Ο μικρός μου ο γιος, ίσως επειδή γεννήθηκε καλοκαίρι, ίσως επειδή τους πρώτους μήνες της ζωής του έζησε δίπλα στη θάλασσα, είναι ο πιο εξοικειωμένος και ατρόμητος από τα τρία μου παιδιά. Ορμάει στα κύματα ακάθεκτος και δεν τον σταματάει τίποτα. Κυλιέται κάτω, πίνει θαλασσινό νερό και, εν ολίγοις, χρειάζεται να είναι κάποιος από πάνω του κάθε δευτερόλεπτο.
Η κόρη μου, 3½ χρόνων σήμερα, ετοιμάζεται για την πρώτη της επίσκεψη στο κολυμβητήριο. Ο μεγάλος έχει εδώ και χρόνια γίνει κολυμβητής και βουτηχτής…
Καταλαβαίνετε ότι ώρες-ώρες στη θάλασσα μας πιάνει πανικός. Δεν ξέρουμε ποιον να επιτηρούμε πρώτα. Κοιτάς τη κόρη, ο μικρός φεύγει σφαίρα για τα κύματα. Επιτηρείς τον μικρό, ο μεγάλος πάει σε κάτι πανύψηλα βράχια και συναγωνίζεται στις βουτιές με τους φίλους του. Υπάρχουν στιγμές που κυριολεκτικά... χάνεις την μπάλα.
Υπάρχει τρόπος άραγε να μην ανησυχείς; Απαντώ ευθαρσώς «όχι»! Ωστόσο μπορείς να προλάβεις πολλές αναποδιές και κινδύνους. Μπορείς, προσφέροντας στα παιδιά μεγαλύτερη ασφάλεια, να τα κάνεις να απολαύσουν περισσότερο τη θάλασσα και το παιχνίδι στην παραλία, αλλά κι εσύ ως γονιός να απολαύσεις μαζί τους τις καλοκαιρινές διακοπές χωρίς δυσάρεστα. Πώς θα γίνει αυτό;
Για άλλη μια φορά χρειάστηκε να απευθυνθώ στους ειδικούς…
Κολυμβητές από κούνια
Ο πρώτος άνθρωπος που απευθύνθηκα είναι ο παιδίατρος Νίκος Βαράκης. Καθώς ασκεί την παιδιατρική σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, το Ρέθυμνο, έχει έρθει σε επαφή με όλα τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της θάλασσας. Έτσι ο λόγος του νομίζω πως μετράει λίγο παραπάνω.
Στο νερό το μωρό μας μπορεί να μπει από... ημερών! Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι μωράκια μόλις μερικών ημερών...