Monday 10 June 2013

«Δασκάλα» και «Κοινωνική Λειτουργός»
χτυπούσαν αυτιστικό παιδί

Μόνο αποτροπιασμό μπορούν να προκαλέσουν οι εικόνες που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα από τα ιταλικά μέσα και δείχνουν μια δασκάλα και μια κοινωνική λειτουργό να βιαιοπραγούν σε βάρος ενος αυτιστικού παιδιού.

Maria Pia Piron 
e Oriana Montesin
 Un 15enne autistico ha subito per circa sei mesi le violenze della sua professoressa di sostegno e di un'assistente sociale: botte e continue umiliazioni. Il ragazzo per la paura, si è spesso fatto i bisogni addosso......

Ακούστε και πως του φωνάζουν οι «σκύλες» και πως φυλάγεται 
το καημένο το παιδί κάθε φορά που το πλησιάζουν :(((


Οι ταξιδιάρικες καραμέλλες...

Κουβαλούσαμε καραμέλες και παιδικές ευχές. 
Σοβαρά πράγματα δηλαδή.
.
Οι καραμέλες μπορούν και ταξιδεύουν. Πολύ μακριά. Πέρα από την πατρίδα μας. Σε άλλες πατρίδες όμορφες και ευλογημένες από τους υπέροχους κήπους του Θεού. Ζητήσαμε καραμέλες για την Ουγκάντα και γεμίσαμε καραμέλες από πολλούς, και σας ευχαριστούμε πολύ.
ένα παιδί με χαμόγελο μου είπε:
«χαιρετισμούς στα παιδιά»
Έτσι απλά.... σαν να γνωρίζονται από πάντα.
Καραμέλες μικρές και μεγάλες, πολύχρωμες και γλυκές σαν τις καρδιές των ανθρώπων που μας τις χάρισαν για να τις μεταφέρουμε στην Ουγκάντα. Δεν θυμάμαι ποιος το έλεγε, μα θαρρώ πως είχε δίκιο. «Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων, όσοι έχουν λεφτά και όσοι είναι πλούσιοι!!»
Από αυτούς τους «πλούσιους» πήραμε τις καραμέλες.
Μα την προηγούμενη εβδομάδα κάτι μας συγκλόνισε την καρδιά. Ήμασταν προσκεκλημένοι  στο 5ο Δημοτικό σχολείο του Δήμου Αγίου Δημητρίου,για να μιλήσουμε για την ιεραποστολή στην Ουγκάντα. 
Δεν είχα ξαναμπεί σε γραφείο Δασκάλων. Μας καλοδέχτηκαν με χαμόγελα ειλικρινή  και ζεστές χειραψίες. Στους διαδρόμους κάποια παιδάκια μας χαιρετούσαν....
Γεια σου κύριε Ιεραπόστολε.... Η πρεσβυτέρα Ευγενία Αρώνη είχε προετοιμάσει την εκδήλωση. Και ένας καλός δάσκαλος ο Κωστής Δημητρακόπουλος της έδωσε σάρκα και οστά.
Στην αίθουσα των ομιλιών πρώτα οι μικρές τάξεις του Δημοτικού και ύστερα τα υποψιασμένα των μεγαλυτέρων τάξεων. Τους μιλήσαμε για την Αφρική και την Ουγκάντα, για τις καραμέλες και την ελονοσία. Για τα ξυπόλυτα παιδιά και τα χαμόγελα της Αφρικής, για την οδύνη και την ελπίδα. Για τις προσπάθειες της Ιεραποστολής.
Σαν τελειώσαμε ο κ.Δημητρακόπουλος, μας πήγε στο διάδρομο και μας είπε αυτά είναι για τα παιδιά....
Το σχολείο είχε φροντίσει και ζήτησε καραμέλες από τα παιδιά για εκείνα τα παιδιά της Αφρικής!! Οι σακκούλες ήταν βαριές, μας βοήθησαν τα παιδιά. Κουβαλούσαμε καραμέλες και παιδικές ευχές. Σοβαρά πράγματα δηλαδή.
Ευχαριστούμε όλους ... Δασκάλους, παιδιά και γονείς. Και κυρίως τον κ. Κώστα Δημητρακόπουλο και την κ. Ευγενία Αρώνη από καρδιάς...
Όταν βάλαμε τις καραμέλες στο αυτοκίνητο, ένα παιδί με ένα χαμόγελο μου είπε  με απλότητα, για τα Αφρικανόπουλα που δεν ξέρει, και ίσως και να μην γνωρίσει ποτέ:
«χαιρετισμούς στα παιδιά»
Έτσι απλά.... σαν να γνωρίζονται από πάντα. 
.
π. Εφραίμ Παναούσης.

Σχετικά:

10 Ιουνίου 1944: Η σφαγή στο Δίστομο από ναζιστικά στρατεύματα - Distomo massacre

Aπό τότε πέρασαν 69 χρόνια. Που δεν φαίνονται όμως αρκετά για την ηθική και υλική αποζημίωση των επιζώντων ή και απογόνων τους.
 .
Συνολικά κατεσφάγησαν 228 αθώοι άμαχοι, 117 γυναίκες 
και 111 άντρες. Tέσσερα βρέφη, μικρότερα του ενός έτους, εκτελέστηκαν, όπως επίσης και τρεις ανυπεράσπιστοι γέροντες άνω των 80 ετών, 53 παιδιά μικρότερα από 16 χρόνων τους στέρησαν 
τη ζωή πάνω στο άνθος της ηλικίας τους. 
Περισσότερα από 600 σπίτια καταστράφηκαν.

Στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε κάτα την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από της ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα.

Distomo massacre

Η φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου,
όταν δημοσιεύτηκε στο αμερικάνικο περιοδικό LIFE,
αρ. τ. 10 στις 27-11-1944
Στις 10 Ιουνίου 1944 ο λοχαγός των SS Fritz Laufenbach έλαβε τη διαταγή να εντοπίσει και να εξοντώσει με το λόχο του αντάρτες στη περιοχή της Άμφισσας. Στον δρόμο για την Άμφισσα πέφτουν σε ενέδρα ανταρτών. Οι Γερμανοί γυρίζουν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό.
Αυτό το βίντεο δείχνει μαρτυρίες κατοίκων του Διστόμου που επέζησαν την σφαγή.
Η μάχη, η σφαγή
Ο Laufenbach αποφάσισε το απόγευμα να προχωρήσει με μια φάλαγγα, την οποία αποτελούσαν κυρίως τα δύο φορτηγά με ελληνικούς αριθμούς, προς το Στείρι.
Λίγο πριν φθάσει εκεί, η ομάδα κρούσης προσεβλήθη από καλά οχυρωμένους αντάρτες. Κατά την ανταλλαγή πυρών πεζικού οι Γερμανοί έχασαν 22 στρατιώτες.
Όταν τα υπόλοιπα τμήματα του λόχου, που είχαν παραμείνει στο Δίστομο, μετακινήθηκαν προς το πεδίο της μάχης για να ενισχύσουν τους συναδέλφους τους, οι αντάρτες υποχώρησαν στο βουνό.
Ύστερα από σύντομη καταδίωξη ο Laufenbach διέταξε στις 17.30 την επιστροφή του αποδεκατισμένου 2ου λόχου στο Δίστομο, το οποίο φαινόταν εγκαταλελειμμένο, διότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν ήδη στα βουνά.
Σε αντίποινα για την επίθεση κατά των αντρών του, ο Laufenbach έδωσε διαταγή να εκτελεστούν στην είσοδο του χωριού τα 12 παιδιά.
Μετά την εκτέλεση οι άντρες των SS κατελήφθησαν από εκδικητική μανία: Σε ένα λουτρό αίματος δολοφονήθηκαν 228 άντρες, γυναίκες και παιδιά και πυρπολήθηκαν τα σπίτια.
Όμως οι φόνοι αυτοί δεν ήταν αρκετοί: Όταν η μονάδα επέστρεφε, νωρίς το βράδυ, στη Λιβαδειά, δολοφόνησε, μέσα από στρατιωτικά οχήματα, ό,τι ζωντανό υπήρχε στα χωράφια, ανθρώπους και ζώα.
Όταν δύο μέρες αργότερα έφτασαν στο νομάρχη Βοιωτίας τα φοβερά μαντάτα, εκείνος τηλεγράφησε στο γραφείο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού (ΔEΣ) στην Αθήνα για βοήθεια: Είχε γίνει φοβερό μακελειό. Υπήρχε επείγουσα ανάγκη αποστολής τροφίμων και φαρμάκων.

Τα ντοκουμέντα
Μια βδομάδα χρειάστηκε ο διευθυντής του ΔEΣ, Beat de Glufz, για να στείλει μια φάλαγγα βοηθείας, υπό την καθοδήγηση του Eλβετού George Wehrly και του Σουηδού Callmer. Aπό ελληνικής πλευράς τους συνόδευαν η αδελφή Aδοσίδη μαζί με μια νεαρή νοσοκόμα, και ο γιατρός Πετράκος.
Αμέσως μετά το ταξίδι του στο Δίστομο, ο Wehrly έγραψε μια οκτασέλιδη εμπιστευτική αναφορά περί της «βοήθειας η οποία παρεσχέθη στο Δίστομο (Βοιωτίας).
Μαζί με μια ντουζίνα φωτογραφίες τις οποίες ο Wehrly είχε τραβήξει στο Δίστομο, η αναφορά του έφτασε αρχές Ιουλίου στα κεντρικά γραφεία του ΔEΣ στη Γενεύη.
Στην αρχή της συνταρακτικής αλλά αμερόληπτης περιγραφής του ο Wehrly αναφέρει τη συζήτησή του με το μητροπολίτη της Λιβαδειάς, ο οποίος υπό την επήρεια των εντυπώσεών του από το ταξίδι του στο Δίστομο κατέθεσε σε επίσημο πρωτόκολλο: «Ο συνολικός πληθυσμός της άμεσης και ευρύτερης περιοχής αποτελείται από 1.900 άτομα, εκ των οποίων οι 600 εφονεύθησαν. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, διότι πολλά θύματα βρίσκονται ακόμα διασκορπισμένα στα χωράφια και στους δρόμους».
Τα θύματα
Ο ίδιος ο μητροπολίτης συνάντησε 600 τραυματίες, από τους οποίους οι 15 σοβαρά και οι 45 ελαφρότερα τραυματισμένοι. Οι τελευταίοι αυτοί έμειναν επί τόπου, ενώ οι άλλοι μεταφέρθηκαν στη Λιβαδειά και την Αθήνα, γράφει ο Wehtly.
«Φαίνεται ότι οι Γερμανοί έδωσαν κάποια μάχη με τους αντάρτες της περιοχής και, όταν οι αντάρτες αποχώρησαν, οι Γερμανοί σφαγίασαν τον πληθυσμό που βρισκόταν έξω από την περιοχή (του χωριού), πυροβολώντας με πυροβόλα αυτούς που βρίσκονταν μέσα στα σπίτια και με αγχέμαχα όπλα (ξιφολόγχες) (...). Ο παπάς βρέθηκε αποκεφαλισμένος, ένα παιδί στο στήθος της μητέρας του».
Ο προϊστάμενος στο ΔEΣ βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τους προεστούς του χωριού και να καταγράψει τις σπαρακτικές εξιστορήσεις των γεγονότων: «350 άτομα... τα μισά ήταν παιδιά... εδολοφονήθησαν. Λίγοι άντρες αναφέρονται ανάμεσα στους νεκρούς. Ο αριθμός αυτός δεν πρέπει να θεωρηθεί ο τελικός, διότι υπάρχουν πολλοί αγνοημένοι, οι οποίοι ίσως και να κατέφυγαν στα βουνά».
Μαρτυρίες-σοκ
Ο Ελβετός διέσχισε τον τόπο της τραγωδίας και κατέγραψε τις εντυπώσεις του. Μόλις έξω από το χωριό, διαπίστωσε με φρίκη ότι εκτός από τους αγρότες είχαν σφαγιαστεί και όλα τα κτήνη. Αυτόπτες μάρτυρες διεκτραγωδούσαν πως στην αρχή της σφαγής, στο κάτω τμήμα του χωριού, εκτελούσαν ομαδικώς οι στρατιώτες με απόλυτη ψυχραιμία: «Κατόπιν επισκέφθηκα τα σπίτια των δολοφονημένων» συνεχίζει ο Wehrly στην έκθεσή του.
«Παντού συναντούσα μεγάλες κηλίδες αίματος, ανακατωμένες με γυναικεία μαλλιά, παιδικά παπούτσια, σκισμένα ρούχα και σκεπάσματα. Οι στρατιώτες, σύμφωνα με τους αυτόπτες, κυνηγούσαν ανελέητα τους ανθρώπους από δωμάτιο σε δωμάτιο και δεν λυπήθηκαν ούτε παιδιά, ούτε γυναίκες, ούτε γέρους. Μόνο όσοι κατάφεραν να τραπούν σε φυγή ή κρύφτηκαν διέφυγαν τη σφαγή».
Η εξώπορτα ενός σπιτιού ήταν τόσο βουτηγμένη στο αίμα, ώστε ο Wehrly δεν κατάφερε να την ανοίξει. Σε ένα άλλο σπίτι βρήκε κάλυκες πιστολιού που τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα θύματα εκτελέστηκαν εκεί.

Γυναίκες, παιδιά

«Παιδιά ώς και πέντε ετών» γράφει ο Wehrly, χωρίς όμως να προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία, «βρέθηκαν με κομμένα τα λαρύγγια ή στραγγαλισμένα. Πολλές νέες γυναίκες βιάστηκαν και εν συνεχεία ξεκοιλιάστηκαν».
Ο Wehrly θυμάται κάποιον πατέρα ο οποίος είχε έρθει στη διανομή ψωμιού και έλεγε, απελπισμένα, πως «στο πέντε χρονών παιδί του, του είχαν διαχωρίσει τους μυώνες του ποδιού και τους τύλιξαν γύρω από τα κόκαλα».
Δύο παιδιά παρουσιάστηκαν στον Ελβετό βουτηγμένα στο αίμα των γονιών τους: είχαν διασωθεί σαν από θαύμα!
Πριν αναχωρήσει, ο Wehrly επισκέφθηκε και το νεκροταφείο, διαπίστωσε όμως ότι οι περισσότεροι νεκροί είχαν ταφεί βιαστικά στους κήπους των σπιτιών. Στο δρόμο της επιστροφής προς τη Λιβαδειά κυριαρχούσε η δυσωδία των 100 περίπου πτωμάτων ζώων τα οποία ήταν για πολλά χιλιόμετρα σπαρμένα στα ρείθρα των δρόμων και στους αγρούς.
Ακόμα και τα κάρα των υποζυγίων είχαν καταστρέψει οι άντρες των SS: «Στη Λιβαδειά επισκέφθηκα στο νοσοκομείο τους τραυματίες» σημειώνει ο Wehrly: «Όλοι είχαν τραυματιστεί από σφαίρες τουφεκιών, περιστρόφων και εν γένει ελαφρών όπλων πεζικού. Υπήρχαν ακρωτηριασμένοι σε χέρια και πόδια. Σε δύο περιπτώσεις οι αγκώνες τους είχαν σχεδόν συντριβεί από μια σφαίρα, πράγμα που ο διευθυντής του νοσοκομείου θεωρούσε ότι έγινε με σφαίρες Nτουμ-Nτουμ».
Στο τέλος της αναφοράς του ο Wehrly αναφέρει τις μαρτυρικές καταθέσεις του δημάρχου και των προεστών του Διστόμου, όπου έρχεται εις φως όλη η κτηνώδης βία με την οποία εξοντώθηκαν ολόκληρες οικογένειες.
Ο Wehrly αναφέρει περιπτώσεις νέων γυναικών που βιάστηκαν και εν συνεχεία εκτελέστηκαν, για το κομμένο κεφάλι του παπά-Σωτήρη, που βρέθηκε μεσ' στις κοπριές πίσω απ' το σπίτι του, για το βρέφος με το κομμένο βυζί της μητέρας του στο στόμα και για το φαρμακοποιό Γαβρίλη, από το γειτονικό χωριό Bάρβα, ο οποίος δολοφονήθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα τέσσερά τους παιδιά, στις 12 Ιουνίου στο δημόσιο δρόμο.
Απολογισμός
Συνολικά κατεσφάγησαν 228 αθώοι άμαχοι, 117 γυναίκες και 111 άντρες. Τέσσερα βρέφη, μικρότερα του ενός έτους, εκτελέστηκαν, όπως επίσης και τρεις ανυπεράσπιστοι γέροντες άνω των 80 ετών, 53 παιδιά μικρότερα από 16 χρόνων τους στέρησαν τη ζωή πάνω στο άνθος της ηλικίας τους. Περισσότερα από 600 σπίτια καταστράφηκαν.
Από τότε πέρασαν 69 χρόνια. Που δεν φαίνονται όμως αρκετά για την ηθική και υλική αποζημίωση των επιζώντων ή και απογόνων τους.
Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, εις το οποίο διεβιβάσθη ο φάκελος των απαιτήσεων, απήντησε ότι ύστερα από 50 χρόνια οι απαιτήσεις αυτές είχαν χάσει τη «δικονομικήν» υπόσταση.
Όπως όλα δείχνουν, μόνο μια πολιτική διευθέτηση μπορεί να υπάρξει ως «ύστατη ηθική αναγνώριση». Aλλωστε καμία υλική αποζημίωση δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο των επιζώντων και την ενοχή των ηθικών και φυσικών αυτουργών του ανοσιουργήματος. «Ούτε Θέμις ούτε Νέμεσις».

H σφαγή αμάχων στο Δίστομο από τους Ναζί

Σαν σήμερα στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα.
Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας.

Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι ,περιοχή του Στειρίου έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί και των ανταρτών.

Μετά τη μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν τη σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.


tvxs.gr
Σχετικά: Distomo massacre  

Δωρεάν και φτηνά βιβλία υπάρχουν... παντού!!

Η ανάγνωση βιβλίων πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της επιβίωσης μας. Οι λόγοι; Πολλοί. 

Πόσο λογικό είναι να δουλεύεις μια ολόκληρη ημέρα
για να αγοράσεις ένα βιβλίο;

Αυξάνουν την ικανότητα μας στο να  εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε, μας κάνουν να σκεφτόμαστε καλύτερα, να αναπτύσσουμε την φαντασία μας, μας ηρεμούν όταν είμαστε αγχωμένοι, μας κάνουν πιο ισχυρούς απέναντι στους κάθε λογής εκμεταλλευτές, μας ταξιδεύουν σε διαστάσεις που δεν θα είχαμε την δυνατότητα να πηγαίναμε ποτέ και μας βοηθάνε σε τόσα πολλά άλλα πράγματα … Οι τιμές τους έχουν φτάσει στα ύψη όμως.
25 ΕΥΡΩ για ένα βιβλίο θεωρείται λογική τιμή! Πόσο λογικό είναι να δουλεύεις  όμως μια ολόκληρη ημέρα για να αγοράσεις ένα βιβλίο; Ένα βιβλίο που στην καλύτερη περίπτωση θα  διαβαστεί για μια φορά και μετά θα αφεθεί σε ένα ράφι μιας βιβλιοθήκης να φιγουράρει  σαν μπιμπελό για χρόνια και στην χειρότερη θα καταχωνιαστεί κάπου μέχρι να αποφασίσει ο ιδιοκτήτης του κάποια στιγμή πως πιάνει τζάμπα χώρο και πρέπει να πεταχτεί;
.
Και τι άλλες λύσεις υπάρχουν δηλαδή;
1) Υπάρχουν  δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν ποικιλία σε μεγάλα κλασικά αριστουργήματα. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότερες βιβλιοθήκες έχουν λιγότερους επισκέπτες από ένα δημοφιλές  βιβλιοπωλείο. Ρώτησε η κάνε μια αναζήτηση στο google για την περιοχή σου. Όλο και κάποια βιβλιοθήκη θα βρεις που να είναι κοντά σου.
Σε αυτά τα links πάντως υπάρχει μια λίστα βιβλιοθηκών για Αθήνα: http://www.forfree.gr/forless.php?cat_id=2
και για Θεσσαλονίκη: http://forfree.gr/thess/forless.php?cat_id=24
2) Υπάρχουν δωρεάν  e-books  στο internet.
Σε αυτές τις διευθύνσεις υπάρχουν πολλά ελληνικά e-books και κείμενα
Επίσης μέσω της σελίδας της google που αναβαθμίζεται  μπορείς να κάνεις αναζήτηση κειμένων μέσα από 7.000.000 τίτλους βιβλίων (αυτήν την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) και να διαβάσεις ολόκληρα  βιβλία που δεν προστατεύονται από τον νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων η και να κάνεις λήψη αυτών αλλά επίσης και να διαβάσεις αποσπάσματα βιβλίων  που προστατεύονται από τον παραπάνω νόμο.
Πληροφορίες για την εν λόγω υπηρεσία θα βρείτε εδώ:
http://books.google.com/intl/el/googlebooks/agreement/
Αν ψάχνεις τώρα για ξενόγλωσσα ebooks, υπάρχουν πάρα πολλοί  τίτλοι στην διάθεση σου σε σελίδες, όπως αυτές:
Εδώ free audio books
3) Μια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση είναι οι ανταλλαγές βιβλίων. Μέσω του site του bookcrossing πχ. μαθαίνεις για βιβλία που χαρίζουν άλλα άτομα και στην συνέχεια αφού τα διαβάσεις τα χαρίζεις και εσύ σε άλλους.Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να γράψεις τις εντυπώσεις σου για αυτό το βιβλίο σε αυτήν την ιστοσελίδα και αφού το δώσεις σε κάποιον άλλο να διαβάσεις και τις δικές του εντυπώσεις. Επίσης τα μέλη αυτού του club διοργανώνουν και  συναντήσεις για  ανταλλαγές βιβλίων ανά τακτά διαστήματα. http://www.bookcrossing.com/forum/28/page_
Ανάλογου περιεχομένου είναι και το site του bookmooch όπου λειτουργεί σε διεθνή επίπεδο. Στο bookmoochσυμμετέχουν και  Έλληνες αλλά και Ελληνικά βιβλία. Στο συγκεκριμένο site  χρεώνεσαι απλά τα έξοδα της αποστολής και για κάθε βιβλίο που δίνεις η παίρνεις αφαιρούνται η προστίθενται πόντοι ανάλογα. Περισσότερες πληροφορίες στο παρακάτω site: http://www.bookmooch.com/
Μια πολύ καλή προσπάθεια επίσης έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες στο παρακάτω site όπου μπορεί κανείς να βρει και να δώσει μεταχειρισμένα βιβλία σε καλή τιμή η και δωρεάν.
http://www.booksmania.gr/index.php  

4) Αγόρασε μεταχειρισμένα βιβλία. Πληροφορίες για σχετικά μαγαζιά στην Αθήνα μπορείς να βρεις εδώ
Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το πάρε-δώσε στην Δημήτριου Γούναρη στην Ναβαρίνου αλλά και ένα μαγαζί στην Αλεξάνδρου Σβώλου 55 στο υπόγειο (δίπλα από το περίπτερο κοντά στο ύψος της Αγγελάκη). Αφού τα διαβάσεις πήγαινε και πούλα τα στο  κατάστημα που τα αγόρασες και πάρε άλλα (θα δώσεις κάτι παραπάνω βέβαια).
Επίσης μεταχειρισμένα βιβλία μπορείς να αγοράσεις και μέσω αυτού του site http://usedbooks.bibliupoli.gr/
ενώ πραγματικά βιβλία σε μισή τιμή μπορείτε να βρείτε εδώ http://www.halfprice-books.gr/
 
5) Αγόρασε βιβλία stock γιατί τα βιβλία εξάλλου δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το ΒΙΒΛΙΟSTOCK στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ 8 στο κέντρο.Στην Αθήνα σχετικά βιβλιοπωλεία μπορείς να βρεις εδώ
 
6) Κατά περιόδους διάφοροι οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας η ο Ο.Γ.Α δίνουν κουπόνια για δωρεάν η φθηνότερα βιβλία
 
7) Δάνεισε και δανείσου βιβλία με τους φίλους σου. Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση. Απλά έχε υπόψη σου ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τις περισσότερες φορές τα βιβλία χάνονται η ξεχνιούνται με έναν μαγικό τρόπο
http://genia700euro.pblogs.gr

πηγή: kala-nea

Δάσκαλος και έξω από την τάξη

Στόχος του πριν από δύο χρόνια, όταν έγινε διευθυντής, ήταν να δημιουργήσει ένα σχολείο με όραμα και ανοιχτό στην κοινωνία. Οι προσπάθειές του δείχνουν να έχουν αποτέλεσμα.
το δημόσιο σχολείο δεν ταυτίζεται με το μίζερο.
Το σχολείο είναι περιζήτητο και πολλοί γονείς επιδιώκουν να στείλουν σε αυτό τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως κύτταρο ζωής για ολόκληρη τη γειτονιά. Ολα αυτά, διότι το σχολείο του ξεφεύγει από τα συνηθισμένα.
.................................
Ο Νικόλαος Σιούτας, δρ Ψυχολογίας, ειδικός παιδαγωγός και πρώην σχολικός σύμβουλος, γεννήθηκε στις Κομποτάδες Φθιώτιδας από γονείς αγρότες. Η αγάπη του για το παιδί, όπως λέει, τον οδήγησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δίδαξε σε ορεινά μονοθέσια – διθέσια σχολεία του Νομού Βοιωτίας και έπειτα σε σχολεία της Αθήνας. Επηρεασμένος από τον Αλέξανδρο Δελμούζο άρχισε σύντομα να εφαρμόζει τις παιδαγωγικές αρχές του. «Οι ιδέες του με επηρέασαν από την αρχή της εκπαιδευτικής μου πορείας. Θεωρώ ότι ο Αλέξανδρος Δελμούζος είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Η αποδέσμευση από την αυθεντία του παραδοσιακού δασκάλου, η ανάδειξη ενός συνεργατικού μοντέλου και η βιωματική μάθηση είναι αυτά που με εκφράζουν», αναφέρει.

Βιωματική διάθεση 
Ο εκπαιδευτικός, ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια μένει στη Ν. Σμύρνη και είναι πατέρας δύο παιδιών, δεν είναι ένας δάσκαλος κολλημένος στο σχολικό πρόγραμμα, ούτε ένας διευθυντής κλεισμένος στο γραφείο του. 
.................................
H λίστα των πρωτοποριακών δράσεων και προγραμμάτων που υλοποιούνται με πρωτοβουλίες του στο 4ο Δημοτικό είναι μεγάλη. Το σχολείο διαθέτει έναν καταπράσινο ταρατσόκηπο όπου εφέτος οι μαθητές φύτεψαν τους δικούς τους βιολογικούς λαχανόκηπους. Εχει μετεωρολογικό σταθμό ενταγμένο στο δίκτυο του Meteo (του Εθνικού Αστεροσκοπείου). Εχει δικό του αισθητήρα καταγραφής σεισμών και συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το λιοστάσι που ...

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki