 |
| Εκδήλωση για τους ακτιβιστές που βρήκαν τον θάνατο καθ όδόν για την Γάζα, οργάνωσαν στο Λιμάνι της παλαιστίνιοι και ένας μικρός βούτηξε στα νερά με την σημαία της χώρας του, λίγα λουλούδια και το σήμα της νίκης στα δάκτυλά του. (AFP PHOTO/MAHMUD HAMS) |
Monday 31 May 2010
Τιμή στους δολοφονημένους ακτιβιστές
"Όχι δε γυρίζω πίσω!"
Ήθελε να είναι εκεί μαζί τους, δεν μπορούσε να τους αφήσει, μάλλον δεν ήθελε! Ήταν εκεί στη μέση του πουθενά, χωρίς τίποτα, μονάχα για να είναι μαζί τους. Όσο και να της έλεγαν να κάνει καριέρα μεγαλογιατρού κάνοντας μια «δυναμική επιστροφή» στην Ελλάδα, εκείνη έλεγε πεισματικά όχι.Κάθε βράδυ αποκαμωμένη και μονάχη, μάζευε δυνάμεις για την επόμενη μέρα κοιτάζοντας τον ουρανό και τα αστέρια που έλαμπαν, πατώντας ξυπόλυτη στη γη που έκαιγε. Πολλές φορές έπιανε το νου της να ταξιδεύει πίσω στην Ελλάδα… «Και εκεί το χώμα καίει τα καλοκαίρια…», σκεφτόταν την ώρα που οι μύγες έκαναν βόλτες στο ιδρωμένο της κορμί και ήξερε πολύ καλά πως νερό για ξόδεμα δεν υπήρχε.
Ξυπνούσε χαράματα και πήγαινε να τους δει έναν έναν. Την περασμένη βδομάδα πέθαναν τρεις, την προπερασμένη άλλοι πέντε. Έπρεπε να τους σώσει, μα ήξερε πως ήταν γιατρός και όχι Θεός. Το πρώτο πράγμα που έκανε πάντα ήταν να πάρει τη μικρή Φαντέ στην αγκαλιά της, ήξερε πως το άρρωστο μωράκι εκτός από φάρμακα είχε ανάγκη και από στοργή. Ξεκινούσε πάντα με τη Φαντέ και τη φρόντιζε σχεδόν σαν να ‘τανε δικό της μωρό. Έτσι ήθελε, δεν θα την άφηνε ποτέ μόνη της! Αφού τη φρόντιζε όσο έπρεπε, συνέχιζε με τους υπόλοιπους ασθενείς. Τους έβλεπε έναν έναν προσεκτικά, δεν έπρεπε να λείψει από κανέναν τίποτα και για κανένα λόγο. Βέβαια, συχνά δεν έφταναν οι γάζες, το βαμβάκι και πολλά άλλα και τότε εκείνη αυτοσχεδίαζε και έβρισκε εναλλακτικές λύσεις.
Τελειώνοντας όσα είχε να κάνει πάντα γυρνούσε στη μικρή Φαντέ, πάντα! Μια μέρα μια από τις νοσοκόμες τη ρώτησε: «Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Αφού θα πεθάνει!». Εκείνη, χάιδεψε στοργικά το κεφαλάκι της, την αγκάλιασε πιο δυνατά και απομακρύνθηκαν μαζί σχεδόν σαν μητέρα και κόρη. Βγήκαν έξω μαζί και άρχισε να τη νανουρίζει, ώσπου αποκοιμήθηκε νιώθοντας ασφάλεια και ηρεμία μέσα στην αγκαλιά της. Ήταν αλήθεια, ήξερε καλά πως σύντομα η Φαντέ θα πεθάνει, όμως δεν θα την άφηνε…
Ήθελε να ξέρει πως η μικρούλα θα ήταν ευτυχισμένη μέχρι την τελευταία στιγμή, μια και η ίδια ήξερε καλά τι σημαίνει πόνος.
Ρέθυμνο: 34χρονο Τέρας, βιαστής 10 χρονης
Λύσσαξαν..τα...τέρατα...
Χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά τι ακριβώς του είχε συμβεί βγήκε στους δρόμους κλαίγοντας σπαρακτικά... Αιμόφυρτο και γεμάτο από μώλωπες καλούσε σε βοήθεια.
Γύρω στις 12 το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου μια γειτόνισσα της 10χρονης ειδοποίησε την Αστυνομία του Ρεθύμνου λέγοντας χαρακτηριστικά «Ελάτε γρήγορα γιατί απέναντί μου είναι ένα κοριτσάκι αιμόφυρτο και κλαίει». Η μικρή είχε βγει στο δρόμο και καλούσε σε βοήθεια, ενώ παράλληλα ήταν γεμάτη από μώλωπες κι έτρεχε το αίμα στα πόδια της. Άμεση ήταν η κινητοποίηση των αστυνομικών Αρχών, όπου διαπίστωσαν ότι το κοριτσάκι, μαθήτρια της Δ’ τάξης του δημοτικού, είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.
«Ήρθε ένας άνθρωπος και έπεσε από πάνω μου», έλεγε κι έκλαιγε από τον πόνο με λυγμούς το κοριτσάκι από τη Βουλγαρία, που είχε μείνει μόνο του στο σπίτι τη στιγμή της αποτρόπαιας πράξης.
Ο δράστης, που περνούσε συχνά από τη γειτονιά της μικρής, είχε εκμεταλλευτεί την απουσία του πατέρα, ο οποίος εργάζεται στο εξωτερικό, και την ολιγόωρη απουσία της μητέρας της ανήλικης, που εργάζεται σε εστιατόριο, και μπήκε από ανασφάλιστη πόρτα μέσα στο σπίτι όπου ήταν η μικρή.
Χρησιμοποιώντας σωματική βία εναντίον της την εξανάγκασε σε συνουσία, τη στιγμή που η λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία αδελφή της δεκάχρονης βρισκόταν σε γειτονικό σπίτι φίλης της, ενώ ο Βενιαμίν της οικογένειας έπαιζε στο δρόμο.
περισσότερα...
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ
ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
——————————————
——————————————
Του Μανώλη Γλέζου
Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.
Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;
Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.
Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.
Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.
(Γράφτηκε στις 31/5/2010, τότε που οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν στο “ένα πλοίο για τη Γάζα” και σκότωσαν τους ακτιβιστές)
Σχετικά με το ποίημα του Μανώλη Γλέζου
(της Μ.Δημητροκάλη)
Με το Μιθριδατισμό που έχουμε πάθει, συνηθίσαμε ν’ ακούμε τις
ειδήσεις της φρίκης, ξαπλωμένοι νωχελικά στην πολυθρόνα μας, μασουλώντας
ξηρούς καρπούς, ξεροτηγανισμένα πατατάκια, ή και το δείπνο μας ακόμη,
χωρίς να μας κόβουν την όρεξη οι εκατόμβες των νεκρών, τα στυγερά
εγκλήματα, ή οι γκράν γκινιόλ εικόνες.
Τούτη η είδηση όμως, άφησε μετέωρο το κουταλάκι με τη νουγκατίνα,
ανάμεσα στο πιατάκι και στα χείλη μας. Τούτη η είδηση, πάγωσε το αίμα
μας. Τούτη η είδηση μας θύμισε ότι ο κόσμος εξελίχθηκε ραγδαία τα
τελευταία χρόνια, αλλά η θηριωδία των ανθρώπων παρέμεινε στα επίπεδα των
ναζιστών του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Στο Στόλο της Ελευθερίας, επέβαιναν ακτιβιστές, άοπλοι, με τρόφιμα,
φάρμακα, νερά και γάλατα, για να τα πάνε στο βασανισμένο λαό της
Παλαιστίνης. Κι εκείνοι, οι σύγχρονοι ναζιστές, έκαναν ρεσάλτο και τους
σκότωσαν!
Και βέβαια η κατακραυγή, ήταν παγκόσμια. Και βέβαια βγήκαν οι πολιτικοί
και εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους. Με κείνη όμως τη ξύλινη,
ομοιόμορφη, παγερή γλώσσα των πολιτικών. Και χρησιμοποίησαν όλοι τις
ίδιες λέξεις. Που αν τις βάλεις σε μια κληρωτίδα και τις ανακατέψεις,
μπορείς μετά να τις αποδώσεις, σ’ όποιον θέλεις, και δεν θα έχεις πέσει
έξω.
Βγήκε όμως και ένας πολιτικός, ο ένας, ο μοναδικός, ο Μανώλης, ο δικός
μας Μανώλης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, που πήρε θέση και κατέθεσε
την αντίθεσή του, με ένα ποίημα .(«Αυγή» 1.6.2010).
Όσα χρόνια είμαι βουτηγμένη στην πολιτική, τέτοιο πράγμα δεν θυμάμαι να
έχει ξανασυμβεί. Δεν θυμάμαι μέσα σε λίγους στίχους να κλείστηκαν έξι
εκατομμύρια αθώα θύματα μιας φυλής. Δεν θυμάμαι ποτέ, στίχοι να
σηματοδοτούσαν κραυγές αγωνίας για το πολιτικό γίγνεσθαι. Δε θυμάμαι
πολιτικός, να έστησε το σκηνικό της θέσης και αντίθεσης για ένα τόσο
τραγικό γεγονός, με τη γραφίδα του ποιητή-πολιτικού.
Κι εγώ, που είμαι οσμομνήμων, αισθάνθηκα τη μυρωδιά του αίματος, όταν
μικρό παιδί, είδα να σφάζουν μια πάπια, αισθάνθηκα τη μυρωδιά των
«αιμάτινων λύθρων» στις μάντρες των εκτελέσεων, αισθάνθηκα τη μυρωδιά
από τα βρώμικα και αποστεωμένα παιδικά κορμάκια που τέλειωσαν τη ζωή
τους μέσα στους φούρνους, αλλά και αισθάνθηκα (συγχωρέστε μου την
παρομοίωση) κάτι σαν απαλό άρωμα από Μαχάτμα Γκάντι.
Είναι γεγονός, ότι δεν ζούμε στην εποχή της ποίησης, αλλά της οίησης.
Όμως για να δικαιολογήσω, την αισιοδοξία, που οφείλουμε να έχουμε για να
μπορέσουμε να πάμε μπροστά, θα παραφράσω τους στίχους του Μανώλη
Αναγνωστάκη και θα πω ότι: Όσο μιλούν οι αλλοτινοί, οι συγκαιρινοί και
οι μελλούμενοι ποιητές, τίποτα δεν θα πεθάνει!
Επίθεση Ισραηλινών κατά του "στόλου της ελευθερίας"
Up to 19 people have been killed after Israeli commandos stormed an aid convoy sailing to the Gaza Strip.
Επίθεση κατά του διεθνούς "Στόλου της Ελευθερίας" που μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα πραγματοποίησε το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό.
.
Επίσημη ανακοίνωση του Ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών κάνει λόγο για 10 νεκρούς και 60 τραυματίες. Ωστόσο, σε 16 ανεβάζει τον αριθμό των θυμάτων, ισραηλινός ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός ενώ άλλα μέσα κάνουν λόγο για δεκαεννέα νεκρούς. Μεταξύ των τραυματιών είναι και ένας Έλληνας. Υπό κατάληψη βρίσκεται και το πλοίο "Ελεύθερη Μεσόγειος", με 34 Έλληνες. Μονάδα χειρισμού κρίσεων, ενεργοποίησε το υπουργείο Εξωτερικών και έδωσε στη δημοσιότητα τη τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας 210- 3681730 για τους συγγενείς όσων συμμετέχουν στην αποστολή.
Διαφορετικές εκδοχές για τα γεγονότα
Το Ισραήλ έχει επιβάλει απαγορεύσεις σε οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί, ενώ ο υπουργός Εμπορίου της χώρας είπε πως οι εικόνες σίγουρα δεν είναι ευχάριστες και το μόνο που μπορεί, είναι να εκφράσει τη λύπη του για τις απώλειες.
Η επέμβαση των ισραηλινών δυνάμεων έγινε σχεδόν ταυτόχρονα και στα έξι πλοία που επιχειρούσαν να προσεγγίσουν τη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με το αραβικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα, οι ισραηλινοί έβαλαν εναντίον του πλοίου και στη συνέχεια έκαναν την επέμβαση, αφού τραυμάτισαν τον καπετάνιο. Για χρήση πυρών από τους Ισραηλινούς κάνουν λόγο και τα τουρκικά δίκτυα.
Από την ισραηλινή πλευρά ωστόσο, αναφέρεται ότι οι ακτιβιστές επιτέθηκαν στους Ισραηλινούς με μαχαίρια.
"Ορισμένοι από τους επιβάτες χρησιμοποίησαν μαχαίρια και σιδηρογροθιές και επιχείρησαν επίσης να αρπάξουν το όπλο ενός στρατιώτη. Μπροστά στην αναγκαιότητα να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ" σημειώνεται στην ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού.
Μεταξύ των τραυματιών, είναι και τέσσερις Ισραηλινοί στρατιώτες.
Η ισραηλινή πλευρά επισημαίνει ότι προειδοποίησαν τους ακτιβιστές να εγκαταλείψουν την περιοχή ή να κατευθυνθούν στο ισραηλινό λιμάνι Ασντότ, για να ξεφορτώσουν τη βοήθεια...και να τη μεταφέρουν στη συνέχεια οι Ισραηλινοί στη Γάζα.
Μονάδα διαχείρισης κρίσεων
Στην Αθήνα ενεργοποιήθηκε αμέσως η μονάδα διαχείρισης κρίσεων του ΥΠΕΞ.
Ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας κάλεσε τον Ισραηλινό πρέσβη για εξηγήσεις και του εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της κυβέρνησης.
Το μεσημέρι, ο Ισραηλινός πρέσβης θα συναντηθεί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Λόγω των γεγονότων στη Γάζα η Αθήνα διακόπτει την Ελληνοισραηλινή άσκηση "Μίνωας 2010", που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις 26 Μαΐου και επρόκειτο να ολοκληρωθεί στις 3 Ιουνίου.
Νωρίτερα, δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική πρεσβεία στο Τελ Αβιβ να έρθει σε επαφή και να ζητήσει εξηγήσεις από τις ισραηλινές αρχές ενώ ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου, επικοινώνησε με τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα και του ζήτησε άμεση ενημέρωση σχετικά με την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών που επέβαιναν στα σκάφη.
Αντιδράσεις/ Οργή στην Τουρκία
Τη διεξαγωγή πλήρους έρευνας για τους θανάτους στα πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα ζήτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για σφαγή έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς και κήρυξε τριήμερο πένθος στα παλαιστινιακά εδάφη.
Προανήγγειλε επίσης σκληρές αποφάσεις στη συνεδρίαση το απόγευμα της παλαιστινιακής διοίκησης.
Την αναγκαιότητα να καταστεί σαφές τι ακριβώς συνέβη το συντομότερο δυνατό, υπογράμμισε ο Σουηδός υπ. Εξωτερικών. Προανήγγειλε επίσης σκληρές αποφάσεις στη συνεδρίαση το απόγευμα της παλαιστινιακής διοίκησης.
Ο Καρλ Μπιλντ πρόσθεσε, ότι θα πρέπει να διευκρινιστεί που ακριβώς διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, σε διεθνή ύδατα ή στα χωρικά ύδατα του Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, αναβρασμός επικρατεί στην Τουρκία, όπου συγκαλείται έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για το θέμα συγκαλείται στην Τουρκία.
"Το Ισραήλ θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της συμπεριφοράς του", επισημαίνεται σε ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Παράλληλα, ο Ισραηλινός Πρέσβης, κλήθηκε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την απαράδεκτη επίθεση.
Παράλληλα, ο Ισραηλινός Πρέσβης, κλήθηκε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την απαράδεκτη επίθεση.
Στην Κωνσταντινούπολη, έξω από το ισραηλινό προξενείο, συγκεντρώθηκαν δεκάδες Τούρκοι διαδηλωτές επιχειρώντας να εισβάλουν στο κτήριο.
Οι διαδηλωτές, που πετούσαν πέτρες στο προξενείο, συγκρούστηκαν με ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας.
Με ανακοίνωσή του, το υπ. Εξωτερικών του Ισραήλ καλεί τους Ισραηλινούς υπηκόους να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Με ανακοίνωσή του, το υπ. Εξωτερικών του Ισραήλ καλεί τους Ισραηλινούς υπηκόους να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - ΝΕΤ 105,8
Sunday 30 May 2010
Ωραίοι Έλληνες: Αλέξανδρος Ζούρος, ο χειρουργός της ανθρώπινης όχθης
Τι σημαίνει να μεγαλώνεις από βρέφος με την οδύνη και τον όλεθρο σφηνωμένα στο σώμα σου και να διατρέχουν τα κύτταρά σου οι θύμησες του πολέμου, του μίσους και της καταστροφής; Η διάλυση κάθε έννοιας ευτυχίας, που ανατρέπει το νόημα της ζωής, κατοικεί μέσα σε παιδικά κορμιά που τα σμπαράλιασαν οι σφαίρες του ισραηλινού στρατού στην Παλαιστίνη. Οπότε, οποιαδήποτε απόσυρση των θραυσμάτων του πόνου και της αναπηρίας από το σώμα ισοδυναμεί με απελευθέρωση και εισδοχή σ' έναν κόσμο καινούργιας ζωής. Ο Αλέξανδρος Ζούρος, ο εθελοντής νευροχειρουργός των παιδιών της Παλαιστίνης, γεμίζει ανθρωπιά και ποίηση η ύπαρξη με το συγκλονιστικό συναίσθημα της άδολης προσφοράς. Ειδικά σ' ένα περιβάλλον ελεύθερων πολιορκημένων.
Αυτός που διαδραματίζει το ρόλο του σωματικού και ψυχικού απελευθερωτή, στη συγκεκριμένη περίπτωση των πληγωμένων παιδιών της Παλαιστίνης, από ενός μηνός έως 17 ετών, είναι ο Ελληνας γιατρός καθηγητής Νευροχειρουργικής Παίδων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Μόνα Λίντα» της Καλιφόρνια, Αλέξανδρος Ζούρος.
Ήδη μεταβαίνει πέμπτη φορά στην Παλαιστίνη, με ενδιάμεσο σταθμό αυτή τη φορά το Ηράκλειο, και προσπαθεί να βγάλει από τη σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο των παιδιών τα απομεινάρια θανάτου και μίσους που ο στρατός Κατοχής τους «φύτεψε».
Κύριε Ζούρο, πώς επιλέξατε να πάτε στην Παλαιστίνη;
«Μεγάλωσα στον Καναδά και στην Αμερική. Στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι μία από τις νοσοκόμες που δουλεύει μαζί μας είναι Παλαιστίνια· αυτή η συνάδελφος μου είπε πως υπάρχει ένα διεθνές φιλανθρωπικό ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Stiv Sosebee και ασχολείται με την παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους Παλαιστινίους. Τηλεφώνησα στο ίδρυμα αυτό και μου είπαν πως δεν έχουν νευροχειρούργο για παιδιά· έτσι αποφάσισα να βοηθήσω. Είναι η πέμπτη φορά που πηγαίνω στην Παλαιστίνη, με αρχή τον Οκτώβριο του 2007. Σε κάθε επίσκεψή μου χειρουργώ 10-15 παιδιά ηλικίας από ενός μηνός βρέφος έως 17 ετών· η εμπειρία είναι συγκλονιστική. Τα περισσότερα παιδιά που χειρουργώ είναι θύματα του πολέμου με το Ισραήλ, μερικά όμως είναι ανάπηρα εκ γενετής. Ολα όμως έχουν πρόβλημα στον εγκέφαλο ή στη σπονδυλική στήλη».
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε για να κάνετε τις επεμβάσεις;
«Για να παρέμβω χειρουργικά, τα περισσότερα παιδιά, πριν πάω, τα βλέπω μέσω του Διαδικτύου για να έχω μια γενική εικόνα και προετοιμάζομαι ανάλογα με τις ανάγκες και τα προβλήματα που διαπιστώνω πως έχουν. Συνεννοούμαι καταρχάς με εταιρείες φαρμακευτικών και άλλων ιατρικών ειδών, οι οποίες μου δίνουν δωρεάν υλικά. Διότι στην Παλαιστίνη δεν υπάρχουν εξειδικευμένα χειρουργεία και γιατροί αντίστοιχων ειδικοτήτων· τώρα αρχίζουν και μαθαίνουν τις νέες εξελίξεις και τεχνικές».
Σε περίπτωση που η οικογένεια ενός παιδιού διαθέτει χρήματα και θέλει να χειρουργηθεί στο εξωτερικό, μπορούν να πάνε στην Ιορδανία ή στην Αίγυπτο. Το Ισραήλ ζητά πολλά χρήματα και ανεβάζει τις τιμές πολύ ψηλά για μία επέμβαση. Βέβαια, για να βγει ένα παιδί εκτός Παλαιστίνης πρέπει να πάρει βίζα απ' το κράτος του Ισραήλ, το οποίο δεν δίνει τη βίζα σε όλες τις οικογένειες των Παλαιστινίων. Ο πληθυσμός αυτός είναι σχεδόν αιχμάλωτος, γιατί δεν μπορεί να μπαινοβγαίνει στη χώρα του.
Τα παιδιά και οι οικογένειές τους πώς σας αντιμετωπίζουν;
«Είναι βαθιά ευγνώμονες απέναντί μας. Πρέπει να σας πω ότι μερικές επεμβάσεις, συνήθως οι δυσκολότερες, γίνονται στην Ιερουσαλήμ, στο νοσοκομείο που έχει στήσει το φιλανθρωπικό ίδρυμα με το οποίο συνεργάζομαι. Το κράτος του Ισραήλ όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε όλες τις οικογένειες των παιδιών να έχουν πρόσβαση. Τα άλλα χειρουργεία πραγματοποιούνται στο νοσοκομείο στη Ραμάλα· είναι τα ευκολότερα περιστατικά».
Η διαφορά ενός παιδιού που έγινε ανάπηρο απ' τον πόλεμο και ενός εκ γενετής ποια είναι;
«Σε όλα τα περιστατικά παίζει καθοριστικό ρόλο η θετική στάση της οικογένειας.
Τα παιδιά που έμειναν ανάπηρα από τον πόλεμο έχουν οργή και πολύ θυμό. Ιδιαίτερα αυτά που χτυπήθηκαν σε μεγάλη ηλικία και θυμούνται. Στα εκ γενετής ανάπηρα, αυτό δεν υπάρχει. Τα παιδιά που τραυματίστηκαν στον πόλεμο και είναι βρέφη το καταλαβαίνουν αργότερα, όταν η μνήμη αρχίσει να λειτουργεί».
Πώς νιώθετε ως άνθρωπος, και μάλιστα της Δύσης, εκεί;
«Βλέπω την εγκατάλειψη και την τρομερή υποβάθμιση και συγκλονίζομαι. Οι άνθρωποι όμως αντιστέκονται και είναι υπερήφανοι. Ξέρουν ότι έχουν φίλους στο εξωτερικό και υποστήριξη.
Είναι γενναιόδωροι οι Παλαιστίνιοι ειδικά σε εμάς, που μας ξέρουν».
Το νοσοκομείο στη Ραμάλα σε τι κατάσταση είναι;
«Είναι πολύ καθαρό αλλά τα μηχανήματα που διαθέτει είναι παλιά. Σε 5 έως 10 χρόνια η κατάσταση θα αλλάξει, πιστεύω, ριζικά γιατί ήδη υπάρχει βελτίωση. Οι Παλαιστίνιοι έχουν παιδεία, ξέρουν τι θέλουν και όταν βρίσκονται σε περίοδο ειρήνης δουλεύουν πολύ για την καλυτέρευση των συνθηκών».
Το κράτος του Ισραήλ πώς σας αντιμετωπίζει;
«Η κυβέρνηση του Ισραήλ μας ξέρει καλά. Μερικές φορές μας κάνουν ελέγχους και μας κρατάνε ώρες ολόκληρες για να δουν τις βαλίτσες μας και άλλες φορές περνάμε αμέσως.
Η σημαντικότερη εμπειρία πάντως, για μένα, είναι όταν επιστρέφω στην Παλαιστίνη και βλέπω τα παιδιά που έχω χειρουργήσει να είναι καλά. Ειδικά τα μεγάλα παιδιά, που με γνωρίζουν και τα γνωρίζω. Είναι κάτι το ανεπανάληπτο».
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 29 Μαΐου 2010
Όταν μιλάμε στα παιδιά...
Είναι Κυριακή και τα πιο πολλά είναι διαφορετικά. Μες στην εβδομάδα που πέρασε, είχα ένα σωρό ανακοινώσεις. Οι δικές μου δεν είναι δημοσιογραφικές, αλλά συνήθως σε παιδιά. Παιδιά αυτών που είναι σε μια εντατική μονάδα, παιδιά που έχουν ένα γονιό που ασθενεί, παιδιά που έχουν ένα αδελφό ή αδελφή που είναι άρρωστοι με χρόνια συνήθως νοσήματα, παιδιά στα όποια πρέπει να πω βαριές πραγματικότητες.
Οι μεγάλοι, συνήθως τείνουν, σε κάποια θέματα, να νιώθουν μια τεράστια ανάγκη να «προστατεύουν ένα παιδί» από μια πραγματικότητα που στους ίδιους φαίνεται βαριά.
Και τείνουν να αφήσουν τα παιδιά που διαισθάνονται ή και παρατηρούν ή και άκουσαν, μέσα στην αμφιβολία, παίζοντας οι ίδιοι συνήθως ένα θέατρο. Εκεί το παιδί όχι μόνο νιώθει αποκλεισμένο από κάτι που η οικογένειά του ξέρει και που την αφορά, αλλά παρατηρεί στους μεγάλους και μιαν αλλαγή ρόλου, απότομη. Αλλαγή την οποία οι γονείς είναι πεπεισμένοι ότι δεν έχουν. Οι πληροφορίες που μου δίνουν τα παιδιά γι' αυτούς τους ρόλους και το πού και πώς αλλάζουν μάσκες οι ενήλικες είναι πολύτιμες.
Έτσι, μια πραγματικότητα άσχημη βάζει τα πλοκάμια της και στις σχέσεις μας, ακόμα και με τα ίδια μας τα παιδιά. Όπως για παράδειγμα μια 9χρονη πριν από λίγες ημέρες που χτυπιόταν να μην έρθει στον ψυχολόγο και μου το είπε πολύ ξεκάθαρα διότι θα έβαζα κι εγώ ένα καινούργιο χέρι στα ψέματα των τελευταίων έξι μηνών. Οι γονείς της για να την προστατέψουν δεν της έλεγαν ότι έχει καρκίνο, αλλά την έφερναν για θεραπείες.
Η μικρή με τον εξάχρονο αδελφό της άκουσαν με ενδιαφέρον την ενημέρωση και το τι είναι ο καρκίνος, αφού πρώτα η μικρή είπε στους γονείς της ότι δεν μίλα τόσους μήνες γιατί της λένε ψέματα επειδή θα πεθάνει. Κάτι που δεν θα γίνει, αλλά η ζημιά στη σχέση μπορούσε να παραμείνει τεράστια.
Παραδείγματα έχω δεκάδες και το τι έχω φτάσει να διερωτώμαι, είναι τι πραγματικά φοβούνται οι γονείς. Συχνά προφασίζονται ότι θα τους πληγώσουν ακόμα και όταν επιμένω να τους φέρουν, αλλά αλήθεια πιστεύω ότι δεν αντέχουν, από δικό τους φόβο οι ίδιοι, να συζητήσουν ένα τέτοιο θέμα.
Τα παιδιά κάνουν πολλές ερωτήσεις, και εύστοχες, και εκφράζονται συνήθως πιο ειλικρινά. Αυτά δεν συμβαίνουν στις σχέσεις παιδιών - γονέων μόνο όταν υπάρχει μια τραγωδία στην οικογένεια, αλλά και σε φάσεις άλλες, πιο ανώδυνες. Ένα παράδειγμα είναι η εξεταστική ή όταν φεύγουν από το σπίτι. Τους «πρήζουμε», όπως λένε, αλλά αν σταματήσουμε τη μουρμούρα και τα επαναληπτικά «πρόσεχε», «διάβασε», «τελείωνε», που χρόνια τώρα ανακαλύψαμε πως δεν δουλεύουν, τι θα πρέπει να κάνουμε; Πιστεύω ότι μια πραγματικότητα που φανερώνεται είναι αυτή των φόβων του γονέα.
Φοβάται να αποτύχει το παιδί του, φοβάται και τρέμει να πληγωθεί, να φανταστεί να το κοροϊδεύουμε, να είναι στο περιθώριο, να είναι αποτυχημένος, φοβάται να νιώθει πληγωμένος και να μην του έδωσε αρκετά. Φοβάται, επίσης, και τη δική του εικόνα προς τα έξω, και με τον εαυτό του φυσικά, την αποτυχία του σαν γονιού, το κοινωνικό, των άλλων τα παιδιά να είναι καλύτερα και να είναι ένας αποτυχημένος. Όταν μιλάμε στα παιδιά -και στους εφήβους- καλό είναι να διερωτόμαστε τι εμείς πραγματικά φοβόμαστε, τι εμάς μας τρομοκρατεί και να το επικοινωνούμε στο παιδί μας.
Να ξεχωρίζουμε ποιο είναι το δικό μας προσωπικό κομμάτι, το δικό μας τραύμα, το ρίσκο για τη δική μας εικόνα, την πιθανότητα να μην έχουμε εμείς, στις δικές μας επιλογές ζωής, κάνει το σωστότερο. Τα παιδιά καθρεφτίζουν πάρα πολύ καλά, πάρα πολλά συναισθηματικά μας κομμάτια, πολλές πληγές, πολλά ατέλειωτα, πολλές αμφιβολίες μας. Είναι καλοί κριτές και εύστοχοι συχνά. Ας δούμε, λοιπόν, τι φοβόμαστε πριν τους μιλάμε, το δικό μας το κομμάτι, στη δική μας ιστορία.
Η Σημερινή 30/05/2010
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΟΥΚΚΙΔΗΣ - Κλινικός ψυχολόγος
ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
The 10-year-old daughter of missing Brighton dad, Gary Hampson, has written an emotional letter to her dad especially for father’s day.
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΤΕΙ ΦΕΤΟΣ, ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ), ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΩΡΑ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 'kevents'
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΕΤΟΣ:
ΘΑ ΔΙΔΟΝΤΑΙ CD, ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΩΡΑΚΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΔΕΣΤΕ ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ:
- http://internationalienation.blogspot.com
- http://goneas.blogspot.com
- http://sygapadramas.blogspot.com
Πληροφορίες εδώ
Ο πιο καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη...
O πιο καλός ο μαθητής...
Τι σημαίνει καλός μαθητής; Πολύ απλό, θα έλεγαν οι περισσότεροι. Είναι ο μαθητής που είναι επιμελής, συνεπής στις σχολικές του υποχρεώσεις, δεν έχει ο ίδιος και δεν δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο, στους δασκάλους και στους συμμαθητές του και, γενικά, παίρνει καλούς βαθμούς και δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα στις εξετάσεις. Όλα αυτά είναι σωστά και κατανοητά, δεν παύουν όμως να αποδίδουν μια αρκετά στατική εικόνα αυτού που ονομάζουμε «καλό μαθητή», αγνοώντας έτσι τους δύο βασικότερους παράγοντες που διαμορφώνουν, ο καθένας με τον τρόπο του, την έννοια αυτή: Τα παιδιά, τους ίδιους δηλαδή τους μαθητές από τη μία και τους γονείς από την άλλη. Τι συμβαίνει «εδώ και τώρα»
Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι, όταν μιλάμε για καλούς μαθητές, μιλάμε για παιδιά και συγκεκριμένα για παιδιά ηλικίας από 6 έως 18 ετών. Αυτά τα δώδεκα χρόνια της σχολικής σταδιοδρομίας είναι χρόνια διαρκούς και πολύ ραγδαίας ανάπτυξης, χρόνια συνεχόμενων αλλαγών στην προσωπικότητα, το συναισθηματικό κόσμο, το γνωστικό επίπεδο, τις αντιδράσεις, τη συμπεριφορά του κάθε παιδιού. Αυτές όλες οι αλλαγές, οι έντονες και συνήθως αναπάντεχες μεταπτώσεις στον τρόπο που κάθε παιδί βιώνει τον κόσμο γύρω του και μέσα του, δεν είναι απλώς μικρά, δευτερεύοντα μικροπροβληματάκια που πρέπει να ξεπεραστούν το γρηγορότερο για να συνεχίσει το παιδί να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό στις μαθητικές του υποχρεώσεις, αλλά είναι το «εδώ και τώρα», η καθημερινή, ζωντανή και συχνά πολύ δύσκολη πραγματικότητά τους. «Επενδύοντας» στα παιδιά
Από την άλλη μεριά, έχουμε τους γονείς. Είναι αυτοί που έχουν τις προσδοκίες, τα όνειρα που -όσο στεγνό και άχαρο κι αν ακούγεται- έχουν «επενδύσει» με πολλούς τρόπους στο παιδί ή στα παιδιά τους και περιμένουν και μέσα από τις επιδόσεις του στο σχολείο (αν όχι κυρίως μέσα από αυτές), να «ανταμειφθούν», να δουν τις προσπάθειές τους να καρποφορούν. Για τους γονείς, το «καλός μαθητής» είναι συχνά πολύ προσωπική υπόθεση. Καταρχήν, είναι η αγνή χαρά και ικανοποίηση να βλέπουν το παιδί τους να τα καταφέρνει και να μη δυσκολεύεται. Eίναι όμως και πολλά άλλα: είναι η προσωπική τους επιβεβαίωση ότι τα έχουν καταφέρει καλά ως γονείς. Είναι μια -πολλές φορές αβάσιμη- ανακούφιση ότι το παιδί τους εξασφαλίζει ένα -σύμφωνα με τα κριτήριά τους- καλό μέλλον. Είναι, ακόμη, «ξόρκι» για τις δικές τους κακοτυχίες ή αποτυχίες («Εσύ θα καταφέρεις αυτό που δεν κατάφερα εγώ»), «τρόπαιο» σε ανταγωνιστικά παιχνίδια με άλλους, «τροφή» για τη ματαιοδοξία τους. Oι καλοί βαθμοί και η κατάθλιψη
O καλός μαθητής, λοιπόν, είναι αυτός που ξεπερνά ακάθεκτος όλες τις δυσκολίες και τις μεταπτώσεις της ηλικίας του και συνεχίζει να «φέρνει καλούς βαθμούς», εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες των γονιών του. Υπάρχουν παιδιά που το καταφέρνουν. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένα, γιατί στάθηκαν σε μερικά πράγματα τυχερά, γιατί είχαν πάντα την κατάλληλη στήριξη.
Υπάρχουν όμως και άλλα που δεν τα καταφέρνουν, που το να είναι πάντα καλοί μαθητές κάποια μέρα το πληρώνουν αρκετά ακριβά. Λέει η μητέρα του Γιώργου, που είναι 14 ετών: «Το ότι ήταν καλός μαθητής ήταν για μας απόδειξη ότι όλα πάνε καλά. Είχαμε μπερδέψει το παιδί Γιώργο με το μαθητή. Το ότι δεν πήγαινε σινεμά ή βόλτα με τους φίλους του, ότι είχε απομονωθεί, δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα, γιατί λέγαμε ότι αν είχε προβλήματα, θα έπεφταν και οι σχολικές του επιδόσεις. Πόσο έξω μπορεί να πέφτει κανείς ως γονιός... Όταν άρχισαν οι εφιάλτες και ο παιδοψυχολόγος μάς μίλησε για κατάθλιψη, τότε δυστυχώς το καταλάβαμε».
Διάβασμα και τεμπελιά
Ίσως λοιπόν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε κάπως τις αντιλήψεις περί καλών μαθητών και να τις προσαρμόσουμε στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Καλός μαθητής είναι αυτός που τα καταφέρνει στο σχολείο και στα μαθήματα, αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας. Όταν δηλαδή υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις και στην ευχαρίστηση, στο παιχνίδι, στην παρέα με συνομηλίκους, στην τεμπελιά και στο χασομέρι, απαραίτητο συστατικό, ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας. Είναι όχι μόνο άχρηστο, αλλά και πολύ επικίνδυνο να είναι κάποιος πρώτος μαθητής και μια μέρα να αναγκαστεί να «εγκαταλείψει» επειδή «κάηκε το σύστημα». Καλός μαθητής είναι κι αυτός που οι επιδόσεις του δεν είναι πάντα οι ίδιες, αλλά μπορεί να πέφτουν όταν κάτι σοβαρό τον απασχολεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου, ούτε για τους γονείς του και, κατά συνέπεια, ούτε για τον ίδιο. Καλός μαθητής είναι κι αυτός που είναι καλός σε ορισμένα μαθήματα και σε άλλα λιγότερο. Καλός μαθητής είναι επίσης και εκείνος που παίρνει μέτριους βαθμούς και είναι ευχαριστημένος, έχει ενδιαφέροντα πράγματα που αγαπάει και προσπαθεί γι’ αυτά, έστω κι εξωσχολικά. Ίσως πρέπει να γίνουμε λίγο πιο γενναιόδωροι με τον τίτλο του καλού μαθητή και να τον διευρύνουμε. Καλός είναι μόνο ο πρώτος;
Καλός μαθητής είναι μόνο ο πρώτος μαθητής ή αυτός που είναι ανάμεσα στους πρώτους; Δυστυχώς, εμείς οι γονείς, σπρωγμένοι εν μέρει από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και εν μέρει από το σχολικό σύστημα, τείνουμε να παίρνουμε ως βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης του καλού μαθητή τις μελλοντικές πιθανότητες που έχει (όπως τις έχουμε εκτιμήσει βέβαια οι ίδιοι χρόνια πριν) να πάει καλά στις εκάστοτε Πανελλήνιες και να μπει σε μια «καλή σχολή». Ίσως, όμως, να είναι προτιμότερο, για το καλό των παιδιών κυρίως, να αξιολογούμε τις σχολικές τους επιδόσεις την κάθε στιγμή (χωρίς να αλληθωρίζουμε προς το μέλλον), σύμφωνα με τις προσπάθειες που καταβάλλουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τις υπόλοιπες «επιδόσεις» σε άλλους τομείς της ζωής τους.
Η καλύτερη «συνταγή»
Μιλώντας λοιπόν γι’ αυτό τον πιο «διευρυμένο» καλό μαθητή, μπορούμε να δούμε τι χρειάζεται και τι μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να τα πηγαίνει καλά στο σχολείο. Η ενθάρρυνση για την αυτονομία. Το σχολείο είναι δουλειά του παιδιού. Μια σχολική σταδιοδρομία που αρχίζει με τη λογική: «΄Έχουμε να κάνουμε μαθήματα» και με συνεχείς παραινέσεις των γονιών στο παιδί για να μελετήσει, μπαίνει σε κακές βάσεις. Η αυτονομία μαθαίνεται σιγά-σιγά, πριν και μετά την αρχή του σχολείου, όταν οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους και τα ενθαρρύνουν να κάνουν πράγματα μόνα τους, να συμμετέχουν ανάλογα με την ηλικία τους σε δουλειές του σπιτιού, να έχουν φίλους και να διαχειρίζονται τις σχέσεις τους. Η αναγνώριση και η εκτίμηση αυτού που προσπαθεί ένα παιδί είναι κάτι το οποίο χρειάζεται μεγάλη γενναιοδωρία εκ μέρους των γονιών και, ίσως, κάτι παραπάνω. Πρέπει να είναι όσο πιο ειλικρινείς γίνεται. Ένα καθήκον των γονιών είναι να αναγνωρίσουν μέσα τους και να μετριάσουν, όσο γίνεται, την τελειομανία και την υπέρμετρη φιλοδοξία τους σε σχέση με τα παιδιά τους, γιατί δεν υπάρχει το τέλειο παιδί, όπως δεν υπάρχουν οι τέλειοι γονείς. Σχετικά με τα μαθήματα του σχολείου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστευτούμε το παιδί ότι θα βρει το δικό του ρυθμό και τρόπο, ενώ ας έχουμε υπόψη ότι όσο περισσότερη πίεση ασκούμε, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό. Η βοήθεια στην οργάνωση της δουλειάς
Αυτό φυσικά δεν είναι εύκολο, γιατί η ανησυχία των γονιών βάζει σε δοκιμασία την υπομονή τους. Επειδή, όμως, οι φωνές και ο θυμός τελικά δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα, έχει πιο ουσιαστική σημασία το να βοηθήσουν το παιδί τους να βρει τρόπους να είναι πιο συστηματικό. Να βρει πού του αρέσει να διαβάζει, ποια ώρα, να μην το αφήνουν περισσότερο από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ανάλογο της ηλικίας του (π.χ. όχι παραπάνω από μισή με μία ώρα στην πρώτη τάξη, μία με μιάμιση στη δευτέρα και στην τρίτη κ.ο.κ.), να κοιτάει πρώτα τι έχει και μετά να αρχίζει, να κάνει μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα, να εναλλάσσει γραπτές με προφορικές ασκήσεις, για να μένει συγκεντρωμένο. Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία και πολλά παιδιά πελαγώνουν γιατί δεν μπορούν να οργανώσουν τη μελέτη τους και όχι τόσο γιατί δυσκολεύονται με το περιεχόμενο. Τα παιδιά χρειάζονται τη στήριξη των γονιών
Προσοχή όμως: Όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν κάποιον που θα τα ακούσει, όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, το γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της Χημείας τούς προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη. Μην μπερδεύετε το μαθητή με το παιδί
O ρόλος των γονιών είναι να μη συγχέουν το μαθητή με το παιδί και να δίνουν στο παιδί τους να καταλαβαίνει ότι μια αποτυχία στο σχολείο δεν σημαίνει γι’ αυτούς ότι απογοητεύονται ή ότι κλονίζεται η αγάπη τους γι’ αυτό. Αυτό μπορεί πολλοί γονείς να το θεωρούν αυτονόητο («Αλίμονο, εγώ το παιδί μου το αγαπάω ό,τι κι αν κάνει, ό,τι μαθητής κι αν είναι»), πολύ συχνά, όμως, του δίνουν άλλα μηνύματα. Με την πρόθεση να του δείξουν ότι «πρέπει να το πάρει στα σοβαρά», το τιμωρούν, το μαλώνουν ή δείχνουν μόνο τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή τους, χωρίς να προσπαθήσουν καν να το καταλάβουν και να το βοηθήσουν. Για να ξεπεράσουν όμως τις δυσκολίες τους, τα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ακούσουν και να καταλάβουν. Με τον τρόπο αυτό, μαθαίνουν να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται και να μην εγκαταλείπουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Χρειάζονται γονείς που καταλαβαίνουν ότι πραγματικά καλός μαθητής είναι μόνο αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του.
Αναρτήθηκε από Σωκράτης Μ
Torture Game (Παιχνίδι Βασανιστηρίων)
Μικροί «βασανιστές» on line
Έφηβοι καταγγέλλουν τους γονείς τους:
«Μπορούμε και μόνοι μας να κρίνουμε – εξάλλου εσείς μας μάθατε τι είναι βασανιστήρια»
 |
| απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. |
Όλα τα έχουν «δει» –κατά την προσφιλή έκφραση των παιδιών τους– οι σημερινοί γονείς, αλλά ότι θα ερχόταν η μέρα που θα διάβαζαν τα παραπάνω στις οδηγίες ενός «παιχνιδιού», ουδείς το περίμενε.
Ούτε και οι πλέον υποψιασμένοι.
Ο αναγνώστης της «Κ» ακουγόταν στο τηλέφωνο σχεδόν θυμωμένος. «Μου το έδειξε ο γιος μου – το βρήκε στο Ιντερνετ. Όταν το είδα, τρελάθηκα. Εσείς το ξέρετε;». Η αλήθεια ήταν πως όχι. Με μια απλή αναζήτηση στο Google, όμως, εμφανίστηκε αμέσως και στη δική μας οθόνη. Το Torture Game (σ.σ. Παιχνίδι Βασανιστηρίων) διατίθεται και σε δωρεάν έκδοση και απευθύνεται κυρίως σε παιδιά.
 |
| αυτό δεν είναι παιχνίδι... |
Στόχος του «παιχνιδιού» είναι να επιφέρεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερο πόνο στο θύμα σου, όσο το δυνατόν περισσότερες βλάβες για όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα, χωρίς όμως να επέλθει ο θάνατος. Μια λάθος κίνηση, μια πιο βίαιη, αδέξια χρήση ενός από τα όπλα, και η ένδειξη γεμίζει την οθόνη: «Νεκρός». Χάσατε.
«Είμαι νέος άνθρωπος, προοδευτικός, έχω ανοιχτό μυαλό. Θεωρώ το Διαδίκτυο μια υπέροχη θάλασσα γνώσης και διασκέδασης και εμπιστεύομαι το παιδί μου να μάθει να κολυμπάει μόνο του σε αυτή», έλεγε στην «Κ» ο ίδιος. «Και όπως σας είπα, ήρθε από μόνος του και μου είπε ότι σε κάποιο σάιτ βρήκε αυτό το παιχνίδι. Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το νόημα σε όλα αυτά. Υπάρχουν παιδιά που διασκεδάζουν με αυτόν τον τρόπο; Αν ναι, μήπως να ανησυχούμε;». Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες γονείς ανησυχούν με λίγη καθυστέρηση – το Torture Game (υπάρχει Νο1 και Νο2) θορυβεί τις οικογένειες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εδώ και τρία χρόνια. Δεκάδες ρεπορτάζ στην αμερικανική τηλεόραση έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου προς τους γονείς για το εν λόγω «παιχνίδι», ενώ τα «αντίποινα» από τα παιδιά ήταν πολλά.
Με βίντεο στο YouTube και «μανιφέστα» σε ιντερνετικά φόρουμ, έφηβοι κατήγγελλαν τους γονείς τους για σεμνοτυφία, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης. «Μπορούμε και μόνοι μας να κρίνουμε – εξάλλου εσείς μας μάθατε τι είναι βασανιστήρια», έγραφαν μεταξύ άλλων. «Η λογοκρισία δεν είναι λύση».
Δεν είχαν κι άδικο. Μόλις πριν από έναν μήνα, ένα ντοκιμαντέρ στη γαλλική τηλεόραση αποκάλυψε τους «βασανιστές» που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Οι παραγωγοί έπεισαν 80 ανθρώπους ότι δήθεν συμμετέχουν σε ένα νέο παιχνίδι ριάλιτι με τίτλο «Το Παιχνίδι του Θανάτου». Χωρίς να φέρουν αντίρρηση, οι «παίκτες» δέχθηκαν να προκαλούν ηλεκτροσόκ στους «συμπαίκτες» τους σε περίπτωση που οι τελευταίοι απαντήσουν λάθος σε ερωτήσεις γνώσεων...
Λινα Γιανναρου
Saturday 29 May 2010
Τραγωδία: Μωρό έπεσε από μπαλκόνι και σκοτώθηκε
Αβάπτιστο αγοράκι βρήκε τραγικό θάνατο, όταν ξέφυγε από την προσοχή των γονιών του και έπεσε από μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου.
.
Στα μπαλκόνια τοποθετούμε κατάλληλη προστατευτική περίφραξη από πλαστικό δικτυωτό πλέγμα. Η περίφραξη πρέπει να έχει κατάλληλο ύψος ώστε το παιδί να μην μπορεί να πετάξει πράγματα κάτω από το μπαλκόνι. Επίσης δεν αφήνουμε καρέκλες ή άλλα πράγματα κοντά στα κάγκελα, γιατί τα παιδιά ενστικτωδώς ανεβαίνουν επάνω και σκύβουν.
Το περιβάλλον αποτελεί πηγή συνεχών κινδύνων για το παιδί,
γι' αυτό οι γονείς θα πρέπει να προφυλάσσουν τα παιδιά τους.
γι' αυτό οι γονείς θα πρέπει να προφυλάσσουν τα παιδιά τους.
Στα μπαλκόνια τοποθετούμε κατάλληλη προστατευτική περίφραξη από πλαστικό δικτυωτό πλέγμα. Η περίφραξη πρέπει να έχει κατάλληλο ύψος ώστε το παιδί να μην μπορεί να πετάξει πράγματα κάτω από το μπαλκόνι. Επίσης δεν αφήνουμε καρέκλες ή άλλα πράγματα κοντά στα κάγκελα, γιατί τα παιδιά ενστικτωδώς ανεβαίνουν επάνω και σκύβουν.
Η τραγωδία συνέβη στο Ναύπλιο το απόγευμα της Παρασκευής. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, το μωρό ξέφυγε από την προσοχή του πατέρα του και πλησίασε προς το μπαλκόνι του σπιτιού. Από εκεί έπεσε, γύρω στις τέσσερις το απόγευμα, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.
Το παιδάκι μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Άργους όπου στις έξι υπέκυψε στα τράυματά του. Τραγική φιγούρα ο πατέρας, για τον οποίο ο εισαγγελέας έδωσε εντολή να μη συλληφθεί.
http://www.newsit.gr
Σάββατο, 29 Μαΐου 2010
Συνελήφθη 50χρονος πατέρας – κτήνος που βίαζε τις ανήλικες κόρες του…
Σάββατο 29 Μαΐου 2010
.
50χρονος συνελήφθη από αστυνομικούς στη Νίκαια, καθώς κατηγορείται ότι βίαζε επί οκτώ χρόνια τις δύο ανήλικες κόρες του, σήμερα ηλικίας 15 και 16 ετών.
.
50χρονος συνελήφθη από αστυνομικούς στη Νίκαια, καθώς κατηγορείται ότι βίαζε επί οκτώ χρόνια τις δύο ανήλικες κόρες του, σήμερα ηλικίας 15 και 16 ετών.
Μάλιστα ο 50χρονος, αλλοδαπός Αλβανικής καταγωγής, υποχρέωνε το ανήλικο αγοράκι του, ηλικίας 10 ετών σήμερα να παρακολουθεί τους βιασμούς.
Ένα από τα άτυχα κορίτσια είχε γεννήσει πέρισυ ένα μωρό, αποτέλεσμα των επανειλημμένων βιασμών από τον πατέρα της.
newsblog Ένα από τα άτυχα κορίτσια είχε γεννήσει πέρισυ ένα μωρό, αποτέλεσμα των επανειλημμένων βιασμών από τον πατέρα της.
Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: Η πτώση του Βυζαντίου
Σήμερα, επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, παρουσιάζουμε δύο
συνεντεύξεις της Ακαδημαϊκού Βυζαντινολόγου Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ που
αναφέρονται στο Βυζάντιο και την πτώση του.
Συνέντευξη της Ακαδημαϊκού και Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Σορβόνης,
κυρίας Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ, στην Άννα Παναγιωταρέα και στην Κρατική
Τηλεόραση, αναφορικά με τα αίτια της πτώσης του Βυζαντίου.
Πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης το 1967. Πρώτη γυναίκα Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976. Η Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, συνομιλεί με την Άντζελα Τσιφτσή
Της Αγίας Υπομονής, μητέρας του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
Σήμερα, τιμάται η Αγία Υπομονή, Αγία που όχι μόνο το όνομα Της είναι το πλέον ενδεδειγμένο για την υποστήριξη όλων μας, ειδικά την εποχή αυτή, αλλά και ο βίος της ολόκληρος.
Δεν εμάθαμε να κάμνει κακόν εις ουδένα, ούτε μεταξύ των ανδρών, ούτε μεταξύ των γυναικών. Αντιθέτως εγνωρίσαμε να κάμνει πολλά καλά και εις πολλούς. Με ποίον άλλον τρόπον δύναται να φανεί εμπράκτως η δικαιοσύνη, εκτός από το γεγονός του να μη κάμνει κανείς ποτέ θεληματικά και σε κανέναν κακό, αλλά μόνον το αγαθόν σε πολλούς;»
Μια σημαντική φυσιογνωμία εκείνης της εποχής ο Γεννάδιος Σχολάριος, πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΑ', «Επί τη κοιμήσει της μητρός Αυτού αγίας Υπομονής», αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής:«Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν.
Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης.
Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν.
Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος.
Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου.
Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της.
Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας.
Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε.
Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος».
Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού Αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κων/ νον Παλαιολόγον επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει:«Ως προς δε την αοίδιμον, εκείνην Δέσποινα Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν».
Ο Γεώργιος Φραντζής την ονομάζει «Αγία Δέσποινα», και συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής».
Ο Γεώργιος Φραντζής την ονομάζει «Αγία Δέσποινα», και συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής».
Η Χάρις Σου Αγία Υπομονή, να μας δίνει δύναμη και Υπομονή.
Επιστολή - κόλαφος μαθητή στην Άννα Διαμαντοπούλου
«Κι εγώ μαθητής είμαι αλλά έχω την ατυχία να μην έχω μάνα υπουργό.
Η δική μου μητέρα είναι μια απ' αυτούς που λες πως δε σε νοιάζουν γιατί
εσύ νοιάζεσαι μόνο για μας τους μαθητές.
Είμαι γιος αναπληρώτριας κι επειδή μάλλον τα έχεις μπλεγμένα λίγο και
δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό θα σου πω εγώ που το ξέρω από πρώτο
χέρι. …
Να σου πω πρώτα για τη λέξη ΑΣΕΠ... Λοιπόν για μένα η λέξη αυτή
σημαίνει να μαγειρεύω μόνος, να τρώω μόνος, να πλένω τα ρούχα μου και
της μαμάς μου, να μετακομίζω στο σπίτι της γιαγιάς σε έκτακτες
ανάγκες...
Έγινε αυτό κάμποσες φορές. Έπειτα άρχισαν τα ταξίδια... .
Δε θα σου πω τι σημαίνει σ' άλλο σχολείο να κάνω αγιασμό κι από άλλο να
παίρνω απολυτήριο της τάξης, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην αρχή
επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω.
Καταλαβαίνω και τη λέξη "οικονομία" που κάνει μόνη της η μάνα μου για
να μη μου στερήσει εμένα τίποτα. Αλλά εγώ κάνω τη δική μου οικονομία και
δεν της λέω πως τα τζιν μου κόντιναν και τα παπούτσια μου θέλουν
τσαγκάρη.
Τα καλοκαίρια δε μ' αρέσουν. Η μάνα μου ιδρώνει και ξεϊδρώνει μπροστά
στον υπολογιστή να κατεβάζει πίνακες και να μετράει ποσοστά. Αλλά φέτος το
μεγάλο πανηγύρι άρχισε από πιο νωρίς.
Η μάνα μου φέτος μου υποσχόταν πως πολλά θ' αλλάξουν γιατί διορίζεται
επιτέλους. Αλλά το τροπάρι άρχισε ν' αλλάζει από νωρίς.
13 Απρίλη ημέρα Τρίτη ήταν το αποκορύφωμα. Δεν την ξεχνώ αυτή τη μέρα.
Από τότε έγινα εγώ ο μεγάλος κι αυτή η μικρή.
Πολλές φορές έχω ζηλέψει τα παιδιά που την είχαν δασκάλα, πάντα της το
φυλούσα που έβαζε τη δουλειά πάνω από μένα. Αλλά τώρα πια μόνον την πονάω
και φοβάμαι και για τους δυο μας.
Οι συμμαθητές μου περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως. Εγώ τρέμω πως θα
'ναι το χειρότερο απ' όλα. Δε με νοιάζει που δε θα πάω διακοπές, έχω
συνηθίσει.
Δε με νοιάζει για πράγματα, ρούχα κι ανέσεις που δεν έχω. Το φόβο στο
βλέμμα της δεν αντέχω άλλο.
Εσείς βάζετε πρώτα εμένα από τη μαμά μου, έτσι λέτε στην τηλεόραση. Η
μάνα μου γιατί λέει πως μας αφανίζετε και τους δυο;;;
Αυτά...
Σας καλημερίζω»
Ένας μαθητής α' λυκείου.
Κύπρος: Απαγόρευση απόπλου στα πλοία για τη Γάζα...
Cyprus bans Free Gaza boats
 |
| Σοβαρή εμπλοκή με το κυπριακό λιμενικό |
Πλήρης επιβεβαίωση του ρεπορτάζ του Έθνους
"Στο υπουργείο Εξωτερικών στο Ισραήλ εκλήθησαν την Πέμπτη οι πρεσβευτές της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Κύπρου, της Σουηδίας και της Ιρλανδίας, όπου και τους τονίστηκε η πάγια ισραηλινή θέση για θέματα σαν το τωρινό, με κατακλείδα ότι "το Ισραήλ θεωρεί πρόκληση" τον κατάπλου του στολίσκου."
Σχετικό Ρεπορτάζ από ΤΑ ΝΕΑ
Απαγόρευση απόπλου πλοίων με προορισμό τη Γάζα από κυπριακά λιμάνια εξέδωσε η κυπριακή κυβέρνηση.
Σύμφωνα με κυβερνητικό παράγοντα, «δεν εισακούστηκε παράκληση της κυβέρνησης να αποφύγουν τη χρήση του εδάφους και των λιμανιών της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αφετηρία ή ορμητήριο της εκδήλωσης τους».
Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω προέδρω Τίτος Χριστοφίδης σε δήλωσή του λέει πως η Κυπριακή Δημοκρατία δίνει αγώνα επιβίωσης και ότι πρέπει να αποφεύγονται οι οποιεσδήποτε ενέργειες, που προκαλούν δυσκολίες, ακόμα και ζημιά σε αυτό τον αγώνα.
Προσθέτει ότι η απαίτηση να αρθεί ο αποκλεισμός «είναι δίκαιη και ανταποκρίνεται στα ανθρωπιστικά αισθήματα όλων μας, πιστεύουμε δε, ότι θα εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο, το στόχο εξεύρεσης, το συντομότερο δυνατόν, ειρηνικής λύσης στο παλαιστινιακό πρόβλημα. Εκφράζουμε ακόμη μια φορά την πλήρη αλληλεγγύη μας προς το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού». (θα μας τρελάνουν εντελώς!!)
Στήριξη στη κυβέρνηση για την ενέργεια της εξέφρασε ο ΔΗΣΥ και η ΕΔΕΚ. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης εξήγησε ότι κάθε κράτος πρέπει να βλέπει και τα δικά του προβλήματα, παρά τη συμπάθεια που ολόκληρος ο κυπριακός λαός τρέφει προς τους Παλαιστινίους ενώ η ΕΔΕΚ αναφέρει ότι «ανεξάρτητα από την απόφαση της Κυπριακής κυβέρνησης να απαγορεύσει τον απόπλου σκαφών από κυπριακά λιμάνια, με προορισμό τη Γάζα, υποστηρίζει την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους».(!!!!!)
Υπενθυμίζεται ότι το Ισραήλ έχει ανακοινώσει ότι δεν θα επιτρέψει στα πλοία να προσεγγίσουν τη Γάζα. Επιπλέον, θα δώσει εντολή να καταληφθούν από το Ναυτικό και να οδηγηθούν σε ισραηλινό λιμάνι για έλεγχο.
stoxasmos-politikh
stoxasmos-politikh
Subscribe to:
Posts (Atom)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
