Thursday 24 March 2022

Η Ψωροκώσταινα - Η ιστορία μιας υπέροχης γυναίκας

Για το πώς η Ψωροκώσταινα έγινε «σύμβολο» υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, η οποία μάλλον οφείλεται στην αγάπη που έτρεφε ο απλός κόσμος για την Πανώρια. 
Σύμφωνα με αυτήν, η Ψωροκώσταινα, όπως την έλεγαν λόγω της φτώχειας της, ήταν σύζυγος αγωνιστή.
Δεν είχε καμία βοήθεια από πουθενά και ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου. 
Κάποια στιγμή την είδε ο Καποδίστριας και της έδωσε κάτι. Τότε εκείνη, κατανοώντας το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας, έδωσε στον κυβερνήτη όσα χρήματα είχε συγκεντρώσει.
Ο Καποδίστριας συγκινήθηκε από τη χειρονομία και έδωσε εντολή να συνταξιοδοτηθεί.

https://www.youtube.com/watch?v=FVqEpl6r2U8

πολλά περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Ευτυχία "ανθίζει" μέσα στην Ομορφιά του Περιβάλλοντος

Δεν είναι μόνο οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι καλλιτέχνες που αναζητούν την έμπνευσή τους μέσα σε ένα όμορφο περιβάλλον, αλλά και όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί που χάνουμε την ευτυχία μας πίσω από τις άμορφες γκρίζες μάζες μπετόν των μεγαλουπόλεων, οι οποίες δεν αφήνουν χώρο ούτε στον ουρανό να φανεί…
Η ατομική ευτυχία πράγματι ταιριάζει με το γραφικό, όμορφο περιβάλλον που ζούμε, όπως, τουλάχιστον, αποτυπώνεται στα συμπεράσματα δύο μελετών.
 
Η πρώτη βασίζεται σε δεδομένα εφαρμογής smartphone γνωστής εταιρείας. Πρόκειται γα το Mappiness που αποτελεί εφαρμογή Apple iOS smartphone, η οποία επιτρέπει στους χρήστες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο να παρακολουθούν την ευτυχία τους. Η εφαρμογή Mappiness βασίζεται στη μέθοδο δειγματοληψίας εμπειρίας (ESM), όπου οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να χρησιμοποιήσουν ένα ημερολόγιο για να καταγράψουν λεπτομέρειες σχετικά με την ευημερία τους σε προκαθορισμένες ώρες της ημέρας.

Η δεύτερη μελέτη βασίζεται
στη βαθμολόγηση φωτογραφιών από ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία και πιο συγκεκριμένα της γραφικότητας του τοπίου που αποτυπώθηκε μέσω του on line παιχνιδιού Scenic-Or-Not…
        Πρόκειται για παιχνίδι στο οποίο οι παίκτες βαθμολογούν τις φωτογραφίες τους από ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, με βάση το πόσο γραφικά βρίσκουν τα τοπία. Μέσω του εν λόγω παιχνιδιού έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 1,5 εκατομμύρια αξιολογήσεις φωτογραφιών, οι οποίες αφορούν περισσότερες από 200.000 τοποθεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι αξιολογήσεις συνέβαλαν σε μετρήσεις σε εθνικό επίπεδο για την περιβαλλοντική αισθητική, που δεν ήταν διαθέσιμες μέχρι τότε στους ερευνητές.

Μετρώντας ευτυχισμένες στιγμές
        Κατά τη διάρκεια της μελέτης των δεδομένων οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να «σημειώσουν» την ευτυχία τους μέσω της εφαρμογής –Mapiness- σε διάφορες στιγμές της μέρας και να αναφέρουν που βρίσκονται –στο σπίτι, στην εξοχή ή στο γραφείο- με ποιον βρίσκονται και σε ποιες δραστηριότητες συμμετέχουν. 
Ακόμη «μέτρησαν» την γραφικότητα περιοχών, οι οποίες αντιπροσωπεύουν σε έκταση το ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο της Μεγάλης Βρετανίας, χρησιμοποιώντας μία κλίμακα από το ένα έως το δέκα.
        Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης των επιστημόνων η ευτυχία των ανθρώπων δεν συνδέεται με την μετακίνηση, συνδέεται όμως με δραστηριότητες όπως το περπάτημα και η κηπουρική αλλά και με τον χρόνο που περνούν με την οικογένεια κα τους φίλους. 
Ακόμη, ρόλο στο πόσο ευτυχισμένοι αισθανόμαστε φαίνεται ότι παίζει και ο καιρός, καθώς η βροχή δεν φέρνει ευτυχία, η οποία φαίνεται να προτιμά μάλλον τις υψηλές θερμοκρασίες.

Η βασική διαπίστωση, ωστόσο, της μελέτης είναι ότι οι άνθρωποι προτιμούν τις γραφικές τοποθεσίες και νιώθουν πιο ευτυχισμένοι σε αυτές.

Περιγράφοντας την αισθητική του περιβάλλοντος

Η λογική οδηγεί στη σκέψη ότι ως γραφικό περιγράφεται κυρίως...
...................
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί τα πάντα σχετίζονται με την παιδική ηλικία;

Kάποτε μάθαμε να μιλάμε μια ολόκληρη συναισθηματική γλώσσα, που τώρα είναι μέρος της φύσης μας όσο και η φυσική μας γλώσσα. Μια γλώσσα για το πώς να εκφράζουμε αγάπη, τι να περιμένουμε από τους άντρες και τις γυναίκες, και ποιοι είναι οι κανόνες γύρω από την ευτυχία.

Σε κάποιες περιπτώσεις, η βασική αρχή της σύγχρονης ψυχοθεραπείας –ότι όλα έχουν να κάνουν με την παιδική ηλικία του ατόμου– μπορεί να είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Γιατί να είμαστε για πάντα δεμένοι με πράγματα που έγιναν τόσο καιρό πριν; Κάποιοι μπορεί να έχουν χάσει πια τους γονείς τους ή να μην τους βλέπουν συχνά. Επίσης, δεν ισχύει ότι η γενετική είναι πιο σημαντική;

Όπως και να ’χει, αυτή η εξοργιστική ιδέα αρνείται να υποχωρήσει, όπως θα θέλαμε. Τελικά, υπάρχουν πάρα πολλά που μας πηγαίνουν πίσω. Ο χαρακτήρας μας φαίνεται να είναι καθορισμένος από δυναμικές που αναπτύχθηκαν μέσα στην οικογένεια, πριν από την ηλικία των 15 ετών.

Μπορούμε να αποδεχτούμε ότι κάποτε μάθαμε να μιλάμε μια ολόκληρη γλώσσα γύρω από την οικογένειά μας: χιλιάδες λέξεις και συντακτικοί κανόνες που ακούσαμε ενώ ζωγραφίζαμε στην κουζίνα του σπιτιού μας. Κατ’ επέκταση, δεν είναι απίθανο ότι συγχρόνως μάθαμε μια ολόκληρη συναισθηματική γλώσσα, που τώρα είναι μέρος της φύσης μας όσο και η φυσική μας γλώσσα.

Μια γλώσσα για το πώς να εκφράζουμε αγάπη, τι να περιμένουμε από τους άντρες και τις γυναίκες, και ποιοι είναι οι κανόνες γύρω από την ευτυχία. Χρειάζεται να σκεφτούμε πολύ τις οικογένειές μας, όχι απαραίτητα επειδή μας λείπουν. Το αντίθετο.

Χρειάζεται να αναλογιστούμε την οικογένειά μας για να την ξεπεράσουμε. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για την έρευνα που κάνουμε για το πώς η οικογένειά μας, όπως όλες οι οικογένειες, μας τρέλανε, ως έναν βαθμό. Μπορεί να νομίζουμε ότι είναι μια μοναδικά δυτική νεύρωση, που επηρεάζει ειδικά τους ανθρώπους που έχουν περάσει πολύ χρόνο στην ψυχοθεραπεία, το να μιλάμε για τους γονείς μας και τη συμβολή τους στη δυστυχία μας.

Για να μη μας απωθεί αυτή η προσέγγιση, χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας ότι κάθε κοινωνία, όποιο κι αν είναι το επίπεδο της ανάπτυξής της, φαίνεται να διατηρεί σύνθετες και συνεχιζόμενες σκέψεις για τους προγόνους και την ισχυρή επίδραση που ασκούν στη ζωή των ζωντανών. Τα μοτίβα είναι παντού τα ίδια: οι γονείς ή οι συγγενείς πεθαίνουν και τότε το άτομο πρέπει να διαχειριστεί τα πνεύματά τους με ιδιαίτερη φροντίδα, επειδή οι νεκροί είναι γνωστό πως έχουν δυνάμεις να προκαλέσουν μεγάλους μπελάδες.

Μπορεί να απελευθερώσουν τύψεις, μπορεί να καταστρέψουν το σεξ για μας, μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τις φιλοδοξίες μας στη δουλειά, μπορεί να προκαλέσουν αϋπνία ή χρόνιους πόνους. Συνεπώς, χρειάζεται να ξοδέψουμε πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια για να διαχειριστούμε την ανάμνησή τους.

Στη Μαδαγασκάρη, σε μια ειδική τελετή, κάθε χρόνο, ξεθάβουν τους νεκρούς και τους προσκαλούν σε μια μεγάλη γιορτή στο χωριό, όπου οι συγγενείς θυσιάζουν βόδια και χορεύουν με τις σορούς πάνω από το κεφάλι τους, με την ελπίδα ότι τα πτώματα θα ξεκουραστούν εύκολα τους επόμενους μήνες.

Το τι χρειάζεται να κάνει κανείς για να αποτρέψει έναν πρόγονο από το να καταστρέψει τη ζωή του μπορεί να διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία, όμως, το υποκείμενο συναίσθημα ότι χρειάζεται να κάνει κάτι είναι οικουμενικό. Κάποιος μπορεί να πρέπει να τους ξεθάψει και να τους καλέσει σε γιορτή, κάποιος άλλος μπορεί να χρειάζεται να καθίσει σ’ έναν καναπέ και να αναλύσει την επιρροή που ασκούν στον ψυχισμό του. Όμως, η ιδέα είναι βασικά η ίδια.

Τα πνεύματα του παρελθόντος έχουν τη δύναμη να στραγγαλίσουν το παρόν. Οι πονοκέφαλοι ή η ανικανότητα, η παράνοια ή η δυσλειτουργική σχέση έχουν να κάνουν με φαντάσματα. Οι γονείς είναι παντού, και οι σοφοί άνθρωποι τους δίνουν αρκετή σημασία, για να χαλαρώσουν την επιρροή τους και να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Απόδοση - Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, μεταφράστρια - επιμελήτρια κειμένων

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki