Thursday 27 June 2019

Κύριοι, Δ. Χατζόπουλε και Η. Μακρή, είναι, τελικά, σκουπίδι ή κατσαρίδα ο Αντετοκούμπο;

Όταν οι κατατρεγμένοι θύματα των Ισλαμοφασιστών τρέχουν να σωθούν από την λεπίδα του ISIS, είναι σκουπίδια.
Φυσικά και η εφημερίδα της σοβαρής Χρυσής Αυγής μετά χαράς δημοσίευσε το σκίτσο που παρουσίαζε τους «άλλους» σαν σκουπίδια.
Αν καταφέρουν να διακριθούν προσπερνώντας όλα τα εμπόδια από αυτούς πους τους θεωρούν σκουπίδια, τότε κάνουμε κι ένα σκίτσο να τους «τιμήσουμε».
.....................
Ο σκιτσογράφος Ηλίας Μακρής που ζωγράφιζε τους μετανάστες σαν κατσαρίδες τι γνώμη έχει για τον Αντετοκουνμπο;
Ο Ηλίας Μακρής, σκιτσογράφος της Καθημερινής, σε σκίτσο του τον Απρίλιο του 2016 σχεδίασε τους πρόσφυγες σαν «κατσαρίδες» που καταστρέφουν και μολύνουν το «φιλέτο» του Ελληνικού.
Τώρα επειδή τον βράβευσε το NBA δεν βλέπει τον Αντετοκούνμπο σαν κατσαρίδα. Πάλι καλά
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ελληνική Μυθολογία: Άρτεμις:
Μία από τις κυριότερες θεότητες του Ελληνικού Δωδεκάθεου

Η Άρτεμις ήταν μία από τις κυριότερες θεότητες του Ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα.
Η Άρτεμις ήταν προστάτρια του ζωικού και φυτικού κόσμου, της άγριας φύσης, θεά του κυνηγιού, προστάτρια της μητρότητας, της νεότητας, της αγνότητας, του τοκετού και των βρεφών. Οι Oρφικοί τη θεωρούσαν θεά της Σελήνης και ο Όμηρος την αποκαλούσε Πότνια Θηρών και αγροτέρη. Σύμβολά της ήταν το τόξο, η ημισέληνος και το ελάφι.




Θεά της άγριας φύσης
Ως «πότνια θηρών», δηλαδή «Δέσποινα των ζώων», θεά της άγριας φύσης, λατρευόταν ιδιαίτερα σε μέρη ορεινά και δασώδη. Κατοικούσε στις πηγές και στα ποτάμια και προστάτευε τα ζώα εξουσιάζοντάς τα. Η Άρτεμις ταυτίστηκε με τις παλαιότερες θεότητες της φύσης και τελικά της αφομοίωσε κληρονομώντας τους ρόλους και τα χαρακτηριστικά τους.

Στην ιδιότητά της σαν θεά του κυνηγιού ενσωματώθηκαν προηγούμενες θεότητες, όπως η Βριτόμαρτις και η Δίκτυννα, η Καλλιστώ, (Άρτεμις Καλλίστη στην Αρκαδία), ή Θεμιστώ ή Μεγιστώ, η Λαφρία στην Καλυδώνα. Η Κυνηγέτις Άρτεμις κρατούσε τόξο και βέλη, έτρεχε στα βουνά και στα δάση και είχε τα επίθετα αγνή, αγραία, αγροτέρα, ελαφία, ελαφηβόλος, ιοχέαιρα (τοξεύτρια), ποδάγρα, τοξία, τοξόδαμφος, τοξόκλυτος, τοξότις, χρυσηλάκατος (χρυσότοξη). Παριστανόταν να συνοδεύεται από Νύμφες και να τοξεύει αγρίμια. Αγαπημένα της ζώα ήταν η άρκτος, το ελάφι και η αίγα.

Τιμωρός
Τιμωρούσε όσους παραβίαζαν τους νόμους που είχε θεσπίσει ή όσους επιχειρούσαν να προσβάλλουν κάποια από τη συνοδεία της. Για αυτό τιμώρησε τον Ωρίωνα που είχε βιάσει την Ώπη, μία από τις Υπερβόρειες παρθένες και τον Τιτυό που είχε επιχειρήσει να βιάσει τη μητέρα της.

Επίσης τιμωρούσε τις κοπέλες που ενώ της ήταν αφιερωμένες δε διατηρούσαν την αγνότητά τους. Όταν η ιέρειά της, Καλλιστώ, δεν τήρησε τον όρκο της αγνότητας που είχε δώσει κι ενώθηκε με το Δία, έχοντας πάρει μορφή άρκτου, η Άρτεμις τη μεταμόρφωσε στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.

Η θεά τιμωρούσε κι όποιον εκδήλωνε ερωτική επιθυμία για την ίδια. Μεταμόρφωσε τον Ακταίωνα σε ελάφι, επειδή την είχε δει γυμνή και άφησε να τον κατασπαράξουν τα σκυλιά του. Τους δίδυμους Αλωάδες γίγαντες, Ώτο και Εφιάλτη, τους έβαλε να αλληλοσκοτωθούν με τα κοντάρια τους, όταν εκείνη μεταμορφωμένη σε ελάφι πέρασε με μεγάλη ταχύτητα ανάμεσά τους.

Επίσης τιμωρούσε κι όσους εκδήλωναν ασέβεια. Έτσι όταν ο Οινέας δεν είχε θυσιάσει προς τιμή της όταν πρόσφερε τις απαρχές από τη συγκομιδή του σε όλες τις θεότητες έστειλε εναντίον της χώρας του τον Καλυδώνιο Κάπρο που προξένησε μεγάλες καταστροφές.

Προστάτης των βρεφών και της μητρότητας
Η Άρτεμις προστάτευε τη μητρότητα και εξασφάλιζε στις γυναίκες αίσιο τοκετό. Σύμφωνα με το μύθο, η Λητώ, έγκυος από το Δία, καταδιωκόταν από την Ήρα και κανένας τόπος δεν τη δεχόταν για να γεννήσει. 
Τότε εμφανίστηκε το νησί Δήλος και η Λητώ, στους πρόποδες του όρους Κύνθου, κάτω από μία φοινικιά γέννησε πρώτα την Άρτεμη. Στη συνέχεια, επειδή η Ήρα κρατούσε περιορισμένη την Eιλείθυια, θεά του τοκετού, η Άρτεμις παραστάθηκε σαν μαία στη γέννηση του δίδυμου αδελφού της Aπόλλωνα. 
Για το λόγο αυτό θεωρούσαν την Άρτεμη θεά των τοκετών. Την ιδιότητά της αυτή τη μαρτυρούν επίσης τα επίθετα λεχώ, λοχεία, σωοδίνα.

Ήταν παρούσα στη γέννηση της Αφροδίτης, της Αθηνάς και του Ασκληπιού.

Στη Σπάρτη κατά τη διάρκεια της γιορτής των Τιθηνίδιων, οι πιστοί έφερναν στο ιερό της θεάς τα βρέφη τους για να τα ευλογήσει.Tη θεωρούσαν προστάτη της νεότητας και ιδιαίτερα των κοριτσιών, μέχρι την ημέρα του γάμου τους, γιατί ήταν και η ίδια παρθένος.

Λατρεία
Στα βουνά της Αρκαδίας συνδέθηκε με τη Δήμητρα που έψαχνε την κόρη της και τη συνόδευσε στην αναζήτησή της. Aπό τότε θεσπίστηκαν κοινές γιορτές στην Πελοπόννησο προς τιμή της Δήμητρας Kόρης και της Άρτεμης.

Η Άρτεμις εμφανίζεται και ως προστάτρια της δημόσιας ζωής. Στην Ολυμπία ...

Η ομορφιά της ζωής δεν σταματάει σε καμία ηλικία

Η εμμονή με τη νεότητα είναι νομίζω ένα πανανθρώπινο φαινόμενο.
Το γήρας μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο, για αυτό και γίνεται προσπάθεια από κάθε άνθρωπο στο να αποφευχθεί. 
Η νεότητα είναι ο πόθος κάθε ανθρώπου, είναι η επιθυμία του ίδιου να ξεπεράσει τη φθαρτή του φύση και να παραμείνει αθάνατος και αιώνιος.
Διαρκώς βομβαρδιζόμαστε με το μήνυμα πως πρέπει να παραμένουμε νέοι, πως στη νεότητα κρύβεται μόνο η χαρά και η απόλαυση της ζωής. 
Πόσο ισχύει αυτό όμως;

Αν πραγματικά, δούμε τις στατιστικές ανθρώπων που βρίσκονται σε μεγαλύτερες δεκαετίες στη ζωή τους, θα διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι αναφέρουν πως αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και πλήρεις, συγκριτικά με τα νεανικά τους χρόνια. 
Η πεποίθηση πως μόνο στη νεότητα είμαστε χαρούμενοι, δεν έχει λογική υπόσταση. Η ωριμότητα, η μεγαλύτερη γνώση του εαυτού μας, όλα αυτά που αποκτούμε σταδιακά και με το πέρασμα των χρόνων, μας βοηθούν να ζούμε μία ζωή με μεγαλύτερη πληρότητα.
Ο φόβος για το πέρασμα των χρόνων και όλα αυτά που ίσως επιφέρει σε έναν άνθρωπο, κυριαρχούν στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων.
Όμως, μήπως όλη αυτή η εμμονή να είναι τελικά περισσότερο φθοροποιός από το ίδιο το πέρασμα της ηλικίας; 
Πόσο πιο όμορφο θα ήταν μία γυναίκα 65 ετών να αποδεχόταν την ομορφιά της και να προσαρμοζόταν στην ηλικία της αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες της ζωής, από το να προσπαθεί διακαώς να αποκτήσει το δέρμα που είχε στα είκοσι; 
Πόσο πιο ωραίο θα ήταν να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, δίχως να μας υποβάλλουμε στο καθημερινό μαρτύριο να είμαστε συνεπείς με τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς;

Αν πραγματικά το σκεφτούμε, από την άλλη οπτική, είναι ευλογία για έναν άνθρωπο να μεγαλώνει. 
Καθημερινά τόσοι θάνατοι ανθρώπων σε τόσο μικρές ηλικίες, μας αποδεικνύουν πως η μεγαλύτερη επιτυχία είναι να ζούμε και να είμαστε υγιείς. 
Αν αντιληφθούμε πως είναι ευλογία και το ότι αναπνέουμε, δε θα παραπονούμαστε τόσο πολύ για το χρόνο που περνάει.
Ακόμα όμως και αυτή η εμμονή με τη νεότητα, μπορεί να μας στερεί το προνόμιο του να μπορούμε να εκτιμήσουμε και τα καλά που υπάρχουν στη μεγαλύτερη ηλικία, όπως την εμπειρία, τη σοφία κα τη γνώση που έχουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. 
Η κάθε ηλικία έχει τη χάρη της, η κάθε δεκαετία έχει τις ομορφιές της και πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και την καρδιά στο να τις βλέπουμε. 
Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε και από τους παππούδες και από τις γιαγιάδες μας; η σοφία τους, η γνώση τους, οι εμπειρίες τους, όλα αυτά διανθίζουν τη ζωή μας και μας γνωστοποιούν αντιλήψεις και πεποιθήσεις του παρελθόντος. 
Συνοπτικά, η αξία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας είναι μεγάλη, για αυτό η άρση των διακρίσεων η οποία σχετίζεται με την ηλικία, θα έπρεπε να εκλείψει.

Η νεότητα δεν είναι μόνο εκείνη που δίνει όμορφα πράγματα στη ζωή. Η ωριμότητα, η εμπειρία και η γνώση που φέρνει το πέρασμα των χρόνων, από μόνα τους δίνουν ομορφιά και χάρη σε έναν άνθρωπο. 
Είναι σημαντικό να εκτιμήσουμε την αξία και την ομορφιά κάθε ηλικίας, να προσπαθήσουμε να εκμαιεύσουμε τα μηνύματα που εκείνη θέλει να μας διδάξει.
***
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Αντικλείδι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki