Monday 27 January 2014

Iqbal Masih: Στα 4 δούλος, στα 10 μαχητής, στα 13 νεκρός...

Ο αγώνας του Ικμπάλ Μασί από το Πακιστάν
κατά της παιδικής εργασίας
βοήθησε να ζήσουν καλύτερα
περισσότεροι από 3.000 ανήλικοι.

Iqbal MasihBiography of a 10-Year-Old Activist
 
Μια ξεχασμένη ιστορία ενός δωδεκάχρονου αγοριού από το Πακιστάν συγκλονίζει πάντα.

Ο δωδεκάχρονος,
Ικμπάλ Μασί, πάλεψε για τα δικαιώματα των παιδιών, για την παιδική εργασία και βραβεύτηκε. Μόνο που δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή του ούτε και να αγωνιστεί για τους συνομήλικούς του που πέφτουν θύματα εμπορίας ανθρώπων, πουλιούνται σε σκλαβοπάζαρα και είναι αναγκασμένα να εργάζονται στην πιο τρυφερή τους ηλικία. Κάτι που συμβαίνει, φυσικά, σε πολλές χώρες του κόσμου, όπου η παιδική εργασία δεν θεωρείται και τόσο… έγκλημα.

Ποιος όμως ήταν ο Ικμπάλ Μασί; Ο δωδεκάχρονος ήταν από το Πακιστάν και λόγω του αγώνα του ενάντια στην εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας, έγινε σύμβολο παγκοσμίως.

Το νεαρό αγόρι γεννήθηκε στο Πακιστάν το 1982.
Μόλις συμπλήρωσε το τέταρτο έτος της ηλικίας του, η οικογένειά του τον πούλησε σαν σκλάβο σε ένα ταπητουργείο. Ο λόγος ήταν ένα δάνειο μόλις 16 δολαρίων.
Ο Ικμπάλ αναγκάστηκε για έξι χρόνια, από τα 4 δηλαδή μέχρι τα 10 του, να εργάζεται για δώδεκα ώρες την ημέρα, αλυσοδεμένος στο ίδιο σημείο.
Έφτιαχνε χαλιά. Σιτιζόταν με λίγο φαγητό και ελάχιστο νερό που του έδιναν. Τον τιμωρούσαν συνέχεια κλείνοντάς τον σε ένα σκοτεινό υπόγειο που ήταν γεμάτο υγρασία, έντομα και ερπετά.
Στα δέκα του όμως, το έσκασε. Ναι, κατάφερε να αποδράσει από το ταπητουργείο. Στη συνέχεια πήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε το αφεντικό του. Όμως, οι αστυνομικοί χρηματίστηκαν με αποτέλεσμα να τον επιστρέψουν στον εργοδότη του και να συνεχιστούν οι βασανισμοί.

Ο Ικμπάλ όμως δεν το έβαλε κάτω. Έτσι, μέσα σε λίγους μήνες το έσκασε ξανά και πήγε στο Απελευθερωτικό Μέτωπο του Πακιστάν για την Εκμετάλλευση της Παιδικής Εργασίας. Η συνέχεια; Ακολούθησαν καταγγελίες ανοιχτά σε ομιλίες του. Μιλούσε για τους εργοδότες που έβγαζαν χρήματα βάζοντας ανήλικα παιδιά να εργάζονται, αφήνοντάς τα μάλιστα να ζουν ως σκλάβοι.

Ο Ικμπάλ Μασί δεν έμεινε μάλιστα στις καταγγελίες. Θέλησε να βοηθήσει και άλλους συνομηλίκους του. Και γι’ αυτό άρχισε να τρυπώνει κρυφά σε ταπητουργεία και να βγάζει φωτογραφίες των παιδιών που εργάζονταν σε αυτά. Με αυτό τον τρόπο, βοήθησε να ζήσουν καλύτερα περισσότεροι από 3.000 ανήλικοι.

Ο Ικμπάλ Μασί βραβεύτηκε το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Reebok και έδωσε ομιλίες κατά της παιδικής εργασίας σε πολλά μέρη του κόσμου. Αμέσως μετά το ταξίδι του επέστρεψε στο χωριό του στο Πακιστάν για να γιορτάσει μαζί με την οικογένειά του, που ήταν ορθόδοξη, το Πάσχα.

Όμως, δολοφονήθηκε την ημέρα του Πάσχα του 1995, στη Μουρίτκε, ένα χωριό στο Πακιστάν, από την «Μαφία των Χαλιών». Τότε, ήταν περίπου 13 χρονών.

Τρεις μέρες τη δολοφονία του, εκατοντάδες παιδιά διαδήλωσαν στους δρόμους της Ινδίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Η ιστορία του Ικμπάλ έγινε μυθιστόρημα με συγγραφέα Francesco D’Adamo που κυκλοφόρησε το 2009.
grafida

Πολύ δυσάρεστη είδηση :((

Επειδή το κακό και το άσχημο κουράζει την ψυχή μας, επιλέγουμε να μην αναφερόμαστε αναλυτικά στις πολύ δυσάρεστες ειδήσεις. 
Για όποιον θέλει να ενημερωθεί, παραθέτουμε τα links:


«Μητέρα» σκότωσε και διαμέλισε το νεογέννητο παιδί της
Lillian Alvarado Killed Newborn Son In Bathtub

Ruth Kluger: Το... «παιδικό βιβλίο»
στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Η Ruth Kluger είναι συνάδελφός μου, βιβλιοθηκάριος. Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1931. 12 χρόνων μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τεριέζενστατ, ύστερα στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου και τέλος στο Κρίστιανστατ.  
Still Alive: A Holocaust Girlhood Remembered
 
Επιβίωσε -ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό το ρήμα για όσους δεν πέθαναν στα στρατόπεδα των ναζί, αλλά από τύχη βγήκαν από αυτά- κουβαλώντας στο σώμα της ένα νούμερο και στην ψυχή της τις μνήμες και τις τύψεις της τύχης της.
Η Ruth Kluger έχει γράψει ένα βιβλίο για τη ζωή της. Κυκλοφορεί και στα ελληνικά: Άρνηση μαρτυρίας: Βιέννη - Άουσβιτς - Νέα Υόρκη (μετ. Σοφία Γεωργοπούλου, Θεμέλιο, 2008).
Η Ruth ήταν ένα παιδί, ένα από τα παιδιά που ρίχτηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης.
Σχολείο της γίνεται ο εγκλεισμός και τα βασανιστήρια, όμως κι εκεί, μέσα στην απόλυτη φρίκη, υπάρχουν εστίες αντίστασης.
 

 
Στη Τεριέζενστατ έρχεται σε επαφή «με πληθώρα έξυπνων μορφωμένων ανθρώπων, που έφεραν μαζί τους όλες τις ιδέες και ιδεολογίες της Ευρώπης και συνέχισαν να ερίζουν γι' αυτές με δριμύτητα. Δάσκαλοι και πανεπιστημιακοί καθηγητές ήταν πανευτυχείς με κάθε ευκαιρία που τους δινόταν να αφηγηθούν κάτι όμορφο από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό όταν μαζεύονταν ένα σμάρι παιδιά γύρω τους».
Δεν είναι μοναδική αυτή η αναφορά. Τα ίδια αναφέρει και ο Σεμπρούν στο «Τι ωραία Κυριακή» και στο «Ο νεκρός που μας χρειάζεται», τα ίδια και ο Μασπερό στο «Οι μέλισσες και η σφήκα».
Στην Τεριέζενστατ, αναφέρει η Kluger, υπήρχαν λίγα βιβλία, που ήταν περιζήτητα και περνούσαν από χέρι σε χέρι μεταξύ των εγκλείστων, ένας ιστορικός τέχνης είχε ένα βιβλίο με έργα του Ντίρερ, ένας δάσκαλος τους δίδασκε Ιστορία της Λογοτεχνίας, μια γηραιά κυρία μάθαινε τα παιδιά να απαγγέλλουν ποιήματα του Eichendorff.
Η τύχη, ένα χέρι, μια ζαβολιά τη βγάζει από το θανατηφόρο Άουσβιτς και τη ρίχνει στο Κρίστιανστατ μαζί με τη μητέρα της. Η μητέρα της δουλεύει σε ένα εργοστάσιο που φτιάχνει πολεμοφόδια - πολλοί έγκλειστοι χρησιμοποιήθηκαν ως εργατικό δυναμικό για την πολεμική βιομηχανία της Γερμανίας.
Μια μέρα παρακαλεί έναν ντόπιο επιστάτη να βρει ένα βιβλίο για τη μικρή της κόρη «που αγαπάει το διάβασμα». Κι εκείνος ανταποκρίνεται, φέρνοντάς της ένα παλιό μισοσχισμένο αναγνωστικό. «Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Το δώρο είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Για μένα είχε ανοίξει πάλι μια παλιά αλησμόνητη πόρτα, είχα βρει πάλι τη μόνη σε μένα οικεία πρόσβαση στον κόσμο».
Πριν από 69 χρόνια, στις 27 Ιανουαρίου 1945, τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς - Μπίρκενaου. Η 27η Ιανουαρίου ορίστηκε ως Παγκόσμια Μέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος.
 
Ο βιβλιοθηκάριος

Dr. Jim Withers: Ο γιατρός των φτωχών: Ντύνεται άστεγος για να βοηθάει όσους είναι στο δρόμο

Διαβάστε την ιστορία του γιατρού που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας βοηθάει αστέγους εδώ και 22 χρόνια. 
.
Πώς μια ιδιωτική πρωτοβουλία γίνεται παράδειγμα για Εθνικό Σχέδιο δράσης; Ή αλλιώς, όταν η προσωπική τρέλα ενός ανθρώπου για το επάγγελμα του, υπερβαίνει κάθε σκοπιμότητα.
Από την δεκαετία του '90, ο Δρ Jim Withers δημιούργησε στο Pittsburgh της Pennsylvania τον πρώτο πυρήνα ιατρών παροχής υπηρεσιών στους άστεγους. Πρόκειται για τη λεγόμενη, "Ιατρική του Δρόμου" για την περίθαλψη των αστέγων και εξαρτημένων ατόμων.

Για χρόνια, κυκλοφορούσε τις νύχτες σαν άστεγος. Ο γιατρός - υπόδειγμα γνωρίζει τους ανθρώπους δίχως οικία της περιοχής του, γίνεται φίλος τους και τους παρέχει ιατρική φροντίδα.
Από το 1992, ο Withers μαζί με τον συνεργάτη του Mike Sallows, έναν πρώην άστεγο, περιδιαβαίνει τους δρόμους με σακίδια ιατρικής στην πλάτη.
Όπως αναφέρει, μέχρι σήμερα έχουν περιθάλψει πάνω από 1.200 ανθρώπους τον χρόνο, κατά μέσο όρο. Μιλάμε για πάνω από 26.400 άτομα συνολικά.
Ο βοηθός του μάλιστα ήταν εκείνος που του άνοιξε τις "πόρτες" των καταυλισμών των αστέγων της πόλης που ζούσαν σε αυτοσχέδια "κάμπινγκ" και τον σύστησε στους πρώην "συγκάτοικους" του. Για να μπορέσει να τους προσεγγίζει πιο εύκολα, ντυνόταν μάλιστα σαν αυτούς. "Έπρεπε να γίνω ένας από αυτούς για να με δεχθούν", λέει ο γιατρός.
Ο Withers έσωσε τον Sallows από βέβαιο θάνατο και όντας ο πρώτος άστεγος - ασθενής του, συνδέθηκε μαζί του με μια χρόνια και δυνατή φιλία.
Η πρωτοβουλία δράσης του Withers, εξελίσσεται τώρα σε εθνικό δίκτυο προσφοράς, αφού φοιτητές ιατρικής και εθελοντές βγαίνουν στους δρόμους πέντε νύχτες την εβδομάδα βοηθώντας αστέγους. Πλέον, πάνω από 90 χώρες έχουν εφαρμόσει δράσεις σαν τη δική του.
Η νυχτερινή υπηρεσία του 53χρονου Withers αποτελεί ένα μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα ιατρικής δρόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες που φέρει το όνομα Operation Safety Net και αποτελεί μέρος του Εθνικού Προγράμματος Υγείας.
Όπως δηλώνει σήμερα στη Huffington Post, αυτό που τον κινητοποίησε ήταν ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων δίχως στέγη, που κοιμούνταν κάτω από τις γέφυρες της πόλης.
Άρχισε να τους εξετάζει και διαπίστωσε πως αυτοί οι άνθρωποι υπέφεραν από ανοιχτές πληγές και μολύνσεις, έλκος, κάποιοι είχαν καρκίνο και ασθένειες τις οποίες δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι τότε στη ζωή τους.
Μεταξύ άλλων δηλώνει πως στα πρώτα του βήματα ήταν ειδικευόμενος και οι συνάδελφοι του δεν είδαν με καλό μάτι την πρωτοβουλία του.
"Πολλοί άνθρωποι ήταν αρνητικοί στην αρχή, αλλά πρόκειται για μια δράση που πραγματικά έχει πολλά να σου μάθει και είναι και ένας τρόπος να αναθεωρήσεις τον τρόπο με τον οποίο το επάγγελμά σου συνδέεται με τους ανθρώπους που σε έχουν πραγματική ανάγκη", λέει χαρακτηριστικά.
Καλεί μάλιστα εθελοντές και φοιτητές ιατρικής να μπουν στην ομάδα. Προς τιμή τους, η ανταπόκριση είναι παραπάνω από θετική.
"Η θεραπεία αυτών των ατόμων είναι εθνική υπόθεση και κεντρικό κοινωνικό ζήτημα. Μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της είναι εκείνη που εξετάζει κάθε μέλος της σαν ισότιμο μέλος και ενδιαφέρεται για τις ζωές όλων με τον ίδιο τρόπο", καταλήγει ο Withers. Απλά και σοφά λόγια που δύσκολα όμως, βρίσκουν εφαρμογή.
________
(Με πληροφορίες από: 
Χρήστος Δεμέτης
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Απασχόληση του παιδιού μέσα στο σπίτι…

Είναι πολλές οι φορές εκείνες, που το παιδί μας δεν θέλει να μείνει και να παίξει στο δωμάτιό του.
Μπορεί να υπάρχουν δεκάδες παιχνίδια στην διάθεσή του, αλλά εκείνο δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον σ’ αυτά.
Αντίθετα το προσελκύουν άλλα πράγματα μέσα στο σπίτι που μόνο παιχνίδια δεν είναι.

Μπορείτε να εκμεταλλευτείτε όλες τις ώρες που είστε μέσα στο σπίτι με το παιδί σας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αφήσετε όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες σας πίσω.
Χρησιμοποιήστε την φαντασία σας και πράγματα που υπάρχουν ήδη μέσα στο σπίτι και δημιουργήστε αυτοσχέδια παιχνίδια για να το απασχολήσετε.

Ακόμα και όταν κάνετε τις κλασικές δουλειές στο σπίτι για να το καθαρίσετε, μπορείτε να του δώσετε ένα μικρό πανάκι και να σας βοηθήσει.
Εκείνο θα ενθουσιαστεί που σας βοηθά και θα δείτε ότι κάνει προσπάθεια να μιμηθεί τις δικές σας κινήσεις.

Μέσα στην κουζίνα την ώρα που μαγειρεύετε για παράδειγμα, δώστε του τον «τίτλο» του βοηθού και αφήστε το να μαγειρέψει μαζί σας.

Μπορεί να σας δίνει πράγματα που χρειάζεστε από το ψυγείο ή από άλλα χαμηλά ντουλάπια της κουζίνας. Όσο μαγειρεύετε να του μιλάτε και να του εξηγείτε τα υλικά που χρησιμοποιείτε. Εκείνο θα βρει ενδιαφέρον σ’ αυτά που ακούει και θα δείτε πως θα ενθουσιαστεί.
Κάτι ακόμα που μπορείτε να κάνετε, είναι παιχνίδι με ένα βιβλίο μαγειρικής. Όσο εσείς είστε απασχολημένοι στον πάγκο της κουζίνας – εκείνο μπορεί καθισμένο στο τραπέζι της κουζίνας να έχει μπροστά του ένα βιβλίο συνταγών με εικόνες. Κάντε διάφορες ερωτήσεις στο παιδί για το βιβλίο που έχει μπροστά του. Μπορείς να βρεις μια εικόνα που να μοιάζει με το φαγητό που θα φτιάξουμε; Μπορείς να βρεις μια σαλάτα; Πού υπάρχει μια τούρτα; και άλλα τέτοια ερωτήματα. Δίνοντας και έναν πόντο για κάθε σωστή απάντηση, το παιδί σας και θα ενθουσιαστεί και θα περάσει η ώρα του δημιουργικά. Οτιδήποτε μέσα στο σπίτι μπορεί να γίνει ένα «εκπαιδευτικό» παιχνίδι, δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο βιβλίο.

Ακόμα και την ώρα που βγάζετε τα ρούχα απ’ το πλυντήριο και τα πηγαίνετε στο μπαλκόνι για να απλωθούν.

Και εκεί μπορεί να γίνει ένας χρήσιμος βοηθός. Ζητήστε του να σας δίνει τα μανταλάκια. Παίξτε μαζί του – δίνοντας και σ’ αυτήν την δουλειά μια πιο «εκπαιδευτική» προσέγγιση. Για παράδειγμα ζητήστε του να σας δίνει συγκεκριμένο χρώμα μανταλάκι κάθε φορά. Να σας δώσει πρώτα τα μπλουζάκια, μετά τα παντελόνια κ.ο.κ. Να σας δώσει τα ρούχα που φοράει ο μπαμπάς, μετά η μαμά κ.τ.λ

Για μεγαλύτερα παιδιά, όπως είναι τα παιδιά του δημοτικού, μπορείτε να τα απασχολήσετε μέσα στο σπίτι με δημιουργικά παιχνίδια όπως είναι οι κατασκευές.

Χρησιμοποιήστε φθηνά υλικά όπως είναι τα χαρτόνια από το χαρτί υγείας, κλωστές, μαλλί πλεξίματος αλλά και όσπρια και ζυμαρικά για να δημιουργήσετε διάφορα όμορφα πράγματα.
Το κάθε παιδί ανάλογα με την ηλικία που είναι μπορεί να απασχοληθεί με διάφορα πράγματα μέσα στο σπίτι χωρίς να σημαίνει ότι για να περάσει καλά θα πρέπει απαραίτητα να βρίσκεται μπροστά από μία τηλεόραση βλέποντας κινούμενα σχέδια.

Ο,τιδήποτε μέσα στο σπίτι μπορεί να γίνει ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι για το παιδί.

Η μουσική, τα παιδικά τραγούδια και ο διάλογος είναι απαραίτητα. Όσο κάνετε τις δουλειές σας μέσα στο σπίτι να του μιλάτε. Βάλτε στο κασετόφωνο παιδικά τραγούδια που τα γνωρίζει και τραγουδήστε μαζί του. Μιλήστε του για πράγματα που βλέπει μέσα στο σπίτι και δώστε του απαντήσεις για ό,τι ρωτά.

Αυτές είναι μόνο μερικές προτάσεις από εμάς για εσάς!

Πηγή: www.my-family.gr

το βρήκαμε εδώ: paidikaiergotherapeia

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki