Wednesday 30 November 2022

1. Έχεις τις βελόνες, έχεις και το νήμα... 2. «Η ζωή είναι σαν αυτό το πλεχτό.»

Το τι θα κάνεις με αυτά είναι δική σου απόφαση
Έχεις δυο μεγάλες βελόνες και νήμα.
Με αυτές τις βελόνες μπορείς να τρυπηθείς
ή να τα μπήξεις με δύναμη στη σάρκα σου μέχρι να ματώσεις.
Μπορείς όμως και να αφήσεις τις βελόνες και να πάρεις το νήμα
και να το τυλίξεις σφιχτά στο λαιμό μέχρι να πνιγείς.

Μπορείς όμως και να πλέξεις.
Γιατί όχι; Μπορείς να πλέξεις ό,τι θέλεις, όπως θέλεις, με όποια ταχύτητα θέλεις.
Σου έδωσαν τα εργαλεία, αλλά εσύ θα αποφασίσεις πως θα τα χρησιμοποιήσεις.
Αποφάσισες;

«Η ζωή είναι σαν αυτό το πλεχτό.»
Και ρώτησε ο νέος τη μάνα του που καθόταν κι έπλεκε ήσυχα στον καναπέ το πλεχτό της, εξοργισμένος από τα περίσσια νιάτα του που παρ' όλο τους το εύρος δεν χωρούσαν το νόημα της ζωής:
— Και δε μου λες ρε μάνα, τι είναι η ζωή; Εσύ ξέρεις;
— Ε, γιε μου, του απάντησε η μάνα καθώς συνέχισε να πλέκει δίχως σταματημό.
«Η ζωή είναι σαν αυτό το πλεχτό. Έρχεσαι στον κόσμο και σου δίνεται ένα κουβάρι κάτι να το κάνεις. Ξεκινάς και πλέκεις και το μόνο που έχεις στο νου σου είναι να το πλέξεις όσο καλύτερα μπορείς. 
Να καταφέρεις το σχέδιο που έχεις στο νου σου, να μην αφήσεις κενά, οι κόμποι σου να είναι περιποιημένοι και κρυμμένοι. 
Ε, και καθώς περνούν τα χρόνια, το μόνο που αλλάζει καθώς πλέκεις το πλεχτό σου, είναι πως αρχίζεις και ρίχνεις κλεφτές ματιές στο κουβάρι που τελειώνει και σε πιάνει μια αγωνία μήπως δε σου φτάσει η κλωστή να το τελειώσεις. Αυτή είναι η ζωή γιε μου...»
..............................
    Η διήγηση αυτή ουδόλως φανταστική είναι. Μου την ανέφερε ο καρδιακός  φίλος Γ. που είναι σήμερα ένας ωραίος άνθρωπος που αρχίζει και κοιτά μήπως τελειώσει το κουβάρι του  και αγωνιά αν θα του φτάσει η κλωστή. Κι εγώ γελώ μαζί του, γιατί ακόμα δεν καταλαβαίνω.

Ο Άγιος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος (και για παιδιά)

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. 
Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.
................
η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Tuesday 29 November 2022

Δεν πειράζει, κ. Λεοντή... «Πού να χωρέσει τ΄ όνειρo...;»

Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι που είχες
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες, για μας τους δυο.

Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν’ αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες για μας τους δυο.

Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς
Μουσική: Χρήστος Λεοντής 
Στίχοι: Μιχάλης Παπανικολάου 
Eρμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος - Μανώλης Μητσιάς, Δώρος Δημοσθένους, Γιάννης Κούτρας, Ιωάννα Φόρτη, Μαρία Σουλτάτου και χορωδία 
Δίσκος: Τραγούδια ευφρόσυνα. 
Ωδείο Ηρώδου του Αττικού 2005

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τεχνικές αυτών που θέλουν να σας εκμεταλλευτούν

    Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, εάν τους δοθεί η ευκαιρία, θα προσπαθήσουν να σας εκμεταλλευτούν. 
Η γνώση αποτελεί την καλύτερη άμυνα, γι’ αυτό χρήσιμο είναι να γνωρίζετε κάποιες από τις τεχνικές που θα χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν τον σκοπό τους.

1. Αξιοποιούν την αδυναμία σας, όταν έχετε έλλειψη χρόνου ή είστε κουρασμένοι.
    Την κατάλληλη στιγμή θα προσπαθήσουν να σας πείσουν να δεσμευτείτε για κάτι, που υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχατε αρνηθεί. Η κατάλληλη στιγμή είναι συνήθως όταν βιάζεστε ή είστε πνευματικά κουρασμένοι.
Παράδειγμα:
Την Παρασκευή, καθώς φεύγετε από το γραφείο, ο συνάδελφός σας ρωτάει αν θα μπορούσατε την επόμενη εβδομάδα να κάνετε μία δικιά του δουλειά, αφού αυτός θα λείπει διακοπές.
“Φυσικά, μπορώ” απαντάτε βιαστικά. “Στείλε μου με ένα e-mail με τις λεπτομέρειες.”
Τη Δευτέρα το πρωί που θα διαβάσετε το email θα συνειδητοποιήσετε ότι πρόκειται για σημαντικές και δύσκολες εργασίες, και θα μετανιώσετε που δεσμευτήκατε.

2. Παραποιούν δεδομένα και γεγονότα.
    Συχνά συμβαίνει κάποιος να επιχειρηματολογεί αναφέροντας κάτι αναληθές ως γεγονός.
Παράδειγμα:

“Μην το δέχεσαι μόνο και μόνο επειδή το λέω, να ξέρεις ότι 9 στους 10 γιατρούς συμφωνούν ότι αυτό το χάπι διατροφής είναι ασφαλές.”
Όμως, το στατιστικό στοιχείο που συνήθως χρησιμοποιούν είναι αυθαίρετο.

3. Χρησιμοποιούν περίπλοκες έννοιες για να εξηγήσουν κάτι απλό.
    Ειδικά στον χώρο της υψηλής τεχνολογίας , η χρησιμοποίηση τεχνικών και πολύπλοκων όρων ακόμα και στην Αγγλική γλώσσα, είναι μια τακτική που χρησιμοποιοείται συχνά για να συμφωνήσετε με κάτι που δεν κατανοείτε πλήρως.
Παράδειγμα:
“Το dynamic flow capacity matrix χρησιμοποιεί πρωτόκολλο απαράμιλλης αντοχής σε downtime.”

4. Εκμεταλλεύονται την θέσης εξουσίας.
    Είναι πολύ πιο πιθανό να πειστείτε από κάποιον που σας αρέσει ή από κάποιον που κατέχει θέση εξουσίας .
Παράδειγμα:
Ένας αστυνομικός σας λέει «Πρέπει και είναι νόμιμο να ψάξω το διαμέρισμά σας.» 
Δεδομένου της ιδιότητας του ως αστυνομικός (παρόλο που δεν σας δείχνει το ένταλμα έρευνας) πιστεύετε ότι πρέπει να λέει την αλήθεια.

5. Ζητούν αρχικά κάτι υπερβολικό.
    Πρώτα ζητάει κάτι υπερβολικό το οποίο φυσικά θα αρνηθείτε. Στη συνέχεια, προσποιούμενος τον απογοητευμένο, ζητάει κάτι που είναι πιο λογικό.
Παράδειγμα:
- Θα μου δανείσεις 1000 ευρώ;
- Δυστυχώς δεν μου το επιτρέπουν τα οικονομικά μου.
- Καλά, θα μπορούσες να μου δανείσεις τουλάχιστον 300 ευρώ;

6. Αναφέρουν αυθαίρετα συμπεράσματα.
    Όταν κάποιος προσπαθεί να σας πείσει, αναφέροντας αυθαίρετα συμπεράσματα που δεν σχετίζονται με αυτό για το οποίο θέλει να σας πείσει.
Παράδειγμα:
«Αυτή η παιδική τροφή είναι εμπλουτισμένη με βιταμίνες και μέταλλα. Είναι εξαιρετικά υγιεινή. Εάν συνεχίσετε ν’ αγοράζετε άλλα είδη παιδικών τροφών, τότε διακινδυνεύετε την υγεία του μωρού σας.»

7. Δημιουργούν την ψευδαίσθηση της έλλειψης.
    Αν για ένα προϊόν δεν υπάρχει διαθεσιμότητα, θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη ζήτηση γι' αυτό, έτσι δεν είναι; Πολλές φορές η έλλειψη διαθέσιμων προϊόντων είναι τεχνητή και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα . Τα προϊόντα (και οι ευκαιρίες), μας φαίνονται πολύ πιο ελκυστικά, όταν νομίζουμε ότι υπάρχει περιορισμένη διαθεσιμότητα.
Παράδειγμα:
«Τελευταία ημέρα πωλήσεων! Περιορισμένη διαθεσιμότητα! Προλάβετε, πριν ξεπουλήσουμε!»

8. Παρουσιάζουν κάπως καλύτερη την πραγματικότητα.
    Πολλές φορές προσπαθούν να σας πείσουν για κάτι που δεν είναι ακριβώς όπως το θέλετε, παρουσιάζοντας τα δεδομένα καλύτερα από ότι πραγματικά είναι.
Παράδειγμα:
«Θα είναι όλα έτοιμα σε πέντε λεπτά.»
Έτσι ακούγεται πολύ καλύτερα από από ότι αν έλεγε την πραγματικότητα : «σε δεκαπέντε λεπτά».

9. Το τεκμήριο της ενοχής.
    Όταν προβάλει κάποιον ισχυρισμό που αυτομάτως εικάζει και την ενοχή σας.
Παράδειγμα:
«Είδα τους μώλωπες στην πλάτη του γιου σας. Δεν πιστεύετε ότι είναι κακό να χτυπάτε ένα παιδί;»

10. Ο εκφοβισμός και η λύση.
    Παίζοντας με τα συναισθήματα σας και προξενώντας το αίσθημα του φόβου. Έτσι είστε πιο έτοιμος να αποδεχτείτε την πρόταση που σας κάνει στην συνέχεια.
Παράδειγμα:
«Η απόδοση σου δεν είναι καλή τελευταία και ο διευθυντής είπε ότι αν δεν βελτιωθείς θα σε διώξει. Μην ανησυχείς όμως, δεν θα το κάνει άμεσα. Αλλά ως αντάλλαγμα θέλει να του αποδείξεις ότι είσαι ικανός. Θα σε πείραζε λοιπόν αν εργαζόσουν και το Σάββατο για να βελτιώσεις τα αποτελέσματα της δουλειάς σου ;….»

11. Ξεκινούν με μικρές απαιτήσεις, και ζητούν όλο και περισσότερα.
    Σας ζητάνε αρχικά κάτι μικρό, και όταν το πάρουν ζητάνε κάτι μεγαλύτερο. Στην συνέχεια κάτι ακόμα μεγαλύτερο…

Παράδειγμα:
Διάλογος μαμάς και γιου
- Μαμά, μπορώ να πάω έξω για μια ώρα για να δω τον Αντώνη;
- Φυσικά.
- Θα πάει στον κινηματογράφο. Μπορώ να πάω μαζί του;
- Ναι
- Έχω μόνο 10 ευρώ . Θα μπορούσες να μου δώσεις χρήματα να ψωνίσω κάτι από εκεί; 
- … Μήπως θα μπορούσε να μας “πετάξεις” μέχρι εκεί;
- … Θα μπορούσες να 'ρθεις να μας πάρεις μετά;

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Χρυσοί Κανόνες της Χορήγησης Φαρμάκου στα Παιδιά

«Κάνει μια γκριμάτσα και το φτύνει», 
«Τρέχει μακριά μόλις με βλέπει με το φάρμακο» ή 
«Νομίζω ότι έκανα λάθος κατά την ανασύσταση του σιροπιού».
Είναι πολλά τα παράπονα των γονιών και ακόμα περισσότερα αυτά των μικρών ασθενών μας, όταν λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή!

Ακολουθούν μερικές συμβουλές, ώστε να γίνει ομαλά και σωστά η χορήγηση του φαρμάκου στα παιδιά.

Οι Χρυσοί Κανόνες της Χορήγησης Φαρμάκου στα Παιδιά.
How to Use Liquid Medicines for Children
  • Για την ορθή χορήγηση φαρμάκων σε ένα παιδί, οι γονείς πρέπει πρώτα να ενημερώνονται σωστά.
  • Στη συνέχεια πρέπει να μιλούν με το παιδί. Να το προειδοποιήσουν καθαρά και ήρεμα ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει το φάρμακο.
  • Επίσης, είναι καλύτερο να αποφύγουμε τα αρνητικά σχόλια
Για παράδειγμα σχετικά με τη γεύση του σιροπιού ή να παρουσιαστεί το φάρμακο ως τιμωρία!

Εάν, παρά τα σαφή και καθησυχαστικά επιχειρήματα, το παιδί αρνείται να το πάρει, ακολουθούν μερικές συμβουλές.

Είναι η γεύση το πρόβλημα;

Για ένα φάρμακο σε υγρή πόσιμη μορφή, η χορήγηση χρησιμοποιώντας μια σύριγγα ή μια πιπέτα, μειώνει την πίεση στις γευστικές θηλές της γλώσσας.

Το ίδιο συμβαίνει αν το χορηγήσουμε αφού καταναλώσει ένα κρύο χυμό ή νερό ή βουρτσίσει τα δόντια του. 
Αυτές οι κινήσεις μειώνουν την αντίληψη της γεύσης.

Επίσης, προτείνεται η ανάμιξη του φαρμάκου με ένα γλυκό σιρόπι, ένα χυμό φρούτων και η εναλλαγή της δόσης με ένα κουτάλι κομπόστα.

Φοβάται το παιδί τον θάλαμο εισπνοής;
    Σε αυτήν την περίπτωση, πριν εφαρμόσει ο γονιός τη μάσκα στο πρόσωπό του, μπορεί να την τοποθετήσει στο δικό του πρόσωπο. Μπορεί επίσης να αφήσει το παιδί να εξασκηθεί με το αγαπημένο του κουκλάκι.

    Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τον τρόπο χορήγησης, η συμμετοχή του παιδιού στη διαδικασία, μπορεί να δώσει μια αίσθηση ελέγχου της κατάστασης. Έτσι θα αμβλύνει τυχόν φόβο ή άρνηση που μπορεί να δημιουργήσουν τα εξαρτήματα, η γεύση και η αίσθηση που προκαλεί το φαρμακευτικό σκεύασμα.

    Επιλέγοντας το δοχείο, τοποθετώντας αυτοκόλλητα της αρεσκείας του παιδιού, κλείνοντας τη μύτη του και κρατώντας τον θάλαμο εισπνοής μαζί με το παιδί, μπορεί να το «ξεγελάσουμε» και να μειώσουμε την άμυνα του.
Έτσι, θα διευκολύνουμε τη χορήγηση των εισπνεόμενων φαρμάκων.

Συμβουλές για το βρέφος
Φυσώντας το απαλά στο πρόσωπο κατά τη χορήγηση της από του στόματος φαρμακευτικής αγωγής, προκαλεί το αντανακλαστικό της κατάποσης.
................
Τέλος, οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν την επιβράβευση με ένα μεγάλο μπράβο ή ένα γλειφιτζούρι αφού λάβει το φάρμακο.
.........
περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Monday 28 November 2022

Απομακρυνόμαστε, επειδή δεν αντέχουμε... / Καληνύχτα

Απομακρύνθηκε ο σύγχρονος ο άνθρωπος από τον Θεό…

Απομακρύνθηκε, γιατί δεν άντεχε έναν Θεό που σταυρώνεται, 
την ώρα που αυτός χτυπάει τη γυναίκα του.
Απομακρύνθηκε, γιατί δεν άντεχε έναν Θεό Αγάπης, 
την ώρα που αυτός αδιαφορεί για τα ίδια τα παιδιά του.
Απομακρύνθηκε, γιατί δεν άντεχε έναν Θεό ειρήνης, 
την ώρα που ο ίδιος σέρνει ανθρώπους στα δικαστήρια για το τίποτα.
Απομακρύνθηκε, γιατί δεν άντεχε έναν Θεό συγχώρεσης, 
την ώρα που ο ίδιος δεν λέει ούτε καλημέρα, σε αυτούς που του θίξανε λίγο τον εγωισμό του.
Απομακρύνθηκε ο σύγχρονος ο άνθρωπος από τον Θεό…
Απομακρύνθηκε, για έναν και μόνο λόγο…
Απομακρύνθηκε, γιατί η παρουσία του Θεού, έλεγχε τη ζωή του.

Δύσκολο πράμα βλέπεις, να χωρέσει ο ανθρώπινος ο νους, το πώς ένας τόσο Θεός μεγάλος, καταδέχεται να είναι τόσο ταπεινός συνάμα…

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί κάποιοι Άνθρωποι φέρονται με Κακία στους άλλους; Why Good People Do Bad Things

Οι άνθρωποι γενικότερα, είμαστε ιδιαιτέρως κοινωνικά όντα που έχουν ανάγκη από θετικές σχέσεις. Επομένως, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τα κίνητρα που έχουμε για να τα πηγαίνουμε καλά με τους άλλους ανθρώπους.
Στην πραγματικότητα, δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα ύπαρξης της κοινωνίας μας, αν ιστορικά οι άνθρωποι δε συνεργάζονταν και δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους σε ένα μεγάλο βαθμό.

Ωστόσο, πολύ συχνά βλάπτουν εσκεμμένα ο ένας τον άλλον. 
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; 
Γιατί οι άνθρωποι θέλουν κάποιες φορές να πληγώσουν και να βλάψουν τους άλλους;
Δεκαετίες έρευνας αποδεικνύουν ότι πίσω από τη δημοφιλή πεποίθηση πως οι άνθρωποι γίνονται κακοί, όταν θέλουν να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους, κρύβεται μία μεγάλη αλήθεια.

1. Η Θετική Ιδιαιτερότητα
Η θεωρία της «κοινωνικής ταυτότητας», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν μια βασική ψυχολογική ανάγκη για «θετική ιδιαιτερότητα». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν μία θετικά προσδιορισμένη ανάγκη να αισθάνονται μοναδικοί σε σχέση με τους γύρω τους.

Καθώς από τη φύση τους, έχουν την τάση να σχηματίζουν ομάδες, αυτή η ανάγκη για θετική διάκριση, επεκτείνεται και στις ομάδες που ανήκουν.
Δηλαδή, τείνουν να βλέπουν πιο ευνοϊκά τις ομάδες που ανήκουν, παρά τις ομάδες που δεν ανήκουν. Και ως εκ τούτου, έχουν την τάση να βλέπουν λιγότερο θετικά τους ανθρώπους που δεν αποτελούν μέρος μίας ομάδας σε σχέση με αυτούς που ανήκουν κάπου.
Επίσης, αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό να συμβεί, όταν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων ή όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η ταυτότητα της ομάδας τους δοκιμάζεται η αμφισβητείται.
Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για τη εξέταση αυτής της πεποίθησης, διαπιστώνουν ότι οι άνθρωποι γενικότερα εμφανίζουν ενδείξεις ευνοιοκρατίας για την ομάδα τους, και επιπλέον, ενισχύεται θετικά η αυτοεκτίμηση τους και το αίσθημα της θετικότητας προς την ομάδας τους, όταν διαγράφονται άλλα μέλη από την ομάδα και θεωρούνται ως «παρείσακτα».

2. Οι Μειονεκτικές Συγκρίσεις
Η θεωρία της «κοινωνικής σύγκρισης», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους κάνουν συγκρίσεις με άλλους ανθρώπους και ότι αυτές οι συγκρίσεις μπορούν συχνά να μας κάνουν να αισθανόμαστε χειρότερα ή καλύτερα για τους εαυτούς μας.

Καθώς, σε γενικές γραμμές προτιμάμε να αισθανόμαστε καλά, είμαστε επιρρεπείς στο να κάνουμε συγκρίσεις που θα μας επιτρέψουν να δούμε μειονεκτικά άλλους ανθρώπους.
Επιπλέον, η έρευνα που βασίζεται σε αυτή τη θεωρία, υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι πιο αρνητικοί απέναντι στους άλλους όταν νιώθουν ότι τους έχουν προσβάλει ή τους έχουν υποτιμήσει και ότι έτσι μπορούν να αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους και να βοηθηθούν στην αποκατάσταση της αυτοεκτίμησης τους.

Ένα παράδειγμα αυτού, μπορεί να δοθεί σε μια μελέτη, κατά την οποία όταν είπαν στους συμμετέχοντες ότι δεν ήταν ελκυστικοί, χρησιμοποιώντας πλαστή ανατροφοδότηση, βαθμολόγησαν τους άλλους, όχι μόνο ως λιγότερο ελκυστικούς, αλλά και ως λιγότερο έξυπνους και ευγενικούς σε σύγκριση με την ανατροφοδότηση ότι ήταν ελκυστικοί.

Συνοψίζοντας, όταν οι συμμετέχοντες ένιωθαν προσβεβλημένοι, ήταν πιθανότερο να υποβιβάσουν τους άλλους.

3. Η Κλασική Προβολή
Ο Freud υποστήριξε δεκαετίες πριν, ότι οι άνθρωποι ένιωθαν καλά με τον εαυτό τους και τα ελαττώματά τους, όταν πίστευαν ότι και άλλα άτομα είχαν τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά με αυτούς.

Βασικά, αν υποθέσουμε ότι αισθάνεστε ανέντιμοι, τότε είναι πιο πιθανό να βλέπετε τους άλλους ανθρώπους ως επίσης ανέντιμους και αυτό σας κάνει κατά μία έννοια, να αισθάνεστε πιο έντιμοι από αυτούς.
Υπάρχουν διάφορες μελέτες που υποστηρίζουν αυτή την ιδέα. Σε μια μελέτη, όταν είπαν σε κάποιους συμμετέχοντες ότι είχαν υψηλά επίπεδα εσωτερικού θυμού, πίστευαν ότι και τα άλλα άτομα εξέφραζαν θυμό και με αυτό τον τρόπο, ένιωθαν ότι δεν είχαν ιδιαίτερο θυμό μέσα τους.

4. Η Απειλή του «Εγώ»
Οι ψυχολόγοι έχουν ανακαλύψει ότι, όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, εκδηλώνουμε αρκετή επιθετικότητα. Με άλλα λόγια, σε γενικές γραμμές, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι άνθρωποι αισθάνονται καλά ή άσχημα για τον εαυτό τους.

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι εκείνη τη στιγμή που επιτίθενται, αισθάνονται χειρότερα για τον εαυτό τους από ό,τι συνήθως.
Αυτό το πεδίο έρευνας, έχει διαπιστώσει ότι η απειλούμενη αυτοεκτίμηση συνδέεται με ένα ευρύ φάσμα αυξημένων επιθετικών συμπεριφορών.
Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι νιώσουν προσβεβλημένοι, σε αντίθεση με το να λαμβάνουν εκτίμηση, είναι αρκετά πιθανό να κάνουν προσβλητικά σχόλια σε κάποιο άλλο άτομο.
Συμπέρασμα
Είτε αφορά στην προώθηση των ομάδων μας είτε των εαυτών μας, έχουμε την τάση να είμαστε πιο επιθετικοί, όταν η αυτοεκτίμηση μας αμφισβητείται και όταν δεν νιώθουμε ιδιαίτερα θετικά συναισθήματα για τους εαυτούς μας.

Όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, τότε είναι πιθανό να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με ανθρώπους που νομίζουμε ότι είναι σε χειρότερη θέση από εμάς, ώστε να βλέπουμε ότι έχουν περισσότερα αρνητικά χαρακτηριστικά από εμάς, προκειμένου να υποβαθμίσουμε τα άτομα που δεν είναι μέλη των ομάδων μας, καθώς και για να εκφράσουμε πιο άμεση επιθετικότητα προς τους ανθρώπους γενικότερα.

Η προσβολή, η υποτίμηση ή η επίκριση άλλων ανθρώπων μπορεί να δείξει πολλά περισσότερα για το πώς αισθάνεστε εσείς για τον εαυτό σας, παρά για το χαρακτήρα του άλλου προσώπου. 
Η ανασφάλεια για τους ίδιους μας τους εαυτούς μας, ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό για την αποτύπωση της σκληρότητας που υπάρχει σήμερα στην κοινωνία.

psychologytoday
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Sunday 27 November 2022

Κρύψε τα λάθη του άλλου

«Ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους, τις σημειώνει με επιμέλεια. Ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες» 
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Στις σχέσεις μας με τους άλλους συχνά μας κουράζουν τα ελαττώματά τους. Τα βλέπουμε μπροστά μας, ιδίως όταν έχει αρχίσει να παγώνει η αγάπη. Δεν αρκούμαστε όμως μόνο στο να τα απορρίπτουμε επειδή πονάμε εξαιτίας τους. 
Είμαστε έτοιμοι και να τα αναγγείλουμε, κάποτε και με χαιρεκακία, στους άλλους. Να βγάλουμε από μέσα μας τον θυμό μας για το πρόσωπο που σφάλλει και να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας για ό,τι αισθανόμαστε. 
Κάποτε θέλουμε να ικανοποιήσουμε και ένα αίσθημα αμφιβολίας αν κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να δείξουμε στον άλλον πως θέλουμε κάτι διαφορετικό από αυτόν. 
Μπορεί όμως να είναι και ο χαρακτήρας μας τέτοιος. Να ρέπουμε προς την κατάκριση. 
Να χαιρόμαστε που μπορούμε να γίνουμε πηγή πληροφοριών. 
Να απολαμβάνουμε με υποκριτικό τρόπο τις πτώσεις του άλλου, για να δικαιολογούμε τον εαυτό μας, ότι δεν είμαστε μόνοι σε συγκεκριμένες αμαρτίες.

Η πνευματική μας παράδοση τονίζει ότι έχουμε κληθεί να σκεπάζουμε τα λάθη του άλλου. Αν δεν μας αφορούν, ένας λόγος παραπάνω. Αν μας αφορούν, μπορούμε να του μιλήσουμε ενώπιος ενωπίω. Την ίδια στιγμή, τα λάθη του άλλου γίνονται αφορμή να διαπιστώσουμε κατά πόσον είμαστε εμείς συνετοί. Πόσο μπορούμε να υπομείνουμε στις δυσκολίες των ανθρώπων σχέσεων. 
Πόση αγάπη κρύβουμε στην ψυχή μας, αλλά και εργαζόμαστε να προσθέσουμε. Αν ακολουθούμε την οδό της συγγνώμης. 
Αν πιστεύουμε σε έναν Θεό που δεν διαπομπεύει τους αμαρτωλούς, αλλά γίνεται ευσπλαχνικός έναντί τους. Έτσι, μπορούμε να ζητήσουμε αυτήν την ευσπλαχνία και για τον εαυτό μας.
Ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος κοιτά τις αρετές των άλλων. Τις σημειώνει. Τις ενθυλακώνει στην ύπαρξή του και θέλει να τις μιμηθεί. Δεν είναι ανάγκη να τους επαινέσει γι’ αυτές. Η αρετή δεν είναι για να προκαλείται η υπερηφάνεια. Μπορεί όμως να τις σημειώσει και να παραδειγματιστεί. Αν ο προσανατολισμός μας είναι προς τον Θεό, τότε θα βλέπουμε και στα δύσκολα τις καλές στιγμές του άλλου.

Αυτός ο δρόμος έχει να κάνει με την σχέση του ζευγαριού. Συνήθως ο λογισμός μάς υποδεικνύει σε τι ο άλλος υστερεί. Ποια είναι η ιδιορρυθμία του. Πόσο μας ταλαιπωρεί ο χαρακτήρας του, το περιβάλλον του, πόσο λίγος είναι κάποτε για ό,τι επιθυμούμε. 
Δεν βλέπουμε όμως και την αρετή του. Την αγάπη του απέναντί μας, τον κόπο του να μας ευχαριστήσει, τις στιγμές που έχουμε ζήσει μαζί του. 
Θα πρέπει να μπει η σχέση μας σε δοκιμασία μεγαλύτερη από αυτή που αντέχουμε ή να κλονιστεί τόσο ώστε να κινδυνεύει να διαλυθεί, από ζήλεια, από τρίτο πρόσωπο, από αρρώστια, από άλλες περιστάσεις, για να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο τα λάθη ή οι αδυναμίες που χαρακτηρίζουν τον άλλο, αλλά ότι κι εμείς βλέπαμε μόνο αυτά που μας ενοχλούσαν, χωρίς να εστιάζουμε στο αγαθό του.

Οι έφηβοι κάνουν το ίδιο λάθος και δεν είμαστε σε θέση να τους το επισημάνουμε.
Τα βλέπουν όλα μαύρα, μεγεθύνοντας τις αδυναμίες των γονέων. Ας τους πούμε με τρυφερή επιμονή ότι τα λάθη πικραίνουν, η αγάπη όμως για τον άνθρωπο προηγείται και ουδέποτε εκπίπτει. Κι αυτός ας είναι ο τρόπος υπέρβασης της κατάκρισης!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Saturday 26 November 2022

Ενέσεις... χαράς

Ήταν δύσκολα την Παρασκευή στη δουλειά. Γύρισε στο σπίτι στενοχωρημένος. Το συζήτησαν. Του συμπαραστάθηκαν. 
Το βάρος δεν έλεγε να φύγει. Βγήκαν μια βόλτα με μια παρέα, αλλά αυτός δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει σπίτι. 

Τα ίδια και το Σάββατο. Το κλίμα ήταν χάλια. Απέφευγαν να συζητήσουν το περιστατικό της δουλειάς. Αλλά αυτό ήταν εκεί, ζωντανό, ανάμεσά τους. Κάτι προσπάθειες άρσης της στενοχώριας πήγαν στο βρόντο.
Τα πράγματα την Κυριακή χειροτέρευσαν. Αυτή έβγαζε αναστεναγμούς. Που και που βόγκαγε. Αυτός είπε κάτι μερικές φορές, αλλά ούτε πίστευε αυτό που έλεγε. 
Ήθελε να απομονωθεί, να μείνει μόνος του.

Έφαγαν το μεσημέρι και ξάπλωσαν να κοιμηθούν. Στις 5 παρά κάτι, χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκαν. Ένας αλλοδαπός ήταν, ζήταγε δουλειά, ζήταγε φαγητό, κάτι ζήταγε, ούτε καταλάβαιναν. Αυτός δεν ήθελε ενόχληση, πήγε να πάρει 5 ευρώ να του δώσει να ξεμπερδεύει.

Αυτή γκρίνιαξε: «Μη του δίνεις λεφτά»
—Θα του δώσω, είπε αυτός.
—Βάλτον να δουλέψει, να καθαρίσει έξω από τον φράχτη.

Δεν ήθελε, αλλά κάλεσε τον αλλοδαπό για να γλυτώσει τη φασαρία. Του έδωσε μια τσάπα και μπήκε στο σπίτι. Δεν είχε διάθεση για τίποτε.

Μετά από λίγο της είπε: «Πήγαινε να δεις τι κάνει, για να μη γκρινιάζεις μετά».
Η γυναίκα, πήγε στον ξένο, και άρχισε να του δίνει οδηγίες.
—Ναι μαμά! της είπε αυτός. Όσο του μίλαγε, αυτός έλεγε «Ναι, μαμά»
Η γυναίκα ήρθε μέσα στο σπίτι. «Πεινάει» είπε, «Παιδί είναι».
Την είδε φουριόζα να ετοιμάζει πράγματα, Πήρε μπισκότα και πορτοκαλάδα και του πήγε.
Γύρισε ευχαριστημένη, πετούσε.
—Τι έπαθες;
—Με λέει «μαμά», δεν ξέρει τη γλώσσα.

Βάλθηκε να καθαρίζει πατάτες, πήρε και τρία αυγά. Πήγε να τον δει. Αυτός την ακολούθησε διακριτικά από πίσω. Αυτή μίλαγε του ξένου και ο ξένος έλεγε «Ναι, μαμά». Γύρισε και τραγουδούσε τώρα. «Τα έφαγε τα μπισκότα» είπε.
Μετά από λίγο είπε: «Κουράστηκε το παιδί, φώναξε τον να φάει».
Του έστρωσε το τραπέζι. Κανονικά, όχι πρόχειρα. Του σέρβιρε ένα σφουγγάτο και μια τεράστια σαλάτα. Ψωμί και αναψυκτικό.
Τον κοίταζε να τρώει και έλαμπε …

Ζαφίρ τον λέγανε και ήταν πακιστανός, πετσί και κόκαλο ο καημένος.
Έφαγε το φαγάκι του όλο.
Η γυναίκα του έφερε ρούχα, του έδωσε και ένα κόκκινο καπελάκι, για τον … ήλιο, είπε. Του έδωσε και λεφτά, πήρε και το τηλέφωνο του, για να της κάνει δουλειές είπε.
Ο Ζαφίρ έφυγε χιλιοευχαριστώντας.

Όλα είχαν αλλάξει. Η χαρά μπήκε στο σπίτι. Το κλίμα άλλαξε. Πάει εκείνο το βαρύ σύννεφο που μας πλάκωνε.
—Τι έγινε ρε παιδιά; Πως άλλαξαν όλα; Τι μαγικό ήταν αυτό; Σκέψου, σκέψου, βάλε την κρίση σου να καταλάβει. Μια φράση, μισή και κολοβή ήρθε στο μυαλό του. «ο αδερφός μου ο ελάχιστος». Ήξερε ότι λάθος το έλεγε, αλλά καταλάβαινε το νόημα! Έψαξε να βρει και κατανόησε.
...........................
η συνέχεια εδώ
 Το Χαμομηλάκι

Τα λάθη των γονέων που δεν επιτρέπουν στα παιδιά να ωριμάσουν

    Τα περιστατικά βίας στα σχολεία και εκφοβισμού έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Πολλές φορές η κατάσταση εκτρέπεται σε τέτοιο βαθμό που τα περιστατικά γνωστοποιούνται ακόμη και στις ειδήσεις. 
    Παιδιά θύτες bullying, έφηβοι που κατέφυγαν στα ναρκωτικά αναζητώντας στήριγμα, νέοι με αυταπάτες, όλοι τους θύματα που μεγάλωσαν μαθαίνοντας να μην ζητούν βοήθεια.
    Σε κάθε περίπτωση ακούμε ανθρώπους να λένε πως είναι καλό παιδί και προέρχεται από καλή οικογένεια. Οι γονείς από την πλευρά τους προσπαθούν να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους με τον τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν σωστό, προβάλλοντας πολλές φορές τα δικά τους απωθημένα επάνω τους. Γονείς που και οι ίδιοι ως παιδιά παραμελήθηκαν και διδάχθηκαν πως αδυναμία δεν πρέπει να φανερώνεται.

Έτσι σιγά-σιγά οι αδυναμίες μετατράπηκαν σε άλυτα προβλήματα και ψυχικά τραυματισμένοι ενήλικες προσπαθούν να δημιουργήσουν ψυχικά υγιή παιδιά, σχήμα οξύμωρο.

Οι γονείς ως άνθρωποι
    Αν ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε τους γονείς ξεχωριστά από αυτή τους την ιδιότητα και θυμηθούμε πως είναι άνθρωποι, αυτομάτως θα προσωποποιήσουμε επάνω τους όλα τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσεως. Το λάθος δεν αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι αλλά βασικό συστατικό του χαρακτήρα το οποίο όμως οι γονείς προσπαθούν να αποκρύψουν. 
Αυτό είναι λογικό γιατί αποδεικνύει την αποτυχία άρα και την αδυναμία. Έχοντας δαιμονοποιήσει αυτό το τελευταίο προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλύψουν τα λάθη και να τα χειριστούν υποδόρια.
    Συνήθης τρόπος διαχείρισης είναι τα ηρεμιστικά χάπια τα οποία κατευνάζουν την ταραχή τους και ταυτόχρονα βοηθούν ώστε να φαίνονται πάντα ευδιάθετοι ακόμη και όταν δεν νιώθουν έτσι. Άλλοι τρόποι μπορεί να είναι το ποτό όταν είναι μόνοι τους ή το τσιγάρο.

    Σημαντικό ρόλο στη λειτουργία όλου αυτού του φαύλου κύκλου παίζει η ενοχή. Ενοχές γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν όπως θα ήθελαν, ενοχές γιατί δεν αποτελούν σωστό πρότυπο, ενοχές γιατί κάνουν λάθη, ακόμη και ενοχές γιατί όταν οι ίδιοι ήταν παιδιά δεν ευχαρίστησαν τους δικούς τους γονείς.

Από τους γονείς στα παιδιά
    Όση προσπάθεια και αν καταβληθεί ώστε να κρυφτούν οι αδυναμίες και να δημιουργηθεί ένα κλίμα ηρεμίας, το παιδί λαμβάνει τα κύματα του προβλήματος. Αλλαγή στη συμπεριφορά του γονέα αλλά και η αλληλεπίδραση των δύο μεταξύ τους είναι πράγματα που στο παιδικό μυαλό χτυπούν σήμα κινδύνου.

    Σημαντικός παράγοντας είναι και η ίδια η κριτική που ασκείται στο παιδί επάνω σε διάφορα θέματα και ειδικά στις επιδόσεις του στο σχολείο και τις λοιπές δραστηριότητες. Σταδιακά νιώθοντας την ανάγκη να ικανοποιήσει την μητέρα και τον πατέρα, που αποτελούν για εκείνον τους δύο σημαντικότερους ανθρώπους, στρέφεται σε άλλες μορφές βοηθείας ώστε να πραγματώσει τους στόχους του. 
    Μόλις το επιθυμητό αποτέλεσμα επιτευχθεί αισθάνεται πως θα έχει τον θαυμασμό που θέλει, δημιουργώντας στο μυαλό του μία σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Όμως ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για κύκλο και ο κύκλος περιλαμβάνει την επανάληψη των ίδιων βημάτων. Όπως ο πατέρας αισθάνεται πιεσμένος και ηρεμεί με το βαρβιτουρικό και όπως η μητέρα ξεσπά με το τσιγάρο έτσι και το παιδί θα ψάξει τη στήριξη σε παρόμοια μονοπάτια.

Χαρακτηριστικό και πιο συχνό παράδειγμα είναι οι βαθμοί του σχολείου. 
    Πολλά παιδιά προσπαθούν να πετύχουν τον μεγαλύτερο, όταν αυτό δεν γίνεται λαμβάνουν την αρνητική κριτική των γονιών αντί για τη συμπαράσταση και τη βοήθειά τους. Έτσι, προκειμένου να ανταποκριθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στο διάβασμα και να αντέξουν την κριτική, αντιδρούν με θυμό και καταφεύγουν στα ναρκωτικά. 
Στη μεταβατική αυτή ηλικία που το άτομο αναζητά την επιβεβαίωση είναι πολύ εύκολο να επηρεαστεί από τους λάθος ανθρώπους και να αφεθεί σε κάτι που στα μάτια του μοιάζει σωτήριο γιατί φέρνει έστω και για λίγο την ηρεμία που αποζητά.

Ποια είναι τελικά η λύση;
...........
η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεκαέξι χρόνια 🌼"χαμομηλάκι" 🌼 / Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας...

Ίδια η έγνοια μας, όπως τότε που δειλά - δειλά κάναμε τις πρώτες μας αναρτήσεις, χωρίς να έχουμε ιδέα για το πού θα φτάσει το "χαμομηλάκι" μας, ποια ανταπόκριση θα έχει.
Με το χρόνο το απλώσαμε, εμπλουτίσαμε τη θεματολογία του και συνεχίζουμε....
Μέχρι αυτή τη στιγμή το hamomilaki.gr έχει 7.346.595 συνολικές προβολές σελίδας και 17.906 αναρτήσεις 
Δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε γνωστοί ως φυσικά πρόσωπα, δεν επιδιώκουμε κανένα κέρδος υλικό ή άλλο.
Θέλουμε μόνο να γίνει γνωστή η σελίδα μας, να αυξηθεί ο αριθμός των φίλων της ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΜΗΛΙΟΥ, για να βοηθηθεί έστω και ένα, ένα παιδάκι – χαμομηλάκι.

Και ένα παιδάκι να σωθεί, μας είναι αρκετό.

Το Χαμομηλάκι

Friday 25 November 2022

Διδάξτε τους γιους σας να σέβονται τις γυναίκες

 Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου.
Από το ιστολόγιο του Γιάννη

Η βία δεν αφορά ποτέ σε μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων και συμπεριφορών, αλλά ολόκληρα κοινωνικά σώματα.

Ακόμη και όταν η βία ασκείται πίσω από κλειστές πόρτες, αυτό συνιστά σύμπτωμα μιας συνολικότερης κοινωνικής παθογένειας που ξεπερνά τα στενά όρια του οίκου. Η καταπολέμησή της είναι υπόθεση συλλογική και μας αφορά όλους.
 
Αυτό είναι το μήνυμα πίσω από τις ανά τον κόσμο διαφημιστικές εκστρατείες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών αυτή τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013.
 
Από αυτές ξεχωρίζει η παρακάτω που κάνει το γύρο του διαδικτύου και η οποία θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό των νέων γονέων, ωθώντας τους να σκεφτούν πάνω στην ανατροφή των παιδιών τους και τις μελλοντικές συνέπειές της:

«ΔΙΔΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΣΑΣ ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ»



το βρήκαμε εδώ: alliotikathriskeytika

Την επόμενη φορά μην ψάξεις δικαιολογία...

Thursday 24 November 2022

Παιδική Κακοποίηση - Alice Miller: Η Κακία «διδάσκεται» στην Παιδική Ηλικία από τους ίδιους τους Γονείς

H Alice Miller (1923-2010) ήταν Ελβετίδα ψυχολόγος, ψυχαναλύτρια και φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, η οποία έγινε γνωστή για τα βιβλία της πάνω στην κακοποίηση παιδιών από τους γονείς τους, τα οποία μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

Στην Ελλάδα τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ροές. Πιο συγκεκριμένα, στο βιβλίο της «Δρόμοι της ζωής. Έξι ιστορίες» δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη βία που ασκείται στα παιδιά και στο πώς αυτή ανακυκλώνεται έπειτα στην κοινωνία.
Αντίστοιχα και στο βιβλίο «Το ξύπνημα της Εύας» εξετάζονται τα αίτια και οι συνέπειες των παιδικών τραυμάτων, ενώ η συγγραφέας υποστηρίζει, ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί βία από τους γονείς ή τους δασκάλους τους στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία κάποια στιγμή θα στρέψουν τη βία αυτή εναντίον της κοινωνίας.

Και στα δύο βιβλία την επιμέλεια έχει αναλάβει η ψυχολόγος κ. Κρυσταλία Πατούλη.

Αποσπάσματα των βιβλίου αναφορικά με τις επιπτώσεις της κακοποίησης έχει δημοσιεύσει η κ. Πατούλη στο blog της και από αυτά αξίζει να μείνουμε σε ορισμένους «κανόνες», τους οποίους κάθε γονιός πρέπει να διαβάσει:

- «Όποιος ασχολείται με την παιδική κακοποίηση βρίσκεται συχνά αντιμέτωπος με το ανεξήγητο φαινόμενο γονείς να κακοποιούν ή να παραμελούν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο που υπέστησαν την κακοποίηση και την παραμέληση οι ίδιοι ως παιδιά. Όμως, ως ενήλικοι δεν θυμούνται πια τι υπέφεραν.»

- «Όσο ο θυμός απέναντι σε έναν γονιό παραμένει ασυνείδητος και απωθημένος δεν μπορεί να σβήσει. Μπορεί μόνο να μετατεθεί σε αποδιοπομπαίους τράγους, στα ίδια τα παιδιά αυτού που τον νιώθει ή σε υποτιθέμενους εχθρούς.»

- «Άνθρωποι που ως παιδιά έλαβαν στοργή και συμπαράσταση υιοθετούν από νωρίς τον γεμάτο κατανόηση και αυτόνομο τρόπο συμπεριφοράς των γονιών τους. Η αυτοπεποίθηση, η ικανότητα να αποφασίζουν και να συμπονούν ήταν κοινές σε όλους τους σωτήρες.»

- «Ένα παιδί που έχει ανατραφεί με τη χρήση βίας φοβάται να προσλάβει νέες εμπειρίες, γιατί στα μάτια του ελλοχεύει παντού ο κίνδυνος εντελώς ξαφνικά να τιμωρηθεί για υποτιθέμενα σφάλματα. Στον μετέπειτα ενήλικο θα λείπει η πυξίδα των εμπειριών, που θα τον καθοδηγούσε. Γι’ αυτό και θα υποκλίνεται με δουλοπρέπεια μπροστά στην εξουσία και θα φέρεται στους πιο αδύναμους σαν να ήταν δούλοι του, έτσι όπως βίωσε ως παιδί την αυθαιρεσία των γονιών του.»

- «Η πράξη της συγχώρεσης δεν μας βοηθάει, όσο συγκαλύπτει αυτά που συνέβησαν. Γιατί η αγάπη και η αυταπάτη αλληλοαποκλείονται. Από την αναλήθεια, την άρνηση της οδύνης στο προσωπικό μας παρελθόν, γεννιέται το μίσος που μεταβιβάζεται σε αθώους. Αποτελεί μια προσκόλληση στην αυταπάτη και αδιέξοδο. Η πραγματική αγάπη αντέχει την αλήθεια.»

- «Κάποτε θα γνωρίζει όλος ο κόσμος, ότι η ανθρώπινη βαναυσότητα δεν είναι έμφυτη αλλά παράγεται και διδάσκεται στην παιδική ηλικία. Η πρώτη εντολή θα έπρεπε να ορίζει: Τίμα τα παιδιά σου ώστε να μη χρειάζεται να κτίσουν μέσα τους τοίχους προστασίας απέναντι στον παιδικό πόνο και να αμύνονται αργότερα απέναντι σε φανταστικούς εχθρούς με φρικτά όπλα που μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.» 

- «Οι νέοι που επιτίθενται σε συμμαθητές τους με σωματική βία ή φθάνουν ακόμα και στο φόνο δεν το κάνουν γιατί κάποτε τους κακόμαθαν από υπερβολική αγάπη αλλά γιατί μεγάλωσαν σε συνθήκες εγκατάλειψης και κακοποιήθηκαν χωρίς να τους επιτραπεί να αντιδράσουν.»

Πηγή
thermisnews
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τον άντρα τον ορίζει το ανάστημα της ψυχής του...

Τον άντρα δεν τον ορίζει η μυϊκή δύναμη του, αλλά το ανάστημα της ψυχής του
  • Δεν τον χαρακτηρίζει το φύλο του, αλλά ο αυτοσεβασμός και η προσωπικότητά του.
  • Δεν ξεχωρίζει για τη σωματική του διάπλαση, αλλά για το ήθος του και την τιμή του.
  • Δεν τον ορίζει η αρρενωπότητα του αλλά η σωστή στάση ζωής και τα εσωτερικά χαρίσματά του.
  • Τον άντρα τον καθορίζει η εκτίμηση που απορρέει από κάθε ανθρώπινη συναλλαγή του.
Οι αρχές και οι αξίες που καθοδηγούν τον τρόπο ζωής του.
  • O σεβασμός και η αυτογνωσία που εκπέμπει σε κάθε του παρουσία.
  • Η συνάφεια των λόγων και των πράξεων του.
  • Ανάληψη ευθύνης σε κάθε λάθος ή ατόπημά του.
  • Η αμερόληπτη λογική που κυριαρχεί σε κάθε απόφασή του.
Δαμάζεται και δαμάζει την υπομονή του.
Έχει το σθένος να δοκιμάζεται και να δοκιμάζει τα όρια της αντοχής του.
Πετυχαίνει τους στόχους του με το πείσμα και την επιμονή του.
Δεν πτοείται και δεν αποδυναμώνεται από τα εμπόδια που προβάλλονται στον στίβο της ζωής.

Δεν εγκαταλείπει τις μάχες και δεν τρέχει να κρυφτεί στην αρένα της επιβίωσης.
  • Αγωνίζεται και πεισμώνει στα δύσκολα.
  • Λυγίζει αλλά δεν σπάει μπροστά στον πόνο.
  • Δέχεται τις ήττες με υπερηφάνεια.
  • Τις νίκες με ταπεινοφροσύνη.
  • Δεν τον προσδιορίζει η γοητεία του, αλλά η εντιμότητα και η ευθύτητα που ακολουθούν τα βήματά του.
  • Η γνησιότητα κάθε συναισθήματος που αναβλύζει μέσα από την ύπαρξή του.
Η τόλμη να εκφράζει χωρίς φόβο τον έρωτά του.
  • Διεκδικεί με πάθος ό,τι επιθυμεί χωρίς να ξεφεύγει από τα όρια του.
  • Προβάλλει έντονα την απογοήτευση και τον θυμό του χωρίς περιστροφές.
  • Διαχειρίζεται με ευγένεια και λεπτότητα τις ευαίσθητες καρδιές.
  • Αποπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη μέσα από τις αισθηματικές του συνδιαλλαγές.
  • Δεν τον τρομάζουν οι δεσμεύσεις.
  • Δε λιποτακτεί και δεν χάνεται μέσα από τις σχέσεις.
  • Δεν κρύβεται πίσω από ξαφνικές φυγές και απόλυτες σιωπές.
  • Εξηγείται ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγές.
Κουρελιάζει τον εγωισμό του και αποβάλει τα κομπλεξικά σύνδρομα που επικρατούν.
  • Έχει να το θάρρος ξεφεύγει από το «αντρικό πρότυπο» ξεδιπλώνοντας τις ευαισθησίες του.
  • Να σπάει τους κανόνες και να αποτελεί την εξαίρεση αναδιπλώνοντας τις αδυναμίες του.
  • Να χαλάει την εικόνα του προβάλλοντας τα ελαττώματα και τις φοβίες του.
Τον ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια του και όχι η εικόνα του.
  • Αναζητάει την ουσία στις ψυχές και δεν τις χρησιμοποιεί για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
  • Δεν παραδίδει την ‘’ελεύθερη φύση’’ του και δεν περιορίζει τους ανθρώπους που είναι κοντά του.
  • Βγάζει το κοστούμι του μπροστά στις κακίες και δεν τις αφήνει να τον αγγίξουν.
Απομακρύνεται από κακεντρέχειες και μίση και δεν τους επιτρέπει να τον παρασύρουν.
  • Δεν μιλάει με μισόλογα και δεν αφήνει ανοικτούς λογαριασμούς.
  • Αρνείται να φορέσει τη μάσκα της υποκρισίας και της ψευτιάς και μένει αναλλοίωτος σε κάθε σημάδι εκμετάλλευσης και φθοράς.
  • Χαράσσει τις δικές του διαδρομές και δεν περιφέρεται άσκοπα στο πλήθος αφήνοντας στους ανθρώπους πληγές.
Έχει μάθει να μετράει τις λέξεις του, να λογαριάζει τα βήματα του και να υπολογίζει τους ανθρώπους μόνο με τις πράξεις.
Γοητεύεται από την εσωτερική ομορφιά και γοητεύει με την αξιοπρεπή του στάση και συμπεριφορά.

Γιατί άντρα, αγόρι μου, δε σε κάνουν τα υλικά σου αγαθά, το σώμα, τα λεφτά ή τα υπάρχοντα σου.

  • Άντρας είναι αυτός που η ειλικρίνεια του είναι μεγαλύτερη από την μυϊκή του δύναμη.
  • Και η προσωπικότητα του πιο ισχυρή από το καλογυμνασμένο του σώμα.
Λίτσα Φιλίππου
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Wednesday 23 November 2022

Ο Κικέρωνας, το Ρεβίθι, το Στραγάλι και ο Κοντορεβιθούλης

Ρεβίθι χωρίς κουκί (Πάει; Δεν πάει!)

Για σκέτο ρεβίθι, χωρίς κουκί, δεν ξέρω να έχει γραφτεί τραγούδι, εκτός αν έχετε εσείς κάτι υπόψη σας.
    Θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια, τότε που είχα κι εγώ μικρά παιδιά και πρόσεχα και τα άλλα, ένα πιτσιρίκι είχε ρωτήσει τη μητέρα του γιατί στο γνωστό παιδικό τραγούδι το κουκί και το ρεβίθι εμαλώσανε στη βρύση. 
    «Ποιο θα πιει πρώτο νερό», απάντησε η μητέρα, μια απάντηση πρακτική και όχι εντελώς άστοχη. Όσοι γεννήθηκαν σε σπίτια με τρεχούμενο νερό, δεν έχουν μνήμες από την καθημερινή διαδρομή με τη στάμνα στη βρύση, όπου, πέρα από τη συζήτηση και την αλληλοενημέρωση, υπήρχαν και οι αναπόφευκτες προστριβές για τη σειρά, μια και το γέμισμα της στάμνας βαστούσε πολλή ώρα κι έτσι κι αλλιώς δεν είναι σωστό να σου φάει η άλλη τη σειρά (το κουβάλημα του νερού ήταν γυναικεία δουλειά· άλλωστε, οι περισσότερες ήταν).
    Εμείς για τις ανάγκες του άρθρου μπορούμε να υποθέσουμε ότι το κουκί και το ρεβίθι διαπληκτίστηκαν για το ποιο από τα δυο θα αποτελέσει το αντικείμενο του σημερινού άρθρου. 

Αν και σπανιότερο στη καθημερινότητά μας, το κουκί είναι ασύγκριτα πιο ενδιαφέρον από γλωσσική-λαογραφική άποψη· όμως έχουμε ήδη αναφερθεί σε παλιότερα άρθρα μας σε μερικά από τα γλωσσικά του κουκιού, οπότε τελικά ο κλήρος έπεσε στο ρεβίθι.

    Το ρεβίθι προέρχεται από το αρχαίο ερέβινθος, που δήλωνε και το φυτό και τον καρπό, και το επίθημα -νθος πάντα μας κάνει να σκεφτόμαστε δάνειο από κάποια μεσογειακή γλώσσα, και από το ερεβίνθιον προέκυψε το ρεβίνθιον και ρεβίθιον και ροβίθιον στα μεσαιωνικά χρόνια. 

Τον τύπο ροβίθι που ήταν πολύ διαδεδομένος παλιότερα, ο Χατζιδάκις τον είχε εξηγήσει από την παρετυμολογική επίδρ. της λέξης «ρόβι» (άλλο όσπριο αυτό), αλλά ο Θ. Μωυσιάδης (και πιο πριν ο Φιλήντας) από την επίδρ. του χειλικού. 
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει βάση η παλιότερη ορθογραφία ρεβύθι, που διατηρείται ακόμα. (Στην περίπτωση της *μπύρας, το αδικαιολόγητο ύψιλον εξηγήθηκε με την αναλογία του «ζύθος»· εδώ, δεν ξέρω πώς ξεφύτρωσε).

    Στα λατινικά το ρεβίθι λέγεται cicer , ή πληρέστερα cicer arietinum, όπως είναι το βοτανικό του όνομα. Σε αυτή τη δεύτερη λέξη οι ασχολούμενοι με τα ζώδια ίσως αναγνωρίσουν το Aries, το πρώτο ζώδιο του κύκλου, τον δικό μας κριό. 

Κριόμορφο είχαν αποκαλέσει το ρεβίθι οι Ρωμαίοι, διότι πράγματι αν το κοιτάξεις από κοντά έχει ένα κερατάκι σαν του κριαριού. Στην πρώτη όμως λέξη, που σήμερα οι Ιταλοί την προφέρουν τσίτσερ αλλά οι Ρωμαίοι της εποχής την πρόφερναν «κίκερ», θα αναγνωρίσουμε όλοι τον Κικέρωνα , τον μεγάλο λόγιο της εποχής της δημοκρατίας στη Ρώμη.

    Ο Μάρκος Τούλιος Κικέρων (Cicero) είχε αυτό το επώνυμο επειδή, λέει ο Πλούταρχος, κάποιος πρόγονός του είχε στην άκρη της μύτης του μια χαρακιά σαν του ρεβιθιού (σε άλλες πηγές λέει ότι είχε στη μύτη ένα σπυρί σαν ρεβίθι, αλλά αυτό δεν το λέει ο Πλούταρχος). Όταν αποφάσισε ο Κικέρωνας να ασχοληθεί με την πολιτική, κάποιοι φίλοι του τον παρότρυναν να αλλάξει επώνυμο, αλλά εκείνος, που ήξερε πως ο άντρας κάνει τη γενιά, τους απάντησε πως θα κάνει το όνομα Κικέρωνας ένδοξο. 

Και τα κατάφερε, αφού το όνομά του όχι μόνο εξακολουθεί και σήμερα να είναι γνωστό, αλλά επειδή έχει περάσει και στη γλώσσα σαν ουσιαστικό, τουλάχιστον στα ιταλικά, όπου cicerone είναι ο ξεναγός (και ειρωνικά ο πολύξερος)· αλλά και στη γλώσσα μας ακουγόταν παλιότερα η λέξη «τσιτσερόνε» για τους ξεναγούς, αν και δεν ξέρω αν χρησιμοποιείται και σήμερα· πάντως, γκουγκλίζεται.

    Αυτό το λατινικό cicer έχει περάσει στη σημερινή ονομασία του ρεβιθιού στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, ας πούμε chick-peas στα αγγλικά ή pois chiches στα γαλλικά, παρόλο που οι Ισπανοί έχουν το ηχηρό (και μάλλον βάσκικο) garbanzo. Στα σέρβικα πάλι (και στην ακατονόμαστη γλώσσα των νοτίων γειτόνων τους) τα ρεβίθια λέγονται λεμπλεμπλιά, που μας θυμίζει τα δικά μας λεμπλεμπιά, που βέβαια έτσι λέμε εμείς τα στραγάλια, ιδίως τα μαλακά και γλυκά -η λέξη είναι τούρκικη. 

Αλλά και τι είναι τα στραγάλια; Ρεβίθια καβουρδισμένα· φρυκτοί ερέβινθοι (όχι φρικτοί!) που έλεγε κάποιο παλιό λεξικό. Στα αραβικά, διαβάζω, το ρεβίθι είναι χούμους, που κι αυτό κάτι μας θυμίζει, γιατί ο χούμους είναι αλεσμένο ρεβίθι ανακατεμένο με ταχίνι.

    Οι αρχαίοι τα ήξεραν λοιπόν τα ρεβίθια, που μάλιστα τα βρίσκουμε και στον Όμηρο («θρώσκουσιν κύαμοι μελανόχροες ή ερέβινθοι», Ν589) και τα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση, τόσο ως ρεβίθια όσο και ως στραγάλια. Ο Ξενοφάνης περιγράφει μιαν ειδυλλιακή σκηνή, να ξαπλώνεις πλάι στο τζάκι, φαγωμένος, να πίνεις γλυκό κρασί, να μασουλάς ερεβίνθους και να διηγείσαι παλιές ιστορίες στους φίλους σου, «πόσω χρονώ ήσουν όταν ήρθαν οι Μήδοι;»: πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνος ἐν ὥρῃ ἐν κλίνῃ μαλακῇ κατακείμενον͵ ἔμπλεον ὄντα͵ πίνοντα γλυκὺν οἶνον͵ ὑποτρώγοντ΄ ἐρεβίνθους· τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν͵ πόσα τοι ἔτη ἐστί͵ φέριστε; πηλίκος ἦσθ΄ ὅθ΄ ὁ Μῆδος ἀφίκετο; [λέω: να μασουλάς ερεβίνθους, επειδή δεν είμαι βέβαιος αν εννοεί ρεβίθια, ή στραγάλια]

    Στον μεσαιωνικό Πωρικολόγο πάλι βρίσκουμε τον Ροβίθιο τον κουκουβαγιομύτη· εκεί που οι Ρωμαίοι είδαν κέρατο κριαριού στη μυτούλα του ρεβιθιού (αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες, κάποιαν ποικιλία ρεβιθιών την ονόμαζαν «κριούς») οι βυζαντινοί είδαν μύτη κουκουβάγιας, που μου φαίνεται πιο πετυχημένο.
...................
    Το ρεβίθι πάντως χρησιμοποιείται συχνά για παρομοιώσεις μεγέθους. Και βέβαια, μπορεί ο Κοντορεβιθούλης , κοντός σαν ρεβίθι, να είναι πολύ μικρός, αλλά ένα σπυρί σαν ρεβίθι είναι μεγάλο, όπως και ένα πολύτιμο πετράδι· στη Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου βρίσκει κανείς «ρεβιθέινον μαργαριτάρι» που αυτό σημαίνει, μεγάλο σαν ρεβίθι. Καμιά φορά και ειρωνικά, όπως στο δημοτικό «Άντρα ψηλό μου δώσανε, ψηλό σαν το ρεβίθι» (είναι και παχύς σαν το βελόνι, αν θυμάμαι καλά).

    Στην Κατοχή, που ο καφές είχε εξαφανιστεί, τον υποκαθιστούσαν με τριμμένο ρεβίθι (μερικοί και σήμερα το πίνουν αυτό) ή ακόμα και «κριθάρι ανακατεμένο με ρεβίθι», όπως βρίσκουμε σε ένα θεατρικό του Κοτζιούλα.

    Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος, σπανιότερος αυτός, για να τρώμε τα ρεβίθια: χλωρά, πράσινα, αλατισμένα. Δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά έχω ακούσει πως τα φρέσκα ρεβίθια τα πουλούσαν παλιότερα (ή ακόμα; ) στην Πάτρα στο δρόμο ή στις λαϊκές σε μάτσο, και τα λέγαν «τσίτσιρι» (ο Κικέρωνας ξαναχτυπάει). Τώρα που το σκέφτομαι, και στους στίχους του Ξενοφάνη που παρέθεσα πιο πάνω, μπορεί οι ερέβινθοι αυτοί να είναι χλωροί.

Φαγητό της φτωχολογιάς πάντως παρέμειναν τα ρεβίθια, όπως και τ’ άλλα όσπρια, και καλλιέργεια φτωχική και τα ίδια, αφού ευδοκιμούν και σε φτωχά εδάφη. Όταν η κυβέρνηση Δηλιγιάννη το 1895 είχε ρίξει τις τιμές των οσπρίων, ο Σουρής έγραψε στον Ρωμηό:

Τι Κορδόναρος αλήθεια!
με φασόλια και ρεβίθια
θα παχύνεις σαν γουρούνι
κι όπως λένε μερικοί
δεν θα τρώμε τη φακή
καθώς τώρα με πιρούνι.

θυμίζοντας την παλιά παροιμία «Τρώει τη φακή με το πιρούνι» που λεγόταν για τους πάμφτωχους, και που ξέχασα να την αναφέρω στο άρθρο για τη φακή που είχα δημοσιέψει εδώ πριν από μερικούς μήνες . Για τα ρεβίθια ανάλογη παροιμία δεν υπάρχει, ίσως επειδή είναι λίγο πιο εύκολο να τα τρως με το πιρούνι, αλλά και γενικότερα, εδώ που τα λέμε, για το ρεβίθι δεν έχω βρει καμιά παροιμία, αν και κατά πάσα πιθανότητα κάπου κάποια θα υπάρχει· ούτε παροιμιακή έκφραση έχω βρει, και εδώ μπορώ να πιθανολογήσω ότι μάλλον δεν υπάρχει καμία, τουλάχιστον γνωστή, γιατί τις περισσότερες τις έχουμε καταγράψει.

    Μια και δεν έχω τίποτα το παροιμιακό ή φρασεολογικό με τα ρεβίθια, θα ακυρώσω τον τίτλο του άρθρου και θα κλείσω κάνοντας αναφορά, ακριβώς, στο κουκί και στο ρεβίθι. Η γνωστότερη παραλλαγή, που μαλώνανε στη βρύση και τα έβαλε φυλακή η φακή, δεν είναι καθόλου η μοναδική, Υπάρχουν πάμπολλες άλλες, και είναι πολλά τα δημοτικά που ξεκινάνε «να σας πω ένα παραμύθι / το κουκί και το ρεβίθι» για να συνεχιστούν απρόβλεπτα και ελαφρώς σουρεαλιστικά, όπως το εξής νισυριώτικο:

Το κουκί και το ρεβίθι
και του Φράγκου το κορίτσι
κάθεται στο παραθύρι
και φωνάζει γούι γούι
και κανείς δεν το ακούει
κι ώσπου νάρτει η μαμά του
και η σκύλα η αδερφή του
πέρασε ο άγγελος
και πήρε την ψυχή του.

Αλλά, παραμύθι είναι, όπως θέλουμε το συνεχίζουμε.

Με τον τίτλο «Το κουκί και το ρεβίθι» υπάρχει και ένα θεατρικό του Καμπανέλλη, που το ανέβασε ο θίασος Καρέζη - Καζάκου λίγο πριν πέσει η δικτατορία, μετά το «Μεγάλο μας τσίρκο», ενώ τα δυο τους τα βρίσκουμε και σε πολλά τραγούδια, σχεδόν πάντα σε ρίμα με το παραμύθι, όπως στο Παραμύθι του Ξυλούρη:


https://www.youtube.com/watch?v=qh3ZehztHMo
..............
περισσότερα
εδώ
Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki