.
Η ώρα του καβγά!
Tα παιδιά συνήθως καβγαδίζουν με τα αδέλφια και τους φίλους τους, για να προσδιορίσουν τις σχέσεις τους, όπως το ποιος θα είναι αρχηγός της ομάδας, ποιος θα είναι το μυαλό της παρέας, ποιος θα έχει προτεραιότητα κ.ο.κ. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν να διεκδικούν, να ελίσσονται, να διαπραγματεύονται και να λύνουν τις διαφορές τους, κάτι που θα κληθούν να κάνουν και στην ενήλικη ζωή τους. Όταν τα ακούσετε, λοιπόν, να καβγαδίζουν, μην τρέξετε αμέσως να τα χωρίσετε! Παρατηρήστε τα από μακριά και αν δεν συντρέχει λόγος τραυματισμού, αφήστε τα να λύσουν τις διαφορές τους όπως μόνο εκείνα ξέρουν. Αν αναλωθείτε στο να κάνετε συνέχεια το διαιτητή, τα παιδιά θα μάθουν να εξαρτώνται από την παρουσία και τη βοήθεια ενός μεγάλου. Το χειρότερο όλων είναι να πάρετε το μέρος της μίας πλευράς. Αν αυτή είναι του παιδιού σας, θα το απομακρύνετε από τους φίλους του. Αν πάλι πάρετε το μέρος των φίλων του, θα το απομακρύνετε από σας.
Tι να κάνω όταν το παιδί μου τσακώνεται;
- Kατ’ αρχάς παίξτε το… «Eλβετία»! Τηρήστε στάση ουδετερότητας, με άλλα λόγια και εξηγήστε στα παιδιά ότι πρέπει να μάθουν να βρίσκουν χρυσές τομές στα προβλήματά τους χωρίς την παρέμβασή σας.
- Διδάξτε τα την αξία της ευγένειας, της καλοσύνης και του διαλόγου. Αν και εσείς συμπεριφέρεστε χωρίς φωνές, χρησιμοποιείτε πειθώ –και όχι ξύλο– το παιδί σας θα έχει ένα σωστό πρότυπο. Aντί, για παράδειγμα, να αρχίσετε να ουρλιάζετε «σταματήστε να μαλώνετε!», κάντε τους μια φιλική προειδοποίηση ότι ο καβγάς δεν οδηγεί πουθενά και προτιμήστε να τους εξηγήσετε ότι αυτό για το οποίο μαλώνουν δεν έχει και τόση αξία.