Saturday 23 April 2022

Δεῦτε λάβετε φῶς

«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, 
καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»

Ελάτε να πάρετε φως, από αυτό που δεν σβήνει.
Και τι φως είναι αυτό;
«Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.»

Και τι να το κάνω αυτό το φως;
Μα το λέει: Όποιος πάρει αυτό το φως, δεν θα περπατάει στο σκοτάδι.
Όποιος με ακολουθήσει, θα έχει το φως της ζωής.

Ποιας ζωής; Αυτής ή της Άλλης;

Μία είναι η ζωή! Η ζωή η αιώνια. 
Αυτή μας προσφέρει, αυτή που χάσαμε, επειδή νομίζαμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι.

Από πότε;
Μα από την ώρα που θα τον ακολουθήσουμε.
Από την στιγμή εκείνη, η γαλήνη θα μπει μέσα μας, η ειρήνη θα βασιλεύσει, η σιγουριά μας θα κυριαρχήσει και τώρα και πάντα, επειδή θα πάρουμε πίσω τη χαμένη μας ζωή, τον χαμένο παράδεισο, επειδή θα ξαναγυρίσουμε στην αγκαλιά του πατέρα, που υποφέρει επειδή φύγαμε από κοντά του.

Μα θα είμαστε αθάνατοι; 
Φυσικά, αφού απόψε νίκησε τον θάνατο. 
Τον νίκησε άπαξ δια παντός.

Και πως θα γίνουν όλα αυτά;
Δεν είναι και δύσκολο, λίγη πίστη χρειάζεται.

Τί πίστη;

Εμπιστοσύνη, βρε άμυαλε, λίγη εμπιστοσύνη, αφού κάθε πατέρας θέλει το καλό του παιδιού του. 
Το Καλό το δικό μας θέλει και ο Πατέρας όλων μας. Όπως κάθε πατέρας, πολύ περισσότερο Αυτός.

Και γιατί να εμπιστευτώ τον Χριστό;

Θα Τον εμπιστευτώ, θα πιστέψω σ' Αυτόν, επειδή από όσα είπε και από όσα έκανε, δυο χιλιάδες χρόνια τώρα, δεν διαψεύστηκε τίποτε.
Γιατί καμιά κουβέντα του, κανένας λόγος του, δεν απορρίφθηκε, ούτε καταρρίφθηκε ποτέ.
Για αυτό να τον εμπιστευτείς.
Γι αυτό να τον πιστέψεις.

Το Χαμομηλάκι

Να αγκαλιάζεστε πιο συχνά!

Νομίζατε ότι οι αγκαλιές προσφέρουν μόνο παρηγοριά; 
Αγνοείτε μήπως ότι με μια αγκαλιά μειώνετε τα επίπεδα του στρες και του άγχους, και συγχρόνως υποστηρίζετε την καλή καρδιαγγειακή σας υγεία;
Η ανάγκη του να δίνεις και να παίρνεις αγάπη είναι ζωτικής σημασίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Ξεκινά όταν είμαστε ακόμη μωρά και αναζητάμε τη στοργή και την αγάπη των γονιών μας, όταν γυρεύουμε την ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά τους.
Λόγοι για να αγκαλιάζεστε

1. Τονώνει την αυτοεκτίμησή μας
Η σωματική επαφή μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν περισσότερο ασφαλείς. 
Ενισχύει, επίσης, την αυτοπεποίθησή τους. Η αγκαλιά μάς αναγκάζει να ανοιχτούμε σε κάποιον και να του επιτρέψουμε να εισέλθει στον προσωπικό μας χώρο. Με την άμεση επαφή, με την επαφή δηλαδή σώμα με σώμα, συμβολικά δείχνουμε εμπιστοσύνη σε κάποιον άλλο, πέρα από τον εαυτό μας.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσω της αγκαλιάς, εξανθρωπιζόμαστε! Ερχόμαστε πιο κοντά σε αυτό που μας ξεχωρίζει ως όντα, βιώνουμε συναισθήματα. 
Όταν αγκαλιάζουμε κάποιον, δίνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στοργής και αγάπης, εκτίμησης και ενσυναίσθησης. 
Ταυτιζόμαστε με τα συναισθήματα του άλλου, κατανοούμε τη συμπεριφορά και τα κίνητρά του. Με μια τόσο απλή κίνηση, με μια αγκαλιά μονάχα, η διάθεσή μας ανεβαίνει και νιώθουμε πιο δυνατοί.

2. Μας διδάσκει έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας
Η “γλώσσα” του σώματος είναι μια πραγματική αντανάκλαση του συναισθηματικού μας κόσμου. Οι φυσικές κινήσεις του σώματος, οι χειρονομίες για παράδειγμα, συνιστούν επίσης επικοινωνία, ακόμη και αν δεν εκφράζονται με λέξεις. Όταν δύο άνθρωποι αγκαλιάζονται, το μήνυμα είναι ότι και οι δύο πλευρές λαμβάνουν και κατανοούν διαισθητικά.

Μπορεί να ορμίσουμε στην αγκαλιά κάποιου από τη χαρά μας που τον ξαναείδαμε μπροστά μας! 
Μπορεί να πάρουμε στην αγκαλιά μας κάποιον για να τον παρηγορήσουμε ή για να πούμε “σε αγαπώ” με ερωτική, αδελφική ή φιλική διάθεση. Οι αγκαλιές ανήκουν στην περίφημη “γλώσσα” του σώματος και βοηθούν εν τέλει τους ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά, να επικοινωνήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό.

3. Μειώνει το στρες και το άγχος
Ελάχιστα πράγματα μπορούν να μας ηρεμήσουν όταν το άγχος ή ο πανικός μάς κυριεύουν. Ανάμεσα σε αυτά είναι η αγκαλιά! Σε μια συναισθηματική κρίση, η αγκαλιά είναι εξαιρετικό καταφύγιο για να παρηγορηθούμε. Η σωματική επαφή μειώνει τα επίπεδα του στρες και μεταδίδει ηρεμία.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι ένα από τα οφέλη της αγκαλιάς είναι η καλύτερη συναισθηματική υγεία. Με τη μείωση του άγχους, νιώθουμε περισσότερη γαλήνη, ευτυχία και ευεξία.
Η αγκαλιά είναι σύμμαχός μας στις δύσκολες στιγμές, όταν έχουμε καταβληθεί από τη δουλειά ή όταν σκεφτόμαστε ότι ξεπεράσαμε τα όρια μας και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο. Κανείς δεν είναι τόσο ισχυρός και άτρωτος συναισθηματικά, ώστε να μην χρειάζεται μια αγκαλιά που και που.

4. Υποστηρίζει την ακόμη καλύτερη υγεία της καρδιάς μας
Οι αγκαλιές αποτελούν μέρος μιας φυσικής εκδήλωσης αγάπης. Όπως συμβαίνει και με το φιλί, η αγκαλιά με ένα αγαπημένο πρόσωπο έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στο σώμα μας. Συγκεκριμένα, παρατηρείται αύξηση της έκκρισης ωκυτοκίνης.

Η ωκυτοκίνη είναι ένας πανίσχυρος νευροδιαβιβαστής, μια ορμόνη που αυξάνει το αίσθημα ευχαρίστησης, θωρακίζοντας συγχρόνως τη σωματική και ψυχική μας υγεία. 
Φυσικά, υποστηρίζει την καρδιά και την καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού μας συστήματος. Συνοψίζοντας, η αγκαλιά θα λέγαμε, είναι ο πιο ευχάριστος αλλά και φυσικός τρόπος πρόληψης ή αντιμετώπισης των καρδιακών παθήσεων.

5. Συμφιλίωση με την ιδέα του θανάτου!
Η αγκαλιά, και άλλες παρόμοιες σωματικές εκδηλώσεις στοργής ή φιλίας, μάς προσφέρει παρηγοριά και ανακούφιση από τα ψυχικά βάρη. Μπορεί, μάλιστα, να καταλαγιάσει τους φόβους μας μπροστά στο θάνατο! Αγκαλιάζοντας απλά κάποιον ή αγκαλιάζοντας ένα ζώο -ακόμη και ένα δέντρο- συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα του θανάτου και γαληνεύουμε εσωτερικά. Έτσι, γίνεται πιο εύκολο να αποδεχτούμε την αναπόφευκτη στιγμή που η ζωή μας θα πάρει τέλος.

6. Αυξάνει τα επίπεδα σεροτονίνης
Η σεροτονίνη είναι μια χημική έκκριση του οργανισμού, που λειτουργεί ως νευροδιαβιβαστής. Όταν αγκαλιάζουμε τους αγαπημένους μας, οι τιμές της σεροτονίνης κινούνται ανοδικά και εμείς νιώθουμε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι.

Η σεροτονίνη σε κάποιον που εμφανίζει κατάθλιψη ή βιώνει έντονο στρες, πέφτει κάτω από το φυσιολογικό. Μια ακόμη ωφέλεια της αγκαλιάς, λοιπόν, είναι η ικανότητά της να εξισορροπεί τις τιμές της σεροτονίνης, της ορμόνης που, μην ξεχνάμε, επηρεάζει και τη διάθεση για σεξ. Αυτοί είναι οι λόγοι για να αγκαλιάζεστε!

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η εις Άδου Κάθοδος

Μέσα από κείμενα της Καινής Διαθήκης (2ο μισό του 1ου αιώνα)

Σταματήσαμε σ’ αυτό το τόσο σημαντικό κεφάλαιο της Χριστιανικής πίστεως, δηλαδή στην κάθοδο της θεανθρώπινης ψυχής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον Άδη, για δύο κυρίως λόγους:

Ο πρώτος, είναι ότι το αδιαμφισβήτητο ιστορικό αυτό γεγονός, που περιγράφεται με σαφήνεια από τις Άγιες Γραφές, αλλά και από ολόκληρη τη Χριστιανική γραμματεία, λατρεία και τέχνη, σε όλους τους αιώνες, αποστομώνει αυτούς που κακόδοξα ισχυρίζονται ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι ανύπαρκτη ως αόρατο συστατικό του ανθρώπου, και ότι ο Άδης είναι απλώς ο τάφος του.

Η κάθοδος της ψυχής του Χριστού στον Άδη, αποδεικνύει σαφώς και τελεσιδίκως, ότι και αόρατη ψυχή υπάρχει, μια και κατέβηκε μ’ αυτήν στον Άδη, και φυσικά Άδης, ως τόπος συγκέντρωσης των ασωμάτων ψυχών των κεκοιμημένων.

Σ’ αυτόν λοιπόν τον Άδη, κατέβηκε η ψυχή του Χριστού, αλλά δεν εγκατελείφθη εκεί, όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή σε πολλά σημεία.

Ο δεύτερος λόγος που εξετάζουμε τόσο αναλυτικά αυτό το γεγονός, είναι ότι αποτελεί βασικό στοιχείο της πίστεώς μας, και σημείο καμπής στην ιστορία του ανθρώπου. Μέχρι τότε, ο Άδης ήταν το σκοτεινό βασίλειο του θανάτου, το δεσμωτήριο των ψυχών που εγκατέλειπαν κατά τον θάνατο το σώμα, και αλυσοδένονταν με τα δεσμά του σκότους και της σιωπής. Όλοι οι άνθρωποι, ακολουθώντας το δρόμο του πεπτωκότος Αδάμ, οδηγούντο δέσμιοι δια του θανάτου στον Άδη, χωρίς καμία δυνατότητα επιστροφής. Όμως ο Χριστός, κατέλυσε με την κάθοδό του στον Άδη, το κράτος του διαβόλου και το βασίλειό του: «Επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκώς και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχεν των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολο, και απαλλάξει τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας. Επειδή, (γράφει ο Απόστολος στην προς Εβραίους επιστολή), τα παιδία, (δηλαδή οι άνθρωποι), έγιναν μέτοχοι σαρκός και αίματος, και αυτός, (δηλαδή ο Χριστός), έλαβε από τα ίδια, (δηλαδή σάρκα και αίμα), ούτως ώστε με τον θάνατό του, να καταργήσει αυτόν που είχε το κράτος του θανάτου, (δηλαδή τον διάβολο), και να απαλλάξει τους ανθρώπους, (που για όλη τους τη ζωή ήταν υποκείμενοι δουλείας, εξ αιτίας του φόβου του θανάτου) (Εβραίους 2/β: 14,15).

Ο Χριστός λοιπόν, κατεβαίνει στον Άδη ως νικητής και όχι ως ηττημένος από τον διάβολο, ως ελεύθερος και όχι ως δεσμώτης. «Εν νεκροίς ελεύθερος», (ελεύθερος μεταξύ των νεκρών), (Ψαλμός πζ: 5 κατά τους Εβδομήκοντα), κρατώντας τον σταυρό σαν «τρόπαιο νίκης» εναντίον των σκοτεινών δαιμόνων, (Κολοσσαείς 2/β: 14,15), και όχι σαν φονικό όργανο και μέσον επωνείδιστου ατιμωτικού θανάτου. Κατέβηκε στον Άδη όχι ως δούλος, αλλά ως Κύριος και Εξουσιαστής. Γι’ αυτό και «έχει και τα κλειδιά του» (Αποκάλυψις 1/α: 18).

Με την κάθοδό του στον Άδη, με την παρουσία του φωτός στο χώρο του σκότους, το σκότος υποχώρησε. «Το φως εν τη σκοτία φαίνει. Και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιωάννης 1/α: 5).

Όπως και στη γη των ζώντων, «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει, φως είδε μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς». (Ματθαίος 4/δ: 16).

Και όπως το κήρυγμα του Χριστού στη γη των ζώντων, διήρεσε τους ανθρώπους, και άλλοι μεν τον εδέχθησαν, και μετεφέρθησαν δια της πίστεως, στη βασιλεία του Υιού του Θεού, και άλλοι πάλι τον απέρριψαν και διάλεξαν το βαθύτερο σκοτάδι, «διότι ήταν πονηρά τα έργα τους» (Ιωάννου 3/γ: 19). Έτσι και στον Άδη, η παρουσία του Κυρίου με ασώματη ψυχή, και το κήρυγμά του προς τις ασώματες ψυχές, επέφερε διαίρεση, και κατάλυση του Άδου, μια και οι ψυχές των πιστευσάντων, μετεφέρθησαν και αυτές στη βασιλεία του Χριστού, ενώ όσες έμειναν βυθίστηκαν σε βαθύτερο σκοτάδι και σε μεγαλύτερα βάσανα.

Ο Χριστός λοιπόν, «το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», (Ιωάννης 1/α: 9), με την παρουσία του όχι μόνο στα επίγεια, αλλά και στα καταχθόνια, ερύσατο τους πιστεύσαντας και εδώ και εκεί, εκ της εξουσίας του σκότους, «και μετέστησεν εις την βασιλεία του» (Κολοσσαείς 1/α: 13).

Αυτή βεβαίως η ενανθρώπιση και παρουσία του Υιού και Λόγου του Θεού, όχι μόνο στη γη των ζώντων, αλλά και στον Άδη, σ’ αυτό το δεσμωτήριο των ψυχών των απ’ αιώνος κεκοιμημένων, και η ταυτόχρονη κατάλυσή του, αποτελεί ένα συγκλονιστικό γεγονός στην ιστορία του ανθρώπου. Είναι λοιπόν φυσικό και επόμενο, αυτό το γεγονός να τονίζεται και να προβάλλεται ιδιαιτέρως, στη ζωή της Εκκλησίας.

Μέχρι τώρα, το έχουμε διαπιστώσει όχι μόνο από τα κείμενα των Αγίων Γραφών, όπου άλλοτε συνεσκιασμένα και μυστικά, και άλλοτε πάλι με κρυστάλλινη σαφήνεια προβάλλεται το γεγονός αυτό, αλλά και από άλλα κείμενα και λόγους των Χριστιανών διδασκάλων των πρώτων αιώνων.

Μιχάλης Μαυροφοράκης
oodegr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki