Κάποτε... σήμερα...

Κάποτε, ήσουν μόνη, ελεύθερη και γκρίνιαζες ότι δεν ξεκουράζεσαι καθόλου.
Σήμερα, με άντρα, παιδιά, σπίτι, σκυλιά, γατιά, δουλειές, υποχρεώσεις, ξεκλέβεις κάνα εικοσάλεπτο να κλείσεις λίγο τα μάτια σου και είσαι και ευχαριστημένη…

Κάποτε, είχες μόνο τη πάρτη σου και παραπονιόσουν πως δεν σου φτάνουν τα λεφτά.
Σήμερα, στύβεις το λίγο και βγάζεις από αυτό πολύ για όλους. 

Και λες και δόξα τω Θεώ από πάνω…

Κάποτε, τα όνειρα σου, οι στόχοι σου, τα θέλω σου, ήταν οι μόνες σου προτεραιότητες και παρ' όλα αυτά αγκομαχούσες… Σου φαινότανε βουνό…
Τώρα, βάζεις πλάτη, θυσία γίνεσαι, για να πραγματοποιηθούν τα όνειρα των παιδιών σου… 

Και το κάνεις με χαρά.

Βλέπεις πως αλλάζουν οι καιροί; 

Βλέπεις πως μαθαίνεις να εκτιμάς, όταν τα πράγματα ζορίζουν;

Κάποτε ήμασταν αχάριστοι… Όλοι μας.
Ας ελπίσουμε, να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος τώρα.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Να γιατί είναι υπέροχο να είσαι νήπιο! The Life Of A Toddler

You don't have to chew your food because someone
will just cut it into the perfect bite size!
 Δεν χρειάζεται να μασάς το φαγητό σου, αφού η μαμά
στο κόβει πάντα σε μικρές μπουκίτσες.

26 Reasons The Life Of A Toddler Is The Only One Worth Living

1. Υπάρχει πάντα κάποιος μεγάλος πρόθυμος να σπρώχνει το καρότσι σου για να μην περπατήσεις και κουραστείς.
2. Αλλά ακόμα και όταν δεν σε βάζουν πια στο καρότσι, υπάρχει πάντα η λύση της αγκαλιάς, κάθε φορά που κουράζεσαι.

3. Δεν χρειάζεται να μασάς το φαγητό σου, αφού η μαμά στο κόβει πάντα σε μικρές μπουκίτσες.
4. Κανείς δεν σε μαλώνει όταν λερώνεσαι με το φαγητό, ίσα ίσα που θεωρείται αναμενόμενο από σένα. Κάποιες φορές και χαριτωμένο!
5. Κάθε φορά που πας τουαλέτα, κάποιος μεγάλος έρχεται να σε σκουπίσει, ενώ όταν μάθεις να σκουπίζεσαι μόνο σου, σε επιβραβεύουν με δωράκια.
6. Μπορείς να φοράς αποκριάτικες στολές όλο τον χρόνο, χωρίς κανείς να νομίζει ότι είσαι τρελός.
7. Το καλοκαίρι μπορείς να τριγυρνάς στο σπίτι χωρίς να φοράς ρούχα, παπούτσια ή ακόμα και εσώρουχα.
8. Όταν φοράς παπούτσια, υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα σου για να σου δένει τα κορδόνια.
9. Όλη την ώρα σε φωτογραφίζουν ή σε τραβούν video, σαν να είσαι super-star.
10. Μπορείς να βλέπεις το αγαπημένο σου dvb πάνω από εκατό φορές και να βάζεις την μαμά να σου διαβάζει το αγαπημένο σου παραμύθι κάθε βράδυ. Κανείς δε θα σε ρωτήσει αν το βαρέθηκες!
11. Πάντα η μαμά έχει κάποιο snack μαζί της, σε περίπτωση που πεινάς.
12. Παίζεις με ένα άγνωστο παιδάκι για πρώτη φορά στην παιδική χαρά και αμέσως γίνεται φίλος σου.
13. Όταν αρρωσταίνεις κανείς δεν φεύγει μακριά σου για να μην κολλήσει, αλλά αντίθετα σε φροντίζουν, σε παίρνουν αγκαλίτσα και σε κανακεύουν.
14. Αν η μαμά και ο μπαμπάς δεν σου κάνουν κάποιο χατίρι, υπάρχει η εγγυημένη λύση του παππού και της γιαγιάς.
15. Όταν σε παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο, ο μπαμπάς σε μεταφέρει στο σπίτι αγκαλίτσα.

πηγή

Η ιστορία του Πινόκιο / Le avventure di Pinocchio

    Οι περισσότεροι έχουμε ακούσει την ιστορία του Πινόκιο ή την έχουμε παρακολουθήσει ως κινούμενο σχέδιο της Disney. Μεταφρασμένο σε περισσότερες από 200 γλώσσες και διαλέκτους, το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο μετά τη Βίβλο και το Κοράνι, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μεταφράζεται και να διασκευάζεται, να εμπνέει πεδία της τέχνης, να σχολιάζεται για τις εξωκειμενικές του εφαρμογές.

   Le avventure di Pinocchio. Storia di un burattino

Pinocchio

    Η μαριονέτα του Carlo Collodi πρωτοεμφανίστηκε στην παιδική ιταλική εφημερίδα «Il Giornale dei Bambini» στις 7 Ιουλίου 1881, και μέχρι τις 25 Ιανουαρίου του 1883 το γνωστό έργο δημοσιεύεται σε συνέχειες. Στα πρώτα δεκαπέντε κεφάλαια έχει τον τίτλο «Ιστορία μίας μαριονέτας» (Ιταλικά: Storia di un burattino) και, ύστερα από διακοπή πέντε περίπου μηνών, συνεχίζει με το όνομα «Οι περιπέτειες του Πινόκιο». Με αυτόν τον τίτλο, το 1883, το έργο εκδίδεται ως βιβλίο με μυθιστορηματική πλοκή για παιδιά.

    Ο Carlo Lorenzini γεννήθηκε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1826 και πέθανε σε ηλικία 64 ετών. Διάλεξε το ψευδώνυμο Collodi από τον τόπο καταγωγής της μητέρας του, εκεί που πλέον έχει δημιουργηθεί το Πάρκο του Πινόκιο. 

Όντας παιδί μεγάλης και άτυχης οικογένειας, είχε άλλα εννιά αδέρφια εκ των οποίων τα έξι έφυγαν νωρίς από τη ζωή. Η μητέρα του εργαζόταν ως υπηρέτρια και ο πατέρας του ήταν μάγειρας. Ενεργός στα πολιτικά πράγματα, υπήρξε ο ιδρυτής της σατιρικής εφημερίδας Il Lampione (ο Φανοστάτης) και ασχολήθηκε με τη σύνθεση σατιρικών παραστάσεων και ιστοριών. Μετά την δημιουργία του Βασιλείου της Ιταλίας, το 1861, παύει η ενασχόλησή του με την πολιτική και στρέφεται στη συγγραφή παιδικών βιβλίων.

    Το αρχικό κείμενο άλλαξε πολύ, προκειμένου να αποκτήσει ο Πινόκιο το εισιτήριο στην επιτυχία. Ο Carlo Collodi, αρχικά δεν είχε πρόθεση η ιστορία να απευθύνεται σε παιδιά, αλλά σε ενηλίκους. Για το λόγο αυτό, στο πρώτο μέρος του έργου του, ο Πινόκιο πεθαίνει κρεμασμένος σε ένα δέντρο λόγω των αναρίθμητων λαθών και ψεμάτων του, ενώ και ο πατέρας του, ο Τζεπέτο, πεθαίνει στη φυλακή. Μετά από προτροπή του εκδότη του, όμως, ο ταλαντούχος συγγραφέας άλλαξε την ιστορία στο δεύτερο μέρος της και την προσάρμοσε στα πλαίσια της παιδικής λογοτεχνίας. Αυτό το κατάφερε εισάγοντας στην ιστορία του τη νεράιδα, η οποία έσωσε τον Πινόκιο από το θάνατο μεταμορφώνοντάς τον από μαριονέτα σε πραγματικό αγόρι. 

Η νεράιδα παίζει έκτοτε και το ρόλο της μητρικής φιγούρας.

    Από την άλλη, ο Τζεπέτο εκφράζει βαθιά πατρική αγάπη, αγωνία και ανησυχία για τον Πινόκιο, είναι έτοιμος να προσφέρει τη ζωή του γι’ αυτόν. Ο Τζεπέτο θέλει αρχικά να κάνει μια μαριονέτα για τον εαυτό του «για να γυρίζει μ’ αυτή τον κόσμο, για να βγάζει κάνα ξεροκόμματο και κάνα ποτηράκι κρασί». Σ’ όλη την αφήγηση ξεδιπλώνεται στην ουσία η αιώνια σύγκρουση και η δυσκολία των σχέσεων μεταξύ πατέρα και γιου. Ο Πινόκιο, όπως όλα τα παιδιά, όσο κι αν επιζητά την ελευθερία του, έχει στιγμές που χρειάζεται την προστασία της οικογένειας.

    Η ιστορία του μικρού ατίθασου πιτσιρικά θα αποκτήσει παγκόσμια φήμη μετά το περίφημο άρθρο του Γάλλου στοχαστή και κριτικού Paul Hazard το 1914 στο περιοδικό «Revue des deux mondes», και μετά το επίσης περίφημο «Elogio di Pinocchio» του Ιταλού Pietro Pancrazi το 1921. Από τότε συγκεντρώνει σταθερά το ενδιαφέρον μελετητών και λογοτεχνών από όλο τον κόσμο. Σίγουρα, ο Πινόκιο δεν είναι το μοναδικό παραμύθι που μας μιλάει για το καλό και το κακό, αλλά είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο πρωταγωνιστής διαθέτει μέσα του και τα δύο και παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να επικρατήσει αυτό το μοναδικό στοιχείο που θα τον κάνει ένα «πραγματικό αγόρι» ή αλλιώς έναν ήρωα με καρδιά και ψυχή.

    Αν και είναι καθαρά διδακτικό το έργο, παραμένει επίκαιρο γιατί δεν πέφτει στις παγίδες της υποκριτικής ηθικής διδασκαλίας. Μέσα από διάφορα ευρηματικά τεχνάσματα, όπως οι νεράιδες, οι μαριονέτες που ζωντανεύουν και τα ζώα που μιλάνε, παρουσιάζεται η σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Η ανάγκη για τροφή, στέγη και οι πτυχές της καθημερινότητας αποτελούν βασικό μοτίβο της ιστορίας. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που το έκανε κλασικό. Το μεγαλείο βρίσκεται και στην ελευθερία και στην καυστική, μεταξύ σοβαρού και αστείου, αναπαράσταση του κόσμου, στη διακωμώδηση ανθρωπίνων τύπων, κοινωνικών τάξεων, θεσμών και προβλημάτων που παρελαύνουν και εναλλάσσονται στην κάθε περιπέτεια του Πινόκιο, θέτοντας σε διαρκή κίνηση και ανατροπή την πλοκή. 

Γιατί ο κόσμος που στρέφεται γύρω από τον Πινόκιο είναι συχνά αφιλόξενος, ανίκανος ή αδύναμος.

πηγή
https://en.wikipedia.org/wiki/Pinocchio
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι