Ευτυχώς, στην Αίγυπτο δεν υπήρχε φράχτης...

Ο μικρός Χριστός έζησε ως πρόσφυγας...

(Αφιερωμένο σε όσους, ενώ δηλώνουν, και καλά, "Χριστιανοί-Ορθόδοξοι", απεχθάνονται τον Συνάνθρωπο...)

Πρόσφυγες
Ο μικρός Χριστός εξαναγκάζεται να φύγει, για να γλιτώσει από την απειλή του θανάτου. Καταδιωγμένος, κουρασμένος, πεινασμένος, τρομαγμένος, πρόσφυγας. 

Πρόσφυγες είναι και σήμερα χιλιάδες παιδιά και μεγάλοι, που υποχρεώνονται ν’ αλλάξουν τόπο διαμονής, γιατί στην πατρίδα τους κινδυνεύουν.

Πρόσφυγες.... 

Μάτια τρομαγμένα, ανήσυχα. ψυχές κουρασμένες και φοβισμένες. Ζητούν ένα στοργικό βλέμμα, ένα φιλικό χέρι, λίγο ζεστό φαγητό, έναν καλό λόγο. 

Κάποιοι μιλούν σκληρά ή κοροϊδευτικά γι’ αυτούς. 

Ο λόγος του Χριστού όμως είναι ξεκάθαρος: 

«Ξένος ήμουν και με φροντίσατε… Αν κάνατε κάποιο καλό σ’ έναν από τους ταπεινούς αδελφούς μου, είναι σαν να το κάνατε σ’ εμένα…».

 

περισσότερα εδώ: hamomilaki

“Ντρέπομαι που είμαι ψάρι”

Στο σκίτσο του Γιώργου Γαλίτη, ένα ψάρι, που περιπλανιέται μόνο του στον βυθό της θάλασσας, φαίνεται να λέει με απορημένη (και θλιμμένη) έκφραση «Σ’ αυτή τη θάλασσα… Ντρέπομαι που είμαι ψάρι».

    Πρόκειται για τη θάλασσα, ανοιχτά της Πύλου, στην οποία έχουν «χαθεί» επιβεβαιωμένα 78 άνθρωποι, ενώ αγνοούνται – σύμφωνα με εκτιμήσεις – 568 άτομα.

😢
Μεσόγειος, ώρα μηδέν.
Ένα παιδί αρχίζει να κλαίει, “κρυώνω μαμά”, “πεινάω μαμά”, διψάω μαμά”, “πονάω μαμά”, “θέλω την μαμά μου”, λίγο αργότερα το κλάμα του παιδιού σίγησε για πάντα.

«Έγκλημα διαρκείας, χιλιάδες οι νεκροί. Απάνθρωπο το σύστημα που δολοφονεί»

😢
    Το σκίτσο δείχνει την ωμή πραγματικότητα. Μακάρι όλα να αλλάξουν.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων...

Μην ανησυχείτε, δεν θα έρθουν.
Πνίγηκαν όλοι.
Κολυμπήστε άφοβα πάνω από τους τάφους τους...

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι