Το πανί κάτω απ' τη σέλα του γαϊδάρου

Κάποτε ζούσε μια οικογένεια. 

Μαζί της έμενε και ο παππούς.
Όταν ο παππούς γέρασε για τα καλά, ο γιος του σκέφτηκε να τον βάλει να μείνει στο στάβλο μαζί με τα γαϊδουράκια.
Δεν πείραζε τον παππού μια και ήταν καλοκαίρι και είχε ήλιο. 

Όταν όμως ήρθε ο χειμώνας ο παππούς άρχισε να κρυώνει. 

Μια μέρα, λοιπόν, όταν το εγγονάκι του τον επισκέφτηκε στο στάβλο για να δει αν είναι καλά, ο παππούς του είπε: 

- Κρυώνω πολύ! Φέρε μου, σε παρακαλώ, κάτι να σκεπαστώ.
Το εγγονάκι πήγε στον πατέρα του και του είπε:
- Μπαμπά, ο παππούς κρυώνει. Τι να του πάρω να σκεπαστεί;
- Άσε με τώρα! Με καθυστερείς από τις δουλειές μου. Άντε, πάρε του το πανί που βάζουμε κάτω από τη σέλα των γαϊδουριών.

Το εγγονάκι πήρε το πανί αλλά πριν σκεπάσει τον παππού το έκοψε στη μέση. 

Ο πατέρας του τον ρώτησε:
- Τι κάνεις; Γιατί κόβεις το πανί στη μέση;
Το παιδί απάντησε:
- Με το μισό θα σκεπάσω τον παππού και το υπόλοιπο θα το φυλάξω για εσένα. Όταν γεράσεις, θα μένεις στο στάβλο, θα κρυώνεις και εγώ θα σε σκεπάσω!

dim-alambra
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Λουλούδια στην κόλαση της Μόριας...

Τα λουλούδια ανθίζουν ακόμα στην κόλαση της Μόριας

Είδα αυτή τη φωτογραφία στη σελίδα no borders και στα αλήθεια συγκινήθηκα.

Μέσα στην κόλαση της Μόρια, εκεί που η ζωή δεν κοστίζει τίποτε, εκεί που γράφονται οι πιο μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας, ένας πατέρας προσπαθεί να σώσει την ψυχή των παιδιών του.

Ένας πρόσφυγας, ξεριζωμένος, περιφρονημένος, στοχοποιημένος ως εχθρός, φύτεψε λίγα λουλούδια. Για δες, έκανε φράχτη με άδεια μπουκάλια και έβαλε χρώμα στη μαυρίλα, χρωμάτισε με πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, άσπρο, μωβ τη σκοτεινή πραγματικότητα. 

Θέλησε τα παιδιά του να συνεχίσουν να ονειρεύονται, θέλησε τα μάτια των παιδιών να μη συνηθίσουν το μαύρο και την ασχήμια, να βλέπουν τη χρωματιστή ομορφιά των λουλουδιών και να ελπίζουν στην ομορφιά της ζωής.
Συνάνθρωπέ μας, σε ευχαριστούμε για το μάθημα ζωής που μας δίνεις.
Katsiveli Matina

mygdalia

Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού ο κόσμος μοιάζει με ανεξερεύνητη γη

Ξέρω πόσο χαρούμενο σε κάνω όταν κάθεσαι και με κοιτάς με τις ώρες ενώ εγώ κοιμάμαι, ξέρω πόσο αγχώνεσαι όταν εγώ αρνούμαι πεισματικά να δεχτώ οποιοδήποτε φαγητό, εκτός από τα αγαπημένα μου ζελεδάκια. Επίσης καταλαβαίνω πως με νοιάζεσαι όταν είμαι άρρωστο και με φροντίζεις τρυφερά.

Από τη στιγμή που ήρθα στη ζωή σου, γνωρίζω πολύ καλά πως εσύ είσαι ο άνθρωπος που θα με κάνει να νιώσω, να μάθω, να δημιουργήσω. Είσαι ο άνθρωπος που θα μου αφήσεις τα ίχνη σου για να τα ακολουθήσω, και ύστερα δειλά καθώς θα χάνονται από μπροστά μου, θα κάνω τα δικά μου σταθερά βήματα. Είσαι εκείνος ο μοναδικός για μένα, είσαι το είδωλό μου κι εγώ ο καθρέφτης σου.
Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να πεις, ακόμα και τον τρόπο που βρίσκεις για να επικοινωνείς, εγώ τον καταγράφω σε μια ταινία που έχω μέσα μου για να μη χάσω στιγμή, και τα βράδια που κοιμάμαι και το μυαλό μου ηρεμεί, την βάζω να παίζει, για να μπορέσω σιγά σιγά να καταφέρω να γίνω το αντίγραφό σου. Νιώθω πως με αγαπάς περισσότερο και από τον ίδιο σου τον εαυτό και γνωρίζω πως κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είμαι ευτυχισμένο.

Υπάρχουν όμως μερικές φορές που με μπερδεύεις και θέλω πολύ να στις μοιραστώ. Όταν εγώ γκρινιάζω και απαιτώ, θέλω να προσπαθείς να με ηρεμείς με τον δικό σου ξεχωριστό τρόπο που μόνο εσύ μπορείς και όχι να μου ενισχύεις αυτή τη συμπεριφορά μου, αφήνοντάς με να κλαίω ή δίνοντάς μου τελικά αυτό που ζητώ, σου λέω θα το ξανακάνω.

Όταν δεν ακούω αυτό που θες να μου πεις, μην νομίζεις ότι θα το καταλάβω αν το πεις πιο δυνατά, αυτό που αντιλαμβάνομαι τελικά είναι ένα θυμωμένο πρόσωπο και μια έντονη βαβούρα γύρω του, που εκτός ότι δεν ακούω λέξη, μου δημιουργεί θλίψη. Μπορείς να πάρεις ένα διάλειμμα από αυτή την συμπλοκή και να επιστρέψεις να μου το εξηγήσεις, αν πάλι δεν το αντιληφθώ μάλλον στην ταινία μου έχει καταγραφεί κάτι που έχω δει και πρέπει να το διορθώσεις.
Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος και θέλω να τον περνώ όσο πιο ουσιαστικά γίνεται. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να βομβαρδίζομαι από καθημερινές δραστηριότητες με άλλους ανθρώπους για να γίνω πιο έξυπνος. Έξυπνο θα με κάνεις εσύ διαβάζοντάς μου πολλά παραμύθια, κάνοντάς μου πολλές αγκαλιές, παίζοντας εσύ μαζί μου, και αφήνοντας εμένα να παίζω μόνο μου καθώς η συντροφιά σου θα υπάρχει στο χώρο μας.

Αν με αφήσεις να παίζω με τις ώρες και ύστερα κουρασμένο να κοιτάζω το ταβάνι νομίζοντας εσύ πως εγώ βαριέμαι, στο επόμενο λεπτό θα είναι το κίνητρο μου να ανακαλύψω ένα καινούριο παιχνίδι και να απορροφηθώ. Για σένα θα είναι μια παιγνιώδης διάθεση, για μένα θα είναι ένα βήμα για να ανακαλύψω τον κόσμο. Είμαι ένα παιδί, και όλα γύρω μου μπορώ να τα αντιληφθώ μόνο μέσω του παιχνιδιού όπως έκανες και εσύ όταν ήσουν παιδί. Είμαι ένα παιδί, ένα ευτυχισμένο παιδί, είμαι ένα παιδί, το δικό σου παιδί.

Νατάσσα Σκούρου
enallaktikidrasi.com
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι