Tuesday 7 September 2010

Τραγωδία με δίχρονο κοριτσάκι στην Σύρο

Τραγωδία με δίχρονο κοριτσάκι στην Σύρο. Xθές στις 20:45 το βράδυ μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε κρίσιμη κατάσταση από συγγενικά του πρόσωπα, στο Γ. Ν. Νοσοκομείο Σύρου, κοριτσάκι ηλικίας 2 ετών, το οποίο είχε καταναλώσει ποσότητα καυστικού υγρού (πιθανόν βενζίνη). 
Ειδικότερα, από τα μέχρι τώρα στοιχεία της προανάκρισης προέκυψε ότι το παιδί ξέφυγε από την προσοχή της γιαγιάς του, η οποία ήταν προσωρινά υπεύθυνη για την φύλαξη του με αποτέλεσμα να καταναλώσει το καυστικό υγρό και να παρουσιάσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
Αμέσως μεταφέρθηκε από συγγενείς του στο Νοσοκομείο, όπου παρά τις προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού κατέληξε την 23:50 ώρα της ιδίας ημέρας. 
Από το Α.Τ. Ερμούπολης, σχηματίσθηκε δικογραφία σε βάρος της γιαγιάς του παιδιού, για παράβαση του άρθρου 306 Π.Κ ( Έκθεση), πλην όμως δεν συνελήφθη κατόπιν εντολής κ Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σύρου.







Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο

THE GIRL WHO SILENCED THE WORLD

Εκπληκτική ομιλία δωδεκάχρονου κοριτσιού σε διεθνή διάσκεψη για το περιβάλλον.
Amazing address of a 12-year old girl at an international conference on the environment.


Το βίντεο χρονολογείται στα 1992. Η Severn Suzuki μιλάει από καρδιάς για το πρόβλημα που έχουμε δημιουργήσει στον πλανήτη γη. Μαζί με τρεις συμμαθητές της είχαν πάει με δικά τους έξοδα στην παγκόσμια συνδιάσκεψη στο Ρίο. 
Οι ακροατές πάγωσαν.

The following is the transcript of the speech that Severn Suzuki gave to the Plenary Session at the 1992 Earth Summit in Rio Centro, Brazil. Severn was twelve years old. SASS feels there is no better example of a young person standing up and speaking on behalf of something in which they truly believe, for the betterment of themselves and the world around them.

Hello, I'm Severn Suzuki speaking for E.C.O. - The Environmental Children's Organisation.
We are a group of twelve and thirteen-year-olds from Canada trying to make a difference:
Vanessa Suttie, Morgan Geisler, Michelle Quigg and me. We raised all the money ourselves to come six thousand miles to tell you adults you must change your ways. Coming here today, I have no hidden agenda. I am fighting for my future.
Losing my future is not like losing an election or a few points on the stock market. I am here to speak for all generations to come.
I am here to speak on behalf of the starving children around the world whose cries go unheard.
I am here to speak for the countless animals dying across this planet because they have nowhere left to go. We cannot afford to be not heard.
I am afraid to go out in the sun now because of the holes in the ozone. I am afraid to breathe the air because I don't know what chemicals are in it.
I used to go fishing in Vancouver with my dad until just a few years ago we found the fish full of cancers. And now we hear about animals and plants going exinct every day -- vanishing forever.
In my life, I have dreamt of seeing the great herds of wild animals, jungles and rainforests full of birds and butterfilies, but now I wonder if they will even exist for my children to see.
Did you have to worry about these little things when you were my age?
All this is happening before our eyes and yet we act as if we have all the time we want and all the solutions. I'm only a child and I don't have all the solutions, but I want you to realise, neither do you!
• You don't know how to fix the holes in our ozone layer.
• You don't know how to bring salmon back up a dead stream.
• You don't know how to bring back an animal now extinct.
• And you can't bring back forests that once grew where there is now desert.
If you don't know how to fix it, please stop breaking it!
Here, you may be delegates of your governments, business people, organisers, reporters or poiticians - but really you are mothers and fathers, brothers and sister, aunts and uncles - and all of you are somebody's child.
I'm only a child yet I know we are all part of a family, five billion strong, in fact, 30 million species strong and we all share the same air, water and soil -- borders and governments will never change that.
I'm only a child yet I know we are all in this together and should act as one single world towards one single goal.
In my anger, I am not blind, and in my fear, I am not afraid to tell the world how I feel.
In my country, we make so much waste, we buy and throw away, buy and throw away, and yet northern countries will not share with the needy. Even when we have more than enough, we are afraid to lose some of our wealth, afraid to share.
In Canada, we live the privileged life, with plenty of food, water and shelter -- we have watches, bicycles, computers and television sets.
Two days ago here in Brazil, we were shocked when we spent some time with some children living on the streets. And this is what one child told us: "I wish I was rich and if I were, I would give all the street children food, clothes, medicine, shelter and love and affection."
If a child on the street who has nothing, is willing to share, why are we who have everyting still so greedy?
I can't stop thinking that these children are my age, that it makes a tremendous difference where you are born, that I could be one of those children living in the Favellas of Rio; I could be a child starving in Somalia; a victim of war in the Middle East or a beggar in India.
I'm only a child yet I know if all the money spent on war was spent on ending poverty and finding environmental answers, what a wonderful place this earth would be!
At school, even in kindergarten, you teach us to behave in the world. You teach us:
• not to fight with others,
• to work things out,
• to respect others,
• to clean up our mess,
• not to hurt other creatures
• to share - not be greedy.
Then why do you go out and do the things you tell us not to do?
Do not forget why you're attending these conferences, who you're doing this for -- we are your own children. You are deciding what kind of world we will grow up in. Parents should be able to comfort their children by saying "everyting's going to be alright" , "we're doing the best we can" and "it's not the end of the world".
But I don't think you can say that to us anymore. Are we even on your list of priorities? My father always says "You are what you do, not what you say."

Well, what you do makes me cry at night. You grown ups say you love us. I challenge you, please make your actions reflect your words. Thank you for listening

Severn Cullis-Suzuki has been active in environmental and social justice work ever since kindergarten. She was twelve years old when she gave this speech, and she received a standing ovation. Now 23, Cullis-Suzuki spearheads The SkyFish Project and continues to speak to schools and corporations, and at many conferences and international meetings. She lives in Vancouver, British Columbia.

Προστασία παιδιών με ειδικές ανάγκες από την σεξουαλική κακοποίηση
Sexual Abuse Victims with Disability

Σχετικά με την πρόσφατη αποκάλυψη του κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας στη χώρα μας από πολίτες «υπεράνω πάσης υποψίας»: Κατανοώ το θυμό που εκφράστηκε από πολλούς στα ΜΜΕ, και τον οποίο μοιράζομαι, όμως για την πρόληψη κι αποφυγή αντιστοίχων ή χειρότερων περιστατικών στο μέλλον, δεν αρκεί ο θυμός και το σοκ (για μια ακόμη μια φορά), αλλά να προχωρήσουμε στη ΓΝΩΣΗ. Το σοκ και η έκπληξη δείχνουν ως ένα βαθμό έλλειψη ενημέρωσης.

Sexual Abuse Victims with Disability

Στην περίπτωση του ΠΙΚΠΑ, όσοι συμφώνησαν στην πρόσληψη του συγκεκριμένου γιατρού δεν γνώριζαν προφανώς για τις παράνομες δραστηριότητές του και ακούσαμε στα ΜΜΕ ότι δεν είχε –ευτυχώς- επαφή με παιδιά. Με το περιστατικό αυτό όμως ως αφορμή, τίθεται ένα γενικότερο ερώτημα: πώς θα αποφευχθούν προσλήψεις ατόμων με παιδοφιλικές τάσεις, σε χώρους που έχουν επαφή με παιδιά;
Είναι παγκόσμια διαπιστωμένο ότι οι παιδόφιλοι επιδιώκουν να προσληφθούν σε χώρους, όπου υπάρχουν παιδιά, σχολεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατασκηνώσεις, αθλητικοί σύλλογοι, ιδρύματα. Ένα καθαρό ποινικό μητρώο δεν είναι αρκετό για να εγγυηθεί ότι το άτομο που προσλαμβάνεται είναι ασφαλές για τα παιδιά.  
Θα πρέπει τα Υπουργεία Υγείας και Παιδείας να λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτόν τον παράγοντα, εισάγοντας αυστηρότερα κριτήρια στην επιλογή προσωπικού που έρχονται σε επαφή με παιδιά (ιδιαίτερα με ευάλωτα παιδιά σε ιδρύματα), όπως γίνεται στο εξωτερικό. 
Θα πρέπει οι επαγγελματίες στους χώρους αυτούς να λειτουργούν βάσει σαφών και αυστηρές κανόνων ορθής πρακτικής (όπως για παράδειγμα: «oι πόρτες σε οποιοδήποτε χώρο συνευρίσκονται επαγγελματίας/ες με παιδιά είναι ΠΑΝΤΑ ανοιχτές» ή «το πλύσιμο του παιδιού από τον επαγγελματία γίνεται πάντα με σφουγγάρι, όχι απευθείας επαφή χεριού με σώμα»), οι οποίες παρεμποδίζουν τον επιτήδειο να αναπτύξει παιδοφιλική δράση. 
Θα πρέπει επίσης όλοι οι επαγγελματίες σε τέτοιους χώρους, ιδιαίτερα τα ανώτερα στελέχη και οι επιθεωρητές, να είναι εκπαιδευμένοι για τους τρόπους διάκρισης των στοιχείων της συμπεριφοράς ενός παιδόφιλου, π.χ. επιδιώκει συνεχή επαφή και παρέα με παιδιά παρά με συνομήλικα άτομα (ακόμη και πέρα των καθηκόντων του), επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε υπερβολικό βαθμό στο τι κάνουν συγκεκριμένα παιδιά, επιδιώκει επίμονα τη φωτογράφιση παιδιών, ακόμη και με αθώο τρόπο… 
Πόσοι όμως από τους απασχολούμενους με παιδιά στην Ελλάδα έχουν εκπαιδευτεί σχετικά με την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης; Ή προτιμούμε να παραμείνουμε στην άγνοια, να ξεχάσουμε, ελπίζοντας ότι ήταν κάποιο μεμονωμένο περιστατικό που δεν θα επαναληφθεί, μέχρι να βγει στην επιφάνεια ένα νέο κρούσμα και να ξανασοκαριστούμε από την αρχή?
Επίσης, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναπροσλαμβάνονται σε χώρους, όπου υπάρχουν παιδιά, άτομα που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα σχετικά με την παιδοφιλία-παιδική πορνογραφία.  
Ακόμη και στις περιπτώσεις προγραμμάτων συστηματικής θεραπευτικής παρέμβασης σε παιδόφιλους στις φυλακές του εξωτερικού, ένα σημαντικό μέρος υποτροπιάζει μετά την αποφυλάκισή του. 
Αντίστοιχα προγράμματα στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτα, με τεράστιες πιθανότητες η διαταραχή να συνεχιστεί και μετά την αποφυλάκιση.
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι ιδιαίτερα ευάλωτα για όλες τις μορφές της παιδικής κακοποίησης . Είναι 3 φορές πιο ευάλωτα για σεξουαλική κακοποίηση από ενήλικους από τα παιδιά του γενικού πληθυσμού (Sullivan P. M. & Knutson, J. F. 2000, Child Abuse and Neglect,) καθώς συνήθως εξαρτώνται περισσότερο από τους άλλους για την φροντίδα τους ή δεν συνειδητοποιούν ότι κακοποιούνται, μη γνωρίζοντας τι είναι κακοποίηση. 
Ίσως δυσκολεύονται να εκφράσουν αυτό που τους
συμβαίνει, μη διαθέτοντας το κατάλληλο λεξιλόγιο. 
Ίσως, ακόμη κι αν μιλήσουν, να αντιμετωπίζονται με περισσότερη δυσπιστία από τους άλλους ή δεν θέλουν να μιλήσουν γιατί δε θέλουν να χάσουν την εύνοια αυτών που τα φροντίζουν. 
Τα ¾ των παιδιών του γενικού πληθυσμού, που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά δε θα μιλήσουν ποτέ κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας για την κακοποίηση (www.stopitnow.org.uk), μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε πόσο δυσκολότερη είναι η αποκάλυψη για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. 
Το ότι δεν ακούμε λοιπόν για τέτοια περιστατικά δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να προωθηθούν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες ειδικά εκπαιδευτικά πακέτα σχετικά με την αυτοπροστασία τους (χρησιμοποιώνταπ.χ. εικόνες), και να μπει το μάθημα της αυτοπροστασίας στα παιδιά σε όλα τα σχολεία, ειδικών αναγκών και μη, ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν τι είναι η κακοποίηση, να γνωρίζουν που μπορούν να απευθυνθούν και τι να κάνουν.
Μία πρόταση που ακούγεται συχνά είναι να κουβεντιάζουν τα παιδιά περισσότερο με τους γονείς. Είναι θετικό αλλά δεν αρκεί. Ξέρουν οι γονείς να αναγνωρίσουν τησεξουαλική κακοποίηση στα παιδιά και να τη διαχειριστούν σωστά; 
Και τα παιδιά που δεν έχουν γονείς; 
Ή εκείνα που τα κακοποιούν οι ίδιοι οι γονείς;
Τέλος, θεωρώ εξίσου σημαντική την δημιουργία ανεξάρτητου φορέα, που θα ασχολείται ειδικά με την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών, που φιλοξενούνται σε ιδρύματα, ιδιωτικά ή δημόσια, ειδικών αναγκών και μη. 
Ο στόχος του φορέα αυτού θα είναι μέσω τακτικών επισκέψεων να μπορούν να παιδιά να μιλήσουν εμπιστευτικά σε κάποιον, που δε σχετίζεται με το ίδρυμα, για τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Οι επαγγελματίες επισκέπτες θα πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευμένοι στην επικοινωνία με παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και στην ανίχνευση, εκπαίδευση κι ενημέρωση παιδιών και προσωπικού για την παιδική κακοποίηση. Πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για την αυτοπροστασία παιδιών με ειδικές ανάγκες δίνει για παράδειγμα το NSPCC (National Council for the Prevention of Child Abuse) της Αγγλίας.
Είτε από αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη πηγή, σχετικό υλικό και τεχνογνωσία για την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση υπάρχει. 
Έχουμε ευθύνη να ενημερωθούμε, να το χρησιμοποιήσουμε, να το εφαρμόσουμε, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να σταματήσουμε την παιδική σεξουαλική κακοποίηση. Αυτό που ΔΕΝ έχουμε δικαίωμα να κάνουμε, είναι, να μείνουμε άπραγοι, και σε τυχόν επόμενο περιστατικό, να αναφωνήσουμε ως αθώοι ανίδεοι «Σοκ! Που να το ξέραμε.;..»
Πρεκατέ Βικτωρία, Εκπαιδευτικός-Ψυχολόγος-Συγγραφέας, Πρόεδρος του «ΜΕΝΤΟΡΑ για την Παιδική Προστασία και Ευημερία»

Επετειακές Εκδηλώσεις των 2500 ετών από τη
Μάχη του Μαραθώνα

Να πάτε με τα χαμομηλάκια σας. 
Να δουν και να μάθουν την Ιστορία μας



Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Κυριακή 5/9, ώρα 20:00
• Παρουσίαση Αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων σε συνεργασία με τα ΕΛ.ΤΑ. στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου

Τετάρτη 8/9, ώρα 20:00
• Απονομές βραβείων πανελληνίου μαθητικού διαγωνισμού έκθεσης και ζωγραφικής
• Προβολή ντοκιμαντέρ ‘’2500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα’’ της Μαρίας Χατζημιχάλη-Παπαλιού
• Εγκαίνια έκθεσης σπάνιων εκδόσεων με θέμα το Μαραθώνα (συλλογή Γ. Δολιανίτη)
• Ομιλία του Γ. Δολιανίτη ( ιδρυτή-Δ/ντη Βιβλιοθήκης Δολιανίτη-τ. Μέλος Εφορίας Δ.Ο.Α.) με θέμα ‘’η Μάχη του Μαραθώνα, διαχρονικό πρότυπο ηρωισμού, αέναος πηγή έμπνευσης’’ σε συνεργασία με την ΑΧΕΠΑ ‘’Περικλής’’ στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου

ΠΕΜΠΤΗ 9/9
• Ώρα 19:30: Εγκαίνια έκθεσης χαρακτικών (gravures)και εικονογραφημένων επιστολικών δελταρίων (cartes postales) με θέμα ‘’Χάρτες και τοπία Μαραθώνος’’.
Ιδιωτική συλλογή του Μιλτιάδου Βούδρη στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου.
Διάρκεια έκθεσης από 9/9 έως 19/9, ώρες λειτουργίας Μουσείου.
10:00-14:00 (Δευτέρα-Κυριακή) και 17:00-19:00 (εκτός Τρίτης και Κυριακής)
• Ώρα 21:00: ‘’ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ’’ του Ευριπίδη από το ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ. σε σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/9, ώρα 20:00
• Αποκαλυπτήρια γλυπτού ‘’HERMES SPIRIT’’ του Ιάπωνα γλύπτη Masaaki Noda
• Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής του Masaaki Noda
• Ποιήματα hiku από τη Ζωή Σαβίνα ‘’ο Ερμής στη Μάχη του Μαραθώνα’’
• Ελληνο-ιαπωνική μουσική εκδήλωση με τη συμμετοχή της Ιαπωνικής Πρεσβείας , με την υποστήριξη των Τάκη και Έρικ Ευσταθίου και τη συμμετοχή της σοπράνο Δώρας Ρούση και της mezzo σοπράνο Kaoru Shimizu, στην Αφετηρία Μαραθωνίου Δρόμου

ΣΑΒΒΑΤΟ 11/9, ώρα 20:30
Πανανθρώπινον Μαραθώνιον κάλεσμα Εκδήλωση μνήμης και τιμής στον ΤΎΜΒΟ των Μαραθωνομάχων
20:30 Τελετή έναρξης/20:45 Χαιρετισμοί
21:30 Φωνές Ελευθερίας : Διαδικτυακό μουσικό δρώμενο
22:00 Μάραθων: 2500 Έτη Φωτός! Πολυμεσικό δρώμενο του κ.Αλ.Χάχαλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 12/9
• Θαλάσσιος Μαραθώνιος, υπό την αιγίδα της ΑΕ του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Καρόλου Παπούλια
10:00: εκκίνηση ιστιοδρομίας, Ριζάρι-Σχινιά Μαραθώνα
Διοργάνωση : Ναυτικός Όμιλος Ελληνικών Θαλασσών
‘’Ανήμερα της μάχης θα περπατήσουμε στον Τύμβο να ξαναζήσουμε την ιστορία’’, με τους Λυδία Κονιόρδου και Λευτέρη Βογιατζή…,σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ώρα 19:30 : Εκκίνηση και Στάθμευση: Πλατεία Παραλίας Μαραθώνα

ΔΕΥΤΕΡΑ 13/9
• Ώρα 20:30: Θεατρική παράσταση ‘’Προμηθέας Δεσμώτης’’ του Αισχύλου από το ΙΔΕΟ-ΘΕΑΤΡΟΝ του ΡΑΔΑΜΑΝΘΥ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ, σε συνεργασία με την ΑΧΕΠΑ ‘’Περικλής
Στον Τύμβο Μαραθωνομάχων.

Όταν ο... Γιαννάκης δεν είναι απλά ζωηρός, τι κάνουμε; Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα / Attention Deficit-Hyperactivity Disorder (ADHD)

Οι γονείς και οι δάσκαλοι αναφέρουν συχνά, ότι τα παιδιά «δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την εργασία που τους ανατίθεται», «εύκολα διασπώνται», «δε μπορούν να συγκεντρωθούν»
Οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις σχολικές υποχρεώσεις τους, παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας και γίνονται δύσθυμοι. Οι πιο ήσυχοι έφηβοι μπορεί να θεωρηθούν τεμπέληδες ή με έλλειψη κινήτρου.

Όταν ο... Γιαννάκης δεν είναι απλά ζωηρός, τι κάνουμε;

Κλινικά Χαρακτηριστικά
  • Τα κύρια συμπτώματα της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) είναι Απροσεξία, Υπερκινητικότητα και Παρορμητικότητα, σε βαθμό μη αναμενόμενο από το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού.
  • Η Υπερκινητική Διαταραχή (ΥΚΔ), αποτελεί τον σοβαρότερο υπότυπο της ΔΕΠ-Υ, που απαιτεί την παρουσία συμπτωμάτων και στους τρεις τομείς συμπεριφοράς, και πρωιμότερη ηλικία έναρξης.
  • Αν και κάποια από τα κύρια συμπτώματα της διαταραχής, είναι παρόντα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, τα χαρακτηριστικά της νόσου τείνουν να διαφοροποιούνται με την ηλικία.
  • Ο επιπολασμός της ΔΕΠ-Υ είναι 3-4 φορές μεγαλύτερος στα αγόρια από τα κορίτσια. Το φύλο επηρεάζει επίσης και τη φύση των συμπτωμάτων της νόσου.
  • Το 75% περίπου των ασθενών με ΔΕΠ-Υ έχουν και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές.
ADHD is one of the most common disorders of childhood. ADHD occurs two to four times more commonly in boys than girls (male to female ratio 4:1 for the predominantly hyperactive type versus 2:1 for the predominantly inattentive type). While previously believed to be "outgrown" by adulthood, current opinion indicates that many children will continue throughout life with symptoms that may affect both occupational and social functioning. more...
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) και η Υπερκινητική Διαταραχή (ΥΚΔ), είναι ψυχιατρικές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από επίπεδα Απροσεξίας, Υπερκινητικότητας, και Παρορμητικότητας μη αναμενόμενα από το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού, του εφήβου ή του ενήλικα. 
Η Υπερκινητικότητα, η Απροσεξία και η Παρορμητικότητα, που αποτελούν φυσιολογικά χαρακτηριστικά παιδιών μικρής ηλικίας, βαθμιαία ελαττώνονται καθώς τα παιδιά ωριμάζουν και ενηλικιώνονται. Τα παιδιά όμως με ΔΕΠ-Υ διαχωρίζονται από τους συνομηλίκους τους, εξαιτίας της παρουσίας της τριάδας των παραπάνω συμπτωμάτων, σε βαθμό υπερβολικό, σε σχέση με την ηλικία και το φύλο τους. Η απόκλιση της συμπεριφοράς συχνά επιμένει σε άλλοτε άλλο βαθμό, στην εφηβεία και την ενήλικο ζωή.
Η ΔΕΠ-Υ και η ΥΚΔ είναι σχετιζόμενες διαταραχές, που διαφέρουν ως προς τη βαρύτητα και τον ακριβή κλινικό τους ορισμό. Η ΔΕΠ-Υ όπως ορίζεται από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειριδίο της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρείας (Diagnostic and Statistical Manual, DSM-IV), απαιτεί την παρουσία 6 ή περισσοτέρων συμπτωμάτων από ένα τουλάχιστον τομέα συμπεριφοράς (Απροσεξία ή Υπερκινητικότητα-Παρορμητικότητα). 
Το DSM-IV, περιγράφει επίσης πέντε υποτύπους της ΔΕΠ-Υ, ανάλογα με το σύμπτωμα που επικρατεί (Τύπος με προεξάρχουσα Υπερκινητικότητα-Παρορμητικότητα, Τύπος με προεξάρχουσα Απροσεξία, Συνδυασμένος Τύπος, Σε μερική Ύφεση και Μη Αλλιώς Προσδιοριζόμενη). 
Αντίθετα, η ΥΚΔ ορίζεται από τη Διεθνή Ταξινόμηση των Διαταραχών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (International Classification of Diseases, ICD-10), και απαιτεί την παρουσία συμπτωμάτων και από τους τρεις τομείς συμπεριφοράς σε περισσότερα από ένα πλαίσια. Η ΥΚΔ περιγράφει λοιπόν μια περισσότερο σοβαρή κατάσταση, υποκατηγορία της ΔΕΠ-Υ, με πρωιμότερη συνήθως έναρξη.
Τα συμπτώματα της Απροσεξίας, Υπερκινητικότητας και Παρορμητικότητας είναι παρόμοια και στις δύο διαταραχές και τείνουν να διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία. Καθώς το παιδί γίνεται έφηβος και κατόπιν ενήλικος, τα κύρια συμπτώματα της Υπερκινητικότητας-Παρορμητικότητας μειώνονται, ενώ η Απροσεξία επιμένει. Αργότερα μπορεί να παρατηρηθούν επιπρόσθετες δυσκολίες που σχετίζονται με χαμηλή αυτοεκτίμηση, φτωχή ακαδημαϊκή επίδοση και φτωχές διαπροσωπικές ικανότητες. Τα χαρακτηριστικά της Απροσεξίας, Υπερκινητικότητας, Παρορμητικότητας σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες με ΔΕΠ-Υ παρουσιάζονται στον πίνακα 1. 
Παιδιά
Στα παιδιά η Απροσεξία εκδηλώνεται σαν δυσκολία προσήλωσης της προσοχής σε μια συγκεκριμένη εργασία. Κατά τη διάρκεια του αυθόρμητου παιχνιδιού, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, αφιερώνουν λιγότερο χρόνο παίζοντας με το κάθε παιχνίδι και αλλάζουν παιχνίδια συχνότερα από ότι είναι αναμενόμενο για την ηλικία τους. Οι γονείς και οι δάσκαλοι αναφέρουν συχνά, ότι τα παιδιά «δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την εργασία που τους ανατίθεται», «εύκολα διασπώνται», «δε μπορούν να συγκεντρωθούν». Το σύμπτωμα της Απροσεξίας παρουσιάζεται σε έντονο, δραματικό βαθμό, όταν ζητάμε από το παιδί να συγκεντρωθεί σε μια εργασία που είναι βαρετή και επαναλαμβανόμενη, όπως σχολικά μαθήματα ή μικροδουλειές στο σπίτι.
Ο χαμηλός αυτο-έλεγχος, η απαίτηση για άμεση ικανοποίηση των αναγκών και τα λάθη απροσεξίας είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά της Παρορμητικότητας. Τα παιδιά δυσκολεύονται να περιμένουν τη σειρά τους, είναι λεκτικά αδιάκριτα και ξεκινούν μια εργασία πριν ολοκληρωθούν οι οδηγίες με αποτέλεσμα να κάνουν λάθη. Λόγω της Παρορμητικότητας έχουν περισσότερα ατυχήματα από τους συνομηλίκους τους (Σχήμα 1) και είναι πιθανότερο να προκαλέσουν βλάβη ή να καταστρέψουν την ιδιοκτησία των άλλων. 
Όσοι δεν είναι γνώστες της διαταραχής χαρακτηρίζουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, σαν άτομα με έλλειψη αυτο-ελέγχου, ανεύθυνα, ανώριμα, αγενή.
Η Υπερκινητικότητα χαρακτηρίζεται από αυξημένη κινητική δραστηριότητα και ομιλία. Τα παιδιά κινούν νευρικά τα χέρια και τα πόδια, στριφογυρνούν στη θέση τους, είναι ανήσυχα και έχουν υπερβολική ή άσκοπη κινητικότητα σε σχέση με την εργασία που κάνουν. Αυτά τα παιδιά περιγράφονται από τους άλλους σαν «να έχουν μοτεράκι», ότι «δε μπορούν να καθίσουν σε ένα μέρος» ή ότι «μιλούν υπερβολικά». Συχνά κάνουν ασυνήθιστους ήχους και γενικά μιλούν υπερβολικά στη διάρκεια του παιχνιδιού ή της εργασίας.


Έφηβοι
Με την είσοδο του παιδιού στην εφηβεία τα κλινικά χαρακτηριστικά της διαταραχής αλλάζουν (βλέπε Πίνακα 1). Η ΔΕΠ-Υ στους εφήβους και τους ενήλικες μπορεί να παρουσιάζεται με διαφορετική συμπτωματολογία. 
Είναι απαραίτητο οι ειδικοί να γνωρίζουν τα κύρια συμπτώματα της διαταραχής στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή για να μπορούν να τα διαφοροποιούν από τη φυσιολογική εφηβική συμπεριφορά. Η Απροσεξία στους εφήβους με ΔΕΠ-Υ παραμένει επίμονα σαν πρόβλημα. Η αύξηση των ακαδημαϊκών υποχρεώσεων, κάνει φανερή την απόκλιση μεταξύ της ικανότητας του εφήβου για προσοχή και της προσοχής που πραγματικά απαιτείται, οδηγώντας σε χαμηλή σχολική επίδοση. 
Οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις σχολικές υποχρεώσεις τους, παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας και γίνονται δύσθυμοι. Οι πιο ήσυχοι έφηβοι μπορεί να θεωρηθούν τεμπέληδες ή με έλλειψη κινήτρου. Στην εφηβεία, καθώς η προσοχή διασπάται συχνά ακόμα και σε φυσιολογικούς εφήβους ιδιαίτερα σε εργασίες που δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για αυτούς, είναι πολύ σημαντικό να διαφοροποιηθεί αυτή η «απροσεξία», από την ΔΕΠ-Υ. Η διαφορική διάγνωση μπορεί να γίνει με βάση το γεγονός ότι στη ΔΕΠ-Υ, τα συμπτώματα οδηγούν σε σημαντική έκπτωση των ακαδημαϊκών και κοινωνικών δεξιοτήτων. 
Σε αρκετές μελέτες έχει καταδειχτεί ο αυξημένος κίνδυνος κατάχρησης ψυχοδιεγερτικών ουσιών κατά την όψιμη εφηβεία και τη νεαρή ενήλικο ζωή στα άτομα με ΔΕΠ-Υ. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ, έχουν σημαντικά μικρότερο χρόνο μετάβασης από την κατάχρηση ουσιών στην εξάρτηση σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους χωρίς ΔΕΠ-Υ.
Η Παρορμητικότητα στους εφήβους εκδηλώνεται σε πολλές δραστηριότητες, δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στο σχολείο, την εργασία, την οικογένεια και τις κοινωνικές σχέσεις. Τα προβλήματα στην κοινωνική ζωή είναι σοβαρά και οδηγούν σε σύγκρουση με το νόμο, ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις και σε μερικές περιπτώσεις σε απόπειρες αυτοκτονίας. Επίσης, δεν είναι σπάνιο οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ να εμπλέκονται σε ριψοκίνδυνες σεξουαλικές δραστηριότητες που συνοδεύονται από μεγάλα ποσοστά σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών και ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Η Υπερκινητικότητα στην εφηβεία διαφοροποείται ποιοτικά καθώς η υπερβολική κινητικότητα των παιδιών μετατρέπεται σε ένα πιο εσωτερικευμένο και υποκειμενικό αίσθημα ανησυχίας. Αυτό συχνά εκλαμβάνεται από τους άλλους σαν πλήξη ή ανυπομονησία.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki