"Μαμά, μπαμπά, δεν με πειράζει, μπορείτε να «κακομάθετε» όσο θέλετε το παιδί μου!"

Τους μοιράζουν ασταμάτητα σοκολάτες, γλυκά, καραμέλες, τους κουραμπιέδες που έφτιαξαν μαζί και δώρα. Δώρα, δώρα, και πάλι δώρα. 

Όμως, τελικά, γιατί να μπω ανάμεσα σε αυτήν τη μαγική σχέση; Ειδικά τώρα τα Χριστούγεννα.

Tον πρώτο καιρό αντιδρούσα πολύ. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά έφτασα στο σημείο να πω ψέματα στη μαμά μου (εύχομαι να μη διαβάζει τώρα αυτό το άρθρο) πως η κόρη μου είχε ανεβασμένα επίπεδα στις εξετάσεις αίματος από τη ζάχαρη που κατανάλωνε. 

Επιχειρηματολόγησα, τσακώθηκα, έθεσα όρους και προϋποθέσεις για την επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς, πέταξα παραδειγματικά στα σκουπίδια τις σοκολάτες που έκρυβε στο ντουλάπι και επιχειρηματολόγησα ξανά με σθένος και δυναμισμό Μπουμπουλίνας.
Μέχρι που πάγωσα λίγο τον χρόνο και πήρα απόσταση από τα πράγματα.

Γιατί αγαπούν τα παιδιά τόσο πολύ τις γιαγιάδες και τους παππούδες; 

Όχι για τις σοκολάτες και τις καραμέλες, αλλά για τον συμβολισμό που κρύβεται πίσω από αυτήν τη κίνηση. 

Στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού όλα επιτρέπονται. Οι αυστηροί κανόνες μπαίνουν σε pause και οι σκανταλιές αποτελούν μέρος μιας ημερήσιας διάταξης. 

Στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού επικρατεί ένα μοναδικό αίσθημα ασφάλειας, ζεστασιάς και ευτυχίας. 

Το μαγικό ντουλάπι εκεί ψηλά είναι πάντα γεμάτο με «θησαυρούς» και η τηλεόραση μπορεί να μείνει ανοιχτή λίγο ακόμα. Άλλωστε, ποιος κοιτάει το ρολόι για τον ύπνο;

Οι «χάρες» είναι μέρος του job description τους και το απίστευτο είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, που όταν ήταν μόνο γονείς ήταν δύο εντελώς διαφορετικές περσόνες, σήμερα είναι γιαγιά και παππούς, και εσύ, το παιδί τους, «δεν ξέρεις από αυτά», οπότε καλά θα κάνεις «να κάτσεις στην άκρη».

Μα κάτσε στην άκρη και απόλαυσέ το! 

Είσαι τυχερή που έχεις τους γονείς σου υγιείς και δυνατούς, και τα Χριστούγεννα είναι η πιο όμορφη στιγμή για να τους αφήσεις να καλ/κομάθουν το παιδί σου (διάλεξε εσύ το σύμφωνο που θα βάλεις).

Γράφω αυτό το άρθρο γιατί εγώ πρόλαβα τον λατρεμένο μου παππού ως τα τρία μου χρόνια και τη γιαγιά μου την έζησα λίγο παραπάνω, αλλά με πολύ έκδηλα τα συμπτώματα του Αλτσχάιμερ, άρα δεν έχω πολλές γλυκές αναμνήσεις. 

Πιέζω το μυαλό μου να θυμηθώ και η καρδιά μου γεμίζει ζεστασιά όταν βλέπω τον παππού μου να μου δίνει κρυφά από τη μαμά μια –τεράστια στα μάτια μου, ήμουν μόλις τριών– ΙΟΝ γάλακτος και να μου λέει να μην τον μαρτυρήσω. 

Θυμάμαι το βλέμμα του ακριβώς, σαν να τον βλέπω μπροστά μου. Και ήμουν μόλις τριών... Πόσο πολύ με είχε αγγίξει η αγάπη του...

Αν τους έχετε και αν κάνουν όλες τις χάρες στα παιδιά σας, αφήστε τους! Ξέρω πως πολλοί ψυχολόγοι θα διαφωνήσουν μαζί μου, όμως εγώ μοιράζομαι μαζί σας όλα όσα σκέφτομαι και είμαι σίγουρη πως δεν θα το μετανιώσετε.

Αφήστε τους να μοιραστούν, να κάνουν σκανταλιές μαζί με τα εγγόνια τους, να σας κρατήσουν και κάποια «μυστικά»! 

Αφήστε τους να ζήσουν τη μαγεία... το έχουν ανάγκη και οι δύο πλευρές, και φυσικά τόσο οι παππούδες και οι γιαγιάδες όσο και τα εγγόνια θα βγουν σημαντικά κερδισμένοι από αυτή την τόσο ιδιαίτερη σχέση...

Μην μπαίνετε στη μέση... Απλώς παρατηρήστε αυτήν τη μοναδική αλληλεπίδραση και απολαύστε τη! Είναι ευλογία...

Λίγη παραπάνω σοκολάτα δεν πείραξε κανέναν...

boommag

«Έχουμε δώσει ένα κάρο λεφτά για παιχνίδια και το παιδί μας παίζει με κουζινικά και μανταλάκια!»

Κάθε που έρχονται γιορτές, τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τα δώρα τους, από γονείς και συγγενείς. Κι όταν λέμε δώρα εννοούμε καινούργια, λαμπερά, χρωματιστά παιχνίδια. 

Τι άλλο θα μπορούσες να πάρεις σε ένα παιδί για να το δεις να χαίρεται και να χαμογελά; 

Κι όμως, όταν μιλάμε για πολύ μικρά παιδιά (το🌼λέει: και για μεγαλύτερα, πιστέψτε με), όσο εντύπωση προκαλούν τα παιχνίδια τόσο γρήγορα ξεχνιούνται και τα πιτσιρίκια μας επιστρέφουν στην αγαπημένη τους ασχολία: να παίζουν με τάπερ, κουτάλες, μανταλάκια και ό,τι καθημερινό αντικείμενο βρουν μπροστά τους.

Όπως έκανε και φέτος ο χαριτωμένος μπόμπιρας αυτής της μαμάς που μοιράζεται μαζί μας την έκπληξη και την «αγανάκτησή» της:

«Δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο μικρούλης μας και θυμάμαι συγγενείς και φίλους να μας φέρνουν διάφορα καλούδια, ανάμεσα σ’ αυτά και τα πρώτα του παιχνίδια. Αλλά και τα δεύτερα και τα τρίτα κ.ο.κ. Φυσικά, εκτός απ’ τα δωράκια, τα περισσότερα ήταν παιχνίδια που είχαν τα δικά τους παιδιά και πλέον τα είχαν ξεπεράσει.

Θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε που πολλά από αυτά έμοιαζαν με καινούργια. Σκέφτηκα τότε ότι τα είχαν ξεδιαλέξει και είχαν πετάξει τα πολύ φθαρμένα ή χαλασμένα. Έπρεπε να γεννήσω και να δω τον γιο μου να γίνεται ενός για να καταλάβω τι είχε πραγματικά συμβεί.

Τα παιχνίδια, κατέληξα, ήταν σχεδόν άθικτα γιατί, πολύ απλά, είχαν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα. Πρώτον επειδή τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ περισσότερα παιχνίδια από όσα χρειάζονται, αλλά κυρίως επειδή δεν ενδιαφέρονται και τόσο γι’ αυτά. Όχι στα πρώτα τους βήματα στη ζωή, τουλάχιστον.

Το ζούμε κι εμείς με τον δικό μας και είναι αστείο, ανακουφιστικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα.

Έχουμε δώσει ένα κάρο λεφτά για παιχνίδια – κι εμείς και οι υπόλοιποι (θείοι, παππούδες, νονοί κλπ.) – και το παιδί μας ενθουσιάζεται με οτιδήποτε εκτός απ’ αυτά. 

Με κατσαρόλες, κουτάλες και μανταλάκια. Με τάπερ, καλώδια, συσκευασίες, μακαρόνια και ό,τι μπορεί να βρει στο σπίτι από τότε που άρχισε να περπατά και να εξερευνά την κάθε γωνιά του.

mama365

Πρόσωπο της χρονιάς: Νοσοκόμα έσωσε τρία νεογέννητα μωρά από τις εκρήξεις

Μία νοσοκόμα κατάφερε να σώσει τρία νεογέννητα μωρά από νοσοκομείο στη Βηρυτό που υπέστη σημαντικές ζημιές από τις εκρήξεις οι οποίες σημειώθηκαν το απόγευμα της Τρίτης. Το καρέ με τη νοσοκόμα να κρατά και τα τρία βρέφη στην αγκαλιά της, τραβήχτηκε από φωτορεπόρτερ που βρέθηκε στο σημείο.

Ο φωτορεπόρτερ Bilal Jawich βρισκόταν στο σπίτι του όταν σημειώθηκαν οι πολύνεκρες εκρήξεις στη Βηρυτό του Λιβάνου. Ακολούθησε τον καπνό μέχρι που έφτασε στο λιμάνι και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το νοσοκομείο Al Roum όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με νέα μικρό «θαύμα». 

Η «επαγγελματική συνείδησή» μου με οδήγησε στο νοσοκομείο, όπως εξήγησε ο Jawich. Η περιοχή Ashrafieh όπου βρίσκεται το νοσοκομείο είχε υποστεί πελώριες καταστροφές. Εκεί, όμως, βρέθηκε μπροστά σε μία αξιοθαύμαστη σκηνή.

«Έμεινα έκπληκτος όταν είδα μία νοσοκόμα να κρατά τρία νεογέννητα», σημείωσε και συμπλήρωσε: «Παρατήρησα τη ψυχραιμία της, η οποία ερχόταν σε αντιπαραβολή με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Όπως εξήγησε κοντά στο σημείο βρέθηκαν συνολικά επτά νεκροί και τραυματίες.

«Ωστόσο, η νοσοκόμα έμοιαζε σαν να είχε μία μυστική δύναμη που της έδινε αυτοσυγκράτηση και την ικανότητα να σώζει μωρά».

Η νοσοκόμα τον ενημέρωσε αργότερα πως είχε πέσει λιπόθυμη μετά την έκρηξη και αμέσως μόλις συνήλθε «βρέθηκε να κρατά τα τρία μωρά».

Το συγκλονιστικό καρέ:

​Να σημειωθεί πως από τις εκρήξεις στη λιβανέζικη πρωτεύουσα έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 135 άτομα, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε περίπου 5.000. Παράλληλα, όπως ενημέρωσε ο υπουργός  Υγείας, δεκάδες είναι οι πολίτες που αγνοούνται.

sputniknews.gr

https://www.youtube.com/watch?v=bRWKL5FSlyU