Saturday 30 April 2022

Δασκάλα έσωσε από πνιγμό μαθητή της με τη λαβή Heimlich!! Teacher saves choking student with Heimlich maneuver!!

Η ψυχραιμία, η αμεσότητα, οι γνώσεις και η εμπειρία μιας εκπαιδευτικού έσωσαν με κάθε σημασία της λέξης τη ζωή ενός παιδιού στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο κινδύνευσε να πνιγεί από ένα καπάκι μπουκαλιού.
Ο 9χρονος μαθητής δεν μπορούσε να στρίψει με το χέρι του το καπάκι κι έτσι χρησιμοποίησε τα δόντια του για πετύχει τον σκοπό του. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά, το καπάκι έφτασε στο στόμα και στάθηκε στον λαιμό του…

Το περιστατικό συνέβη στο East Orange Community Charter School, όταν το 9χρονο αγόρι προσπάθησε να πιει μια γουλιά από το μπουκάλι του ενώ καθόταν στο θρανίο του την ώρα του μαθήματος.
Η δασκάλα, Τζανίς Τζένκινς. αντέδρασε με περισσή ψυχραιμία για να σώσει τον μικρό Ρόμπερτ, ο οποίος πριν από μερικά δευτερόλεπτα είχε καταπιεί ένα καπάκι από μπουκάλι νερού μέσα στην τάξη, με αποτέλεσμα να πνίγεται.
«Έδειχνε τον λαιμό του και ήταν εντελώς ταραγμένος», εξήγησε η Τζένκινς προσθέτοντας: «Δεν μπορούσε να μιλήσει, οπότε τότε απλά τον γύρισα και έκανα τη μέθοδο Heimlich».
Για το περιστατικό μίλησε και ο μικρός Ρόμπερτ, ο οποίος εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο το καπάκι κατέληξε στον λαιμό του, προσθέτοντας ότι πήγε στον νεροχύτη και προσπάθησε να το βγάλει, αλλά δεν μπορούσε. «Έτσι, έτρεξα πολύ γρήγορα στην κυρία Τζένκινς», είπε ο μαθητής.

Η δασκάλα αντέδρασε με απόλυτη ψυχραιμία εφαρμόζοντας την μέθοδο Heιmlich, η οποία αποτελείται από μία ακολουθία κινήσεων –κοιλιακές ωθήσεις-οι οποίες έχουν σκοπό να αποφευχθεί ο πνιγμός από αντικείμενο στον λαιμό που έχει φράξει τον αεραγωγό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί το άτομο να αναπνεύσει. Συνήθως γίνεται από ένα άτομο στο άλλο, όμως μπορεί να το εφαρμόσει κανείς και στον εαυτό του.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τι βλέπεις το Ασχημόπαπο ή τον Κύκνο;

Το κλασικό παραμύθι του ασχημόπαπου αφορά όλους εκείνους που κάποια στιγμή στη ζωή τους ένιωσαν να μην ανήκουν πουθενά μιας και ήταν διαφορετικοί
Αυτό το παραμύθι έχει να μας διδάξει μαθήματα για τον εαυτό μας και να μας γεμίσει αισιοδοξία και δύναμη

Τα πράγματα αρχικά είναι δύσκολα για το ασχημόπαπο όπως συμβαίνει συνήθως και στην πραγματική ζωή. 
Πιο συγκεκριμένα, πολλές φορές τυχαίνει η ομάδα στην οποία βρεθήκαμε να ήταν διαφορετικής φύσης από τη δική μας, με αποτέλεσμα να φαινόμαστε αλλόκοτοι, ξένοι και άσχημοι. 
Κατηγορούμε τον εαυτό μας που είμαστε περίεργοι και που δεν χωράμε στα διαθέσιμα καλούπια. Αυτό μας προκαλεί συναισθήματα θλίψης και αδικίας.
Κλαίει γοερά λοιπόν ο κύκνος που τον κοροϊδεύουν τα παπάκια, γιατί είναι χαμένος. Γιατί θα ήθελε να είναι σαν όλους τους άλλους για να μη νιώθει μόνος. Από τι είναι φτιαγμένος; Γιατί να μην είναι σαν τους υπόλοιπους;
Αυτό που στις πάπιες φαίνεται σαν ασχήμια είναι ένα στάδιο ανάπτυξης ενός πανέμορφου πλάσματος, που τις ίδιες τις ξεπερνάει. Αν οι κύκνοι συμβολίζουν πόση φυσική ομορφιά έχουμε, τότε οι πάπιες είναι ένας συμβολισμός για τα ημίμετρα που συχνά αναγκαζόμαστε να ανεχτούμε από το περιβάλλον. 
Μετρημένοι με ημίμετρα, φυσικά μοιάζουμε δυσανάλογοι.
Είναι γνωστό ότι η διαφορετικότητα τρομάζει, για αυτό συνήθως χρειαζόμαστε να δούμε στοιχεία του εαυτού μας στους άλλους προκειμένου να τους αποδεχτούμε. Κατά συνέπεια, η διαφορετικότητα κατακρίνεται και αποδοκιμάζεται για να διατηρηθεί ισχυρό το εγώ μας.
Υπάρχει όμως κι άλλος συμβολισμός στο παραμύθι. 
Πως τα φαινόμενα απατούν. Αυτό που αρχικά μπορεί να φαίνεται άσχημο και διαφορετικό στην πλειοψηφία επειδή δεν το καταλαβαίνει, θα καταλήξει σε κάτι πανέμορφο με αδιαμφισβήτητη υπεροχή.
Το συμβολικό ταξίδι που κάνει το ασχημόπαπο για να αναγνωρίσει ότι είναι κύκνος, δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. Είναι δύσκολο και επώδυνο. Η αληθινή του ομορφιά φαίνεται όταν κοιταχτεί στον καθρέφτη, αφού έχει περάσει τις δοκιμασίες του.
Πάντως, δεν έχει νόημα να κατηγορήσει τις “πάπιες”, κι ας του φέρονται σκληρά. Οι “πάπιες” είναι εκεί για να τεστάρουν το χαρακτήρα του. Να δοκιμάσουν τα όρια της αντοχής του. Και τελικά για να τις ξεπεράσει.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Ζωή δεν πρέπει να είναι Τέλεια για να είναι Όμορφη

Ξέρετε ποια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δυστυχία ενός ανθρώπου; Το να κυνηγάει συνεχώς την τελειότητα σε όλα στη ζωή του. 
Το να θέλει.
Το να θέλει μία “μπάρμπι” εμφάνιση χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. 
Το να ψάχνει τον τέλειο σύντροφο και όχι τον έρωτα και την πιο τέλεια δουλειά και όχι αυτήν, στην οποία έχει ταλέντο ή αγαπά.

Γενικά, το κυνήγι για την τέλεια ζωή είναι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, η μεγαλύτερη αιτία της δυστυχίας μας και της ανικανότητάς μας να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. 
Η ζωή δεν είναι ποτέ τέλεια και όσο πιο γρήγορα συμφιλιωθούμε με αυτή την πραγματικότητα, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα μπορέσουμε να είμαστε. Η ζωή μετριέται σε στιγμές. Υπάρχουν και ευτυχισμένες στιγμές που κρίνουν στο τέλος αν είχαμε μια ευτυχισμένη στο σύνολό της ζωή.

Πόσο χρόνο μας παίρνει να σηκωθούμε ξανά κάθε φορά που πέφτουμε για τον χ ή ψ λόγο; 
Οι εξωτερικοί παράγοντες και οι καταστάσεις που βιώνουμε δεν καθορίζουν το πόσο καλά είμαστε στο σύνολο, εκτός αν δεν μάθουμε στον εαυτό μας να αφήνεται στις μιζέριες και τις δυστυχίες. 
Το να θλιβόμαστε για κάτι άσχημο που μας συνέβη χωρίς να το αφήνουμε να επηρεάζει όλες μας τις σχέσεις με τους ανθρώπους, τη δουλειά και το μέλλον μας είναι αυτό που καθορίζει το πόσο καλά είμαστε. Κι αυτό για να γίνει, χρειάζεται να κτίσουμε μία δυνατή προσωπικότητα κι ένα δυνατό μυαλό που να μην κατρακυλά στα σκοτάδια με την πρώτη απώλεια, απόρριψη ή αποτυχία.

Κι αν κάνουμε λάθη, ας μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. 
Γιατί τέλειοι χαρακτήρες δεν υπάρχουν. 
Ούτε τέλειες προσωπικότητες. 
Αυτοί που βλέπουμε στο γυαλί, αυτοί που θαυμάζουμε δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τέλειοι. Προβάλλουν μόνο τις πιο τέλειες στιγμές τους για να γίνονται ζηλευτοί. Γιατί αυτό θέλει να βλέπει το δυστυχισμένο μάτι που σκρολάρει συνεχώς στα social media.

Ποτέ δε θα είμαστε τέλεια ευτυχισμένα, όμως πόσο βαρετό είναι το “τέλειο” τελικά; 
Τέλειες σχέσεις υπάρχουν μόνο στις ταινίες – και όχι σε όλες. 
Τέλεια πρόσωπα και σώματα υπάρχουν μόνο στα κοινωνικά δίκτυα μετά από φίλτρα και επεξεργασία. 
Τέλειες δουλειές δεν υπάρχουν σίγουρα, ούτε τέλειες οικογένειες. Περισσότερο τρελές είναι οι οικογένειές μας παρά νορμάλ, κι αυτό το γουστάρουμε όσο κι αν σπάνε τα νεύρα μας κάποτε.

Ακόμη και το να ζεις τις στιγμές θλίψης σου στο έπακρο σημαίνει ότι πραγματικά ζεις. Σημασία έχει ότι μπορείς και νιώθεις, σωστά; Δεν περνάνε όλα από δίπλα σου απαρατήρητα. 
Γιατί αν περνάνε, τότε έχεις σοβαρό πρόβλημα κι είσαι ήδη νεκρός. Πόσο “τέλεια” πέφτουμε για έναν έρωτα; 
Πόσο πιο “τέλεια” σηκωνόμαστε ξανά.

Η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα.
Έχει τα πάνω και τα κάτω της, τα έντονα σκιρτίσματά της και τις στιγμές του απόλυτου τίποτα. Είναι, όμως, η ζωή μας και όπως κι αν είναι, πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς κρατάμε το τιμόνι για να την οδηγούμε εκεί που θέλουμε κι όχι οι άλλοι, ούτε και οι καταστάσεις που βιώνουμε. 
Εμείς και μόνο. Και μπορεί να μην είμαστε τέλειοι, ας μάθουμε όμως ν’ αγαπάμε τέλεια τους άλλους, τη φύση και τα ζώα και να συγχωρούμε, κι ίσως έτσι να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στην ευτυχία μας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki