"Στο Διεθνές το Μαγαζί" - Κώστας Χατζής

Επίκαιρο όσο ποτέ...

Στο Διεθνές το Μαγαζί πήγαν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους

Τα καφενεία του Παύλου Σάμιου

Στο Διεθνές το Μαγαζί μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι

Στο Διεθνές το Μαγαζί μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι' αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις, αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία

Στο Διεθνές το Μαγαζί αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Μη Τόποι: Εκεί όπου ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος / Marc Augé: “Non-Places” - The Theory of Supermodernity

Διεθνή Αεροδρόμια, Εμπορικά Κέντρα, Super-Market,
Πολυκαταστήματα, Εύπορα Προάστια, Τουριστικοί Παράδεισοι,
Μέγα-χώροι της Οργανωμένης Διασκέδασης.

Sarah Peters Photography
    Όλα, μη τόποι· προκατασκευασμένες ατμόσφαιρες όπου οι συναντήσεις έχουν τεθεί υπό έλεγχον, οι σκέψεις είναι καθ’ υπαγόρευσιν, τα συναισθήματα υποβάλλονται, οι συμπεριφορές είναι προκαθορισμένες.
    Μη τόποι, όπου η ζωή και οι αλήθειες της δεν τίθενται και αν, κατά παράβασιν, κάτι τέτοιο συμβεί αποτελεί μια ανωμαλία και σκάνδαλο που πρέπει ευθύς να διορθωθεί. Τόποι όπου ο άνθρωπος είναι απών έχοντας υπαχθεί σε ένα μηχανικό σχέδιο.
Θα μπορούσα να ακριβολογήσω ακόμα περισσότερο, αν έλεγα ότι εκεί ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος.
    Αν οι παραπάνω τόποι είναι κραυγαλέα παραδείγματα ενός φαινομένου που συνεχώς εξαπλούται, ένα στριπτηζάδικο είναι επίσης ένας μη τόπος, όπως και ένα living room, όταν μια τηλεόραση είναι ανοικτή, αποκτά κάποια χαρακτηριστικά του.

https://www.youtube.com/watch?v=D1rivX0hi2w

    Μέσα σ’ ένα οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μέρη μια συζήτηση για το Μέλλον του Κόσμου ή για τα μυστήρια της ζωής θα έμοιαζε παράταιρη.
    Μεγάλο εμπορικό κέντρο βόρεια του κέντρου της Αθήνας, μιας πόλης που βρίσκεται υπό μετάλλαξιν. Ολόγυρα, νοσοκομειακές «μονάδες» ξενοδοχειακού τύπου, κατάφωτα πάρκινγκ μες στην ψιλή βροχή και πέρα, τα τόξα που στεφανώνουν το μνήμα της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής Ιδέας.
    Παιδιά καθαρά, καλά θρεμμένα, πάνε κι έρχονται «ξοδεύοντας» χρόνο και χαρτζιλίκι· προστατευμένα από τους παιδόφιλους, τους εμπόρους ναρκωτικών, τη σκληρότητα των συνομηλίκων τους, την αποπλάνηση από ιδέες που γοητεύουν και το κακό συναπάντημα.
    Μαμάδες, διακριτικά, αλλά επιμελώς μακιγιαρισμένες μπαινοβγαίνουν σε καταστήματα, διαβαίνοντας φωτοκύτταρα, ενώ ηλεκτρονικά καμπανάκια ηχούν και ξοδεύουν μισθούς και μηνιαίες αποδοχές.
    Πατεράδες βηματίζουν αργά με τα χέρια απιθωμένα στη λαβή του καροτσιού. Αφήνουν το βλέμμα να πλανηθεί πάνω σε μια θάλασσα από βιτρίνες, φώτα και κυλιόμενες σκάλες.
    Φτωχοδιάβολοι μάταια προσπαθούν να ξοδέψουν χρόνο, χρόνο που κουράζει, χρόνο βασανιστικό, χρόνο ανεξάντλητο - αδύνατον να ξοδευτεί. Παντού το πλήθος στροβιλίζεται. Μέσα σε φώτα χιλιάδων βατ και μια μουσική που σκοπό έχει όχι να ακούγεται, αλλά να «ενσταλάζει» και να «υποστηρίζει», κινείται μια ζωντάνια σχεδόν πένθιμη. Παντού υπάλληλοι που καλωσορίζουν, που εξυπηρετούν, που ευχαριστούν, που ξεπροβοδίζουν, που αποχαιρετούν, άγρυπνα εποπτευόμενοι από κάμερες και διαρκώς αξιολογούμενοι.
    Με κάθε καλωσόρισμα, με κάθε «παρακαλώ πως μπορώ να εξυπηρετήσω;» με κάθε «ευχαριστώ» και κάθε «να 'στε καλά», με κάθε αναγγελία της τιμής, με κάθε τρόπο, σου λένε πόσο λίγο σε εκτιμούν!
    Συναντήσεις διευθυντών πωλήσεων, υπευθύνων ασφαλείας, διευθυντών προσωπικού, σεκιουριτάδων, δημοσιοσχεσιτών, διαφημιστών, συμβούλων επιχειρήσεων, ειδικών «τεχνικής υποστήριξης», ψυχολόγων, ειδικών της διασκέδασης, ειδικών «επικοινωνίας», όπου κανείς δεν αγγίζει κανέναν, παρά με μια φευγαλέα χειραψία που δεν αφήνει κανένα ψυχικό ίχνος στην παλάμη.
    Συσκέψεις και συναντήσεις κάτω από την αδιάκοπη πίεση ενός τυραννικού χρόνου που όμως συνεχίζονται μέσα από τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και e-mail. Η «επιστήμη» του μάρκετινγκ σε πλήρη εφαρμογή.
    Κλιματιστικά, μοκέτες, γυαλιστερά δάπεδα, ψευδοροφές, καλυμμένα καλώδια, τουαλέτες που καθαρίζονται ανελλιπώς· ένας κόσμος που εξόρισε τη φτώχεια που δεν παύει να γρατζουνάει τα τζάμια.
    Χώροι διαρκώς φυλασσόμενοι, βιντεοσκοπούμενοι και σε συνεχή μετάπλαση. Και υπάλληλοι που τρέχουν, που σκύβουν, που σπρώχνουν, που τραβούν, που ανασύρουν, που χαμογελούν κι ο ιδρώτας τους είναι πάντα κρύος.
    Ένας κόσμος υψηλά στρατιωτικοποιημένος όπου πίσω από την ανεμελιά κρύβεται το κέρδος, ο έλεγχος και η πιο σκληρή δουλειά.
    Η γλώσσα δεν κρύβει το γεγονός: έρευνα αγοράς, διαφυγόντα κέρδη, πλάνο επιχειρήσεων, μονάδες, target group, στόχευση, δείκτης ασφαλείας, στρατηγική, τακτική, πεδίο δραστηριοτήτων κ.ο.κ.
    Όμως όλα κυλούν σε μια ατμόσφαιρα επίπλαστης ευγένειας, η οποία είναι ακριβώς, το «μοντέρνο στυλ», που για να εμπεδωθεί χρειάστηκε μια εκπαίδευση υπαλλήλων η οποία περιελάμβανε «smiling course» - αφού το να λες τα ψέματα με χάρη αποδείχτηκε το πλέον προσοδοφόρο.
    Και πρέπει να είσαι πλήρως ενσωματωμένος και περιχαρακωμένος για να μπορείς να παραβλέπεις όλα αυτά και να καμώνεσαι τον ικανοποιημένο.
    Όντως, αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι, πώς ο άνθρωπος του καιρού μας γίνεται αυτόβουλα επισκέπτης τέτοιων σκηνικών ομαδικής πειθαρχίας και θήραμα τέτοιων πρακτικών και συνεργάζεται στη διατήρηση μιας κάλπικης ευδαιμονίας. Και δεν είναι μόνο ότι η σύγχρονη κολακεία έκανε, με την βοήθεια των ψυχολόγων, αξιόλογα βήματα, αλλά πρέπει να είναι βαθιά η δίψα τού σύγχρονου πληβείου να του φερθούν σαν να ήταν άρχοντας.     Γιατί ο ψυχικός πυρήνας των μη τόπων είναι η επίφαση και η πλαστότητα. Καθόλου παράξενο λοιπόν που κυριαρχεί ένας φόβος λεπτός και αδιόρατος σαν τον Υπερίτη.
    Και παντού, το απλανές βλέμμα και ένα χαμόγελο σχεδόν μορφασμός.
    Κανείς δεν μοιάζει να πηγαίνει πουθενά, όλοι μοιάζουν να φεύγουν. Σαν κάτι να έχει συντελεστεί: η κυριαρχία του νεκρού πάνω στο ζωντανό, το οποίο, κάθε φορά που προσπαθεί να ανασυσταθεί σαν ζωντανό, υπόκειται στη διάλυση. Ένας κόσμος διαίρεσης. Μια σύγχρονη εκδοχή του Άδη.
    Οι μη τόποι είναι τόποι στοιχειωμένοι. Μόνον και μόνον η Ύβρις της σύλληψης και κατασκευής τους γνέφει προς την καταστροφή να πλησιάσει.
    Η τρομοκρατία στοιχειώνει τα αεροδρόμια. Ο μασκοφορεμένος ληστής, ο ξένος, ο εισβολέας και το φάσμα του όχλου στοιχειώνουν τα προάστια και τα «σύγχρονα σπίτια». Η πυρκαγιά και ο παρανοϊκός δολοφόνος – που στη φαντασία του δεν βλέπει και δεν σκοτώνει ανθρώπους, αλλά καταστρέφει ανθρώπινες κούκλες – στοιχειώνουν τους αχανείς χώρους της οργανωμένης διασκέδασης.
    Οι σύγχρονες αγορές, όπως και οι υπόλοιποι μη τόποι, διαρκώς αποκεντρώνονται - για την ακρίβεια εκρήγνυνται προς αέναα διαστελλόμενες περιφέρειες πόλεων - πόλεων που πρέπει διαρκώς να απονεκρώνονται - και συνδέονται μεταξύ τους με νέες αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας. Είναι η δόξα της πολεοδομίας.
    Χώροι τεχνολογικής αυταρέσκειας υποβάλλουν ένα δέος σχεδόν θρησκευτικό και γίνονται ναοί όσο η τεχνολογία και το εμπόρευμα έγιναν θεοί.
    Μια εικόνα καθαρότητας, μια ονειροφαντασία του άσπιλου και του αμόλυντου που ενδόμυχα ποθεί την βεβήλωση.
    Μέσα στις ομοιόμορφες, ευδιάθετες μουσικές και τις υπνωτικές αναγγελίες μεγαφώνων κυοφορείται ο εμπρησμός και η λεηλασία.
    Ένας κόσμος που τρέμει και φοβάται την εξαγγελθείσα και διαρκώς αναβαλλόμενη καταστροφή και ταυτόχρονα ονειρεύεται και εύχεται κρυφά το χαμό και το τέλος του.

Β.Η

metamesonyktiaemerologia
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς επιδρά η τρυφερότητα στην ψυχολογία του παιδιού

Τι πιο ωραίο από το να εκφράζουμε την τρυφερότητα μας με κάθε τρόπο. Με φιλιά και αγκαλιές αλλά και με πράξεις, με λόγια, αλλά ακόμα και με τον τόνο της φωνής μας.

Πώς επιδρά η τρυφερότητα στα παιδιά
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η τρυφερότητα πρέπει να προσφέρεται από τους γονείς στα παιδιά χωρίς μέτρο, καθώς σύμφωνα με έρευνες μπορεί να τα θωρακίσει απέναντι στο στρες που θα βιώσουν αργότερα στη ζωή τους.

Η έρευνα έδειξε ότι 30 χρόνια μετά, τα παιδιά των τρυφερών μητέρων ήταν πιο θωρακισμένα και είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από εκείνα που οι μητέρες τους ήταν ψυχρές.

Άλλες έρευνες έχουν επίσης συσχετίσει την τρυφερότητα που παίρνουν τα παιδιά από τη μητέρα τους με αυξημένες ικανότητες όσον αφορά τη μνήμη και τη μάθησή τους καθώς σε μαγνητικές τομογραφίες στις οποίες υποβλήθηκαν φάνηκε να έχουν μακρύτερο ιππόκαμπο (περιοχή στον εγκέφαλο που σχετίζεται με τη μνήμη και τη μάθηση) σε σύγκριση με άλλα παιδιά που είχαν ψυχρές μητέρες.

Συμπυκνωμένη... τρυφερότητα
Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να βοηθήσετε το παιδί να αισθανθεί καλά με τον εαυτό του, ενθαρρύνοντάς το να σκέφτεται θετικά, είναι να του δηλώνετε καθημερινά πώς αισθάνεστε εσείς για το ίδιο, χρησιμοποιώντας θετικές φράσεις.

Μερικές από αυτές περιλαμβάνουν:

Σε αγαπώ
Είναι μία από τις πιο απλές αλλά και τις πιο σημαντικές φράσεις, που θα πρέπει να λέτε στο παιδί καθημερινά, καθώς συμπυκνώνει όλη σας την στοργή και την φροντίδα. 

Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να του το πείτε, οπότε μπορείτε να του το πείτε κυριολεκτικά όσο συχνά και όσες φορές θέλετε.

Είμαστε υπερήφανοι για εσένα
Λέγοντας συχνά αυτήν την φράση στο παιδί, μπορείτε να το βοηθήσετε να δημιουργήσει μια θετική άποψη για τον εαυτό του. 

Απλά δηλώνοντας ότι νιώθετε υπερήφανοι για όλα αυτά που κάνει και είναι, κάνετε σχεδόν αυτόματα το παιδί να αισθάνεται πλήρες, χαρούμενο και ασφαλές.

Θα τα καταφέρεις
Λέγοντας στο παιδί ότι μπορεί να καταφέρει να επιτύχει σε αυτό που κάνει, μπορείτε να αυξήσετε σημαντικά την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του. 

Είναι σημαντικό να τους το υπενθυμίζετε συχνά κι όχι μόνο όταν παρατηρείτε ότι δυσκολεύεται σε ένα συγκεκριμένο μάθημα ή δραστηριότητα.

πηγή