Friday 5 February 2021

Δίχρονα παιδάκια: Οι μικροί αναρριχητές

Το μωρό έμαθε να περπατάει και η χαρά της μαμάς είναι μεγάλη. Μόνο που πια... σκαρφαλώνει κιόλας. 

Και σκαρφαλώνει όπου βρει: στα κάγκελα της κούνιας του, στον καναπέ του σαλονιού, στα τραπεζάκια. 

Και τώρα; Τι κάνουμε;

Ας έχουμε υπόψη μας ότι το σκαρφάλωμα αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο στην ανάπτυξη του παιδιού. 

Και αυτό ξεκινά γύρω στους 18 μήνες, όταν αποκτά καλύτερο έλεγχο του σώματός του, μπορεί πλέον να πετά μακριά την μπάλα του και να τρέχει χαρούμενο στο πάρκο.

Το σκαρφάλωμα είναι ο κατάλληλος τρόπος για:


- Να ενδυναμώσει το σώμα του
- Να βελτιώσει την ευλυγισία και την ισορροπία του
- Να εξοικειωθεί με το περιβάλλον
και
- Να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει η μαμά του μικρού αναρριχητή:


1. Να του απαγορεύει το σκαρφάλωμα. Το πιο πιθανό είναι να σκαρφαλώνει τελικά ακόμα περισσότερο καθώς έτσι έχει πάνω του την προσοχή της μαμάς.
2. Να το αφήνει να μένει μόνο του στο δωμάτιο. Ναι, η μαμά, ή όποιος προσέχει το παιδί, πρέπει να είναι συνεχώς δίπλα του.

Και τι να κάνει η μαμά:

1. Να φροντίζει να βγαίνει έξω με το παιδί, να πηγαίνει στην παιδική χαρά, να κάνει αναρρίχηση σε ειδικούς τοίχους, να εκτονώνει την ανάγκη του για παιχνίδι.
2. Να έχει έπιπλα, όπως βιβλιοθήκες ή συρταριέρες, καρφωμένα σταθερά στον τοίχο.
3. Να έχει χαμηλώσει τα κάγκελα της κούνιας, εάν το παιδί κοιμάται εκεί. Είναι το αγαπημένο του σκαρφάλωμα, οπότε ας το διευκολύνουμε λίγο, τι λέτε;

mothersbird
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Αν είσαι καλό παιδί»

Ένα κείμενο-γροθιά στη σιωπή και την ανοχή 
απέναντι σε κάθε μορφή βίας
Τις τελευταίες μέρες, με όλες αυτές τις καταγγελίες που έρχονται στο φως για κάθε μορφή βίας και παρενόχλησης στους εργασιακούς χώρους, σκέφτομαι πόσο πολύ συντηρούμε με την σιωπή και την ανοχή μας, τον ρόλο του καλού παιδιού που μας μάθανε να είμαστε από τα γεννοφάσκια μας, όταν δεν πάμε κόντρα σε αυτή τη φωνή που μας λέει πως:

Αν είσαι καλό παιδί, θα σου πάρω σοκολάτα...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σου φέρει δώρο ο Άγιος Βασίλης...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε αγαπάει η δασκάλα σου...
Αν είσαι καλό παιδί, θα κοιμηθούμε το βράδυ αγκαλίτσα...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σου πάρουμε το ποδήλατο που θέλεις...
Αν είσαι καλό παιδί, θα πάμε έξω για φαγητό...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σου δώσω το κινητό μου να παίξεις...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε αγαπάμε...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε αγαπάει κι ο Θεός...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σου μιλάω με λιγότερη αγένεια...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε χτυπάω λιγότερο...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε βιάζω λιγότερο...
Αν είσαι καλό παιδί, δεν θα σε μαρτυρήσουμε...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε εξυπηρετήσουμε...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σου δώσουμε τη δουλειά που έτσι κι αλλιώς δικαιούσαι...
Αν είσαι καλό παιδί, δεν θα σε απολύσουμε...
Αν είσαι καλό παιδί, θα σε έχουμε φίλη μας...
Αν είσαι καλό παιδί, δεν θα φωνάζουμε μέσα στα μούτρα σου "πόσο άχρηστη είσαι"...
Αν είσαι καλό παιδί, θα έχεις μέλλον...
Αν είσαι καλό παιδί θα ζήσεις μια ζωή που θα νομίζεις φαντάζει υπέροχη...

Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα παιδιά.

jenny

Ό,τι δίνεις παίρνεις…

Τελικά παίρνεις ό,τι δίνεις; Μπα, όχι, δε νομίζω… Τουλάχιστον όχι στην ίδια μορφή, την ίδια στιγμή ή τουλάχιστον όχι από την ίδια πηγή.

Άλλωστε αυτό είναι πολύ δύσκολο. Είμαστε πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο για να συμβεί αυτό. Ποτέ αυτό που δίνει ο ένας δεν μπορείς να το αντιστοιχίσεις με αυτό που δίνει ο άλλος. Μόνο ένας καθρέφτης μπορεί να λειτουργήσει έτσι.

Και δίπλα σ’ αυτά που δίνεις και σ’ αυτά που παίρνεις, βρίσκεται αυτό που περιμένεις να πάρεις ή αυτό που ζητάς να πάρεις ως αντάλλαγμα. Και αυτό που περιμένεις ή ζητάς τις περισσότερες φορές θέλεις να είναι σαν το δικό σου.

Τότε είναι που μένεις γυμνός, μέσα στην απογοήτευση και δυστυχισμένος. Γιατί σε όλη σου τη ζωή, είτε έχεις μάθει να παίρνεις χωρίς να έχεις δώσει τίποτα, είτε έχεις μάθει να ζητάς ανάλογα με αυτά που δίνεις.

Πρέπει λοιπόν να μάθεις να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Δεν είναι λαϊκή αγορά η ζωή. Ούτε εσύ έμπορος, να πουλάς και να λαμβάνεις το αντίτιμο.

Και από την άλλη, να μάθεις να δέχεσαι χωρίς να νιώθεις την υποχρέωση να δώσεις αντάλλαγμα. Να μάθεις ότι δεν αγοράζονται τα πάντα και ότι δεν υπάρχει μια τιμή για τα πάντα.

Τότε μπορείς να νιώσεις ελεύθερος, αληθινός και πραγματικά πλούσιος. Και τότε όσα έχεις δώσει, θα σου επιστραφούν και με το παραπάνω.

Σκαρλάτος Παναγιώτης, Ψυχολόγος

citypatras
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki