Sunday 22 April 2007

Όταν τα παιδιά τραγουδούν... (Les choristes)




Les choristes, "La Nuit", Jean Baptiste Maunier


ο Ουρανός κατεβαίνει στη γη...

Some innocent lives ...




I created this movie to highlight the abuse that some innocent lives are livivng with everyday, and not having anywhere, or anyone to turn too for help.

Καλημέρα σε όλους, καλημέρααααα!!


...υπάρχω και θέλω να είμαι αισιόδοξος...να κυνηγήσω τα θέλω μου και τα πιστεύω μου και ας μου τα παίρνει ο άνεμος...


Μια νέα μέρα ξημέρωσε ... υπάρχω... θα δω και σήμερα τον ήλιο να ανατείλει ... είμαι υγιής μπορώ να κλάψω να πονέσω να χαρώ και να γελάσω ... πολλές φορές ένιωσα και εγώ απογοήτευση και πολλές φορές σκέφτηκα αρνητικά ... αλλά μόνο για λίγο ... μετά σκέφτομαι ότι είμαι ζωντανός και όσο είμαι θα μπορώ να κάνω πράγματα που αγαπώ ... τίποτα δεν μπορεί να με αγγίξει έχω γινάτι και περηφάνια ... υπάρχω ... μπορώ να προσπαθήσω να κάνω κάτι καλό ... πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις ...

θέλω να αγαπήσω τα πάντα... δεν είναι δύσκολο... δύσκολο το έχουν κάνει οι άνθρωποι... ο εγωισμός και το μίσος τους... δεν φταίνε αυτά φυσικά φταίει το πως τα χειρίζονται... αλλαζονικά.. η ζωή έχει γίνει πολύ περίπλοκη... πολλές ιδεολογίες... είναι λογικό να έρχονται σε σύγκρουση... δεν το μπορώ τόσο μίσος... δεν μπορούσα να το βλέπω... δεν θέλω να το βλέπω... δε θα το βλέπω... υπάρχω και θέλω να είμαι αισιόδοξος...να κυνηγήσω τα θέλω μου και τα πιστεύω μου και ας μου τα παίρνει ο άνεμος... η ζωή δεν σταματάει πουθενά μέχρι να φτάσει στο τέλος της... υπάρχω, σήμερα ζω δεν θα αφήσω το σήμερα να μαραθεί ούτε τη ζωή μου να χαθεί σαν την άμμο ανάμεσα από τα δάχτυλα μου...

μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω, θα δώσω το χέρι μου στον άλλον... σε αυτόν τον κόσμο όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα... μερίδιο στην χαρά, στα λάθη, στην απόγνωση... και εγώ πολλές φορές τα έκανα θάλασσα... δεν σημαίνει όμως ότι αυτό είναι το τέλος... δεν βγαίνει με συνταγές η ζωή... υπάρχω και πιστεύω ότι η ζωή είναι όμορφη αξίζει να την ζούμε και ας μας γεμίζει πληγές καμιά φορά... και εμείς είμαστε σαν τα δεντρά ανθίζουμε βγάζουμε καρπούς μαδάμε και πάλι από την αρχή... αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται... υπάρχω αύριο πάλι θα είναι μια άλλη μέρα θα ξεκινήσω πάλι τραγουδώντας... έζησα αρκετά ως τώρα...

δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου και δεν γουστάρω ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι... δεν αξίζει να ζούμε μέσα στην γυάλα από φόβο να μην πληγωθούμε ας ζήσουμε την ζωή μας ελεύθερα... ακόμα και όταν τσακιζόμαστε να έχουμε το θάρρος να πούμε... με γεια μου με χαρά μου!!

Φτου κι απ' την αρχή τώρα... υπάρχω κρατάω τις αναμνήσεις και προχωράω γιατί δυνατός είναι αυτός που περπάτα μόνος του μέσα στην νύχτα και ας φοβάται το σκοτάδι...υπάρχω και με μπερδεμμένες έστω σκέψεις θα ονειρεύομαι και θα ελπίζω.

Η ιδέα για την Παιδική Φωλιά ήταν δική του. Και η αγάπη του για τα παιδιά προφανώς πολύ μεγάλη . Το κείμενο που υπάρχει στο βίντεο υπάρχει στο Blog του inmusiclost και φυσικά είναι αφιερωμένο σε όλους μας ... 

σε ευχαριστούμε My name is Margarita, που μας το έστειλες

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki