Tuesday 14 September 2021

Ο Πληγωμένος Εγωισμός...

— Ποιος. Εγώ; Εγώ…
Είμαι κακοδιάθετος. Πεσμένος. 
Ένα αίσθημα ότι κάτι λείπει, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το τι ή το γιατί. 
Νεύρα, ένταση, θυμός, όλα αναμειγμένα. 
Είναι ο πληγωμένος εγωισμός, είναι τα πράγματα που δεν πηγαίνουν έτσι όπως τα θέλω, είναι ότι στραβώνουν καταστάσεις, καταστάσεις στις οποίες πίστευα ότι είχα τον έλεγχο. 
Δίπλα μου, προσπαθούν να μου μιλήσουν. Οι άνθρωποι μου. 
Δεν ακούω. Δεν θέλω. Δεν θέλω, να θέλουν το καλό μου.

— Ποιος. Εγώ; Εγώ…
Βρίσκομαι σε λίγο να περπατάω την Ερμού, μόνος, χωρίς να ξέρω προς τα που. Σκέψεις, ένα συνονθύλευμα. Αδικημένος. Κουρασμένος.

— Ποιος. Εγώ; Εγώ… 
Συνεχίζω να αναρωτιέμαι…
Περνάω έξω από την Αγία Θεοδώρα. Κόσμος μπαινοβγαίνει. Έχει Ακολουθία. Μπαίνω και εγώ. Κάθομαι δίπλα στα κεριά. 
Εκεί. 
Με τον εγωισμό μου πληγωμένο. Είναι ήσυχα. Σκοτεινά.

— Ποιος. Εγώ; Εγώ…
Σηκώνω το βλέμμα μου. Πέφτει πάνω σε μια αγιογραφία. Φαίνεται παλιά. Αλλιώτικη από τις άλλες. Ένας γέροντας, γονατιστός με τα χέρια υψωμένα. Προσπαθώ να διακρίνω. 

Όσιος Σισώης
Έτσι λέει. Μπροστά του, ένας σκελετός ξαπλωμένος, μέσα σε έναν τάφο. Ο γέροντας τον κοιτάζει έκπληκτος… Ίσως και με οίκτο. Παράξενο… 
Κάτω από τον τάφο γράφει κάτι. Πλησιάζω για να δω.
"Μέγας Βασιλεύς των Ελλήνων, Αλέξανδρος"…
Βγαίνω από την εκκλησία. Είμαι ήρεμος. Αναρωτιέμαι. 
Αυτή τη φορά όμως, κάτι διαφορετικό…

— Και ποιος νομίζεις ότι είσαι…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου

Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997. Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι:

Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικρά Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Εφημερίδα εκδόσεων The Scotsman στις 20 Ιουλίου 1915 με τίτλο Ο Ελληνικός πληθυσμός της Τουρκίας , Κρίση στο Αϊβαλί (Greek Population of Turkey, A Crisis At Aivali).
Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο όπως με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 – 1.200.000 ψυχές.

Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».[εκκρεμεί παραπομπή] Η θεώρηση των γεγονότων αυτών, που για δεκαετίες αποκαλούνταν από τους Έλληνες «Μικρασιατική Καταστροφή», ως γενοκτονίας αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο στην Ελλάδα ανάμεσα σε ιστορικούς, διανοούμενους και προσφυγικές οργανώσεις. Όσοι αμφισβητούν την καταλληλότητα του όρου «γενοκτονία» ανήκουν στο κυρίαρχο ρεύμα της κοινότητας των Ελλήνων ιστορικών.

in.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Δεν θέλω να πάω σχολείο»: Γιατί το παιδί έχει άρνηση

Μια από τις πιο συχνές καταστάσεις που βιώνουν οι γονείς είναι η άρνηση των παιδιών να πάνε σχολείο. Η άρνηση μπορεί να εκφραστεί από μικρή αντίδραση να φύγει από το σπίτι, μέχρι φωνές και κλάματα.

Η περιστασιακή άρνηση είναι κάτι που όλοι βιώσαμε όταν ξεκινούσε το σχολείο και δεν χρειάζεται να προκαλεί ανησυχία στους γονείς.

Η σχολική άρνηση σημαίνει «δεν μπορώ» και όχι «δεν θέλω».

Είναι μια φοβία του παιδιού και όπως όλες οι φοβίες, είναι μια υπερβολική αντίδραση του οργανισμού μας σε μια κατάσταση που ενώ ρεαλιστικά δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος, το σώμα μας αλλά και το μυαλό μας την αντιμετωπίζει υπερβολικά.

Τι να κάνουμε αν το παιδί έχει άρνηση να πάει στο σχολείο;
Μιλήστε με το παιδί σας

Αν το παιδί αντιδρά υπερβολικά ή προσποιείται το άρρωστο ή συνεχίζει τα κλάματα στο σχολείο, μπορεί να υπάρχει κάτι εκεί που του προκαλεί φόβο. Μιλήστε μαζί του με κατανόηση, για να καταλάβετε τι το αγχώνει ή το προβληματίζει. Καλό θα ήταν να μιλήσετε με τον δάσκαλο ή τη δασκάλα της τάξης και να δομήσετε από κοινού, ένα πλαίσιο υποστήριξης και ενθάρρυνσης προς το παιδάκι σας.

Μαμά & μπαμπάς να έχετε κοινή στάση

Πολύ συχνά, η αρνητική αντίδραση είναι μια «παράσταση» που γίνεται για να..λυγίσει η μητέρα. Αν υποπτευόμαστε κάτι τέτοιο, πρέπει να δείξετε μια σταθερή συμπεριφορά και οι δυο γονείς. Η κοινή τακτική θα σταματήσει την άρνηση του παιδιού, όταν καταλάβει ότι τα κλάματα δεν θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Δείτε μήπως το παιδί λέει την αλήθεια

Συχνά οι γονείς δέχονται αδιαμαρτύρητα ότι το παιδί είναι άρρωστο ακόμα και αν δεν έχει συμπτώματα με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να προσποιούνται ψυχοσωματικά συμπτώματα γιατί έχουν άρνηση να πάνε στο σχολείο. Η λύση δείτε αν όντως συντρέχει λόγος ανησυχίας και αν όχι, να το στείλετε κανονικά σχολείο. Έτσι, θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να υποκρίνεται με θέματα υγείας.

Μήπως έχει συμβεί κάτι;

Σιγουρευτείτε ότι δεν έχει πέσει θύμα bullying ή πως δεν έχει μαθησιακά προβλήματα που το δυσκολεύουν..Ίσως κάτι να το προβληματίζει. Αυτό μπορεί να είναι το διαζύγιο των γονιών, μια μετακόμιση, η αλλαγή σχολείου ή ακόμα και ο θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου. Αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, ίσως καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό.

Τι να κάνετε αν τελικά το παιδί μείνει στο σπίτι

Αν πιστεύετε πως η άρνηση του παιδιού πηγάζουν από άγχος και φόβο και αποφασίσετε να μην πάει το παιδί σας στο σχολείο, αποφύγετε τις υπερβολικές εκδηλώσεις τρυφερότητας και μην το πιέσετε αμέσως να μιλήσει για το τι του συμβαίνει.

Μιλήστε με τον παιδίατρο για την άρνηση του παιδιού

Πολλά παιδιά με σχολική φοβία, εμφανίζουν έντονα σωματικά συμπτώματα όπως στομαχόπονους, πονοκεφάλους, διάρροια, εφιάλτες και αρκετά ακόμα. Αν δείτε ότι τα συμπτώματα επιμένουν, επισκεφτείτε τον παιδίατρο για να σας βοηθήσει!

Διατηρήστε την ηρεμία στο σπίτι!

Όσο ετοιμάζετε το παιδί για το σχολείο προσπαθήστε να κρατήσετε μια ήρεμη ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι. Δεν χρειάζονται πίεση και φωνές. Το παιδί χρειάζεται κατανόηση, αποδοχή και τη στήριξη σας.

Βρείτε λύσεις στην άρνηση του!

Όταν το παιδί αγχώνεται, ζητήστε από το σχολείο να του επιτρέψουν να σας πάρει ένα σύντομο τηλέφωνο. Είναι σημαντικό να βρεθούν τρόποι για να ηρεμεί μόνο του το παιδί τον εαυτό του.

Η σχολική άρνηση του παιδιού πρέπει να αντιμετωπιστεί έγκαιρα γιατί όσο το αφήνετε να συμβαίνει, τόσο διογκώνεται το πρόβλημα.

Το αποτέλεσμα είναι να έχει το παιδί μαθησιακά κενά αλλά και δυσκολίες στην επανένταξη του στο σχολικό περιβάλλον.

hernews.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki