Sunday 7 November 2021

Στην εποχή της μαυρίλας και της μιζέριας

Ζούμε στην εποχή της απόλυτης μιζέριας. Η χώρα μας πάει κατά διαβόλου σε όλους τους τομείς, τα χρήματά μας ολοένα και λιγοστεύουν, οι άνθρωποι γύρω μας αρρωσταίνουν και ανά πάσα στιγμή καθετί μπορεί να πάει στραβά. 
Τα προβλήματά μας πολλαπλασιάζονται συνεχώς και προσπαθώντας να τα πετάξουμε από πάνω μας τα αναπαράγουμε στις συναναστροφές μας, μεταφέροντας την απαισιοδοξία μας σε κάθε κύτταρο της κοινωνίας. 
Ταυτόχρονα μια στρατιά από περισπούδαστους παντογνώστες και ορθολογιστές κάθε είδους μας βομβαρδίζουν καθημερινά με αρνητικές ειδήσεις από όλο τον κόσμο, που έρχονται να προσθέσουν κι άλλη μαυρίλα στη ζωή μας. 
Μια μόνιμη απογοήτευση έχει κολλήσει πάνω μας σαν ρετσίνι, με αποτέλεσμα και λύσεις να μη βρίσκουμε στα προβλήματά μας και να μετατρέπουμε τη ζωή μας σε κόλαση. 
Ο κόσμος μας είναι αυτός που είναι και αν πιστεύουμε ότι τα προβλήματα και τα δυσάρεστα γεγονότα κάποτε θα τελειώσουν είμαστε γελασμένοι. 
Αυτοί που θα «τελειώσουν» είμαστε εμείς αν συνεχίσουμε να συσσωρεύουμε μέσα μας όλη αυτή σαβούρα που υπάρχει γύρω μας. 
Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σας..... πέντε απλές σκέψεις, που με βοηθάνε (όχι πάντα, γιατί αλλιώς θα ήμουν γκουρού) να διώχνω τα αρνητικά συναισθήματα και να χαίρομαι περισσότερο τη ζωή. 

1. Σταματήστε να απασχολείτε συνεχώς το μυαλό σας. 
Αν χρησιμοποιούσαμε τα πόδια μας με τον ρυθμό που χρησιμοποιούμε σήμερα το μυαλό μας θα είχαμε καταστρέψει τα γόνατα μας σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Προσπαθήστε να δίνετε ανάσες στον εγκέφαλό σας κάθε στιγμή της ημέρας .... . Δεν χρειάζεται να απασχολείτε συνεχώς το μυαλό σας με απώτερο σκοπό να αποφύγετε να μείνετε μόνοι με τον εαυτό σας. Αργά ή γρήγορα θα τον γνωρίσετε! 

2. Χαρείτε για τα πράγματα που έχετε ήδη. 
Μπορεί να μην αποκτήσετε ποτέ το αυτοκίνητο που ονειρεύεστε, διαθέτετε όμως ένα ζευγάρι πόδια που μπορούν να σας πάνε παντού κι αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο. 
Ζούμε σε μια από τις λίγες περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου που έχουν ειρήνη και οι πολίτες της απολαμβάνουν ατομικές ελευθερίες. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι που το όνειρό τους είναι να ζήσουν σε μια χώρα σαν τη δική μας και είναι έτοιμοι να ρισκάρουν ακόμα και τη ζωή τους για αυτό. 

3. Επιστρατεύστε την ευγένεια και το χαμόγελο.
Καθημερινά, όσο κι αν τους αποφεύγετε, συναντάτε ανθρώπους που σας δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα. Προσπαθήστε να τους αντιμετωπίσετε με τα πιο δυνατά όπλα που έχετε στη φαρέτρα σας: την ευγένεια και το χαμόγελο. Θα εκπλαγείτε, αλλά ακόμα και ο πιο περίτρανος μα@ά@ας λυγίζει απέναντι σε ένα χαμόγελο. 
Στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι είναι οι καλύτεροί σας φίλοι, καθώς σας μαθαίνουν να διαχειρίζεστε καλύτερα τον εαυτό σας και τα συναισθήματά σας. 

4. Δώστε χρόνο στους ανθρώπους που αγαπάτε και κυρίως στα παιδιά σας. 
Μια από τις πιο συγκλονιστικές κουβέντες που έχω ακούσει από το στόμα ενός απόμαχου του management είναι η εξής: «Δεν πρόλαβα να γνωρίσω τα παιδιά μου». Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και ποτέ δεν θα σας ξαναδοθεί η ευκαιρία να δείτε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν. 

5. Σταματήστε να αναβάλλετε διαρκώς τα πράγματα που θέλετε να κάνετε για τον εαυτό σας. 
Η ζωή δεν είναι αιώνια. Μπορεί να ακούγεται δυσάρεστο, αλλά είτε το θέλετε είτε όχι κάποια στιγμή θα αφήσετε τον μάταιο τούτο κόσμο και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρετε -όπως δεν ξέρουμε όλοι μας- πότε θα έρθει αυτή η στιγμή. 
Σταματήστε λοιπόν να αναβάλλετε διαρκώς τα πράγματα που θέλετε να κάνετε για τον εαυτό σας προκειμένου να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες των άλλων, γιατί το μέλλον δεν εξαρτάται πάντα από εσάς. Χαρείτε το παρόν και ελάτε για λίγο στη θέση του Σύριου πρόσφυγα (σκεφθείτε: η Συρία πριν την ισοπεδώσουν ήταν μια καθόλα πολιτισμένη χώρα) που πριν από λίγα χρόνια ίσως δυσανασχετούσε με τη δουλειά του και τα παλιά του ρούχα, και τώρα θαλασσοπνίγεται σε μια βάρκα.

Πηγή 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι ώμοι...

Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.

Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά.

Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα “νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε”.

Εκείνη με διόρθωσε:

“Όχι”, μου είπε, “υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας”.

Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας.

Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, “μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας”.

Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε: “Όχι, δεν είναι τα μάτια. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί. Προσπάθησε ακόμα”.

Προσπάθησα κι άλλες φορές και η μητέρα μου έβλεπε ότι ωριμάζω και προοδεύω, αλλά όσες φορές κι αν επανήλθαμε στο θέμα αυτό, δεν κατάφερα να βρω τη σωστή απάντηση.
Πέρυσι πέθανε ο παππούς μου.
Όλοι μας πονέσαμε και κλάψαμε.
Ακόμα και ο πατέρας μου έκλαψε, και το λέω αυτό γιατί άλλη μια φορά μόνο τον είχα δει να κλαίει στη ζωή μου.

Ξαφνικά ακούω τη μητέρα μου: “Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;” με ρώτησε τότε η μητέρα μου κι εγώ παραξενεύτηκα, γιατί πάντα νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο ανάμεσά μας και τίποτα παραπάνω. Με είδε που παραξενεύτηκα και με πήρε κοντά της.

“Αυτό που θα σου πω αγόρι μου είναι πολύ σημαντικό”, μου είπε, “και θέλω να το κρατήσεις μέσα στην ψυχή σου. Λοιπόν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα σου είναι ο ώμος σου. Και δεν είναι γιατί κρατάει το χέρι σου στη θέση του και μπορεί να κινείται, αλλά γιατί μπορεί να κρατήσει το κεφάλι ενός πονεμένου αγαπημένου σου την ώρα που κλαίει. Όλοι μας θα χρειαστούμε έναν ώμο να γείρουμε και να ακουμπήσουμε την ώρα της θλίψης και του πόνου, αγόρι μου. Σου εύχομαι να έχεις πάντα στη ζωή σου έναν τέτοιο ώμο, γεμάτο παρηγοριά για κείνους που θα κλάψουν και θα ‘χουν ανάγκη τον ώμο της αγάπης σου για να γείρουν. Όταν θα το έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω και θα συμφωνείς, τότε θα είναι σημάδι ότι έχεις μεγαλώσει αρκετά και ότι ζεις σωστά τη ζωή σου”.

Πηγή:dkaravasilis.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki