Friday 5 March 2010

Ήταν μια φορά ένα κοριτσάκι...

Κάποτε ήταν ένα παιδάκι 10 χρονών. Πανέμορφο κοριτσάκι και οι γονείς του καμάρωναν για τον καρπό τους. 
Καμάρωναν όμως πολύ, πάρα πολύ και άρχισαν να επαίρονται και μετά την έπαρση άρχισε η επίδειξη. Άρχισαν να επιδεικνύουν το κοριτσάκι, αριστερά και δεξιά. 
Μετά σκέφτηκαν ότι μπορούσαν να βγάλουν λεφτά από αυτό το δώρο που τους χαρίστηκε. 
Σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν το δώρο και άρχισαν να πουλάνε την επίδειξη. Έτρεχαν και έσερναν το κοριτσάκι από show σε show. Και βγάζανε λεφτά αλλά το αίσθημα της έπαρσης ήταν ακόρεστο.

Το κοριτσάκι, μεγάλωσε, έγινε όμορφη κοπέλα, αλλά δεν είχε αγάπη, δεν ένιωθε αγάπη, επειδή ποτέ δεν είχε πάρει αγάπη. Ένας ψυχρός άνθρωπος ήταν, τώρα βίωνε την μοναξιά ακόμα περισσότερο.
Ήταν η σειρά της Show-biz. 
Την θέση των γονιών της, την πήρε η Show-biz. Υιοθέτησε την κοπελίτσα, την κράτησε ένα διάστημα εσωτερική, όσο χρειαζόταν για να την στρώσει. Να την ετοιμάσει. Την εκμεταλλεύτηκε, την απομύζησε, αλλά της έμαθε καλά, ότι δεν χρειάζεται να έχει συναισθήματα, δεν χρειάζεται να αγαπάει. Της έμαθε ότι μόνο τα χρήματα έχουν αξία. Της έμαθε, ότι η δημοσιότητα είναι τρόπος να βγάλεις χρήματα. Και έτοιμη πλέον την παρέδωσε στην κοινωνία, εφοδιασμένη πλήρως με όλα τα απαραίτητα.

Η κοπελίτσα έγινε γυναίκα πια. Μόνη της, όπως ήταν πάντα άλλωστε, ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά. Αφού ντύθηκε με ό,τι ρούχο υπήρχε, άρχισε να ξεντύνεται. Μετά, άρχισε να "τραγουδάει", πήγαιναν να την δουν, αλλά κουράστηκαν να την ακούν και, επειδή τα μάτια εύκολα χορταίνουν, την άφησαν πάλι στην μοναξιά της.

Όλον αυτό τον καιρό, η τηλεόραση, τα ανθρωποφάγα media, καιροφυλακτούσαν. Της έδειχναν τα δώρα τους, της έταζαν μια άλλη ακόμη καλύτερη ζωή. Περισσότερη δημοσιότητα. Αυτά τα μέσα, που "έφαγαν" μια άλλη Τζούλια και μια άλλη Έφη και τόσα άλλα κορίτσια και τόσα άλλα αγόρια, καραδοκούσαν.
Η τηλεόραση, η show-biz άρχισαν να γυρίζουν την πλάτη στο κορίτσι. Και το κορίτσι, επηρμένο από τότε που ήταν παιδάκι, είπε: "τώρα θα σας δείξω εγώ".

Και μας έδειξε, και είδαμε και εμείς και "ευτυχήσαμε"  μ' αυτά που είδαμε και το κορίτσι της ιστορίας μας έβγαλε πολλά λεφτά και ένιωσε περήφανη που τα κατάφερε.

Αλλά μετά, έσβησαν τα φώτα και έμεινε μόνη της στο μεγάλο, αλλά άδειο σπίτι της.
Ήταν μια φορά ένα κοριτσάκι...

4 comments:

  1. Καλή η ιστορία αλλά το κοριτσάκι είναι ενήλικο, ψηφίζει, η ψήφος του έχει την ίδια αξία με την δική μας και είναι υπεύθυνη για τις πράξεις της η ίδια (η ίδια άλλωστε θα αξιοποιήσει κατά την κρίση της το ποσό που είσπραξε).

    Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έκανε κακό σε κανένα με την ταινία της αλλά επίσης δεν αξίζει και την λύπηση μας με κανένα τρόπο. ¨οσο για τους γονείς της και τυχόν παιδικά τραύματα υπάρχουν και οι ψυχολόγοι (εκδίδουν και αποδείξεις που είναι χρήσιμες την σήμερον εποχή)

    ReplyDelete
  2. Η ιστορία είναι γελειωδώς μελό και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί. Ο χώρος της πορνοβιομηχανίας χρόνια είναι ένα κομμάτι της show biz που ο καθένας είναι επιλογή του αν θα δουλεψει σε αυτόν ή όχι. Δεν σημαίνει ότι είναι δυστυχισμένος ή περισσότερο ανήθικος απο εμάς του υπόλοιπους .

    ReplyDelete
  3. Η ιστορία είναι γελειωδώς μελό και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί. Ο χώρος της πορνοβιομηχανίας χρόνια είναι ένα κομμάτι της show biz που ο καθένας είναι επιλογή του αν θα δουλεψει σε αυτόν ή όχι. Δεν σημαίνει ότι είναι δυστυχισμένος ή περισσότερο ανήθικος απο εμάς του υπόλοιπους .

    ReplyDelete
  4. Όποιος έχει δει το βίντεο και δεν έχει αντιληφθεί από τις ενδείξεις ότι κάποιον λάκκο έχει η φάβα, θα πρέπει να προβληματιστεί με την κριτική ικανότητά του.

    Ρωτάω δημόσιος, τους «ειδικούς επαγγελματίες» των ΜΜΕ που κανιβάλισαν βιαστικά το «προϊόν» τους, αποκομίζοντας τ’ ανάλογα κέρδη από τα κομμάτια της σαρκός της «πρωταγωνίστριας».

    α) Αρκεί μια επαγγελματική κάμερα για να χαρακτηριστεί ως επαγγελματική μια δουλειά;

    β) Τον επαγγελματικό φωτισμό που τον είδατε κύριε «δημοσιογράφε», στη σκιά του οπερατέρ που αποτυπώνεται (κάθε λίγο και λιγάκι) πάνω στα αντικείμενα και στα κορμιά των «προταγωνιστών»

    γ) Η λήψη; Κι αυτή είναι επαγγελματική; Από πού διαπιστώνεται αυτό; Από τα συνεχή κουνήματα της κάμερας; Από τα απότομα zoom in και zoom out; Από την αδυναμία, σε πολλές περιπτώσεις, εστίασης στο «θέμα»;

    δ) Στο 2:59 – 3:00 αναφέρεται ένα όνομα από την «πρωταγωνίστρια» που καλύπτεται από συνεχόμενο ηχητικό τόνο (μπιπ). Γιατί; Μήπως είναι το πραγματικό όνομα κάποιου «συμπρωταγωνιστή»; Γιατί σε μια ταινία η πρωταγωνίστρια αναφέρεται στο πραγματικό όνομα κάποιου;

    ε) Γιατί σε μια πορνο-ταινία δεν εμφανίζονται τα πρόσωπα των αρσενικών παρτενέρ; Λέτε να ντρέπονται; Λέτε να μη θέλουν για κάποιο λόγο να εντοπιστούν από τα πρόσωπά τους;

    στ) Η «πρωταγωνίστρια» βρίσκεται σε νηφάλια κατάσταση;

    ζ) Ο τίτλος του DVD, έπρεπε να είναι «Το Απαγορευμένο» ή η «Εκδίκηση»;

    η) Φαντάζεστε «κυρίες» και «κυρίες» των ΜΜΕ να εκθέσατε («κατά λάθος») ένα πρόσωπο σε διαπόμπευση, επειδή αποδεχτήκατε ελαφρά τη καρδία το νόμιμο μιας διαδικασίας, που πιθανόν να μην ήταν τόσο νόμιμη; Ρωτήστε τους ακριβοπληρωμένους νομικούς συμβούλους σας, πόσο μπορεί να σας στοιχήσει αυτό το «σφάλμα»;

    Κι ένα σχόλιο για το αδηφάγο και φιλοθεάμον κοινό (που ακολουθεί πειθήνια τον «άδολο» εκπαιδευτή της TV). Ευτυχώς που η μοιχαλίδα, στα χρόνια του Ιησού, δεν είχε απέναντί της την νεοελληνική κοινωνία. Διότι στη γνωστή προτροπή του Ιησού «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω», δεν θα της έμενε κόκκαλο από τον λιθοβολισμό των «αναμάρτητων»…

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki