Thursday 30 September 2021

Πως να βοηθήσετε το παιδί σας να κάνει φίλους

Όσα μπορείτε να κάνετε ως γονείς ώστε να βοηθήσετε το μικρό σας να αποκτήσει φίλους

Λίγα πράγματα μπορούν να ραγίσουν την καρδιά μας όσο η συνειδητοποίηση ότι το παιδί μας δεν έχει φίλους. Είτε αυτό οφείλεται στην εσωστρέφειά του, είτε είναι αποτέλεσμα παραγόντων όπως η αγάπη του για την τεχνολογία που το κρατά κολλημένο στην οθόνη του, δεν υπάρχει λόγος να αγχωθούμε περισσότερο από ό,τι αναλογεί. Όλοι μας χρειαζόμαστε φίλους για να είμαστε ευτυχισμένοι, όμως δεν έχουμε στ’ αλήθεια ανάγκη να γίνουμε οι πιο δημοφιλείς στους κύκλους στους οποίους κινούμαστε. Και, αν κάνουμε μερικές σωστές κινήσεις, δεν είναι δύσκολο να εξασφαλίσουμε στο μικρό μας την καλή παρέα που έχει ανάγκη.

Βρείτε τα αίτια

Αν παρατηρήσετε ότι η μικρή σας δεν αναφέρεται ποτέ σε φίλους από το σχολείο, ξεκινήστε ρωτώντας την αν της αρέσουν περισσότερο οι μοναχικές ασχολίες, όπως το διάβασμα ή η ζωγραφική από ό,τι το παιχνίδι με άλλα παιδάκια, και υπάρχει περίπτωση να σας αποκαλύψει μόνη της τι συμβαίνει. Αν αυτό δεν πετύχει, παρατηρήστε τις αλληλεπιδράσεις της με τους συνομηλίκους της για να δείτε αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που την εμποδίζει από το να αποκτήσει φιλικές σχέσεις.

Εξετάστε αν έχει αλλάξει κάτι

Σε ορισμένες περιπτώσεις η μοναξιά του παιδιού δεν οφείλεται στον κλειστό χαρακτήρα του – τουλάχιστον όχι ευθέως – αλλά σε πρόσφατα γεγονότα που το έχουν κάνει να απομονωθεί. Μια συνηθισμένη αιτία για αυτό είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Προσπαθήστε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του για να μάθετε αν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ζητήστε τη γνώμη τρίτων

Πιστεύουμε ότι ξέρουμε τα παιδιά μας καλύτερα από τον καθένα, όμως συχνά η ίδια μας η αγάπη και η εγγύτητα βάζει στην οπτική μας φίλτρα που δεν μας επιτρέπουν να δούμε τα πράγματα καθαρά. Ένας συγγενής που βλέπει συχνά το παιδί μας ή ο δάσκαλός του ενδέχεται να έχει αντιληφθεί καλύτερα από εμάς την αιτία που το μικρό μας δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί.

Φέρτε το σε επαφή με άλλα παιδιά

Χωρίς να το πιέσετε, βρείτε δραστηριότητες και περιστάσεις στα πλαίσια των οποίων μπορεί να γνωρίσει καινούριους φίλους. Τέτοιες συνθήκες είναι τα αθλήματα, οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες, τα ραντεβού για παιχνίδι με συνομηλίκους για τους οποίους έχει εκφράσει τη συμπάθειά του και οι κοινές βόλτες ή εκδρομές με οικογένειες φίλων που έχουν παιδιά στην ηλικία του.

Δώστε το καλό παράδειγμα

Όταν γινόμαστε γονείς τείνουμε να παραμελούμε τις φιλίες μας, όμως η δική μας συναναστροφή με φίλους είναι το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι κοινωνικά. Μέσα από τη δική σας συμπεριφορά θα αντιληφθεί τον τρόπο που φροντίζουμε, σεβόμαστε και αλληλεπιδρούμε με τις παρέες μας και θα μπορέσει να τον μιμηθεί.

Εμφυσήστε του καλούς τρόπους

Ίσως για τη μοναξιά του γιου σας δεν ευθύνεται η επιθετικότητα των άλλων παιδιών αλλά η δική του αδυναμία να λάβει υπόψη του τις επιθυμίες των άλλων την ώρα του παιχνιδιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κακό χαρακτήρα, όμως πολλές φορές τα μικρά μας παρασύρονται από τον ενθουσιασμό τους και αδυνατούν να «διαβάσουν» τις αντιδράσεις των γύρω τους. Μάθετέ του να διακρίνει πότε οι άλλοι περνούν καλά και πότε δυσανασχετούν με αυτό που κάνει και εξηγήστε του τα πράγματα που απαιτούνται για την οικοδόμηση μιας υγιούς φιλίας.

vita.gr

Να βρίσκεις χρόνο να ξεκουράζεσαι...

... να βρίσκεις τρόπους να ξεφορτώνεις.
Οι δουλειές δεν σταματoύν ποτέ. Ούτε οι υποχρεώσεις.
Φαύλος κύκλος είναι. Άκου με που σου λέω…
Να βρίσκεις χρόνο.
Αν καταρρεύσεις μια φορά, μετά δεν είναι εύκολο. 
Δεν απλό. Δεν είναι το ίδιο. 
Θέλει χρόνο μετά, θέλει κόπο, θέλει δουλειά για να ξαναβρείς τα ίσια σου. 
Θέλει πολλή προσπάθεια για να ορθοποδήσεις. 
Όσοι ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια τους και έπεσαν, ξέρουν…
Μετά είναι δύσκολο…

Μην περιμένεις να αρχίσουν να σε παρακαλάνε οι γύρω σου να ξεκουραστείς. 
Μην περιμένεις να "σε καταλάβουν". 
Δεν είναι ότι δεν σε αγαπάνε, ή ότι δεν σε σκέφτονται.

Είναι δική σου ευθύνη να φροντίσεις για τον εαυτό σου. 
Αν δεν μπορείς εσύ να σε προσέξεις, γιατί να το κάνουν οι άλλοι;

Να βρίσκεις χρόνο να ξεκουράζεσαι και τρόπους να ξεφορτώνεις.

«Και οι νεκροί είχανε δουλειές, αλλά τις αφήσανε στη μέση…»

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κατάθλιψη Γονιού - Ψυχολογία Παιδιών / Parental Depression: How it Affects a Child

Η κατάθλιψη του γονιού μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά με διαφορετικούς τρόπους

Ακαδημαϊκή επίδοση
Ορισμένες μελέτες έχουν βρει μια σχέση μεταξύ της κατάθλιψης του γονέα και της κακής σχολικής επίδοσης των παιδιών. 
Parental Depression: How it Affects a Child

Ορισμένα ενδιαφέροντα ευρήματα αποκάλυψαν ότι η κατάθλιψη της μητέρας επηρεάζει τα παιδιά περισσότερο από την κατάθλιψη του πατέρα.

Αποδυναμώνει τους συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ του γονιού και των παιδιών
Όταν ένας από τους δύο γονείς πάσχει από κατάθλιψη, αποδυναμώνεται η ικανότητά του να κατανοεί τις ανάγκες των παιδιών του. 
Επιπλέον, ο μεταξύ τους δεσμός γίνεται πιο αδύναμος και τα παιδιά αισθάνονται ανασφαλή.

Τα παιδιά μαθαίνουν τις καταθλιπτικές συμπεριφορές
Όταν ένας από τους δύο γονείς πάσχει από κατάθλιψη, τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να επαναλάβουν τις ίδιες αρνητικές, απαισιόδοξες και απελπιστικές σκέψεις. 
Επιπλέον, θα δυσκολευτούν να αναπτύξουν καλές κοινωνικές δεξιότητες και συναισθηματικό έλεγχο.

Τα παιδιά νιώθουν ανασφάλεια και σύγχυση
Ακόμη και οι ενήλικες δυσκολεύονται να κατανοήσουν την κατάθλιψη. Φανταστείτε λοιπόν πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για τα παιδιά. 
Μερικές φορές, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει με τους γονείς τους και μπορεί ακόμη και να κατηγορούν τον εαυτό τους. 
Κάπως έτσι, τα παιδιά πιστεύουν ότι η συμπεριφορά των γονιών τους είναι δικό τους λάθος.
Εξάλλου, οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να είναι υπεύθυνοι για την παροχή υποστήριξης, και προστασίας των παιδιών τους. 
Εάν τα δικά τους συναισθήματα και η προσωπική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπουν να εκτελέσουν σωστά αυτές τις λειτουργίες, τα παιδιά μπορεί να καταλήξουν να αισθάνονται μπερδεμένα, ανασφαλή, ακόμη και υπεύθυνα για την ευημερία των γονιών τους.

Μελλοντικές κακές σχέσεις
Η ποιότητα των σχέσεων που θα δημιουργήσουν τα παιδιά στην ενήλικη ζωή τους, θα εξαρτηθεί από την προσωπικότητα, τις πεποιθήσεις και τις δεξιότητές τους. 
Και, όλες αυτές οι πτυχές έχουν επηρεαστεί από την κατάθλιψη των γονιών τους. 
Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να έχουν μη υγιείς σχέσεις.

Ζητήστε βοήθεια
Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης δεν είναι εύκολη υπόθεση και πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια, επειδή δεν θέλουν να στιγματιστούν.
Ωστόσο, τώρα που γνωρίζετε πώς η κατάθλιψη επηρεάζει τους γονείς και τα παιδιά, είναι σημαντικό να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια, σε περίπτωση που τη χρειάζεστε.

Με αυτόν τον τρόπο, θα κάνετε κάτι για να ανακτήσετε την ποιότητα της ζωής σας.
Επιπλέον, θα συμβάλλετε στη μελλοντική ευτυχία των παιδιών σας. Μόνο αν είστε υγιείς, θα μπορείτε να τους προσφέρετε την αγάπη, την προσοχή και την καθοδήγηση που χρειάζονται.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Wednesday 29 September 2021

Μην πανικοβάλλεσαι, είναι φυσιολογικό...

Ξέρεις.
Καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι τα κάνουμε περίπλοκα…
Είναι φυσιολογικό να αγχωθείς.
Είναι φυσιολογικό να πέσεις.
Είναι φυσιολογικό να κλάψεις. Να ξεσπάσεις. 
Να θυμώσεις.
Είναι φυσιολογικό ακόμα και έτσι λίγο να θέλεις να αποσυρθείς.
Να μείνεις λίγο μόνος…

Μην πανικοβάλλεσαι σε κάθε αλλαγή που σου συμβαίνει.
Μην ψυχιατρικοποιείς τα πάντα.

Άνθρωπος είσαι.
Χαλαρά.

Θα μου φαινότανε παράλογο αν μέρα-νύχτα, μες στην τρελή χαρά θα ήσουν…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φιλοξενία στα χαλάσματα του σεισμού: Έλα παιδί μου να σε κεράσω!

Βαθιά συγκίνηση προκαλεί η κυρία Πηνελόπη από το Αρχοντικό - Ανοίγει το κατεστραμμένο από τα Ρίχτερ νοικοκυριό της για να φιλέψει τους επισκέπτες!

Η 84χρονη κυρία Πηνελόπη από το Αρχοντικό του Δήμου Μινώα Πεδιάδας, που είδε το σπίτι της στον μεγάλο σεισμό της Δευτέρας να καταστρέφεται θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί η προσωποποίηση της αυθεντικής κρητικής φιλοξενίας. Με τρόπο ιδιαίτερα συγκινητικό...

Ανάμεσα στα δάκρυα και την απελπισία της για τους κόπους δεκαετιών ολόκληρων που καταστράφηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν χάνει ούτε λεπτό το βαθιά ριζωμένο στην ψυχή του Κρητικού φιλότιμο. Αυτό το ιδιαίτερο αρχέγονο χαρακτηριστικό των κατοίκων της Κρήτης που παραμένει αναλλοίωτο στην κακουχία, τον πόλεμο, τη φυσική καταστροφή... «Έλα, παιδί μου να σου κάνω ένα καφεδάκι» λέει στον φωτογράφο ο οποίος καταγράφει τις εκτεταμένες ζημιές που άφησαν τα Ρίχτερ στο σπίτι της.

Ιδιαίτερα συγκινητική και γλαφυρή στην περιγραφή της δείχνει τα χαλάσματα και μιλά με συμπόνια για τους συγχωριανούς και τους γείτονες που έπαθαν κι αυτοί ζημιές από τον μεγάλο σεισμό της Δευτέρας.

Δείτε το βίντεο του Νίκου Κικάκη με τη συγκλονιστική μαρτυρία της κυρίας Πηνελόπης:

Cretalive

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί τα μωρά πετάνε διαρκώς πράγματα κάτω;

Έχετε μόλις μαζέψει το χάος που έχει δημιουργηθεί από τα διάφορα παιχνίδια, μόνο και μόνο για να δείτε το παιδί να πετάει και πάλι κάτω τα πράγματά του.
Γιατί πετάει συνέχεια κάτω πράγματα;
Ενώ αυτό γίνεται κυρίως για εξερεύνηση, μπορεί να υπάρχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους τα νήπια μπορεί να το κάνουν αυτό. 
Θα μπορούσε να είναι επειδή πλήττουν και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασκεδάσουν.

Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι θα πρέπει να εναλλάσσετε συχνότερα μερικά παιχνίδια, έτσι ώστε να έχουν πάντα κάτι καινούργιο για να παίξουν. 
Από την άλλη θα μπορούσε να σημαίνει ότι μάλλον το παιδί έχει υπερβολικά πολλά παιχνίδια.
Εάν ένα δωμάτιο έχει πάρα πολλά παιχνίδια, ένα παιδί ειδικά στην νηπιακή ηλικία, μπορεί να συγκλονιστεί και να μην ξέρει από πού να ξεκινήσει όταν πρόκειται για παιχνίδι, έτσι τα πετάει όλα στο πάτωμα.

Σημάδι ανάπτυξης
Όταν ένα νήπιο πετάει έναν κάδο παιχνιδιών καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια και σύμφωνα με τους ειδικούς, εξασκούνται οι κινητικές τους δεξιότητες, η συγκέντρωσή τους αλλά και οι γνωστικές τους δεξιότητες, όπως η επίλυση προβλημάτων.
Μαθαίνουν επίσης πώς αντιδρά η μαμά και αν η μαμά έχει μεγάλη αντίδραση, συχνά θα συνεχίσουν να το κάνουν για να πάρουν την αντίδραση αυτή.
Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η μαμά είναι να δοκιμάσει και να αμφισβητήσει αυτήν την ικανότητα. 
Πάρτε ένα κάδο ή ένα αποθηκευτικό καλάθι το οποίο μπορούν να πετούν κάτω και έπειτα να το γεμίζουν ξανά, μαζεύοντας τα παιχνίδια τους.

Μπορεί να είναι μια εξαιρετική άσκηση και μπορεί να τους απασχολεί για αρκετή ώρα κάθε φορά.

imommy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Tuesday 28 September 2021

Η ασφάλεια για την παιδική ηλικία στο διαδίκτυο με το kids@safety

Συμβάλει στην ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων και στη δημιουργία του υπεύθυνου ψηφιακά πολίτη του αύριο

Με βάση πρόσφατες στατιστικές τα ελληνόπουλα αφιερώνουν 32 ώρες την εβδομάδα στο διαδίκτυο και εννέα στους δέκα 15χρονους έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο στο σπίτι. Η καθοδήγηση των παιδιών γίνεται ακόμα πιο επιτακτική, ώστε να αναπτύξουν ψηφιακές δεξιότητες νωρίς στην παιδική ηλικία, να διασφαλιστεί η ψηφιακή τους ασφάλεια, η ορθή και αποτελεσματική χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών στο σπίτι και στο σχολείο, αλλά και αργότερα στη ζωή τους στο χώρο εργασίας. Η WIND έχει αναπτύξει την ιστοσελίδα www.kidsatsafety.gr η οποία παρέχει χρήσιμες πληροφορίες, ειδήσεις και οπτικοακουστικό υλικό με συμβουλές προς τους γονείς, τα παιδιά και τους εφήβους.

Παράλληλα στηρίζει από το 2011 την ειδική εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα (ios και android) CYBERKID της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και την ιστοσελίδα www.cyberkid.gr της. Μέσα από τη Γραμμή Cyber Alert της εφαρμογής, τα παιδιά μπορούν από το κινητό τους τηλέφωνο να επικοινωνούν άμεσα (touchscreen call) και σε πραγματικό χρόνο σε περίπτωση κινδύνου ή απειλής, με το Κέντρο Επιχειρήσεων Διαδικτυακών Απειλών της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Η WIND είναι η πρώτη εταιρεία τηλεπικοινωνίων στην Ελλάδα που πριν από 11 χρόνια αναγνώρισε την ανάγκη να παρέχει σε γονείς, κηδεμόνες και παιδιά συστηματική ενημέρωση πάνω στις νέες τεχνολογίες για ασφαλή, ορθή και αποτελεσματική χρήση τους, δημιουργώντας πλατφόρμες και ενημερωτικά προγράμματα.

Περισσότερες πληροφορίες στο https://www.wind.gr και στο www.kidsatsafety.gr.

protothema.gr

Monday 27 September 2021

Χωρίς αυτοπεποίθηση...

Ο τρόπος που από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη μετέπειτα ενήλικη ζωή μας! Τα λόγια που μας λένε οι γονείς μας και γενικότερα το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον είναι οι πρώτες «καταγραφές» που θέτουν τα θεμέλια ενός εαυτού με ή χωρίς αυτοπεποίθηση.

Στη συνέχεια κι άλλα πλαίσια, όπως το σχολείο, οι φίλοι, οι δάσκαλοι στις αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες αποτελούν μεταβλητές που επηρεάζουν ανάλογα τη γνώμη που διαμορφώνει ένα παιδί μεγαλώνοντας για τις ικανότητες, τις δυνατότητές του, αλλά και τον χαρακτήρα του. Για αυτό τον λόγο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από όλους μας ως ενήλικες κάθε φορά που προσεγγίζουμε ένα παιδί και θέλουμε να εκφράσουμε κάτι που αφορά τη συμπεριφορά ή τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του ή την επίδοσή του.

Στην εφηβεία η έλλειψη αυτοπεποίθησης (που ως ένα βαθμό είναι και αναμενόμενη σε αυτή την εξελικτική φάση) μπορεί να επιφέρει αρκετές συναισθηματικές διακυμάνσεις στο ανήλικο άτομο, καθώς και αισθήματα ανεπάρκειας ως προς την αξιότητα, τη σημαντικότητα και την απόδοσή του. Επίσης, είναι η ηλικία που εστιάζουμε στον «σωματικό» μας εαυτό και αν απουσιάζει η αυτοπεποίθηση σε μεγάλο βαθμό, το παιδί υπεισέρχεται σε συγκρίσεις με τους συνομηλίκους του και τείνει να θεωρεί τον εαυτό του «λιγότερο» σε σχέση με τους άλλους. Κατ’επέκταση «ξυπνούν» συμπλέγματα, ανασφάλειες που πιθανώς να συνοδεύονται από εκδηλώσεις άγχους, απόσυρσης ή αντιδραστικότητας.

Στην ενήλικη μας ζωή η αυτοπεποίθηση εξακολουθεί να μας ακολουθεί και να επηρεάζει την αυτοαξία μας, την αυτοεικόνα μας, την αυτοεκτίμησή μας, την τόλμη μας, τις πρωτοβουλίες μας, τις επιλογές και τις αποφάσεις μας, αλλά και τις κάθε είδους σχέσεις μας. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να ασχοληθούμε πιο συνειδητά με ό,τι ενισχύει ή μειώνει περαιτέρω την αυτοπεποίθησή μας και να κάνουμε κάτι για αυτό. Δεν χωράει άλλη αναβολή, γιατί ενδεχομένως κουραστήκαμε να μειώνουμε τον εαυτό μας και να αισθανόμαστε ανεπαρκείς και ελλιπείς σε σύγκριση με τους γύρω μας. Τότε  είναι που αρχίζει ουσιαστικά το ταξίδι της αυτογνωσίας και της ενδυνάμωσής μας.    

Αρχίζουμε και αναθεωρούμε όλα όσα κουβαλάμε από τις εμπειρίες μας ως παιδιά όπου δεχτήκαμε (αρνητικές, επικριτικές) λέξεις, χαρακτηρισμούς και συμπεριφορές από τους «μεγάλους» που μας ενδιέφερε η γνώμη τους. Αρχίζουμε και επαναπροσδιορίζουμε κατά πόσο ίσχυαν αυτά που μας έλεγαν ή όχι. Απομυθοποιούμε τους γονείς μας και τους αντιμετωπίζουμε ως «θνητούς» με τα δικά τους λάθη και τη δική τους (πονεμένη) ιστορία. Και προσπαθούμε με πολύ κόπο και πολλή επιμονή να ανατρέψουμε τη γνώμη που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.

Η ζωή χωρίς αυτοπεποίθηση είναι αρκετά περιοριστική ως προς τα όνειρα και τις πραγματικές μας δυνατότητες. Αναβάλλουμε, δεν τολμούμε εύκολα, προσκολλόμαστε στο οικείο και γνώριμο (ακόμα κι αν μας κάνει κακό), υποτιμάμε τον εαυτό μας, μένουμε σε σχέσεις ή συνεργασίες από όπου θα έπρεπε να είχαμε φύγει από καιρό, δυσκολευόμαστε να εκφέρουμε άποψη ή να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, αποφεύγουμε ό,τι μπορεί να μας δυσκολέψει ή να μας «εκθέσει», οπισθοχωρούμε συχνά, ανεχόμαστε πιο πολλά από όσα έπρεπε, δεν μιλάμε εκεί που πρέπει όπως πρέπει, παραμένουμε στη «ζώνη ασφαλείας» μας και ζοριζόμαστε στις αλλαγές, ιδιαίτερα όταν είναι απρόοπτες.

Η αυτοπεποίθηση δεν είναι μόνο το πόσο πιστεύουμε στον εαυτό μας. Είναι μια έννοια που διαχέεται στα πάντα. Επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που ερμηνεύουμε και που πράττουμε. Είναι επιτακτική ανάγκη να ασχοληθεί ο καθένας μας με την αυτοπεποίθησή του. Όχι για να φτάσει στην έπαρση, αλλά για να φτάσει στον αυτοσεβασμό και να ανακαλύψει ό,τι υπέροχο είναι ως οντότητα, καθώς και το μέχρι που μπορεί να φτάσει το πολύτιμο δυναμικό που διαθέτει μέσα του… Όλοι έχουμε μέσα μας ικανότητες, ταλέντα, όνειρα και μια μοναδικότητα που ψάχνει την αυτοπραγμάτωσή της…

rodiaki.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο που το κάναμε... φυλακή

Είδα πολλά εις την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί… ‘‘Ζήτω ο κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!’’ εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήταν το συναπάντημά μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. …
Ιωάννης Καποδίστριας

Βγαίνοντας κανείς από την ανατολική πλευρά της πόλης της Αίγινας, πηγαίνοντας προς τον όρμο της Περιβόλας συναντά ένα μεγάλο, παλιό, επιβλητικό κτίριο. 
Κάποτε οι τοίχοι του φιλοξενούσαν ορφανά και κάποια άλλη περίοδο φυλακισμένους για αυτό το λόγω είναι γνωστό με τις ονομασίες το Ορφανοτροφείο ή οι Φυλακές της Αίγινας.
Από το Στρατόπεδο Τροιζήνας στην ίδρυση του Ορφανοτροφείου

O Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας επισκέπτεται το Στρατόπεδο της Τροιζήνας. 
Το θέαμα που αντικρίζει είναι αποτρόπαιο αμέτρητα ορφανά του Αγώνα περιφέρονται ρακένδυτα και πεινασμένα αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί, μια ελπίδα. 
Ο Καποδίστριας αποφασίζει να λάβει δράση αναλαμβάνοντας τη σίτιση και τη στέγαση όσων περισσότερων ορφανών δύναται. 
Όμως ο Κυβερνήτης δεν αρκείται σε αυτό επιθυμώντας να προσφέρει σε αυτά τα παιδιά μια στοιχειώδη σχολική κι επαγγελματική εκπαίδευση προστατεύοντας τα παράλληλα από τους ποικίλους κινδύνους που τα απειλούν. 
Έτσι οδηγείται στην ίδρυση του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου ή αλλιώς του Ορφανοτροφείο της Αίγινας, του πρώτου ελληνικού δημόσιου κτιρίου που κατασκευάστηκε με εντολή του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Η ίδρυση και η οικοδόμηση του Ορφανοτροφείου ξεκινά λίγο μετά την άφιξη του Καποδίστρια στην Αίγινα με την ολοκλήρωση των οικοδομημάτων να συμβαίνει τον Ιούνιο του 1829. 
Για την ανέγερση των κτιρίων του Ορφανοτροφείου η Δημογεροντία της Αίγινας παραχώρησε 12 στρέμματα ενώ οι πολίτες της Αίγινας με πρωτεργάτη τον Αιγινήτη Μιχαήλο Μαλλούκαη παραχώρησαν άλλα 55 στρέμματα που αξιοποιήθηκαν ως κήπος και καλλιεργήσιμη γη του Ορφανοτροφείου. 
Η κίνηση αυτή απέδειξε ότι κράτος και πολίτες ενωμένοι προσπάθησαν συλλογικά για την προστασία των ορφανών.

Οι μηχανικοί, οι επιστάτες και οι εργάτες
Ο Καποδίστριας αναθέτει το σημαντικό έργο του Ορφανοτροφείου στο μηχανικό Θεόδωρο Βαλλιάνο ο οποίος είχε υπηρετήσει στο σώμα των Ιγγενιέρων (Μηχανικών), των σωματοφυλάκων του Τσάρου και στον Ελληνικό Αγώνα. 
Ο ίδιος με καταγωγή από την Κεφαλονιά παράλληλα με τον Αγώνα, με δικές του πάντα δαπάνες συντηρούσε το σώμα Κεφαλλήνων αγωνιστών και επιδιόρθωνε όπου υπήρχε ανάγκη φρούρια. 
Μετά τον Αγώνα βρέθηκε στην Αίγινα ως ο πρώτος επώνυμος μηχανικός του νησιού και με εντολή του Κυβερνήτη Καποδίστρια αναλαμβάνει την κατασκευή του πρώτου αμαξιτού με επίστρωση δρόμου του Ελληνικού Κράτους, του δρόμου που οδηγεί προς το Ορφανοτροφείο. Στη συνέχεια αναλαμβάνει τον σχεδιασμό και την επιστασία του Καποδίστριου Ορφανοτροφείου το οποίο ολοκληρώνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.
............................
Το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο μπορεί να είχε σκοπό την προστασία των Ελλήνων ορφανών όμως η οικοδόμηση του έδωσε δουλειά σε πάνω 1.200 εξαθλιωμένους πρόσφυγες και τις οικογένειες τους που ήρθαν από την Αθήνα στην Αίγινα ως ανειδίκευτοι εργάτες εξασφαλίζοντας το καθημερινό τους φαγητό. 
Όταν πια το Ορφανοτροφεία άρχισε τη λειτουργία του γενικός έφορος του ιδρύματος στην αρχή διορίστηκε ο Βιάροας Καποδίστριας και δεύτερος ο Κερκυραίος λόγιος Λ. Μουστοξύδης.

Το οικοδόμημα και οι χώροι
Το πρώτο ελληνικό δημόσιο κτίριο που κατασκευάστηκε με εντολή του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά έργα της εποχής. 
Χτισμένο βάση των τότε Ευρωπαϊκών προδιαγραφών για κτίρια ανάλογης λειτουργίας, το ορφανοτροφείο οργανώνεται γύρω από μια εσωτερική κλειστή αυλή. 
Οι ογκώδης τοίχοι του υψώνονται επιβλητικοί τόσο λόγω της αρχιτεκτονικής μαεστρίας όσο και λόγω των υλικών του καθώς χρησιμοποιήθηκαν πέτρες από το αρχαίο θέατρο και τα αρχαία τείχη της Αίγινας. 
Παράλληλα η λιτή αρχιτεκτονική του εγκολπώνεται σε αυτή της περιοχής. Στα πλαίσια του Ορφανοτροφείου στεγάζονται πέρα από το κύριο κτίριο, αλληλοδιδακτικά σχολεία, επαγγελματικά εργαστήρια εκμάθησης τεχνών, η Δημόσια Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, το Εθνικό Τυπογραφείο και το Εθνικό Ωδείο.

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Sunday 26 September 2021

Ναι, γύρω στα δεύτερα γενέθλια μπορεί και μόνο του!

Μπορεί να μην το περιμένατε, όμως το νήπιο μπορεί να κάνει τα παρακάτω πράγματα μόνο του

Καθώς το παιδί περνά στη νηπιακή ηλικία, η φράση «Μόνος/η μου!» αρχίζει να συναγωνίζεται το «Μαμά!» σε συχνότητα εμφάνισης στο σπίτι σας. 
Κάποιες φορές σας διασκεδάζει, όταν όμως είστε σίγουροι ότι δεν είναι σε θέση να… ανταποκριθεί στις προγραμματικές του δηλώσεις, ενδέχεται να σας εκνευρίζει ή και να σας ανησυχεί. 
Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση κάποιες φορές να υποτιμάτε τις δυνατότητές του. 
Δείτε μήπως έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται πια τη βοήθειά σας, αλλά μην επιμείνετε να κάνει κάτι μόνο του όταν επιμένει πως θέλει να το κάνετε εσείς. 
Δεν πρόκειται για μια επιστροφή σε συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας, αλλά για την ανάγκη του να αισθανθεί τη φροντίδα σας.

Πράγματα που όντως μπορεί να κάνει ένα νήπιο

Να φάει μόνο του
Από την ηλικία των 18 μηνών, παρά τα αναπόφευκτα ατυχήματα, ήδη μπορεί να τα καταφέρει αρκετά καλά σε αυτό. 
Δώστε του κουτάλια και πιρούνια κατάλληλα για την ηλικία του, ετοιμάστε του πηχτά γεύματα που θα το βοηθήσουν να γεμίσει το κουτάλι του και να μην το αδειάσει στη διαδρομή και αφήστε το να προπονηθεί.

Να ντυθεί
Ένα νήπιο μπορεί να βγάλει τα ρούχα του ήδη από την ηλικία των 13 με 20 μηνών – λογικά, αυτό το έχετε ήδη μάθει με τον δύσκολο τρόπο. Από τα δύο περίπου έτη, όμως, μπορεί να κάνει τις πρώτες του προσπάθειες στο να βάλει κάτι πάνω του, ειδικά αν αυτό είναι φαρδύ και ελαστικό. 
Μέχρι τους 30 μήνες της ζωής του θα αρχίσει να τα πηγαίνει καλύτερα, όμως θα πρέπει να είστε πάντα στο πλάι του για να το βοηθήσετε με οδηγίες, αλλά και έμπρακτα.

Να γεμίσει (και να αδειάσει) ένα ποτήρι
Γύρω στα δεύτερα γενέθλιά τους, τα παιδιά έχουν αρχίσει να δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη στα παιχνίδια με το νερό. 
Εκμεταλλευτείτε αυτό το γεγονός δίνοντάς του ένα μεγάλο και μερικά μικρότερα δοχεία και μαθαίνοντάς του πώς να μεταφέρει το περιεχόμενο από το ένα στο άλλο. 
Σύντομα θα μπορεί να βάλει μόνο του γάλα στα δημητριακά του! 
Ως τότε, φροντίστε τα παιχνίδια σας να γίνονται σε εξωτερικό χώρο ή πάνω από τον νεροχύτη. Ένα από τα πράγματα που σίγουρα θα λατρέψει, θα είναι να παρακολουθεί το νερό… να ξεχειλίζει.

Να πλύνει τα δόντια του
Στην ίδια ηλικία, σας έχει παρακολουθήσει ήδη πολλές φορές να πλένετε τα δόντια σας αλλά και να βουρτσίζετε τα δικά του. 
Δώστε του την οδοντόβουρτσα και δείξτε του τι κινήσεις πρέπει να κάνει. 
Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, καλό είναι να αναλαμβάνετε εσείς τη διαδικασία μετά από λίγο ή να μοιράσετε τα βουρτσίσματα, δίνοντάς του το πρωινό και κρατώντας την ευθύνη του (σημαντικότερου) βραδινού πλυσίματος.

Να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού
Εντάξει, δεν πρόκειται να βάλει πλυντήριο, όμως μπορεί να μαζέψει τα παιχνίδια του και να σας βοηθήσει να κάνετε τις κάλτσες του ζευγάρια. 
Ο στόχος δεν είναι να εκτελέσει τέλεια τις αγγαρείες που θα του αναθέσετε, αλλά να τις αντιμετωπίσει ως αυτονόητο – ή ακόμα και διασκεδαστικό – μέρος της καθημερινότητας. 
Για να το βοηθήσετε, δώστε του αναλυτικές οδηγίες για κάθε εργασία ξεχωριστά. Έτσι δεν θα νιώσει ότι πρέπει να κάνει πολλά πράγματα.

Να χτενιστεί
Αν το κεφαλάκι του στολίζουν πλούσια, μακριά μαλλιά, το χτένισμα ενδέχεται να είναι δυσάρεστη εμπειρία για όλους σας – ακόμη περισσότερο αν πρόκειται για μπουκλάκια. 
Βάλτε το να καθίσει μπροστά στον καθρέφτη και δώστε του μία χτένα με αραιά δόντια και στρογγυλεμένες άκρες. 
Μπορείτε να του περιγράψετε τι πρέπει να κάνει ή να του το εξηγείτε ενώ το χτενίζετε εσείς. 
Όταν μάθει να το κάνει μόνο του, εκείνο θα πονάει λιγότερο και εσείς θα γλιτώσετε από άφθονη γκρίνια.

Να πλύνει τα χέρια του
Όσο νωρίτερα του δείξετε πώς να κρατά τα χεράκια του καθαρά, τόσο το καλύτερο. 
Πάρτε ένα υγρό σαπούνι χεριών με κάποιον από τους αγαπημένους του ήρωες, βάλτε το να πατήσει σε ένα σκαμπό και εξηγήστε του βήμα – βήμα τον σωστό τρόπο να ξεφορτωθεί τα μικρόβια. 
Αν προσθέσετε και ένα ευχάριστο τραγουδάκι, θα καταλήξει να ανυπομονεί για αυτή τη διαδικασία!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς να στηρίξεις το έφηβο παιδί σου που πενθεί την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου

Η απώλεια είναι μια διαδικασία που απαιτεί από τον άνθρωπο να στραφεί τόσο προς τα μέσα ώστε να επεξεργαστεί τα συναισθήματα που παράγει, όσο και να στρέψει το βλέμμα του προς τα έξω, ώστε να αναζητήσει το υποστηρικτικό περιβάλλον που θα τον στηρίξει στη διαχείριση αυτή.

Και στην εποχή της Covid-19, η στροφή αυτή προς τα έξω έχει πολλούς περιορισμούς, λόγω των κανόνων ασφαλείας που καλούμαστε να τηρήσουμε για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους άλλους. Ειδικά, όταν αναφερόμαστε σε εφήβους που θρηνούν μια απώλεια που σχετίζεται με τη νόσο Covid -19, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που χρειάζεται να λάβουμε υπόψιν μας.

Το πένθος στην εφηβεία

Οι έφηβοι τείνουν στην ηλικία αυτή να αναζητούν τρόπους να ανεξαρτητοποιηθούν, μετακινούν τα σημεία αναφοράς τους και υποστήριξης, από τους γονείς στους φίλους τους και η εμπειρία μιας σημαντικής απώλειας όπως ο θάνατος, μπορεί να τους δημιουργήσει άγχος, ανασφάλεια και πολλά άλλα δύσκολα συναισθήματα.

Παράλληλα θέτει πρακτικά αλλά και υπαρξιακά ερωτήματα τα οποία η απουσία εμπειρίας, δεν τους επιτρέπει να απαντήσουν. Επιπρόσθετα ο κοινωνικός ρατσισμός που επιφέρει η ίδια η νόσος δυσκολεύει την κατάσταση ακόμη περισσότερο.

Ως γενικός κανόνας, το τελετουργικό του αποχαιρετισμού (ταφή, καύση), παραμένει σημαντικό, καθώς φέρνει κοντά τους ανθρώπους που πενθούν. Παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στους εφήβους να συναντηθούν, να εκφραστούν συναισθηματικά, να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο, να έχουν την αίσθηση ότι δεν είναι μόνοι. Η παρουσία των ενηλίκων λειτουργεί ως σημείο αναφοράς, καθώς παρατηρώντας τους, αντιγράφουν ή απορρίπτουν τρόπους που διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους.

Η πανδημία έχει αλλάξει τον τρόπο πένθους

Ωστόσο στον καιρό της πανδημίας, η δυνατότητα αυτή δεν διέπεται από τους ίδιους κανόνες λόγω των περιοριστικών μέτρων, με αποτέλεσμα η φυσική αλληλεπίδραση αλλά και η κοντινή στήριξη να απουσιάζουν. Έτσι οι έφηβοι, για τους οποίους η σύνδεση και το μοίρασμα είναι σημαντικά, επιλέγουν κυρίως τα social media και το διαδίκτυο για να «συναντηθούν» με τους φίλους τους και να μοιραστούν τις ανησυχίες και τα ερωτήματα τους.

Ο θάνατος είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός και, για τον έφηβο που μέχρι τη στιγμή εκείνη, είναι το πιο πιθανό ότι δεν υπήρχε στον ορίζοντα του, τρομακτικός. Ο θάνατος που έρχεται ως αποτέλεσμα της νόσου Covid – 19 συνδέεται όμως και με κάποιες επιπρόσθετες προκλήσεις που είναι σημαντικό να τις αναγνωρίσουμε. Μια από τις μεγαλύτερες είναι ότι ο θάνατος είναι πλέον ένα γεγονός το οποίο δεν έρχεται μόνο σε ανθρώπους ηλικιωμένους ή ανθρώπους που νοσούν από μια καταληκτική ασθένεια.

Μπορεί να συμβεί ακόμα και σε συνομήλικους ή γονείς που δεν είναι ηλικιωμένοι

Πλέον ο ιός προσβάλλει και υγιείς ανθρώπους, δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις και η πίστη ότι προσβάλλονται μόνο οι ηλικιωμένοι ή/και όσοι έχουν υποκείμενα νοσήματα είναι πλέον ξεπερασμένη.

Πολλοί άνθρωποι συνοδεύουν άμεσα την είδηση ενός θανάτου από Covid-19 με το ερώτημα: «έπασχε και από κάτι άλλο;» Το ερώτημα αυτό έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι η προσπάθεια αυτού που ρωτά να ανακουφίσει το προσωπικό του άγχος. Η σκέψη είναι «αν είχε και άλλα προβλήματα υγείας αυτός που πέθανε, εγώ μπορώ να φροντίσω την υγεία μου και να μην πεθάνω». Ο δεύτερος λόγος είναι η μετάθεση της ευθύνης για το θάνατο «δεν έφταιγε η νόσος αλλά ο άνθρωπος που δε φρόντιζε την υγεία του».

Η διαχείριση της θλίψης και του πένθους

Μια τέτοια αντιμετώπιση καλεί τον έφηβο να διαχειριστεί, πέρα από τη θλίψη του , τα συναισθήματα της ντροπής και της ενοχής (ντρέπομαι να πω ότι πέθανε ο πατέρας μου από covid-19, γιατί με τον τρόπο αυτό είναι σαν να παραδέχομαι ότι δεν φρόντιζε τον εαυτό του) ή (αφού πολλοί λένε ότι η covid-19 δεν υπάρχει, τότε θα με κοροϊδεύουν αν πω τι πιστεύω). Οι πεποιθήσεις αυτές μετατρέπουν το πένθος από θάνατο εξαιτίας της covid-19 σε πένθος ταμπού ή απαγορευμένο πένθος.

Μια ακόμη σημαντική πρόκληση αποτελεί η στάση που οι ίδιοι οι έφηβοι επιλέγουν να κρατήσουν απέναντι στους φίλους τους.  Καθώς αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή τους και η αποδοχή τους είναι καθοριστική, παρατηρούν το πως οι φίλοι στέκονται απέναντι στη νόσο. Ταυτίζονται χωρίς απαραίτητα να συμφωνούν καθώς η ανάγκη να ανήκουν σε μια ομάδα είναι πιο δυνατή.

Άλλοτε παρατηρούμε τους εφήβους να θέτουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους με επικίνδυνες συμπεριφορές όπως μη χρήση μάσκας ή μη τήρηση των κανόνων υγιεινής. Επιπρόσθετα, πηγή άγχους και εκνευρισμού αποτελούν για τους εφήβους οι διαφορετικές απόψεις που μπορεί να υπάρχουν μέσα στην ίδια την οικογένεια του για το θέμα. Συγκρούσεις και δημιουργίες «παρατάξεων» κάτω από την ίδια στέγη, αλλά και απόρριψη του εφήβου και των απόψεων του, συμβαίνουν συχνά και φτάνουν μέχρι τα γραφεία των ειδικών για την επίλυση τους.

Η προσωπικότητα του, το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει παίζουν σημαντικό ρόλο στην έκφραση του κυκεώνα των συναισθημάτων που παράγει ο θάνατος από την νόσο αυτή.

Ο έφηβος χρειάζεται στήριξη, αφού εξ ορισμού η ίδια η εφηβεία είναι μια κατάσταση η οποία συνεπάγεται απώλειες και αλλαγές

Η Ψημενάτου (2018) αναφέρει «Ένα άλλο πρόβλημα σε αυτή την ηλικία είναι η πίεση που μπορεί να δέχεται ο έφηβος/η από την ομάδα των συνομηλίκων του που, άθελά της, απαιτεί από αυτόν να διατηρεί το «προσωπείο του σκληρού/ης». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σε αυτή την ηλικιακή ομάδα έχουμε συχνότερα απόπειρες αυτοκτονίας, αυξημένη χρήση αλκοόλ ή και ναρκωτικών ουσιών, ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης πίεσης. Η φροντίδα που μπορούμε να παρέχουμε στους εφήβους περιλαμβάνει τη διατήρηση της καθημερινής τους ρουτίνας, σωματική επαφή και αγκαλιές (εφόσον το επιθυμούν), περιβάλλον ανοικτό στον διάλογο χωρίς κριτική, ενθάρρυνση ώστε να εκφράσουν το πένθος τους με τον δικό τους τρόπο (ζωγραφική, μουσική, κολλάζ κλπ.)»

Το πένθος είναι μια διαδικασία που δεν πρέπει να λαμβάνει χώρα πίσω από κλειστές πόρτες

Μιλώντας για το θάνατο, τα συναισθήματα μας, τον άνθρωπο που πέθανε, βοηθούμε την έκφραση των συναισθημάτων του εφήβου που, ακόμα και αν δεν συμμετέχει μιλώντας, ακούει. Με τον τρόπο αυτό, ενσωματώνει τις πληροφορίες που δίνουμε εκείνη τη στιγμή και τις επεξεργάζεται αργότερα μόνος του. Για να μπορούμε να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας ειδικά αυτή την περίοδο θα πρέπει να έχουμε ήδη δημιουργήσει το περιβάλλον και τις κατάλληλες συνθήκες από πριν.

Αποδοχή, υποστήριξη, αγάπη, περιέργεια, νοιάξιμο

Με αυτόν τον τρόπο κρατάμε τον δίαυλο της επικοινωνίας ανοιχτό ώστε να προσεγγίσουμε τον έφηβο στις δύσκολες και συνάμα προκλητικές ώρες που θα βιώσει μέσα από το θάνατος ενός αγαπημένου από την νόσο Covid – 19. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ενθαρρύνουμε τους φίλους των παιδιών μας να συμμετέχουν και αυτοί ενεργά και να στηρίξουν ο ένας τον άλλον στη διαδικασία.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Ψημενάτου, Ν. (2018). Πένθος, το Ταξίδι στη Χώρα του Παράδοξου. Εκδόσεις Φίλντισι, Αθήνα

Δημήτρης Κουτζαμάνης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συντονιστής ομάδας γονέων ΑΜΚΕ ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ
Μαθήματα Ζωής

infokids.gr

Τι δείχνει για το παιδί η δημιουργία φανταστικού φίλου;

Τι προσφέρει στο παιδί ο φανταστικός φίλος;

Είτε το παιδί μας επιμένει ότι ο φίλος του χρειάζεται τη δική του καρέκλα στο τραπέζι είτε το ακούμε να μιλάει με έναν αόρατο φίλο όποτε βρίσκεται στο δωμάτιο μόνο του, δεν πρέπει να βιαστούμε να ανησυχήσουμε. Η επινόηση φανταστικών φίλων είναι αρκετά συνηθισμένη κατά την παιδική ηλικία. Συγκεκριμένα, μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον διαπίστωσε ότι μέχρι την ηλικία των 7, τουλάχιστον το 37% των παιδιών είχε έναν φανταστικό φίλο.

Γνωρίζοντας τον φανταστικό φίλο του παιδιού…

Οι φανταστικοί φίλοι έρχονται σε πολλές διαφορετικές μορφές. Μπορεί να βασίζονται σε κάποιον που ήδη γνωρίζει το παιδί, σε έναν χαρακτήρα παραμυθιού ή ακόμα και σε ένα παιχνίδι. Μερικές φορές προέρχονται αποκλειστικά από τη φαντασία του παιδιού. Είναι ως επί το πλείστον ανθρώπινοι, αλλά μπορούν επίσης να είναι ζώα. Αυτοί οι φίλοι μπορεί να είναι πάντα εκεί ή μπορεί να έρθουν και να φύγουν. Ενδέχεται να υπάρχουν μόνο σε ορισμένα σημεία όπως το σπίτι ή την κουζίνα και μπορεί να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται χωρίς προφανή λόγο.

Ο φανταστικός φίλος του παιδιού μπορεί να είναι κάποιος που:
  • ακούει και υποστηρίζει το παιδί
  • παίζει με το παιδί
  • μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορεί να κάνει το παιδί
  • είναι ξεχωριστός και ανήκει μόνο στο παιδί
  • δεν κρίνει και δεν βλάπτει το παιδί
  • επιτρέπει στο παιδί να εξερευνήσει έναν κόσμο που δημιουργεί το ίδιο

Τι δείχνει για το παιδί η δημιουργία φανταστικού φίλου;

Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά παίζουν ή μιλούν για τους φίλους τους μπορούν να μας πουν πολλά για το πώς αισθάνονται. Ετσι, οι φανταστικοί φίλοι μάς δίνουν μια εικόνα για τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών μας, καθώς και για τις προτιμήσεις και τις αντιπάθειές τους.

Μερικές έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με φανταστικούς φίλους είναι πιο πιθανό να είναι πρωτότοκα ή μοναχοπαίδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι φανταστικοί φίλοι είναι μόνο για τα παιδιά που νιώθουν μοναχικά. Ενώ ορισμένοι γονείς ανησυχούν ότι η εφεύρεση ενός φανταστικού φίλου σημαίνει ότι ένα παιδί δεν έχει πραγματικούς φίλους, οι φανταστικοί φίλοι δεν δείχνουν κοινωνικά προβλήματα ή έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων. Στην πραγματικότητα, οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που έχουν φανταστικούς φίλους είναι αρκετά κοινωνικά και δημιουργικά.

Οι φανταστικοί φίλοι δεν αποτελούν ένδειξη ότι ένα παιδί είναι προβληματικό. Ομως, οι φανταστικοί φίλοι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους. Για παράδειγμα, τα παιδιά που έχουν βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία, μπορεί να βασίζονται σε φανταστικούς φίλους για να τους βοηθήσουν.

Τι προσφέρει στο παιδί ο φανταστικός φίλος;

Πέρα από μια διασκεδαστική συντροφιά, οι φανταστικοί φίλοι μπορούν να χρησιμεύσουν και ως ένας καλός τρόπος εξάσκησης κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως η επίλυση συγκρούσεων. Ετσι, η συζήτηση με έναν φανταστικό φίλο μπορεί ακόμη και να βελτιώσει τις δεξιότητες επικοινωνίας του παιδιού. Η συμμετοχή σε διάλογο με έναν φανταστικό φίλο απαιτεί από το παιδί να λάβει υπόψη του τη θέση του φανταστικού φίλου. Κατά συνέπεια, τα παιδιά με φανταστικούς φίλους μπορεί να είναι καλύτερα στην κατανόηση της θέσης ενός άλλου ανθρώπου και να έχουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.

Πώς να αλληλεπιδράσουμε με τον φανταστικό φίλο του παιδιού

*Δεν πρέπει να αμφισβητούμε την ύπαρξη του φανταστικού φίλου του παιδιού μας. Αντ’ αυτού, είναι εντάξει να παίζουμε μαζί του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να του σερβίρουμε φαγητό. Μπορούμε να ορίσουμε ορισμένα όρια σε αυτά που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε.

*Είναι σημαντικό να μην αφήνουμε τον φανταστικό φίλο να επωμίζεται τις συνέπειες για την κακή συμπεριφορά του παιδιού μας. Αν το παιδί προσπαθεί να πετύχει κάτι τέτοιο, μπορούμε να απαντήσουμε κάτι όπως: «Δεν με νοιάζει ποιος από εσάς δημιούργησε αυτό το χάος στην κουζίνα, αλλά περιμένω να το τακτοποιήσετε».

*Μπορούμε να κάνουμε ερωτήσεις σχετικά με τον φανταστικό φίλο, όπως «Τι είδους πράγματα θέλει να κάνει ο φίλος σου για διασκέδαση;». Το παιδί πιθανότατα θα χαίρεται να μας λέει τα πάντα για τον φίλο του, αποκαλύπτοντας έτσι πτυχές της δικής του προσωπικότητας.

Πότε το παιδί θα ξεπεράσει τον φανταστικό φίλο του

Τα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν τους φανταστικούς φίλους τους όταν ξεκινούν το δημοτικό, αλλά δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία κατά την οποία πρέπει να επιμείνουμε ώστε το παιδί να σταματήσει να ασχολείται με τον φανταστικό του φίλο. Αλλωστε, καταλαβαίνουν ότι ο φανταστικός τους φίλος δεν είναι πραγματικά εκεί – ακόμη και όταν επιμένουν ότι ο φίλος τους χρειάζεται το δικό του… παγωτό. Αφήνουμε λοιπόν το παιδί να αποφασίσει πότε θα σταματήσει να αλληλεπιδρά με τον φανταστικό του φίλο. Μέχρι τότε, απολαμβάνουμε την… επιπλέον παρέα στο σπίτι μας.

Πότε πρέπει να απευθυνθούμε σε ειδικό

Στη σπάνια περίπτωση που το παιδί δυσκολεύεται να διαχωρίσει την πραγματικότητα από τη φαντασία, είναι σημαντικό να απευθυνθούμε σε παιδοψυχολόγο, χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει ότι υπάρχει απαραίτητα κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας.

vita.gr

Saturday 25 September 2021

Ποια μαθήματα ζωής μάς δίνουν τα μικρά παιδιά;

Μπορεί να εστιάζετε σε όσα μπορείτε να διδάξετε στο μικρό σας, όμως ταυτόχρονα το νήπιο δίνει μερικά σημαντικά μαθήματα σε εσάς

Πιθανότατα εστιάζετε σε όσα μπορείτε να διδάξετε τα μικρά σας και όχι σε αυτά που μπορείτε να μάθετε από αυτά. Εξάλλου, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να διδάξετε ένα νήπιο – από το να λέει «ευχαριστώ» μέχρι να φοράει μια μπλούζα.

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πολλά μαθήματα ζωής που μπορεί να σας διδάξει το νήπιό σας. Πρέπει απλώς να είστε ανοιχτοί στην ιδέα ότι το μικρό παιδί σας μπορεί να έχει έναν καλύτερο τρόπο σκέψης για ορισμένα πράγματα από ό,τι οι περισσότεροι ενήλικες.

Τα μαθήματα ζωής που σας δίνει το νήπιο

Μην εγκαταλείπετε μετά την αποτυχία

Τα μικρά παιδιά αποτυγχάνουν σε πολλά πράγματα σε καθημερινή βάση. Συχνά πέφτουν, βάζουν τα ρούχα τους λάθος και χάνουν τα πράγματά τους. Ωστόσο, δεν ντρέπονται για τις αποτυχίες τους και δεν συμπεραίνουν ότι είναι ανίκανα. Αντ’ αυτού, σηκώνονται και συνεχίζουν να προσπαθούν.

Να είστε φιλομαθείς

Τα μικρά παιδιά είναι περίεργα. Είτε θέτουν ερωτήσεις είτε ανοίγουν κάθε συρτάρι, προσπαθούν να μάθουν όσα μπορούν. Και δεν κοιτάζουν απλώς τα πράγματα – τα εξερευνούν με όλες τις αισθήσεις τους. Θέλουν να δοκιμάσουν, να μυρίσουν, να ακούσουν, να αγγίξουν και να δουν όλα όσα βρίσκονται στον δρόμο τους.

Να απολαμβάνετε τη στιγμή

Ένα από τα μεγάλα προνόμια του να είσαι δύο ετών είναι ότι έχεις λίγη στεναχώρια για το παρελθόν και ακόμη λιγότερες ανησυχίες για το μέλλον. Οι ενήλικες συχνά ξοδεύουν πολύ χρόνο προσπαθώντας να μάθουν να κατευθύνουν τη σκέψη τους. Αλλά τα μικρά παιδιά, ανεξάρτητα από τη δραστηριότητα που κάνουν, εστιάζουν στο εδώ και τώρα.

Να εκφράζετε τα συναισθήματά σας

Ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των μικρών παιδιών είναι ότι χρειάζονται συχνά βοήθεια όσον αφορά στη διαχείριση των συναισθημάτων τους, καθώς δεν ξέρουν πάντα πώς να δείχνουν συναισθήματα με έναν κοινωνικά κατάλληλο τρόπο. Ωστόσο, αν θέλουν να ουρλιάξουν από απογοήτευση, να κουνήσουν τα πόδια τους από θυμό ή είναι εξαιρετικά χαρούμενα, σίγουρα δεν θα συγκρατηθούν ούτε θα καταπιεστούν. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δείξουν στους ανθρώπους τη συναισθηματική τους κατάσταση. Εξαιτίας αυτού, συνήθως δεν χρειάζεται να μαντέψετε πώς αισθάνεται ένα μικρό παιδί. Και αυτό είναι κάτι που οι ενήλικες μπορούμε να μάθουμε, καθώς συχνά τείνουμε να κρατάμε τα συναισθήματά μας μέσα μας.

Να εκτιμάτε τα μικρά πράγματα στη ζωή

Τα μικρά παιδιά δεν ενδιαφέρονται για ακριβά αμάξια, πολυτελή σπίτια ή ταξίδια. Τείνουν να εντυπωσιάζονται περισσότερο από τα μικρά πράγματα στη ζωή – ένα λουλούδι στο χωράφι, τη βροχή που πέφτει από τον ουρανό ή ένα νέο κουτί για παιχνίδι. Μπορούν εύκολα να ψυχαγωγηθούν από πολλά διαφορετικά πράγματα και συχνά βρίσκουν μεγάλη χαρά στις πιο απλές απολαύσεις της ζωής.

Να έχετε αυτοπεποίθηση

Είτε τα μαλλιά του είναι αχτένιστα είτε είναι το μόνο παιδί στο δωμάτιο, το νήπιο δεν ανησυχεί για το πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ντρέπεται μερικές φορές, αλλά αυτό συμβαίνει συνήθως όταν δεν είναι σίγουρο για ορισμένα άλλα άτομα, όχι επειδή δεν είναι σίγουρο για τον εαυτό του.

Να ζητάτε βοήθεια όταν τη χρειάζεστε

Ενώ τα νήπια αναζητούν την ανεξαρτησία τους, ζητούν επίσης βοήθεια. Δεν ντρέπονται να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Και όταν κάποιος τα βοηθάει, είναι συχνά αρκετά ευγενικά.

vita.gr

Η Ευγνωμοσύνη κάνει Καλό και στην Υγεία μας!!

Ευγνωμοσύνη – Το συναίσθημα που οδηγεί στην ευτυχία

H ευγνωμοσύνη έχει ισχυρή θετική επιρροή στην ψυχολογική ευημερία, αυξάνοντας την αυτοεκτίμηση, ενισχύοντας τα θετικά συναισθήματα και χαρίζοντας αισιοδοξία
Πολλά επιστημονικά στοιχεία έχουν δείξει ότι η ευγνωμοσύνη δρα θετικά στην υγεία μας. 
Όταν οι άνθρωποι είναι ευγνώμονες και ευχαριστημένοι με τα πράγματα όπως είναι, η σωματική τους υγεία το αντικατοπτρίζει αυτό. Είναι πιο πιθανό να γυμνάζονται, να τρέφονται σωστά και να ενδιαφέρονται για την υγεία τους.

Μάλιστα, ορισμένοι ερευνητές επισημαίνουν τη μείωση του άγχους και του πόνου, αλλά και τη βελτίωση του ανοσοποιητικού συστήματος ως αποτέλεσμα της ευγνωμοσύνης. 
Ακόμα, η καλύτερη αρτηριακή πίεση και γενικότερα η καλύτερη υγεία της καρδιάς έχουν συνδεθεί με την ευγνωμοσύνη.

Φυσικά, η ευγνωμοσύνη έχει ισχυρή θετική επιρροή και στην ψυχολογική ευημερία, αυξάνοντας την αυτοεκτίμηση, ενισχύοντας τα θετικά συναισθήματα και χαρίζοντας αισιοδοξία.

Όταν νιώθουμε βαθιά ευτυχία, το σώμα μας παράγει κάθε είδους υπέροχες χημικές ουσίες. 
Η ευγνωμοσύνη ενεργοποιεί τους νευροδιαβιβαστές, όπως η ντοπαμίνη, η οποία συνδέεται με την ευχαρίστηση, και τη σεροτονίνη, η οποία ρυθμίζει τη διάθεσή μας. 
Κάνει επίσης στον εγκέφαλο να απελευθερώσει ωκυτοκίνη, μια ορμόνη που προκαλεί συναισθήματα όπως εμπιστοσύνη και γενναιοδωρία και προάγει τις κοινωνικές σχέσεις και το αίσθημα σύνδεσης.

Ασκήσεις… ευγνωμοσύνης
Ακριβώς όπως συμβαίνει με τους μυς, όταν εξασκείτε την ευγνωμοσύνη σας συχνά, είναι πιο πιθανό να δείτε ευεργετικά αποτελέσματα.

Ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, μπορεί να σας βοηθήσει να κρατήσετε το άγχος και το στρες μακριά, ωστόσο αν δεν είστε έτοιμοι για μια τέτοιου είδους δέσμευση, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να ξεκινήσετε στο δρόμο σας προς την ευγνωμοσύνη.

Απλά δώστε προσοχή. 
Ξεκινήστε να προσδιορίζετε πράγματα που μπορεί να θεωρούσατε δεδομένα. Στη συνέχεια, αφιερώστε λίγο χρόνο για να νιώσετε ευγνωμοσύνη.

Φροντίστε να λάβετε υπόψη ακόμη και μικρά, καθημερινά πράγματα που σας δίνουν ευχαρίστηση, ακόμη κι αν φαίνονται κοινά ή ασήμαντα. 

Ορίστε μερικά παραδείγματα:
😀
Εκτιμήστε το ζεστό φαγητό που απολαμβάνετε.
😀 Κοιτάξτε ψηλά και εκτιμήστε τη στέγη πάνω από το κεφάλι σας.
😀 Παρατηρήστε τις μικρές πράξεις καλοσύνης στις οποίες συνήθως ξεχνάτε να δώσετε προσοχή.
😀 Αφιερώστε μια στιγμή για να εκτιμήσετε το γεγονός ότι κάποιος σας παραχώρησε τη σειρά του στο σουπερμάρκετ.
😀 Να είστε ευγνώμονες που η φίλη σας σάς έστειλε μήνυμα για να ρωτήσει πώς πάει ο πονοκέφαλός σας.
😀 Εκτιμήστε το γεγονός ότι η μητέρα σας σάς έστειλε μήνυμα για να σας πει «καληνύχτα»

Αυτός, φυσικά, δεν είναι εξαντλητικός κατάλογος, καθώς υπάρχουν διάφοροι τρόποι εξάσκησης της ευγνωμοσύνης. Επομένως, γίνετε δημιουργικοί και προσαρμόστε τους στη δική σας ζωή!

imommy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Απέναντι στο Ανθρώπινο Πόνο

«Κρίμα. Κρίμα. Μακριά από εμάς».

Αυτό σκεφτόμαστε και συνεχίζουμε την επόμενη στιγμή ακάθεκτοι την ζωούλα μας.
Αυτή είναι η προσέγγισή μας, απέναντι στο απρόσμενο. 
Απέναντι στο κακό. Απέναντι στο ανθρώπινο πόνο.
Και θα πει κάποιος, «μα καλά, και τι να κάνω, μπορώ εγώ να κάνω κάτι;»

Ξέρεις…
Δεν έχει να κάνει με το αν μπορείς να κάνεις κάτι για τον άνθρωπο ο οποίος πονά. 
Έχει να κάνει με το πώς προσεγγίζεις την ίδια τη ζωή. Τη δική σου ζωή…

Μην έχεις στο μυαλό σου πως όλα αυτά είναι για τους άλλους. 
Μην νομίζεις πως οι άνθρωποι που βρέθηκαν μπροστά στον θάνατο, στην αρρώστια, στην απώλεια, στο οτιδήποτε κακό, είναι κάτι κατώτερο, είναι κάτι διαφορετικό από εσένα.

Άνθρωποι με ψυχή, με σάρκα και οστά, με έγνοιες, με προβληματισμούς, καλοί άνθρωποι, που δεν έφταιξαν σε τίποτα απολύτως είναι. 
Και αυτοί, όπως εσύ, δεν το προγραμμάτισαν, δεν το περίμεναν, δεν το ήθελαν, δεν το ζήτησαν.
Απλά τους ήρθε…

Για αυτό, αν δεν μπορείς να τους σταθείς, αν δεν μπορείς με κάποιον τρόπο τον πόνο τους με σεβασμό να ανακουφίσεις, τουλάχιστον αναθεώρησε.

Αναθεώρησε τον τρόπο με τον οποίο ζεις. 
Αναθεώρησε την στάση σου.

Αν θες. Πριν είναι αργά.
Δεν είναι τα άσχημα «μόνο για τους άλλους».

Ελευθεριάδης
Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Friday 24 September 2021

Friday For Future fridayforfuture

Το Friday For Future είναι ένα παγκόσμιο κίνημα παιδιών που απλά έχουν πάρει χαμπάρι ότι οι μεγαλύτεροί τους, λένε, λένε για το κλίμα και για την κακή κατάσταση του πλανήτη, μαζεύονται και ξαναμαζεύονται σε συνόδους κορυφής, βγάζουν φιλόδοξα ψηφίσματα και στο τέλος δεν κάνουν τίποτα.

Ένα κίνημα των παιδιών που μας πήραν χαμπάρι για το τι κοινωνία τους παραδίδουμε και δεν το δέχονται.

Ομάδες παιδιών σήμερα το απόγευμα Παρασκευής θα συγκεντρωθούν σε 7.500 πόλεις του κόσμου και στην Αθήνα για να μας δηλώσουν ότι επιτέλους πρέπει να βάλουμε τον πλανήτη μας πάνω από τα κέρδη.

Όλοι όσοι νιώθουμε την παραμικρή ενοχή γι αυτό που τους κάναμε, είτε γιατί υπερκαταναλώσαμε και τους φάγαμε τους πόρους που τους ανήκουν, είτε γιατί δεν αντιδράσαμε όταν έπρεπε, οφείλουμε να κατέβουμε σήμερα στις 5 στο Σύνταγμα να τους δείξουμε ότι αναγνωρίζουμε το λάθος μας. Ειρηνικά και σιωπηρά κάπου στην άκρη να βγάλουμε μια φωτογραφία να την αναρτήσουμε στα Social Μedia με hashtag #FRIDAYFORFUTURE, όπως μας το ζητάνε και να τους πούμε «ήμουνα κι εγώ εκεί μαζί σου».

Αγαπάμε Αγία Παρασκευή

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki