Sunday 17 March 2024

Το κλειδί βρίσκεται στη συνειδητή επιστροφή στην Αθωότητα / Can I get my childhood innocence back?

“Σβήσ’ τα όλα και γύρνα, ξανά στην αρχή
Η χαρά τότε θα ‘ρθει, να σε βρει”
Όταν είσαι συντονισμένος με την αλήθεια και την αυθεντικότητα, θα βρεις την ουσία τους μέσα σε κάθε τι μικρό και κάθε τι μεγάλο, αλλά και στα πιο απρόσμενα σημεία. Τα παραπάνω είναι στίχοι από το “Λόγια Φιλικά”, Καρράς και Αλχημιστές.

“Αυτή θα είναι η επιστροφή στον Εαυτό σου:
Η επιστροφή στην αθωότητα”. 
Λένε οι Enigma στο “Return to Innocence”, αλλά και δυο χιλιετίες πιο πίσω:
Can I get my childhood innocence back?
Η βασιλεία των Ουρανών ανήκει στα παιδιά” 
Ευαγγελιστής Μάρκος (Γ' 13-16)

Ο κάθε κύκλος γίνεται με σκοπό να λάβεις την εμπειρία και τα μαθήματα. Ώστε όταν επιστρέψεις στο αρχικό του σημείο, να μπορείς να δεις με άλλα μάτια την πραγματικότητα. Και τότε, έχοντας λάβει τη γνώση, αντί να φυλακίζεσαι σε λούπες*
επανάληψης, να μεταπηδήσεις σε νέους κύκλους, διατηρώντας την αυθεντικότητά σου. Να μπορείς να κάνεις αληθινές επιλογές, όχι από άγνοια, αλλά από δύναμη και επιλογή.

“Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε”, που λέει το τραγούδι, αλλά κι από μικρό κι από τρελό, μαθαίνεις την αλήθεια. Τι χαρακτηριστικό λοιπόν έχουν τα παιδιά και οι τρελοί; Είναι ελεύθεροι. Από κάθε προγραμματισμό: οικογενειακό, κοινωνικό, συστημικό. Και ένα από τα πιο δυνατά παραδείγματα είναι ένα πείραμα που έγινε ανάμεσα σε γονείς και παιδιά το οποίο μπορείς να δεις στο τέλος του άρθρου. 
Τα παιδιά μπορούν να μας μάθουν, ή καλύτερα, να μας “θυμίσουν” πάρα πολλά:

– Είναι χαρούμενα
– Τα μάτια τους λάμπουν για ζωή
– Έχουν ενέργεια
– Ζουν την κάθε στιγμή
– Ανακαλύπτουν συνεχώς
– Δίνουν αξία στο κάθε τι
– Βρίσκουν ευχαρίστηση σε κάθε τι μικρό ή μεγάλο
– Δεν κρίνουν αλλά αποδέχονται
– Δεν κατακρίνουν
– Είναι αυθεντικά
– Μαθαίνουν συνεχώς
– Δεν σκέφτονται ούτε το χθες ούτε το αύριο
– Λατρεύουν τη φύση και τα ζώα
– Εκφράζουν κάθε τους συναίσθημα με απόλυτη ειλικρίνεια
– Είναι γεμάτα πάθος
– Είναι ανέμελα
– Αξιοποιούν την φαντασία και την δημιουργικότητά τους
– Δεν υπάρχει αδύνατο στον κόσμο τους
– Κάθε μέρα για αυτά είναι μια νέα ημέρα
– Συγχωρούν
– Δεν τα παρατούν
– Τα όνειρά τους δεν έχουν όρια

Δε πιστεύω να είσαι από εκείνους τους “ναι μεν αλλά”; 
Προφανώς και τα παιδιά δεν πληρώνουν λογαριασμούς και προφανώς δεν έχουν φορτωμένο το κάρο τους με “προβλήματα”. 
Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν μπορούν να σου δώσουν μηνύματα για το πώς θα μπορούσε η ζωή σου να γίνει και πάλι “παιδική και μαγική”, αν το θέλεις.

Σίγουρα δε γίνεται να είναι ακριβώς έτσι για ευνόητους λόγους, αλλά και σίγουρα μπορείς να βάλεις λίγο από το χρώμα τους όπου μπορείς σ’ αυτόν τον πίνακά σου. Και μη μπερδεύεσαι, άλλο παλιμπαιδισμός, άλλο παιδικότητα.

Για όσους έχουμε παραμείνει ακόμα, ή ξαναγίνει, παιδιά, ας μας συγχωρήσουν οι “μεγάλοι” την ελευθερία της συνειδητής επιλογής μας. 
Κάποια στιγμή, ίσως καταλάβουν. Μέχρι τότε, αν θέλουν, ας έρθουν να μας βρουν: “Θα είμαστε στις κούνιες”.
-------------------
*λούπα: (
Έπεσα σε λούπα) παλιοκατάσταση από την οποία δεν μπορώ να ξεφύγω με τίποτα.
-------------------------

Χάρτινος Αετός

Πέτα ψηλά χαρταετέ.
Τη φόρα δίνει σου η ψυχή
και τη φορά το χέρι.

Πέτα ψηλά, ανέβα
και μη νοιαστείς·
θα σ’ αυγαταίνω το σκοινί
και όσο θα βαραίνει,
τόσο μια άπλετη χαρά
στα στήθη θ’ ανεβαίνει

The Yellow Kite is a painting by Trudi Doyle
Πέτα ψηλά χαρταετέ.
του ουρανού το κάλεσμα
αφουγκράσου.
Πιάσε γλυκοκουβέντα
με του πλατιού αιθέρα
τ’ ακριβοθώρητα πλάσματα,
τ’ αγγελικά
και κάνε τα δικά σου
τα όμορφά τους μυστικά
που ΄ναι γιομάτα
ελπίδα.

Κι αν,‘κει ψηλά που θα βρεθείς,
πέσεις σε μαύρο σύννεφο,
ή μαζευτούνε γύρω σου
του φόβου τα μαυρόφτερα
γεράκια,
ατρόμητος και σταθερά
το πέταγμά τους κόψε
και πέτα ακόμα πιο ψηλά
στον γαλανό αιθέρα.

Γύρω μου θα μαζέψω
όλου του κόσμου τα παιδιά·
χαρτάκια θα σου στείλουμε
γραμμένα απ’ τις καρδούλες τους,
με γραμματάκια αδέξια,
τα «θέλω» τους να μάθεις
και πεταρίζοντας ψηλά
τις καθαρές φωνούλες τους
πά στων αγγέλων τα φτερά
μ’ αγάπη ν’ αποθέσεις.

Σαν έρθει η ώρα,
σινιάλο κάνε μου
κι εγώ, αγάλια-αγάλια,
φίλε αετέ μου, χάρτινε,
θα σου μαζέψω το σκοινί
κοντά μου θα σε φέρω
στις παιδικές τις αγκαλιές
να ‘ρθεις να ξαποστάσεις.

Μα, αν θελήσεις πάλι,
ψηλά ν’ ανέβεις λεύτερα,
μακριά απ’ της γης
το χώμα,
στο δεύτερό σου πέταγμα
θα σου το κόψω
το σκοινί,
να πορευτείς ελεύθερος
φίλε μου, χάρτινε αετέ,
του ανέμου αγαπημένε.

Δε θα χαθείς, το ξέρω.
Πλατιά φτερά θα βγάλεις
και θα γενείς
γοργόφτερος αετός,
τ’ Ολύμπου αγριοπούλι.

Δε θα σε χάσω.
θα ‘ρχεσαι κρυφά
στα παιδιακίσια όνειρα
και θα τους λες ψιθυριστά
πως θα ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή,
όπου θα πάρουν τέλος
και, μια για πάντα, θα χαθούν
τα βάσανα του κόσμου.
Βασιλική Π. Δεδούση
από Τα Τετράδια της Αμπάς

Όπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι και ο θησαυρός σου...

«ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, 
ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν».
(Ματθ. 6, 21)
Τι απασχολεί το μυαλό σου πιο πολύ; 
Τι καταλαμβάνει τον περισσότερο χρόνο της μέριμνάς σου;
Αυτό είναι και το σημαντικό για σένα.
Μπορεί να λες πως έχεις προτεραιότητα τον άντρα σου, τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τον Θεό…

Αν, όμως, όλη τη μέρα ξοδεύεις την ενέργειά σου για δουλειές, λεφτά, παλιοπαρέες, μεθύσια, σεξ και πληρωμές, αυτά είναι ο θησαυρός σου. 
Μην γελιέσαι…
Και ας θέλεις να λες πως αγαπάς. 
Και ας θέλεις να λες πως είσαι εντάξει.

Και για να σε προλάβω. 
Γιατί ξέρω ότι οι μέριμνες της ζωής είναι πολλές και μπορεί να μου πεις πως δεν υπάρχει χρόνος…

Έχεις δει ποτέ άνθρωπο ερωτευμένο;
Μπορεί να είναι στο τρέξιμο όλη μέρα, μπορεί να καταπιάνεται με πράγματα ένα σωρό, αλλά το μυαλό και η καρδιά του είναι στο πρόσωπο που αγαπάει…

Εξέτασε τον εαυτό σου, και δες λοιπόν, πού είναι δοσμένη η καρδιά σου. 
Όπου η καρδιά, εκεί και ο θησαυρός σου.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki