«Ένα φράγκο η Βιολέτα»

Όλοι θυμόμαστε με νοσταλγία τα παιδικά μας χρόνια, τότε που τρέχαμε ανέμελα, κυνηγώντας το τόπι.

Μαζευόμασταν τα παιδιά της γειτονιάς και παίζαμε μηλάκια, ψείρες, ποδόσφαιρο, σχοινάκι. Πέφταμε κάτω, γδέρναμε και σκίζαμε τα γόνατα και τους αγκώνες μας. Τα αίματα έτρεχαν ρυάκι καθώς επιστρέφαμε σπίτι για το βραδινό, σκυθρωποί γιατί η βραδιά έφτασε στο τέλος της. Και καθώς η μαμά περιποιούνταν τα τραύματα μας με βαμβάκι και ιώδιο, μας ξεφώνιζε γιατί τρύπησε το καινούργιο παντελόνι.

Ελπίζω η επίκληση στο συναίσθημα, να ανέσυρε από τα βάθη της καρδιάς σας τις πιο γλυκές αναμνήσεις, γιατί θέλω να θέσω το ερώτημα: ″Άραγε γιατί έχουν αλλάξει έτσι οι καιροί; Γιατί δεν ακούμε πλέον το αγνό γέλιο των παιδιών να αντηχεί στις γειτονιές και στις παιδικές χαρές;″  Το διαδίκτυο εισβάλλει όλο και νωρίτερα στη ζωή των παιδιών και αρχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους. Όποιος δεν είναι ικανός να ανταποκριθεί στις τεχνολογικές απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, ″σφραγίζεται″ ως τεχνολογικά αναλφάβητος. Και το ερώτημα που αναδύεται στο σημείο αυτό είναι, τι παραπάνω μπορεί να χαρίσει ένα tablet ή ένα κινητό από την απλή παιδική συντροφιά;

Ίσως προβλήματα όρασης, περιστατικά κυβερνοεκφοβισμού και συμπλέγματα κατωτερότητας.  Αλλά και το περιβάλλον στο οποίο ζει και μεγαλώνει ένα παιδί έχει αλλάξει και η αναφορά δεν γίνεται μόνο για τα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και για τις επαρχιακές πόλεις και τα χωριά.  Στις μεγάλες πόλεις, στις θεόρατες αυτές πολυκατοικίες από ατσάλι και μπετόν αρμέ, οι ένοικοι είναι απρόσωπες οντότητες, που υπενθυμίζουν την ύπαρξη τους από το κλείσιμο της εξώπορτας τους (εξαίρεση αποτελεί ο αγαπητός μου γείτονας από πάνω, που φροντίζει να με ″ψυχαγωγεί″ με την ηλεκτρονική μουσική του).  Τα παιδάκια πια δεν βγαίνουν να παίξουν έξω στις πιλοτές ή στο δρόμο ( τι άγρια νιάτα ήμασταν εμείς;).

Το παιχνίδι είναι επιτρεπτό σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, τουτέστιν σε εξωσχολικές δραστηριότητες και αυτό όπως ακριβώς καθορίζει το πρόγραμμα.  Και στην τιμημένη ελληνική ύπαιθρο, τα πράγματα αρχίζουν και διαφοροποιούνται.  Τα χωριά ερημώνουν, τα παιδιά λιγοστεύουν, τα σχολεία κλείνουν.  Οι παιδικές χαρές θάβονται κάτω από τόνους σκουπιδιών, ακαθαρσίες ζώων και αγριόχορτα και κρίνονται ανάξιες και ακατάλληλες να φιλοξενήσουν τις πιο αγνές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας.  Κάντε ένα pause, βγείτε από το πλαίσιο και παρατηρείστε προσεκτικά.

Το ομαδικό παιχνίδι, εκείνο που θεωρούσαμε ως ένα αναφαίρετο δικαίωμα μας, τείνει να αφανιστεί. Ο κλοιός αρχίζει και σφίγγει και όλοι οδηγούμαστε στην εσωτερίκευση και τη μελαγχολία, τα δηλητήρια της ψυχής.  Τα παιδιά παύουν να είναι παιδιά και μετατρέπονται σε «θηρία», που κλείνονται πίσω από τις οθόνες των κινητών. Χάνουν απότομα την αθωότητα, που κάποτε μας γοήτευε και μαθαίνουν όσα περισσότερα γίνεται για το σεξ, τα ναρκωτικά, τη βία, τη σκληρότητα.  Πού οδηγούμαστε άραγε; Μήπως στο βαθύ έρεβος μίας αβύσσου;

Κατερίνα Στεφάνου | 09/04/20
tomorrownews.gr

Τσόμσκι: «Είναι πολύ προφανές τι συνέβη με τον κορωνοϊό»/Chomsky: “It is very obvious what happened to the joker.”

«Χείμαρρος» ο Νόαμ Τσόμσκι.

Στα 91 του, ο μεγαλύτερος εν ζωή διανοητής έδωσε άλλη μία συνέντευξη για τον κορονοϊό -θυμίζουμε και την εξαιρετική στις αρχές Απριλίου, κάνοντας λόγο για την «τελευταία μεγαλειώδη αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού», ενώ αναφέρεται και πάλι σε «κοινωνιοπαθητικούς παλιάτσους που διοικούν την κυβέρνηση» στην Ουάσιγκτον, εννοώντας, φυσικά, τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο, άλλωστε, χαρακτηρίζει ως «τον μεγαλύτερο απατεώνα που υπήρξε ποτέ»!

Chomsky: “It is very obvious what happened to the joker.” 

Ο κορυφαίος Αμερικανός γλωσσολόγος και πολιτικός αναλυτής, λοιπόν, λέει στο Euractiv για την πανδημία, τονίζοντας πως είναι πολύ προφανές τι συνέβη…
«Είναι άλλη μια κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού. Μαζική αποτυχία. Εάν δεν μάθουμε αυτό το μάθημα, θα επαναληφθεί χειρότερα την επόμενη φορά.
Είναι πολύ προφανές τι συνέβη. Μετά την επιδημία SARS το 2003, οι επιστήμονες γνώριζαν πολύ καλά ότι υπήρχαν και άλλες πανδημίες που θα προέρχονταν, πιθανώς, από την οικογένεια των κορονοϊών. Θα μπορούσαμε να έχουμε προετοιμαστεί τότε.
Και υπήρχαν δύο τρόποι, προκειμένου να γίνει αυτό. 

Εταιρείες φαρμάκων: Έχουν τους πόρους, είναι εξαιρετικά πλούσιες λόγω των δώρων που τους προσφέρουμε. Δεν θα το κάνουν. Παρατηρούν τα σήματα της αγοράς. Τα σήματα της αγοράς λένε ότι »δεν υπάρχει κέρδος», για να προετοιμαστείτε για την καταστροφή που έρχεται παρακάτω.
Και έπειτα έρχεται το νεοφιλελεύθερο σφυρί: Ότι οι κυβερνήσεις δεν επιτρέπεται να κάνουν τίποτα, ότι οι κυβερνήσεις είναι το πρόβλημα και όχι η λύση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια απόλυτη καταστροφή λόγω της συμμορίας που διαχειρίζεται την Ουάσιγκτον. Ξέρουν μόνο να κατηγορούν όλους στον κόσμο εκτός από τον εαυτό τους, και είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή. Οι ΗΠΑ είναι τώρα το επίκεντρο της κρίσης. Είναι η μόνη χώρα που είναι τόσο δυσλειτουργική, που δεν μπορεί καν να παρέχει δεδομένα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για θανάτους και λοιμώξεις.
Έτσι, τον Φεβρουάριο, η πανδημία μαίνεται ήδη. Όλοι το γνωρίζουν έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακριβώς στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Τραμπ βγαίνει με τον νέο του προϋπολογισμό για τον επόμενο χρόνο. Αξίζει να τον κοιτάξετε προσεκτικά. Περαιτέρω περικοπές για το Κέντρο Ελέγχου Νόσων και άλλα τμήματα της κυβέρνησης που σχετίζονται με την υγεία, για να τα μειώσουν περαιτέρω εν μέσω μιας πανδημίας. Αύξηση της χρηματοδότησης για τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, περαιτέρω επιδοτήσεις για την καταστροφή της οργανωμένης ανθρώπινης ζωής στο άμεσο μέλλον. Και φυσικά, περαιτέρω χρηματοδότηση για τον στρατό, που είναι ξεχειλωμένος και εκτός ελέγχου, και περαιτέρω χρηματοδότηση για το διάσημο τείχος του.

Αυτό σου λέει κάτι για τη φύση των κοινωνιοπαθητικών παλιάτσων που διοικούν την κυβέρνηση και τη χώρα που υποφέρει από αυτήν.

Τώρα αναζητούν απεγνωσμένα να κατηγορήσουν κάποιον άλλο, να κατηγορήσουν την Κίνα, να κατηγορήσουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Και αυτό που κάνουν είναι πραγματικά εγκληματικό. Αχρηστεύουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας -τι σημαίνει αυτό; 

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δρα σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε φτωχότερες χώρες, για την υγεία των μητέρων, τους θανάτους από διάρροια και ούτω καθεξής. 

Λοιπόν, αυτό που λέτε είναι «εντάξει, ας σκοτώσουμε πολλούς ανθρώπους στον Νότο, γιατί ίσως αυτό θα βελτιώσει τις προοπτικές εκλογής μου.»
Ο Τραμπ, αφού προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει την απειλή του κορονοϊού, πήρε στη συνέχεια τον ρόλο του διαχειριστή κρίσεων, ωστόσο χωρίς να αναγνωρίσει ότι είχε κάνει λάθος στην αρχική του απόκριση
Πρέπει να δώσουμε εύσημα στον Τραμπ. Είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος απατεώνας που υπήρξε ποτέ. Κάνει τον PT Barnum να μοιάζει με ερασιτέχνη. 

Και είναι σε θέση να κρατά ψηλά στο ένα χέρι ένα πανό που λέει «Σ’ αγαπώ, είμαι ο σωτήρας σου, εμπιστεύσου με, δουλεύω για σένα μέρα και νύχτα» και με το άλλο χέρι σε μαχαιρώνει στην πλάτη. 

Έτσι αντιμετωπίζει την εκλογική του περιφέρεια, που τον λατρεύει, είναι μανιακοί, δεν έχει σημασία τι κάνει. Και βοήθησε σε αυτό ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο των μέσων ενημέρωσης, δηλαδή το Fox News, ο Rush Limbaugh, το τμήμα τύπου Breitbart των μέσων ενημέρωσης, το οποίο είναι το μόνο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης που παρακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι.

Παπαγαλίζουν ό,τι λέει, οπότε αν λέει σήμερα «είναι απλώς γρίπη, ξεχάστε το», θα πουν «ναι, είναι γρίπη, ξεχάστε το». 

Την επόμενη μέρα λέει «είναι μια φοβερή πανδημία και εγώ ήμουν ο πρώτος που το παρατήρησα», όλοι φωνάζουν από κοινού «είναι ο μεγαλύτερος άνθρωπος στην ιστορία και η ανακάλυψή του είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έγινε ποτέ».
Και αυτό ισχύει διαρκώς και εν τω μεταξύ, ο ίδιος βλέπει το Fox News το πρωί και αποφασίζει τι πρέπει να πει σήμερα. Είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο: Οι Rupert Murdoch, Rush Limbaugh και ο κοινωνιοπαθητικός στον Λευκό Οίκο οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή.

Σοκαριστική η έλλειψη αλληλεγγύης στην Ε.Ε.
Ο Τσόμσκι επανέλαβε, εξάλλου, πως υπάρχει «έλλειψη αλληλεγγύης» στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
«Αυτό που συμβαίνει διεθνώς είναι πραγματικά πολύ σοκαριστικό όταν το κοιτάς.
Η Γερμανία τα πάει πολύ καλά στην αντιμετώπιση της κρίσης. 

Είχε πολύ σημαντικές νοσοκομειακές δυνατότητες, περίσσεια διαγνωστικής ικανότητας παρόλο που με κάτι τέτοιο δεν τηρούν αυστηρά τους νεοφιλελεύθερους κανόνες.
Η Ιταλία έχει μια αρκετά σοβαρή επιδημία. 

Λαμβάνουν βοήθεια από τη Γερμανία; 

Λοιπόν, παίρνουν βοήθεια, ευτυχώς, από την "υπερδύναμη" πέρα από τον Ατλαντικό: Την Kούβα. 

Η Κούβα στέλνει γιατρούς, υλικά στέλνει η Κίνα, οπότε τουλάχιστον λαμβάνουν βοήθεια. Όχι από τις πλούσιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να σκεφτείς περισσότερο.

Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δείχνει πραγματικό διεθνισμό -και αυτό δεν είναι για πρώτη φορά- είναι η Κούβα. Αυτό πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε. 

Η Κούβα δέχεται επίθεση από τις ΗΠΑ εδώ και 60 χρόνια, οικονομικός στραγγαλισμός, μεγάλης κλίμακας τρομοκρατία, και από κάποιο θαύμα, επέζησαν και συνέχισαν να δείχνουν στον κόσμο τι είναι ο διεθνισμός.

Αλλά δεν μπορείτε να μιλήσετε για αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κατηγορήσετε την Κούβα επειδή έχει παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, πράγμα που κάνει, στην πραγματικότητα, η Αμερική. Έχει τις χειρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο ημισφαίριο. Αυτές οι παραβάσεις λαμβάνουν χώρα στη νοτιοανατολική Κούβα σε ένα μέρος που ονομάζεται Γκουαντάναμο, το οποίο έχουν οι ΗΠΑ, το πήραν από την Κούβα με την απειλή όπλων και αρνούνται να το γυρίσουν πίσω, αλλά αυτό δεν πρέπει το λέμε.
Ένα ευγενικό, υπάκουο άτομο υποτίθεται ότι πρέπει να λέει κάτι διαφορετικό. Υποτίθεται ότι πρέπει να κατηγορεί την Κίνα, να επικαλείται την "κίτρινη απειλή". Πηγαίνει πολύ βαθιά στην αμερικανική ιστορία, οι Κινέζοι έρχονται να μας καταστρέψουν, χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, μπορείτε να ξυπνήσετε αυτή την απειλή ανά πάσα στιγμή».

Πηγή
ideopigi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Ο,τι σπείρεις, θα θερίσεις»

Ένα υπέροχο παραμύθι για μικρούς αλλά και για.. μεγάλους...

Ένας αυτοκράτορας, στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι είχε φτάσει η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του.
Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή ένα από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό.

Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. «Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας».
Οι νέοι ξαφνιάστηκαν!

Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. «Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξανάρθετε εδώ μετά από ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ’ αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε, κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!»

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν κι αυτός εκεί εκείνη τη μέρα και, όπως όλοι οι άλλοι, πήρε ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. 

Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα, κι αυτός φύτεψε το σπόρο του και τον πότισε προσεχτικά. Και κάθε μέρα του άρεσε να τον ποτίζει και να παρακολουθεί αν είχε φυτρώσει.

Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και τα φυτά τους, που είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ παρακολουθούσε το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωνε. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε βδομάδες, κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν μ’ ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν είχε φυτρώσει τίποτα στη γλάστρα του. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αλλά αυτός τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.
Τελικά ο χρόνος πέρασε και ήρθε η μέρα που όλοι οι νέοι του βασιλείου θα πήγαιναν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση.

Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν ήθελε να πάει με μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Ο Λίνγκ αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, αλλά επειδή ήταν έντιμος, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο κι έφυγε για το παλάτι με την άδεια γλάστρα του. Όταν έφτασε εκεί, έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που είχαν καλλιεργήσει οι άλλοι νέοι.

Ήταν όμορφα φυτά σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα. Πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν: «Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο».

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας.

«Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε!», είπε ο αυτοκράτορας. «Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί ο επόμενος αυτοκράτορας!»

Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια γλάστρα του, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αμέσως διέταξε τους φρουρούς να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ κατατρόμαξε. «Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος», σκέφτηκε. «Ίσως με σκοτώσει».

Ήλθε όμως μπροστά στον αυτοκράτορα, κι αυτός τον ρώτησε πώς λέγεται. «Λέγομαι Λίνγκ» απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν.
Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι.

Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανήγγειλε στο πλήθος:«Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ!»

Ο Λίνγκ δεν μπορούσε να το πιστέψει! Δεν είχε καταφέρει ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε: «Πριν από ένα χρόνο, σαν και σήμερα, έδωσα στον καθένα σας από ένα σπόρο. Σας είπα να τον πάρετε, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου φέρατε δέντρα, φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ’ έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο.

Γι’ αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρεση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τόσο τη δική σου όσο και αυτών που θα έλθουν μετά.
Να είσαι βέβαιος ότι κάποια μέρα θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητάς σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα.

από την αγαπημένη μας ideopigi

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι