Friday 1 October 2021

Δεν είναι "λόγια του αέρα"...

Ξέρεις τι είναι χειρότερο από το να πληγωθείς;
Το να πληγώσεις…
Ξέρεις τι είναι χειρότερο από το να πονάς;
Το να είσαι εσύ η αιτία που κάποιος άλλος υποφέρει…

Ξέρεις τι είναι χειρότερο από το να πεθάνεις;
Το να περάσεις μια ολόκληρη ζωή και να μην έχεις πάρει χαμπάρι τον λόγο για τον οποίο ζεις…

Ίσως να μην σου αρέσουν αυτά που γράφω. 
Ίσως να μην συμφωνείς. 
Ίσως να τα θεωρείς ρομαντικά. 
Ίσως γενικότητες. 
Ίσως λόγια του αέρα…

Ας είναι…

Μια παράκληση μόνο θα σου κάνω. 
Απόψε το βράδυ, πριν να κοιμηθείς, αφιέρωσε λίγα μόνο λεπτά, λίγα, και ψάξε να δεις αν στα λόγια μου αυτά, βρίσκεις κάποια αλήθεια.

Καλό μας βράδυ και η Παναγιά μαζί μας…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεβάσου το παιδί

Εσύ!
Ναι, ναι σε σένα μιλάω…
Σε εσένα που έφαγες την σειρά του παιδιού που κάθεται μπροστά σου στο σουπερμάρκετ και συγκεκριμένα στον πάγκο των τυριών.

Χιλιάδες περιστατικά καθημερινά κι αν δεν έχεις δικό σου παιδί, κάτσε μια φορά και παρατήρησε αυτό που γίνεται, όταν στην ουρά αντί για ενήλικας υπάρχει παιδί.
Τα παιδιά ακούνε συνέχεια από τους γονείς τους ότι θα πρέπει να μάθουν να σέβονται.
Να σέβονται τους μεγαλύτερους, να σέβονται τους δασκάλους, να σέβονται τους συγγενείς τους και ούτω καθεξής.
Καλά όλα αυτά και σύμφωνοι.
Άραγε οι μεγαλύτεροι σέβονται το ίδιο το παιδί ή προσπαθούν με την φωνή ή την δύναμη τους να επιβληθούν;
Ο φόβος κι η επιβολή, δεν έχουν να κάνουν με το σεβασμό.
Μερικοί άνθρωποι μάλιστα, κριτές εκ φύσεως και συμπερασματολόγοι λένε ότι τα παιδιά τα σημερινά δεν σέβονται, δεν έχουν αξίες και δεν έχουν όρια.

Φυσικά και δεν έχουν, όταν από μικρά μαθαίνουν να ζουν μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο που δεν τα υπολογίζει σαν οντότητες, σαν προσωπικότητες, όταν δεν τα σέβονται, δεν τα εκτιμούν.

Σωστά ονόμασαν την εποχή μας εποχή του παρα­λόγου.
Και είναι παράλογο, όταν ακούμε τον μικρό να φωνάζει Χάρη τον μπαμπά, Σοφία τη μαμά και όλους τούς θείους και τις θείες με τα μικρά τους ονόματα.
Συνήθως χαμογελούμε συγκαταβατικά, όμως εκείνη την ώρα γκρεμίζουμε, γκρεμίζουμε ανεπανόρθωτα.
Το παιδί, μπαίνοντας στον κόσμο, έχει ανάγκη από στηρίγματα. Και δεν θα στηριχθεί στον Χάρη και στη Σοφία αλλά στον Πατέρα και στην Μητέρα.

Το παιδί έχει ανάγκη από ασφάλεια και σιγουριά και αυτή την ασφάλεια του την δημιουργούν και τα «όχι» και τα «απαγορεύεται», από τον πατέρα ή την μητέρα…
Κανέναν άλλον!!!!!
Στα παιδία μας, δεν θα πρέπει να διστάσουμε να ζητήσουμε συγ­γνώμη, αν τους φερθήκαμε άσχημα ή τα αδικήσαμε.
Όταν σέβομαι τον άλλον, δείχνω έμπρακτα τη λύπη μου γι’ αυτό πού είπα ή έκανα..

Αναγκαία λοιπόν, η καλλιέργεια του σεβασμού και ίσως είναι ένας από τους κυρίους στόχους της αγωγής ενός παιδιού.
Αγωγή σημαίνει έμπνευση.
Για να εμπνεύσουμε τον σεβασμό στα παιδιά μας, πρέπει εμείς πρώτα να τον βιώσουμε.
Δεν μπορείς να δώσεις κάτι πού δεν το ζεις.
Σεβασμός λοιπόν στον εαυτό σου, στο σύντροφό σου, στο περιβάλ­λον σου, στα παιδιά σου. Σεβασμός, ειλικρίνεια και διάλογος!

Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι ο καθρέφτης των παιδιών τους και έχουν τεράστια επιρροή επάνω τους. Για να μπορέσουν τα παιδιά να δείξουν σεβασμό τόσο στους άλλους, όσο και στον εαυτό τους, οι γονείς πρέπει να δείχνουν και να διατηρούν το σεβασμό στην σχέση τους.

Και ναι σε σένα πάλι, σε σένα που κάνεις την αδιάφορη ξέροντας ότι εκμεταλλεύτηκες τόσο την ηλικία σου όσο και την ηλικία αυτού του παιδιού…
Λυπάμαι που με ανάγκασες να σου υπενθυμίσω την θέση σου στην ουρά, αλλά μόλις έδωσα σε αυτό το παιδί, ίσως το σημαντικότερο μάθημα της ημέρας!

Ας μην ξεχνάμε οτι η σωστή συμπεριφορά επηρεάζει θετικά το παιδί το δικό μου, το δικό σου και πάνω σε αυτά, χτίζεται το μέλλον μας…

Σοφία Δέδε για το loveletters.gr
eimaimama.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki