Thursday 29 October 2020

80 χρόνια από το Έπος του 1940 χωρίς μνημείο για τους 14.000 πεσόντες

Πέρασαν ογδόντα χρόνια από την εποποιία 1940 – 41 και ακόμη δεν υπάρχει ένα μνημείο για τους 14.000 πεσόντες κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο από τον Οκτώβριο του 1940 -41 έως τον Απρίλιο του 1941.

Χρειάστηκε να περάσουν 78 ολόκληρα χρόνια και μετά από επίμονες προσπάθειες ν’ αρχίσει η αναζήτηση και ο ενταφιασμός των οστών των 8.000 πεσόντων στα πεδία των μαχών της Βορείου Ηπείρου. Για την αναζήτηση των πεσόντων μετά από δεκαετίες καθυστέρησης μπορεί να ευσταθεί η δικαιολογία ότι δεν υπήρχε η ανταπόκριση από την αλβανική πλευρά.

Για την κατασκευή όμως ενός λιτού μνημείου στην Ελλάδα, όπου θα γραφτούν τα ονόματα των 14000 πεσόντων ποια δικαιολογία μπορεί να σταθεί; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν:

  • Πριν δεκαπέντε χρόνια (2005) θέσαμε το ζήτημα και συγκεκριμένα για την κατασκευή μνημείου στο Καλπάκι, χωρίς καμία ανταπόκριση.
  • Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας πριν δεκατρία χρόνια (2007) συστάθηκε Επιτροπή για κατασκευή μνημείου στο Καλπάκι, όμως έμεινε στα χαρτιά.
  • Η Βουλή το 2008 χορήγησε ποσό 500.000 ευρώ για την ανέγερσή του μνημείου και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Το μόνο που έγινε μέχρι σήμερα είναι η παραχώρηση από τον δήμο Πωγωνίου έκτασης 18 στρεμμάτων κάτω από το άγαλμα του Μαχητή.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για δικαιολογίες, προφάσεις και ολιγωρίες. «Θέλουμε να δούμε τα ονόματα των Πατεράδων και των προσφιλών μας προσώπων γραμμένα σε μια μαρμάρινη πλάκα», λένε και διαμαρτύρονται τα παιδιά των πεσόντων. Είναι άραγε πολλά αυτά που ζητούν;

Έστω και μετά από ογδόντα χρόνια το μνημείο πρέπει να κατασκευαστεί και να ενταχθεί σε ένα εθνικό πάρκο για το Έπος 1940 – 41 στο Καλπάκι, όπου βρίσκεται το άγαλμα του «Μαχητή» και το Πολεμικό Μουσείο.

Αυτό επιτάσσει το εθνικό μας καθήκον, ιδιαίτερα σε μια χρονική περίοδο που δοκιμάζεται το έθνος και χρειάζεται υψηλό εθνικό φρόνημα.

Αθήνα, 28.10.2020

ΕΝΩΣΗ ΤΕΚΝΩΝ, ΣΥΓΓΕΝΩΝ & ΦΙΛΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΟΣ 1940 – 41

himara.gr

orthodoxostypos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δικαιοσύνη και Φασισμός

Στο εδώλιο δεν κάθισε ποτέ η «Krupp» που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αλλά και που τα εργοστάσιά της όλως περιέργως έμεναν ανέπαφα όταν οι Αμερικάνοι ισοπέδωναν το Έσσεν.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Deutsche Bank» που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Αουσβιτς.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Siemens». που έλυνε και έδενε επί φασίστα Μεταξά. Με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της «Siemens» στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας ίο 1943.

Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι οικονομικοί στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος Μεταξά που όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα παρέδωσε τους Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους στην Γκεστάπο για να μεταφερθούν στα Νταχάου και στα Άουσβιτς.

Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, αυτοί που το 1933 τροφοδότησαν το αποκαλούμενο και «Ταμείο του Χίτλερ» με το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3 εκατ. μάρκων. Ήταν στις εκλογές του ’33 που οι Ναζί πήραν το 44% των ψήφων.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η ελβετική «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών». Ο πρόεδρος της, ο τραπεζίτης Σαχτ, ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ από το 1934.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Φάρμπεν» που κατασκεύασε το Κυκλώνιο Β. Ήταν το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων στα κρεματόρια. Ένα από τα ονόματα με τα οποία κυκλοφορεί σήμερα η «Φάρμπεν» είναι «Bayer»

Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 45 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομήχανους που στις επιχειρήσεις τους στέλνονταν για καταναγκαστική εργασία οι κρατούμενοι από το Μαουτχάουζεν.

Στο εδώλιο δεν κάθισαν:

Η αμερικανική πολυεθνική «ΙΒΜ». Η οργάνωση των 78 ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης έγινε με τεχνολογία της «ΙΒΜ». Ο πρόεδρος της «ΙΒΜ», ο Τ. Watson, τιμήθηκε από το Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να αποδώσει το ναζιστικό καθεστώς σε μη Γερμανό πολίτη.

Η «Standard Oil». Η «Standard Oil», των συμφερόντων Ροκφέλερ, στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον Αξονα.

Η «General Motors». Χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν από την «General Motors». «Ό,τι συμφέρει την «General Motors» συμφέρει την Αμερική», έλεγε ο Αϊζενχάουερ. Το αμερικανικό κράτος αποζημίωσε με 33 εκατ. δολάρια την «General Motors» για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσια της σε Γερμανία και Αυστρία στον πόλεμο. Ήταν τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τανκς για τον Χίτλερ.

Η «Ford». Το 1/3 των φορτηγών της Βέρμαχτ το κατασκεύασε η αμερικανική πολυεθνική «Ford». Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν σκλάβοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο πρόεδρος της «Ford», ο «κύριος» Ford, το 1938 γιόρτασε τα 75α γενέθλιά του παραλαμβάνοντας από τους Γερμανούς πρόξενους στο Ντιτρόιτ το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού.

Η τράπεζα «UBC». Ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος. Πρόεδρος της ήταν ο «κύριος» Πρέσκοτ Μπους. Πατέρας και παππούς δυο αμερικανών προέδρων.

Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο για τις σχέσεις του με τον ναζισμό. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. Το φρόντισε ο κύριος John McCloy. Ήταν ο Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. O McCloy ήταν από το 1947 ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της τράπεζας «Chase Manhattan».

Ο κατάλογος είναι μακρύς και το συμπέρασμα ασφαλές: Από το εδώλιο λείπουν όλοι αυτοί που είναι δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους «Χίτλερ».

Λείπουν τα μονοπώλια και όλοι αυτοί που κάνουν κουμάντο σε ένα σύστημα που είτε με φασισμό είτε χωρίς φασισμό, είτε με κοινοβούλιο είτε χωρίς κοινοβούλιο, έχει πάντα το ίδιο όνομα.

Λέγεται καπιταλισμός.

(Από την «Ανάκριση»,του Πέτερ Βάις )

Δομικά, ηθικά ,ιδεολογικά, είμαι ποτισμένος με την γνώση πως πρέπει να πατάξουμε τον φασισμό με κάθε τρόπο, μα παράλληλα να μην ξεχνούμε πώς η πρόταση απέναντι από τον φασισμό και τον ναζισμό είναι η ανθρωπιά.

Τιμή και δόξα στον καθένα που βάζει το στήθος του απέναντι στον φασισμό,
Τιμή και δόξα στον καθέναν που βάζει στο πιάτο μας ανθρωπιά και αγάπη.

Κανένας πόλεμος ανάμεσα στους λαούς –

Ανάθεμα σε φασισμέ.

Γράφει ο Μανώλης Φραγκάκης 

3pointmagazine.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ζητώ Συγγνώμη

Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη
Σε ένα ιατρείο μικρό της γειτονιάς
πήγα να βγάλω κάτι ακτινογραφίες
κι είδα ανθρώπους μιας παλιότερης γενιάς
που περιμέναν του γιατρού τις οδηγίες
Είχε ησυχία λες και μπήκα σε ιερό
κι είχανε όλοι του πατέρα μου τα χρόνια
ο γέρος μου έχει πια πεθάνει από καιρό
μα είχε προλάβει να χαρεί τρία εγγόνια

Με τρόπο έριξα μια γρήγορη ματιά
τέτοιο κατάντημα δεν είχα δει ποτέ μου
κι όλα αυτά τα ξεχασμένα γηρατειά
θα είναι σκέφτηκα ανάπηροι πολέμου

Ο ένας είχε το ένα πόδι του λειψό
άλλος το χέρι του δεμένο και πονούσε
ο τρίτος φόραγε κολάρο στο λαιμό
κι ένας άλλος την κυρά του κουβαλούσε

Ο νους μου πήγε στον πατέρα μου ξανά
τότε που μου έλεγε τα βράδια ιστορίες
σαν να είναι τώρα τον θυμάμαι να πονά
και να μιλάει για νεκρούς και τραυματίες

Κι όλοι αυτοί για την δική μου λευτεριά
έζησαν χρόνια κατοχής και τυραννίας
ήταν κορίτσια και αμούστακα παιδιά
και πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας

Μου είχαν χαρίσει μια ελεύθερη ζωή
κι ότι κι αν ήμουν σε εκείνους το χρωστούσα
κι ήτανε μες τα γηρατειά τους τόσο απλοί
ούτε παράσημα φορούσαν ούτε λούσα

Πρόσωπα τίμια χωρίς εγωισμό
κι αν μες το πόλεμο τα πάντα είχαν χάσει
με ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό
όλα όσα τράβηξαν θα τα είχανε ξεχάσει

Ένιωσα ξάφνου μια τεράστια ντροπή
έσκυψα κάτω και είχα χάσει την μιλιά μου
μου ήρθανε δάκρυα και κρατήθηκα πολύ
και ευτυχώς που είχα μαζί μου τα γυαλιά μου

Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν και πολεμούν ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πάλι ταπεινά ζητώ συγνώμη
 
Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας
 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki