τους γονείς…)

Παρόλο που συχνά αυτά τα παιγνίδια διαφημίζονται ως εκπαιδευτικά και πολλοί γονείς το βλέπουν έτσι, όπως ανέφερε ο αναπληρωτής καθηγητής παιδιατρικής ‘Αλαν Μέντελσον του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, στην πραγματικότητα 

«αυτό που τα παιδιά χρειάζονται είναι περισσότερο ποιοτικό χρόνο και αλληλεπίδραση με τους γονείς τους μέσα από τα παιγνίδια». 

Εν ολίγοις, μια ψηφιακή αρκούδα που λέει ιστορίες, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μαμά ή τον μπαμπά.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος μπροστά σε μια οθόνη, εφόσον γίνεται με μέτρο, είναι επιβλαβής. Όμως δεν πρέπει να αντικαθιστά τις αλληλεπιδράσεις των γονιών με τα παιδιά» όπως είπε ο Μέντελσον.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συμβουλεύει να μη γίνεται καμία χρήση οθόνης (άρα και κανένα σχετικό παιγνίδι) για μωρά και παιδάκια έως 18 μηνών, πολύ περιορισμένη χρήση για τις ηλικίες 18 έως 24 μηνών και χρήση όχι πάνω από μία ώρα τη μέρα για παιδιά δύο έως πέντε ετών (η μία ώρα αφορά το συνολικό χρόνο θέασης μπροστά σε τηλεόραση, τάμπλετ, κινητό τηλέφωνο, λάπτοπ κ.α.).

Σύμφωνα με τον ελληνικής καταγωγής δρα Δημήτρη Χρηστάκη, διευθυντή του Κέντρου για την Υγεία, Συμπεριφορά και Ανάπτυξη του Παιδιού στο Ινστιτούτο Ερευνών για τα Παιδιά στο Σιάτλ, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη βέβαιοι (ούτε ομοφωνούν) για τις καλές ή κακές επιπτώσεις των ηλεκτρονικών συσκευών, εφαρμογών και παιγνιδιών στην ανάπτυξη των παιδιών.

Όπως δήλωσε, «το πρόβλημα με όλες αυτές τις συσκευές, είναι ότι έχουν σχεδιασθεί για να απαιτούν την προσοχή του χρήστη. Είναι δύσκολο να μοιραστείς κάτι, όταν τις χρησιμοποιείς», ενώ επιπλέον συχνά είναι πολύπλοκες για ένα παιδάκι.

«Το απλό είναι καλύτερο» τόνισε ο κ. Χρηστάκης και πρόσθεσε ότι, όπως έχουν δείξει μελέτες, ακόμη και τα παραδοσιακά τουβλάκια επιτρέπουν στα μικρά παιδιά να αναπτύσσουν καλύτερα τις γλωσσικές ικανότητές τους. Βέβαια, διευκρίνισε, στην πραγματικότητα το όφελος δεν προέρχεται από τα ίδια τα τουβλάκια, αλλά από την αλληλεπίδραση με τα άλλα παιδιά και με τους γονείς στην ώρα του παιγνιδιού.

Επίσης αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο το παιδάκι, αλλά και οι γονείς του πρέπει να αφήσουν στην άκρη τις ηλεκτρονικές συσκευές τους. Δύσκολα πράγματα…

otavoice

Φτώχεια και Εξαθλίωση! Η βασική αιτία εξώθησης των παιδιών στην πορνεία😟

Τα στοιχεία:
1) Κύρια αιτία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών είναι η φτώχεια.
2) Η εμπορία του σεξ είναι μια αγορά δισεκατομμυρίων στην οποία υπολογίζεται ότι… εισέρχονται κατά προσέγγιση ένα εκατομμύριο παιδιά το χρόνο, κυρίως κορίτσια: 

100.000 στις Φιλιππίνες, 

244.000 – 325.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες

400.000 στην Ινδία

100.000 στην Βραζιλία

100.000 στην Ταϊβάν

35.000 στη Δυτική Αφρική

200.000 στην Ταϊλάνδη

175.000 στη Ανατολική & Κεντρική Ευρώπη

3) Η UNICEF αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια παιδιά ετησίως εξαναγκάζονται στην πορνεία.
4) Εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο που προέρχονται από 127 χώρες του κόσμου πέφτουν θύματα του trafficking με σκοπό την εξώθησή τους στην πορνεία ή τη μαύρη εργασία σε 137 χώρες.
5) Σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικών μη κυβερνητικών πηγών η ηλικία των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 11 και 14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής των θυμάτων του trafficking στις ΗΠΑ είναι 7 έτη. 

Το 80% των θυμάτων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες και παιδιά που αγοράστηκαν, πουλήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην βιομηχανία του σεξ.
6) 5,5 εκατομμύρια παιδιά ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση ή μαύρη εργασία το 2015.
7) Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 76% των σεξουαλικών συναλλαγών με ανήλικα κορίτσια αρχίζει μέσω του Ίντερνετ και τελικά αυτά τα παιδιά και οι έφηβοι καταλήγουν στο trafficking.

– Το συμπέρασμα:
Η φτώχεια και η εξαθλίωση! Η βασική αιτία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, της εξώθησής τους στην πορνεία, παντού – και στην Ελλάδα – είναι φτώχεια. Που φέρνει την εξαθλίωση. Κι αυτή με την σειρά της τον εξαναγκασμό και την εκμετάλλευση. Είναι αυτή η φτώχεια, αυτή η εξαθλίωση κι αυτή η εκμετάλλευση για τις οποίες οι ταγοί μας, αυτοί που ποζάρουν σαν δακρυσμένοι κροκόδειλοι με το δράμα του παιδιού στον Κολωνό, δεν ξέρουν τίποτα… 

Η φτώχεια, λοιπόν. Το ξέρουν οι πάντες. Εκτός από τα πολιτικά καθάρματα.
***
Μπογιόπουλος Νίκος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Η αφάνεια της φτώχειας» - "The invisibility of poverty"

The invisibility of poverty

«Η αόρατη φτώχεια»

Aisha Hassan Great artwork. Provokes the heart and mind. Poverty is not invisible, it's just us we choose not to see it
April Brawner This is really good art! So sad also for the little boy. Love comes in all forms
Diane Letwinch Millions of children live in poverty and abuse! Our world can be better!
Vandana Venayak No words, so creative n beautiful
שלומית יריב Very sad but true item
Joseph P Carol Bronsard This artwork speaks volumes

Street art
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Πρωινός Καφές...

Ξυπνάς ένα πρωί και ετοιμάζεις τον καφέ σου. 

Βάζεις το φλιτζάνι πάνω σε ένα δίσκο και κατευθύνεσαι προς το τραπέζι. Σου φαίνεται πως τον έχεις πετύχει ακριβώς, πριν καν ακόμα τον δοκιμάσεις.

    Στη διαδρομή δεν προσέχεις και ο καφές χύνεται πάνω στον δίσκο. Όχι όμως όλος, έχει μείνει το μισό φλιτζάνι. Έτσι με τον λερωμένο δίσκο κάθεσαι και πίνεις ό,τι απέμεινε.

    Την επόμενη μέρα, πάλι σηκώνεσαι και ετοιμάζεις το καφεδάκι σου. Είναι μια συνήθεια ο καφές, μια ανάγκη για πολλούς.
Και πάλι αφού τον σερβίρεις, στη διαδρομή το χέρι σου τρέμει και ο καφές χύνεται στον δίσκο. Τον λερωμένο δίσκο, που από την προηγούμενη μέρα δεν τον έχεις καθαρίσει για έναν ανεξήγητο λόγο. Ξέρεις, δεν το έχεις και πολύ με τον δίσκο, την ισορροπία και τα λοιπά.
Αυτή τη φορά δεν πίνεις τον καφέ που έχει μείνει, αλλά ούτε και κάνεις έναν καινούργιο να πιείς. Βάζεις τον λερωμένο δίσκο στην άκρη και συνεχίζεις την ημέρα σου.
    Μία μέρα αργότερα, πάλι θέλεις έναν καφέ μόλις ξυπνάς. Τον ετοιμάζεις λοιπόν και κάθεσαι στο τραπέζι. Αυτή τη φορά δεν χρησιμοποιείς το δίσκο. Είναι για πέταμα με τους δύο ξεραμένους καφέδες από τις προηγούμενες μέρες. Άλλωστε δεν το έχεις με την ισορροπία.
    Εκεί που κάθεσαι και πίνεις, ξαφνικά κάνεις μια απότομη κίνηση με το χέρι σου και χύνεις όλο τον καφέ, πριν καν ακόμη πιείς δύο γουλιές. Αποτέλεσμα είναι να λερώσεις και το τραπέζι. Τα παρατάς όλα μέσα στα νεύρα σου και φεύγεις.

Την τέταρτη στη σειρά μέρα “ξυπνάς” και νιώθεις ότι κάτι έχει αλλάξει. Πιάνεις και καθαρίζεις τον λερωμένο δίσκο, ενώ περιμένεις να φουσκώσει ο καφές σου.

Αυτή τη φορά, λες και οι προηγούμενες μέρες σου έχουνε διδάξει κάτι, σερβίρεις τον καφέ σε πιο μεγάλη κούπα, ώστε να μη χυθεί στη διαδρομή. Παρόλα αυτά χρησιμοποιείς και τον καθαρό πια δίσκο για παν ενδεχόμενο. Καθαρίζεις και το τραπέζι που είχε λερωθεί από τον τελευταίο καφέ. Με έναν μαγικό τρόπο, νιώθεις πως το χέρι σου τώρα είναι πιο σταθερό και ότι έχει βρει την ισορροπία του…

Κάθεσαι λοιπόν ήρεμος, ευχαριστιέσαι τον καφέ σου, που όντως τον έχεις πετύχει, και συνεχίζεις τη ζωή σου.

Σκαρλάτος Παναγιώτης

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεβόμαστε το παιδί, όταν λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά»

Σίγουρα έχετε υπάρξει θεατές σκηνής όπου κάποιος ενήλικας πλησιάζει ένα παιδάκι, με αγαθές προθέσεις,

και θέλει να του χαϊδέψει τα μαλλάκια σε ένδειξη συμπάθειας, αλλά το παιδί τραβιέται.

«Μερικές φορές οι άνθρωποι ξεπερνάνε τα όρια ενός παιδιού και περιμένουν να δείξει την αγάπη του με σωματική επαφή, ακόμα και όταν το παιδί δείχνει με κάθε τρόπο ότι δεν νιώθει άνετα με αυτό», 

μας λέει η Χριστίνα Σκλαβενίτη, Ψυχολόγος – Εκπαιδεύτρια Γονέων.

Συνήθως δεν υπάρχει πρόθεση να γίνουν αγενή, αλλά η δική σας επιμονή για το δικαίωμα του παιδιού σας να πει όχι στην αγκαλιά και τα φιλιά είναι ένα σημαντικό μάθημα για όλους.

Όχι φιλιά παρακαλώ!

«Σεβαστείτε τον προσωπικό χώρο του παιδιού μου. Ποτέ δεν ήταν ένα παιδί που του άρεσαν τα αγγίγματα και η επαφή», 

θυμάται σήμερα η κ. Σκλαβενίτη.

Ήταν ήταν νήπιο, έσπρωχνε συχνά αυτούς που τον πλησίαζαν. Αργότερα στο σχολείο, αγκάλιαζε με όλη του την δύναμη, αλλά επιλεκτικά και ποτέ μα ποτέ δεν του άρεσαν τα φιλιά.

Δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει. 

Εάν του δώσεις χρόνο, θα δεις πόσο σε λατρεύει.
Αν του δώσεις χώρο, θα σε ανταμείψει με μακροσκελείς συζητήσεις και αγκαλιές που είναι τόσο δυνατές που κυριολεκτικά θα σου κόψουν την ανάσα, αλλά όχι φιλιά, ποτέ φιλιά.

Αυτός και εγώ έχουμε ένα δικό μας αστείο για τα «αγελαδίσια φιλιά» και μια στο τόσο, θα μου επιτρέψει να του δώσω ένα, αν έχει παιχνιδιάρικη διάθεση. Αλλά δεν έχει συχνά συτή τη διάθεση, ούτε για τα φιλιά της μαμάς του, και το σέβομαι.

Είναι κάτι που μερικές φορές δυσκολεύονται να καταλάβουν οι άλλοι, ειδικά όταν ήταν πολύ μικρός και δεν είχε τελειοποιήσει το θανατηφόρο βλέμμα του.

“Έλα, δώσε μου ένα φιλί!”
“Δεν με αγαπάς;”
“Απλά ένα μικρό φιλάκι!”

Ξέρω ότι τα αιτήματα γίνονται με πολλή αγάπη, ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόθεση να είναι αγενείς ή να κάνουν κάποιον να νιώσει άβολα και γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν κάποιες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και προσδοκίες, αλλά κάνουν το παιδί μου να πιέζεται και να νιώθει άβολα και απογοητευμένο .

Του έμαθα πάντα να λέει απλά «όχι, ευχαριστώ, δεν μου αρέσουν τα φιλιά». Ή το έχω πει εγώ αντί για αυτόν, όταν δεν ήταν σε θέση να μιλήσει.

Άλλοι τρόποι οικειότητας και προσέγγισης
Τώρα που είναι μεγαλύτερος, του προτείνω να δείξει κάποια άλλη μορφή εγγύτητας και οικειότητας με την οποία είναι πιο άνετος, όπως χειραψία ή κόλλα το ή και ένα μεγάλο χαμόγελο. 

Προσπαθούμε να εξηγήσουμε με ευγενικό τρόπο και να προχωρήσουμε παρακάτω. Συχνά αυτό αρκεί, αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι εξακολουθούν να επιμένουν.

Ξέρω ότι τον αγαπούν, αλλά αυτή η συμπεριφορά τους δεν είναι εντάξει.
Ας καταλάβουν οι ενήλικες

Όταν ένα παιδί δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει να το αγγίζουν, να το αγκαλιάζουν ή να το φιλάνε, περιμένω από τους ενήλικες να το σεβαστούν.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι το «όχι σημαίνει όχι».

Θέλω να γνωρίζουν ότι όταν λένε ότι δεν θέλουν να τα αγγίξουν, οι άλλοι θα το σεβαστούν.

Θέλω επίσης τα παιδιά μου να μάθουν ότι όταν κάποιος άλλος λέει όχι, πρέπει να το σεβαστούν και αυτοί, ακόμα κι αν δεν τους αρέσει πάντα.

Θέλω συγκεκριμένα να μεγαλώσω άντρες που θα το καταλαβαίνουν αυτό.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι είναι καλό να ακούνε την εσωτερική τους φωνή και ότι είναι εντάξει να μιλάνε ξεκάθαρα και να λένε πότε κάτι τα κάνει να αισθάνονται άβολα.

Θέλω να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ να υπακούουν τυφλά σε ένα αίτημα εάν τα κάνει να αισθάνονται άβολα ή περίεργα.

Θέλω να έχουν τον έλεγχο του σώματός τους

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι έχουν τον έλεγχο των δικών τους σωμάτων και μπορούν να πουν ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να τα αγγίξει.

Είναι δύσκολο να διδάσκω αυτά τα πράγματα στα παιδιά μου όταν μερικοί ενήλικες, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, άθελά τους, στέλνουν το αντίθετο μήνυμα.

Γι’ αυτό σας παρακαλώ, όταν ένα παιδί λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά σήμερα», ή απλά γυρίσει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά … παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά.

Δεν είναι ότι δεν σας αγαπά, είναι απλώς ότι έχει δικαίωμα στον προσωπικό του χώρο, και το όχι σημαίνει όχι είτε είστε 2, 6, 26 ή 62 ετών.”

thermisnews

Σύγχρονος Ναρκισσισμός, Social Media και η μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης (selfie)

Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμέ­νη ιστορική, εθνική, πολιτική και θρησκευτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά ανεπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση.

Στην αρχαιότητα ο Νάρκισσος ήταν μυθικό πρόσωπο, γιος του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Ήταν ονομαστός για τη σπάνια ομορφιά του και υπάρχουν διάφορες παραδόσεις γι’ αυτόν. Σύμφωνα με μία από αυτές, ο νέος ήταν τόσο όμορφος που τον είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως τις αγνοούσε και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

*********

Νάρκισσοι συνεπώς υπήρχαν πάντα, από την αρχαιότητα ως σήμερα από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media (Facebook, Pinterest, Twitter, Foursquare, Instagram), ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός.

Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης (selfie) και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

Οι έρευνες μαρτυρούν ότι τα επίπεδα του ναρκισσισμού είναι πολύ υψηλότερα σε σύγκριση με τις περασμένες γενιές και δεκαετίες και όλο και περισσότερα τεστ γίνονται για να μετρηθεί η στάθμη της επικίνδυνης εγωμανίας σε άνδρες και γυναίκες.

Ο ναρκισσισμός ξεσπά και εξαπλώνεται σαν επιδημία. Έχουμε να κάνουμε με την εκδίκηση του κοινού θνητού, του μέσου ανθρώπου, ο οποίος, ζηλεύοντας και χλευάζοντας επί χρόνια τη ζωή των σταρ, τώρα έχει βαλθεί να τους αντιγράψει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό με τις φατσούλες emoticon ως μάσκες της σύγχρονης τραγωδίας ή κωμωδίας που βιώνει ο καθένας.

Θέλουμε πολλά τετραγωνικά για τον εαυτό μας και πολλά pixel για το είδωλό μας. Παραπονιόμαστε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που μας καταλαβαίνουν πραγματικά και, όταν τελικά βρεθούν, νιώθουμε ότι πνιγόμαστε όπως ο Νάρκισσος στο ρηχό νερό, σε μια ύστατη προσπάθεια να ζήσει για πάντα ερωτευμένος με τον εαυτό του.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει να επενδύσει σε τίποτα έξω από τον εαυτό του. 

Η πολιτική και η θρησκεία δεν αποτελούν πλέον γι' αυτόν σημεία αναφο­ράς, στα οποία θα μπορούσε να αφιερωθεί με πάθος και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή του. Ιδέες, όπως το Έθνος, η Παιδεία, η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δι­καιοσύνη, δεν τον συγκινούν πλέον και αδυνατούν να κινητοποιήσουν τον συναι­σθηματικό του κόσμο και την ενεργητικότητά του.

 

Τι απομένει;

Η υπερεπένδυση στο Εγώ, η αυτολατρία, η αυτοπραγμάτωση. 

Εξού και η λατρεία της νεότητος και ο τρόμος και η αποστροφή στο γήρας. 

Εξού και η υπερβολική φροντίδα του σώματος, η προσπάθεια να διατηρηθεί νέο και ακμαίο, παρά την φυσιολογική φθορά του χρόνου. Η υγιεινή διατροφή, η γυμναστική, τα σπα, το μασσάζ, η γιόγκα, το βιάγκρα κ.ά. εντάσσονται στην αγωνιώδη, αλλά και απέλπιδα μέριμνα τού σύγχρονου ανθρώπου να υπερβεί την αναπόφευκτη φθορά τού χρόνου και να διατηρηθεί αιώνια νέος και σφριγηλός.

Φαίνεται πως ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος αρνείται να παραδεχθεί τη θνητότητά του, το βέβαιο και αναπόφευκτο του θανάτου, το γεγονός ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι υποταγμένη σε αμετακί­νητα όρια που δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Ο περιβάλλων κόσμος, είτε ο φυσικός είτε ο ανθρώπινος, δεν αποσκοπεί σε τίποτε άλλο παρά να ικανοποιεί ή να μαται­ώνει τις δίχως όρια επιθυμίες του. Συνεπεία του νεωτερικού ατομικισμού και του μετανεωτερικού ναρκισσισμού ο homo psychologicus τείνει να καταστεί o κυρίαρ­χος ανθρωπολογικός τύπος.

O homo politicus («πολιτικόν ζώον» κατά τον Αρι­στοτέλη o άνθρωπος) και o homo theologicus («ζώον θεούμενον» κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο o άνθρωπος) εκτοπίζονται και τη θέση τους καταλαμβά­νει o homo psychologicus με τις ακόρεστες επιθυμίες, συμπλέγματα, ένοχες και προ παντός με την προ ουδενός ορρωδούσα τάση του προς αυτοπραγμάτωση.

Η σύγχρονη μετανεωτερική κοινωνία αδυνατεί να προσφέρει στον σημερινό άνθρωπο νόημα ζωής και νόημα θανάτου. Αδυνατεί να του υποδείξει Κάτι (μια Ιδεολογία, ένα υπερβατικό, ή έστω εμμενές, εγκοσμιοκρατικό Πρότυπο, Θεσμό και Αξία) για το οποίο αξίζει να ζήσει και να πεθάνει. Έτσι ο σύγχρονος άν­θρωπος στρέφει όλη τη συναισθηματικότητα, ενεργητικότητα και δραστηριότητά του στην αυτοπραγμάτωση και ανάπτυξη του Εαυτού του, του Εγώ του. 

Τίπο­τα έξω από τον εαυτό του δεν τον συγκινεί, δεν τον διεγείρει και δεν τον ενεργο­ποιεί.

Ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος ζει σ' ένα αδιάστατο παρόν αποκομμένος από τις ιστορικές του ρίζες και δίχως προοπτική και μέριμνα για το μέλλον. 

Αδιαφορεί για οτιδήποτε του κληροδότησε το παρελθόν και για οτιδήποτε θα κληρο­δοτήσει αυτός στις επερχόμενες γενεές. 

Αυτή η έλλειψη ιστορικής συνέχειας, η εξά­λειψη της αίσθησης ότι ανήκουμε σε μία «διαδοχή γενεών που είναι ριζωμένες στο παρελθόν και επεκτείνονται στο μέλλον» χαρακτηρίζει και γεννά την ναρκισσιστι­κή κοινωνία, όπως γράφει ο Κρίστοφερ Λας στο βιβλίο του «Η κουλτούρα τού ναρκισσισμού».

Να ζούμε στο παρόν, μόνο στο παρόν και να καρπούμεθα άπλη­στα οτιδήποτε αυτό μας προσφέρει αδιαφορώντας για τους προγενέστερους και τους μεταγενέστερους είναι το σύνθημα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας. 

Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμέ­νη ιστορική, εθνική, πολιτική και θρησκευτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά ανεπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση.
-----------
Επιλογές με προσθήκες της Μυθαγωγίας από τα άρθρα BHmagazino 21/9/14 & περιοδικό «Ευθύνη», Φεβρουάριος 2009.
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

από την αγαπημένη ideopigi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γράφει με το αριστερό; Δεν πειράζει, καθόλου δεν πειράζει!

Γράφει με το αριστερό, ε και;

ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΤΑ ΒΕΛΩΝΗ

Μήπως και το δικό σου παιδί ανήκει στο 10 % των μαθητών που τα καταφέρνουν καλύτερα με το αριστερό χέρι; Αν νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να του «αλλάξεις» αυτή τη συνήθεια, διάβασε πρώτα, τις συμβουλές των ειδικών. 

Δεν είναι λίγοι οι αριστερόχειρες που στα παιδικά τους χρόνια πιέστηκαν να «αλλάξουν» χέρι. 

Και δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν δάσκαλοι και γονείς που ασκούν πίεση στα αριστερόχειρα παιδιά για να χρησιμοποιούν το δεξί τους μη γνωρίζοντας ή ακόμα και παραβλέποντας τις συνέπειες». 

Ωστόσο η πίεση αυτή μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση στις εγκεφαλικές λειτουργίες, διαταραχές συμπεριφοράς και δυσκολίες στη μάθηση, αφού είναι σαν να επιχειρούν να αλλάξουν στο παιδί την ανατομική κατασκευή του εγκεφάλου του» τονίζει ο κ. Δημ. Δημητρακόπουλος καθηγητής παιδαγωγικών του τμήματος βρεφονηπιοκομίας στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης.

Πες μου με ποιο χέρι γράφεις, να σου πω τα... ταλέντα σου!

Στους αριστερόχειρες, επικρατεί η λειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου και οι δεξιότητες που πηγάζουν από αυτό είναι:

Μουσική - Αρχιτεκτονική - Πλαστικές Τέχνες - Δημιουργικότητα - Αντίληψη - Φαντασία - Έκφραση συναισθημάτων

Στους δεξιόχειρες, επικρατεί η λειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου και όσο για τις δεξιότητες εντοπίζονται σε:

Ομιλία - Γραφή - Λογική - Μαθηματικά - Επιστήμες

Κάνε τη ζωή του παιδιού πιο εύκολη
Ενημέρωσε στο σχολείο τους δασκάλους του ώστε να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για τη διδασκαλία του και την άνεση του στο θρανίο όταν γράφει.
Βοήθησε το παιδί να μάθει τη χρήση διαφόρων εργαλείων με το αριστερό του χέρι. 

Αγόρασέ του αντικείμενα καθημερινής χρήσης (για παράδειγμα ψαλίδι) ειδικά σχεδιασμένα για αριστερόχειρες.
Παρακίνησέ το να δοκιμάσει διάφορους τρόπους για να κρατήσει το μολύβι και να γράψει ώστε να καταλήξει σε έναν τρόπο που θα είναι πιο βολικός και πιο ξεκούραστος.
Παρότρυνέ το να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα που βοηθά στην ενίσχυση των αριστερόχειρων, για παράδειγμα το τένις που απαιτεί συντονισμό της μιας πλευράς, δηλαδή ματιών και χεριού.

Οι εντολές του εγκεφάλου... χιαστί
Αποτελέσματα έρευνας, που παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε διεθνές συνέδριο, έδειξαν ότι η αριστεροχειρία συνδέεται με διαφορετικές λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων του εγκεφάλου, ο οποίος, στέλνει εντολές στο σώμα μας «χιαστί». 

Δηλαδή, στους «δεξιόχειρες» επικρατεί η λειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου και στους «αριστερόχειρες» η λειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου.

Στην ηλικία των 3 ετών γίνεται η επιλογή!
Σύμφωνα με τους ειδικούς: τα περισσότερα παιδιά γεννιούνται αμφιδέξια, δηλαδή χρησιμοποιούν εξίσου καλά το δεξί και το αριστερό χέρι, τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους. 

Η προτίμηση του παιδιού αρχίζει να φανερώνεται περίπου στην ηλικία των 3 ετών, αλλά γίνεται σαφής, κυρίως όταν αρχίζει το σχολείο και μαθαίνει να γράφει. Αν προτιμά να χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι πρέπει να το αφήσεις ελεύθερο να εκφραστεί με τον τρόπο που επιλέγει εκείνο, συμβουλεύουν οι επιστήμονες. 

Το παιδί θα αναπτύξει όλες τις δραστηριότητες που αναπτύσσουν και οι δεξιόχειρες και μάλιστα εξίσου καλά. Πρόβλημα θα παρουσιάσει μόνο αν κάποιος το πιέσει να χρησιμοποιήσει το δεξί χέρι αντί για το αριστερό.

Καλλιτέχνες & με υψηλό ΙQ
Οι μέχρι στιγμής στατιστικές έχουν δείξει ότι ένας στους 10 μαθητές είναι αριστερόχειρας. 
Όπως επίσης δήλωσε πρόσφατα ο καθηγητής Βιολογίας Alexander Dubov: οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) των αριστερόχειρων είναι σε γενικές γραμμές υψηλότερος από των δεξιόχειρων. 

Για παράδειγμα, οι αριστερόχειρες έχουν μια υψηλότερη ικανότητα στην αντίληψη των ήχων και των χρωμάτων, ενώ διαθέτουν και μια «φωτογραφική» μνήμη. 

Και αυτό γιατί το δεξί μέρος του εγκεφάλου με το οποίο εκφράζονται οι αριστερόχειρες, σχετίζεται με τη διαίσθηση, την ενόραση, την καλλιτεχνία (όπως μουσική, ζωγραφική, υποκριτική κ.λ.π.).

Περισσότερα τα αγόρια!
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαπίστωση ότι η αριστεροχειρία παρατηρείται περισσότερο στα αγόρια από ότι στα κορίτσια, ενώ σημαντικό παράγοντα στην επιλογή χεριού παίζει και η κληρονομικότητα. 
Ενώ π.χ δυο δεξιόχειρες έχουν πιθανότητα 9,5% να κάνουν αριστερόχειρα, η πιθανότητα ενισχύεται στο 19,5% όταν ο ένας γονιός είναι αριστερόχειρας, ενώ στους δυο αριστερόχειρες το ποσοστό ανεβαίνει στο 26%.

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Αρμονία, τεύχος 122

womenonly