Wednesday 19 February 2014

Αχ..... πως νυστάζω πάλι απόψε!!! Καληνύχτα....
Good night, sleep tight!!

imommy

Μμμμ... η μανούλα έφτιαξε κέικ πουά!!!

Ένα υπέροχο, πεντανόστιμο κέικ, που θα εντυπωσιάσει


αν σας αρέσει αυτό που βλέπετε,
δείτε τη συνταγή στη μητερούλα,
που τη βρήκε εδώ: daddycool2403

If Elgin was in ...

THE PICTURE OF THEFT

Τραυλισμός: Κι όμως θεραπεύεται!

Ένα 5% των παιδιών προσχολικής ηλικίας τραυλίζουν, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότερα από 50.000 παιδιά στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.
Για την πλειοψηφία, η κατάσταση είναι προσωρινή και την ξεπερνούν καθώς μεγαλώνουν, αλλά περίπου το 1/3 αν δεν βοηθηθούν έγκαιρα, κινδυνεύουν να αναπτύξουν τραυλισμό και στην ενήλικη τους ζωή.
Stuttering in Children
Τι είναι ο Τραυλισμός;
Ο τραυλισμός είναι μια δυσκολία στη ροή της ομιλίας. Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης. Συχνά συνοδεύονται από αντανακλαστικές συσπάσεις του προσώπου ή του σώματος και σε ορισμένες περιπτώσεις από απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής.
Που οφείλεται;Ο τραυλισμός έχει νευρολογική βάση και σχετίζεται με τον γενετικό προγραμματισμό του εγκεφάλου του παιδιού και την κληρονομικότητα. Δευτερογενώς τα λεκτικά συμπτώματα συσχετίζονται με αρνητικά συναισθήματα όπως είναι ο φόβος για λεκτική επικοινωνία ή ένα αίσθημα επικοινωνιακής ανεπάρκειας και ανασφάλειας και με συμπεριφορές αποφυγής όπως είναι η αποφυγή λέξεων, προσώπων, ή επικοινωνιακών περιστάσεων. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας και στους ενηλίκους εμφανίζεται με συχνότητα 1% του συνολικού πληθυσμού ενώ το ποσοστό των παιδιών προσχολικής ηλικίας που για κάποιο διάστημα της ζωής τους εμφάνισαν δυσκολίες ροής αγγίζει το 5%. Ο τραυλισμός είναι 3 φορές συχνότερος σε οικογένειες με ανάλογο κληρονομικό ιστορικό και 4 φορές συχνότερος στα αγόρια από ότι στα κορίτσια.

Πώς εμφανίζεται ο τραυλισμός και σε ποια ηλικία;
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μεταξύ του δεύτερου και του πέμπτου έτους σαν μία δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας που χαρακτηρίζεται κυρίως από επαναλήψεις της αρχικής συλλαβής, επαναλήψεις ολόκληρων λέξεων (κυρίως μικρών) ή φράσεων και σπανιότερα από απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής, μπλοκαρίσματα και συσπάσεις του προσώπου. Η εκκίνηση μπορεί να είναι σταδιακή ή και αιφνίδια. Άλλες φορές σχετίζεται με κάποιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του παιδιού και άλλες όχι.

Πότε ο «τραυλισμός» ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας μπορεί να εξελιχθεί σε μια μονιμότερη κατάσταση;

Σημαντικό ρόλο παίζουν εγγενείς και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Αυτοί είναι:

Η κληρονομική προδιάθεση.
Οι γενικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει το παιδί στην ανάπτυξή του.
Οι ειδικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει στην εξέλιξη του λόγου και της ομιλίας και η επικοινωνιακή του ικανότητα και αποτελεσματικότητα.
Οι απαιτήσεις που θέτει το περιβάλλον του παιδιού σε σχέση με τις ικανότητες που έχει το παιδί με βάση την ανάπτυξή του.
Ο τρόπος που λειτουργούν οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας.
Οι αντιδράσεις του άμεσου και ευρύτερου περιβάλλοντος του παιδιού στην εμφάνιση του τραυλισμού.
Σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή του παιδιού τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί;
Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
-Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα.
-Αποφύγετε να πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει.
-Αποφύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
-Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
- Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση.
-Μη θέτετε υπερβολικούς μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.
-Μην υποχρεώνετε το παιδί να απαντάει συνεχώς σε ερωτήσεις σας. Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε. Αντί να απαιτείτε συνέχεια μία απάντηση από το παιδί σχολιάστε αυτά που κάνει ή λέει δίνοντας βαρύτητα στο περιεχόμενο και όχι στον τρόπο της ομιλίας. Επαναλάβατε αυτό που μόλις είπε το παιδί με κανονική ροή και σωστές παύσεις όχι για να το διορθώσετε ή για να του δείξετε πώς πρέπει να το πει, αλλά για να το «εκθέσετε» σε ένα σωστό πρότυπο ομιλίας. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο, δίνετε το χρόνο και το δικαίωμα στο παιδί να συνεχίσει, να εμπλουτίσει ή να διαπραγματευτεί αυτό που έλεγε.
-Μη ζητάτε από το παιδί να δίνει «αναφορά»: π.χ. «πώς τα πήγες στο σχολείο σήμερα;» Ξεκινήστε πρώτοι σχολιάζοντας την ημέρα σας και δώστε χρόνο στο παιδί να σας μιμηθεί αναφερόμενο στην δική του ημέρα. Συζητάτε για αντικείμενα που υπάρχουν μπροστά στο παιδί ή για γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να εκφραστεί λεκτικά για ό,τι συμβαίνει τώρα παρά για ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή για αντικείμενα που δεν είναι μπροστά του ή που είναι αφηρημένα.
-Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη να το ακούτε με προσοχή. Προσπαθήστε να κοιτάτε στα μάτια το παιδί σας για όση ώρα σας μιλά , να μην το διακόπτετε και να του δίνετε όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει αυτό που λέει. Αποφύγετε να ολοκληρώνετε εσείς τις λέξεις ή φράσεις που λέει όταν δυσκολεύεται. Κάτι τέτοιο συνήθως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις ή τις φράσεις του, του δίνετε την εντύπωση ότι πρέπει να βιαστεί και το ωθείτε στην παραίτηση της προσπάθειας επικοινωνίας.

-Δεν θα πρέπει να δείχνετε στο παιδί την αγωνία ή την αμηχανία σας για τον τρόπο που μιλάει. Εάν ωστόσο εκείνο εκφράσει κάποια ανησυχία για την ομιλία του, αναγνωρίστε την και μην την ακυρώσετε με πλαστούς ισχυρισμούς όπως “μα τι λες, δεν το είχα προσέξει ” ή “ποιος είπε κάτι τέτοιο”, προσέξτε όμως, να μην ενισχύσετε την ανησυχία του με τη δική σας αγωνία.

Χρειάζεται λογοθεραπεία;
Αρχικά, καλό θα ήταν το παιδί να εκτιμηθεί από ειδικό Παιδίατρο-Αναπτυξιολόγο για να αξιολογηθούν όλες οι πτυχές της ανάπτυξης του. Η θεραπευτική παρέμβαση περιλαμβάνει όλη την οικογένεια, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του λόγου και της κοινωνικής επαφής του παιδιού σ’ αυτά τα ευαίσθητα χρόνια.

Σε περίπτωση που ο τραυλισμός επιμένει για περισσότερο από 6 μήνες μετά την ημερομηνία της έναρξης, καλό είναι να καταφεύγουμε στην πρώιμη λογοθεραπευτική παρέμβαση, που μπορεί να αποτρέψει ή να «ομαλοποιήσει» τον μόνιμο τραυλισμό. Μάλιστα οι έρευνες δείχνουν πως η διάρκεια της θεραπείας στα παιδιά είναι μικρότερη από ότι στους ενήλικες, 8 εβδομάδες με ένα χρόνο.
Η θεραπεία έχει άριστα αποτελέσματα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, με ποσοστά επιτυχίας 95%. Ακόμα και αν δεν είμαστε σίγουροι ότι τα παιδιά αυτά θα μιλούσαν κάποια μέρα καθαρά και ομαλά και χωρίς θεραπεία, η παρέμβαση αυτή με κανέναν τρόπο δεν βλάπτει το παιδί και κανένας γονιός δεν θα ήθελε να στερήσει από το παιδί του την ευκαιρία να βελτιώσει τον λόγο του και άρα την αυτοεκτίμηση και την κοινωνικότητα του. Βέβαια η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και συνήθως τα παιδιά μπορεί να επανέλθουν στη θεραπεία καθώς μεγαλώνουν. Η επιτυχία της θεραπείας του τραυλισμού είναι η επίτευξη του ελέγχου της ομιλίας.
Η εξειδικευμένη βοήθεια και διάγνωση είναι απολύτως απαραίτητη ΑΜΕΣΑ επειδή ο τραυλισμός είναι διαφορετικός σε κάθε παιδί, εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο και συντηρείται από διαφορετικούς λόγους. Ο τραυλισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη βοήθεια λογοθεραπευτή και όχι ψυχολόγου.
Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση είναι προϋπόθεση για τη σωστή αντιμετώπιση.

Με τη συνεργασία της Ελισάβετ Κυριακοπούλου, M.SCC SLP
Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας

imommy

Θέλουμε να μας σέβεται το παιδί μας;
Ας το σεβαστούμε πρώτα εμείς!

Ο σεβασμός είναι το θετικό συναίσθημα της αυτοεκτίμησης που έχει το άτομο για τον εαυτό του, ή η εκτίμηση που δείχνει ένα άτομο για ένα άλλο πρόσωπο. Ο σεβασμός είναι κάτι που  δίνεται και λαμβάνεται. Περιμένουμε από τους άλλους να μας σέβονται ως αντάλλαγμα για το σεβασμό που δείχνουμε εμείς.

Do Your Kids Respect You?

 
Ο σεβασμός όμως μόνον, κερδίζεται. Δεν μπορεί να μετρηθεί ως ποσότητα, δεν μπορεί να αγοραστεί, ούτε μπορείς να τον διαπραγματευτείς. Όσο και αν επιθυμούμε το σεβασμό ή όσο και αν παρακαλέσουμε για αυτόν, μόνο οι άλλοι μπορούν να μας τον παραχωρήσουν ως αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς. Εμείς σας δίνουμε μερικούς τρόπους που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να μυηθούν στο σεβασμό!

1. Δώστε εσείς πρώτοι το παράδειγμα
Οι γονείς συχνά (και άθελά τους), δεν δείχνουν σεβασμό στα παιδιά και κατά συνέπεια, τα παιδιά όχι μόνο δεν σέβονται τους γονείς τους, αλλά ούτε τους άλλους και ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους ή ότι είναι κακοί γονείς. Απλά δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αυτό είναι που οδηγεί σε έλλειψη σεβασμού. Ο σεβασμός δεν είναι κάτι που μπορείς να το επιβάλεις σε κάποιον. Για παράδειγμα, αν «διατάξει» το παιδί να διαβάσει και εκείνο υπακούσει, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί σέβεται τη γνώμη της μητέρας του. Ο φόβος και η επιβολή, δεν έχουν να κάνουν με το σεβασμό. Αν οι γονείς θέλουν να φτιάξουν μια καλή σχέση με το παιδί τους και θέλουν να τους δείχνει σεβασμό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σέβονται οι ίδιοι το παιδί τους. Ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινη σχέση κερδίζεται και από τις δύο πλευρές.
2. Ακούστε τα παιδιά
Ο τρόπος που επικοινωνούν οι γονείς με τα παιδιά είναι ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας που θα καθορίσει τη σχέση τους. Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν προσοχή στα παιδιά τους την ώρα που μιλάνε κοιτώντας τα αλλά και δείχνοντας ειλικρινές ενδιαφέρον. Θα πρέπει να δείχνουν έμπρακτα ότι τα παιδιά είναι σημαντικά για αυτούς και αξίζουν τόσο την προσοχή τους όσο και το χρόνο τους. Όταν οι γονείς δείχνουν ότι σέβονται τη γνώμη του, τότε τα παιδιά θα κάνουν το ίδιο στους γονείς και τους άλλους.
3. Ζητήστε τους συγγνώμη
Όταν οι γονείς κάνουν κάποιο λάθος, θα πρέπει να έχουν τη δύναμη και το θάρρος να το παραδεχτούν και να ζητήσουν συγνώμη. Μπορεί κάποιες φορές να φοβόμαστε ότι μια τέτοια παραδοχή θα μας κάνει να χάσουμε την εκτίμηση του παιδιού  μας, στην πραγματικότητα όμως αυτό που του μαθαίνουμε παραδεχόμενοι τα λάθη μας «όλοι κάνουν λάθη, και όταν τα κάνουν πρέπει να τα παραδέχονται και να ζητάνε συγνώμη».
4. Αποφύγετε τις προσβολές
Αν το παιδί κάνει κάποιο λάθος ή αποτύχει σε κάτι, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να το προσβάλλουμε και να το κρίνουμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη την αναγνώριση μας για αυτά που καταφέρνουν, αλλά και την αποδοχή μας για αυτό που πραγματικά είναι. Τα παιδιά θα πρέπει να νιώθουν ότι έχουν αξία σαν άνθρωποι. Γιατί για να σεβαστεί ένα παιδί τους άλλους, πάνω από όλα πρέπει να σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό.
5. Δείξτε τους εμπιστοσύνη
Η εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα παιδιά και η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας, είναι επίσης βασικά συστατικά για να καλλιεργηθεί ο σεβασμός. Οι γονείς θα πρέπει να αναζητούν καταστάσεις όπου το παιδί μπορεί να λειτουργήσει με υπευθυνότητα και σεβασμό. Όταν εμπιστευόμαστε τα παιδιά τότε κι εκείνα κτίζουν μαζί μας μια σχέση εκτίμησης και σεβασμού. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν όρια και κανόνες στη συμπεριφορά τους. Αν για παράδειγμα το παιδί παραβιάσει το σεβασμό που έχετε δείξει, θα πρέπει με έναν τρόπο να το βοηθήσετε να δει ότι ο σεβασμός συνδέεται άμεσα με την εμπιστοσύνη που του δείχνετε. Ο σεβασμός έρχεται μαζί με την ευθύνη. Τα παιδιά όπως και οι μεγάλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο σεβασμός κερδίζεται και δεν μπορούν να τον χρησιμοποιούν καταχρηστικά.

imommy

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki