Tuesday 10 November 2020

Οι άνθρωποι που «κρατάνε μούτρα»

Η Όλγα, 45 ετών, είναι πολύ θυμωμένη με την κουμπάρα της. Βγήκε ραντεβού με τον πρώην της την επόμενη εβδομάδα μετά τον χωρισμό τους (μόνο που αυτά έγιναν όταν η Όλγα ήταν στο Γυμνάσιο!).
Η Μαρία κρατάει μούτρα στη μητέρα της γιατί πιστεύει ότι αγαπούσε περισσότερο τη μικρότερη αδερφή της.
Ο Γιώργος δε μπορεί να συγχωρήσει τον μεγάλο του αδερφό γιατί θεωρεί ότι τον καταπίεζε όταν ήταν παιδιά.
Αυτά είναι μερικά παραδείγματα ανθρώπων της διπλανής πόρτας που κρατάνε μούτρα. Είναι θυμωμένοι μία ζωή με κάποιον άλλον και κατηγορούν κάποιο άλλο άτομο για τη δυστυχία τους. 
Οι άνθρωποι μπορεί να κρατάνε μούτρα σε κάποιον για λίγες μέρες, λίγους μήνες, ή για μια ζωή. 
Δε μπορούν να αποχωριστούν τον θυμό απέναντι σε αυτόν που «δεν τους φέρθηκε σωστά» στο παρελθόν, παρόλο που λένε ότι θέλουν να το πετύχουν.

Γιατί οι άνθρωποι κρατάνε μούτρα, αφού συχνά λένε ότι δεν το θέλουν;

1. Ταυτότητα.

Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι το να κρατάνε μούτρα τους δίνει ταυτότητα.
Ξέρουν ποιοι είναι.
Λένε «είμαι ο άνθρωπος που του φέρθηκαν άσχημα/άδικα».
Ο θυμός και η αίσθηση θυματοποίησης ορίζουν το ποιος είναι. Ο άνθρωπος αυτός έχει έναν σκοπό στη ζωή του- να ανακοινώσει σε όλους πόσο άσχημα του φέρθηκαν, πόσο αδικημένος είναι. Αισθάνεται ότι έχει απόλυτο δίκαιο και ο «αντίπαλος» απόλυτο άδικο.
Η ταυτότητα αυτού του ατόμου είναι ο θυμός και η αίσθηση ότι είναι θύμα.

2. Σύμβολο και απόδειξη ψυχικού πόνου.
Θεωρούν ότι αν κρατάνε μούτρα σε αυτόν που τους αδίκησε, δεν ξεχνάνε τι τους συνέβη.
Θυμίζουν στον εαυτό τους και στους άλλους ότι όλοι τους χρωστάνε, ότι είναι οι αδικημένοι και ότι περιμένουν να αποκατασταθεί η αδικία.

3. Προσπάθεια να πάρουν παρηγοριά και καλοσύνη που δεν πήραν στο παρελθόν.
Έτσι, μένουν κολλημένοι σε έναν κύκλο αρνητικής ενέργειας και τοξικού θυμού που καταλήγει να τους ορίζει.
Το ότι κρατάνε μούτρα σε κάποιον γίνεται κεντρικό θέμα στη ζωή τους και επηρεάζει όλη τους τη συμπεριφορά και το πώς σχετίζονται με άλλους.
Με κάθε τρόπο «διαφημίζουν» ότι υποφέρουν και χρειάζονται έξτρα φροντίδα, προσοχή, συμπαράσταση και καλοσύνη από το κάθε άτομο που γνωρίζουν.

4. Τρόπος σκέψης.
Πολλοί άνθρωποι κρατάνε μούτρα επειδή έχουν έναν συγκεκριμένο, απόλυτο τρόπο σκέψης.
Βλέπουν το κάθε τι στη ζωή μονοδιάστατα, σωστό-λάθος, άσπρο-μαύρο και δε μπορούν να αντιληφθούν τις ενδιάμεσες αποχρώσεις.
Ο απόλυτος αυτός τρόπος σκέψης όμως δεν του βοηθάει να δουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία ή να κατανοήσουν ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδήγησαν τον άλλον στη συγκεκριμένη συμπεριφορά.

5. Έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι που κρατάνε μούτρα δεν έχουν αυτοπεποίθηση- παρόλο που δείχνουν να έχουν, αφού είναι πεπεισμένοι ότι «έχω δίκαιο γι’ αυτό που μου συνέβη και θέλω να δικαιωθώ».
Αυτό όμως δείχνει ότι μέσα τους αμφισβητούν την αξία τους, περιμένουν όχι απλώς τη συγγνώμη του άλλου, αλλά να ξαναγραφτεί η προσωπική τους ιστορία, κάτι που φυσικά δε γίνεται.
Γι’ αυτό ακόμα και αν ο άλλος τους ζητήσει συγγνώμη, οι άνθρωποι που κρατάνε μούτρα δεν το δέχονται ή και αν το δεχτούν, εξακολουθούν να κρατάνε μούτρα!

6. Συναισθηματικά εργαλεία.
Οι άνθρωποι αυτοί δε διαθέτουν τα απαραίτητα συναισθηματικά εργαλεία για να διαχειριστούν τις διαφορές τους με άλλους.
Για παράδειγμα, δε γνωρίζουν πώς να επιλύουν συγκρούσεις ή διαφωνίες με ειρηνικό τρόπο. Επίσης, δεν ξέρουν πώς να ηρεμήσουν τον εαυτό τους, πώς να βρουν εσωτερική γαλήνη.

7. Προσωπικότητα και περιβάλλον.
Μερικοί άνθρωποι έχουν το είδος της προσωπικότητας αλλά και τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας που ευνοούν τη στάση του να κρατούν μούτρα.
Έτσι, άνθρωποι που είναι πιο εσωστρεφείς, ευαίσθητοι, διαισθητικοί και επικριτικοί είναι πιο πιθανό ότι θα κρατήσουν μούτρα για πολύ καιρό σε κάποιον που πιστεύουν ότι τους αδίκησε.
Το πρόβλημα είναι ότι κρατώντας μούτρα…
…δεν καταφέρνεις να πάρεις αυτό που θέλεις, δηλαδή το να αισθανθείς καλά. Δε σε βοηθάει να γιατρευτείς, να ξεπεράσεις το ψυχικό τραύμα και να επουλωθεί η πληγή στην ψυχή σου.
Αντίθετα, κρατώντας μούτρα είναι σαν να ρίχνεις αλάτι στην πληγή σου.
Υποφέρεις συνέχεια.
Κάτι που είναι το αντίθετο από αυτό που θέλεις να πετύχεις! Μένεις με τον θυμό σου, αλλά χωρίς την παρηγοριά που χρειάζεσαι.

Η λύση
Για να απαλλαχθείς από την τοξική συνήθεια του να κρατάς μούτρα, το βασικό ΔΕΝ είναι να συγχωρήσεις τον άλλον- αν και σίγουρα αυτό βοηθάει. Αρκεί να θυμάσαι ότι συγχωρώ δε σημαίνει ξεχνώ! Σημαίνει επιτρέπω στον εαυτό μου να προχωρήσει.

Ακόμα πιο σημαντικό για να απελευθερωθείς από το αρνητικό συναίσθημα του «κρατάω μούτρα» και τον συνοδευτικό θυμό, είναι να μάθεις να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η καρδιά και ο νους μας κουβαλάνε τον πόνο, αλλά και το αντίδοτο σε αυτόν.
Έτσι, για να σταματήσεις να προκαλείς στον εαυτό σου πόνο και θυμό με το να κρατάς μούτρα σε κάποιον που σε αδίκησε, θα χρειαστεί να ξαναδείς και να ξαναζήσεις την ιστορία που σε κάνει να υποφέρεις.
Θα χρειαστεί να «μπεις» πάλι μέσα στο συναίσθημα που βίωσες τότε, όχι απλώς να θυμηθείς τα γεγονότα.
Όταν στρέψεις την προσοχή σου μέσα σου, στην καρδιά σου, ο πόνος σου δε θα είναι απλώς κάτι που σου συνέβη από έξω προς τα μέσα, ένα αγκάθι. Θα τον βιώσεις ως κομμάτι του εαυτού σου. Θα τον δεις με άλλο μάτι, με μία αίσθηση συμπόνοιας και καλοσύνης προς τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όταν κρατάς μούτρα στον άλλον, κρατάς μούτρα και στον εαυτό σου. Αντί να τιμωρείς τον εαυτό σου, θα αρχίσεις να τον βλέπεις με αγάπη και καλοσύνη.
Θα γίνεις πιο συμπονετικός απέναντι σε εσένα. Θα αναλάβεις την ευθύνη να δώσεις στον εαυτό σου όλα αυτά που θεωρείς ότι «έπρεπε» να σου δώσει κάποιος άλλος για να είσαι εσύ καλά.
Έτσι όμως βάζεις την ευθύνη της δικής σου ζωής στα χέρια κάποιου άλλου. Όταν εσύ πάρεις τα ηνία της ζωής σου στα χέρια σου, γίνεσαι ο άνθρωπος που δίνεις στον εαυτό σου αυτά που χρειάζεται για να είναι καλά.
Και αυτό σε βάζει στο μονοπάτι της ίασης. Έτσι επουλώνονται οι ψυχικές πληγές σου, μαλακώνει το μέσα σου, γαληνεύει η καρδιά και ο νους σου και χαμογελάς πάλι!

Ο Θυμός είναι ένα βασικό φυσιολογικό συναίσθημα που αισθανόμαστε όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά.

περισσότερα εδώ: Liza-varvogli
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Κοινωνική Φοβία: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται;

Η “Κοινωνική Φοβία” αναφέρεται στην έντονη δυσκολία του ατόμου να παρευρεθεί ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, γιατί φοβάται πως γίνεται αντικείμενο παρατήρησης και αρνητικής κριτικής από τους γύρω του. Δεν ταυτίζεται σαν όρος με την “Ντροπαλότητα”, γιατί αφενός ο Ντροπαλός άνθρωπος δεν βιώνει τόσο έντονο άγχος σε επίπεδο εμφάνισης ψυχοσωματικών συμπτωμάτων (π.χ. τάση για εμετό, εφίδρωση, ταχυπαλμίες) και αφετέρου το Ντροπαλό άτομο δεν θα αποφύγει την κοινωνική περίσταση, στην οποία ενδεχομένως να γίνει το κέντρο της προσοχής. Ο άνθρωπος, που υποφέρει από “Κοινωνική Φοβία” είναι σίγουρο, ότι δεν θα επιλέξει με τίποτα να συμμετέχει σε όποια συνθήκη του δίνει το ερέθισμα της προσωπικής του έκθεσης.

Πως προκαλείται η “Κοινωνική Φοβία”;

Ο συγκεκριμένος Φόβος είτε μπορεί να έχει δημιουργηθεί μέσω κάποιου Τραυματικού Γεγονότος, είτε μπορεί να είναι αποτέλεσμα μάθησης και μίμησης συγκεκριμένου σημαντικού Προτύπου (π.χ Γονέας).

Ποια είναι τα συμπτώματα της “Κοινωνικής Φοβίας”;

  • Έντονο άγχος
  • Θλίψη
  • Κοινωνική Απομόνωση
  • Χαμηλή Αυτοεκτίμηση
  • Αρνητικές Σκέψεις για τον ίδιο
  • Ναυτία
  • Ταχυκαρδία
  • Συχνουρία
  • Κόμπος στον λαιμό και δυσφορία
  • Έντονη εφίδρωση
  • Δυνατές κράμπες στο στομάχι

Πως αντιμετωπίζεται η “Κοινωνική Φοβία”;

Αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την Ψυχοθεραπεία, γιατί μέσω αυτής της διαδικασίας υπάρχει η δυνατότητα το άτομο, που υποφέρει, να γνωρίσει την κατάσταση που του έχει προκαλέσει την λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό του. Ο θεραπευόμενος με την βοήθεια του Ειδικού μπορεί να αναδομήσει τις Δυσλειτουργικές Σκέψεις, που συντηρούν τη συγκεκριμένη Φοβία και υποστηρίζεται εμπράκτως στην αντιμετώπιση της κατάστασης, που φοβάται.

Πως μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

Εξέτασε το κατά πόσο οι σκέψεις, που κάνεις, είναι ρεαλιστικές.

Κατέγραψε το τι περνάει από το μυαλό σου, ότι μπορείς να πάθεις ερχόμενος σε επαφή με τις συνθήκες, που σου προκαλούν Φόβο.

Προσπάθησε να τροποποιήσεις την συμπεριφορά σου, όταν αισθανθείς το έντονο Άγχος. Για παράδειγμα: Όταν βρεθείς σε έναν χώρο με πολλά άτομα και αρχίζεις να αγχώνεσαι, σκέψου αρχικά τι είναι αυτό που ρεαλιστικά φοβάσαι πως θα σου συμβεί εκείνη την στιγμή. Εάν είναι, που περνάει από το μυαλό σου, ότι δεν έχεις να πεις κάτι με τους παρευρισκομένους, γιατί δεν έχεις την δεξιότητα να ξεκινήσεις την κουβέντα, για αλλαγή κάνε ακριβώς το αντίθετο. Προσπάθησε να πιάσεις την κουβέντα με κάποιον λέγοντας στον εαυτό σου, ότι δεν σε νοιάζει το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Καθησύχασε τον εαυτό σου, ότι κάνεις ένα τεστ, για να αποδείξεις σε εσένα τι ισχύει στην πραγματικότητα.

Μην τροφοδοτείς το ήδη υπάρχον Άγχος με Άγχος για αυτό που σου συμβαίνει. Δεν είναι κάτι, που δεν ξεπερνιέται και δεν αιτιολογείται. Πολλά άτομα αντιμετωπίζουν την αντίστοιχη Φοβία.

Αποδέξου για αρχή την δυσκολία σου, για να προχωρήσεις στη συνέχεια σε αναζήτηση βοήθειας. Δεν είναι ένδειξη Αδυναμίας αυτό, αλλά ίσα ίσα είναι ένδειξη Δύναμης και κουράγιου να το αντιμετωπίσεις, όσο δυνατό κι αν το αισθάνεσαι μέσα σου.

Γράφει: Η Μαρία Αθανασιάδου

schooltime.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Και άλλα πράγματα που ΔΕΝ Κάνουν οι Χαρούμενοι Άνθρωποι

Και Επίσης Διδάσκουν τα Παιδιά τους να ΜΗΝ τα Κάνουν

«Είναι βλακείες αυτά που λένε ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι».

Μάλιστα, το διάβασα τις προάλλες σε μία ανάρτηση στο Facebook.

Μία κυρία πολύ θυμωμένη και καθόλου χαρούμενη τα είχε βάλει με όλους εμάς που έχουμε σπουδάσει την επιστήμη της θετικής ψυχολογίας.

Η κυρία αυτή, εκτός από θυμωμένη, ήταν όμως και αδιάβαστη. Ξέρουμε από επιστημονικές έρευνες σε χιλιάδες άτομα διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων ότι το να είμαστε χαρούμενοι, συνδέεται με πολλαπλά οφέλη για την υγεία, ψυχική και σωματική, αλλά και την ποιότητα της ζωής μας.

Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι όταν λέμε να είμαστε χαρούμενοι δεν εννοούμε να είμαστε κλόουν της ζωής ή κωμικοί (αφήστε που και οι δύο κατηγορίες επαγγελμάτων κρύβουν από κάτω πολύ ανθρώπινο πόνο, λύπη, ακόμα και κατάθλιψη).

Το να είμαστε σε γενικές γραμμές χαρούμενοι είναι να έχουμε θετική διάθεση, αισιόδοξη αντιμετώπιση της ζωής, να επενδύουμε σε θετικούς ανθρώπους και σχέσεις και να είμαστε ήρεμοι και ισορροπημένοι. Αυτός είναι ο χαρούμενος άνθρωπος, όχι αυτός που κέρδισε το λαχείο.

Γιατί; Επειδή αυτός που κέρδισε το λαχείο θα χαρεί, αλλά μέσα σε ένα χρόνο θα είναι στο ίδιο επίπεδο ψυχικής διάθεσης που ήταν και τη μέρα πριν κερδίσει το λαχείο!

Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που οι χαρούμενοι άνθρωποι ΔΕΝ κάνουν:

  1. Δεν ασχολούνται με το να κατηγορούν και να κουτσομπολεύουν τους γύρω τους. Αυτό δεν του αφορά. Δε κάνουν συγκρίσεις, τι έχει ο άλλος που δεν το έχω εγώ, ή, ακόμα χειρότερα «γιατί αυτός και όχι εγώ» και στο έπακρο, «να μην έχει ούτε αυτός ούτε εγώ». Αυτή η στάση ζωής είναι μίζερη. Δημιουργεί μια φυλακή αρνητικής διάθεσης και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να ονειρεύεται, να βάζει στόχους και να χαράζει το μονοπάτι του.
  2. Δε βλέπουν τη ζωή απαισιόδοξα. Έχουν θετική, αισιόδοξη στάση ζωής και δε πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Φυσικά και αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, τη δυσκολία, ή το ζήτημα που έχει προκύψει, αλλά δε θεωρούν με τη μία ότι είναι άλυτο. Βλέπουν λύσεις και όχι προβλήματα. Θεωρούν ότι για κάθε ζήτημα που τους απασχολεί υπάρχει και τρόπος να το διαχειριστούν. Και επειδή το πιστεύουν, τελικά βρίσκουν τον τρόπο! Και αυτό τροφοδοτεί τη θετική και αισιόδοξη στάση τους.
  3. Δεν είναι επικεντρωμένοι στο παρελθόν, αλλά ούτε και ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον. Όταν σκέφτονται το παρελθόν προσπαθούν να αναλύσουν τα λάθη τους, να μάθουν κάτι από αυτά και να μην τα επαναλάβουν. Σίγουρα δεν αυτομαστιγώνονται! Επίσης, όταν σκέφτονται το μέλλον επικεντρώνονται στο να εκτιμήσουν διάφορες πιθανές καταστάσεις, να προετοιμαστούν, να έχουν ένα γενικό σχέδιο δράσης, αλλά και συγκεκριμένους στόχους. Κυρίως όμως ξέρουν να επικεντρώνονται στο παρόν, να εκτιμάνε τα όσα έχουν και όσα υπάρχουν στη ζωή τους.
  4. Δε παραπονιούνται και δε γκρινιάζουν όλη την ώρα. Ακόμα και αν έχουν κάποια δυσκολία ή κάποιο πρόβλημα, διατηρούν τη θετική διάθεση και αισιόδοξη στάση τους. Δε σχετίζονται με τους γύρω τους με γκρίνια, κάνοντας παράπονα για το τι δεν πάει καλά στη ζωή τους. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν είναι βουτηγμένοι στη λίμνη της αυτολύπησης, έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη, του αυτοσεβασμού και της αίσθησης της προσωπικής τους αξίας.
  5. Δεν περιμένουν να τους πει κάποιος άλλος ποια είναι η προσωπική τους αξία. Έχουν εσωτερική αυτοπεποίθηση, που απορρέει από τη γνώση για τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν τις αξίες τους και πίστη στον εαυτό τους, οπότε δεν περιμένουν από τρίτους να τους πούνε «μπράβο» για να νιώσουν καλά. Ξέρουν ότι δε μπορεί να είναι αρεστοί σε όλους, καταλαβαίνουν ότι οι άλλοι έχουν τα δικά τους θέματα και έτσι μπορεί να τους κρίνουν αρνητικά, αλλά αυτό δεν τους νοιάζει. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν αναλώνονται να αναρωτιούνται «γιατί είπε αυτός το τάδε πράγμα για εμένα», ή «πώς θα κάνω αυτό τον άνθρωπο να δει ότι αξίζω». Αν ο άλλος δε βλέπει ότι αξίζετε, το πρόβλημα το έχει ο άλλος, όχι εσείς. Οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική πυξίδα και με αυτή πορεύονται.
  6. Δεν είναι κολλημένοι στο κινητό τους και την τεχνολογία. Ξέρουν ότι η ζωή είναι εκεί έξω, στις ανθρώπινες σχέσεις που είναι πρόσωπο-με-πρόσωπο, ψυχή-με-ψυχή και επενδύουν σε αυτές. Δε νοιάζονται να ανεβάσουν μια πολύ ωραία φωτογραφία για να δείξουν σε τρίτους τι καλά που περνάνε οι ίδιοι, δεν ενδιαφέρονται για το πόσα likes πήρε η φωτογραφία, και σκάνε για το ότι κάποιος έκανε κάτι που οι ίδιοι δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν. Με δυο λόγια, οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν βρει τις ισορροπίες μέσα τους και δε χρειάζεται να περιμένουν από εξωτερικά γεγονότα να γίνουν χαρούμενοι.
  7. Δε δίνουν υπερβολική αξία στα υλικά αγαθά. Φυσικά και εκτιμούν τα όσα έχουν, ενδεχομένως προσπαθούν για το κάτι παραπάνω, αλλά τα υλικά αγαθά δεν είναι ο κεντρικός άξονας της ζωής τους. Δίνουν περισσότερη σημασία στις καλές σχέσεις αλλά και στις ωραίες εμπειρίες και από αυτούς τους δύο τομείς αντλούν χαρά.
  8. Δε μένουν με τοξικούς ανθρώπους για μεγάλο διάστημα. Κάποιες φορές φυσικά πρέπει κανείς να ανεχτεί τοξικά άτομα γύρω του, να τους δώσει μια ευκαιρία και να διαπιστώσει αν πράγματι είναι τοξικά ή αν απλώς περνάνε μια δύσκολη φάση και έχουν κακή συμπεριφορά. Αλλά όταν καταλήξουν ότι ο άλλος είναι τοξικός και δημιουργεί αρνητικό περιβάλλον, τότε ξέρουν ότι έφτασε η ώρα να φύγουν, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο ή πονάει. Έτσι, χωρίζουν από τον/τη σύζυγο που είναι συναισθηματικό βαμπίρ και τους ρουφάει την ενέργεια, φεύγουν από τη δουλειά που έχει αρνητικό κλίμα, αποφεύγουν τις οικογενειακές επισκέψεις και φιλικές σχέσεις που έχουν μόνο τοξικότητα και αρνητισμό. Με δυο λόγια, οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους μετατρέψουν σε θύματα.
  9. Δεν αντιστέκονται στην αλήθεια, αλλά την αποδέχονται. Έτσι, καταρχήν δε λένε ψέματα στον εαυτό τους, δε χρυσώνουν το χάπι, δεν αυτοπαραμυθιάζονται για να μη ξεβολευτούν. Αντιλαμβάνονται πώς έχουν τα πράγματα και παίρνουν τις αποφάσεις τους με βάση τα γεγονότα, όχι το συναίσθημα της στιγμής. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι φεύγουν από μία κακή σχέση, ή ότι αντιλαμβάνονται τα δικά τους λάθη και το δικό τους μερτικό ευθύνης και κάνουν μια προσπάθεια να διορθωθούν. Και φυσικά δε λένε ψέματα στους άλλους, ούτε και παρουσιάζουν τον εαυτό τους διαφορετικά από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.
  10. Δε ξεχνούν να επενδύουν στην αυτοφροντίδα τους. Φροντίζουν να ξεκουράζονται, να τρώνε σωστά, να κινούνται, να χαλαρώνουν, να έχουν όμορφες σχέσεις με θετικούς ανθρώπους, να έχουν χόμπι και ενδιαφέροντα.

Από

varvogli.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki