Friday 14 November 2014

Ωχ, πάλι εμετό έκανε. Τι να του δώσω να φάει;

Την εποχή αυτή πολλά παιδάκια κολλάνε ιώσεις που προκαλούν εμετούς μας εφιστά την προσοχή η παιδίατρος Χρυσάνθη Λαθήρα.


Οι γαστρίτιδες που οφείλονται σε ιούς είναι ιδιαίτερα συχνές σε παιδιά των παιδικών σταθμών και αποτελούν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους είναι στην νηπιακή ηλικία.
Όταν ένα παιδί κάνει εμετό πρέπει να διακόψουμε την χορήγηση υγρών (νερό ,αφεψήματα, γάλα, χυμοί) και στερεών τροφών από το στόμα για τρεις περίπου ώρες. Με τη στέρηση αυτή, δίνουμε χρόνο στο στομαχάκι του να ηρεμήσει.
Σταδιακά μετά τις τρεις ώρες χορηγούμε αρχικά ηλεκτρολυτικά διαλύματα ή νερό κάθε πέντε λεπτά μικρές ποσότητες (με κουταλάκι του γλυκού) και αν δεν κάνει εμετό τα υγρά αυτά ή αν μειωθεί το αίσθημα ναυτίας,τότε μόνο χορηγούμε μικρές ποσότητες από ελαφρές τροφές όπως ριζόσουπα ή φρυγανιά.

Οι εμετοί υποχωρούν συνήθως με τη δίαιτα αυτή και καθώς η ίωση κάνει τον κύκλο της χρειάζονται 1-2 μέρες για να σταματήσουν τα συμπτώματα.
Προσοχή, η επανασίτιση πρέπει να γίνεται προσεχτικά. Δεν χορηγούμε μεγάλες ποσότητες τροφής και παρακολουθούμε την όρεξη και τη διάθεση του παιδιού.
Η διατροφή που κάνουμε μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων είναι ελαφρά, με αμυλούχες τροφές (ρύζι, μακαρόνια) πρωτεϊνούχες τροφές (κοτόπουλο, μοσχάρι, ψάρι)και προσεχτική χορήγηση γαλακτοκομικών προϊόντων (γάλα,γιαούρτι).
Φρούτα όπως μπανάνα, μήλο επιτρέπονται.

Αν παρά τη στέρηση τροφής και υγρών, το παιδί συνεχίζει να κάνει εμετούς τότε υπάρχει ο κίνδυνος της αφυδάτωσης.

Η αφυδάτωση εκδηλώνεται με συμπτώματα και σημεία όπως στεγνή γλώσσα, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, στεγνό δέρμα και ατονία, καταβολή.
Η κατάσταση αυτή είναι επικίνδυνη για το παιδί και χρειάζεται νοσοκομειακή περίθαλψη.
Στο νοσοκομείο χορηγούνται με ορό ενδοφλέβια υγρά ώστε να ενυδατωθεί ο οργανισμός και να σταματήσουν οι εμετοί.
Φάρμακα για την διακοπή των εμετών δεν χορηγούνται στα παιδιά στις περιπτώσεις αυτές των ιώσεων καθώς προκαλούν σοβαρές ανεπιθύμητες παρενέργειες κυρίως από το νευρικό σύστημα.
Ο παιδίατρός σας θα κρίνει μετά την εξέταση του παιδιού, αν έχει αφυδατωθεί και θα σας καθοδηγήσει κατάλληλα.

Μωράκι 20μηνών πέρασε τα παυσίπονα για... καραμέλες

Τα αντικείμενα που πρέπει πρώτα να εξαφανίσετε, αν έχετε μικρό παιδί!

Στο νοσοκομείο "Γεώργιος Γεννηματάς" της Θεσσαλονίκης μεταφέρθηκε ένα παιδί 20 μηνών το οποίο είχε πάρει ποσότητα παρακεταμόλης...
Η παρακεταμόλη είναι ουσία που βρίσκεται στα παυσίπονα ευρείας χρήσης, όπως ponstan, depon κλπ.

Σύμφωνα με το
www.verianet.gr στο 20 μηνών παιδί τα βρήκε κάπου και τα πέρασε για καραμέλες...

Το μετέφεραν στο νοσοκομείο Βέροιας οι οικείοι του από όπου, ίσως και για προληπτικούς λόγους μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο, με συνοδεία παιδιάτρου, στο νοσοκομείο "Γεώργιος Γεννηματάς" της Θεσσαλονίκης, αλλά σε καλή γενικά κατάσταση και χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις για κίνδυνο της ζωής του.

Τι κάνουν οι παππούδες καλύτερα από εσάς

Μπορεί στο σπίτι της γιαγιάς και το παππού να μην υπάρχει υπολογιστής. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν τι εννοεί το παιδί όταν τους ζητά να «κατεβάσουν» ένα παιδικό. Μπορεί να δυσκολεύονται ακόμα και ένα DVD να βάλουν.
Όμως οι παππούδες έχουν ικανότητες και ταλέντα που ...μαγεύουν τα παιδιά και που δίνουν αποστομωτικά την απάντηση στο γιατί αυτά θέλουν να περνούν όλη την ημέρα μαζί τους!
Και σίγουρα, με τον τρόπο τους, η γιαγιά και ο παππούς έχουν πολλά να μας μάθουν...

Έχουν Ιώβια υπομονή και μηδενική γκρίνια
Δεν θα ακούσετε ποτέ μια γιαγιά να παραπονιέται που το παιδί της έκανε το σπίτι άνω-κάτω! Ακόμα κι αν η γιαγιά είναι μεγάλης ηλικίας, ακόμα κι αν κατά καιρούς γκρινιάζει ότι την πονούν τα πόδια της, θα την δείτε να έχει γονατίσει με άνεση στα τέσσερα και να πηγαίνει βόλτα το παιδί, το οποίο απλά θα ζει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του! Δεν θα ακούσετε ποτέ την γιαγιά ή τον παππού να παραπονιούνται ότι το εγγόνι τους κούρασε, ότι δεν έφαγε ή ότι δεν έκανε ό,τι του είπαν.
Οι στιγμές μαζί του είναι για εκείνους πραγματική γιορτή!Από την άλλη, βέβαια, δεν θα ακούσετε ποτέ τους παππούδες και να μαλώνουν ή έστω να συνετίζουν το παιδί. Ακόμα και όταν θα κάνει πραγματικά το σπίτι άνω-κάτω θα πουν «δεν πειράζει, παιδί είναι!» και θα συμμαζέψουν αργότερα. Και αυτό, παρόλο που είναι μία αποδεκτή άποψη για το μεγάλωμα του παιδιού, σίγουρα δεν βοηθά και πολύ όταν αυτό καταλήγει να θεωρεί αυτονόητο ότι άνω-κάτω μπορεί να κάνει κάθε σπίτι, και πρώτα από όλα το δικό σας!

Δεν έχουν ίντερνετ!
Παραδεχτείτε το, ανακουφίζεστε πάρα πολύ που το παιδί δεν θα χρειαστεί να περάσει ακόμα περισσότερες ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή βλέποντας κινέζικα παιδικά (;) βιντεάκια στο YouTube.
Αυτό σημαίνει ότι η γιαγιά και ο παππούς πρέπει να εφεύρουν άλλους τρόπους για να απασχολήσουν το παιδί, τους οποίους εσείς τείνετε να ξεχάσετε:
Σκάκι, τάβλι, ξερή, αλλά και κηπουρική, μαγείρεμα και βόλτα στη λαϊκή είναι -και μην το γελάτε- δραστηριότητες που πραγματικά προσφέρουν ποικιλία ερεθισμάτων στο παιδί και που πάνω από όλα μαθαίνουν στο παιδί να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ στον πραγματικό κόσμο. Δυστυχώς, βέβαια, οι παππούδες είναι αρκετά εξελιγμένοι για να έχουν τηλεόραση!

Σερβίρουν τα πιο νόστιμα φαγητά
Τι θέλει το εγγονάκι τους; Τυρόπιτα, γαλακτομπούρεκο, πίτσα ή μήπως να δοκίμαζε λίγο τραχανά; Τα πάντα είναι πρόθυμη να φτιάξει η γιαγιά, ξεκινώντας από το μηδέν (όχι έτοιμες ζύμες και αηδίες!). Τα παιδιά στην γιαγιά και τον παππού απολαμβάνουν ζεστό, σπιτικό φαγάκι, με γεύσεις και μυρουδιές που θα τους μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μέχρι τα δικά τους γεράματα. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, είστε σίγουροι ότι στην γιαγιά και τον παππού το παιδί θα φάει καλά (και με το παραπάνω!).

Λένε τις καλύτερες ιστορίες
Έχουν έναν τρόπο να μιλούν για το παρελθόν οι παππούδες που είναι λες και παρακολουθείς ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ (ναι στην ΕΡΤ, καλά τα λέμε!). Και οι ιστορίες τους είναι οι καλύτερες όχι μόνο για την γλαφυρότητα της αφήγησης, αλλά και για το περιεχόμενο. Ας μην ξεχνάμε ότι η γενιά των σημερινών παππούδων έζησε φοβερές ιστορικές στιγμές (που ευχόμαστε να μην χρειαστεί να ζήσουμε εμείς) και όλοι έχουν να προσθέσουν τις δικές τους προσωπικές πινελιές σε περιγραφές σκηνών από την περίοδο της Χούντας (περισσότερο) και της Κατοχής (λιγότερο). Το καλύτερο για τα παιδιά, όμως, είναι οι ιστορίες που οι παππούδες λένε για εσάς όταν ήσασταν παιδιά! Τι κάνατε όπως εκείνα και τι όχι, οι σκανδαλιές και τα ταλέντα σας αποτελούν απολαυστικά ντοκουμέντα για τα παιδιά και μία πτυχή της ζωής σας που δεν πρόκειται να γνωρίσουν ποτέ.

Διορθώνουν όσα χαλάνε (και μαθαίνουν και στο παιδί πώς να το κάνει)
Οι παππούδες μαθαίνουν στο παιδί ότι όταν σκιστεί ένα ρούχο, το ράβεις δεν το πετάς. Όταν σπάσει μια κορνίζα, την κολλάς. Όταν χαλάσει μια συσκευή, την πας στον μάστορα –αλλά ρίχνεις και μια ματιά στο πρόβλημα, μήπως μπορέσεις να το διορθώσεις και εσύ. Με τον τρόπο αυτόν οι παππούδες μαθαίνουν στο παιδί την πραγματική αξία των υλικών αγαθών (και των χρημάτων που ξόδεψες για αυτά), την οικονομία αλλά και την έννοια του μαστορέματος, του να είσαι ικανός να φτιάξεις κάτι με τα χέρια σου και να μην έχεις διαρκώς ανάγκη τους άλλους.

Έχουν ταυτόχρονα άπλετο και περιορισμένο χρόνο
Αυτό, βέβαια, συνοψίζει όλα τα παραπάνω, καθώς η γιαγιά και ο παππούς, οι οποίοι συνήθως δεν εργάζονται πια και δεν έχουν όσες υποχρεώσεις είχαν παλιά ή έχετε τώρα εσείς, είναι σαφώς πιο ξεκούραστοι και με λιγότερο στρες τις ώρες που περνούν με το παιδί. Ταυτόχρονα ξέρουν, κι ας μην το ομολογούν ποτέ, πως τόσο ο χρόνος τους με το παιδί όσο και ο χρόνος τους στην ενεργή ζωή είναι περιορισμένος. Ξέρουν πως τα παιδικά χρόνια περνούν σαν το νερό. Ξέρουν πως είναι δώρο για εκείνους να απολαμβάνουν έστω και λίγες ώρες με το εγγόνι τους. Και πάνω από όλα ξέρουν (πολύ καλύτερο από όσο διατείνεστε πως ξέρετε εσείς) πως οι στιγμές αυτές, οι κάθε μέρα και πιο περιορισμένες όσο μεγαλώνει το παιδί, είναι πολύτιμες τόσο για εκείνους όσο και για το ίδιο το παιδί σας!
Και αυτό είναι σίγουρα που κάνουν οι παππούδες καλύτερα από εσάς.
πηγή

Άκουσέ με γιε μου
Ένας μπαμπάς εξομολογείται στο γιο του


Αφιερωμένο εξαιρετικά στους μπαμπάδες της  νέας εποχής, που έσπασαν το στερεότυπο του αυστηρού, επικριτικού και απόμακρου πατέρα και στηρίζουν τους γιους και τις θυγατέρες τους με τρυφερότητα, στοργή και συναισθηματική γενναιοδωρία!
--------------
Άκουσέ με γιε μου
Σου μιλάω την ώρα που κοιμάσαι, με τη μικροσκοπική σου γροθιά χωμένη κάτω από το μάγουλό σου και τις ξανθές μπούκλες σου κολλημένες στο ιδρωμένο μέτωπό σου. Γλίστρησα σαν κλέφτης στο δωμάτιό σου. Λίγα λεπτά νωρίτερα, καθώς καθόμουν και διάβαζα την εφημερίδα μου στη βιβλιοθήκη, με πλημμύρισε ένα κύμα τύψεων. Γεμάτος ενοχές έτρεξα στο προσκεφάλι σου.
Να τι σκεφτόμουν γιε μου: ήμουν αυστηρός απέναντί σου. 
Σε μάλωσα την ώρα που ετοιμαζόσουν για το σχολείο, επειδή έπλυνες βιαστικά το πρόσωπό σου. Σε κατσάδιασα επειδή δεν καθάρισες σχολαστικά τα παπούτσια σου. Σου έβαλα τις φωνές επειδή έριξες μερικά από τα πράγματά σου στο πάτωμα.
Στο πρωϊνό σε  μάλωσα πάλι για διάφορα. 
Εφτυνες το φαγητό σου και λέρωνες το τραπεζομάντηλο. Ακουμπούσες τους αγκώνες σου στο τραπέζι, έβαζες πολύ βούτυρο στο ψωμί σου. Κι όταν, καθώς άρχιζες να παίζεις με τα παιχνίδια σου κι εγώ ετοιμαζόμουν να φύγω για τη δουλειά, γύρισες και μου κούνησες το χέρι λέγοντας “γειά σου μπαμπάκα“, εγώ σκυθρωπά σου απάντησα: “Μην καμπουριάζεις!”.

Η ίδια ιστορία συνεχίστηκε και το βράδυ. 
Καθώς πλησίαζα στο σπίτι μας, σε παρακολουθούσα να παίζεις με τους βόλους σου πεσμένος στα τέσσερα. Υπήρχαν τρύπες στις κάλτσες σου. Σε ταπείνωσα μπροστά στους φίλους σου όταν σου ζήτησα να με ακολουθήσεις αμέσως στο σπίτι. Οι κάλτσες κοστίζουν κι αν ήσουν αναγκασμένος να πληρώσεις γι΄ αυτές, τότε θα ήσουν πιο προσεκτικός! Σκέψου γιε μου να το ακούς αυτό από τον πατέρα σου!
Λίγο αργότερα, καθώς διάβαζα στη βιβλιοθήκη,  ήρθες μέσα δειλά, μ΄ ένα πληγωμένο βλέμμα στα μάτια σου. Όταν σε κοίταξα πάνω από την εφημερίδα μου ενοχλημένος για τη διακοπή, εσύ δίστασες. “Τι θέλεις;” ρώτησα ανυπόμονα. Δεν είπες τίποτα, μόνο έτρεξες με ασυγκράτητη ορμή προς το μέρος μου, τύλιξες τα χέρια σου γύρω από το λαιμό μου, με φίλησες και τα μικρά σου χέρια με αγκάλιασαν σφιχτά, με μια στοργή πηγαία και θεϊκή,  που η αδιαφορία μου δεν κατάφερε να σβήσει. Και μετά έφυγες και ανέβηκες τρέχοντας τη σκάλα.
Γιε μου, λίγα λεπτά αργότερα η εφημερίδα γλίστρησε από τα χέρια μου. Ο τρόμος με κατέκλυσε. 
Πού με οδηγούσε η συνήθεια; 
Αυτή μου η συνήθεια να βρίσκω λάθη, να κατακρίνω, να επιπλήττω, αυτή είναι  η ανταμοιβή σου που είσαι ένα μικρό αγόρι. Δεν είναι πως δεν σ΄αγαπώ, είναι που έχω μεγάλες προσδοκίες από την παιδική σου ηλικία. Σε  κρίνω με γνώμονα τα δικά μου χρόνια.

Και υπάρχουν τόσο αληθινά καλά κι ευγενικά στοιχεία πάνω σου. 
Η καρδούλα σου είναι μεγάλη και λαμπερή σαν την αυγή που χαράζει πέρα από τους λόφους. Γι΄ αυτό έτρεξες να μ΄ αγκαλιάσεις και να με καληνυχτίσεις μ΄ ένα φιλί. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία απόψε. Ήρθα στο προσκεφάλι σου μέσα στο σκοτάδι και γονάτισα δίπλα σου ντροπιασμένος.
Πώς να εξιλεωθώ; Ξέρω πως δεν θα καταλάβαινες τίποτα απ΄όλα αυτά αν σου ΄λεγα όταν ήσουν ξύπνιος. Από αύριο θα γίνω ένας αληθινός μπαμπάκας! Θα γίνω φίλος σου και θα υποφέρω όταν υποφέρεις, θα γελάω όταν γελάς. Θα δαγκώνω τη γλώσσα μου κάθε φορά που έρχονται στα χείλη μου λόγια γεμάτα ανυπομονησία. 
Θα επαναλαμβάνω στον εαυτό μου μέχρι να το εμπεδώσω: “Είναι απλά ένα μικρό παιδί, είναι απλά ένα μικρό αγόρι!”.
Φοβάμαι πως με τη φαντασία μου σ΄ έβλεπα σαν άντρα. Κι όμως, όπως σε βλέπω τώρα γιε μου κουλουριασμένο κι αποκαμωμένο στο κρεβατάκι σου, συνειδητοποιώ πως είσαι ακόμα μωρό. Χτες ακόμα ήταν που βρισκόσουν στην αγκαλιά της μητέρας σου, με το κεφαλάκι σου γερμένο στον ώμο της. Απαιτούσα πολλά, πάρα πολλά.
👨👦👨👦
  ~ Από το βιβλίο του Dale Carnegie, How to enjoy your life and your job, (Pocket, 1990). Στο β΄μέρος του βιβλίου ο Carnegie αναδημοσιεύει το παραπάνω κείμενο, που έγραψε ο δημοσιογράφος G. Livingstone Lard για το αμερικάνικο περιοδικό People’s Home Journal και το οποίο αναδημοσιεύτηκε στο Reader’ s Digest και σε δεκάδες  άλλα έντυπα.  
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη με τον τίτλο Πώς να απολαμβάνετε τη ζωή και τη δουλειά σας.
Mάλιστα  με αφορμή το παραπάνω κείμενο,  ο Carnegie σχολιάζει χαρακτηριστικά: 
“Αντί να καταδικάζουμε τους ανθρώπους, ας προσπαθήσουμε να τους καταλαβαίνουμε. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε γιατί έπραξαν όπως  έπραξαν. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και έξυπνο από την κριτική. Ταυτόχρονα γεννάει συμπάθεια, επιείκεια και καλοσύνη. Το να γνωρίζεις τα πάντα σημαίνει να συγχωρείς τα πάντα…..
Μην κριτικάρετε, μην καταδικάζετε, μην παραπονιέστε!”.
___________
  Πηγή: newagemama.com
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki