Πώς να χειριστείτε το παιδί που δεν θέλει να σας αποχωριστεί ούτε λεπτό!

Είναι φυσιολογικό για ένα παιδί 1,5-2 ετών να βιώνει το στρες αποχωρισμού και να διαμαρτύρεται, όταν η μαμά του απομακρύνεται από το οπτικό πεδίο του. 
Τι γίνεται όμως όταν το παιδί γίνει 4,5 ή 6 ετών και εξακολουθεί να μη θέλει να μένει στιγμή χωρίς τη μαμά του;

Τα έχετε δει παντού… σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, παιδικά πάρτι, ίσως και στο σπίτι σας. Είναι τα παιδιά που μπορούν να χαρούν και να διασκεδάσουν μόνο όταν κάπου εκεί γύρω είναι η μητέρα τους κι όταν αυτή «τολμήσει» να απομακρυνθεί έστω και λίγο ξεσπούν σε κλάματα. Αν και πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση του παιδιού που νιώθει ανασφάλεια στην ιδέα και μόνο να μείνει ασυνόδευτο σε έναν χώρο που δεν του είναι ιδιαίτερα οικείος, δεν παύει να προβληματίζει τους γονείς και να τους κάνει να αισθάνονται άσχημα, σαν να προσπαθούν να επιβάλλουν στο ίδιο το παιδί τους κάτι που του είναι τόσο δυσάρεστο. Εάν λοιπόν είστε κι εσείς από τις μητέρες που έχουν να αντιμετωπίσουν τις εκρήξεις του άγχους αποχωρισμού του παιδιού τους, αυτές οι συμβουλές μπορεί να σας βοηθήσουν:

Τι είναι το άγχος του αποχωρισμού

• Μην ξεχνάτε ότι είναι αρκετά φυσιολογικό για το παιδί να νιώθει έτσι.
• Πάντα να το προετοιμάζετε όταν πρόκειται να το αφήσετε κάπου ή να φύγετε από κοντά του. Πείτε του ακριβώς πόσο χρόνο θα λείψετε, πού θα πάτε και τι θα κάνετε εκεί όπου θα βρίσκεστε.
• Καθώς πηγαίνετε προς το σχολείο, το πάρτι ή όπου αλλού πρόκειται να το αφήσετε μόνο του, μιλήστε του για όσα θα συναντήσει εκεί εστιάζοντας στα θετικά (τα παιχνίδια, τους φίλους τους κ.λπ.)
• Μην φύγετε χωρίς να το αποχαιρετήσετε αλλά κάντε το όσο πιο σύντομα γίνεται. Απλά βοηθήστε το παιδί να βρει ένα παιχνίδι ή κάτι να κάνει, δώστε του ένα φιλί και αποχωρήστε.
• Μην μπαίνετε στο χώρο κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά σας -αυτό θα κάνει τον αποχωρισμό ακόμα πιο δύσκολο. Μπορείτε να το κρατάτε από το χεράκι, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να νιώθει ανεξάρτητο κι όχι «κομμάτι» σας.
• Αναθέστε στο παιδί μια «αρμοδιότητα», όπως να οργανώσει τα παιχνίδια, να μοιράσει τα γλυκά στα άλλα παιδάκια κ.λπ., που όμως μπορεί να κάνει μόνο όταν σταματήσει να κλαίει.
• Προσπαθήστε να θυμάστε ότι το πιο πιθανό είναι να παίζει και να διασκεδάζει μέσα σε 5 με 10 λεπτά από τη στιγμή που θα απομακρυνθείτε.
• Να είστε σταθεροί στην απόφασή σας. Μην αφήσετε το παιδί να σας πείσει χρησιμοποιώντας αυτό το μέσο να ακυρώσετε το πρόγραμμά σας.
• Κάντε εξάσκηση στο σπίτι. Αφήστε το παιδί να παίξει, να διαβάσει ή να ζωγραφίσει στο δωμάτιό του, εξηγώντας του ότι εσείς θα είστε σε κάποιο άλλο δωμάτιο κάνοντας κάτι άλλο.
• Εάν το πρόβλημα παραμένει ή επιδεινώνεται, ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας. 

Πηγή: mamamia.gr

Άλλα λένε οι γονείς, άλλα ακούνε τα παιδιά 😃

Άλλα λέει η μαμά, άλλα ακούει το παιδί 😃

O γονιός λέει:
«Μόνο ένα, εντάξει;»
Το παιδί ακούει:
«Πάρε όσα θέλεις αγάπη μου!»

O γονιός λέει:
«Πρέπει να κάνουμε γρήγορα, έχουμε αργήσει.»
Το παιδί ακούει:
«Λοιπόν, τρέξε κρύψου κάτω από το τραπέζι, βγάλε τις κάλτσες σου και περίμενε μέχρι να αργήσουμε αρκετά.»

O γονιός λέει:
«Μην πετάς το φαγητό σου.»
Το παιδί ακούει:
«Μην χαραμίζεις το φαγητό σου πετώντας το στο πάτωμα, όταν μπορείς να δοκιμάσεις πόσο μακριά μπορεί να πετάξει, ή αν κολλάει στους τοίχους.»

O γονιός λέει:
«Θα βάλουμε εδώ ένα μικρούλι τραυμαπλάστ και θα είσαι εντάξει.»
Το παιδί ακούει:
«Τώρα μπορείς να πανικοβληθείς. Θα τρέξει αίμα παντού.»

O γονιός λέει:
«Μην κάνεις φασαρία, σε παρακαλώ, έχει κόσμο.»
Το παιδί ακούει:
«Φώναξε όσο πιο δυνατά μπορείς ώστε όλοι να γυρίσουν να μας κοιτάξουν. Είσαι το κέντρο του κόσμου!»

O γονιός λέει:
«Μήπως θέλεις να πάμε στο γιο γιο;»
Το παιδί ακούει:
«Βάζω στοίχημα ότι μπορείς να κρατηθείς για πάντα χωρίς να πας στο γιο γιο. Ας το μάθουμε.»

O γονιός λέει:
«Είναι νύχτα ακόμα, αγάπη μου. Πέσε ξανά για ύπνο»
Το παιδί ακούει:
«Είναι κρίμα να περιμένει κανείς να ξημερώσει. Χοροπήδα πάνω μου, μέχρι να μην υπάρχει καμία περίπτωση να ξανακοιμηθώ…»


O γονιός λέει:
«Θα με βοηθήσεις να μαζέψουμε τα παιχνίδια σου;»
Το παιδί ακούει:
«Άδειασε όλα τα κουτιά με τα παιχνίδια σου στο πάτωμα και άπλωσέ τα όσο περισσότερο μπορείς.»

O γονιός λέει:
«Κοίτα το πουλάκι! Πες, τυρίιιι!»
Το παιδί ακούει:
«Γύρνα μου την πλάτη και τρέξε όσο πιο μακριά μπορείς.»

O γονιός λέει:
«Δεν μπορώ να σε πάρω τώρα αγκαλιά αγάπη μου.»
Το παιδί ακούει:
«Έχω ανάγκη από μία αγκαλιά. Δεν με πειράζει που κουβαλάς τις σακούλες του σούπερ μάρκετ.»

O γονιός λέει:
«90, 95, 100! Έρχομαι να σε βρω! Μα πού να έχει κρυφτεί αυτό το παιδί;»
Το παιδί ακούει:
«Φώναξε δεν είμαι εδώ ενώ όλο σου το σώμα προεξέχει πίσω από την πολυθρόνα.»

O γονιός λέει:
«Η μαμά και ο μπαμπάς μιλάνε λίγο, αγάπη μου»
Το παιδί ακούει:
«Έλα, διέκοψέ μας, λέγοντάς μας φωναχτά τη γνώμη σου για κάτι άσχετο!»



O γονιός λέει:
«Κάτσε στην καρέκλα σου.»
Το παιδί ακούει:
«Κατέβα από την καρέκλα σου.»

O γονιός λέει:
«Ήρθε η ώρα για ύπνο»
Το παιδί ακούει:
«Ήρθε η ώρα, να επαναδιακοσμήσεις το δωμάτιο σου, να κάνεις μια σούπερ δύσκολη ζωγραφιά για τη μαμά και τον μπαμπά, να διαβάσουμε όλα τα παραμύθια που έχουμε στο σπίτι, να πιεις για πέμπτη φορά νερό το τελευταίο τέταρτο και να πας για τρίτη φορά τουαλέτα χωρίς να κάνεις τίποτα, εξιστορώντας μας όσο κάθεσαι πώς πέρασες την ημέρα σου με την Πέππα στον πλανήτη Άρη.



O γονιός λέει:
«Σ’ αγαπώ!»
Το παιδί ακούει:
«Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε το θέλεις.»

Πηγή: superdad