«Ειν΄ ο πατέρας μου γιατρέ»

Γέμισαν και τα δυο νοσοκομεία στα Γιάννενα
Τους τρόφιμους του οίκου ευγηρίας που βγήκαν όλοι θετικοί
τους πήγανε χθες βράδυ στο Φιλιάτι
Όπου φτωχός κι η μοίρα του, που λένε
Γιατρέ, σας ικετεύω
Είναι πατέρας μου
Αφήστε λίγο να τον δω, να του μιλήσω
Είναι αυστηρό το σχετικό πρωτόκολλο κυρία μου
Πρέπει να μείνει μόνος του,
λυπάμαι
Αφήστε του ένα κινητό
Μα δεν μπορεί γιατρέ, δεν βλέπει…
Τότε θα ενημερώνεστε από μας
για την εξέλιξη
Είναι κι η ηλικία ξέρετε,
πρέπει να είστε έτοιμη για όλα
Λίγο γιατρέ από μακριά
Να του φωνάξω,
ίσα που να με δει απ΄ το τζάμι
Αφήστε με γιατρέ
Εγώ είμαι, η κόρη σου μπαμπά
Θα γίνεις γρήγορα καλά πατέρα
μη φοβάσαι

Με αφορμή το ποίημα της Νόνης Σταματέλου,
ο ζωγράφος – αγιογράφος Μπάμπης Πυλαρινός εμπνεύστηκε

 

Ο κυρ Μιχάλης άκουγε
Μα το οξυγόνο του λιγόστευε
Κι ο πυρετός του
δέκα μέρες ακατέβατος
Έκλεισε τα θλιμμένα μάτια του
Εκείνα, που παράβγαιναν με τα αετίσια κάποτε
Και μόνος του, κατάμονος
εκείνος, που το σπίτι του
ήταν γεμάτο κόσμο,
έπεσε σε όνειρο βαθύ
Και την αυλή με τα μυριστικά
και την κυρά και τα παιδιά του
και τ΄ αγγόνια του,
τον καφενέ, τα ζωντανά του
Όλα στον ύπνο του τα κάλεσε
Κι εκείνα ήρθαν όλα
Να συντροφεύσουν το στερνό
το πιο μακρύ ταξίδι

Ποίημα της Νόνης Σταματέλου

Λευκαδίτικα Νέα

Λευκαδίτικα Νέα

 

Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού

Μήνυμα της «Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Θεσσαλών» για τη Διεθνή Ημέρα Εθελοντισμού και τον ρόλο των εθνικοτοπικών φορέων:

Ο Εθελοντισμός είναι μια έννοια άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτισμική ιστορία και εξέλιξη της Ανθρωπότητας.

Αποτελεί στάση ζωής και μας υπενθυμίζει τις υψηλές αξίες της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού, της αμοιβαιότητας της φιλανθρωπίας και της δημιουργικής δράσης.

Αναφέρεται στην ηθελημένη παροχή υπηρεσιών προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών χωρίς καμία ανταμοιβή και αντάλλαγμα. Αναμφισβήτητα η ευρύτητα του όρου δεν μας διευκολύνει για την αποτύπωση ενός και μόνο ορισμού.

Είναι η εκδήλωση που αντισταθμίζει την τάση των σύγχρονων κοινωνιών όλα να αξιολογούνται σύμφωνα με την χρηματική τους αξία.

Ο Σύγχρονος Εθελοντισμός προχωρά πέρα από τις παραδοσιακές μορφές του και αναδεικνύει την δυναμική της συμμετοχής και της προσφοράς μέσα από συλλογικούς φορείς και οργανώσεις.

Ο Ο.Η.Ε. με το ψήφισμα 40/212 της Γενικής του Συνέλευσης καθιέρωσε την 5η Δεκεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την κοινωνική και την οικονομική ανάπτυξη. Σύμφωνα με το ψήφισμα αυτό στόχος του Ο.Η.Ε είναι  η παρότρυνση της κοινωνίας των πολιτών στην ενασχόληση της με τον εθελοντισμό.

Ελπιδοφόρο μήνυμα αποτελεί το γεγονός της συνεχόμενης διεύρυνσης και επέκτασης της εθελοντικής προσφοράς σ όλο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας όπως είναι η καταπολέμηση της φτώχειας, της πείνας, του αναλφαβητισμού, της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και των κοινωνικών διακρίσεων.

Εθελοντισμός και Πολιτισμός είναι έννοιες αλληλένδετες και συμπληρωματικές.

Ο Εθελοντισμός παράγει πολιτισμό και ο Πολιτισμός Εθελοντισμό.

Σήμερα που η διαδικτυακή επικοινωνία είναι το μέσο μετάδοσης της πληροφορίας ο εθελοντισμός συμβάλλει στην ανάδειξη των αξιών όπως είναι η αμοιβαιότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη το κοινωνικό όφελος και η ενίσχυση της συλλογικής συνείδησης.

Στη Κατεύθυνση αυτή η συνεισφορά των εθνικοτοπικών φορέων είναι ανεκτίμητη.

Με την ευκαιρία της διεθνούς ημέρας εθελοντισμού η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Θεσσαλών  συγχαίρει όλα τα μέλη συλλόγους της αλλά και τους Θεσσαλικούς συλλόγους της Ομογένειας   για την συνεχή εθελοντική δράση τους η οποία δεν περιορίζεται στην ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της Θεσσαλίας αλλά εκτείνεται σ όλες τις εκφάνσεις  της ζωής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άμεση ανταπόκριση  όλων των θεσσαλικών συλλόγων στο κάλεσμα της ομοσπονδίας για την στήριξη των πλημμυροπαθών συμπατριωτών μας.

Ως ενεργοί εθελοντές σε μια ομάδα επιβάλλεται να αξιοποιούμε την δυναμική της και να επιλύουμε τα πολυσύνθετα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η Πολιτεία ας στηρίξει τα κύτταρα του εθελοντισμού.

Οι συλλογικοί φορείς και οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες θα είναι οι πρωταγωνιστές σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα.

larissapress.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Άγιος Σάββας ο αγιασμένος

Γιορτάζει σήμερα ένας πολύ, πάρα πολύ μεγάλος άγιος. Ο άγιος Σάββας ο ηγιασμένος. Σπλάχνο της Καππαδοκίας. Της ελληνικότατης και χριστιανικότατης Καππαδοκίας, που έβγαλε τόσους και βγάζει μέχρι σήμερα. Και με τους κρυπτοχριστιανούς που έχει εκεί, θα δείτε κάποια μέρα, θα θαυμάσουμε πράγματα και θαύματα. Πόσοι χριστιανοί κρύβονται εκεί και λατρεύουν τον Χριστό νύχτα και μέρα! Μυστικά! Εν κρύπτω! Τί ωραία! 

Γεννήθηκε εκεί ο άγιος τον 4ο αιώνα, το 431. Ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, εκεί κοντά, και έμεινε μέχρι 18 ετών, που έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απ’ έξω, και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη. Ήθελαν όλοι να τον φάνε απ’ τη χαρά τους κι απ’ την αγάπη τους. Τόσο σπουδαίος ήταν. Δεκαοκτώ χρονών παιδάκι και καλογεροπαίδι. Και τί έκανε; Έφυγε. 

Πήγε στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους κι ύστερα πήγε στην έρημο της Ανατολής. Στον άγιο Ευθύμιο τον μεγάλο, εκείνος τον έστειλε στον άγιο Θεόκτιστο, και έμεινε εκεί αρκετά χρόνια, ασκήθηκε πολύ, κι ανέβηκε ψηλά. Έλαμψε το πρόσωπο του. Η χάρη του Θεού τον είχε από κοντά. Κι ύστερα πήγαινε και στην έρημο και προσευχόταν κι αγωνιζόταν κι αργότερα έφτιαξε και τη μονή, που προαναφέραμε, τη μονή του αγίου Σάββα, την περίφημη, που ‘ναι κοντά στην Ιερουσαλήμ, απέκτησε πολλούς, αναρίθμητους μοναχούς, πήγε και σ’ άλλα μέρη, και τί; Κάθε μέρα φρόντιζε την ψυχή του. Κι έλεγε: «Δεν είμαι τίποτα, Θεούλη μου.» 

Ήταν πολύ ταπεινός και τον ονόμασαν και παιδαριογέροντα. Παιδάκι με φρόνηση Γέροντος. Και φρόντιζε την ψυχή του και έλαμψε τόσο πολύ από τη Θεία Χάρη κι ανέβαινε, όλο κι ανέβαινε κάθε μέρα στην αγιοσύνη. Γι’ αυτό κι ονομάσθηκε και αγιασμένος. Αγιασμένος. Από παιδάκι, μέχρι που εκοιμήθη, αγωνιζόταν να γίνει και πιο άγιος κατά το «άγιοι γίνεσθε». Τί ωραίο! Και σκοπός του βίου, κι εκείνου και όλων μας, ήταν ο αγιασμός. Και πήρε χάρη περισσή ο άγιος Σάββας και τί έκανε; Θαύματα μεγάλα. Έβγαζε δαιμόνια. Θεράπευε αρρώστους. Θεράπευε καρκίνους. Γι’ αυτό και το Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των Αθηνών φέρει το όνομά του.  

Έβγαζε από τις ξερές πέτρες και τις ερημιές νεράκι δροσερό, πήγε δύο φορές στην Ιερουσαλήμ ως πρέσβης για κάποιες σοβαρές υποθέσεις της περιοχής του στους αυτοκράτορες Αναστάσιο τον Α’ και Ιουστινιανό τον Μέγα, τον Α’, και τα κατάφερε θαυμάσια. Αλλά ήλθαν και τα χιόνια στα βουνά, και στα 532, πλήρης ημερών και πάλλευκος και αγιασμένος εις το έπακρον, έκοιμήθη στις 5 Δεκεμβρίου. Τον έκλαψαν, τον θρήνησαν, τους έλειψε, αλλά εκείνος, τότε, ήταν περισσότερο κοντά τους. Καθώς βγήκε απ’ τα δεσμά της σάρκας, ήταν πλέον ελεύθερος. Και πρώτα ήταν ελεύθερος, αλλά ελεύθερος πολιορκημένος απ’ το σώμα κι απ’ τα βάσανα του βίου. Τώρα που βγήκε, ήταν ελεύθερος να τρέχει παντού. Και τρέχει ο άγιος Σάββας, καθώς και οι άγιοι όλοι, και φροντίζει την οικουμένη. 

Ετάφη το λείψανό του στη μονή του, το πήραν αργότερα οι Βενετοί, το πήγαν στην Ιταλία, και στα 1965 το επανέφεραν οι πατέρες στη μονή του κι είναι εκεί τώρα, πλήρης χάριτος και κάνει μεγάλα θαύματα.  Είμαστε τυχεροί, που έχομε τόσους αγίους, που μας περιβάλλουν και μας φροντίζουν. 

Τους ευχαριστούμε κι ευχαριστούμε τον Κύριο κι ας κάνομε κι εμείς προσπάθεια, όσο γίνεται, να τους μιμούμαστε. Και τότε χαίρονται και μας βοηθάνε παραπάνω.

(Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, «Χειμερινό συναξάρι», τ.Α΄, εκδ. Ακτή-Λευκωσία 2008)

diakonima.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι