Wednesday 15 November 2017

Μάνδρα Αττικής - Νέα Πέραμος: Μια τραγωδία,
που θα μπορούσε να αποτραπεί



Η φύση είχε προειδοποιήσει για τη σημερινή τραγωδία από τη σφοδρή κακοκαιρία που έπληξε τα Μέγαρα και τη Μάνδρα Αττικής, υπογράμμισε ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Παπανικολάου, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».

Ο κ. Παπανικολάου ήταν αποκαλυπτικός σε σχέση με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις που έχουν γίνει στις πληγείσες περιοχές, τονίζοντας πως το μάθημα που έκανε σε μεταπτυχιακούς φοιτητές ήταν πάνω στις συγκεκριμένες περιοχές, με βάση προηγούμενες καταστροφές.

«Βασική άσκηση - για το θέμα των πλημμυρών - ήταν η περιοχή της Μάνδρας. Την είχαμε επιλέξει σαν μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση και η άγνοια ή η αδιαφορία ή εν πάση περιπτώσει η μη γνώση και ουσιαστική ενασχόληση με το θέμα ήταν εγκληματικού χαρακτήρα, διότι στην περιοχή της Μάνδρας περνάει η παλιά εθνική οδός Αθηνών - Θηβών και δίπλα στον δρόμο αυτό, την κεντρική αυτή παλιά οδό υπήρχε από την περιοχή πάνω της Αγ.Σωτήρας, που είναι τα βουνά προς την περιοχή Πατέρα και αρκετά χιλιόμετρα βόρεια της Μάνδρας, μια ορεινή περιοχή με ένα δίκτυο από μικρά ποτάμια που ενώνονται και κάνουν ένα μεγαλύτερο χείμαρρο, ο οποίος είχε μπαζωθεί επί μήκους πάνω από 500 μέτρα. 
Το τραγικό ήταν ότι ένα μεγάλο κομμάτι του μπαζώματος και του κλεισίματος, στο πιο στενό σημείο, ήταν μερικά στρέμματα που έφτιαξε ο δήμος χώρο αμαξοστασίου και επισκευών, παραδίπλα ήταν ένα σούπερ μάρκετ, που είχαν κλείσει ακριβώς όλη τη δίοδο του νερού.

Όποιος περάσει αυτό δρόμο (φύγει από τη Μάνδρα για να πάει βόρεια προς Αγ. Σωτήρα) αν προσπαθήσει - στο στενότερο σημείο μάλιστα -να δει πού είναι το ρέμα που περνούν τα νερά, δεν θα δει πουθενά διέξοδο για το νερό» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παπανικολάου.

Τονίζοντας πως η φυσική διέξοδος του νερού είχε κλειστεί, συμπλήρωσε: «Το τραγικό είναι ότι το 1996 είχαμε και δύο θύματα ακριβώς στην ανάντη περιοχή, ένα με δύο χιλιόμετρα βόρεια από το σημείο που είχε κλείσει η δίοδος. Ήδη, η φύση είχε προειδοποιήσει για το ότι κακώς είχαν γίνει επεμβάσεις, κακώς δεν είχε διατηρηθεί η φυσική ροή του νερού και ταυτόχρονα δεν είχε διαμορφωθεί μια τεχνητή ροή του νερού».
Πρέπει να υπολογίσουμε ποιες είναι οι μέγιστες βροχοπτώσεις που περιμένουμε στην ευρύτερη περιοχή, να υπολογίσουμε τον όγκο και να δούμε τι διατομή χρειάζεται ώστε να εξασφαλιστεί η δίοδος του νερού στην ακραία τιμή της βροχόπτωσης, επισήμανε.
Σημείωσε δε, ότι τρεις με τέσσερις φορές στα τελευταία είκοσι με τριάντα χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο στην περιοχή και με πολύ μεγάλη τραγικότητα σήμερα, έχει έρθει το ακραίο γεγονός «και τότε ψάχνουμε να δούμε τι γίνεται, ενώ είναι προαναγγελμένο, τα πάντα είναι προκαθορισμένα».
..............
η συνέχεια εδώ

Ανταπόδοση, μια πράξη ευτυχίας! - «Έλα σήκωσε τα μάτια! Ευχαρίστησε, χαμογέλασε, ανταπόδωσε!»

Ρίνα Σερέτη

Πρόσφατα άφησα ένα παιδάκι να περάσει τον δρόμο. Δίνω προτεραιότητα πάντα στους πεζούς μα εκείνη την ημέρα ήταν αλλιώς. Ήμουν κακοδιάθετη, δυσκολευόμουν να βγάλω κάποιες δυσάρεστες σκέψεις από το μυαλό μου και όλα μου φαίνονταν μαύρα. 
Το παιδάκι μού χαμογέλασε διάπλατα και μου είπε ευχαριστώ. Ένα πρόσωπο τόσο λαμπερό θαρρείς πως οι γραμμές του χαμόγελού του θα ξεκολλούσαν για να μου δώσουν ένα φιλί!

Σκέφτηκα, τι όμορφη κίνηση η ανταπόδοση! Πράξη ευτυχίας! Του χαμογέλασα κι εγώ με το πιο γεμάτο μου χαμόγελο κι όλα μέσα μου άλλαξαν! Το χαμόγελο δεν έφυγε από τα χείλη μου εκείνη την ημέρα γιατί εκείνο το παιδί μου μετέφερε όλη του την ψυχική ζεστασιά!

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν όλοι μας ανταποδίδαμε με τον δικό μας τρόπο στην κάθε ευγενική κίνηση;
Πόσο χαρούμενη πόσο χαμογελαστή πόσο αγαλλιασμένη θα ήταν η ψυχή μας αν ανταποδίδαμε το καλό που μας κάνουν;

Πολλοί δυστυχώς έχουν συνδέσει την ανταπόδοση με χρήματα ή κάποιο δώρο αξίας. Πολλοί ντρέπονται και φοβούνται να δώσουν κάτι απλό αλλά με την ψυχής τους επειδή δεν έχει χρηματική αξία. Κάποιοι βέβαια θεωρούν πως το να τους προσφέρουν, δίχως να λένε ευχαριστώ, είναι δεδομένο! Η αλήθεια είναι πως σε έναν κόσμο τόσο σκληρό και υπολογιστικό οι πιθανότητες να σου χαμογελάσουν, να σε ευχαριστήσουν και να σε κοιτάξουν στα μάτια και όχι στα χέρια έχουν λιγοστέψει.
Μην γίνεσαι ένα με την αγέλαστη μάζα και μη φοβάσαι μήπως σε παρεξηγήσουν ή μήπως ξεχωρίσεις! Γέμισε την ζωή σου με χαμόγελα και από ψυχής πράξεις ανταπόδοσης! Θα γεμίσεις ευτυχία!
Κόψε ένα λουλούδι και πρόσφερέ το εκεί που καιρό δεν βρίσκεις τρόπο να πεις ευχαριστώ! 
Φτιάξε μια ζωγραφιά με ένα τεράστιο χαμόγελο και μάτια καρδούλες και κόλλα το στο παρμπρίζ του ανθρώπου που πάντα, όταν σε βλέπει, σε αφήνει να περάσεις τον δρόμο, στείλε ένα mail με κεφαλαίο «ευχαριστώ» στον προϊστάμενό σου που σου άλλαξε την βάρδια που ζήτησες κι ας ήταν τελευταία στιγμή, φτιάξε ένα κέικ και βάλτο σε σακουλίτσες με χρωματιστό καρτελάκι και μια ευχή και γέμισε με γλύκα όσους ανθρώπους σε έχουν βοηθήσει!

Τρόποι ανταπόδοσης πολλοί! Λόγοι ανταπόδοσης ακόμη περισσότεροι!
Εσύ θα κάτσεις στη γωνιά σου μίζερος και με κατεβασμένο κεφάλι;
Έλα σήκωσε τα μάτια! Ευχαρίστησε, χαμογέλασε, ανταπόδωσε!

«Κλότσα το το κοπρόσκυλο αγόρι μου»,
είπε ο πατέρας στο παιδί

Γράφει η Φένια Δημητριάδου

Άκουγα εδώ και καιρό για όλα τα ζωάκια που χάνονται άδικα χωρίς λόγο απλά γιατί κάποιος ενοχλήθηκε από την παρουσία τους και στο μυαλό μου οι «άνθρωποι» αυτοί ήταν απλά μεγάλης ηλικίας που έζησαν και μεγάλωσαν με την λογική ότι ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που απλά στέκεται δεμένο στην άκρη της αυλής και είναι κατώτερο από τους ανθρώπους. 

Πίστευα ότι οι αντιλήψεις αυτές είχαν αρχίσει να φθίνουν και η νέα γενιά αντιμετώπιζε διαφορετικά το ζήτημα αυτό. Και φυσικά για όσους θα βιαστούν να με βάλουν στην θέση μου δεν εννοώ όλοι να αγαπάνε ή να έχουν στα σπίτια τους ζώα εννοώ απλά να μην τα κακοποιούν απλά να τους δίνουν την ευκαιρία να ζούνε όπως τους αξίζει. 
Πριν λίγες μέρες επιβεβαίωσα πόσο λάθος ήταν όλα όσα πίστευα…. 

Είχα βγει με την μικρή μου για την βραδινή μας βόλτα. Αφού τρέξαμε, παίξαμε, μυρίσαμε, κουράσαμε τις πατούσες μας στο πάρκο αποφασίσαμε να επιστρέψουμε. 
Δίπλα μας σε λίγα μέτρα πέρασε ένας πατέρας με τον γιο του. 
Η μικρή μου καθώς έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδάκια άρχισε να κουνάει χαρωπά την ουρά της, πλησιάζοντας, όμως τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. 
Ο πατέρας είπε «Κλότσα το το κοπρόσκυλο αγόρι μου» και σε δευτερόλεπτα είχα ήδη αρπάξει από το κολάρο την μικρή για να αποφύγω την κίνηση του παιδιού. 
Εκνευρισμένη κι έτοιμη να αρχίσω τους χαρακτηρισμούς αδιαφόρησα για τον πατέρα και απευθύνθηκα στο παιδάκι. 
Γιατί πειράζεις το σκυλάκι; Και αυτό πονάει όπως και εσύ. Ξέρεις πόσο πολύ μοιάζουν οι ανάγκες σου με τις δικές του; Και αυτό έχει αισθήματα απλά δεν μπορεί να μιλήσει για να μας τα πει τα δείχνει με άλλον τρόπο. 
Η απάντησή του: «Τα σκυλιά είναι βρωμιά μόνο. Δεν χρησιμεύουν πουθενά. Ο μπαμπάς λέει ότι μπορούμε να τα κλοτσάμε γιατί είναι χαζά κι ότι και αν τα κάνουμε κάθονται». 

Έφυγα και από μέσα μου ψιθύριζα… 
Σε λυπάμαι αγόρι μου, σε λυπάμαι γιατί σε μάθανε να σκέφτεσαι έτσι γιατί από αυτήν την τόσο τρυφερή ηλικία σου κλέψανε την ευκαιρία να γνωρίσεις και να αγαπήσεις ένα ζώο γιατί και εσύ θα μάθεις τα ίδια στα δικά σου παιδιά μα πάνω από όλα λυπάμαι όλες εκείνες τις ψυχές που κάθε μέρα πληγώνονται υποφέρουν κακοποιούνται από ανθρώπους σαν εσένα!! 

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki