«Αόρατα παιδιά» - All the Invisible Children

Στην ταινία “All the Invisible Children”, 

οκτώ σκηνοθέτες ενώνουν τις δυνάμεις τους

και δημιουργούν μια σπονδυλωτή ταινία

με θέμα τα παιδιά.

Η Unicef στην έκθεσή της “Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2006, περιθωριοποιημένα και «Αόρατα» παιδιά” αναφέρεται στην ακραία κατάσταση που τα παιδιά μπορεί να γίνουν αόρατα, στην ουσία να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά μέσα στις ίδιες τις οικογένειές τους, τις κοινότητες και τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και για τις κυβερνήσεις, τους δωρητές, την κοινωνία των πολιτών, τα μέσα ενημέρωσης, τον ιδιωτικό τομέα, ακόμα και για τα άλλα παιδιά.

Για εκατομμύρια παιδιά, η κύρια αιτία της αφάνειάς τους είναι παραβιάσεις του δικαιώματός τους σε προστασία.

Πολλοί παράγοντες φαίνεται πως διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην αύξηση του κινδύνου των παιδιών να καταλήγουν στην αφάνεια: Η έλλειψη ή η απώλεια της επίσημης ταυτότητας, ανεπαρκής κρατική προστασία για τα παιδιά χωρίς γονική φροντίδα, η εκμετάλλευση των παιδιών μέσα από το trafficking και την εξαναγκαστική εργασία και η πρώιμη είσοδος των παιδιών σε ρόλους ενηλίκων όπως ο γάμος, οι επικίνδυνες εργασίες και ο πόλεμος (παιδιά στρατιώτες).

Στα παιδιά που επηρεάζονται από αυτούς του παράγοντες συμπεριλαμβάνονται εκείνα που δεν καταγράφονται ληξιαρχικά κατά τη γέννησή τους, προσφυγόπουλα και εκτοπισμένα παιδιά, ορφανά, παιδιά που ζουν στους δρόμους, παιδιά υπό κράτηση, παιδιά σε πρώιμους γάμους, επικίνδυνες εργασίες ή μαχητές και παιδιά θύματα διακίνησης και παραχώρησης για εργασία.

.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για τα παιδιά:

5.700.000 σε εξαναγκαστική εργασία και δουλεία

1.800.000 σε πορνεία και πορνογραφία

1.200.000 θύματα διακίνησης (trafficking)

600.000 σε παράνομες δραστηριότητες

300.000 σε ένοπλες συρράξεις

Θάλασσα γεμάτη θάνατο

Το πλαστικό, αυτό που οι «επιστήμονες» κατατάσσουν στις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα έχει διάρκεια ζωής έως και 600 χρόνια.
Έξι αιώνες οι άνεμοι και τα θαλάσσια ρεύματα παραλαμβάνουν πλαστικά κάθε είδους και τα ταξιδεύουν όπου δεν βάζει ο νους μας.

Αν σκεφτείτε, ότι μόνο τα τελευταία 20 χρόνια η χρήση των πλαστικών και των κάθε είδους σκουπιδιών έχει πολλαπλασιαστεί, τότε σίγουρα θα μπορούσατε να αναλογιστείτε, ότι ο όγκος αυτών των συσσωρευμένων υλικών θα πρέπει να είναι ανυπολόγιστος και σίγουρα θα έπρεπε να νοιώθετε το κρύο ιδρώτα να σας περιλούζει.

Θα βλέπατε με τη φαντασία σας μία νέα ήπειρο να γεννιέται. Θα βλέπατε να αναδύεται από τα βάθη του ωκεανού ένα τέρας που μεγαλώνει ανεξέλεκτα όπως ακριβώς ο καρκίνος μεγαλώνει και εξολοθρεύει τα υγιή κύτταρα, μέχρις ότου ο ζωντανός οργανισμός που προσβλήθηκε από αυτή την νόσο να λυγίσει και να πεθάνει.

Εφιάλτες!!!

«Εάν ο Κολόμβος σαλπάριζε με τις τρεις καραβέλες του από τη Palos Frontera [στη ατλαντική ακτή της Ανδαλουσία] και διέσχιζε τον Ατλαντικό, δεν θα σταματούσε στις ακτές της αμερικάνικης ηπείρου, εφόσον τις έχει ήδη ανακαλύψει εδώ και πεντακόσια δέκα έξι έτη, αλλά θα διέσχιζε το κανάλι του Παναμά, προς αναζήτηση των Ινδιών, έτσι όπως ήταν και ο αρχικός προορισμός του. Όμως δεν θα τα κατάφερνε γιατί στα μισά του δρόμου θα έπεφτε πάνω σε μια νέα ήπειρο. Πρόκειται για τη «μεγάλη πλάκα των σκουπιδιών του Ειρηνικού», η «έβδομη ήπειρος», που διαμορφώνεται επί του παρόντος μεταξύ των ακτών της Χαβάη και της Βόρειας Αμερικής, από τα εκατομμύρια τόνων των πλαστικών σκουπιδιών που μεταφέρονται από τα ωκεάνια ρεύματα. Σ' αυτήν την περιοχή του κόσμου, τα ρεύματα γυρνούν με ωρολογιακή φορά, σε έναν νοητό ατέρμονα κοχλία, και όπως ο άνεμος σπρώχνει χαρτιά ή φύλλα στη γωνιά μιας πλατείας έτσι και σ αυτή τη γωνιά του ωκεανού ένας δυνατός στρόβιλος στροβιλίζει τα πλαστικά σκουπίδια που έρχονται από τις ακτές ή από τη ναυσιπλοΐα και τα συσσωρεύει χρόνο με το χρόνο.

Ένας δαίμονας, γνήσιος γιός της χλιδής και της αφροσύνης των πλουσίων του κόσμου μας, με αυτή τη τρομαχτική πρώτη ύλη κατασκεύασε μια νέα ήπειρο 3,43 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (ίση με το ένα τρίτο της Ευρώπης ή έξι φορές παραπάνω από τη Γαλλία).

Συντρίμμια που δηλητηριάζουν την τροφική αλυσίδα

Δεν είναι βέβαια μόνο θέμα αισθητικής, απλώς δηλαδή ένα βουνό σκουπιδιών μέσα στη θάλασσα. Όχι, όπως προείπαμε, είναι ένα καρκίνος που μεγαλώνει εις βάρος των υγιών κυττάρων ενός άρρωστου οργανισμού.

Μετράμε σ' αυτό το μέρος του ωκεανού έξι τόνους πλαστικού για έναν τόνο πλαγκτόν.Οι βλάβες που προκαλούνται στη θαλασσινή ζωή θα είναι σύντομα ανεπανόρθωτες, προειδοποιούν οι ειδικοί. Πράγματι, καθώς τα πλαστικά δεν είναι βιοδιασπώμενα και η μέση διάρκεια ζωής τους υπερβαίνει τα πεντακόσια χρόνια, στο νήμα του χρόνου αποσυντίθενται σε όλο και περισσότερο μικρά κομμάτια χωρίς να αλλάζει η μοριακή δομή τους. Με το πέρασμα του χρόνου εμφανίζονται κολοσσιαίες ποσότητες ενός είδους πλαστικής άμμου που μπερδεύεται με την τροφή των ψαριών και των πουλιών. Η άμμος αυτή ούτε χωνεύεται ούτε αποβάλλεται αλλά συσσωρεύεται μέσα στα στομάχια των ζώων, που στο τέλος πεθαίνουν από υποσιτισμό.Επιπλέον, αυτά τα «μαργαριτάρια» δρουν σα σφουγγάρια που φιξάρουν πολλές τοξίνες σε αναλογίες μερικά εκατομμύρια φορές πάνω του φυσιολογικού, όπως το DDT (dichlorodiphényltrichloréthane,) ή τα PCB (polychlorobiphényles). Η Greenpeace έχει μετρήσει τουλάχιστον 267 θαλασσινά είδη σοβαρά επηρεασμένα από αυτό το είδος δηλητηρίασης.
Ίσως ένας Ηρακλής να μπορούσε να καθαρίσει αυτόν το τρομαχτικό Στάβλο του Αυγεία, αν σταματούσε από τη μια στιγμή στην άλλη τη χρήση των πλαστικών και αν ξόδευε μερικά τρισεκατομμύρια ευρώ, για να ανοίξει μια τρύπα όσο το ένα τρίτο της Ευρώπης και να θάψει την βρώμα των ανθρώπων των τελευταίων 50 χρόνων!!! Όταν, αυτός ο Ηρακλής μας τιμήσει με την παρουσία του και τη δράση του, τότε όλα τα προβλήματα του οίκου μας θα λυθούν! Μέχρι τότε, υπομονή και ψυχραιμία!

Σημείωση: Η ABC είναι μια ισπανική εφημερίδα φιλοβασιλική με 267.000 φύλλα κυκλοφορίας.
Το άρθρο, μεταφρασμένο στα γαλλικά, δημοσιεύτηκε στη ηλεκτρονική έκδοση του LE COURRIER INTERNATIONAL την 25/03/2008.