Ο χειρότερος εχθρός του αθλητισμού είναι ο πρωταθλητισμός.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΘΩΑ -ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ- ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ (χωρίς, δα, να απαιτείται, π.χ. και καμία δικαστική απόφαση για να το πιστοποιήσει αυτό), ως πιθανός γονιός, μια υπόσχεση δίνω στον εαυτό μου και τη δίνω με όση ειλικρίνεια και δύναμη ψυχής έχω:

Ό,ΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, σε οποιοδήποτε σπορ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.

Αλλά ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΠΟΡ, ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠ’ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ!

Υπό το βάρος, αν μη τι άλλο, της εμπειρίας 23 «συντάξιμων» ετών στο αθλητικό ρεπορτάζ, στο ίσως φτωχό μου μυαλό, ταξινομώ τον πρωταθλητισμό, ειδικά σε κάποια συγκεκριμένα σπορ, στο ίδιο γένος με την κατάχρηση ουσιών (καπνού, ναρκωτικών, αλκοόλ) την αμορφωσιά και τον κ-οπαδισμό οιουδήποτε είδους.

Ο αθλητισμός σε φέρνει σε επαφή με τα σημαντικότερα από τα ψυχικά χαρίσματα που ήδη έχεις και καλλιεργώντας αυτά, σου δημιουργεί κι άλλα τόσα.

Κι επειδή, μέσω της ευεξίας, της κοινωνικότητας και της υγείας που σου προσφέρει σε κάνει να αγαπάς το σώμα σου, σε υποχρεώνει να το σέβεσαι κιόλας.

Όποιος σέβεται το σώμα του, σέβεται και τον εαυτό του. Συνεπώς και τους άλλους.

Ο πρωταθλητισμός επιδιώκει να σε κάνει απλώς”πρώτο” και μόνο αυτή την ανάγκη σου καλλιεργεί: να είσαι πρώτος. Με κάθε τρόπο. Με κάθε μέσον. Με κάθε κόστος. Κυρίως, δε, μισώντας κατά βάθος το σώμα σου, θεωρώντας το “εμπόδιο” που πρέπει να ξεπεραστεί, φυλακή απ’ τα όρια της οποίας οφείλεις να αποδράσεις και όχι αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξής σου. Όποιος μισεί το σώμα του, μισεί και τον εαυτό του. Και συνεπώς και τους άλλους.

Οι “μοναχικοί δρόμοι μέχρι τη δικαίωση whatever it takes” γίνονται ίσως πιασάρικα φιλμ για τους γελοίους Αμερικανούς που πρεσβεύουν τη μεγαλύτερη μ...κία όλων των εποχών, το “ο πρώτος είναι όλα, ο δεύτερος τίποτε”, αλλά ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο θέλω εγώ τουλάχιστον ν’ αρχίσουν ποτέ να σκέφτονται ή να δρουν τα παιδιά μου, ΔΕΝ είναι. Κατάρα το θεωρώ κάτι τέτοιο και γι’ αυτό λέω πώς, Ό,ΤΙ περνάει από το χέρι μου για να μην τους συμβεί, θα το κάνω.

Επειδή, όμως, «Αιών παις έστι παίζων, πεσσεύων· παιδός η βασιληίη», μακάρι, μαζί με όσα θα κάνω εγώ, να βοηθήσει και η ίδια η ζωή να μη δω ποτέ τα παιδιά μου:

ούτε (κατα)χρήστες ουσιών,

ούτε αμόρφωτους ή ημιμαθείς ενήλικες,

ούτε μονομανή, φανατισμένα «πρόβατα»

ούτε πρωταθλητές σε κάποια συγκεκριμένα σπορ.

Ούτε, πολύ περισσότερο, και τα τέσσερα μαζί…

Το blog είναι, όπως πάντοτε, ανοιχτό στα σχόλια και τις απόψεις σας…

http://markakis.yooblog.gr/2007/10/31/124/

Πάνω από 1.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε ώρα στον κόσμο

Πάνω από 1.000 παιδιά κάτω των 5 χρόνων πεθαίνουν κάθε ώρα σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν είχαν πρόσβαση σε εύκολες παροχές χαμηλού κόστους.
Σχεδόν 20.000.000 μικρά παιδιά είναι δυστροφικά κι έτσι πιο ευάλωτα σε ασθένειες και σε πρόωρο θάνατο, ενώ 250.000.000 στις αναπτυσσόμενες χώρες εργάζονται, πολλά από αυτά μάλιστα σε συνθήκες που θυμίζουν σκλαβιά.

Συγκλόνισε και ταρακούνησε χθες η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, Μαρία Δεληβοριά - Παπαδοπούλου, η οποία αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Στην εκδήλωση που έγινε η κ. Δεληβοριά μίλησε με θέμα «Οράματα και προοπτικές για τα παιδιά του κόσμου» και σόκαρε με τα στοιχεία που παρουσίασε και δείχνουν ότι τα παιδιά σήμερα σε πολλά σημεία του κόσμου στερούνται την παιδική τους ηλικία.

Οργή

Οργή και αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι σε δεκάδες χώρες του κόσμου περίπου 300.000 παιδιά συμμετέχουν στον πόλεμο και υπηρετούν ως στρατιώτες σε ένοπλες συγκρούσεις.
Μικρά παιδιά είναι εκτεθειμένα όχι μόνο στον θάνατο, αλλά και σε φοβερό ψυχολογικό πόλεμο, ενώ επιπλέον χειραγωγούνται και ωθούνται στη διάπραξη θλιβερών πράξεων.

«Ολα αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν τη στέρηση, την κακοποίηση, την εκμετάλλευση και δυστυχώς ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς στα περισσότερα μέρη του κόσμου», δήλωσε η κ. Δεληβοριά.
Κοντά σε αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα παιδιά του δρόμου, τα αγόρια και τα κορίτσια που θεωρούν ως σπίτι τους τον δρόμο. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια τον αριθμό αυτών των παιδιών, εκτιμάται όμως ότι είναι 40.000.000 στη Λατινική Αμερική, 20-30.000.000 στην Ασία και 10.000.000 στην Αφρική. Πρόκειται για παιδιά που προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες, ή από γονείς που επίσης ζουν στον δρόμο.
«Τα παιδιά του δρόμου είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε διανοητικές διαταραχές και άλλα νοσήματα, επειδή ζώντας στους δρόμους είναι απροστάτευτα και εκτεθειμένα σε ανθυγιεινές συνθήκες ζωής και εργασίας, σε κατάχρηση ναρκωτικών, λοιμώδη νοσήματα, υποθρεψία, ατυχήματα και βία», είπε η κ. Δεληβοριά.
Απαντώντας στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά του κόσμου, τόνισε ότι χρειάζονται τροφή, κατάλυμα, ιατρική φροντίδα και εκπαίδευση,

αλλά πάνω απ όλα έχουν ανάγκη την πατρική και μητρική αγάπη, εν τέλει

την αγάπη όλων μας.
Τα παιδιά είναι ευάλωτα σε όλα τα ερεθίσματα που δέχονται. Αν πάρουν αγάπη, θα δώσουν αγάπη, αν πάρουν βία, θα γίνουν βίαια κι αν μεγαλώσουν με πόνο, θα μάθουν να μισούν.

πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8400&pubid=796447#

Το Ολυμπιακό Ιδεώδες των Φαρμακοβιομηχανιών !

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,



Θυμάστε αλήθεια την βιονική αμερικάνα Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ;

Θυμάστε κάποτε, στην αρχή της καριέρας της, που την θαυμάζαμε μόνο για τα ..μπλέ ή κίτρινα μαλλιά της, τα τεράστια νύχια της 15 εκατοστών, και τις εκκεντρικές εμφανίσεις της στους στίβους; Μέχρι που, ώ του θαύματος, στη Σεούλ το 88, έσπασε κάθε παγκόσμιο ρεκόρ, που αμφίβολο είναι αν ποτέ καταρριφθούν τα ρεκόρ της από γυναίκα…

Παρακαλώ, 10.49'' στα εκατό…, όταν νεαροί 18χρονοι άρρενες αγωνίζονται να κατέβουν τα 11 δευτερόλεπτα.

Χωρίς ντόπα φυσικά…Μόνο με μια κουταλιά ζάχαρη!

Μήπως ξέρετε και πού βρίσκεται η εν λόγω παγκόσμια ρέκορντγουμαν;

Δεν πέρασαν δέκα χρόνια και η υπέροχη «Φλο-Τζο» μόλις στα 39 της, πέθανε από ανακοπή…και με σάπιο συκώτι.. Τα ρεκόρ της έζησαν περισσότερο από την ίδια.

Και μια λεπτομέρεια. Ενώ ο κόσμος βούιζε, ενώ όλοι μιλούσαν για την ξαφνική ..ντοπάνοδο της «Φλο-Τζο», αυτή ποτέ δεν συνελήφθη ντοπαρισμένη.

Τα μετάλλια της και τα παγκόσμια ρεκόρ της υπάρχουν, είναι εκεί, παγκόσμια σύμβολα του... Ολυμπιακού Ιδεώδους...



Η συνέχεια στο Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ