Wednesday 28 February 2018

Η Στάση του Παιδιού απέναντι στα Μαθηματικά καθορίζει και τις Επιδόσεις - Student attitude towards Mathematics and performance


Για πρώτη φορά, ερευνητές εντόπισαν το δίκτυο του εγκεφάλου που συνδέει την θετική στάση προς τα μαθηματικά με την επιτυχία με την επιτυχία του ατόμου σ' αυτό το γνωστικό πεδίο, σύμφωνα με στοιχεία δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Psychological Science.

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, με επικεφαλής τον Δρ Λανγκ Τσεν, εστίασαν σε μαθητές δημοτικού και διαπίστωσαν ότι η θετική στάση απέναντι στα μαθηματικά συνδέεται με καλύτερη λειτουργία του ιππόκαμπου, ένα σημαντικό κέντρο της μνήμης, κατά την επίδοση στην επίλυση αριθμητικών προβλημάτων.

Επίσης, διαπίστωσαν ότι ακόμα και αν συνεκτιμηθεί ο δείκτης νοημοσύνης και άλλοι συνεισφέροντες παράγοντες, η θετική στάση προς τα μαθηματικά εξακολουθούσε να προβλέπει ποιοι μαθητές θα έχουν καλύτερες επιδόσεις σε αυτό το μάθημα.

«Η στάση απέναντι σε ένα θέμα είναι πραγματικά σημαντική. Βάσει των στοιχείων μας η συνεισφορά της θετικής αντίληψης/στάσης απέναντι στα μαθηματικά είναι εξίσου σημαντική με την συνεισφορά του δείκτη νοημοσύνης», εξηγεί ο Δρ Τσεν.

Οι επιστήμονες μέχρι σήμερα πίστευαν ότι τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου καθοδηγούν τη σχέση στάσης - επιτεύγματος, δηλαδή τα παιδιά με πιο θετική στάση έχουν καλές επιδόσεις στα μαθηματικά καθώς αποκομίζουν μεγαλύτερη ανταμοιβή.

Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές έδωσαν σε 240 παιδιά 7-10 ετών να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο, με στοιχεία δημογραφικά, για τον δείκτη νοημοσύνης, την ικανότητα ανάγνωσης και την ικανότητα της λειτουργικής μνήμης. 
Το επίπεδο των μαθηματικών γνώσεων ελέγχθηκε μέσω διαφόρων τεστ. Επίσης, οι γονείς και κηδεμόνες απάντησαν για τα συμπεριφορικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά των παιδιών τους, καθώς και για το άγχος για τα μαθηματικά αλλά και γενικότερα. 
Τα παιδιά απάντησαν επίσης σε ερωτήσεις για την στάση τους απέναντι στα μαθηματικά, όπως πόσο τα ενδιέφεραν, ποιες ήταν οι ακαδημαϊκές τους επιδόσεις σε αυτά, καθώς και η στάση τους απέναντι στο σχολείο γενικότερα.

Σαράντα επτά παιδιά υποβληθηκαν σε μαγνητική απεικόνιση εγκεφάλου κατά την επίλυση μαθηματικών προβλήματων. Παράλληλα, μια άλλη ομάδα 28 παιδιών υποβλήθηκε σε μαγνητική απεικόνιση εγκεφάλου και άλλες εξετάσεις στο πλαίσιο σύγκρισης.

Πράγματι η επίδοση στα μαθηματικά συσχετιζόταν με την θετική στάση προς αυτά, ακόμα και μετά την συνεκτίμηση του δείκτη νοημοσύνης, της λειτουργικής μνήμης, του άγχους που προκαλούν τα μαθηματικά, του γενικότερου άγχους και της γενικότερης στάσης προς το σχολείο.

Τα παιδιά με κακή στάση απέναντι στα μαθηματικά σπάνια είχαν καλές επιδόσεις σε αυτό το μάθημα.

Από την αξιολόγηση των στοιχείων των μαγνητικών τομογραφιών οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν το παιδί έλυνε ένα μαθηματικό πρόβλημα το θετικό σκορ της στάσης απέναντι στα μαθηματικά συσχετιζόταν με την ενεργοποίηση του ιππόκαμπου. 
Η περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι ο ιππόκαμπος διαμεσολαβούσε στη σχέση μεταξύ θετικής αντίληψης και επαρκούς ανάκλησης των δεδομένων στη μνήμη, κάτι που με τη σειρά του σχετίζεται με καλύτερες ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.

«Η θετική προδιάθεση επιδρά απευθείας στην μνήμη και το σύστημα μάθησης του εγκεφάλου μας. Και η κατανόηση αυτής της σχέσης είναι πραγματικά σημαντική», τόνισε ο Δρ Τσεν.

Σε κάθε περίπτωση η μελέτη ανοίγει έναν νέο δρόμο για την βελτίωση των σχολικών επιδόσεων και της μάθησης στα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο σχολείο.

Μαίρη Μπιμπή

Φτιάχνουμε τρίλιζα με πετρούλες και λινάτσα!

Χειροτεχνία-τρίλιζας
Ελάτε να φτιάξουμε τρίλιζα πάνω σε λινάτσα με χρωματιστές πέτρες!!


Χειροτεχνία τρίλιζας παρακαλώ! Μια πανεύκολη, γρήγορη και ανέξοδη χειροτεχνία!
Περνάμε φάση τρίλιζας στο σπίτι μας... Παντού βλέπουμε, παίζουμε, ζωγραφίζουμε τρίλιζες. 
Ε είπαμε να κάνουμε και μια χειροτεχνία τρίλιζας!
Χειροτεχνία-τρίλιζας
Τα πράγματα με αυτή τη χειροτεχνιούλα είναι εξαιρετικά εύκολα και απλά!

Δε χρειαζόμαστε τίποτα άλλο εκτός από:
  • Πετραδάκια που βρίσκουμε στη φύση. 10 πετραδάκια για κάθε παιχνίδι.
  • Ένα κομμάτι λινάτσας. Εμείς κόψαμε ένα κομμάτι 25*30 εκατοστά και όταν το κολλήσαμε βγήκε ένα τσουβαλάκι 25*15 εκατοστά.
  • Τέμπερες, θερμοκόλλα, ψαλίδια, μαρκαδόρους.
Και η υλοποίηση της χειροτεχνιούλας μας είναι εξαιρετικά εύκολη και γρήγορη.
Και εννοείται διασκεδαστική! 
Χειροτεχνία-τρίλιζας
✔Για κάθε παιχνίδι - τσουβαλάκι υπολογίζουμε 10 πετρούλες. Βάφουμε τις πέντε πετρούλες σε ένα χρώμα και τις άλλες πέντε σε ένα άλλο χρώμα. Περιμένουμε να στεγνώσουν και τις περνάμε με βερνίκι.

✔Κόβουμε τη λινάτσα μας σε διαστάσεις 25*30 εκ. Τη διπλώνουμε στα δύο και κολλάμε με κόλλα σιλικόνης τις άκρες. Αφήνουμε την πάνω μεριά ανοιχτή. έτσι σχηματίζεται ένα τσουβαλάκι 25*15 εκ. Όταν ξεραθεί η κόλλα το γυρνάμε από την ανάποδη μεριά. 

✔Στη μία πλευρά της λινάτσας ζωγραφίζουμε την τρίλιζα μας. Και στην άλλη πλευρά ότι θέλουμε. Μη με ρωτάτε γιατί εγώ ζωγράφισα μόνο αμαξάκια. Μόνο αμαξάκια ξέρω να κάνω! χε χε χε 
Χειροτεχνία-τρίλιζας

Κι αφού τα ετοιμάσαμε όλα, πάμε να παίξουμε;;;
Χειροτεχνία-τρίλιζας
Αλλά δε θέλω ζαβολιές εντάξει;;
Ναι καλά! όταν έχεις το Στέφανο για αντίπαλο όλα τα παθαίνεις! 
Γιατί βάζει δικούς του κανόνες, φυλακίζει τα πετραδάκια του αντίπαλου περικυκλώνοντας τα 
με τα δικά του πετραδάκια και πάντα νικάει!
Χειροτεχνία-τρίλιζας
Χειροτεχνία-τρίλιζας
Για να είμαι ειλικρινής αυτή τη χειροτεχνία κάπου την έχει πάρει το μάτι μου στο διαδίκτυο. 
Αν λοιπόν κάποια από τη μπλοκογειτονιά το έχει φτιάξει ας με σκουντήξει!
Κι αν αγαπάτε κι εσείς αυτό το μικρούλι παιχνιδάκι φτιάξτε το μόνοι σας!
Είναι σίγουρα από τις πιο εύκολες χειροτεχνίες τρίλιζας!
Και άνετα μπορείτε να το κάνετε και δωράκι! 


Tuesday 27 February 2018

Η προσκόλληση παιδιού με αγαπημένο αντικείμενο

Τι είναι συνήθως αυτό και πώς εξηγείται η συγκεκριμένη εξάρτηση;

Κάποια παιδιά μεγαλώνοντας παραμένουν προσκολλημένα με το αγαπημένο τους αντικείμενο, το οποίο αρνούνται να αποχωριστούν. Τι είναι συνήθως αυτό και πώς εξηγείται η συγκεκριμένη εξάρτηση;

Τα πιο συνηθισμένα αντικείμενα με τα οποία παρουσιάζονται φαινόμενα προσκόλλησης είναι τα λούτρινα, το μαξιλάρι και το κουβερτάκι.

Το παιδί νιώθει την ανάγκη να το έχει παντού μαζί του και να το αγκαλιάζει όταν θέλει να νιώσει ασφάλεια ή βιώνει αρνητικά συναισθήματα. Ουσιαστικά είναι σαν να βρίσκει καταφύγιο.

Εκεί που σχεδόν ποτέ δεν το αποχωρίζεται είναι κατά τη διάρκεια του ύπνου, είτε στο δικό του κρεβάτι, είτε σε άλλο σπίτι. Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση το έχει μεγαλύτερη ανάγκη.

Να σημειώσουμε επίσης ότι στο παιδί αρέσει να δίνει δική του ονομασία στο αγαπημένο του αντικείμενο, με δεδομένο το έντονο συναισθηματικό δέσιμο που έχει μαζί του.

Είναι τέτοια η προσκόλληση που μη σας κάνει έκπληξη αν βάλει τα κλάματα όταν κληθεί να το αποχωριστεί, λόγου χάρη, επειδή πρέπει να πλυθεί.

Το να καταφέρει το παιδί να αποχωριστεί το εν λόγω αντικείμενο σημαίνει ότι ουσιαστικά κάνει ένα αποφασιστικό βήμα προς την ανεξαρτητοποίηση. Και το αντίστροφο βεβαίως!

Μην κάνετε το λάθος να το πιέσετε να το αποχωριστεί απότομα ή οριστικά επειδή μεγάλωσε. Προσπαθήστε να γίνει σταδιακά για να μη στιγματιστεί και να μην του βγει αντίδραση.

Έτσι καταστρέφεις το παιδί σου και δεν το καταλαβαίνεις

Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε;
Μήπως είμαστε περισσότερο ελεγκτικοί από όσο θα έπρεπε; 

Καθημερινά, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας και θεωρούμε πως κάποια μέρα θα εκτιμήσουν τη στάση μας και θα μας καταλάβουν. 
Πιστεύουμε ότι τα καθοδηγούμε, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να είμαστε περισσότερο ελεγκτικές από όσο θα έπρεπε. 
Έχουμε καλές προθέσεις, αλλά μερικές φορές άθελά μας μπορεί να μειώνουμε την αυτεκτίμησή τους... 
Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε;

1. Το συγκρίνουμε με τα αδελφάκια του ή άλλα παιδιά
Συχνά πιστεύουμε ότι αν τονίσουμε όλα όσα κάνουν σωστά τα αδελφάκια ή οι συμμαθητές του, του δίνουμε τη δυνατότητα να βελτιωθεί. 
Αυτή η τακτική μπορεί όμως να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι, το παιδάκι μας θα συγκρίνει διαρκώς τον εαυτό του με τους υπόλοιπους και ίσως νιώθει κατώτερο. Κάθε άτομο είναι μοναδικό και η λάθηδεν έχει νόημα, διότι δεν πρόκειται να το βοηθήσει να βελτιωθεί.

2. Κριτικάρουμε τις ικανότητές του
Τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές δυνατότητες και χαρακτηριστικά από ό,τι εμείς. 
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν αποτελούν τα ακριβή αντίγραφά μας και δεν έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα και στόχους με εμάς. Δεν έχει νόημα να τα κριτικάρουμε και να τα κάνουμε να αισθάνονται ασήμαντα, μειώνοντας την αυτοεκτίμησή τους.

3. Απαιτούμε την απόλυτη συμμόρφωση
Θεωρούμε ότι τα παιδιά μας πρέπει να δέχονται άκριτα ό,τι τους λέμε και να μην μας αμφισβητούν ποτέ. Έτσι, νιώθουμε πιο ασφαλείς όταν ακολουθούν τις συμβουλές και τις προτροπές μας, κάνοντας αυτό που εμείς πιστεύουμε πως είναι το καλύτερο για εκείνα. Με αυτόν τον τρόπο δεν τα αφήνουμε να εκφράσουν τη μοναδικότητά τους και να είναι δημιουργικά. Δεν τους παρέχουμε την ελευθερία που χρειάζονται και νιώθουν πως περιορίζονται και ότι δεν μπορούν να εκφράσουν όλα όσα σκέφτονται πραγματικά.

4. Τους επισημαίνουμε τα λάθη τους διαρκώς
Τα λάθηβοηθούν τα παιδάκια μας να μάθουν και να μεγαλώσουν. Έτσι, μπορούν να εξερευνήσουν διαφορετικές πτυχές του εαυτού τους. 
Πολλές φορές, όμως, δίνουμε περισσότερη σημασία από όση θα έπρεπε στα σφάλματά τους. Έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες από αυτά και θεωρούμε ότι θα έπρεπε να είναι… τέλεια και αψεγάδιαστα. Με αυτόν τον τρόπο δεν τα αφήνουμε να πάρουν ρίσκα και να δοκιμάσουν νέα πράγματα, διότι φοβούνται πως κάτι μπορεί να πάει στραβά…

5. Τα κάνουμε να πιστέψουν ότι τα όνειρά τους είναι άπιαστα
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεχωριστούς στόχους και κάποιοι γονείς αρνούνται να το δεχτούν. 
Θεωρούν ότι όλα όσα ονειρεύονται τα παιδιά τους είναι μη ρεαλιστικά και με αυτό τον τρόπο τους κόβουν τα φτερά, αντί να τους ενθαρρύνουν. Έτσι, για παράδειγμα, τα παιδιά αντί να ακολουθήσουν την καριέρα που ονειρεύονται, προτιμούν έναν πιο σίγουρο δρόμο και καταλήγουν να είναι δυστυχισμένα.

6. Σχεδιάζουμε το μέλλον τους
Έχουμε οργανώσει και προκαθορίσει τη ζωή των παιδιών μας, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τα δικά τους «θέλω». 
Θεωρούμε ότι με αυτό τον τρόπο θα τα βοηθήσουμε να αισθανθούν σιγουριά και να αποβάλλουν το άγχος. Παρόλα αυτά, δεν τα βοηθάμε να ανεξαρτητοποιηθούν και να πάρουν αποφάσεις. Έτσι, καταλήγουν να ζουν τη ζωή που εμείς έχουμε επιλέξει για εκείνα…

7. Δεν τα επαινούμε αρκετά
Νομίζουμε ότι λέγοντας εγκωμιαστικά σχόλια θα κακομάθουμε τα παιδιά μας και θα τους «φουσκώσουμε» το μυαλό. 
Δεν κάνουμε θετικά σχόλια ακόμα και όταν τα μικρά μας κάνουν καλές πράξεις ή πετυχαίνουν κάποιον σημαντικό στόχο. Στην πραγματικότητα όμως, χρειάζονται επαίνους για να συνεχίσουν να έχουν καλές επιδόσεις και να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους. Έτσι, τα ενθαρρύνουμε να γίνουν ακόμη καλύτερα!

Πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικές με τη συμπεριφορά μας και να φροντίζουμε να δίνουμε αρκετά κίνητρα στα μικρά μας για να εξελιχθούν. Είναι σημαντικό να κάνουμε τα αγγελούδια μας να αισθάνονται ασφαλή και να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους.

Monday 26 February 2018

Νίκος Καζαντζάκης: «Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!»

Φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν την τραγωδία
Της Μαρίας Φράγκου

Οι εικόνες από τη διάσπαρτη με αίμα Συρία συγκλονίζουν. 
Οι σελίδες των εφημερίδων, τα τηλεοπτικά κανάλια, το διαδίκτυο πλημμύρισαν με αίμα. 
Με φωτογραφίες και σκηνές από τη Συρία που αφανίζεται, λες, σιγά σιγά από το χάρτη. 
Τι θα μείνει σε αυτή τη χώρα που βομβαρδίζεται ανηλεώς, που μόνο ερείπια έμειναν να θυμίζουν την άλλοτε κραταιά χώρα της περιοχής; 
Τι θα μείνει στις ψυχές των ανθρώπων που βλέπουν έναν-έναν τους διπλανούς τους να ξεψυχούν; 
Ποια θα είναι και πώς η ζωή των παιδιών, όσων επιζήσουν από τη φρίκη του πολέμου;

Συγκίνηση και θλίψη για αυτά που βλέπεις, οργή και αγανάκτηση για αυτούς που επιτρέπουν το θανατικό, την καταστροφή. Και που με τρόπαιο τις ρημαγμένες ψυχές των κατοίκων της Συρίας μοιράζουν και πάλι τον κόσμο, αναλόγως συμφερόντων.

«Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!»
 
Τραγικά επίκαιρος ο Νίκος Καζαντζάκης. Πέθανε το 1957 και το έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο» γραφόταν πολύ πριν. Κι όμως, λέξεις, φράσεις, προσαρμόζονται στις μέρες μας, λες και έγραφε για τα μελλούμενα, όσο κι αν δεν είχε υπόψιν του ασφαλώς τα παιδιά της Συρίας. 
Μόνο που «εγώ σε ήθελα να πεινάς, να ’χεις παιδιά και να πεινούν, να κρυώνεις, να κρυώνουν, να θες να δουλέψεις και να μη σου δίνουν δουλειά…» 
Είτε για τη Γούτα της Συρίας το πεις, είτε για τη Γάζα της Παλαιστίνης το πεις, για τα υποσιτισμένα παιδιά της Αφρικής το γράψεις, αντικατοπτρίζεις δυστυχώς μια πραγματικότητα για την οποία εμείς οι αδύνατοι και ανίσχυροι ντρεπόμαστε, αλλά αυτοί που κρατούν τα σχοινιά και διαφεντεύουν τον κόσμο ούτε από ντροπή κοκκινίζουν, ούτε από τύψεις υποφέρουν.

Μια ανθρώπινη τραγωδία εκτυλίσσεται τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά μας. Και η διεθνής κοινότητα δεν τα βρίσκει ούτε για να αποφασίσει για μιαν εκεχειρία, πόσω μάλλον για τερματισμό του πολέμου.
Κι όσο οι ισχυροί της γης μοιράζουν τα ιμάτια των Σύρων, ένας ολόκληρος λαός ξεκληρίζεται. 
Παιδιά που έμειναν πίσω ζουν τον τρόμο και τη βία, πεθαίνουν από τις βόμβες, τα αέρια, τη δίψα, την πείνα. 
Πεθαίνουν από τον τρόμο που ζουν όταν η αίθουσα του σχολείου τους γκρεμίζεται από τους βομβαρδισμούς, όταν ο πατέρας, η μάνα, ο αδελφός, ο γείτονας πεθαίνει δίπλα τους.

«Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!» Και δώσε ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία που ούτε οι λέξεις πια δεν μπορούν να περιγράψουν.

dialogos
Το Χαμομηλάκι

Μιλήστε στο Παιδί σας για τα Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες

Κουβεντιάστε με τα παιδιά σας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες μέσα από τη διήγηση ενός παραμυθιού!
Καθώς το παιδί σας μεγαλώνει και ο κοινωνικός του κύκλος διευρύνεται, είναι πολύ πιθανό να συναντήσει στο σχολείο ή την παιδική χαρά ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. 
Γι’ αυτό καλό θα είναι να του μιλήσετε, για να ξέρει πώς να συμπεριφερθεί:

💑 Εξηγήστε στο παιδί σας ότι μπορεί αυτό το παιδί να του φαίνεται διαφορετικό, αλλά δεν παύει να είναι απλά ένα παιδί, που έχει ανάγκη την αγάπη και την αποδοχή, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.
💑 Ενθαρρύνετε το παιδί σας να φερθεί φιλικά και με ευγένεια. Υπάρχουν παιδιά π.χ. με αυτισμό που ενώ θέλουν, δεν ξέρουν πώς να κάνουν φίλους. Πείτε στο παιδί σας να δείξει υπομονή.
💑 Μιλήστε του για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά και οι οικογένειές τους καθημερινά και φροντίστε να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνουν
💑 Απαντήστε στις ερωτήσεις του με ειλικρίνεια και πείτε του ότι δεν έχει λόγο να φοβάται ή να νιώθει άβολα δίπλα σε ένα παιδί που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι ή που δε βλέπει κλπ.
💑 Ξεκαθαρίστε ότι δεν επιτρέπεται να κοροϊδεύουμε, να χτυπάμε ή να μιλάμε άσχημα σε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, ακριβώς όπως δεν επιτρέπεται να φερόμαστε άσχημα σε οποιοδήποτε άλλο παιδί.
💑 Ζητήστε από το παιδί να ενημερώσει αμέσως τη δασκάλα του, αν παρατηρήσει ότι άλλα παιδιά κακομεταχειρίζονται ένα παιδί με ειδικές ανάγκες στο σχολείο.
💑 Το πιο σημαντικό είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει πώς η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα δεν καθορίζει το παιδί που την έχει, αλλά είναι μονάχα ένα κομμάτι του. 
Πίσω από αυτή υπάρχει ένα μικρό παιδί, ακριβώς όπως είναι κι εκείνο.

perpera
Το Χαμομηλάκι

Sunday 25 February 2018

Το Διαδικτυακό Πορνό Σκοτώνει την Αθωότητα
στις Τρυφερές Ψυχές των παιδιών

«Μπαμπά, το ξέρεις πως μπορείς στον υπολογιστή να δεις και πως γίνεται το σεξ; Κανονικά, όμως, όχι μόνο φιλιά στο πρόσωπο…». 
Ο μπαμπάς – όπως μου μετέφερε αργότερα- έμεινε… κόκαλο ακούγοντας τον 11χρονο και μικρότερο γιο του να του… αποκαλύπτει τι μπορεί να δει στον υπολογιστή του. 
Προσπάθησε όμως να ελέγξει τις κυριευμένες από σύγχυση σκέψεις και τα μπερδεμένα συναισθήματα του, να μείνει ατάραχος και να συνεχίσει την ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον μικρό. 
Ο διάλογος έκρυβε και άλλες εκπλήξεις: 
«βάζεις στο google τη λέξη sex και σου βγάζει ένα σωρό σελίδες και βίντεο, μπορείς να διαλέξεις, δείχνουν πως κάνουν το σεξ οι μεγάλοι και δεν κρύβουν τίποτα, είναι ολόγυμνοι, στο σπίτι του Γιώργου τα είδαμε πρώτη φορά, ο Γιώργος βλέπει συνέχεια και μας λέει ποια είναι τα πιο καλά βίντεο, μετά έψαξα κι εγώ μόνος μου, θέλεις να σου δείξω, μπαμπά;».
Ο μπαμπάς είδε εικόνες, που όχι μόνο ο ίδιος δεν είχε δει πριν από το γυμνάσιο, αλλά και εικόνες σκληρού πορνό­ και προσπάθησε να εξηγήσει στον 11χρονο πως το σεξ είναι ωραίο, όταν έχουμε συναισθήματα και θέλουμε να τα δείξουμε στο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει και πως σε αυτήν την περίπτωση δεν χρειαζόμαστε μπούσουλα τα βίντεο του διαδικτύου. 
Του πρότεινε να μιλάνε οι δυο τους για το σεξ εφόσον είχε απορίες και υποσχέθηκε να του τις λύνει. 
Και στη συνέχεια προσπαθώντας ακόμη να χωνέψει τι είχε μοιραστεί με το παιδί του, αναζήτησε πληροφορίες από το Διαδίκτυο για το πώς θα μπορούσε εφεξής να το προστατεύει από την έκθεση σε τέτοιου είδους σεξουαλικό περιεχόμενο…

Όλοι θα συμφωνήσουμε πως το διαδίκτυο είναι ένας υπέροχος κόσμος, ένας κόσμος σαγηνευτικός και ανεξερεύνητος για μικρούς και μεγάλους. 
Ένας κόσμος όμως χωρίς εμφανή όρια, τα οποία είναι καθήκον μας ως γονείς να τα ανακαλύπτουμε και να τα θέσουμε και να εποπτεύουμε για την τήρησή τους. 
Όσο ανοίγει δρόμους στους χρήστες του να εξερευνήσουν, να πειραματιστούν, να μάθουν, άλλο τόσο μπορεί να τους οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια που μπορούν να τους βλάψουν ψυχολογικά, αλλά και σωματικά. 
Η σεξουαλική συγκρότηση των παιδιών και των εφήβων περνά πλέον κυρίως μέσα από τους δρόμους του διαδικτύου, με την κατάληξη όμως να είναι συχνά απρόβλεπτη, όπως αποδεικνύεται από τις διαστάσεις που λαμβάνουν η έκθεση των παιδιών στην πορνογραφία ή η ανταλλαγή ερωτικού και σεξουαλικού υλικού και μηνυμάτων, το λεγόμενο sexting που συνήθως καταλήγει σε εκφοβισμό και εκβιασμό.

Πόσο επηρεάζεται η σεξουαλικότητα των παιδιών και των εφήβων
«Η ανάπτυξη της υγιούς σεξουαλικότητας αποτελεί βασικό αναπτυξιακό ορόσημο για τα παιδιά και τους εφήβους. 
Στη διαμόρφωση στάσεων, πεποιθήσεων και αξιών για τις σχέσεις συμβάλλει καθοριστικά η απόκτηση έγκυρων πληροφοριών που συνήθως προέρχονται από διάφορες πηγές, όπως γονείς, φίλοι ή το σχολείο. 
Μπαίνοντας βέβαια τα παιδιά στην εφηβεία τη σκυτάλη της πληροφόρησης παίρνει το διαδίκτυο μέσα από διάφορες σελίδες, συχνά αμφιβόλου ποιότητας και εγκυρότητας» λέει στο Ταλκ η ψυχολόγος- παιδοψυχολόγος, κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου. 
Η πρόσβαση των παιδιών σε υλικό σεξουαλικού περιεχομένου είναι εύκολη, με δεδομένο πως πολλά από αυτά έχουν ηλεκτρονικό υπολογιστή στο δωμάτιό τους ή το δικό τους κινητό τηλέφωνο στην τελευταία τάξη του δημοτικού ή στην αρχή του γυμνασίου, κι επομένως η χρήση του Διαδικτύου μετατρέπεται σε μια ιδιωτική δραστηριότητα, με τους γονείς να την παρακολουθούν ασθμαίνοντας ή και να μη μπορούν να την παρακολουθήσουν. 
«Ο άπλετος χρόνος μπροστά στην οθόνη, τα ερεθίσματα από τους συνομηλίκους, η περιέργεια οδηγούν τους έφηβους στην αναζήτηση βίντεο πορνό κι έτσι εκτίθενται σε εικόνες που συνήθως απέχουν από τον τρόπο σεξουαλικής έκφρασης που συνηθίζεται. 
Η σεξουαλικότητα, όπως προβάλλεται δεν περιέχει συναίσθημα. Η γυναίκα παρουσιάζεται σε αυτά σαν σεξουαλικό αντικείμενο εκμετάλλευσης με σαφές μήνυμα ότι δεν είναι απαραίτητο να αισθανόμαστε αγάπη για κάποιον για να κάνουμε σεξ μαζί του». 
Η ψυχολόγος τονίζει πως είναι ζωτικής σημασίας «να εξηγήσουμε από νωρίς στα παιδιά μας τι σημαίνει «σεξουαλικό περιεχόμενο», ούτως ώστε να δώσουμε μια σαφή εικόνα για την έννοια του σεξ, της σεξουαλικότητας, των σχέσεων και του πορνογραφικού υλικού».

Αγορίστικη πρωτιά

Σε ό,τι αφορά την ελληνική πραγματικότητα, μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές έρευνες που έχει διεξαχθεί από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών σε παιδιά 11-18 ετών, δείχνει πως η αναζήτηση και η περιπλάνηση σε πορνογραφικό υλικό είναι θέμα κυρίως φύλου, με τα αγόρια όλων των ηλικιών να εκδηλώνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το… αντικείμενο, όταν τα κορίτσια στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν φαίνεται να εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους μέσω Διαδικτύου. 
Μάλιστα, στις ηλικίες 15-18 ετών αποτυπώνεται ακόμη μεγαλύτερο το χάσμα: μόλις 1 στα 10 κορίτσια δηλώνει πως επισκέφθηκε σκόπιμα ιστοσελίδες σεξουαλικού περιεχομένου, όταν η αναλογία στα αγόρια είναι 6 στα 10. 
Οι ειδικοί της έρευνας θεωρούν πως εξηγείται από την τάση των αγοριών να αποκτήσουν πρόσβαση στην «ενήλικη γνώση» και να πειραματιστούν με την σεξουαλική τους ταυτότητα. Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, πως τα κορίτσια μικρότερων ηλικιών μπερδεύουν το πορνογραφικό με το σεξουαλικό υλικό. 
Πάντως, από την έρευνα προκύπτει πως ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας οι Έλληνες ανήλικοι χρήστες του Διαδικτύου δεν αντιμετωπίζουν απαραίτητα την περιήγηση σε πορνογραφικού περιεχομένου σελίδες ως κάτι επιβλαβές ή έστω ως κάτι που προκαλεί αναστάτωση. 
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμη και η επαφή με πορνογραφικό υλικό είναι εμπειρία που έχει βιώσει 1 στα 8 παιδιά ηλικίας 9-16 ετών, αλλά αναγνωρίζεται ως επιβλαβής μονάχα από ένα απειροελάχιστο ποσοστό τους. Τα περισσότερα, μάλιστα, ομολογούν πως δεν ενημέρωσαν καν τους γονείς τους.

Ο ρόλος του γονέα
«Επειδή η σεξουαλική αφύπνιση της εφηβείας αρχίζει όλο και πιο νωρίς, έχοντας σχεδόν αγγίξει την πρώτη φορά της σεξουαλικής επαφής στα 14-15 χρόνια του εφήβου, η ηλικία 11-13 είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στη σωστή πληροφόρηση γύρω από τη σωματική ταυτότητα, την αυτοπροστασία, αλλά και την ψυχική αυτοπεποίθηση, που ο έφηβος χρειάζεται» σημειώνει σχετικά ο καθηγητής Θάνος Ασκητής, Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, Επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος της δράσης Kids@Safety για την συγκεκριμένη καμπάνια. Αυτή η πρώιμη αφύπνιση, λοιπόν, είναι και ο λόγος που οι γονείς πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση από πολύ νωρίς.

«Το πορνό στο διαδίκτυο σκοτώνει τη φαντασία του εφήβου, όπου στην πρώιμη εφηβεία (11-13 ετών) είναι ονειρική, ρομαντική και εξιδανικευμένη, καθώς στο πρόσωπο του έρωτα ταυτίζονται η τρυφερότητα και η αγάπη. Επειδή το παιδί σε αυτή την ηλικία είναι αυθόρμητο και αθώο, πολλές φορές προκαλεί με τη στάση του μέσα από ναρκισσιστικές αναζητήσεις και επιβεβαιώσεις, αγνοώντας τους πραγματικούς κινδύνους.» σχολιάζει ο κ. Ασκητής και επισημαίνει: 
«Οι γονείς πρέπει να ελέγχουν όσο μπορούν τη σχέση του παιδιού με το διαδίκτυο και να προστατεύουν την πρόσβασή του σε αυτό.»

2 πολύτιμες συμβουλές προς τους γονείς
Καθίστε δίπλα στο παιδί σας, όταν μπαίνει στο διαδίκτυο και μιλήστε του ανοιχτά για τους κινδύνους που αυτό κρύβει. 
Εξηγήστε του ότι μερικές φορές πίσω από τους δήθεν διαδικτυακούς του «φίλους» μπορεί να κρύβονται άνθρωποι επικίνδυνοι.

Μάθετε το παιδί σας να αγαπάει το σώμα του και να το προστατεύει. Προετοιμάστε το να βιώσει τη μοναδικότητα της σεξουαλικής επαφής, όταν μεγαλώσει τόσο βιολογικά όσο και ψυχολογικά.

Αριθμοί
65% των παιδιών ηλικίας 15 έως 16 έχουν δει πορνογραφία στο διαδίκτυο
44% ήταν αγόρια και το 29% κορίτσια.
42% των παιδιών ηλικίας 12 έως 16 ετών δήλωσε ότι θέλει να δοκιμάσει όσα είδε.
49% που βλέπει την πορνογραφία ως κάτι μη ρεαλιστικό. Συγκεκριμένα, μεγάλο ποσοστό δήλωσε ότι η πορνογραφία αποτελεί ένα ακατάλληλο μοντέλο για ασφαλές σεξ, καθώς και ότι θα ήθελε καλύτερη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η οποία θα καλύπτει και την πορνογραφία, με ασφαλείς και αξιόπιστους τρόπους που προστατεύουν την ιδιωτικότητά τους.

Σύμφωνα με έρευνα από το NSPCC, την Επίτροπο παιδιού για την Αγγλία και το Πανεπιστήμιο του Middlesex

talcmag
Το Χαμομηλάκι

Μία συνάντηση με την Αλήθεια
– Έλα και δες με τα ίδια σου τα μάτια.


* Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού, Ανδρέας και Ιωάννης, μεταφέρουν το μήνυμα της Αλήθειας και σε άλλους ανθρώπους

* Ο Φίλιππος μιλάει για το Μεσσία Χριστό στο φίλο του Ναθαναήλ, ο οποίος αποφασίζει να τον γνωρίσει από κοντά
* Ο Ναθαναήλ πιστεύει στο Χριστό, που υπόσχεται σε όσους τον ακολουθήσουν την αποκάλυψη της Αλήθειας

Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού
Ο Φίλιππος προσκαλεί το Ναθαναήλ να γνωρίσει το Χριστό


«Το ταξίδι μου, που, μετά τη συνάντηση με το Χριστό, φαινόταν να μετατρέπεται από αναζήτηση της αλήθειας σε πορεία μέσα στην Αλήθεια, με οδήγησε στην περιοχή της Παλαιστίνης. Εκεί ξεκίνησαν όλα, όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναγνώρισε το Χριστό ως το Μεσσία που όλοι περίμεναν.
Οι καιροί είναι πραγματικά δύσκολοι αυτή την εποχή στη Γαλιλαία. Φήμες έρχονται από παντού για την οργή του βασιλιά Ηρώδη που δεν θα αργήσει να ξεσπάσει εναντίον του Ιωάννη του Βαπτιστή. 
Αυτό το καταλαβαίνει πια και ο ίδιος ο Ιωάννης. 
Άλλωστε γνωρίζει ότι η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί, διότι έχει έρθει στον κόσμο η Αλήθεια, για την οποία τόσο καιρό προφήτευε. 
Νιώθοντας ότι το τέλος πλησιάζει ζητάει από τους μαθητές του, Ανδρέα και Ιωάννη, να ακολουθήσουν το Χριστό. 
Και οι δύο ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην προτροπή του δασκάλου τους και ζήτησαν από το Χριστό να τους δεχτεί ως μαθητές του. 
Σε αυτούς τους δύο δεν άργησε να προστεθεί και ο Φίλιππος, που καταγόταν από την περιοχή της Γαλιλαίας. Η αποκάλυψη της Αλήθειας ήταν συγκλονιστική για τους μαθητές: ο Μεσσίας είχε έρθει στον κόσμο.
Ο Φίλιππος γρήγορα αναζητά τον αδελφικό του φίλο Ναθαναήλ και του λέει:
– Ήρθε εκείνος, για τον οποίο μίλησε ο Μωυσής και οι προφήτες. Αυτός είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.
Ο Ναθαναήλ δε δείχνει να ενθουσιάζεται από τα λόγια του φίλου του. Φαντάζεται ότι άλλος ένας προφήτης, σαν αυτούς που κατέκλυζαν την Παλαιστίνη εκείνους τους δύσκολους καιρούς, έχει ενθουσιάσει τον Φίλιππο. Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν ο Μεσσίας να κατάγεται από μια τόσο μικρή πόλη, όπως η Ναζαρέτ;
Απαντά λοιπόν κουρασμένα στο Φίλιππο:
– Πώς είναι δυνατόν να προέλθει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ;
Ο Φίλιππος όμως δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα. Είναι πεπεισμένος ότι αν ο Ναθαναήλ γνωρίσει το Χριστό θα διαλυθούν οι αμφιβολίες του. Έτσι απαντά στο Ναθαναήλ με μια πρόσκληση.
– Έλα και δες με τα ίδια σου τα μάτια.

Ξεκινά λοιπόνο Ναθαναήλ για να γνωρίσει τον άνθρωπο από τη Ναζαρέτ από κοντά. Ο Χριστός βλέποντας το Ναθαναήλ να πλησιάζει τού λέει:

– Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, που η καρδιά του δεν έχει κανένα δόλο. Σε είδα που ήσουν κάτω από μια συκιά, πριν σε συναντήσει ο Φίλιππος.
Ο Ναθαναήλ μένει έκπληκτος. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ γνώριζε περισσότερα απ' όσα περίμενε. Έτσι, συγκλονισμένος από τα λόγια του Χριστού, τού λέει:
– Δάσκαλε, τώρα καταλαβαίνω ότι είσαι ο Yιός του Θεού.
Και τότε ο Ιησούς τον ρωτά:
– Αλήθεια, πιστεύεις ότι είμαι ο Yιός του Θεού, επειδή σου είπα ότι καθόσουν κάτω από μια συκιά; Σίγουρα θα δεις και πιο σπουδαία πράγματα από αυτό.
Ήταν αδύνατον πια για μένα να μην ακολουθήσω το Χριστό και τους μαθητές του. Ήμουν βέβαιος ότι το κάλεσμα αυτό προς το Ναθαναήλ ήταν ένα κάλεσμα ζωής προς όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών για να ακολουθήσουν το Θεό και να ενωθούν μαζί του….». 
ebooks

Saturday 24 February 2018

H γονεϊκή αφέλεια: To δικό µου παιδί να βλέπει τσόντα στο Internet; Α πα πα, ούτε κατά διάνοια (!!)

H εφηβεία των ΧΧΧ
To δικό µου παιδί να βλέπει τσόντα στο Internet; Α πα πα, ούτε κατά διάνοια. Και ας του έχω πάρει smartphone (από την Ε' Δημοτικού) και ας μην έχω ιδέα τι χαζεύει με τις ώρες όταν εγώ λείπω από το σπίτι (ή μαζεύω τα μάλλινα στο διπλανό δωμάτιο) και ας κοιμάται το βράδυ με το κινητό κάτω από το μαξιλάρι (τι, υστερίες θα κάνουμε τώρα; 

Η γενιά αυτή έτσι μεγαλώνει, δεν μπορείς να τους το απαγορεύσεις), και ας μην έχουμε μιλήσει ποτέ για την πορνογραφία (τι να πούμε δηλαδή, λέγονται με τους γονείς αυτά τα πράγματα;). 
Όχι, αποκλείεται. Το δικό μου παιδί δεν έχει μπει ποτέ στο Pornhub.

Η γονεϊκή αφέλεια είναι ένα βασικό σύμπτωμα. Και δεν αφορά βέβαια μόνο την Ελλάδα. Η προκαταρκτική ανάλυση των δεδομένων μιας έρευνας που διενήργησε το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα (2016) σε 600 ζευγάρια παιδιών με έναν από τους γονείς τους κατέδειξε ακριβώς αυτό. 

Οι γονείς που πίστευαν ότι τα παιδιά τους (ηλικίας 14-18 ετών) έβλεπαν πορνογραφικό υλικό στο Internet ήταν οι μισοί από τα παιδιά που δήλωσαν ότι πράγματι έβλεπαν. Όσον αφορά δε τις διαφορετικές σεξουαλικές «τεχνικές», οι γονείς υποτιμούσαν ακόμη και 10 φορές αυτές που «έψαχναν» τα παιδιά τους.

H εγχώρια γονεϊκή αφέλεια όμως συνυπάρχει με ένα περίεργο μείγμα αδιαφορίας, ενοχής και ψευδοσυντηρητισμού. 

Γιατί αυτά αφορούν, σχεδόν πάντα, τα παιδιά των άλλων. Και βέβαια στο φόντο το ελληνικό σχολείο, που όσον αφορά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση διανύει την Εποχή του Χαλκού (οι εξαιρέσεις προοδευτικών ιδρυμάτων και εκπαιδευτικών απλώς έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα). 
«Στο σχολείο μπαίνεις και ξεχνάς τελείως την έννοια του σεξ» μου είχε πει ένας 15χρονος μαθητής από δημόσιο σχολείο της Αθήνας, στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ για την πρώτη γενιά εφήβων στην Ιστορία που μεγαλώνει με ανεξέλεγκτη πρόσβαση στο πορνό. «Δεν σ' το περνάνε καν σαν κάτι "απαγορευμένο". Είναι σαν να μην υπάρχει». 
Δεν χρειάζεται να απορεί λοιπόν κανείς γιατί τα adult sites έρχονται συχνά να πάρουν τη θέση της ανύπαρκτης sex education. 
Ήδη αρκετές έρευνες αποκαλύπτουν το σχεδόν αυτονόητο: το Διαδίκτυο παραμένει η βασική πηγή πληροφόρησης όσον αφορά το σεξ (μετά τους φίλους, τα αδέλφια, το σχολείο και - χα, χα, χα - τους γονείς).
..........
Στην Ελλάδα βέβαια κάτι τέτοιο μοιάζει ένα κακόγουστο αστείο, γιατί κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι ο 14χρονος γιoς του ή η 17χρονη κόρη του μπορεί να εκτίθεται οικειοθελώς σε τέτοιο υλικό. Και όμως, εκτός από την αφέλεια και το προαναφερθέν εκρηκτικό κοκτέιλ (αδιαφορία, ενοχή και ψευδοσυντηρητισμός) υπάρχει και άλλη επιλογή. 
Το «είμαι υποψιασμένος», μαθαίνω για τις επιπτώσεις της online τσόντας στον εφηβικό εγκέφαλο, έχω μια εποπτεία τού τι κάνει το παιδί μου στο Internet, ζητώ τις συμβουλές των ειδικών, εξηγώ ανοιχτά ότι αυτό είναι υλικό για «την ψυχαγωγία των ενηλίκων». Και βέβαια το πιο σημαντικό: έχω επίγνωση ότι στο smartphone οι έφηβοι δεν αναζητούν βιντεάκια με την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018.
περισσότερα εδώ:tovima

Όταν η Sinéad O'Connor έκανε την μαγκιά του αιώνα...

Ακτιβισμός για κοινωνικά θέματα, το επιθετικό γράμμα στην Μiley Cyrus, το μποϋκοτάρισμα στα βραβεία Grammy το αντρικό κούρεμα, η κόντρα της με τον Prince, η ζωή της Sinnead υπήρξε ανέκαθεν μια διαμάχη και ένας αγώνας για απόδοση δικαιοσύνης και επαγρύπνησης της κοινής γνώμης σε θέματα που ως γνωστόν τα συμβατικά ΜΜΕ δε θα σου αναλύσουν και πολύ.
Όμως στις 3 Οκτωβρίου του 1992 αποφάσισε να κάνει το πιο θαρραλέο εγχείρημα της έως και σήμερα.

Ήταν η απρόσμενη και ακραία επίθεση της αντισυμβατικής τραγουδίστριας κατά της καθολικής εκκλησίας στον αέρα της αμερικανικής εθνικής τηλεόρασης, που έφερε στην επιφάνεια ένα θέμα που η κοινή τότε γνώμη αγνοούσε. 
Σχεδόν της κόστισε την καριέρα κ της κόλλησε μια για πάντα την στάμπα της ''τρελής'' στους κύκλους των media. Εκείνο το βράδυ λοιπόν η Ιρλανδή τραγουδίστρια ήταν καλεσμένη στην θρυλική ζωντανή εκπομπή Saturday Night Live. 
Η επόμενη ημέρα της εκπομπής δηλαδή 4 Οκτωβρίου ήταν η μέρα που το 1963 ο τότε αυτοκράτορας της Αιθιοπίας Haile Selassie έδινε μια ιστορική και εμβληματική ομιλία στην Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τον ρατσισμό στην Αφρική. Η ομιλία αυτή ενέπνευσε σχεδόν ολοκληρωτικά τους στίχους ενός τραγουδιού του Bob Marley, το ‘’War’’ το οποίο φυσικά καταπιάνεται με αντιρατσιστικά μηνύματα ενότητας. Έτσι θέλοντας να τιμήσουν την ένδοξη αυτή στιγμή οι παραγωγοί του SNL κάλεσαν την Sinead να ερμηνεύσει το κομμάτι στον αέρα της εκπομπής.

Η Χριστιανοκαθολικής ανατροφής O’Connor απρόσμενα και χωρίς καμία συγκατάθεση ή συνεννόηση με την παραγωγή προέβη σε κάποιες παραλλαγές των στίχων του τραγουδιού.
Αντί λοιπόν να τραγουδήσει για τον ρατσισμό και τις διακρίσεις, έκανε σαφείς, ωμές και σοκαριστικές αναφορές για τα σκάνδαλα παιδικής κακοποίησης στους κύκλους της καθολικής εκκλησίας της Ιρλανδίας που έως εκείνη τη στιγμή δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Την ώρα που τραγουδούσε κρατούσε μια φωτογραφία, στις πρόβες πριν την εμφάνιση η φωτογραφία απεικόνιζε ορφανά παιδιά της Αφρικής, στον αέρα όμως δίχως κανείς να μπορεί να την εμποδίσει ξεπρόβαλε τον πρόσωπο του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’!
Ακολούθησε η στιγμή που κορύφωσε την εμφάνιση της και ουσιαστικά έβαλε τέλος στην καριέρα της όσο όμως ταυτόχρονα έφερνε στο προσκήνιο ένα ζήτημα για την εποχή μεγαλύτερο του ρατσισμού, την παιδική κακοποίηση. 
Ύψωσε την φωτογραφία του τότε Πάπα μπροστά στην κάμερα, σταμάτησε να τραγουδάει και με ψυχρό αποφασιστικό βλέμμα απλά φώναξε ‘’Fight The Real Enemy’’ (πολεμήστε τον αληθινό εχθρό) σκίζοντας την σε χίλια κομμάτια μπροστά στο έκπληκτο και απόλυτα σιωπηλό κοινό της εκπομπής και ολόκληρης της αμερικάνικης κοινωνίας.
Πλέον 24 χρόνια μετά το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι κάτι άγνωστο ούτε δυστυχώς σοκάρει κανέναν στο άκουσμα του μετά τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που έχουν έρθει στο φως. 
Τότε ελάχιστοι είχαν γνώση για αυτά τα εγκλήματα πάνω στις παιδικές ψυχές. Μέσα σε έναν κύκλο που υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν σαν Δούρειο Ίππο την ιεροσύνη και την θρησκεία για να εκπληρώσουν τις πιο αρρωστημένες επιθυμίες τους.
Η Sinead O’Connor χρησιμοποίησε την επιφανή θέση της ως δημοφιλή τραγουδίστρια για ουσιαστικό σκοπό με σωτήρια αποτελέσματα.
Το περρίσειο θάρρος της, ίσα με των 300 του Λεωνίδα όλων μαζί και ο πλήρης αλτρουισμός της, σε μια κίνηση αυτοκτονίας για την καριέρα της, έβαλαν τεράστιο λιθαράκι για να ξεσκεπαστεί ένα κατά συρροή έγκλημα.
Υπήρξε μνημειώδης στιγμή για έναν ακόμη λόγο. Έδωσε ώθηση σε ένα είδος ταμπού που το χρειαζόταν όσο ποτέ, την πρόκληση της εξουσίας με την θρησκευτικής της εκδοχή, την βλασφημία. 
Είναι ιεροσυλία προς αυτή την γυναίκα και τα ιδανικά της όταν μπούληδες όπως ο Axl Rose χαρακτηρίζονται ως ‘’επαναστάτες’’ απλώς επειδή βρίζουν δημοσιογράφους και προβαίνουν σε πράξεις ασέβειας χωρίς κανένα λόγο.
Εκείνη μπορεί να ισχυριστεί δικαιότατα πως άλλαξε τον κόσμο. Χωρίς δηθενιές, χωρίς διπλωματία, χωρίς θεατρινισμούς, κατευθείαν στην πηγή του προβλήματος, ξεσκεπάζοντας τα κακώς κείμενα και δημιουργώντας την επόμενη μέρα ένα κλίμα που ώθησε σε έρευνες και ξεκαθάρισμα του τοπίου. Αποτρέποντας πιθανόν πολλά ανάλογα περιστατικά στο μέλλον. Έτσι γίνεται το πράγμα. Εντάξει κύριε Bono και κυρία Madonna;

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ BOB DYLAN ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΤΑ.

Περίπου δύο εβδομάδες μετά το περιστατικό, έλαβε χώρα στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης μια ιστορική συναυλία για τα 30 χρόνια του Νομπελίστα πλέον τραγουδοποιού Bob Dylan. Σε αυτήν έλαβαν μέρος θρύλοι της μουσικής και φίλοι του Dylan που ερμήνευσαν τα κομμάτια του προς τιμήν του. Μεταξύ άλλων οι: Neil Young, Eric Clapton, Tracy Chapman, Eddie Vedder, Stevie Wonder, Lou Reed, Tom Petty και George Harrison.
Ο κάποτε φερόμενος και ως ‘’η φωνή της γενιάς του’’ τροβαδούρος μεταξύ όλων αυτών κάλεσε και την νεαρή Sinnead να ερμηνεύσει ένα κομμάτι του. Μια κίνηση που σόκαρε πολλούς όμως για τον Ντίλαν ήταν απλά η αποδοχή και αναγνώριση για την προσωπικότητα της και μια κίνηση/δήλωση στήριξης. 
Ο διχασμός υπήρξε γιγάντιος, φυσικά η συντηρητική μερίδα της κοινωνίας δεν ήθελε να ακούει για την Sinead, αρκετοί όμως στον χώρος της διανόησης και των τεχνών στεκόντουσαν με δέος μπροστά της. Όπως ο τραγουδιστής και ηθοποιός Kris Kristofferson που προανήγγειλε επάνω στην σκηνή την εμφάνιση της λέγοντας:
‘’Είμαι πολύ περήφανος που θα σας παρουσιάσω τον επόμενο καλλιτέχνη. Το όνομα της έγινε συνώνυμο του θάρρους και της ακεραιότητας. Κυρίες και Κύριοι η Sinead O’Connor’’. 
Με την αναφώνηση του ονόματος της και μόλις κάνει την εμφάνιση της στη σκηνή το θρυλικό στάδιο της Νέας Υόρκης μετατρέπεται σε ρωμαϊκή αρένα από τις φωνές του κόσμου. Είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβεις αν οι περισσότεροι επευφημούσαν ή αποδοκίμαζαν, το σίγουρο ήταν πως όλοι οι παρευρισκόμενοι θεατές πήραν θέση με σθεναρό τρόπο. 
Η στιγμή ήταν ο απόλυτος καθρέφτης του διχασμού που είχε προκαλέσει η Ιρλανδή τραγουδίστρια. Ο εκκωφαντικός θόρυβος από τις κραυγές δεν επέτρεπε σε καμία περίπτωση την μπάντα να ξεκινήσει να παίζει καθώς δεν θα ακουγόντουσαν!
Κάποια στιγμή ο πιανίστας ξεκίνησε να παίζει τις πρώτες νότες του συμφωνημένου τραγουδιού του Ντίλαν που υποτίθεται θα ερμήνευε, η Sinead όμως δίνει σύνθημα να διακοπεί η μουσική. 
Μέτα από μερικά δευτερόλεπτα έρχεται άλλη μια αναπάντεχη κίνηση. Αντί για το τραγούδι του Dylan αποφασίζει στην συναυλία προς τιμήν του να ερμηνεύσει acapella ξανά το War του Bob Marley, μόνο που αυτή την φορά όταν έφτασε στο σημείο που είχε αλλάξει τους στίχους απλά σταμάτησε και αποχώρησε ξεσπώντας σε λυγμούς. Ο Kris Kristofferson έτρεξε να την αγκαλιάσει και την φίλησε το μέτωπο προτού παρουσιαστεί αμήχανα ο επόμενος καλλιτέχνης ο Neil Young…


Από τον ALi Mathloum
Πηγή
Το βρήκαμε στον Jim Jimmy (Κλεισθένης)


Σημείωση από το Χαμομηλάκι
Τον Σεπτέμβριο του 2017, η Sinéad O'Connor, σε μια πολυσυζητημένη συνέντευξη στο CNN, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στη σεξουαλική κακοποίηση σε "αίθουσα βασανιστηρίων" από τη μητέρα της στα παιδικά της χρόνια. Το βασανιστήριο της είχε διάρκεια μέχρι την αρχή της εφηβείας της. Στα 13 η O' Connor έτρεξε μακριά από το σπίτι της.
cnn.gr

Friday 23 February 2018

Θα μείωνες ποτέ έναν ενήλικα όπως μειώνεις συχνά το παιδί;


Πολλοί ενήλικες δεν σέβονται πραγματικά τα συναισθήματα των παιδιών, αλλά τα χαρακτηρίζουν ως «γραφικά» ή «χαριτωμένα» χωρίς να τους δίνουν ουσιαστικά σημασία, αλλά τείνουν να τα υποβαθμίζουν.
Πιστεύουν ότι αυτό που νιώθει ένα παιδί δεν έχει ίδια αξία με αυτό που νιώθει ένας ενήλικος.

Οι ενήλικες γελούν με τις παιδικές προσπάθειες για αγάπη και φιλία, ή καμιά φορά ακόμα και με τα δάκρυα ενός παιδιού. Του ζητούν να μην κλαίει, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν το κλάμα του, δεν επενδύουν χρόνο ώστε να εντοπίσουν την αιτία του.

Συχνά για τα παιδιά μας λέμε πράγματα πού θα ήταν αδιανόητο να τα πούμε για ενήλικες. Επικρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο το παιδί ντύνεται ή συμπεριφέρεται, τα λάθη και τις αποτυχίες του, ή κάνουμε σχόλια συχνά μπροστά σε άλλους ενήλικες ή άλλα παιδιά.

Αμφισβητούμε την ειλικρίνεια ενός παιδιού, τα όνειρά του, τις σκέψεις του και τις φιλίες του, περνάμε από το μικροσκόπιο τους φίλους του, εκφράζουμε τις απόψεις μας για οτιδήποτε το αφορά, και για όλα όσα είναι δικά του. Επιπλέον πιστεύουμε και του ζητάμε να πιστέψει κι εκείνο ότι όλα αυτά γίνονται για το δικό του καλό. Το χαρακτηριστικό στοιχείο σε μια τέτοια σχέση είναι η εξουσία μας επάνω τους.

Τα συναισθήματα των παιδιών είναι λιγότερο σημαντικά επειδή έχουν μικρότερη ισχύ. Η κατάσταση του παιδιού καθορίζεται από τους «άλλους» που έχουν τη δύναμη.

Για να έχει ο ενήλικας τον έλεγχο των παιδιών, θέλει να διατηρήσει την εξουσία.
Για να κυριαρχήσει ουσιαστικά μειώνει το ανθρώπινο στοιχείο του παιδιού, ακυρώνει το συναίσθημά του. Η «παιδικότητα» ως χαρακτηρισμός συχνά διατυπώνεται για άτομα μειωμένης αντίληψης ή ικανότητας, ή για άτομα που φέρονται «ανώριμα» – «μη γίνεσαι παιδί», λέμε!

Το να αρνούμαστε τη γνησιότητα των συναισθημάτων των παιδιών σημαίνει να απορρίπτουμε την ανθρωπιά τους. Το παιδί Θεωρείται παράλογο και ανορθολογικό όταν ζητά πράγματα που δεν μπορούμε να του δώσουμε ή που προτιμάμε να αγνοούμε. Ωστόσο, η έννοια του παραλόγου δεν υπάρχει στα παιδιά, και ακόμα και όταν κρίνουμε ως παράλογο ένα αίτημα οι ανάγκες πού το εμπνέουν δεν είναι.

Η ανυπομονησία των ενηλίκων με τα συναισθήματα των παιδιών δεν οφείλεται στον έντονο ρυθμό της σύγχρονης ζωής, αλλά στις αντιλήψεις μας γι’ αυτά. Το παιδί που θυμώνει για να κερδίσει την προσοχή θεωρείται πως έχει πρόβλημα συμπεριφοράς. Πιο αποδεκτό, αλλά όχι λιγότερο τραυματισμένο, θεωρείται το παιδί που έχει μάθει να καταστέλλει, να κρύβει ή να στρεβλώνει τα συναισθήματά του, προκειμένου να προστατευτεί από τη γελοιοποίηση ή την άρνηση.

Τι είναι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται για τον ενήλικα όταν η εξουσία του «υπονομεύεται» από ένα παιδί;
Γιατί είναι ο θυμός του τόσο δυσανάλογος;
Μήπως γιατί οργή του παιδιού του θυμίζει, ανεπιθύμητα, τη δική του παιδικότητα;
Ή φοβάται τις ανασφάλειες της καθημερινότητάς του (στη δουλειά, στον γάμο, σε άλλες σχέσεις), τις οποίες δεν μπορεί να εντάξει στο προσωπείο του ισχυρού γονιού που δείχνει στο παιδί;

Ίσως η μη προβλεψιμότητα τρομάζει τους γονείς, το ότι τα παιδιά κάθε στιγμή μπορούν να ενεργήσουν εκτός ορίων και εκτός κανόνων. Νιώθουν ως βίαιη παρέκκλιση από την κανονικότητα οποιανδήποτε δημιουργική πρωτοβουλία των παιδιών, των εφήβων, της σεξουαλικότητάς τους, της εκφρασμένης ανάγκης τους για ευχαρίστηση.

Κατά βάθος όμως ξέρουμε πώς αισθάνονται τα παιδιά. Αισθάνονται λίγο πολύ όπως και εμείς.
Μήπως αυτό να είναι το πρόβλημα;
Μήπως δεν μπορούμε να σεβαστούμε τα συναισθήματα των παιδιών, διότι δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε τα δικά μας;

Καλό θα ήταν, όταν ανησυχούμε αν τα παιδιά μας δεν μας ακούν, να ρίξουμε μια ειλικρινή ματιά στο πόσο καλά έχουμε ακούσει εμείς αυτά.

Κατερίνα Χρυσανθοπούλου
, «24 ώρες αγκαλιά»


Πηγή
tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Thursday 22 February 2018

Είμαι δυσλεκτικός
Όταν οι λέξεις για ένα παιδί γίνονται βουνό

Ένα δυσλεκτικό παιδί πέφτει σε έναν κόσμο που αποτελείται εξ ολοκλήρου από βιβλία.
Μόνο του στο άγνωστο περιβάλλον, αναγκάζεται να αναρριχηθεί σε ένα βουνό που αντιπροσωπεύει το εκπαιδευτικό σύστημα. Εκεί θα ανακαλύψει ότι δεν είναι είναι κι άλλοι σαν κι αυτόν.
Το μικρού μήκους animation «I AM DYSLEXIC» εκφράζει αυτό που αισθάνονται τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.
Η ταινία χρησιμοποιεί ισχυρές μεταφορές για να απεικονίσει αυτά τα συναισθήματα, ακολουθώντας ένα μικρό αγόρι στο ταξίδι του, σε έναν κόσμο φτιαγμένο από βιβλία.
bovary.gr

Wednesday 21 February 2018

Όταν οι γονείς βλέπουν το παιδί σαν καθρέφτη τους

Η εικόνα που δίνει το παιδί μας στους γύρω μας είναι η αντανάκλαση της ανατροφής που πήρε από εμάς, είναι ο καθρέφτης μας είναι η απόδειξη ότι είμαστε καλοί ή κακοί γονείς…σωστά; Λάθος!

Σίγουρα το παιδί πήρε τις βάσεις και τα πρότυπα της συμπεριφοράς του από τους γονείς του, σίγουρα κατά την μικρή του ηλικία «αποθήκευσε» κάποιες συμπεριφορές, κάποιες αξίες, κάποια εικόνα του κόσμου, όμως το παιδί είναι ένας τελείως ξεχωριστός και μοναδικός άνθρωπος.
Είναι κάτι άλλο από τους γονείς του, δεν είναι ένα πιστό αντίγραφο, ούτε πρέπει να είναι η καλύτερη εκδοχή των γονιών του.
Πολλοί γονείς εσφαλμένα βλέπουν το παιδί τους σαν καθρέφτη τους, έναν ναρκισσιστικό καθρέφτη για την ακρίβεια και τρέφουν το Εγώ τους μέσα από το παιδί. Τι γίνεται όμως όταν το παιδί δεν είναι το «Τέλειο»; Τι γίνεται εάν έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, είναι κοντό, είναι παχουλό, ψευδίζει, δεν θέλει να γίνει μεγαλοδικηγόρος;
Τότε ξεκινάει η ρήξη και ο γονέας χάνει την πραγματική οπτική του και προσπαθεί να καλύψει αυτό το ναρκισσιστικό πλήγμα που του έχει προκληθεί.
Η ουσία της σχέσης χάνεται και κοιτάμε το παιδί σαν μια βιτρίνα. Το μαλώνουμε για κάτι που δεν μπορεί να δώσει, το διορθώνουμε μπροστά στους άλλους για να πάρει μόνο εκείνο την ντροπή, να μην φανεί ότι εμείς φταίμε… εμείς το διορθώσαμε άρα δεν το έμαθε από εμάς… και δυστυχώς αφήνουμε το παιδί με μια ευάλωτη και πληγωμένη εικόνα για τον εαυτό του…
Τι θέλουν από μένα; Δεν με αγαπούν; Αυτές οι σκέψεις βασανίζουν την ευαίσθητη παιδική ψυχούλα απλά και μόνο για μια «καλή» εικόνα γονέα.
Αξίζει; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι στον κόσμο που να αξίζει να πληγώνει ένα παιδί…
_______________________
~ Παπακυργιάκη Χρύσα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: mothersblog.gr
by Αντικλείδι , antikleidi.com

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki