Sunday 20 February 2022

Μιλήστε στο μωρό μωρουδίστικα / Speaking 'baby talk' to infants...

     Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι, όταν οι γονείς μιλούν μωρουδίστικα στα μωρά, είναι πολύ πιθανό να τα βοηθούν να εξελιχθούν ώστε να μιλήσουν και να παράγουν λόγο. 
     Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε ενστικτωδώς στα μωρά, υψηλότερος τόνος, χαμηλότερη ταχύτητα, υπερβολική προφορά, όχι μόνο τους αρέσει, αλλά πιθανότατα τα βοηθά να μάθουν να καταλαβαίνουν τι λέμε.
     Νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα υποδηλώνει ότι η παιδική ομιλία, το να μιλάμε δηλαδή μωρουδίστικα, μπορεί να έχει ένα άλλο, άγνωστο μέχρι στιγμής όφελος: να βοηθήσει τα μωρά να μάθουν να μιλάνε και να χρησιμοποιούν τις λέξεις.

Πώς βοηθάμε τα μωρά, όταν μιλάμε μωρουδίστικα;
     Μιμούμενοι τον ήχο μιας μικρότερης φωνητικής οδού, οι ερευνητές πιστεύουν ότι υποδεικνύουμε στα μωρά πώς πρέπει να ακούγονται οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα τους. 
Φαίνεται να διεγείρει την κινητική παραγωγή του λόγου, όχι μόνο την αντίληψη της ομιλίας, λένε οι ειδικοί. 
Στη μελέτη, οι ερευνητές άλλαξαν τους ήχους συχνότητας για να μιμηθούν τη φωνητική οδό είτε ενός βρέφους είτε ενός ενήλικα και στη συνέχεια εξέτασαν πώς αντιδρούσαν τα βρέφη.
     Τα μωρά ηλικίας έξι έως οκτώ μηνών έδειξαν μια ισχυρή και ξεχωριστή προτίμηση για την ομιλία με αντηχήσεις που καθορίζουν μια φωνητική οδό που είναι παρόμοια σε μέγεθος και μήκος με τη δική τους. 
Τα μωρά τεσσάρων έως έξι μηνών δεν είχαν αυτή την προτίμηση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ικανότητα των μεγαλύτερων να ελέγχουν τη φωνή τους και να διακρίνουν μεταξύ της φλυαρίας και των ήχων που μοιάζουν πιο ελκυστικοί.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είναι σημαντικό να περνάμε χρόνο με τον εαυτό μας

Ο χρόνος με τον εαυτό μας μάς δίνει την ευκαιρία να απελευθερωθούμε από τις κοινωνικές πιέσεις και να εξερευνήσουμε τις δικές μας σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες.
How Important Is Alone Time for Mental Health?

Προσωπική εξερεύνηση
Το να νιώθουμε άνετα περνώντας χρόνο με τον εαυτό μας μπορεί να μας δώσει τον χρόνο και την ελευθερία να εξερευνήσουμε πραγματικά τις δικές μας σκέψεις χωρίς παρεμβολές. 
Μπορεί να είναι ένας τρόπος να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, να ασχοληθούμε με θέματα που μας συναρπάζουν, με νέα χόμπι, να αποκτήσουμε γνώσεις, ακόμη και να εξασκήσουμε νέες μεθόδους έκφρασης του εαυτού μας.
Όταν περνάμε χρόνο μόνοι μας έχουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε αυτά τα πράγματα χωρίς τις πιέσεις και τις κρίσεις που μπορεί να επιβάλλουν οι άλλοι. 
Ο χρόνος για τον εαυτό μας είναι κρίσιμος για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας. Αντί να ανησυχούμε για τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις απόψεις που μπορεί να έχουν οι άλλοι, ο χρόνος με τον εαυτό μας μάς επιτρέπει να εστιάσουμε σε εμάς τους ίδιους.

Δημιουργικότητα
Ο χρόνος με τον εαυτό μας είναι μια ευκαιρία να αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανηθεί και να ενισχύσουμε τη δημιουργικότητά μας. 
Χωρίς την ανάγκη να φροντίζετε ή να αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους, μπορούμε να αγνοήσουμε τις εξωτερικές επιρροές και να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας.
Ερευνητικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι το να περνάει κανείς χρόνο μόνος του μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στον εγκέφαλο που βοηθούν στην ενίσχυση της δημιουργικότητας. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που τείνουν περνούν σκόπιμα χρόνο μόνοι τους, τείνουν επίσης να είναι εξαιρετικά δημιουργικοί.
Σε μια άλλη μελέτη του 2020 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κοινωνική απομόνωση οδήγησε σε αυξημένη δραστηριότητα στα νευρωνικά κυκλώματα που σχετίζονται με τη φαντασία. 
Όταν αντιμετωπίζει έλλειψη κοινωνικών ερεθισμάτων, ο εγκέφαλος ενισχύει τα δημιουργικά του δίκτυα για να καλύψει το κενό.

Καλύτερη κοινωνική ζωή
Ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους μπορεί να έχουν στην πραγματικότητα πιο πλούσια κοινωνική ζωή και περισσότερη ενέργεια στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους, συγκριτικά με τους ανθρώπους που συμβιώνουν με άλλους. Μάλιστα, στο πλαίσιο μελέτης, οι άνθρωποι που ανέφεραν ότι περνούν περίπου το 11% του χρόνου τους μόνοι τους βίωσαν λιγότερα αρνητικά συναισθήματα σε επακόλουθες απαιτητικές κοινωνικές εμπειρίες.

περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πίσω από τα ναρκωτικά βρίσκεται συνήθως μια δυσλειτουργική οικογένεια

Ναρκωτικά: Στις ημέρες μας ένα από τα πιο επώδυνα αγκάθια της δυτικής κοινωνίας, φυλακίζοντας στα δίχτυά τους τα νεότερα και σίγουρα πιο ευάλωτα μέλη – τους εφήβους.

Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά;

  1. Η οικογένεια λειτουργεί με ελάχιστους και ασαφείς κανόνες και όρια.
  2. Η επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της είναι στερεοτυπική και δύσκαμπτη. (Τα μέλη της δεν συζητάνε δημιουργικά μεταξύ τους, δεν αλληλοστηρίζονται).
  3. Συχνά διαπιστώνεται η ύπαρξη ενδοοικογενειακών συγκρούσεων, χωρισμών, έλλειψη συζυγικής συμμαχίας, σωματική και λεκτική βία.
  4. Χρήση ψυχοτρόπων ουσιών και αλκοόλ.
  5. Σχέσεις εξάρτησης με τυχερά παιχνίδια ( τζόγος ).
  6. Ο πατέρας είναι συνήθως απών, συναισθηματικά αδιάφορος και αναποτελεσματικός και συχνά χειραγωγείται από την μητέρα.
  7. Η μητέρα είναι υπερλειτουργική – είναι υπερπροστατευτική (ελέγχει τα πάντα – τα προσωπικά αντικείμενα του εφήβου, τη συμπεριφορά του κ.λπ.). συμπεριφέρεται στον έφηβο σαν να είναι παιδί που χρειάζεται προστασία και καθοδήγηση.
  8. Παρατηρούνται παθολογικές συμμαχίες μεταξύ γονιών και παιδιών ( συνήθως του αντίθετου φύλου – μητέρα/γιος – πατέρα/κόρη).
  9. Ο υποψήφιος έφηβος τοξικομανής είναι συνήθως άτομο με κλονισμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Φαίνεται πως, τελικά, κανείς δεν γίνεται τυχαία τοξικομανής, έστω και αν ισχυρίζεται ότι στράφηκε στις ουσίες από περιέργεια. Πίσω από αυτή την κίνηση βρίσκεται η προσωπική του κρίση ως άτομο και η κρίση της οικογένειας του, που (δυσλειτουργεί ως καθρέφτης της κοινωνίας.

Κάνοντας χρήση ουσιών, ο έφηβος προσπαθεί να σταματήσει τη ροή του χρόνου, που τον ωθεί να κάνει βήματα προς τα εμπρός, να απελευθερωθεί, να ενηλικιωθεί. Όμως με αυτό τον τρόπο εγκλωβίζεται και άλλο μέσα στις ανασφάλειες και τις φοβίες του και γίνεται όλο και πιο ευάλωτος και ανίκανος να αυτονομηθεί.

Η ουσία έρχεται να καλύψει την αίσθηση της αδυναμίας του και να του δώσει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας της, την απόκτηση ενός ανύπαρκτου κοινωνικού status. Με αυτό τον τρόπο νομίζει πως έχει αποκτήσει το πλαίσιο που του λείπει για να ζήσει ως ενήλικας.

Υιοθετώντας την τοξικομανία ως τρόπο ζωής, ο έφηβος δεσμεύει τους δικούς του διανοητικούς και συναισθηματικούς πόρους. Είναι το ζωντανό παράδειγμα μιας μορφής κοινωνικής αλλοτρίωσης. είναι η έκφραση μιας βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που διαπερνά την οικογένεια, αφήνοντας συντρίμμια ψυχής στο πέρασμα της.

πηγή

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki