Haley Curfman: Η Δασκάλα με το πιο Όμορφο Φόρεμα!! - The Art of Kindness

    Στην Οκλαχόμα πρέπει να ταξιδέψεις αν θέλεις να συναντήσεις μία από τις πιο φοβερές και δημιουργικές δασκάλες του κόσμου. 

Μια δασκάλα που όταν έμαθε πως στο σχολείο δε θα υπάρχουν μαθήματα τέχνης, αποφάσισε να βρει άλλους τρόπους για να ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα των παιδιών και την έκφραση της.

The Art of Kindness

    Η Haley Curfman διδάσκει στη Β’ τάξη Δημοτικού κι έχει γίνει γνωστή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μία φωτογραφία που ανέβασε με αφορμή μια έκθεση του σχολείου πέρυσι, όπου κέρδισε εκείνη κι οι μαθητές της το πρώτο βραβείο.

    Η γλυκιά δασκάλα αγόρασε ένα λευκό φόρεμα, το πήρε μαζί της στην τάξη και ζήτησε από τους μαθητές της να το ζωγραφίσουν γνωρίζοντας πως δε θα σβηστεί κανένα από τα σχέδια τους, σε περίπτωση που το ζητούσαν.

    Το αποτέλεσμα ήταν τόσο όμορφο που η Haley ήθελε να το μοιραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους κι έτσι σκέφτηκε να το ανεβάσει στα social media. Από εκείνη τη μέρα, το φόρεμά της, εκείνη, αλλά κι η ιστοσελίδα της «thewearyteacher.com» βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση και τα χαμόγελα στο Μπλάκγουελ της Οκλαχόμα έγιναν πλατιά.
    Πολλοί εκπαιδευτικοί εμπνεύστηκαν από τη δημιουργική της ιδέα κι ακολούθησαν το παράδειγμά της. Η Haley για δεύτερη χρονιά φέτος επανέλαβε την όμορφη αυτή διαδικασία κι ένα δεύτερο λευκό φόρεμα, βρέθηκε στην τάξη πανέτοιμο να γεμίσει από παιδικές ζωγραφιές, με θέμα τους την «καλοσύνη».

    Και τα δύο φορέματα η όμορφη δασκάλα τα τίμησε φορώντας τα σε πάρτι του σχολείου και δε θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, αφού από μόνα τους αποτελούν όμορφα έργα τέχνης και τα μηνύματα αγάπης προς εκείνη που είναι ζωγραφισμένα πάνω τους τα κάνει ακόμη πιο πολύτιμα.
    Αν νομίζετε πως αυτή η όμορφη πρωτοβουλία είναι η μοναδική της Haley κάνετε λάθος αφού η ίδια δηλώνει πως «τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα προσπαθώ πάντα να κάνω κάτι στην τάξη μου, που ν’ αφήνει τα δημιουργικά μυαλά των μαθητών να εκφράζονται ελεύθερα».

    Όπως θα διαπιστώσετε και στις φωτογραφίες, γίνεται αρκετά δημιουργική με τις διακοπές και τις γιορτές και δε χάνει ευκαιρία για να δείξει σε μαθητές, επισκέπτες της ιστοσελίδας της αλλά και των προσωπικών της λογαριασμών στα social πως η ζωή θέλει χιούμορ, τρέλα, δημιουργικότητα και καλοσύνη…

Με τέτοιους δασκάλους, κανένα παιδί δε θα θεωρούσε αγγαρεία το σχολείο ε;

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Fast fashion - Social Media - Online Shopping: Τα "ματωμένα ρούχα"

Ρούχα. Αναγκαίο αγαθό, τρόπος έκφρασης, έκφανση του πολιτισμού και της εκάστοτε κοινωνίας. Τα ρούχα μας προστατεύουν, μας στολίζουν, μας εξυπηρετούν και μιλάνε για μας. 

Στη σύγχρονη εποχή, όμως, το τι ρούχα θα επιλέξουμε και από πού είναι ζήτημα πολιτικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό και, τελικά, βαθιά ηθικό. 

    Ο όρος fast fashion ακούγεται την τελευταία πενταετία όλο και περισσότερο, επιφορτισμένος με τις έννοιες ντροπή, εκμετάλλευση μαζική παραγωγή, υπερκαταναλωτισμός, παγκοσμιοποίηση κ.λπ. 

What Is Fast Fashion and Why Is It So Bad?

Τι είναι ακριβώς, όμως, το fast fashion και γιατί πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στις επιλογές μας;

    Μέχρι τον 19ο αιώνα, οι άνθρωποι φρόντιζαν μόνοι τους για τα ρούχα τους, μεριμνώντας να βρουν πρώτες ύλες και να τις επεξεργαστούν, δημιουργώντας την ένδυσή τους. Προσπαθούσαν να φυλάξουν και να προστατεύσουν τα ρούχα τους όσο περισσότερο καιρό ήταν εφικτό, καθώς η διαδικασία απόκτησής τους, όπως καθίσταται έκδηλο, ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, χρονοβόρα και «κοστοβόρα» λόγω των πρώτων υλών που δεν υπήρχαν σε πλεόνασμα. 

    Με τη Βιομηχανική επανάσταση, ωστόσο, το τοπίο αλλάζει δραματικά. Ο τομέας της ένδυσης και της μόδας δεν άργησε να επηρεαστεί, καθώς προέκυψαν νέες τεχνικές, υλικά, μέθοδοι, μηχανές και βιοτεχνίες. Ο χρόνος παραγωγής των ρούχων μειώνεται καταλυτικά και ο όγκος αυξάνεται. Η μεσαία και ανώτερη τάξη είχε στα χέρια της κάτι καινούριο να διαχειριστεί: τη μαζική παραγωγή ρούχων.

    Ήδη από τη δεκαετία του 1970, το φαινόμενο fast fashion είχε αρχίσει να εμφανίζεται. Οι μεγάλες μονάδες παραγωγής ρούχων στράφηκαν σε Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, θέτοντας τα θεμέλια της βάσης τους εκεί, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες της νεολαίας για φθηνότερα και περισσότερα ρούχα. 

Για να επιτευχθεί, βέβαια, αυτό, το τίμημα ήταν για τους εργαζομένους εξαντλητική και καθόλου ή ανεπαρκής αμοιβή. 

    Τα δεδομένα στον χάρτη της βιομηχανίας ένδυσης συνέχισαν να εξελίσσονται κάπως έτσι μέχρι τη δεκαετία του 1990, οπότε και δημιουργούνται πασίγνωστες αλυσίδες ρούχων σε όλο τον κόσμο με φθηνά, προσιτά και ελκυστικά ρούχα, απευθυνόμενες σε ολοένα και διευρυνόμενο πληθυσμό. Αυτό, ωστόσο, σήμαινε την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των ανθρώπων που δούλευαν για τη σκληρή αυτή βιομηχανία.

Ας γυρίσουμε, όμως, στο σήμερα, μετά από αυτή την ιστορική ανασκόπηση και στην προσπάθεια να κατανοηθεί καλύτερα το φαινόμενο αυτό. Σήμερα, λοιπόν, παράγονται μαζικά ρούχα σε χώρες με πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό, με πολύ κακής ποιότητας υλικά και ανανεώνεται ανά δύο εβδομάδες περίπου η παραγωγή, λανσάροντας συχνά νέα προϊόντα και δελεάζοντας τους καταναλωτές διαρκώς σε νέες αγορές. Μάλιστα, τα social media και το online shopping οξύνουν το φαινόμενο αυτό.

    Το πρώτο από τα ηθικά ζητήματα που προκύπτει αφορά τους ανθρώπους πίσω από τη «βιτρίνα». 

    Οι συνθήκες εργασίας στη βιομηχανία της ένδυσης είναι άθλιες, με τους εργαζομένους να βρίσκονται εκτεθειμένοι σε επικίνδυνες καταστάσεις, με ελάχιστες ή και καθόλου αμοιβές και ασφάλιση, ενώ τρομακτικά συχνό είναι το φαινόμενο της παιδικής εργασίας στον βωμό του. 

Το δεύτερο ηθικό ζήτημα ζωτικής σημασίας αφορά το περιβάλλον. 

    Η βιομηχανία της μόδας παίρνει τη δεύτερη θέση στη ρύπανση του περιβάλλοντος, μετά τη ρύπανση που προκαλείται από τη βιομηχανία πετρελαίου. Έρευνες της WWF αποκαλύπτουν πως χρειάζονται περίπου 2,700 λίτρα νερού για να φτιαχτεί ένα t-shirt, ενώ οι συνθετικές ίνες με βάση το πετρέλαιο που χρησιμοποιούνται, απαιτούν δεκαετίες για να αποσυντεθούν. Μέχρι τότε, παραμένουν κυρίως σε χωματερές, απελευθερώνοντας επιβλαβείς ουσίες στην ατμόσφαιρα. 

Το τρίτο ζήτημα σχετίζεται και πάλι με τα ανθυγιεινά, μη βιώσιμα υλικά των ρούχων, αλλά εστιάζοντας στην υγεία των καταναλωτών. 

    Σύμφωνα με το Κέντρο Περιβαλλοντολογικής Υγείας της Καλιφόρνια, γνωστές αλυσίδες ένδυσης πωλούν διάφορα είδη με περιεκτικότητα σε μόλυβδο, που υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια της νομοθεσίας.

    Η γρήγορη μόδα επηρεάζει την υγεία των καταναλωτών και των εργαζόμενων στον χώρο της ένδυσης. Η υγεία τους πλήττεται αναμφίβολα, εφόσον επιβλαβείς χημικές ουσίες, όπως η βενζοθειαζόλη, η οποία έχει συνδεθεί με τύπους καρκίνου και αναπνευστικών παθήσεων, έχουν βρεθεί σε είδη ένδυσης. Έρευνες από διάφορα Ινστιτούτα (κυρίως αμερικάνικα) αποδεικνύουν ότι εφόσον το δέρμα μας είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος κι έρχεται διαρκώς σε άμεση επαφή με αυτά τα είδη ρουχισμού, οι κίνδυνοι για την υγεία αυξάνονται ραγδαία. 

Τέλος, το ζήτημα της αισθητικής, αν και δευτερευούσης σημασίας συγκριτικά με τα προαναφερθέντα, απασχολεί όλο και περισσότερο. 

    Μπροστά στη μαζική παραγωγή τόσο πανομοιότυπων ρούχων, χάνεται το προσωπικό στυλ, η προσωπική αισθητική του καθενός και η ταυτότητά του. Δημιουργείται μια μάζα χωρίς στοιχεία αισθητικής να διαφοροποιεί την κάθε αυτόνομη ύπαρξη.

    Συμπερασματικά, είναι κατανοητό ότι η γρήγορη μόδα είναι εθιστική και προσιτή σε όλους μας. Στρεφόμαστε όλοι στην εύκολη λύση και γιατί έχουμε δεχτεί αναντίρρητα ισχυρή πλύση εγκεφάλου, αλλά και ίσως γιατί τα High luxury brands (Επωνυμίες υψηλής πολυτέλειας) δεν είναι προσβάσιμα για τους περισσότερους από εμάς. 

    Ωστόσο, από τη στιγμή που στον βωμό της σκληρής αυτής βιομηχανίας ματώνουν ανθρώπινα χέρια και αιμορραγεί το περιβάλλον, έχουμε ευθύνη να θέσουμε σε προτεραιότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την υγεία μας, αλλά και την προστασία του πλανήτη. 

    Η λύση βρίσκεται στη στροφή μας σε πιο sustainable (βιώσιμες) λύσεις, όπως τα second hand μαγαζιά ρουχισμού, τα συνοικιακά μαγαζιά ένδυσης και, γενικότερα, μειώνοντας τον όγκο πραγμάτων που τείνουμε να υπερκαταναλώνουμε!

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένα ταξίδι γεμάτο αγάπη, προκλήσεις και… αρνητικά σχόλια

Της Μαρίας Μπότη

Μητέρα. Μία λέξη που κρύβει μέσα της αστείρευτη αγάπη, απεριόριστη φροντίδα και έντονα συναισθήματα. Μία λέξη που «ξεχειλίζει» τρυφερότητα και «μοιράζει» χαμόγελα.
    Είναι εκείνο το καθοριστικό στάδιο στη ζωή μιας γυναίκας που αποκτά –είτε βιολογικά είτε όχι– ένα παιδί και αυτομάτως κατακτά ίσως και τον πιο όμορφο τίτλο της ζωής της: «Μητέρα».

Πώς συμβαδίζει, όμως, ο ρόλος της γυναίκας με τον ρόλο της μητέρας;
    Η μητρότητα είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία με έντονες συναισθηματικά στιγμές, όμορφες και άσχημες, εύκολες και δύσκολες. Πέρα όμως από την ευτυχία και την συγκίνηση, υπάρχει και η κούραση, η εξάντληση και τα προβλήματα. Κανείς δεν λέει ότι η μητρότητα είναι εύκολη, κρύβει προκλήσεις, συγκινήσεις, δυσκολίες. Υπάρχουν στιγμές που η γυναίκα εξωτερικεύει πτυχές του εαυτού της που «γεννήθηκαν» μαζί με το παιδί. Ανακαλύπτει κρυφά στοιχεία του χαρακτήρα της που δεν γνώριζε, αλλάζουν οι προτεραιότητές της και ανατρέπεται η φιλοσοφία σκέψης της.
    Αποτελεί ένα καθοριστικό στάδιο στη ζωή κάθε γυναίκας, καθώς βρίσκεται απέναντι στο πιο όμορφο θαύμα της φύσης, τις πιο αγνές ψυχές˙ τα παιδιά. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην παλιά και τη νέα ζωή και να απολαύσει στο έπακρο αυτή την εμπειρία.

Ωστόσο, «γκρίζα σύννεφα» εμφανίζονται όταν η ίδια αποφασίζει να επιστρέψει στην καθημερινότητά της –φυσικά με αρκετές αλλαγές– αντιμετωπίζοντας τις «φωνές της κοινωνίας» που σιγοψιθυρίζουν, σχολιάζοντας την απόφασή της και καταλογίζοντάς της πολλές φορές αδιαφορία προς το παιδί.

    Πολλές γυναίκες βυθίζονται σε μία «θάλασσα» ενοχών όταν επιλέγουν ή αναγκάζονται να αποχωριστούν για κάποιο διάστημα – μικρό ή μεγάλο – το μωρό τους, πιστεύοντας ότι δεν είναι «καλές μητέρες». Δεν απολαμβάνουν την υπόλοιπη ζωή τους και ξεχνούν τις προσωπικές τους ασχολίες και ενδιαφέροντα. Ακόμα και εάν αποφασίσουν να απολαύσουν λίγο προσωπικό χρόνο χωρίς το παιδί, βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα «κύμα» αντιδράσεων άμεσων και έμμεσων, ιδιαίτερα εάν η στιγμή αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
    Καθώς, το διαδίκτυο και τα social media αποτελούν πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων, τα σχόλια και οι επικρίσεις πολλαπλασιάζονται κάτω από τέτοιου είδους αναρτήσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή μιας γυναίκας στους διαδικτυακούς φίλους της (influencer), τόσο περισσότερο προετοιμασμένη πρέπει να είναι – δυστυχώς – να υποστεί την αρνητική κριτική όταν κοινοποιήσει φωτογραφίες μακριά από την οικογένειά της. Μία ανέμελη στιγμή που βρίσκεται αναρτημένη στο feed της, πολλές φορές γίνεται η αφορμή για να παγιδευτεί σε ένα «βουνό» αρνητικών σχολίων. 

Ποιο είναι στην πραγματικότητα το πρόβλημα;
    Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι ότι οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης έχουν δώσει στους χρήστες τη δυνατότητα να εκφράζουν οποιαδήποτε άποψη ή γνώμη, έχοντας ως επιλογή να παραμείνει ανώνυμη. Εύκολα μπορεί να σχολιάσει καθένας μία ανέμελη φωτογραφία, ωστόσο χωρίς να ξέρει το background. Το πρόβλημα έγκειται, επίσης, στις αναχρονιστικές αντιλήψεις της κοινωνίας για τους φυλετικούς ρόλους.

 Πολλές γυναίκες φοβούνται να ξεφύγουν από την άποψη ότι «ο ρόλος τους είναι να μεγαλώνουν παιδιά» και εγκλωβίζονται. Συχνά αποκόβονται από φίλους και γνωστούς, σταματούν τη δουλειά, τις βόλτες και δεν απολαμβάνουν προσωπικό χρόνο. Βλέπουν την μητρότητα σαν ένα εμπόδιο να συνεχίσουν τις προηγούμενες ασχολίες τους και φυσικά η κριτική που λαμβάνουν τις αποθαρρύνει.

Αυτό όμως δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό για έναν πατέρα, ο οποίος λίγες φορές θα κατηγορηθεί ότι «άφησε» τα παιδιά και ότι δεν ενδιαφέρεται για εκείνα. Ωστόσο, εν έτη 2022 γίνεται λόγος για ισότητα φύλων και ατομική ελευθερία την στιγμή που μία μητέρα που βρίσκεται μακριά από το παιδί της «επιβιώνει» μέσα στην αρνητική κριτική, ενώ ο πατέρας «ανέγγιχτος» μπορεί να απολαύσει τη στιγμή. Είναι λες και η «καταλληλόλητα» της μητέρας σταματάει όταν απομακρυνθεί από το σπίτι, παύει η ανησυχία της για το παιδί και αδιαφορεί για εκείνο.

...........

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι