Friday 1 April 2022

Αλάνθαστα σημάδια ότι είσαι Καλός Άνθρωπος / Signs That You Are A Good Person

Όχι, δεν είναι όλοι οι κακοί στη φυλακή, κατά τη γνωστή έκφραση.
Αν θέλεις να μάθεις αν είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος, διάβασε παρακάτω.
 
youtube
Φέρεσαι καλά σε όλους. 
Κι όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους: Ένας άνθρωπος που είναι ευγενικός στις κοινωνικές συναναστροφές του, αλλά απότομος με τη μαμά του, ή με τους πολύ δικούς του ανθρώπους, δεν είναι καλός άνθρωπος. 
Εννοείται πως εξίσου ισχύει και το αντίστροφο –αν είσαι υπέροχος με τους δικούς σου, αλλά αγενής πχ με τους σερβιτόρους, καλός δεν είσαι. 

Κάνεις εύκολα φίλους. 
Σημαντική υποσημείωση: Και τους κρατάς. Γιατί, για να κάνεις φίλους, αρκεί να είσαι συμπαθητικός. Για να διαρκέσουν αυτές οι φιλίες, όμως, δεν αρκεί. 

Μπαίνεις στη θέση του άλλου. 
Ή τουλάχιστον προσπαθείς. Δεν είναι εύκολο να θυμάσαι κάθε φορά ότι η δική σου οπτική/ γνώμη/ κοσμοθεωρία δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε η μία και μοναδική, πανανθρώπινη αλήθεια. Στα δύσκολα, όμως, φαίνονται οι καλοί άνθρωποι. 

Κάνεις πράγματα για την ευτυχία των άλλων. 
Ακόμα και αν αυτά τα πράγματα μερικές φορές σε ξεβολεύουν. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για μεγαλεπήβολες πράξεις που θα τους αλλάξουν τη ζωή. 
Καμιά φορά, είναι τα μικρά και καθημερινά που μετράνε. 

Δεν ξεχνάς τους ανθρώπους σου. 
Παίρνεις συχνά τηλέφωνο τους γονείς σου, ενδιαφέρεσαι σε καθημερινή, ή σχεδόν καθημερινή, βάση για το τι κάνουν οι φίλοι σου, δεν εξαφανίζεσαι επειδή «πήζεις στη δουλειά» ή ακόμα χειρότερα επειδή ερωτεύτηκες. 

Δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους. 
Δε μένεις στην πρώτη εντύπωση, και δεν βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου στο πρώτο στραβοπάτημα. 
Προσπαθείς να καταλάβεις τα κίνητρα και τον τρόπο σκέψης του άλλου, και ξεκινάς από την παραδοχή ότι όλοι είναι εν δυνάμει φίλοι –χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα γίνουν κιόλας. 

Δεν τσιγκουνεύεσαι να πεις μια καλή κουβέντα. 
Δεν μετράς τα κομπλιμέντα σου με το σταγονόμετρο, μη και «το πάρει πάνω του ο άλλος» και δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή σου που να τον αγαπάς και να μην το ξέρει. 

Είσαι γενναιόδωρος. 
Αφήνεις πάντα tip στον ντελιβερά, μοιράζεσαι ό,τι έχεις με τους φίλους σου, δίνεις έστω ένα μικρό ποσό από το δώρο των Χριστουγέννων στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, διαθέτεις έστω λίγο από τον χρόνο σου για να βοηθήσεις ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. 

Θεωρείς αρκετά πράγματα προσωπική σου ευθύνη. 
Ναι, πιστεύεις ακράδαντα ότι είναι δικιά σου δουλειά να σώσεις τον πλανήτη χωρίζοντας τα σκουπίδια σου σε ανακυκλώσιμα και μη, και πετώντας τα στους αντίστοιχους κάδους. 
Επίσης δικιά σου δουλειά θεωρείς ότι είναι να βοηθήσεις τον καινούριο συνάδελφο που πήζει στη δουλειά, και ναι, δικό σου φταίξιμο (πιστεύεις ότι) είναι που κάποιος στεναχωρήθηκε με κάτι που είπες. 
Μπορεί μερικές φορές να το παρακάνεις, παίρνοντας σχεδόν τα πάντα προσωπικά, αλλά αν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε εσένα και κάποιον που αδιαφορεί για τους πάντες και τα πάντα, εσένα θα διαλέγαμε. 

Δεν θεωρείς τίποτα και (κυρίως) κανέναν δεδομένο. 
Χαμογελάς κάθε φορά που βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους, σκέφτεσαι αρκετές φορές μέσα στη μέρα «να, γι’ αυτό σε αγαπάω» κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι καλό/ αστείο/ χαριτωμένο (έστω και αν δεν το λες πάντα), νιώθεις ειλικρινή ευγνωμοσύνη για πράγματα όπως η θέρμανση στο σπίτι ή στη δουλειά, η έλλειψη κίνησης στο δρόμο ή το delivery το μεσημέρι.

Ηρώ Κουνάδη
iatronet.gr 

Οι Καλοί Άνθρωποι... σκέφτονται με την καρδιά, γι’ αυτό δεν μπορούν να αλλάξουν!
Οι καλοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν καλοί. Επέλεξαν να είναι. Elisbeth Kübler-Ross: Beautiful people do not just happen. 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Σύνδρομο της Μήδειας / The Medea Syndrome

Η φονική παρόρμηση που οπλίζει το χέρι μια μάνας να σκοτώσει τα ίδια της τα παιδιά

The Medea Syndrome

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Μήδεια ερωτεύτηκε τον Ιάσονα - αρχηγό της Αργοναυτικής εκστρατείας - τον οποίο και βοήθησε προκειμένου ο ήρωας να αποκτήσει το Χρυσόμαλλο δέρας.
Όταν ο Ιάσονας την εγκατέλειψε, όμως, για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, η Μήδεια προχώρησε σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα, σκοτώνοντας τα δύο παιδιά της, Φέρητα και Μέρμερο, τα οποία είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα.

Η μυθολογική αυτή ιστορία έδωσε το όνομα της στο σύνδρομο που εντοπίζεται σε γυναίκες που σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά.

Διαβάστε παρακάτω πώς περιγράφουν το Σύνδρομο της Μήδειας εγκληματολόγοι και ψυχίατροι:
«Παιδοκτονία: To καθρέφτισμα της αυτοκτονίας»
Στις ακραίες παθολογικές περιπτώσεις το «Σύνδρομο της Μήδειας» αναφέρεται στο φαινόμενο της συστηματικής γυναικείας βίας και εγκληματικότητας προς τα παιδιά - και δη τα δικά της - η οποία εκφράζεται είτε ενεργητικά (σωματική- ψυχολογική-σεξουαλική κακοποίηση παιδιών) είτε παθητικά (παραμέληση παιδιών). Πρόκειται για γυναικεία διαστροφή επί εδάφους σοβαρής διαταραχής συμπεριφοράς.

Η Motz γράφει για την παιδοκτονία, πως «η γυναίκα χρησιμοποιεί το σώμα της, ως το πιο ισχυρό επικοινωνιακό μέσο, ως το μεγαλύτερο όπλο της.
Εξαιτίας της απόλυτης εξουσίας που έχει η μητέρα στα παιδιά της μέσα στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού της, μερικές διαταραγμένες γυναίκες, στερημένες από μητρική φροντίδα οι ίδιες, βλέπουν τα παιδιά τους ως ναρκισσιστική προέκταση του εαυτού τους.
Έτσι, αντί να στρέψει την καταστροφική οργή στον εαυτό της, στρέφει αυτή τη φονική παρόρμηση στο παιδί της. Δηλαδή, η παιδοκτονία ως λειτουργία είναι το καθρέφτισμα της αυτοκτονίας στη φαντασία.
Σκοτώνοντας το κακό μέρος του εαυτού της που έχει προβληθεί πάνω στο παιδί, η μητέρα παροδικά έχει εξαφανίσει τα απαράδεκτα μέρη του εαυτού της που δεν έχει απαρτιώσει».

«Χρήση των παιδιών ως αποδιοπομπαίων τράγων»
«Η χρήση των παιδιών ως αποδιοπομπαίων τράγων για να ανακουφιστεί η προσωπική εσωτερική σύγκρουση, έχει αποδειχθεί ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να συντηρούμε τη συλλογική ψυχολογική μας ομοιόσταση…», έχει γράψει ο De Mause:

«Το παιδί χρησιμοποιείται ως δοχείο δηλητηρίου, όπου κανείς μπορεί να προβάλει κομμάτια της ψυχής του που αποποιείται…».

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki