Thursday 15 October 2015

Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας
Πώς ξεπερνάμε την απογοήτευση των προσδοκιών μας;

Το νόημα της ζωής λένε είναι η ελπίδα και τα όνειρα. Όλοι μας κάνουμε σχέδια για το μέλλον, μικρά ή μεγάλα. 
Οραματιζόμαστε ότι έχουμε πετύχει ένα στόχο μας, ότι καταφέραμε να κερδίσουμε την καρδιά του ανθρώπου που μας ενδιαφέρει ή ότι αυτή τη φορά θα περάσουμε με επιτυχία τη δοκιμασία της συνέντευξης και η θέση εργασίας, που τόσο επιθυμούμε, θα γίνει δική μας. 

Αρχίζουμε λοιπόν και ήδη μπαίνουμε στην ψυχολογία του νικητή και δεν μπορούμε να περιμένουμε ως τη μέρα που αυτό το όραμα θα γίνει πραγματικότητα.
Τι γίνεται όμως όταν τα πράγματα δεν πάνε έτσι ακριβώς όπως τα περιμέναμε; Τότε αρχίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στη μοίρα μας, στη ζωή, στους άλλους, ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό και στη συνέχεια μας καταβάλλει η απογοήτευση. «Καλά κάνω και δεν ενθουσιάζομαι ποτέ, με ότι περιμένω να συμβεί. Αφού ξέρω πως ποτέ δεν μου πάει τίποτα καλά». Είναι μερικές από τις κοινότυπες φράσεις, τις οποίες όλοι μονολογούμε, σε αυτή την περίπτωση.
Τότε είναι λοιπόν η στιγμή, που θα πρέπει να καθίσουμε παρέα με τον καλύτερο φίλο μας, τον εαυτό μας, και να δούμε πώς θα ξεπεράσουμε το γεγονός ότι άλλα περιμέναμε και αλλιώς μας βγήκαν και πόσο τελικά σημαντικό ήταν αυτό που προσδοκούσαμε. Και να μερικές από τις σκέψεις, που καλό θα ήταν να θέσουμε σε αυτή τη συζήτηση:
Στη ζωή δεν παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο και εξοργιστικό, ιδιαίτερα τη στιγμή που κάποιος νιώθει απογοητευμένος, όμως πραγματικά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά. Εμείς μπορεί να έχουμε κάνει την καλύτερη προετοιμασία και να έχουμε δουλέψει σκληρά για να πετύχουμε το στόχο μας, όμως πάντα υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες, που αλλάζουν, και στους οποίους μπορεί εμείς να μην έχουμε τη δυνατότητα να παρέμβουμε. 

Και τι κάνουμε, όταν δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ή να αλλάξουμε μία κατάσταση; 
Το παίρνουμε απόφαση και πάμε παρακάτω. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Και σίγουρα, κάτι κερδίσαμε από όλη τη διαδικασία της προσπάθειας και της προσμονής.
Είναι αλήθεια πως ποτέ δεν μου πάει τίποτα καλά; Τις στιγμές της απογοήτευσης, έχουμε όλοι την τάση να γενικεύουμε ότι μας συμβαίνει. Λέμε «Πάντα με κυνηγάει η ατυχία», «Δεν πρέπει να περιμένω τίποτα θετικό στη ζωή μου, αφού πάντα καταλήγει σε αποτυχία», κτλ. 

Πόσο λογική βάση έχουν όμως όλες αυτές οι σκέψεις; 
Εσείς, δεν αισθανθήκατε ποτέ να σας χαμογελάει η τύχη; Δεν υπήρξαν φορές στη ζωή σας που κάποια προσπάθεια κατέληξε σε θετικά αποτελέσματα; Κάντε λοιπόν τον «δικηγόρο του διαβόλου» στις αρνητικές σας σκέψεις και θυμηθείτε όσα περισσότερα παραδείγματα περιπτώσεων, όπου οι προσδοκίες σας δικαιώθηκαν, και διαψεύστε τες.

Θα μπορούσα καλύτερα; Αν πιστεύουμε ότι τα τελικά γεγονότα δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας, επειδή εμείς κάναμε κάτι λάθος ή δεν προσπαθήσαμε αρκετά, τότε θα πρέπει να εστιάσουμε στο τι πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά, τώρα πλέον που έχουμε και μία πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης. Θα έπρεπε να συμπεριφερθούμε με διαφορετικό τρόπο, να προετοιμαστούμε καλύτερα ή να δουλέψουμε πάνω στη βελτίωση των δεξιοτήτων μας; Τι θα κάναμε διαφορετικά τώρα που βλέπουμε το αποτέλεσμα και δεν είναι αυτό που θέλαμε; Πολλές φορές η επιτυχία δεν έρχεται με την πρώτη προσπάθεια. Αν λοιπόν η απογοήτευσή σας συνδέεται με μία προσδοκία επίτευξης ενός στόχου, ο οποίος επιδέχεται παραπάνω προσπαθειών, απλώς βελτιώστε τον τρόπο ή δοκιμάστε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο «δουλειάς» πάνω στο στόχο σας. Αν όχι, τότε την επόμενη φορά που θα βιώσετε μία αντίστοιχη εμπειρία, θα ξέρετε να τη χειριστείτε καλύτερα, αν αυτή τη φορά, η αποτυχία σας έγινε μάθημα.

Για ποιο λόγο το ήθελα πραγματικά; Μερικές φορές θέλουμε να πετύχουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, χωρίς να έχουμε ψάξει αληθινά πώς αυτά που θέλουμε εξυπηρετούν το γενικότερο όραμα που έχουμε για τη ζωή μας και ποιες ανάγκες μας καλύπτουν. Δεν ξέρω μάλιστα, αν συχνά η απογοήτευση δεν έχει να κάνει τόσο με τον στόχο ή το γεγονός που προσδοκούσαμε να συμβεί, και δεν συνέβη, όσο με το ότι δεν συνέβη. Με το ότι νιώθουμε δηλαδή ότι αυτό που θέλαμε, δεν έγινε και ας μην είναι στην πραγματικότητα τόσο σημαντικό για εμάς.
Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί να επιδιώκαμε να κάνουμε μία σχέση με κάποιον άνθρωπο και επειδή δεν πραγματοποιήθηκε η επιθυμία μας, να νιώσουμε απογοήτευση. Τι είναι όμως αυτό που θα μας φέρει αυτό το συναίσθημα;Είναι το ίδιο το πρόσωπο που πραγματικά θέλαμε να γίνει κομμάτι της ζωής μας ή είναι απλώς η ανάγκη για επιβεβαίωση ή η ανάγκη να νιώσουμε σημαντικοί, η οποία δεν εκπληρώθηκε, που μας απογοητεύει; Στη δεύτερη περίπτωση, το συναίσθημα αυτό δεν συνδέεται με το ίδιο το άτομο, αλλά με τη μη κάλυψη της δικής μας ανάγκης.

Εσείς, γιατί πραγματικά νιώθετε απογοήτευση που οι προσδοκίες σας δεν βγήκαν αληθινές; Πώς επηρεάζει αυτό τις πραγματικές σας ανάγκες; Ή μήπως τελικά δεν τις επηρεάζει και τόσο;
Η ζωή είναι ένα συνεχόμενο test drive. Συνεχώς βάζουμε στόχους και δοκιμάζουμε. Άλλους τους πετυχαίνουμε και άλλους όχι. Αυτό όμως μας δίνει τη δύναμη να προσπαθούμε ξανά, να εξελισσόμαστε και να μαθαίνουμε. Και η απογοήτευση είναι μέσα στο παιχνίδι. Την αισθανόμαστε, την αμφισβητούμε και προχωράμε παρακάτω για νέους στόχους που θα κάνουν τη ζωή μας γεμάτη και θα της δώσουν νόημα.
_____________
Πηγή: huffingtonpost.gr
από το Αντικλείδι, http://antikleidi.com

Εκατοντάδες ασυνόδευτα ανήλικα
φτάνουν στη χώρα μας κάθε χρόνο ...

αναγκασμένα να αναζητήσουν ασφάλεια 
μακριά από την πατρίδα τους.
Πολλά ασυνόδευτα παιδιά που καταλήγουν στην Ελλάδα μπορούν πια να έχουν τον «δικό τους άνθρωπο». 
Ελπίζω πως είμαι ένας από αυτούς.

Δίκτυο Επιτροπείας Ασυνόδευτων Ανηλίκων

250.000 μαθητές σε 2000 σχολεία
ζουν σε συνθήκες πείνας

Αυξάνεται δραματικά από χρόνο σε χρόνο ο αριθμός των μαθητών 
που πηγαίνουν σχολείο πεινασμένοι.

ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
Το Ινστιτούτο Prolepsis που υλοποιεί από το 2012 ένα πρόγραμμα Σίτισης στα σχολεία ευπαθών περιοχών της χώρας, έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία ανατριχιαστικά που φανερώνουν το μέγεθος της επισιτιστικής ανασφάλειας και της πείνας που μαστίζει τη χώρα μας, λόγω οικονομικής κρίσης.

Από την επεξεργασία των δεδομένων που συλλέχθησαν κατά την περσινή εφαρμογή ( 2014-15)του προγράμματος Σίτισης στα σχολεία , προκύπτει ότι:


* Το 53% των παιδιών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Σίτισης, βίωναν επισιτιστική ανασφάλεια.
* Το 21% των παιδιών βίωναν πείνα.
* Σε ποσοστό 64% των οικογενειών, τουλάχιστον ο ένας γονιός δεν είχε εισόδημα.
* Στο 15% των οικογενειών δεν υπήρχε καμιά πηγή εισοδήματος.
* Το 8,5% των μαθητών ήταν ανασφάλιστοι.
* Το 7% δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα περισσότερο από μία εβδομάδα.

Φέτος, έχουν υποβάλλει αίτηση για να υπαχθούν στο πρόγραμμα 2032 σχολεία από όλη την Ελλάδα. Ο αριθμός αυτός που αντιστοιχεί στο 16% των δημόσιων σχολείων της χώρας και περίπου σε 250.000 μαθητές και φανερώνει καθαρά το μέγεθος του προβλήματος. Οι πόροι όμως που έχουν εξασφαλιστεί μέχρι σήμερα αρκούν μόνο για την κάλυψη 100 σχολείων με 7.500 μαθητές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Prolepsis, σχεδόν οι μισοί μαθητές που φοιτούν σε σχολεία ιδιαίτερα ευπαθών περιοχών αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια. Ενας στους έξι μαθητές αντιμετωπίζει προβλήματα σωματικής υγείας και ένας στους τέσσερις προβλήματα συναισθηματικής υγείας.
Το φετινό πρόγραμμα ΔΙΑΤΡΟΦΗ ξεκινά την εβδομάδα αυτή σε σχολεία της Αττικής, Θεσσαλονίκης, Ημαθίας και Θράκης.
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που παραχώρησε η ...

......
περισσότερα στην αγαπημένη μας Ιδεοπηγή

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki