Tuesday 31 October 2017

Σήκωσε το παιδί σου από τον καναπέ

Το παιδί σου περνάει ώρες μπροστά από μία οθόνη ή ένα τάμπλετ
Προτιμά να κάθεται στο σπίτι; 
Είναι αρνητικό στο να ξεκινήσει μια αθλητική δραστηριότητα; 
Βρίσκει κάθε τι που έχει μέσα αθλητική δράση, αδιάφορο; 
Στο σχολείο είναι από τα παιδιά που δεν παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή κυνηγητό με τους φίλους του;
Αν ισχύει κάτι από τα παραπάνω ή και όλα μαζί, μην τα αγνοείτε. 
Η απάντηση «βαριέται, τι να του κάνω», δεν θα λέγαμε ότι είναι η σωστή αντιμετώπιση στην – όντως – βαριεστημάρα του παιδιού σας. Ούτε είναι σωστή η αντιμετώπιση, ότι πρόκειται για ένα αθόρυβο παιδί, που στην τελική δεν σας ενοχλεί, αφού δεν τρέχει μέσα στο σπίτι, δεν παίζει μπάλα μέσα στο σπίτι, δεν κάνει επικίνδυνα παιγνίδια με τους φίλους του, που μπορεί και να χτυπήσει.
Όταν το παιδί από μικρό δείχνει να προτιμά τη βολή του καναπέ, από έναν δραστήριο τρόπο ζωής, είναι κάτι που δεν θα πρέπει να σας αφήνει ήσυχους. 
Γιατί ο δραστήριος τρόπος ζωής, το βοηθά στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους (τα παιδιά με καθιστική ζωή, έχουν αυξημένες πιθανότητες για παχυσαρκία στο μέλλον), ενώ το βοηθά και στην ψυχοσωματική του υγεία.
Γι αυτό θα πρέπει να σηκώσετε το παιδί με τον καναπέ, κάνοντας το να αγαπήσει την άθληση. Όποια μορφή και αν έχει. Πώς να το πετύχετε; 
Δείτε παρακάτω.

Γίνετε εσείς το πρότυπό του
Οι γονείς για το παιδί είναι πρότυπο και κάθε δική σας συμπεριφορά, εκείνο τη μιμείται. Αν, λοιπόν, βλέπει κι εσάς να είστε σε έναν καναπέ, σερφάροντας στο διαδίκτυο ή βλέποντας τηλεόραση, θα ακολουθήσει το παράδειγμά σας. 
Αν δεν είστε κι εσείς δραστήριου, δεν θα είναι και αυτό. Δείξτε του, λοιπόν, εσείς το δρόμο. Παίξετε μπάλα ακόμη και μέσα στο σπίτι, παίξτε κρυφτό. Βγείτε έξω μία βόλτα, σε ένα πάρκο και τρέξτε, παίξετε μαζί του, κάντε ποδήλατο. Απολαύστε το, για να το απολαύσει και το παιδί.

Μιλήστε του για την αξία της άθλησης
Εξηγείστε το πόσο σημαντικό είναι να αθλείται κάποιος. 
Μιλήστε του για τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν, αν δεν αθλείται, αλλά είναι καθισμένο σε έναν καναπέ και βαριέται. Δώστε το κίνητρα, που θα του προκαλέσουν το ενδιαφέρον.

Γιατί δεν του αρέσει η άθληση;
Για αρχή, θα πρέπει να μιλήσετε μαζί του και να μάθετε γιατί δεν του αρέσει να συμμετέχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή παιγνίδι, που έχει μέσα δράση. Δεν του αρέσει γενικότερα η δράση ή έχει συμβεί κάτι που το έχει αποθαρρύνει; 
Μήπως, στο παρελθόν έχει σχολιαστεί αρνητικά από κάποιον φίλο του ότι δε μπορεί να τρέξει γρήγορα ή να παίξει καλά ποδόσφαιρο, για παράδειγμα; Μήπως, το ίδιο έχει για τον εαυτό του μία τέτοια εντύπωση και φοβάται την απόρριψη; Ή απλά βαριέται;

Συζητείστε τι είναι αυτό που του αρέσει
Παρακινήστε το να ξεκινήσει μία αθλητική δραστηριότητα. Ρωτήστε το τι είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο; Υπάρχουν πολλές επιλογές. 
Μπορεί να είναι χορός, κολυμβητήριο, κάποια πολεμική τέχνη, βόλεϊ, τένις και πάει λέγοντας. Βάλτε στο τραπέζι όλες τις επιλογές. Αφήστε το να καταλήξει το ίδιο σε αυτό που του προκαλεί περισσότερο ενδιαφέρον και δοκιμάστε.

Μην το πιέζετε
Η πίεση φέρνει, πάντα, το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται με το ζόρι να κάνει κάτι που δεν του αρέσει. Αφήστε το ίδιο να επιλέξει και όχι να το κατευθύνετε στη δραστηριότητα που αρέσει σε εσάς. 
Να έχετε υπομονή, ενώ αν ξεκινήσει και σας πει ότι δε θέλει να συνεχίσει, δεν το πιέζετε. 
Ρωτήστε, όμως, για ποιο λόγο δε θέλει να συνεχίσει. Μήπως, δεν του/της αρέσει ο δάσκαλος; Μήπως δε μπορεί να εγκλιματιστεί στην τάξη;

Γράψτε το σε μία δραστηριότητα με φίλους του
Ενδεχομένως, το παιδί να μη νιώθει άνετα και να του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί με παιδιά, που δε γνωρίζει. Και αυτό, να λειτουργεί αποτρεπτικά και να μην έχει ενδιαφέρον. 
Ρωτήστε τις μαμάδες των φίλων του σε ποιες δραστηριότητες πηγαίνουν και προτείνετε στο δικό σας παιδί, αν θέλει να γραφτεί σε κάποια από αυτές. 
Επίσης, οι περισσότεροι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, έχουν διάφορες δραστηριότητες στο σχολείο, τα απογεύματα, όπως παραδοσιακούς χορούς, σκάκι, μπάσκετ, χειροτεχνίες κ.α. Θα αισθάνεται άνετα σε ένα οικείο περιβάλλον με φίλους του. Και είναι μία καλή επιλογή, για αρχή να το σηκώσετε από τον καναπέ.

Τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα.
Οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά...

Το παιχνίδι είναι ο δεύτερος ήλιος για το παιδί. Ο Πλάτων είπε ότι τα παιδιά ανακαλύπτουν περισσότερα σε μία ώρα παιχνιδιού παρά σε έναν χρόνο συζήτησης. Είπε ακόμη ότι η δημιουργία στο παιχνίδι είναι από μόνη της δημιουργία αμέτρητων άλλων ιδεών. Σήμερα θα λέγαμε ότι, μέσα από το παιχνίδι, το παιδί συγκροτεί τη γνώση του γιατί έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα, παίζοντας, να ενεργήσει και να τροποποιήσει την πραγματικότητα, και, μάλιστα, χωρίς να έχει την ανάγκη κανενός δασκάλου.

Παιδί, παιδεία, παιχνίδι. Είναι σαφής η ίδια ρίζα που συνδέει αυτές τις τρεις λέξεις, δηλαδή τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, τη δημιουργική έκφραση. Ο άνθρωπος έφτιαξε τον πολιτισμό του κυριολεκτικά παίζοντας. Ναι, παίζοντας, αλλά παίζοντας με τι;

Σήμερα, σε μία εποχή εκρήξεων γνώσης, που μοιάζει πολύ, στο βάθος, με αυτό που έγινε στη φυσική, όταν άρχισαν να εντοπίζονται τα πρώτα στοιχειώδη σωματίδια, πώς μπορεί το παιδί να εντοπίσει τα στοιχειώδη σωματίδια του δικού του πνευματικού κόσμου;

Πού μπορεί να ψάξει για τα στοιχειώδη αυτά σωματίδια; Πού θα τα βρει; Θα τα βρει στον κόσμο των γονέων ή μήπως στον κόσμο των δασκάλων;

Πώς θα τα βρει εκεί, όταν γονείς και δάσκαλοι, αντί να κατανοήσουν τον κόσμο του παιδιού, προσφέρουν στο παιδί τον δικό τους κόσμο;

Μπορεί, με βεβαιότητα, να τα βρει στον αγαπημένο του χώρο, που είναι το παιχνίδι. Το παιχνίδι, ακόμη και το πιο αστείο παιχνίδι, έχει κανόνες που τηρούνται με πλήρη σοβαρότητα. Τηρούνται γιατί είναι κανόνες που τέθηκαν από τα ίδια. Τα παιδιά αρέσκονται στην εφαρμογή κανόνων πού θέτουν τα ίδια, και δυσφορούν σε κανόνες που θέτουν οι ενήλικες. Θέτουν κανόνες γιατί, από ένστικτο διαισθάνονται ότι η μεγάλη ελευθερία καταντά δουλεία. Και θέτουν κανόνες που έχουν ως πυρήνα την αμοιβαία κατανόηση, χωρίς την οποία δεν υπάρχει παιχνίδι. Όλα τα ομαδικά παιχνίδια, τόσο τα ανταγωνιστικά, όσο και τα ψυχαγωγικά, έχουν κανόνες. Κανόνες έχουν και τα ατομικά παιχνίδια, ακόμη και τα αυτοσχέδια.

Το παιχνίδι με την κούκλα, για παράδειγμα, είναι ένα παιχνίδι επικοινωνίας, σεβασμού, φροντίδας, φιλίας, αγάπης, αφοσίωσης. Και είναι ένα απλό παιχνίδι. Όμως, ο γρήγορος τρόπος ζωής και οι αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας έφεραν αλλαγές στα παιχνίδια και στον τρόπο που παίζουν τα παιδιά. Το παιγνίδι κατάντησε πολύπλοκο και πήρε χαρακτήρα απασχόλησης και καθήλωσης του παιδιού. Ελέγχεται από τους ενήλικες.

Τα παιδιά χάνουν τα οφέλη που προσφέρει, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, δημιουργικότητας, ηγεσίας στον εαυτό τους ή σε ομάδα. Είναι πλέον παιχνίδι – πηγή στρες, άγχους και δημιουργός κατάθλιψης. Είναι παιχνίδι – φύλακας και δεσμοφύλακας. Και είναι πολύπλοκο για να κρατάει ώρα, ώρες. Για να προκαλεί εθισμό για να προκαλεί έμμονες ιδέες, για να προκαλεί καθήλωση και παχυσαρκία. Για να έχει ο γονιός το κεφάλι του ήσυχο. Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο αγοράζει παιχνίδια πολύπλοκα. Αγοράζει κονσόλες και χειριστήρια. Αγοράζει σωματικές και ψυχικές χειροπέδες.

Αγνοεί ότι τα παιδιά δεν τα χρειάζονται. Αγνοεί ότι είναι βλαπτικά. Αγνοεί ότι τα παιδιά αρέσκονται στα απλά. Στα πολύ απλά, στα αυτοσχέδια. Αγνοεί ότι τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα και ότι οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά.

Πηγή: Anna ' s Pappa blog
Άννα Παππά, Δασκάλα, συγγραφέας

Monday 30 October 2017

Σας τριγυρνάει γρίπη ή κρυολόγημα;

Τι πρέπει να πιείτε για να τονωθείτε
Ο χειμώνας πλησιάζει και σίγουρα έχετε αντιληφθεί γύρω σας τα πρώτα «απειλητικά» φταρνίσματα από συναδέλφους στη δουλειά, εκεί που πίνετε τον καφέ σας ή ενώ κάνετε τα ψώνια σας στο σούπερ μάρκετ…
Για να προστατευτείτε από τις ιώσεις της εποχής και φυσικά από τα δυσάρεστα συμπτώματα που φέρνουν μαζί τους και ειδικά αν εμφανίζετε ήδη τα πρώτα σημάδια αδυναμίας και ρινικής συμφόρησης, η λύση που χρειάζεστε είναι πολύ απλή και απόλυτα φυσική!
Φυσικά, δεν είναι άλλη από το τσάι, το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, παρέχει στο σώμα τα απαραίτητα εφόδια για να αντιμετωπίσει τη γρίπη ή το κρυολόγημα.

Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, το ιδανικό είδος τσαγιού για τόνωση του ανοσοποιητικού είναι το μαύρο. 

Η μελέτη έδειξε ότι όσοι συμμετέχοντες έπιναν πέντε φλιτζάνια τσάι την ημέρα για δύο εβδομάδες παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην απόδοση του ανοσοποιητικού τους. 
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα κύτταρα Τ του ανοσοποιητικού τους συστήματος απελευθέρωναν 10 φορές περισσότερες ιντερφερόνες, ουσίες που συμβάλλουν στην εξουδετέρωση των ιών της γρίπης και του κρυολογήματος.

Και το πράσινο τσάι όμως είναι ωφέλιμο για την αντιμετώπιση των ιώσεων, κυρίως χάρη σε μια αντιοξειδωτική ουσία που περιέχει, την κουερσετίνη, αλλά και ένα πολύτιμο αμινοξύ, την L-θεανίνη. 
Αρκετές επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η κουερσετίνη έχει αντι-ιική δράση, καθώς εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό αρκετών ιών του αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένου του ιού τα γρίπης. 

Μία από τις μελέτες, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Medicinal Food, έδειξε ότι η αντιοξειδωτική ουσία μπορεί να εμποδίσει σε σημαντικό βαθμό την αναπαραγωγή του ιού του κοινού κρυολογήματος στο αρχικό στάδιο της λοίμωξης, ενώ μια άλλη, στο περιοδικό Journal of the American College of Nutrition, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η L-θεανίνη ενισχύει τις άμυνες του οργανισμού. Έτσι, το πράσινο τσάι μπορεί να προστατεύσει από μια ίωση ή να μειώσει τη διάρκεια των συμπτωμάτων.

Το τσάι λοιπόν όχι μόνο ανακουφίζει τον πονεμένο λαιμό από τον βήχα, αλλά οι ουσίες που παρέχει είναι ό,τι καλύτερο για να προλάβετε ή να καταπραΰνετε τα δυσάρεστα συμπτώματα της γρίπης και του κρυολογήματος.
medicalnews

Στα Χρόνια της Μεγάλης Πείνας

Το κείμενο αυτό ίσως να μην διεκδικεί δάφνες συγγραφικού λόγου, αλλά εμπεριέχει τις αυθεντικές μαρτυρίες ενός παππού που έζησε σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές.
Γράφει μισή σελίδα κάθε φορά, στην διμηνιαία εφημερίδα ενός χωριού που για την ιστορία λέγεται Λουσικά και βρίσκεται 24 χιλιόμετρα δυτικά της Πάτρας.
Έχει κάποια συντακτικά λαθάκια αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα διορθώσω. 
Απλές κουβέντες,
τίποτα παραπάνω - τίποτα παρακάτω.

Ο Πάνος Δημ. Ντούμας θυμάται και γράφει...
Για να καταφέρει ο πεινασμένος κόσμος να βρει κάτι να φάει, άρχιζε και πούλαγε τα υπάρχοντα του.
Βγαίνουν έξω στο χωριό και πουλούσαν ό,τι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Κοστούμια, μεγαλοκυρίες τις γούνες τους, εσώρουχα, ραπτομηχανές, γραμμόφωνα, κεντήματα, σερβίτσια κλπ.
Ορισμένοι πουλούσαν και τα σπίτια τους για λίγα τσουβάλια στάρι.
Μια ημέρα που ήμουν στο στέκι που πουλούσα τα χόρτα (Σμύρνης και Παναχαϊκού) μου λέει ο μπακάλης που είχε μαγαζί δίπλα: 
Ρε Παναγιώτη αυτό το σπίτι απέναντι είναι του κουνιάδου μου και το πουλάει για 500 οκάδες στάρι.
Πες του πατέρα σου να το πάρετε εσείς γιατί σε έχω αγαπήσει .
Ήταν ένα διώροφο νεοκλασικό. 
Όταν ήρθα το βράδυ και το είπα στους γονείς μου, η μητέρα μου άρχισε τα κλάματα και μου είπε: 
αυτό παιδάκι μου μη διανοηθείς ποτέ να το κάνεις και αύριο θα βάλεις 10 οκάδες στάρι σε μια σακούλα, θα πας σ` αυτό το σπίτι, θα χτυπήσεις το χτυπητήρι, όταν σου ανοίξουν θα αφήσεις από μέσα τη σακούλα και θα εξαφανιστείς.
Αυτά τα διδάγματα νομίζω ότι με βάλανε σε καλό δρόμο στη ζωή .
Στο χωριό μου περνούσαν κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών ζητιανεύοντας μια φέτα ψωμί. Σε ποιον να πρωτοδώσεις ;

Μια μέρα που όργωνα στο χωράφι μας για να σπείρουμε αργότερα αραποσίτι, κάθισα για να φάω 50 μέτρα μέσα από το δρόμο, τότε έρχεται μια γυναίκα ηλικιωμένη φορτωμένη στην πλάτη την πραμάτεια της.
Πιάνεται από το φράχτη και με κοιτούσε που έτρωγα χωρίς να μου μιλάει.
Εγώ άργησα να καταλάβω ότι αυτή θα πείναγε. Παίρνω το ψωμί και το τυρί που μου είχαν μείνει και της τα πάω.

Αυτή δεν τα παίρνει αλλά γονατίζει σηκώνει τα χέρια ψηλά και λέει :
Αν είναι Θεός το χωράφι να θησαυρίσει.
Είναι αλήθεια ότι χωρίς να βρέξει την άνοιξη, το αραποσίτι θησαύρισε.
Στην Αχαΐα οι Ιταλοί είχαν δυο αστυνομίες. Την Καραμπινιερία που ήτο για την τάξη και την Φινετσαρία που ήτο οικονομικής φύσεως.
Αυτή μάζευε τα αγαθά του κόσμου.
------------
Η Ελληνική αστυνομία ήτο ακόμη στο χωριό μας.
Οι Ιταλοί έρχονται τακτικά στο χωριό και συνεργάζονται με την Ελληνική αστυνομία. Μια ημέρα τον Ιούνιο 1941 έδωσαν διαταγή οι Ιταλοί να παραδώσουν οι Έλληνες όλα τα όπλα πολεμικά , κυνηγετικά και πιστόλια, εντός δυο ημερών.
Πραγματικά όλοι από φόβο πήγαν και παρέδωσαν . (σσ. Ζαρατούστρα: εγώ ξέρω έναν που δεν! Ο προπάππους μου έκρυψε το πιστόλι του κάτω από τα κεραμίδια! Φοβερή κρυψώνα.)
Δυστυχώς σε κάθε δύσκολη εποχή που έχει περάσει η Ελλάδα υπάρχουν και οι προδότες ή πες τους και ρουφιάνους.
Έτσι λοιπόν στη προκειμένη περίπτωση πήγε κάποιος στους Ιταλούς και τους λέει ότι: Ο Φώτης Σπυρόπουλος και ο Γεώργιος Σπαλιάρας είναι οπλουργοί και λόγω του επαγγέλματος έχουν πολλά όπλα.
Τους κάλεσαν στην Καραμπινιερία και αφού αρνήθηκαν γιατί ασφαλώς δεν ήσαν οπλουργοί και δεν είχαν όπλα τους σάπισαν στο ξύλο .
Πήγε λοιπόν μια επιτροπή από το χωριό με τον παπά- Βασίλη, τον πρόεδρο και δυο τρεις άλλους και βεβαιώσαν ενόρκως ότι ήσαν αθώοι. Κάναν όμως μήνες να αναρρώσουν απ το πολύ ξύλο.

Πέρασε το καλοκαίρι και σχετικώς καλά τα πηγαίναμε με δαύτους.
Είμαστε όμως υποχρεωμένοι φεύγοντας απ το σχολείο των Βραχνεΐκων να χαιρετούμε το σκοπό με την σημαία τους που είχαν εκεί στο φυλάκιο , σηκώνοντας το χέρι μας φασιστικά και να λέμε «vintcere ».
O Γιώργης Ζαφειρακόπουλος κάποια μέρα δεν χαιρέτησε, πετάγεται μέσα απ το φυλάκιο κάποιος λοχίας, τον κατεβάζει απ το άλογο και τον υποχρεώνει να περάσει δέκα φόρες πέρα-δώθε να χαιρετά και να φωνάζει «vintcere» .
Έτσι περάσαμε με τους Ιταλούς κάπως άφοβα εκτός απ το πλιάτσικο που έκαναν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1941. 
Είχαμε θαρρέψει και ο κόσμος καθόταν μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Την παραμονή του Αγίου Βασιλείου ήταν όλοι οι χωριανοί στο καφενεί. Κατά τις 10 η ώρα μπήκε στα μαγαζιά πολύς Ιταλικός στρατός...
...........
* Ο κυρ Παναγιώτης σήμερα (Οκτώβρης 2009) είναι 86 ετών και προ δεκαπενταετίας που είχε τις δυνάμεις πούλαγε κρασί με ένα παλιό αγροτικό, για να ζήσει .

Kαι τώρα ας κάνω ένα ρητορικό ερώτημα
Πόσοι άραγε σήμερα κάτοικοι Εκάλης, Κηφισιάς με "γαλλικά και πιάνο" είχαν παππού μαυραγορίτη, που έκλεβαν τις περιούσιες πεινασμένων ανθρώπων για ένα σακί σιτάρι;
Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν τον κύριο Πάνο και την μητέρα του . ........

«Οι ξέγνοιαστες και οι δύσκολες στιγμές
με το αυτιστικό παιδί μας»

Ο π. Αθανάσιος και η πρεσβυτέρα Μαρία, που ήρθαν στην Αθήνα και το οικοτροφείο "Άγιος Νικόλαος" για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για το αυτιστικό παιδί τους.

Οι δυο τους, που είναι γονείς τεσσάρων παιδιών, μίλησαν στη Ζήνα Κουτσελίνη και την κάμερα της εκπομπής "Αλήθειες με τη Ζήνα" για την καθημερινότητα με τον αυτιστικό γιο τους, Κωστή, αλλά και το πως αντιλήφθηκαν πως το παιδί τους έχει κάποιο πρόβλημα.

Δείτε το βίντεο...
https://www.youtube.com/watch?v=oWFaT6Q0qqI

Εφηβεία: Η κοινωνικά… αδέξια ηλικία

γράφει η Χρυσούλα Κουτελιέρη – Μαυράκη

Αν το μικρό σου έχει φτάσει αισίως στην… άχαρη ηλικία της εφηβείας, τότε ετοιμάσου να έρθεις αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις, που ίσως να μην είχες καν φανταστεί. 

Αν θυμηθείς, όμως, και τη δική σου εφηβεία θα δεις πως οι καταστάσεις είναι αρκετά κοινές. Μία από αυτές είναι και η ντροπαλότητα που μπορεί να εμφανίσουν τα παιδιά σε αυτή τη φάση. 
Τι σημαίνει, όμως, αυτή η εσωστρέφεια και γιατί το παιδί μπορεί να παρουσιάσει μια κοινωνική “αδεξιότητα”; 
Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη απαντά:

Ένας από τους επτά κύριους τομείς ανάπτυξης του ατόμου είναι ο κοινωνικός. Αρχίζει να αναπτύσσεται από το τρίτο έτος της ηλικίας, τότε που το παιδί θέλει να έχει παρέα και να παίζει μαζί με φίλους καλύτερα από ό,τι μόνο του. 

Σήμερα μιλάμε και για κοινωνική νοημοσύνη και ευφυΐα, δεδομένου ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και ζει μέσα σε οργανωμένες ομάδες από τη στιγμή της γέννησής του -οικογένεια, σχολείο, κοινωνία.

Στην εφηβεία, την εποχή των μεγάλων αλλαγών και της προετοιμασίας για την ενηλικίωση, πολλά παιδιά παρουσιάζουν μία συνεσταλμένη, εσωστρεφή και άτολμη συμπεριφορά στις συναναστροφές τους. 

Οι έρευνες δείχνουν ότι μεταξύ 5 και 15 ετών περίπου 50% των παιδιών, και κυρίως των αγοριών, παρουσιάζει μία περίοδο ντροπαλότητας, η οποία ξεπερνιέται εύκολα από το ίδιο το παιδί. Αν η συστολή συνεχίζεται και δημιουργεί προβλήματα, τόσο στη σχολική, όσο και στην κοινωνική ζωή του εφήβου, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία. 
Βεβαίως, υπάρχουν περιπτώσεις που παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευαισθησία ως χαρακτήρες, αλλά όλα τα παιδιά έχουν έμφυτες κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζεται απλά να καλλιεργηθούν.

Επομένως, το παιδί που κλείνεται στον εαυτό του, χωρίς να συντρέχουν λόγοι ψυχικής υγείας, θα πρέπει να βοηθηθεί ώστε να κατακτήσει την κοινωνική εμπειρία. 

Οι γονείς θα πρέπει να μην αποδοκιμάζουν το παιδί, ούτε να θυμώνουν ή να δείχνουν απογοήτευση για τη δυσκολία του στις σχέσεις. 
Αντίθετα, θα πρέπει να ρυθμίσουν τη στάση τους απέναντί του, ώστε να μην είναι ούτε υπερπροστατευτική, αλλά ούτε και αδιάφορη ή απορριπτική. 
Το παιδί χρειάζεται κλίμα εμπιστοσύνης, έπαινο για τις προσπάθειές του, αναγνώριση ακόμη και των πιο μικρών του επιτευγμάτων και “φροντιστήριο” σχέσεων. 
Ο γονέας θα πρέπει να φέρει το παιδί σε επαφή με ένα ή δύο αρχικά παιδιά που θα έχουν κοινά σημεία με το δικό τους, αλλά θα είναι πιο εξωστρεφή, καθώς και να συντηρεί τη σχέση με προσκλήσεις στο σπίτι ή για δραστηριότητες και ψυχαγωγία. 
Στη συνέχεια, το παιδί μπορεί να μπει σε μια ομάδα ή σε έναν όμιλο που το ενδιαφέρει και σιγά-σιγά με την αποδοχή και τη ζεστασιά της αγάπης και της φροντίδας θα ανοιχτεί προς τα έξω και θα “ανθίσει”!

Η συστολή του εφήβου είναι, πάντως, κάτι διαφορετικό από τη διάθεσή του να απομονώνεται, να κλείνεται στο δωμάτιό του, να αποσύρεται και να μη θέλει να μιλά και να συμμετέχει στην οικογενειακή ζωή. Η εσωστρέφεια αυτή είναι φυσιολογική, ακριβώς γιατί οι αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και το πνεύμα του παιδιού το δυσκολεύουν και το “δοκιμάζουν”, με αποτέλεσμα να χρειάζεται χρόνο για τον εαυτό του, σκέψη και εσωτερική έρευνα για να αποφασίσει τα “θέλω”, τους στόχους και τα πιστεύω του. 


Γι’ αυτό και οι γονείς πρέπει να είναι διακριτικά παρόντες, δίνοντας στο παιδί να καταλάβει ότι είναι πάντοτε κοντά του, αλλά συγχρόνως το εμπιστεύονται και του επιτρέπουν να μεγαλώσει και να γίνει ο εαυτός του.

tlife

Sunday 29 October 2017

Ο Γέρος, το Παιδί και ο Γάιδαρος - La fábula del anciano el niño y el burro - The Man The Boy and The Donkey

Μια φορά κι έναν καιρό ένας γέρος καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι, που το έσερνε ένα αγόρι, διέσχιζε ένα κεφαλοχώρι. Κάποιοι που τον είδαν είπαν: 
«Για κοίτα το γέρο, μάλλον ξεκούτιανε· απολαμβάνει τον περίπατο χωρίς να υπολογίζει το φτωχό αγόρι που μόλις το κρατούν τα πόδια του!
Ύστερα από λίγο ο γέρος κατέβηκε από το γαϊδούρι και ανέβασε το αγόρι, ενώ εκείνος προπορευόταν σέρνοντάς το από το καπίστρι του. Δεν πρόφτασαν να διανύσουν ούτε εκατό μέτρα και κάποιος τολμηρός σχολίασε μεγαλόφωνα: 
«Συγχαρητήρια! Οι γέροι να τρεκλίζουν και τα παλιόπαιδα καβάλα. Δεν υπάρχει πλέον σεβασμός στον κόσμο!» 
Το μικρό αγόρι το άκουσε και έγινε κατακόκκινο σαν την παπαρούνα από την ντροπή του. 
Παρακάλεσε το γέρο να ανεβεί και εκείνος στο γαϊδούρι και έτσι καβάλα κι οι δυο συνέχισαν την πορεία.
Προτού φτάσουν στην πηγή να ξεδιψάσουν και να ποτίσουν το ζωντανό, τους συνάντησαν κάποιο καραβάνι. Αντί για χαιρετισμό από τους ανθρώπους του καραβανιού δέχτηκαν ομοβροντία επιπλήξεων: 
«Έχετε σκοπό να ξεκάμετε το ζωντανό; Μήπως θα θέλατε να το φορτώσετε και κανένα αγκωνάρι για να ξεμπερδεύει μια ώρα γρηγορότερα;» είπαν. 
Χωρίς να μιλήσουν, το παιδί και ο γέρος ξεκαβαλίκεψαν αμέσως και συνέχισαν την πορεία τους αμίλητοι.
Φτάνοντας στην άκρη της άλλης πόλης κουρασμένοι και κάθιδροι ακούνε κάποιον να περνά δίπλα τους ψιθυρίζοντας: 
«Με τέτοια ζέστη και πάνε με τα πόδια! Τι τον έχουν το γάιδαρο, μόνο για να τον ταΐζουν;»
Ο γέρος και το αγόρι αλληλοκοιτάχτηκαν.

- Αγόρι μου, είπε ο γέρος, οργάνωσε τη ζωή σου όπως εσύ νομίζεις ότι είναι ο καλύτερος τρόπος, επιλέγοντας εκείνο που δεν θα βλάψει το συνάνθρωπό σου ή τουλάχιστον που θα προκαλέσει τη μικρότερη ζημιά σε όλους. 
Έχε υπόψη σου ότι με τον τρόπο που θα ενεργήσεις ποτέ δεν θα συμφωνήσουν οι πάντες. Κάποιοι θα σε αποδεχθούν και κάποιοι όχι.
 
Πάντα όμως θα υπάρχουν εκείνοι που θα σε κριτικάρουν!!!
Από το Διαδίκτυο, διασκευή από τα ισπανικά, Αθανάσιος Γκάτζιος


Ο μοναδικός μαθητής στους Αρκιούς κάνει παρέλαση.

Ντυμένος με παραδοσιακή φορεσιά και κρατώντας την ελληνική σημαία, ο μικρός Χρήστος Καμπόσος παρήλασε περήφανα ενώπιον της οικογένειάς του και των συντοπιτών του, ενώ παραστάτης ήταν η δασκάλα του, η κ. Μαρία Τσιαλέρα. Ο 9χρονος Χρήστος ζει στους Αρκιούς, πηγαίνει στην Τρίτη δημοτικού και είναι ο μοναδικός μαθητής του νησιού.
Αυτός και τα άλλα τέσσερα αδέλφια του είναι τα μοναδικά παιδιά στους Αρκιούς. Η HuffPost Greece μίλησε με την οικογένεια, η οποία μας μετέφερε τη σημερινή αίσθηση, αλλά και τις αδιανόητες, για εμάς, δυσκολίες που βιώνουν.
Τα χειροκροτήματα των λιγοστών κατοίκων καθώς ο Χρήστος εμφανιζόταν με τη σημαία, τον έκαναν να νιώσει συγκινημένος. Ο αδελφός του, ο Παναγιώτης, που τελείωσε πέρυσι το Δημοτικό, περιγράφει τον ενθουσιασμό του. Δεν είναι τόσο τα λόγια που χρησιμοποιεί, όσο ο τόνος της φωνής του που μαρτυρεί τη χαρά του.
Το ίδιο και από την πλευρά του πατέρα του, του κυρίου Μιχάλη, ο οποίος ωστόσο μετά τη χαρά περιγράφει κάτι άλλο.
«Στο νησί υπάρχουν πέντε παιδιά και είναι όλα δικά μου. Πέντε αγόρια και ο μεγαλύτερος είναι 23 ετών». 
Τον ρωτώ εάν ένιωσε περήφανος σαν πατέρας σήμερα.

«Ένιωσα, αλλά τι να το κάνεις; Όταν θα τελειώσει και αυτός το δημοτικό, εάν δεν υπάρξει άλλος μαθητής, το σχολείο θα κλείσει. Και τώρα πως κρατιέται ανοιχτό ένας Θεός ξέρει!» λέει και προσθέτει με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Και μετά το δημοτικό, τι; Και αυτός το πιο πιθανό είναι να έχει την τύχη των άλλων και να μην πάει στο γυμνάσιο. Αυτό που συνέβη και με τ΄άλλα μου παιδιά. Μόνο ο μεγάλος πήγε, καθώς είχαμε μια συγγενή στην Πάτμο και μπόρεσε να μείνει εκεί και να το τελειώσει».
Στο ρόλο του θεματοφύλακα της γλώσσας, η Δασκάλα, η Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα από τη Θεσσαλονίκη, που διδάσκει εδώ και 17 χρόνια σε σχολεία των Δωδεκανήσων. 
Η κ. Τσιαλέρα μένει στους Αρκιούς και τα Σαββατοκύριακα επιστρέφει στους Λειψούς. Συνήθως την πηγαινοφέρνει με την βάρκα του ο σύζυγός της.
«Εδώ και 10 χρόνια ήθελα να πάω στους Αρκιούς» λέει η κ. Τσιαλέρα και δηλώνει πανευτυχής που βρίσκεται εκεί.
«Είναι σαν να υπάρχουν αόρατα νήματα, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Ούτε η μοναξιά με πειράζει, ούτε το σπίτι που είναι φτωχικό και με μόνο τα βασικά, ούτε και το γεγονός πως δεν υπάρχουν καταστήματα για να περιηγηθείς. Μόνο που το σχολείο είναι λίγο ταλαιπωρημένο...» λέει.
Όσον αφορά στον μικρό Χρήστο, μιλάει με τόσο θαυμασμό που αν και συνομιλούμε τηλεφωνικά είναι σαν να βλέπω το πρόσωπό της και το βλέμμα της.
«Ο Χρήστος πρέπει να συνεχίσει το σχολείο, έχει φοβερό μέλλον. Είναι ντροπαλός και μαθαίνει να κοινωνικοποιείται, αλλά είναι πανέξυπνος, με μια φοβερή έφεση για μάθηση και τα πάμε εξαιρετικά» λέει στη HuffPost Greece η κ. Φαίδρα Τσιαλέρα.
Ωστόσο, και η ίδια εκφράζει την αγωνία της για το μέλλον του νησιού, καθώς όπως επισημαίνει όχι μόνο κινδυνεύει να εξαφανιστεί η νεολαία του νησιού αλλά οι ίδιοι οι Αρκιοί.

«Είναι τραγικό να χαθεί το νησί».
«Η δασκάλα μπορεί του χρόνου να μείνει εδώ» λέει ο κύριος Μιχάλης και σημειώνει πως υπάρχει ακόμη μια οικογένεια το παιδί της οποίας του χρόνου θα πάει στο νηπιαγωγείο. 
«Τώρα εάν θα μείνουν εδώ στα προσεχή χρόνια δεν το ξέρω, μπορεί και να φύγουν και εάν γίνει αυτό, τότε το σχολείο θα κλείσει».
«Έχουμε ζητήσει να τοποθετηθεί στο νησί μια νηπιαγωγός. Της προσφέρουν δωρεάν στέγη» τονίζει από την πλευρά της η κ. Τσιαλέρα, υπογραμμίζοντας ότι προσπαθούν να διεκδικήσουν αυτή τη θέση έστω και εάν πρόκειται για ένα παιδί. 
Ο αγώνας μιας γυναίκας εκπαιδευτικού για τη διατήρηση και τη διάδοση της γνώσης, του πολιτισμού μας και της της γλώσσας μας, στην εσχατιά της Ελλάδας, με τα ξεχασμένα παιδιά, μόνο όραμα και αγωνιστικότητα εμπερικλείει και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο και πιο διαχρονικό μήνυμα για κάθε εθνική μας εορτή και κάθε μέρα της ζωής μας.


Δημοσιεύθηκε: 28/10/2017 huffingtonpost.gr

Saturday 28 October 2017

Ο Φοβερός Απολογισμός των Καταστροφών, που προξένησαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Ελλάδα

Ο φοβερός απολογισμός των καταστροφών, που προξένησαν οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής
Νίκος Τερζής
Γυναῖκες Ἑλληνίδες, γυμνές, αἰχμάλωτες τῶν γερμανῶν φασιστῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἔγκυοι καί μωρά!

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου
Συμπληρώθηκαν εφέτος 83 χρόνια από την επίθεση, που υπέστη η Πατρίδα μας από τις δυνάμεις του Άξονα, που σήμανε και την συμμετοχή της Ελλάδος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χώρα μας πλήρωσε πολύ βαρύ τίμημα στον αγώνα της εναντίον του Φασισμού και του Ναζισμού, όχι μόνον σε έμψυχο δυναμικό, αφού έχασε στην διάρκεια του Πολέμου σχεδόν το 9% του πληθυσμού της, αλλά σε υλικό πλούτο και υποδομές του κράτους.

Κατά την διάρκεια της ειδικής συνεδρίασης της ελληνικής Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, ο δικηγόρος κ. Σαράντος Θεοδωρόπουλος κατέθεσε έναν παραστατικό χάρτη του 1946, ο οποίος απεικονίζει όλα τα χωριά της Ελλάδας, που υπέστησαν καταστροφές από τους Ναζί και τους συμμάχους τους κατά την διάρκεια της γερμανικής Κατοχής.

Σε 1170 ανέρχεται ο αριθμός των χωριών, που έκαψαν οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους στο διάστημα 1941-1944 σε όλη την ελληνική επικράτεια

«Είναι μια αψευδής απόδειξη της καταστροφής», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Θεοδωρόπουλος.

Οι Γερμανοί εφάρμοσαν ένα προμελετημένο σχέδιο, προκειμένου να κάμψουν το ηθικό του ελληνικού πληθυσμού, κάτι που, βέβαια, δεν κατάφεραν: Την μέθοδο των αντιποίνων.

Με βάση την μέθοδο αυτή, για κάθε απώλεια δικών τους στρατιωτών σε μια μάχη ή σε ενέδρα των ανταρτών, πυρπολούσαν τα πλησιέστερα χωριά και εκτελούσαν όλους ή κάποιους από τους κατοίκους τους. Σε 1170 ανέρχεται ο αριθμός των χωριών, που έκαψαν στο διάστημα 1941-1944 σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Χιλιάδες πέθαναν από πείνα, ασιτία και επιδημίες, ενώ 1,2 εκατομμύρια Έλληνες έμειναν άστεγοι
Βέβαια, οι ψυχροί αριθμοί είναι ανίκανοι να δείξουν όλη την φρίκη, συντελούν, όμως, στο να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε, όσο μπορούμε, το μέγεθος του ολέθρου, που προκάλεσαν στην πατρίδα μας.

Εξαιτίας του πληθωρισμού και των ενεργειών των στρατευμάτων Κατοχής, ο ελληνικός λαός, κυρίως στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, καταδικάστηκε σε εντονότατο υποσιτισμό και σε θάνατο από πείνα, ενώ πολλοί Έλληνες πέθαναν την περίοδο εκείνη από αρρώστιες και επιδημίες.
Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επί συνόλου πληθυσμού 7.335.000 ανθρώπων, δεν υπήρχαν άστεγοι. Στην απελευθέρωση, επί συνόλου πληθυσμού 6.700.000 ανθρώπων, οι άστεγοι στην Ελλάδα έφταναν περίπου τους 1.200.000!
Επίσης, είτε από σαμποτάζ των ανταρτών, είτε από τις καταστροφές, που προξένησαν οι Γερμανοί, εγκαταλείποντας την Ελλάδα, το οδικό δίκτυο της Ελλάδας στο τέλος του Πολέμου ήταν τελείως κατεστραμμένο.

Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι καταστράφηκαν ολοσχερώς και ο ελληνικός Εμπορικός Στόλος έχασε το 75% των πλοίων του
Όταν απελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι απλά δεν υπήρχαν! 

Το μεν σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν σχεδόν όλο κατεστραμμένο, τα δε βαγόνια τα είχαν αρπάξει οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί και τα είχαν μεταφέρει στις πατρίδες τους για να ενισχύσουν τα δικά τους σιδηροδρομικά δίκτυα…


Αλλά και ο ελληνικός Εμπορικός Στόλος ακολούθησε την μοίρα του σιδηροδρόμου. Από 583 πλοία, που είχαμε το 1939, φορτηγά και επιβατηγά, χάθηκαν τα 434, δηλαδή περίπου το 75%. 
Η χωρητικότητα του Εμπορικού Στόλου από περίπου 1.930.000 τόνους, που ήταν προπολεμικά, έπεσε στους περίπου 530.000 τόνους! Μειώθηκε δηλαδή κατά 73%.


Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι ένα σημαντικό τμήμα των απωλειών αυτών οφείλεται και στην βύθιση πολλών ελληνικών εμπορικών πλοίων, που συμμετείχαν κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε Συμμαχικές νηοπομπές και επιχειρήσεις από πολεμικά πλοία και αεροπλάνα του Άξονα.

Τεράστια η καταστροφή στην βιομηχανία, την πολιτική Αεροπορία, τις τηλεπικοινωνίες και στις υποδομές
Ακόμη, πολλά αεροδρόμια, εγκαταστάσεις (λιμάνια, κτίρια κλπ.) και εργοστάσια καταστράφηκαν εντελώς εξαιτίας του πολέμου και της Κατοχής. Τα αεροπλάνα και τα μηχανήματα διαλύθηκαν ή μεταφέρθηκαν στις χώρες του Άξονα. Το 1945 η Πολιτική Αεροπορία ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ!

Και επειδή η καταστροφή των συγκοινωνιακών δικτύων φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή για τους Ναζί, γι’ αυτό αποφάσισαν να συνεχίσουν το έργο τους και στις τηλεπικοινωνίες. Έτσι, κατέστρεψαν όλες τις υπεραστικές γραμμές, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των μηχανημάτων και των εγκαταστάσεων το άρπαξαν για την πατρίδα τους.

Όλα αυτά αποτελούν μερικά μόνον από τα στοιχεία των καταστροφών, που υπέστη η πατρίδα μας.

Περιπτώσεις θηριωδιών και ωμοτήτων,που διέπραξαν στην Ελλάδα τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα Κατοχής
Στην συνέχεια θα αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις από το σύνολο των ωμοτήτων και θηριωδιών, που διέπραξαν οι κατακτητές μας κατά την διάρκεια της Κατοχής, όπως αναφέρονται στην σχετική έκθεση:
  • Δήμος Αγίου Δημητρίου, Νομού Ιωαννίνων, χωριό Μουσιωτίτσα: 25 Ιουλίου 1943, 153 νεκροί (άντρες και γυναικόπαιδα, με ανείπωτα βασανιστήρια).
  • Δήμος Αγριάς, Νομού Μαγνησίας, χωριό Δράκεια: 18 Δεκεμβρίου 1943, 118 νεκροί ( όλοι οι άντρες του χωριού, εκτελεσμένοι με πυροβολισμό εξ επαφής πίσω στο κεφάλι).
  • Δήμος Νέας Αγχιάλου, Νομού Μαγνησίας: Τον Απρίλιο του 1943, οι Ιταλοί, με διαταγή του στρατιωτικού διοικητή Βόλου, πυρπολούν ολοσχερώς το χωριό, καταστρέφοντας ακόμη και το εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο, που ήταν δωρεά του Συγγρού από το 1910. Από τα 700 σπίτια του χωριού, τα 650 έγιναν στάχτη.
  • Δήμος Αετού, Νομού Μεσσηνίας: Στις 11 Σεπτεμβρίου 1943, δυο γερμανικές διμοιρίες πυρπολούν τον Αετό και εκτελούν 700 άοπλους αγρότες.
  • Δήμος Αιγίου, Νομού Αχαΐας, χωριό Φτέρη: Τον Δεκέμβριο του 1943, οι Γερμανοί καίνε ολοσχερώς το χωριό, και εξοντώνουν τον ανδρικό πληθυσμό.
  • Δήμος Αμφίπολης, Νομού Σερρών, χωριό Νέα Κερδύλλια: Στις 17 Οκτωβρίου 1941 οι Γερμανοί επιλέγουν δυο τόπους θυσίας, και εκτελούν 250 άντρες και κάπως μεγαλύτερα παιδιά. Στην συνέχεια, αφήνουν τους γέρους να θάψουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
  • Δήμος Άμφισσας, Νομού Φωκίδας, χωριά Προσήλιο και Αγία Ευθυμία: Στις 26 Οκτωβρίου 1942, το χωριό Προσήλιο (Σεγδίτσα) υφίσταται ξεριζωμό και ολοκαύτωμα. Το χωριό Αγία Ευθυμία πυρπολείται την Μεγάλη Παρασκευή του 1943, με τα θύματα κατά την διάρκεια της Κατοχής να φθάνουν συνολικά τα 120.
  • Δήμος Ανατολικού Σελίνου, Νομού Χανίων, χωριά Σούγια. Μονή, Λιβαδάς και Κουστογέρακο: Και τρία χωριά, που βρίσκονται στην κακοτράχαλη πλαγιά της Μαδάρας, καταστρέφονται ολοκληρωτικά με πυρπολισμό, λόγω της σκληρής αντίστασης που προβάλλουν, ενώ σφαγιάζονται όλοι σχεδόν οι κάτοικοί τους.
  • Δήμος Ανωγείων, Νομού Ρεθύμνου, χωριό Ανώγεια: Επί 24 ημέρες, από τις 13 Αυγούστου μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 1944, οι Γερμανοί λεηλατούσαν, έσφαζαν και έκαιγαν, καταστρέφοντας το χωριό. Σημειωτέον ότι τα Ανώγεια υπέστησαν δυο ολοκαυτώματα και από τους Τούρκους, το 1822 και το 1867.
  • Δήμος Βερμίου, Νομού Κοζάνης, χωριά Μεσόβουνο και Πύργοι: Στις 27 Απριλίου 1944, γερμανικές μονάδες των Ες-Ες, υποστηριζόμενες από Ιταλούς και επίορκους Έλληνες δωσίλογους, εισβάλλουν στο Μεσόβουνο (στο οποίο είχαν εισβάλλει ξανά στις 23 Οκτωβρίου 1943, εκτελώντας 157 άντρες) και προβαίνουν σε ωμότητες, βιάζοντας, σφάζοντας, και καίγοντας τους κατοίκους και τις περιουσίες τους. Τα θύματα ανέρχονται σε 520, ενώ οι βασανιστές και εκτελεστές τους απαγόρευσαν ακόμη και την ταφή των πτωμάτων.
  • Δήμος Βιάννου, Νομού Ηρακλείου, χωριά Άγιος Βασίλειος, Αμιρά, Άνω Βιάννος, Βάχος, Έμπαρος, Καλάμι, Κάτω Βιάννος,Κάτω Σύμη, Κεφαλοβρύσι, Πεύκος, Συκολόγος, Χονδρός: Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 οι Γερμανοί λεηλατούν όλα αυτά τα χωριά και εκτελούν 461 Έλληνες πατριώτες. Σημειώνονται ασύλληπτες θηριωδίες, όπως ξεκοιλιασμοί εγκύων γυναικών και βρεφών.
  • Δήμος Βουκολίων, Νομού Χανίων, χωριό Κακόπετρος: Οι Γερμανοί πολλές φορές κατά την διάρκεια της Κατοχής και με αποκορύφωμα τις 28 Αυγούστου 1944, βασανίζουν και δολοφονούν κατοίκους του και καταστρέφουν περιουσίες.
  • Δήμος Γαλαξειδίου, Νομού Φωκίδας, χωριό Βουνιχώρα: Στις 10 Απριλίου 1943, το χωριό υφίσταται γενικό ολοκαύτωμα, με μαρτύρια και εκτέλεση πολλών κατοίκων του.
  • Δήμος Γραβιάς, Νομού Φωκίδος, χωριό Καλοσκοπή: Το Πάσχα και τον Αύγουστο του 1944, το χωριό υφίσταται ολοκαύτωμα με εκτελέσεις πολλών κατοίκων του.
  • Δήμος Διστόμου, Νομού Βοιωτίας, χωριό Δίστομο: Στις 10 Ιουνίου 1944 πρωί-πρωί, οι Γερμανοί μεταμφιεσμένοι σε μαυραγορίτες, εισβάλλουν στο χωριό, πυροβολώντας αδιάκριτα ζώα, παιδιά και ενήλικες. Συλλαμβάνουν 12 παλικάρια, που θερίζανε τα χωράφια τους. Ερώτησαν τον παπά του χωριού και τον πρόεδρο, αν υπάρχουν αντάρτες κρυμμένοι στο χωριό, και παίρνουν αρνητική απάντηση. Ζητούν τρόφιμα και οι Διστομίτες τους φέρνουν ό,τι καλύτερο έχουν, με ελπίδα να απελευθερωθούν τα παλικάρια. Σε λίγο οι Γερμανοί ξεκινούν για το Στείρι. Πέφτουν σε ενέδρα, που είχαν στήσει οι αντάρτες, γίνεται μάχη, και σκοτώνονται αρκετοί Γερμανοί. Επιστρέφουν στο Δίστομο, όπου ξεκινούν μια άνευ προηγουμένου σφαγή. Εξαφανίζουν κάθε ίχνος ζωής, αφού αποκεφαλίσουν τον παπά, λογχίσουν μωρά στις κούνιες τους, βιάσουν γυναίκες και κόψουν τους μαστούς τους. Σε 218 ανέρχονται οι άμαχοι νεκροί μέσα σε δύο ώρες.
  • Δήμος Δοξάτου, Νομού Δράμας, κωμόπολη Δοξάτο: Το χωριό Δοξάτο, που υπέστη καθολική σφαγή από τους Βούλγαρους στις 30 Ιουνίου 1913, υφίσταται και πάλι ολοκαύτωμα από τα βουλγαρικά στρατεύματα Κατοχής, μαζί με το χωριό Χωριστή (πρώην Τσατάλτζα) τον Σεπτέμβριο του 1941. Επίσης η πόλη της Δράμας στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 υφίσταται μαζική σφαγή των κατοίκων της από τους Βουλγάρους όπως και άλλα χωριά της περιοχής.
  • Δήμος Ελείου Προνών, Νομού Κεφαλληνίας, χωριό Αγρίνια: Στις 10 Ιουνίου 1944 οι Γερμανοί εκτελούν πολλούς κατοίκους και κατακαίουν τις περιουσίες τους.
  • Δήμος Ζαρού, Νομού Ηρακλείου, χωριό Βορίζια: Τον Αύγουστο του 1943 οι Γερμανοί προβαίνουν σε μαζικό ολοκαύτωμα και ισοπέδωση του χωριού.
  • Δήμος Θεραπνών, Νομού Λακωνίας, χωριά Άγιοι Ανάργυροι, και Ζούπαινα: Στις 5 Ιουνίου 1044 οι Γερμανοί προβαίνουν σε σφαγή των κατοίκων και ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Ιεράπετρας, Νομού Λασιθίου, χωριά Ρίζα, Γδόχια, Μουρνιές, Μύθοι, Μύρτος: Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, οι Γερμανοί κηρύσσουν όλη την περιοχή «νεκρή ζώνη» με γενικό αφανισμό. Αναφέρονται και εκεί θηριωδίες, με ξεκοίλιασμα εγκύων γυναικών.
  • Δήμος Καλαβρύτων, Νομού Αχαΐας, χωριά Καλάβρυτα, Ρογοί, Κερπινή, Άνω και κάτω Ζαχλωρού, Σκεπαστό, Πριόλιθος, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας, Ι. Μ. Μεγάλου Σπηλαίου: Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, οι Γερμανοί προβαίνουν σε μνημειώδεις θηριωδίες, με γενική σφαγή πολλών κατοίκων και ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Καντάνου, Νομού Χανίων, χωριά Κάντανος, Φλώρια: Στις 3 Ιουνίου 1941 η Κάντανος ισοπεδώνεται από τους Γερμανούς «για να μην οικοδομηθεί ξανά ποτέ»!
  • Δήμος Κάρλας, Νομού Μαγνησίας, χωριά Ριζόμυλος, Κερασιά: Στρατεύματα Κατοχής καταστρέφουν τα χωριά με βολές πυροβολικού και σκοτώνουν πολλούς κατοίκους τους.
  • Δήμος Κεντρικού Ζαγορίου, Νομού Ιωαννίνων, χωριά Ασπράγγελοι, Ελάτη, Μανασής, Καλουτάς, Μεσοβούνι: Τα χωριά καταστρέφονται ολοσχερώς με ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Κλεισούρας, Νομού Καστοριάς: Στις 5 Απριλίου 1944 οι δυνάμεις Κατοχής προβαίνουν στην Κλεισούρα σε ανθρωποσφαγή 280 μαρτύρων και πυρπόληση.
  • Κοινότητα Κομμένου, Νομού Άρτας: Στις 16 Αυγούστου 1943, πραγματοποιείται από τους Γερμανούς στο Κομμένο γενική σφαγή πληθυσμού με βασανισμούς και ολοκαύτωμα. Οι νεκροί ανέρχονται σε 317, μεταξύ των οποίων γέροι, νέοι και βρέφη, ενώ ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένειες.
  • Δήμος Κουρητών, Νομού Ρεθύμνου, χωριό Λοχριά: Από τον δεκαπενταύγουστο του 1943 αρχίζουν οι Γερμανοί σφαγές στο χωριό, με αποτέλεσμα την βιβλική καταστροφή του.
  • Δήμος Κρουσώνα, Νομού Ηρακλείου, χωριό Σάρχος: Οι Γερμανοί αφανίζουν ολόκληρο το χωριό.
  • Δήμος Λάμπης, Νομού Ρεθύμνου, χωριά Σακτούρια και Κρύα Βρύση: Οι Γερμανοί αφανίζουν τα χωριά.
  • Δήμος Λεβιδίου, Νομού Αρκαδίας, χωριό Βλαχέρνα: Στις 19 Ιουλίου 1944 καταστρέφεται το χωριό με ολοκαύτωμα από τους Γερμανούς.
  • Κοινότητα Λεχόβου, Νομού Φλώρινας, χωριο Λέχοβο: Το χωριό λεηλατείται και πυρπολείται ολοσχερώς από τα στρατεύματα Κατοχής.
  • Δήμος Λιδωρικίου, Νομού Φωκίδας, χωριό Λιδωρίκι: Στις 29 Αυγούστου 1944 καταστρέφεται το χωριό με ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Μουσούρων, Νομού Χανίων, χωριό Σκινές: Το καλοκαίρι του 1941 το χωριό πυρπολείται και καταστρέφεται με πολλά θύματα από τους κατοίκους του.
  • Δήμος Μηθύμνης, Νομού Χανίων, χωριό Μαλάθυρος: Στις 28 Αυγούστου 1944, οι Γερμανοί προβαίνουν στην μαζική εκτέλεση 60 κατοίκων του.
  • Δήμος Νίκαιας, νομού Αττικής: Στις 17 Αυγούστου 1944 γίνεται στην Νίκαια το περιβόητο «Μπλόκο της Κοκκινιάς!, όπου οι Γερμανοί με Έλληνες δωσίλογους «γερμανοτσολιάδες» κάνουν βασανισμούς και μαζικές εκτελέσεις.
  • Δήμος Παραμυθιάς, Νομού Θεσπρωτίας: Στις 27 Σεπτεμβρίου 1943 οι Γερμανοί, με την βοήθεια των Αλβανών Τσάμηδων, εκτελούν 49 Έλληνες προκρίτους.
  • Δήμος Παρνασσού, Νομού Φωκίδας, χωριά Επτάλοφος (ή Πάνω Αγόριανη), και Λιλαία: Στις 8 Οκτωβρίου 1943οι Γερμανοί προβαίνουν σε ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Περάματος, Νομού Ιωαννίνων, χωριό Λιγκιάδες: Στις 3 Οκτωβρίου 1943, οι Γερμανοί προβαίνουν σε ανελέητη εξόντωση όλου του πληθυσμού.
  • Δήμος Περάσματος, Νομού Φλώρινας, Δροσοπηγή (πρώην Μπελκαμένη): Στις 4 Απριλίου 1944 οι δυνάμεις Κατοχής καταστρέφουν το χωριό με ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Ποταμιάς, Νομού Λάρισας, χωριό Δομένικο: Στις 16 Φεβρουαρίου 1943, οι Ιταλοί, προσπαθώντας να εκδικηθούν την ήττα τους από τον ελληνικό στρατό στα βουνά της Αλβανίας, εκτελούν μαζικά αόπλους και προβαίνουν σε ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Σερβίων, Νομού Κοζάνης, κωμόπολη Σέρβια: Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί προβαίνουν σε ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Συβρίτου, Νομού Ρεθύμνου, χωριά Άνω Μέρος, Γερακάρι, Βρύσες Αμαρίου και χωριά του Κέντρους, Βρύσες, Καρδάκι, Σμιλές, Γουργούθι: Στις 22 Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί προβαίνουν σε ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Τριταίας, Νομού Αχαΐας, χωριό Ερυμάνθεια: Στις 27 Ιουλίου 1943, το χωριό καταστρέφεται από στρατεύματα Κατοχής με γενικό ολοκαύτωμα.
  • Κοινότητα Τσαριτσάνης, Νομού Λάρισας: Στις 20 Αυγούστου 1944 το χωριό καταστρέφεται με γενικό ολοκαύτωμα.
  • Δήμος Τυλίσου, Νομού Ηρακλείου, χωριό Δαμάστα: Στις 21 Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί προβαίνουν σε μαζική εκτέλεση 30 επίλεκτων νέων.
  • Δήμος Τυμπακίου, Νομού Ηρακλείου, χωριά Τυμπάκι, Καμάρες, Μαγαρικάρι: Τα χωριά υφίστανται ολοσχερή καταστροφή από τους Γερμανούς κατά την περίοδο 1941-1944.
  • Κοινότητα Τυμφρηστού, Νομού Φθιώτιδας: Στις 30 Οκτωβρίου με 11 Νοεμβρίου 1943, τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής εξαπολύουν εκκαθαριστική επιχείρηση στην περιοχή, με οικτρούς βασανισμούς και εκτελέσεις κατοίκων και πυρπόληση των περιουσιών τους.
  • Δήμος Υπάτης, Νομού Φθιώτιδας: Στις 17 Ιουνίου 1944, οι Γερμανοί μετατρέπουν με πυρπολισμό την όμορφη Υπάτη σε ερείπια, αφού πρώτα εκτελέσουν αλύπητα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της.
  • Δήμος Χορτιάτη, Νομού Θεσσαλονίκης: Στις 2 Σεπτεμβρίου 1044, Γερμανοί και δωσίλογοι ταγματασφαλίτες εισβάλλουν στον μαρτυρικό Χορτιάτη και βιάζουν, βασανίζουν, δολοφονούν 149 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και αβάπτιστα βρέφη. Στη συνέχεια βάζουν φωτιά και καταστρέφουν μεγάλο μέρος του χωριού.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους αναρίθμητους μάρτυρες, έχουμε χρέος ιερό την διατήρηση της μνήμης

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki