Monday 20 July 2020

Έφηβες σε ραντεβού με αγνώστους / 30% of teen girls admit real-life meeting with online "stranger"

Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο γνωστό περιοδικό Pediatrics φάνηκε ότι το ένα τρίτο των εφήβων κοριτσιών ρισκάρει να γνωρίσει πρόσωπο με πρόσωπο ένα άγνωστο που «συνάντησε» στο διαδίκτυο.

Στη μελέτη συμμετείχαν 251 κορίτσια ηλικίας 12 μέχρι 17 χρονών. Από αυτά τα κορίτσια το 30% δήλωσε ότι συναντήθηκε τουλάχιστον με ένα άγνωστο άτομο, το οποίο «γνώρισε» στο διαδίκτυο και δεν ήξερε κανένα απολύτως στοιχείο για τον ίδιο!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες τους αρέσει να λένε ψέματα όταν βρίσκονται σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης καταλαβαίνετε πόσο επικίνδυνο εγχείρημα είναι αυτό που γίνεται από ένα σημαντικό ποσοστό των εφήβων κοριτσιών.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι τα κακοποιημένα ή παραμελημένα κορίτσια είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να συμπεριφέρονται με τρόπο προκλητικό σεξουαλικά στο διαδίκτυο από ότι οι άλλες έφηβες.
Από την άλλη, αν ένας άντρας ψάχνει ένα κορίτσι για να ξεκινήσει διάλογο με σεξουαλικά υπονοούμενα είναι λογικό να προτιμήσει ένα κορίτσι που παρουσιάζεται στο διαδίκτυο με προκλητικό τρόπο. 
Άρα τα κορίτσια που είναι παραμελημένα ή ήταν θύματα κακοποίησης βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Επιπλέον η μελέτη έδειξε ότι δεν υπήρχε διαφορά στο συσχετισμό της κακοποίησης και της συμπεριφοράς υψηλού κινδύνου στο διαδίκτυο ακόμα και όταν οι γονείς είχαν εγκατεστημένο λογισμικό φιλτραρίσματος διαδικτύου (Που δεν αφήνει το χρήστη να επισκέπτεται συγκεκριμένες ιστοσελίδες).

Οι συμπεριφορά υψηλού κινδύνου περιλάμβανε τα ακόλουθα:• Προκλητική αυτοπαρουσίαση  σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης
• Σκόπιμη αναζήτηση περιεχομένου για ενήλικες

Το σημαντικό όμως εύρημα της μελέτης είναι το εξής:
Οι επικίνδυνες συμπεριφορές από μέρους των κοριτσιών μειώνονται όταν οι γονείς παρακολουθούν διακριτικά τις δραστηριότητες του παιδιού στο διαδίκτυο και όταν οι γονείς περνούν χρόνο μαζί με τα παιδιά τους αναζητώντας υλικό στο διαδίκτυο.
Αυτό επισφραγίζει το γεγονός ότι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά από τους γονείς είναι να τους αφιερώνουμε χρόνο, να μοιραζόμαστε πράγματα μαζί τους και όχι να αγοράζουμε υλικά αγαθά στη προσπάθεια μας να αναπληρώσουμε το χρόνο που δεν αφιερώσαμε για τα παιδιά.
Επιπλέον κανένα λογισμικό δεν είναι ικανό να προστατέψει το παιδί παρά μόνο η γονική παρουσία και διακριτική επίβλεψη. Μόνο όταν οι γονείς μεγαλώσουν τα παιδιά τους σωστά μπορούν να αισθάνονται σχετικά ήσυχα ότι θα συμπεριφέρονται σωστά ακόμα και όταν οι ίδιοι οι γονείς απουσιάζουν.

paidiatros
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γονεϊκό πρότυπο: Αξία ανεκτίμητη

Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: 
Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας, το “αποτύπωμα” από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας καθορίζει το μέλλον μας. 
Στο πείραμα συμβαίνει το εξής: 
Τα νεογέννητα παπάκια βρέθηκαν αμέσως μετά τη γέννηση τους μπροστά στον επιστήμονα κι όχι στο φυσικό τους γονέα. 
Απουσία του δευτέρου άρχισαν να ακολουθούν το πρώτο καθώς αυτό άρχισε να κινείται!

Δυνητικά ήταν σε θέση να τον ακολουθούν μία ζωή!
Η αίσθηση του ανήκειν και η ανάγκη για προστασία

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τις υιοθεσίες: Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους θετούς τους γονείς τους αποδέχονται στον ρόλο του φυσικού, τους ακολουθούν και μεγαλώνουν μαζί τους για μια ζωή. 
Γιατί; Γιατί έχουμε ενστικτωδώς την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, να ακολουθήσουμε ένα πρότυπο, να συνταχθούμε με κάποιον που έχει δύναμη και ισχύ.

Το ένστικτο της επιβίωσης μας οδηγεί στο κατόπι εκείνον που θα σταθεί δίπλα μας, γίνεται σημαντικός, τον αντιγράφουμε και μέσα από αυτόν μαθαίνουμε την ζωή. 
Μέσα από τη διαδικασία της μάθησης, αποκτούμε τις δεξιότητες για να επιβιώσουμε και να ενταχθούμε στην κοινωνία. Και οι δάσκαλοι μας σ' αυτή τη διαδικασία είναι πάνω από όλους οι γονείς!
Γονέας: o σημαντικότερος ρόλος ίσως στην παράσταση της διαβίωσης, στο έργο της διανόησης, ο πρώτος αγωνιστής που θα αναδείξει τους νέους πρωταγωνιστές.
Τα παιδιά μαθαίνουν από τη συμπεριφορά των γονιών
Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους, μαθαίνουν ότι βιώνουν, μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους και ακούνε με τα αυτιά τους, όχι με θεωρίες , ούτε με λόγια αλλά με πράξεις, με έργα. 
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν συνείδηση της αξίας και της σημασίας του ρόλου τους. 
Να μην ξεχνάμε τον αντίκτυπο των πράξεων μας, των λόγων μας, της παραμικρής μας κίνησης. 
Λέμε συχνά “τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, ρουφούν το κάθε τι που αντιλαμβάνονται”
Πόσο αλήθεια είναι! Πόσο μεγάλη ευθύνη προσδίδει στο ρόλο του γονέα, αλλά και πόση ευχαρίστηση να είναι κάποιος ευλογημένος με ένα τέτοιο χάρισμα! 
Τι καμάρι που νοιώθουμε όταν τα καταφέρνουμε, όταν ακούσουμε μία καλή κουβέντα για τα παιδιά μας και τι πίκρα αν συμβεί έστω και σε μικρή κλίμακα το αντίθετο.

Η αξία του να είσαι γονιός είναι ανεκτίμητη, μία μοναδική εμπειρία που μας ωριμάζει και δύναται να μας κάνει πολύ, πολύ, πολύ καλύτερους ανθρώπους.

Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος

paidiatros
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki