Saturday 8 May 2021

Γιατί τα παιδιά είναι πιο άτακτα όταν είναι με τη μαμά τους;

Δεν μπορεί, θα έχει συμβεί και εσάς. Αφήνετε για μερικές ώρες το παιδί σε μια φίλη/ γειτόνισσα/ συγγενή, γιατί έχετε μια ανειλημμένη υποχρέωση. 
Προειδοποιείτε με συγκρατημένο άγχος τον/ την φροντιστή του μικρού σας ότι «είναι λίγο δύσκολος» ή ότι «έχει λίγη γκρίνια σήμερα –δεν έχει κοιμηθεί καλά» και αυτό που στην πραγματικότητα θέλετε να πείτε είναι «Αν τα καταφέρεις να τον κάνεις καλά, χαιρέτα μου τον πλάτανο».
Φεύγετε. Επιστρέφετε. Ρωτάτε όλο αγωνία πόσο της έψησε το ψάρι στα χείλη –λίγο ή πολύ; Και έρχεται η απρόσμενη απάντηση: Ήταν πολύ καλό παιδί, λέει. Δεν της δημιούργησε κανένα πρόβλημα, λέει. Μακάρι όλα τα παιδιά να ήταν έτσι, λέει!
Και τότε έρχεται η δεύτερη ψυχρολουσία: Η είσοδος σας στο χώρο, αργά ή γρήγορα, πυροδοτεί στροφή 360 μοιρών στη συμπεριφορά του παιδιού. Από ήρεμο και ευγενικό μετατρέπεται σε κακότροπο και νευρικό. Γιατί; Τι φταίει και η συμπεριφορά των παιδιών γίνεται πολύ χειρότερη όταν είναι με τη μαμά τους;

Η ιστορία μιας νταντάς: Μια πιθανή εξήγηση
Αυτό ίσως συμβαίνει γιατί αποζητούν την προσοχή σας απεγνωσμένα. Εσείς είστε ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή τους κι έτσι, είναι τα δικά σας όρια που θέλουν να τεστάρουν, είναι η δική σας προσοχή που θέλουν να προσελκύσουν. 

Η Άννα, φίλη και αναγνώστρια έχει μια σχετική ιστορία να μοιραστεί. Της ζητήσαμε να μας γράψει για την εμπειρία της και… ιδού:

«Κάποτε έκανα baby-sitting σε έναν πιτσιρικά. Η οικογένεια κι εγώ, ως 24ωρη νταντά, ήμασταν στο εξοχικό τους σπίτι κι εγώ είχα αναλάβει να βοηθάω με τα του παιδιού. Απ’ τη στιγμή που γνωριστήκαμε έγινε σαφές ότι ο μικρός ήταν μακράν το δυσκολότερο παιδί που είχα γνωρίσει. 
Έκλαιγε σε κάθε «όχι», χτυπιόταν και απαιτούσε απ’ τη μαμά του να του πάρει ένα παιχνίδι ή ένα γλυκό κάθε τρεις και λίγο. Δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν εκτός απ’ τη μαμά του –συμπεριλαμβανομένων και στενών συγγενών, μη σας πω και του μπαμπά- έτρωγε ένα και μόνο φαγητό και, με δυο λόγια, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον προσεγγίσεις.
Όλα αυτά που σας λέω, ίσχυαν για τις στιγμές που ήμασταν με τη μαμά και μόνο τότε! Κάθε απόγευμα που μέναμε οι δυο μας και κάναμε βόλτες, όλα κυλούσαν εντελώς ήρεμα. Με άκουγε, γελούσε πολύ, διασκέδαζε με τα πάντα και συνεργαζόταν εξαιρετικά! Κατά το βραδάκι γυρνούσαμε σπίτι και, πραγματικά σας το λέω, μόλις το παιδί έβλεπε από μακριά τη μαμά του, έβαζε τα κλάματα! Χωρίς λόγο! Με το που την αντίκριζε ξεκινούσε το παράπονο, οι απαιτήσεις και το ατελείωτο κλάμα, σαν να πατούσε κάποιος ένα κουμπί!
Ξέρετε τι πιστεύω ότι φταίει; Το ότι το παιδί αυτό δεν απολάμβανε σχεδόν ποτέ ποιοτικό χρόνο με τη μαμά του. Φυσικά, τον αγαπούσε πολύ και μεταξύ τους ήταν πολύ τρυφεροί, όμως δεν έπαιζαν ποτέ -κατά δήλωσή της, βαριόταν πολύ το παιχνίδι. Γνώμη μου λοιπόν είναι, χωρίς να έχω σπουδάσει ψυχολογία, ότι το παιδί αυτό είχε τεράστια ανάγκη απ’ την προσοχή της μαμάς του. Το «θέλω να παίξουμε» δεν έπιανε. Το κλάμα έπιανε.»

Αυτό λοιπόν είναι ένα σενάριο, που μοιάζει εξαιρετικά πιθανό, αλλά αποκλείεται να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, αφού το φαινόμενο της κακής συμπεριφοράς όταν η μαμά βρίσκεται στο χώρο δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των παιδιών που στερούνται ποιοτικού χρόνου με τη μαμά. Είναι χαρακτηριστικό σχεδόν όλων των παιδιών!

Και μία... αισιόδοξη εξήγηση (που μας πείθει!)
Αν δεν πρόκειται για ζήτημα κακής διαπαιδαγώγησης ή για ελλιπή προσοχή και μειωμένο κοινό, ποιοτικό σας χρόνο, τότε τι φταίει; Γιατί μετά από ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο με τους γονείς σας ή μετά από μια μέρα στον παιδικό σταθμό για την οποία η νηπιαγωγός δηλώνει υπέρ-ευχαριστημένη, το παιδί μόλις σας συναντά δείχνει τον χειρότερό του εαυτό;

Γιατί μπορεί. Γιατί, αν δεν δείξει στη μαμά (και στον μπαμπά του) το χειρότερό του εαυτό, τότε σε ποιον;
Εσείς είστε το ασφαλές του καταφύγιο -πρακτικά και συναισθηματικά. Εσείς είστε η λύση σε κάθε του πρόβλημα, ο κυματοθραύστης και ο φύλακάς του. Είστε ένας μεγάλος σκουπιδοντενεκές δυσάρεστων συναισθημάτων, προβλημάτων και εκνευρισμού. Είναι ένας όρος που υπήρχε γραμμένος με ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο της μητρότητας. Είναι μέρος της δουλειάς.
Το παιδί, όταν βρίσκεται εκτός σπιτιού, σπαταλά φαιά ουσία και ενέργεια για να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να καταφέρει να αφομοιώσει το εκάστοτε σύστημα κανόνων -και να υπακούσει σ' αυτό. Προσπαθεί να βάλει σε τάξη όσα νιώθει και μπαίνει σε μια διαδικασία αυτό-λογοκρισίας, όταν δεν είναι μαζί σας. 
Έτσι, είναι απόλυτα λογικό, τη στιγμή που σας συναντά, να αφήνει όλο τον καταπιεσμένο θυμό και δυσαρέσκεια να ξεχυθούν σαν χείμαρρος -και, όπως είπαμε, η μαμά είναι κυματοθραύστης.
Ίσως, λοιπόν, γι' αυτό να γίνεστε ο αποδέκτης του κακού του εαυτού. Γιατί κάποιος πρέπει να γίνει. Και ίσως, αυτή η συνήθεια του παιδιού σας, να είναι κάθε άλλο παρά ανησυχητική. Ίσως αυτή η συμπεριφορά να μαρτυρά ότι έχετε κάνει καλή δουλειά σαν μαμά: έχετε μάθει το παιδί να είναι ο εαυτός του όταν είστε μαζί. Του έχετε δώσει την άδεια να εκφράζεται ελεύθερα, να νιώθει απόλυτη ασφάλεια.
Ίσως, αντί να αγχώνεστε και να ανησυχείτε για τις ικανότητές σας ως μαμάς, να πρέπει σ' αυτή την περίπτωση να σας χαρίσετε ένα "μπράβο". Μπορεί να σας αξίζει.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κράτα καλά, κράτα γερά όσο μπορείς...

Συνοδοιπόρε στο ταξίδι της ζωής 
κράτα καλά, κράτα γερά όσο μπορείς 
το μονοπάτι ειν’ αδιάβατο, πολύ μεγάλο 
μα έχουμε το φως του ουρανού 
άσβεστο και μοναδικό σινιάλο 
Ευλογημένος ειν’ αυτός που ζει στο φως 
κάθε εμπόδιο στο δρόμο προσπερνάει 
τα βήματά του οδηγεί ολοταχώς 
προς την αθάνατη πηγή και ξεδιψάει 
Συνοδοιπόρε στο ταξίδι της ζωής κράτα καλά, 
κράτα γερά, μη φοβηθείς 
δώσε σ’ Εκείνον τη ψυχή και την ζωή σου 
όλη τα μάτια σου ψηλά να τα κρατάς 
και θ’ ανοιχτούν παλάτια σ’ άλλη πόλη

ευχαριστούμε την Ευαγγελία 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αναιμία - Μεσογειακή αναιμία και παιδιά

Η μεσογειακή αναιμία αφορά κυρίως τους λαούς των Μεσογειακών χωρών. Αποτελούσε ένα σημαντικό πρόβλημα τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα. Ευτυχώς, με το σχεδιασμό ειδικών προγραμμάτων στις δυο αυτές χώρες, σταμάτησαν σχεδόν οι γεννήσεις παιδιών με Μεσογειακή αναιμία. Η αρρώστια αυτή μεταβιβάζεται με σωματικό υπολειπόμενο τύπο. Τι σημαίνει αυτό;
Υπάρχουν φορείς της αρρώστιας που δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα εκτός από μια ήπια αναιμία. Όταν λοιπόν δυο φορείς παντρευτούν και αποκτήσουν παιδιά, υπάρχουν οι εξής πιθανότητες:
  • 25% να αποκτήσουν παιδί με μεσογειακή αναιμία
  • 25% να αποκτήσουν εντελώς υγιές παιδί
  • 50% να αποκτήσουν παιδί που να είναι φορέας.
Η υποχρεωτική εξέταση για τη μεσογειακή αναιμία πριν το γάμο, έδωσε τη δυνατότητα στον κάθε ένα από εμάς να ξέρει αν είναι φορέας ή όχι. Έτσι αν σε ένα ζευγάρι είναι και οι δυο φορείς, μπορούν να προχωρήσουν στην απόκτηση παιδιών, κάνοντας όμως προγεννητικό έλεγχο. Με τον έλεγχο αυτό, γνωρίζουν την κατάσταση του εμβρύου και αν πάσχει από μεσογειακή αναιμία τους δίνεται η δυνατότητα να διακόψουν την κύηση. Με τον τρόπο αυτό, έχει σχεδόν εξαφανιστεί η αρρώστια από τις καινούριες γεννήσεις.

Ποια τα συμπτώματα της Μεσογειακής αναιμίας;
Τα συμπτώματα της Μεσογειακής Αναιμίας περιγράφηκαν από τον παιδίατρο Thomas Cooley ο οποίος μελέτησε 4 παιδιά Ελληνικής και Ιταλικής καταγωγής που παρουσίαζαν ίδια συμπτώματα και πορεία. Είχαν βαριά αναιμία, διογκωμένο σπλήνα και συκώτι, καθυστέρηση στην ανάπτυξη και χαρακτηριστικό προσωπείο.
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στην ηλικία των 3-4 μηνών με βαριά αναιμία. Στη συνέχεια, ανάλογα με τη θεραπεία που θα κάνει το παιδί, μπορεί να παρουσιάσει τα πιο κάτω συμπτώματα.
  • Ίκτερο
  • Μεγάλο συκώτι και σπλήνα
  • Χολολιθίαση
  • Χαρακτηριστικό πρόσωπο (προεξέχουν τα κόκαλα που είναι κάτω από τα μάτια)
  • Καθυστέρηση στην ανάπτυξη
  • Ορμονικές διαταραχές όπως υποθυρεοειδισμό, διαταραχές των παραθυρεοειδών αδένων (αδένες που ρυθμίζουν το ασβέστιο του σώματος), σακχαρώδη διαβήτη, οστεοπόρωση, καθυστέρηση στην έναρξη της εφηβείας και διαταραχές της γονιμότητας.
  • Βλάβη στην καρδιά που οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια.
  • Απλαστικές κρίσεις μετά από λοίμωξη από τον παρβοιό Β19.
Βέβαια με τους σύγχρονους τρόπους θεραπείας τα συμπτώματα αυτά έχουν περιοριστεί κατά πολύ και οι άρρωστοι ζουν ικανοποιητικά. Παράλληλα η βαρύτητα της νόσου όπως εκφράζεται με την ανάγκη για μεταγγίσεις ποικίλει από ασθενή σε ασθενή και εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων όπως το είδος της μετάλλαξης, τη συνύπαρξη άλλων μεταλλάξεων και τη δυνατότητα παραγωγής εμβρυικής αιμοσφαιρίνης.

Πώς γίνεται η διάγνωση της Μεσογειακής αναιμίας
Η διάγνωση της νόσου επιβεβαιώνεται με εξέταση αίματος που ονομάζεται ηλεκτροφόρηση της αιμοσφαιρίνης.

Θεραπεία της Μεσογειακής αναιμίας
1. Μεταγγίσεις αίματος.
Η αντιμετώπιση της μεσογειακής αναιμίας γίνεται με συχνές μεταγγίσεις. Ο άρρωστος είναι υποχρεωμένος να μεταγγίζεται μια φορά κάθε 3-4 βδομάδες για να διατηρεί ικανοποιητικά επίπεδα αιμοσφαιρίνης.

2. Αποσιδήρωση.
Οι συχνές μεταγγίσεις αφήνουν στον οργανισμό μεγάλες ποσότητες σιδήρου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τις αποβάλει. Ο σίδηρος εναποτίθεται στα διάφορα όργανα του σώματος και προκαλεί προβλήματα στη λειτουργία τους. Έτσι λοιπόν, οι άρρωστοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν αποσιδήρωση. Τρυπούν με μια βελόνα το σώμα τους. Η βελόνα αυτή είναι συνδεδεμένη με ειδική συσκευή, που αφήνει στον οργανισμό σιγά-σιγά, ένα φάρμακο που δεσμεύει το σίδηρο και τον αποβάλλει από το σώμα. Πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει φάρμακο που λαμβάνεται από το στόμα για την αποσιδήρωση και μερικές φορές χρησιμοποιείται συνδιασμός των δύο φαρμάκων.

3. Σπληνεκτομή.
Αν ο άρρωστος, για να διατηρεί ικανοποιητικά επίπεδα αιμοσφαιρίνης, υποχρεώνεται σε πολύ συχνές μεταγγίσεις (πιο συχνά από μια κάθε 20 μέρες) τότε αφαιρείται η σπλήνα του αρρώστου και το διάστημα ανάμεσα σε δύο μεταγγίσεις αυξάνεται. Η σπληνεκτομή αποφεύγεται να γίνεται πριν τα 5 έτη και ο ασθενής εμβολιάζεται με τα απαραίτητα εμβόλια. Μετά τη σπληνεκτομή λαμβάνει αντιβίωση για προστασία από λοιμώξεις.

4. Μεταμόσχευση μυελού.
Οι άρρωστοι με μεσογειακή αναιμία έχουν τη δυνατότητα να υποβληθούν σε μεταμόσχευση μυελού, οπότε και λύνεται οριστικά το πρόβλημα τους. Η μεταμόσχευση μυελού έχει αρκετούς κινδύνους. Συνιστάται να γίνεται σε νεαρή ηλικία (γύρω στην ηλικία των 3 χρόνων). Τέτοιου είδους επεμβάσεις γίνονται μόνο σε εξειδικευμένα ιατρικά κέντρα.

Τι πρέπει να κάνουν οι ασθενείς με Μεσογειακή αναιμία;
  1. Να επισκέπτονται το γιατρό τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
  2. Να αποφεύγουν τη λήψη βιταμινών που περιέχουν σίδηρο.
  3. Να λαμβάνουν φυλλικό οξύ εφόσον το συνταγογραφήσει ο γιατρός τους.
Δρ Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος  
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki