Friday 22 November 2019

Μαθαίνοντας σε ένα παιδί 18 μηνών να συγκεντρώνεται

Στην ηλικία των 18 μηνών το νήπιο μαθαίνει να συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο, τονίζει ο Στέλιος Μαντούδης αναπτυξιακός εργοθεραπευτής. Πολλά νήπια όμως είναι υπερδραστήρια, γιατί βιώνουν την ανεξαρτησία που τους δίνει η κίνηση. Τους αρέσουν πιο πολύ τα ζωηρά κινητικά παιχνίδια και λιγότερο τα στατικά, αυτά που παίζονται στο τραπέζι.

Μαθαίνοντας το 18 μηνών παιδί να συγκεντρώνεται

Δημιουργούμε ένα περιβάλλον κατάλληλο για να μπορεί το παιδί μας να συγκεντρώνεται.
Δώστε στο παιδί την ευκαιρία να βγάλει όλη την ενέργεια παίζοντας κινητικά παιχνίδια και συνεχίστε με μια εργασία-παιχνίδι στο τραπέζι.
Ελαχιστοποιήστε τους αντιπερισπασμούς. Η πολλή φασαρία το διασπά εύκολα από αυτό που κάνει.
Βοηθήστε το να μάθει να κάνει κάτι μόνο του, να φτιάξει μια κατασκευή με τουβλάκια και να σας τη δείξει.
Ενθαρρύνετέ το να μάθει να τακτοποιεί τα πράγματά του και να ενδιαφέρεται γι’ αυτά.
Μην του δίνετε ταυτόχρονα πολλά ερεθίσματα ή πολλές πληροφορίες. Υπάρχουν όρια στον όγκο των νέων πληροφοριών που μπορεί να δεχτεί.
Αν το παιδί είναι κουρασμένο, η υπερβολική κούραση είναι ανασταλτικός παράγοντας μάθησης.

Πόση ώρα μπορεί να απασχοληθεί ένα παιδί 18 μηνών με δραστηριότητες στο τραπέζι

Στους 18 μήνες το παιδί μπορεί να παίζει ευχάριστα τουλάχιστον 5-10 λεπτά απερίσπαστο. Το σωστό, συμβουλεύει ο κος Μαντούδης,  είναι να κάνουμε μια ρουτίνα στο καθημερινό του πρόγραμμα και μέσα σε αυτό να βάλουμε άσκηση στο τραπέζι το πρωί και το απόγευμα. Εναλλαγή κινητικό παιχνίδι και επιτραπέζια παιχνίδια.

Τι να κάνω αν το παιδί δε συγκεντρώνεται

Συχνά, ένα πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά δεν κάθονται μαζί με τους γονείς να κάνουν εργασίες στο τραπέζι. Αρνούνται, φεύγουν, τρέχουν, πετάνε τα κομμάτια από τα παιχνίδια και γενικά δε συνεργάζονται. Οι γονείς θα πρέπει να επιμείνουν να κάνουν μια μικρή σε διάρκεια εργασία και σιγά σιγά να αυξήσουν το χρόνο της. Αν το παιδί δε συγκεντρώνεται καθόλου, μιλήστε με κάποιον ειδικό σε ένα αναπτυξιακό κέντρο.

Η γνώμη του ειδικού

Η συγκέντρωση προσοχής είναι μια πολύ σημαντική ικανότητα που την εξασκούμε σε όλα τα παιδιά. Η ηλικία των 18 μηνών είναι ιδανική, γιατί το παιδί είναι έτοιμο να δεχτεί πολλές νέες γνωστικές ικανότητες.

Το Σύνδρομο Εξουθένωσης (burnout) των Γονέων

Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Clinical Psychological Science συμπεραίνει ότι το γονεϊκό burnout μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. 
Σε δύο μακροχρόνιες μελέτες, αναλύθηκαν 918 και 822 συμμετέχοντες αντίστοιχα, οι οποίο συμπλήρωναν διαδικτυακές φόρμες κάθε χρόνο.

Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι το γονεϊκό burnout έχει πολύ σοβαρότερες παρενέργειες απ’ ότι πιστεύαμε πριν. 
Το burnout συσχετίστηκε με ιδεασμό απόδρασης – η φαντασίωση που έχει ο γονέας να φύγει από το σπίτι και από ό,τι τον αγχώνει – όπως επίσης και συμπεριφορά παραμέλησης, αλλά επίσης και μια ιδιαίτερη κατηγορία «βίας» που περιελάμβανε λεκτική και ψυχολογική επιθετικότητα (όπως απειλές ή προσβολές), ακόμα και σωματική επιθετικότητα που κατευθυνόταν προς τα παιδιά. 
Το πιο αξιοπρόσεκτο στοιχείο των ερευνών ήταν ότι οι γονείς ήταν απολύτως ειλικρινείς.

Γιατί οι γονείς εμφανίζουν σύνδρομο εξουθένωσης;
Έχουμε μάθει κοινωνικά ότι οι γονείς δεν πρέπει και δεν μπορούν να βιώσουν burnout. Διδασκόμαστε ότι το να είσαι γονιός φέρνει μόνο συναισθήματα πληρότητας και ανταμοιβής. 
Ωστόσο, αυτός ο μύθος που έχει χτιστεί γύρω από την ανατροφή των παιδιών μπορεί να βλάψει τους γονείς.
Φανταστείτε ότι εργάζεστε για έναν τέτοιο εργοδότη: οι απαιτήσεις υπερβαίνουν την ικανότητά σας να ικανοποιήσετε, και τα standard για επιτυχία πάντα μεταβάλλονται, με έντονη συναισθηματική πίεση. 
Εργασίες χωρίς τέλος και κανένας σταθμός τερματισμού στο τέλος – οι τέλειες συνθήκες για burnout. 
Οι δάσκαλοι το βιώνουν. 
Οι νοσηλευτές το ίδιο. 
Αλλά το βέβαιο είναι πια πως και οι γονείς και χρειάζεται να μιλούν γι΄ αυτό.

Είναι πράγματι αλήθεια: τα παιδιά μας βασίζονται σε εμάς και είναι ουσιαστικά αβοήθητα χωρίς την παρουσία μας. 
Η σχέση με τους γονείς είναι κρίσιμης σημασίας για την ψυχολογική ανάπτυξή τους. Η προσκόλληση ή η παραμέληση μπορούν να αποβούν καταστροφικές για τον ψυχισμό τους. 
Γι’ αυτό και είναι τόσο ταμπού το να μιλάμε για την εξουθένωση των γονιών. Αλλά αν δεν μιλήσουμε γι’ αυτό, δεν θα μπορέσουμε και να το λύσουμε.
Το θέμα είναι ότι αν δεν έχουμε, δεν μπορούμε και να δώσουμε. Αν είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να προσφέρουμε τρυφερότητα και φροντίδα. 
Αν είμαστε υπό την πίεση του στρες, δεν μπορούμε πάντα να αποκρινόμαστε με υπομονή και να είμαστε και πρότυπα μίμησης. 
Και αφού είμαστε γονείς, είναι δική μας ευθύνη όταν αυτό συμβαίνει, όταν το burnout πλησιάζει, να φροντίζουμε πρώτα τον εαυτό μας.

Πηγές
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki