Tuesday 11 January 2022

Αριστοτέλης: Τρία τα είδη της φιλίας, μόνο το ένα αξίζει πραγματικά

Κάποιες από τις πιο εύστοχες παρατηρήσεις του Αριστοτέλη σχετίζονται με τη φιλία. Έβλεπε τη φιλία ως μία από τις πραγματικές χαρές της ζωής και θεωρούσε πως για να ζήσει κάποιος μια ευτυχισμένη ζωή, χρειάζεται μια πραγματική φιλία. 
Με δικά του λόγια:
«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ' αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι' αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Επιπλέον, οι φίλοι συνδράμουν τους νέους, ώστε να τους αποτρέψουν από τα λάθη, και, προκειμένου, για τους μεγάλους στην ηλικία, τους φροντίζουν και αναπληρώνουν τις δυνάμεις που τους λείπουν. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν».

Οι συμπτωματικές φιλίες
Ο Αριστοτέλης υπογράμμισε δύο συνηθισμένα είδη φιλίας που βασίζονται περισσότερο στη σύμπτωση, παρά στην πρόθεση.

1) Φιλία ωφελιμότητας
Η πρώτη είναι η φιλία που βασίζεται στην ωφελιμότητα. Σε αυτό το είδος φιλίας, τα δύο μέρη δεν τρέφουν αληθινά φιλικά συναισθήματα, αλλά διατηρούν τη σχέση τους γιατί αποκομίζουν οφέλη.
Αυτή η φιλία, δεν είναι μόνιμη. Όταν τελειώνουν τα οφέλη, συνήθως τελειώνει και η φιλία. Ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως αυτή η σχέση είναι πιο συνηθισμένα ανάμεσα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Ένα σωστό παράδειγμα τέτοιας φιλίας, είναι οι σχέσεις που φτιάχνουμε με συνάδελφους στη δουλειά. Μπορεί όντως να περνάμε καλά μαζί, αλλά μόλις η κατάσταση αλλάξει, συνήθως αλλάζει και η φύση της σχέσης μας.

2) Φιλία απόλαυσης

Αντίστοιχα, το δεύτερο είδος συμπτωματικής φιλίας βασίζεται στην απόλαυση. Αυτό, όμως, είναι πιο συνηθισμένο σε νεαρούς ανθρώπους. Είναι το είδος φιλίας που παρατηρείται ανάμεσα σε συμμαθητές, συμφοιτητές και άτομα που ανήκουν στην ίδια αθλητική ομάδα.
Η πηγή της φιλίας είναι πιο συναισθηματική, αλλά ταυτόχρονα, είναι το είδος της φιλίας που συνήθως κρατάει λιγότερο. Μόλις τα ενδιαφέροντα των φίλων πάψουν να είναι κοινά, σταματάει και η απόλαυση και κατά επέκταση, η φιλία. Συνήθως, αυτό συμβαίνει, επειδή μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και αλλάζουμε.
Οι περισσότερες φιλίες, ανήκουν σε αυτές τις δύο κατηγορίες και ενώ ο Αριστοτέλης ποτέ δεν τις χαρακτήρισε με αρνητικό τρόπο, πίστευε πως το μικρό βάθος τους περιόριζε την ποιότητά τους.
Είναι καλό, για την ακρίβεια, είναι απαραίτητο, να έχουμε συμπτωματικές φιλίες, αλλά μπορούμε να τα πάμε ακόμα καλύτερα.

3) Η φιλία της αρετής και του αγαθού
Η τελευταία μορφή φιλίας που κατέγραψε ο Αριστοτέλης είναι η καλύτερη από όλες. Αντί να βασίζεται στο συμφέρον ή στην απόλαυση, το τρίτο είδος φιλίας βασίζεται στην κοινή εκτίμηση των αρετών και των ιδανικών, ανάμεσα στα δύο μέρη. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι αξίες, τις οποίες αντιπροσωπεύουν που αποτελούν το κίνητρο διατήρησης των φιλικών δεσμών.
Συνήθως, αυτή η φιλία κρατάει μέχρι τέλους, αλλά για τη δημιουργία της απαιτείται η ύπαρξη ενός βασικού επίπεδου καλοσύνης στο καθένα από τα δύο άτομα. Σαν να μην έφτανε αυτό, απαιτούν χρόνο και εμπιστοσύνη για να σφυρηλατηθούν σωστά.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν ενσυναίσθηση και δεν νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους συχνά αποτυγχάνουν να αναπτύξουν τέτοιες σχέσεις και καταλήγουν στα πρώτα δύο είδη φιλιών. Ο κάθε άνθρωπος έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει αυτό το επίπεδο φιλίας με κάποιον που ξέρει πολύ καλά, τον έχει δει στη χειρότερη φάση της ζωής του και έπειτα τον είδε να την ξεπερνάει. Το ίδιο πράγμα ισχύει και για φίλους που αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν μαζί τις ίδιες δυσκολίες.
Πέρα από το βάθος και την οικειότητα που προκύπτει σε αυτές τις σχέσεις, η ομορφιά τους κρύβεται και στο γεγονός πως συμπεριλαμβάνουν τα πλεονεκτήματα και από τα δύο προηγούμενα είδη φιλίας. Είναι ωφέλιμες και απολαυστικές.
Όταν σέβεσαι τον άλλον και νοιάζεσαι για το καλό του, χαίρεσαι και μόνο που είσαι μαζί του, μπορείτε να βρείτε πράγματα που θα διασκεδάσουν και τους δύο σας, αλλά και να βοηθήσετε ο ένας τον άλλον.
Αυτές οι σχέσεις απαιτούν χρόνο και προσπάθεια, αλλά όταν ανθίσουν, οι καρποί τους είναι η εμπιστοσύνη, ο θαυμασμός και το δέος, δηλαδή οι πιο γλυκοί καρποί που έχει να μας προσφέρει η ζωή.

Δείξε μου τον φίλο σου…
Αν σε διαβάζουν για πάνω από 2.000 χρόνια, τότε κάτι πρέπει να έχεις κάνει σωστά.
Ο Αριστοτέλης μάς έμαθε να εξετάζουμε τον κόσμο εμπειρικά και ενέπνευσε γενιές στοχαστών και φιλοσόφων να αναθεωρήσουν τον ρόλο και την αξία της ηθικής στην καθημερινότητά μας.
Για τον μέσο άνθρωπο, όμως, τα πιο χρήσιμα διδάγματα του Αριστοτέλη, με αξία και στη σημερινή εποχή, είναι αυτά που σχετίζονται με τις καλές σχέσεις. 
Ο Αριστοτέλης είδε την αξία των συμπτωματικών φιλιών, αλλά η προσωρινή τους φύση, τον έσπρωξε να τις απορρίψει. Στα μάτια του, δεν είχαν γερά θεμέλια.
Για αυτό τον λόγο, επιχειρηματολόγησε υπέρ της καλλιέργειας ενάρετων σχέσεων, οικοδομημένες σε καλές προθέσεις, προσπάθεια και αμοιβαία εκτίμηση του χαρακτήρα και της καλοσύνης που έχει η κάθε πλευρά. Ήξερε πως το πέρασμα του χρόνου δεν θα μπορούσε να φθείρει μια τέτοια φιλία. Αντίθετα, πιθανώς θα την ενίσχυε. Για τον Αριστοτέλη, λίγα πράγματα πλησίαζαν την αξία μιας τέτοιας φιλίας.
Και η σκέψη του έχει βάση. Σε τελική ανάλυση, οι δεσμοί που δημιουργούμε με τους άλλους, διαμορφώνουν την ποιότητα ζωής μας. Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε.
***
Επιμέλεια Κειμένου: Χρήστος Κανελλόπουλος
Το είδαμε: kathimerini
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Morshed Mishu: Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς βία και πολέμους / «The Global Happiness Challenge»

O Morshed Mishu είναι από το Μπαγκλαντές. Από μικρό παιδί του άρεσε η φωτογραφία και τα κόμικς, γι’ αυτό αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά. 

Γνωρίζοντας τη δύναμη που έχει η φωτογραφία, εμπνεύστηκε το project «The Global Happiness Challenge», το οποίο και βραβεύτηκε το 2018. Ο Morshed συγκέντρωσε φωτογραφίες που αποτυπώνουν την τραγωδία του πολέμου και τις αντιπαρέβαλε με σκίτσα που δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: στιγμές ευτυχίας και χαράς.
Μπορεί να φαντάζει ουτοπικό, όμως με αυτό τον τρόπο, ο καλλιτέχνης θέλει να δείξει πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, αν δεν υπήρχε στη ζωή μας τόση βία και τόσοι πόλεμοι.







πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συνέπειες ή τιμωρίες για παιδιά;

Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά, οποιασδήποτε ηλικίας, να είναι οι γονείς τους συνεπείς σε θέματα πειθαρχίας. Όταν οι γονείς δεν είναι συνεπείς στις δηλώσεις και τις πράξεις τους, τα παιδιά είναι πιθανό να τους μιμηθούν.Τι σημαίνει όμως πειθαρχώ ένα παιδί; Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος ένα παιδί να αντιληφθεί το λάθος στην συμπεριφορά του;

Η επιλογή των κατάλληλων συνεπειών (δε θα χρησιμοποιήσουμε τη λέξη τιμωρία, καθώς δε θεωρώ πως είναι η κατάλληλη), είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της διαμόρφωσης της συμπεριφοράς στα παιδιά. Είναι αρκετά δύσκολο για ένα νέο γονιό να επιλέξει τις σωστές συνέπειες για κάθε κατάσταση ξεχωριστά.

Η κατηγοριοποίηση των κατάλληλων συνεπειών για τα παιδιά

Οι «κατάλληλες συνέπειες», λοιπόν, έχουν θετικό αντίκτυπο στα παιδιά, μιας και τα διδάσκουν πως τα ίδια έχουν τον έλεγχο της δικής τους συμπεριφοράς, ακόμη και όταν δεν είναι εκεί οι γονείς τους. Φυσικά είναι σημαντικό οι συνέπειες να ταιριάζουν στην αναπτυξιακή φάση που βρίσκεται το παιδί.

Αν μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε αυτές τις συνέπειες, θα τις κατατάσσαμε σε δύο κατηγορίες.

  • Φυσικές συνέπειες, είναι όσα συμβαίνουν χωρίς παρέμβαση, ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των παιδιών. Για παράδειγμα, όταν δεν διαβάσουν για ένα τεστ η φυσική συνέπεια είναι η κακή βαθμολογία.
  • Λογικές συνέπειες είναι όσα κάνουν οι γονείς, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να αντιληφθούν ότι η επιλογή τους να πράξουν με έναν άσχημο τρόπο, φέρει κάποιες δυσάρεστες παρενέργειες. Οι λογικές συνέπειες, δεν είναι σε καμία περίπτωση επιβλαβείς σωματικά ή ψυχικά. Στόχος είναι να διδάξουμε τα παιδιά για το σωστό και το λάθος. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι, όταν τα παιδιά αρνούνται να πέσουν για ύπνο την ώρα που πρέπει, να τα βάζετε λίγο νωρίτερα για ύπνο. Αυτή η συνέπεια, έχει άμεση σχέση με τη δική τους συμπεριφορά και είναι απόλυτα λογική με βάση την κατάσταση. Για τα παιδιά είναι δυσάρεστη αρκετά και φυσικά δε θα επιθυμούν τη συνέπεια αυτή επαναλαμβανόμενα. Έτσι, εξυπηρετεί ως κίνητρο, ώστε αλλάξουν την συμπεριφορά.

H επιλογή μιας συμπεριφοράς συνεπάγεται και επιλογή της αντίστοιχης συνέπειας

Και στις 2 παραπάνω περιπτώσεις, τα παιδιά βλέπουν πως τη στιγμή που επιλέγουν μία συμπεριφορά, την ίδια στιγμή επιλέγουν και τη συνέπειά της. Η αντίληψη αυτή από τα παιδιά μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι να συζητηθούν οι συνέπειες μπροστά στα παιδιά. Δεν πρέπει ποτέ να αποτελεί μυστήριο για τα παιδιά τι θα συμβεί αν πράξουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, καθώς αυτό θα τους δημιουργήσει ανασφάλεια και άγχος. Θα πρέπει να έχουν ξεκάθαρα στο μυαλό τους τι θα συμβεί με βάση τους κανόνες που θέτει η κάθε οικογένεια. Εφόσον πλέον γνωρίζουν τι θα συμβεί, μπορούν να δούν πως η αποφυγή μίας αρνητικής συμπεριφοράς θα είναι επωφελής για τα ίδια. Ο δεύτερος και πολύ σημαντικός τρόπος για τα παιδιά είναι να διατηρούμε την ηρεμία μας, όταν τα παιδιά συμπεριφερθούν με λάθος τρόπο. Όταν θυμώνουμε, αυτόματα για τα παιδιά γινόμαστε εμείς το θέμα και όχι τα ίδια. Όταν παραμένουμε ήρεμοι, τα παιδιά κλονίζονται και αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Επίσης, η ηρεμία εξαλείφει τον αγώνα εξουσίας που πολλές φορές αποσπά την προσοχή των παιδιών, έτσι εστιάζουν σε αυτό που έχει πραγματικά σημασία και που ξεκίνησε την αλυσίδα των συνεπειών και αυτό είναι η δική τους συμπεριφορά.

Η αντιστοίχιση των συνεπειών στο κάθε ηλικιακό γκρούπ

Όπως προανέφερα, οι συνέπειες πρέπει να ταιριάζουν στην ηλικία του παιδιού, αλλιώς δεν μπορεί να τις αντέξει και να τις κατανοήσει σωστά.

Τα βρέφη δεν πρέπει να τιμωρούνται. Όταν επιθυμούμε να αλλάξουμε μία συμπεριφορά σε ένα τόσο μικρό παιδί, καλό είναι να αλλάξετε τον τόνο της φωνής σας, καθώς τα βρέφη είναι πολύ ευαίσθητα στον τόνο της φωνής που χρησιμοποιείται, και συνήθως αρκεί ένα απlό «όχι» σε συνδυασμό με την ανακατεύθυνση. Μία ανακατεύθυνση θα μπορούσε να τραβήξεi την προσοχή του με κάτι διαφορετικό.

Τα νήπια, εάν δεν καταφέρετε να τα ανακατευθύνετε, όπως αναφέρθηκε πριν, μία συνέπεια που μπορεί να βοηθήσει είναι να ορίσετε ένα συγκεκριμένο σημείο μέσα στο σπίτι, είτε αυτό είναι μία καρέκλα, ένα σκαμπό και να βάλετε το παιδί εκεί για κάποια λεπτά. Η διάρκεια παραμονής εκεί, δεν πρέπει να είναι μεγάλη. Το βασικό είναι πως όση ώρα διαρκεί ο χρόνος στην καρέκλα, δεν πρέπει να ασχοληθείτε με το παιδί, ώστε να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Σε ό,τι αφορά τη διάρκεια, καλό είναι να αντιστοιχεί στην ηλικία του παιδιού. Για παράδειγμα, αν το παιδί είναι 3 ετών, η παραμονή στην καρέκλα θα πρέπει να είναι 3 λεπτά.

Στις ηλικίες 6-8 ετών τα χρονικά όρια και οι συνέπειες είναι επίσης αποτελεσματικές στρατηγικές πειθαρχίας για αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Πρέπει να παραμένετε σταθεροί στις συνέπειες, αλλιώς διακινδυνεύετε να υπονομεύσετε την συνέπεια σας ως γονείς. Τα παιδιά πρέπει να πιστεύουν πως όσα λέτε τα εννοείτε, φυσικά αυτό δεν σημαίνει να μην δίνετε περιθώριο λάθους στα παιδιά αλλά ως επί το πλείστον πρέπει να λειτουργείται με βάση όσα λέτε.

Είναι σημαντικό να μην κάνετε μη ρεαλιστικές δηλώσεις τιμωρίας. Η αξιοπιστία είναι πολύτιμη για έναν γονιό και δεν πρέπει να τη χάνετε, ακόμη και σε ένα πλαίσιο συνεπειών δημιουργείτε ασφάλεια στο παιδί όταν όσα λέτε τα τηρείτε. Οι υπερβολικές τιμωρίες μπορεί να σας αποδυναμώσουν και να δημιουργήσουν στο παιδί την αίσθηση πως δεν έχει κίνητρο να αλλάξει.

Στην προεφηβική ηλικία τα παιδιά ζητούν περισσότερη ανεξαρτησία και ευθύνη, οπότε το να τους επιτρέψουμε να αναλάβουν την ευθύνη είναι σημαντικό μάθημα για τα παιδιά. Όταν το παιδί επιλέγει να μην τελειώσει μία εργασία για το σχολείο, θα πρέπει να του επιτρέψετε να απολογηθεί στην δασκάλα του ή να υποστεί την κακη βαθμολογία. Οι γονείς είναι φυσικό να επιθυμούν να προλάβουν μία τέτοια κατάσταση που θα φέρει σε δύσκολη θέση το παιδί τους, αλλά μακροπρόθεσμα είναι σημαντικό να αφήσουμε τα παιδιά να αποτύχουν μερικές φορές, ώστε να αντιλαμβάνονται ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους και ποιες οι συνέπειες. Ωστόσο, αν το παιδί σας δε φαίνεται να μαθαίνει από φυσικές συνέπειες, δημιουργήστε μερικές τις δικές σας, για να βοηθήσετε να αλλάξετε τη συμπεριφορά. Η αφαίρεση των προνομίων, όπως τα ηλεκτρονικά, μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματική συνέπεια αυτής της ηλικιακής ομάδας (για κάποιο λογικό χρονικό διάστημα).

Μέχρι την εφηβεία, έχουν τεθεί οι βάσεις και το παιδί γνωρίζει τι είναι οι συνέπειες. Φυσικά, δε σημαίνει πως ο ρόλος σας ως γονείς τελείωσε εδώ και πως δεν πρέπει πλέον να υπάρχουν όρια. Η συμπεριφορά σας θα πρέπει να είναι σταθερή και να τη διέπει η συνέπεια.

Χρειάζεται να υπάρχουν κανόνες (όπως στις συναντήσεις με φίλους, στη παραμονή του εκτός σπιτιού) και αυτοί οι κανόνες να έχουν συζητηθεί επαρκώς με τον έφηβο, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το πιστεύετε ή όχι, οι έφηβοι εξακολουθούν να θέλουν και να χρειάζονται να ορίσετε όρια και να επιβάλλετε την τάξη στη ζωή τους, ακόμα και όταν τους παρέχετε μεγάλη ελευθερία και υπευθυνότητα. Θυμηθείτε να δώσετε στον έφηβο κάποιο έλεγχο πάνω στα πράγματα. Όχι μόνο αυτό θα περιορίσει τον αριθμό των αγώνων εξουσίας που έχετε, αλλά θα βοηθήσει τον έφηβό σας να σέβεται τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει. Θα μπορούσατε να επιτρέψετε σε έναν νεαρότερο έφηβο να λάβει αποφάσεις σχετικά με τα ρούχα του σχολείου, τα είδη μαλλιών ή ακόμα και την κατάσταση του δωματίου του.

Η δύναμη της θετικής ενίσχυσης

Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι τα παιδιά να γνωρίζουν εκτός από το τι δεν πρέπει να κάνουν, τι κάνουν σωστά! Τα παιδιά, ακόμη και αν δεν το δείχνουν, αποζητούν την έγκριση και την ενίσχυσή σας. Θέλουν την αναγνώριση από εσάς.


psychology.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki