Friday 21 April 2023

Λυκοφιλίες, ψεύτικα χαμόγελα και σκηνοθετημένα δάκρυα

«Υποθέτω ότι δεν έχεις πολλούς φίλους. Ούτε κι εγώ. Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που λένε ότι έχουν πολλούς φίλους. 
Είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι δεν ξέρουν πραγματικά κανέναν» 

Tο πόσο συμφωνώ με τη ρήση του Carlos Ruiz ZafónΚάρλος Ρουίθ Θαφόν δεν περιγράφεται.
Μπουχτίσαμε από λυκοφιλίες, ψεύτικα χαμόγελα σε επιτυχίες και σκηνοθετημένα δάκρυα σε πτώσεις.
Ματάκια όλο νάζι σε αποκαλούν «φίλο» και «φίλη», ματάκια που ούτε καν περιεργάζονται την έκφρασή σου. Αν είσαι καλά, ή όχι. Κατά τα άλλα ενδιαφέρονται.
    Είναι αστείο ξέρεις. Πολλές φορές οι ίδιοι «φίλοι» δεν ρωτάνε καν «πώς είσαι», σαν να μην νοιάζονται, γιατί μάντεψε: 
Δεν νοιάζονται. 
Επιθυμούν μόνο να «στα πουν», να «βγάλεις διάγνωση» και να μονοπωλήσουν. Όμως, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζουν, εκεί έξω υπάρχουν ένα κάρο ψυχολόγοι. Και το επάγγελμά τους περνά κρίση. Βοηθήστε τους.
    Συνήθως, η συγκεκριμένη γκάμα ανθρώπων, θάβει τους άλλους για να «ψηλώσει», προσπαθεί διακαώς να επιβληθεί με σκοπό να καλύψει τη λάμψη των υπολοίπων, τρελαίνεται με την ιδέα ότι δεν είναι στο επίκεντρο.
Γνωρίζετε καλά σε ποιους αναφέρομαι: 
Τους κλασικούς «φίλους-μαρκετίστες».
    Τη στιγμή που δηλώνουν πως «είναι πάντα εκεί», πάντα κάτι πιο σημαντικό σκάει μύτη και περνάς σε δεύτερη μοίρα. Αρκούνται σε μηνύματα αγάπης και διψούν για επιβεβαίωση. Πάντα είναι τυπικοί και ποτέ σχεδόν ουσιαστικοί. Και αλήθεια, προσωπικά όλα αυτά τα βρίσκω το λιγότερο βαρετά, μιας και τα «περί φιλίας» εγώ τα ξέρω αλλιώς.
    Ο φίλος λατρεύει την ευάλωτη πλευρά σου, την κατανοεί, δεν την επεξεργάζεται σαν αμάσητη τροφή για να σε κρίνει. Σε στηρίζει, είστε «γροθιά» και σε νοιάζεται ειλικρινά. Δεν «τρέχει» για τους «τύπους» κάτι δακρύβρεχτα βράδια σου για να πει αύριο, μεθαύριο ότι ήταν εκεί άρα πρέπει κάποτε να το ανταποδώσεις κι εσύ. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτά τα βράδια σε ωθεί, χωρίς καν να μιλήσει, να κλάψεις. Να ξεσπάσεις. Να βγάλεις την αλήθεια σου. Το «είναι» σου.
Ο αληθινός φίλος δεν σε στήνει στον τοίχο για τα όποια δικά του «κολλήματα», ή κόμπλεξ. Ξέρει να ακούει.
    Έχει ενσυναίσθηση και σαφώς, απολαμβάνει τη χαρά σου και παραμένει ψύχραιμος στη λύπη σου για να σου δίνει δύναμη. 
Τα «δάκρυα» τα κρατάει για τον εαυτό του. Πολλές φορές δεν ωφελούν άλλωστε. 
Πολλές φορές, οι αληθινοί φίλοι κάνουν μέρες, μήνες να βρεθούν από κοντά, ίσως και χρόνια. Οι φιλίες δε μετριούνται σε μαρκετίστικες εξόδους, ποτά και brunch.
    Οι φιλίες δεν είναι δημόσιες σχέσεις αγαπημένοι μου και όσο πιο νωρίς το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό, τόσο το καλύτερο για εκείνον. Για να μη χάνει ενέργεια, ούτε να ξοδεύει τσάμπα σάλιο σε ανουσιότητες.
Γνωρίζετε το «λίγοι και καλοί»;
    Αυτό προτείνω ανεπιφύλακτα και αισθάνομαι πανευτυχής για τους ελάχιστους που αποκαλώ «φίλους». Δύο, τρεις είναι. Και είναι υπεραρκετοί.
Κλείνοντας, παραθέτω ένα γνωμικό του Αισχύλου: «Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους». 
Νομίζω τα λέει όλα.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Θέλω... αλλά πεινάω 😔

Θέλω να γίνω καλός στο σχολείο.
Αλήθεια, το θέλω.
Θέλω να ακούω τους Δασκάλους μου, να διαβάζω τα μαθήματά μου
Να κάνω φίλους.
Θέλω να κάνω τους δικούς μου περήφανους
Θέλω να γίνω το μέλλον που όλοι ονειρεύεστε
Να γίνω το αύριο αυτού του κόσμου
Θέλω… αλλά πεινάω
    Πάνω από 100.000 παιδιά δυσκολεύονται στο σχολείο λόγω πείνας
Σε μία περίοδο που ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, το Ινστιτούτο Prolepsis απευθύνει έκκληση για να εξασφαλιστούν όσο το δυνατόν περισσότερα γεύματα σε μαθητές που έχουν ανάγκη.
    Η προσφορά οποιουδήποτε ποσού στο Πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ μπορεί να βοηθήσει για να στηρίξουμε παιδιά που αντιμετωπίζουν πείνα και επισιτιστική ανασφάλεια, τόσο αυτή τη σχολική χρονιά όσο και την επόμενη.
    Μπες στo diatrofi.prolepsis.gr ή κάλεσε μας στο 210-6255700.
Βοήθησε μας, να τα βοηθήσουμε.

Η Καθηγήτρια κα Αθηνά Λινού, Διευθύντρια του Εργαστηρίου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών είναι η Πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis.
Ως εκ τούτου και η παραμικρή προσφορά μας θα πιάσει τόπο

Η Ζωοδόχος Πηγή

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. 
Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. 
    Στη Κωνσταντινούπολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας. Η Παναγία μας ονομάζεται έτσι, γιατί δέχθηκε μέσα στα σπλάχνα της τον χορηγό και εξουσιαστή της ζωής τον Χριστό. 
Έτσι για το αγίασμα που ανέβλυζε συνεχώς και παρείχε ιάσεις δίπλα στο ναό δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερο όνομα. Τα εγκαίνια του ναού αυτού ετελέσθησαν την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος και έκτοτε καθιερώθηκε να γιορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη των εγκαινίων αυτού του ναού κάθε χρόνο την ίδια μέρα.

    Ο ναός αυτός υπέστη κατά καιρούς διάφορες καταστροφές από σεισμούς και επιδρομές εχθρών, με μεγαλύτερη καταστροφή κατά την τουρκοκρατία, οπότε κατεδαφίσθη ολοσχερώς. Ανοικοδομήθηκε και πάλι το 1833-1834 (εντός 15 μηνών) επί σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄ και πατριάρχου Κωνσταντίου του Α΄. Είναι ο γνωστός ναός της Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλή. Ο περιηγητής Gerlach (1576) αναφέρει για πρώτη φορά τους θρυλικούς ιχθύς εκ των οποίων προήλθε και η τουρκική ονομασία Μπαλουκλή (Θ.Η.Ε. 5,1242).

    Έτσι την Παναγία μας, που την τιμάμε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής με την ακολουθία των Χαιρετισμών, την τιμάμε και αμέσως μετά την ανάσταση με τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Θα λέγαμε ότι η γιορτή αυτή είναι και η πρώτη θεομητορική γιορτή μετά την ανάσταση του Χριστού. 

    Και η γιορτή αυτή δεν είναι τόσο η ανάμνηση του σπουδαίου αυτού γεγονότος, της ευρέσεως δηλαδή του αγιάσματος της Παναγίας μας και της ανεγέρσεως του ναού, όσο ένας πανηγυρισμός και μία υπενθύμιση της ζωντανής πραγματικότητας, ότι η Παναγία μας -κατ’ άνθρωπον- είναι η πηγή της ζωής. Ότι ο Χριστός είναι η αληθινή ζωή. Ότι ο Χριστός μας είναι ο χορηγός της ζωής.



    Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο. Απ' εδώ διαδόθηκε ο τύπος της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας.

Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ΄ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινήσίμου Εβδομάδας.

 
Το Μπαλουκλί (Τα ψάρια της Ζωοδόχου Πηγής),
ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού


Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
την Πόλη την μεγάλη.

Σαράντα μέρες έκαμεν ο 'γούμενος το ψάρι
στα χείλη του να βάλη.

Απ' τες σαράντα κι ύστερα, πεθύμησε να φάγη
τηγανισμένο ψάρι.

– Αν μας φυλάγ' η Παναγιά καθώς μας'ε φυλάγει,
την Πόλη ποιος θα πάρη;

Ρίχτει τα δίχτυα στον γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
– Θεός να τα βλογήση!

Το λάδι βάλλει στην φωτιά μες στ' αργυρό τηγάνι,
για να τα τηγανίση.

Τα τηγανίζ' από την μια, και πά' να τα γυρίση
κι από το άλλο μέρος.

Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
και τάχασεν ο γέρος!

– Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
στην Πόλη την μεγάλη!

Την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει,
μας κόβουν το κεφάλι!

– Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι Αγαρηνού ποδάρια!
Με φαίνεται σαν ψεύμα!

Μ' αν είν' αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια
να πέσουν μες στο ρεύμα!

Ακόμ' ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι' απ' το τηγάνι,
την μια μεριά ψημένα,

πηδήξανε κι επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,
γερά, ζωντανεμένα.

Ακόμ' ώς τώρα πλέουνε, κόκκιν' από το μέρος,
όπου τα είχε ψήσει.

Φυλάγουν το Βυζάντιο ν' αναστηθή κι ο γέρος
να τ' αποτηγανίση.
 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki