Thursday 17 March 2022

Άνθρωπέ μου, τι μου γυρνάς κατσούφης όλη την ώρα;

Βρε συ, δοκίμασε λίγο να μαλακώσεις. Λίγο να είσαι πιο ευγενικός. 
Λίγο πιο χαρούμενος. Πιο χαμογελαστός. 
Αυτό θέλουν οι γύρω σου από σένα. Αυτό θέλουν οι άνθρωποί σου. 
Να σε δούνε λίγο πιο ήρεμο, πιο χαλαρό, να σε χαρούνε.
Ούτε τα λεφτά σου θέλουν, ούτε τα δώρα σου, ούτε τις εξυπηρετήσεις σου, ούτε τα πάντα ταιριαγμένα. 
Εσένα θέλουν. Να είσαι καλά εσύ και να είναι καλά και αυτοί μαζί σου.
Τι μου γυρνάς κατσούφης όλη την ώρα; Γιατί είσαι μέσα στα μούτρα; Μουντρούχος, σκοτεινός, προβληματισμένος….
Γιατί;
Χαμογέλασε λίγο. Δώσε λίγο από το χρόνο σου σε αυτούς που σε αγαπάνε. Πες τους μια καλή κουβέντα, ένα γλυκό λόγο, κάτι τις μικρό. Αυτό θέλουν…
Είναι τόσο δύσκολο;
Δεν τελειώνουν οι δουλειές, βρε συ. Ούτε οι υποχρεώσεις. Τι νομίζεις; Ο πρώτος είσαι ή ο τελευταίος που δεν προλαβαίνει να πάρει ούτε ανάσα;
Χαλάρωσε λίγο. Λίγο. Πάρτο αλλιώς. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά θα δώσεις. 
Και μην νομίζεις. Αν το καταφέρεις, θα το χαρείς και εσύ…

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι δικοί μας Σούπερ Ήρωες κρατούσαν Κιμωλία

Θυμίσου εσύ, ναι εσύ, που διαβάζεις αυτό το άρθρο πώς ήσουν στα 6 και στα 8 σου. Καλά, πριν βιαστείς να πεις “δε μας παρατάς κι εσύ με τις αναδρομές σου, εγώ σχολείο πήγαινα με τον Κολοκοτρώνη” κάνε μου μια χάρη και προσπάθησε να φτάσεις ως το τέλος του άρθρου. 
Τι κερδίζεις; Το τζόκερ σίγουρα όχι, αλλά τι θα έλεγες για ένα χαμόγελο στα χείλη σου και την σκέψη ενός ανθρώπου, που κάποτε ήταν για σένα το 1/3 της μέρας σου για 9 συνεχόμενους μήνες;

Αλήθεια πόσες φορές σαν παιδιά ευχηθήκατε να τα ξέρατε όλα, όπως ο δάσκαλος, που στεκόταν απέναντί σας, για να μη χρειάζεται να περνάτε αυτό το απερίγραπτο βασανιστήριο… ναι για το “γλώσσα- γλώσσα- μαθηματικά” μιλάω. Πολλές ε; Πόσες φορές θα θέλατε να ήσασταν μεγάλοι σαν κι αυτούς, για να γλιτώσετε το ατελείωτο διάβασμα- αγνοώντας πως τα σχολικά ήταν τα καλύτερά σας χρόνια;

Ε; Ε; Πόσοι τρέχατε στην αγκαλιά τους, όταν η Μαρία από το Ε2 δεν σας μίλαγε; Όταν χτυπάγατε παίζοντας με καπάκια κάτι σαν ποδόσφαιρο; Πόσοι κλαίγατε στην τελική γιορτή του καλοκαιριού, σε περίπτωση που η δασκάλα σας ήταν αναπληρώτρια και δε θα την είχατε την επόμενη χρονιά να σας φορτώνει με τόσες ασκήσεις; Άσε ξέρω. Εσύ δεν ήσουν από αυτούς. 
Σωστά; 
Απλά να… έτυχε και φύσαγε και μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι σου. Ξέρω σου λέω… κι εγώ τα ίδια έλεγα.

Έστω και τόσα χρόνια μετά, πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να πάρουν μια αναγνώριση- το λιγότερο! Αυτοί, που ήταν οι δεύτεροι γονείς μας. 
Μας ανέχονταν για 6-7 ώρες, κάθε μέρα εκτός Σ/Κ για σεζόν Σεπτέμβρη- Ιούνιο, μας υπερασπίζονταν, μας βοηθούσαν, μας σκούπιζαν τα δάκρυα και τις μύξες μας (ναι ναι μπλιαχ- ρώτα κι αυτούς!). 
Μας ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ σαν δικά τους παιδιά και 15 Ιουνίου μην τους είδατε. Αυτά κάνουν. Τέτοιοι είναι. Το πρώτο δίμηνο τους βρίζεις, το επόμενο τους μαθαίνεις και δένεσαι και στο τέλος τσουπ! Άντε γεια. Τον Σεπτέμβρη κλαις και αναλαμβάνει άλλος μετά. Κατάλαβες;! Φτου κι απ’ την αρχή.

Κάποιοι από αυτούς πάντα θα ξεχωρίζουν από τους άλλους κι ας μην φοράνε μπέρτα πραγματική. Δεν είναι κι όλοι δα σούπερ ήρωες με υπερόπλο τους, μια κιμωλία! 
Κάποιοι όμως είναι! 

Θα ξεχωρίζει ΠΑΝΤΑ το χαμόγελό τους, που θα φωτίζει ακόμα στην παιδική καρδιά σου. Θα ξεχωρίζει η αγάπη τους κι η ζεστασιά των χεριών τους, που το παιδί μέσα σου ακόμα ορκίζεται πως μπορεί να τα αισθανθεί. 
Θα ξεχωρίζει το βλέμμα τους, που ούρλιαζε όλα τα «σε πιστεύω» του κόσμου, που σε έμαθε να ονειρεύεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, που σου έδινε κίνητρο να προσπαθείς την επόμενη φορά να πάρεις αυτό το πολυπόθητο το κάτι παραπάνω στο βαθμό. 
Κάποιοι πάντα ξεχωρίζουν, γιατί όταν δώσεις αγάπη σ’ ένα παίδι, εκείνο δεν την ξεχνάει ποτέ.

Διαφέρουν ρε παιδί μου για χίλιους δυο λόγους. 
Για τους κόπους σας. Για τις μέρες που φάγατε να μάθετε τα μεταβατικά ρήματα ή τις εξισώσεις. Για τις εκδρομές σας, τις στιγμές σας, τις σχολικές γιορτές, τα κλάματα και τα γέλια σας. Αν ψάξεις θα βρεις κι άλλα δεκάδες πράγματα, πιο παιδικά, πιο αθώα, ίσως και πιο αληθινά, από αυτά που τώρα σαν ενήλικας σε απασχολούν.

Δεν είναι κι όλοι δα σούπερ ήρωες με κιμωλία. Κάποιοι όμως είναι!
Αν δεν είσαι και τόσο τυχερός όπως εγώ, μάλλον θα έχουν περάσει πολλά χρόνια που έχεις να τον δεις- ίσως και να τον θυμηθείς… μα ξέρεις πως πάντα θα έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σου. Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν απ’ όλους αυτούς, που είχες στο σχολείο. Είναι αυτός ο ένας, ο λόγος, που σε έφερε μέχρι εδώ σε αυτό το άρθρο. 
Το πρώτο όνομα στη σκέψη σου, όταν ακούς τη λέξη “δάσκαλος”. Ένας που η ανάμνησή του θα φέρνει πάντα το χαμόγελο στα χείλη σου. Αυτός ο ένας που για χάρη του θα ευγνωμονείς το ελληνικό δημόσιο, που στον έφερε στον δρόμο σου κι ας το βρίζεις για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.

Αυτό λοιπόν είναι για εμάς. Για εσένα και εμένα, που βλέπαμε στα μάτια κάποιου όταν είμασταν μικροί, τη δύναμη να κάνει σχεδόν τα πάντα, ένα πρότυπο, μία οικογένεια, έναν σούπερ ήρωα. Αυτό είναι για όλους εκείνους τους φανταστικούς υπερανθρώπους, που περνάνε από τα χέρια τους εκατοντάδες παιδιά και θυμούνται κι αγαπούν το καθένα ξεχωριστά όσα χρόνια κι αν περάσουν… γιατί οι άνθρωποι μπορεί να χάνονται και να μη βρίσκονται πια αλλά η αγάπη όχι.

Ει! Εσύ, σούπερ- ήρωα! Δεν ξέρω τι σου έμαθαν εκεί στο παιδαγωγικό, μα δάσκαλο δεν σε κάνουν οι έδρες και τα πτυχία. Δάσκαλο σε κάνει η αγάπη (ακόμα κι αν δεν μπορείς να το καταλάβεις στην αρχή της σταδιοδρομίας σου).

ΥΓ. Αυτό είναι για την Κ. την δική μου σούπερ ηρωίδα με κιμωλία (και με αλλεργία στην κιμωλία μπόνους). Ευγνώμων για πάντα. Ξέρει αυτή.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πού αναπτύσσεται η κοινωνική νοημοσύνη των παιδιών;

Σύμφωνα με τις νευροεπιστήμες ο εγκέφαλός μας είναι σχεδιασμένος κοινωνικά έτσι ώστε να παρασύρεται σε μύχιες ενώσεις με άλλους εγκεφάλους. Σε αυτή τη θέση βρίσκονται οι μαθητές μας όταν συνεργάζονται, συγκρούονται και συνυπάρχουν σε μια αίθουσα διδασκαλίας. Η εφαρμογή της θεωρίας του κοινωνικού εποικοδομισμού του Ρώσου ψυχολόγου Lev Vygotski μας δείχνει ότι η ανάπτυξη της κοινωνικής νοημοσύνης πάει χέρι – χέρι με τη συνεργατική μάθηση. Αν είχαμε αποτελεσματική καλλιέργεια της κοινωνικής νοημοσύνης στον τόπο μας, η συμπεριφορά μας σαν οδηγοί, πεζοί, επαγγελματίες και πολίτες θα ήταν διαφορετική. Ας δούμε πού αναπτύσσεται και με τι τρόπους η κοινωνική νοημοσύνη των νέων μας.

Η συνεργατική μάθηση Η μάθηση δεν θεωρείται πλέον ότι είναι η απόκτηση και η συσσώρευση πληροφοριών. Αντίθετα είναι μια ενεργητική διαδικασία στην οποία ο κάθε μαθητής αντιμετωπίζει τις γνωστικές συγκρούσεις που γεννιούνται και επιλύονται στα πλαίσια επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης στην αίθουσα διδασκαλίας ή σε μια ομαδική δραστηριότητα. Αυτή είναι μια απόλυτα δημοκρατική μέθοδος κοινωνικοποίησής του. Η συνεργασία του με τους συμμαθητές του με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών του οδηγεί σε αλλαγές συμπεριφοράς στη μάθηση και στην ανάπτυξη της κοινωνικής του νοημοσύνης. Προϋπόθεση ο εκπαιδευτικός σε σχολεία, κέντρα ξένων γλωσσών και φροντιστήρια να προσανατολίζει τη διδασκαλία του κοινωνιοκεντρικά, να μην κάνει δηλαδή μετωπική διδασκαλία.

Η ανάπτυξη της κοινωνικής νοημοσύνης Η κοινωνική νοημοσύνη δεν αναπτύσσεται όταν ένας μαθητής διδάσκεται σε ιδιαίτερα μαθήματα ή όταν παίζει βιντεοπαιχνίδια. Αντίθετα, αναπτύσσεται όταν οι μαθητές διδάσκονται σε ομάδες 6 έως 20 ατόμων με τους παρακάτω τρόπους: • Εργαζόμενοι σε ομαδικές εργασίες γνωρίζουν τις δημοκρατικές διαδικασίες, αναγνωρίζουν και κατανοούν την κοινωνική κινητικότητα και την πολυπολιτισμικότητα. • Κάνοντας αυτο-αξιολόγηση και ετερο-αξιολόγηση βοηθιούνται να αναγνωρίσουν τα δυνατά και τα αδύνατα τους σημεία και αντίστοιχα αυτά των συμμαθητών τους. Αν γενιές ενηλίκων είχαν εξοικειωθεί με αυτές τις πρακτικές δεν θα επαναστατούσαν σήμερα για την αξιολόγηση τους σε επαγγελματικό ή υπηρεσιακό επίπεδο. • Διδάσκονται ότι η γνώση είναι μια κοινωνική κατασκευή κι όχι ένα απλό γκουγκλάρισμα στο διαδίκτυο, έτσι το ενδιαφέρον τους μετατοπίζεται προς την κοινωνική αλληλεπίδραση, δηλαδή προς τις διαδικασίες μάθησης, τις ιδέες, τα βιώματα των συμμαθητών τους και προς τις ευκαιρίες έκφρασής τους μέσα στην ομάδα. • Εκπαιδεύονται να συμμετέχουν σε λογομαχίες, έτσι αναπτύσσουν την κοινωνική τους επίγνωση, δηλαδή να συμπάσχουν και να αναγνωρίζουν τα μη λεκτικά σήματα, να ακούν προσεκτικά, να κατανοούν τα συναισθήματα και τις προθέσεις των συνομιλητών τους. Επίσης, έτσι κατακτούν την κοινωνική άνεση – ευχέρεια η οποία περιλαμβάνει την ομαλή αλληλεπίδρασή τους σε μη λεκτικό επίπεδο και να μαθαίνουν να παρουσιάζουν τον εαυτό τους, χρήσιμη δεξιότητα αν θέλουν να εργαστούν ένα καλοκαίρι. Και τέλος, μαθαίνουν να επηρεάζουν την ομάδα τους και να γνοιάζονται για τις ανάγκες των συμμαθητών τους. Οφέλη Η ανάπτυξη της κοινωνικής νοημοσύνης βοηθά τα παιδιά να αποκτήσουν επικοινωνιακές δεξιότητες στην Ελληνική γλώσσα και στις Ξένες Γλώσσες που μαθαίνουν. Υψηλό επίπεδο κοινωνικής νοημοσύνης είναι απαραίτητο συστατικό για την επαγγελματική τους επιτυχία, για να δημιουργήσουν μια ευτυχισμένη οικογένεια και για να έχουν αρμονικές σχέσεις στην παρέα τους.

Συμπέρασμα
Σήμερα η κοινωνική αλληλεπίδραση λειτουργεί στο πλαίσιο της ομάδας ή της τάξης, εκεί που αναπτύσσονται σχέσεις δυναμικές, συνεργατικές ή και ανταγωνιστικές. Σήμερα, ο εκπαιδευτικός γίνεται διαμεσολαβητής και υποστηρικτής προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης της κοινωνικής νοημοσύνης των μελών της ομάδας που συντονίζει. Σήμερα, το σχολείο, το κέντρο ξένων γλωσσών και το φροντιστήριο είναι ίσως τα μοναδικά σημεία εγγραμματισμού στα οποία τα παιδιά αναπτύσσουν την κοινωνική τους νοημοσύνη.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki