Προσαρμοστικότητα! Το «προσόν» των ευτυχισμένων παιδιών!

Αναμφίβολα η προσαρμοστικότητα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες για να αντιμετωπίσει το παιδί μας αποτελεσματικά όλες τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή!

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Αναμφίβολα η προσαρμοστικότητα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες για να αντιμετωπίσει το παιδί μας αποτελεσματικά όλες τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή!

Δεν είναι δυνατόν να προστατέψουμε τα παιδιά μας από τις αναποδιές της ζωής, αλλά μπορούμε να το μάθουμε να προσαρμόζεται στις καταστάσεις, αλλάζοντας τον τρόπο που σκέφτεται. 

Η σχολική σύμβουλος Jenna Bilmes στο βιβλίο της Beyond Behavior Management: The Six Life Skills Children Need μας δείχνει τα βήματα για να βοηθήσουμε το παιδί μας να αποκτήσει την πολύτιμη δεξιότητα της ευελιξίας.

Είναι όλα τα παιδιά το ίδιο προσαρμοστικά; 

Εννοείται πως όχι. Κάποια παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να νιώσουν άνετα σε νέα μέρη ή καταστάσεις ή ανθρώπους. 

Τα παιδιά αυτά δύσκολα ανέχονται αλλαγές στη ρουτίνα τους και νιώθουν άβολα όταν εντάσσονται σε νέες δραστηριότητες και ασχολίες. Ακόμα και έτσι όμως, τα παιδιά που αργούν να προσαρμοστούν, τις περισσότερες φορές στο τέλος τα καταφέρνουν!

Έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά που αργούν να προσαρμοστούν, τα πηγαίνουν πολύ καλά με τις προβλέψιμες καταστάσεις και με τις ρουτίνες τους, είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακούν σε επικίνδυνες καταστάσεις και επηρεάζονται λιγότερο από την επιρροή των συνομηλίκων τους. Απλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο!

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν παιδιά που είναι πολύ πιο ευέλικτα και δε φαίνονται να δυσκολεύονται όταν έρχονται αντιμέτωπα με νέες καταστάσεις και πράγματα, ή όταν γίνονται αλλαγές στο πρόγραμμά τους. 

Μπορεί να πηγαίνουν ομαλά από τη μία δραστηριότητα στην άλλη και να απολαμβάνουν τις αλλαγές! Αν και αυτά τα παιδιά είναι πιο εύκολα για τους γονείς, μπορεί να αντιδρούν πιο γρήγορα και να είναι παρορμητικά, με αποτέλεσμα να χρειάζονται ενθάρρυνση για να σκέφτονται πριν ενεργήσουν!

Τι μπορούμε να κάνουμε για να τα βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει προσαρμοστικότητα:

• Μιλήστε του για την αλλαγή

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να τα βοηθήσουμε να εκτιμούν με ρεαλιστικό τρόπο τα θετικά και τα αρνητικά μιας κατάστασης που φέρνει αλλαγές. 

Η αλλαγή στη θετική της εκδοχή, μπορεί να βοηθήσει την αύξηση της εμπειρίας και να φέρει ανανέωση. 

Η αλλαγή που συνοδεύεται με εμπόδια, σημαίνει πως κάποιος πρέπει να ενεργήσει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο.

• Βοηθήστε το να εκφράσει τα συναισθήματά του

Οι γονείς αρχικά πρέπει να παρατηρήσουν το πώς αντιδρά το παιδί στην προοπτική της αλλαγής. Όταν το παιδί αντιμετωπίζει μια καινούρια κατάσταση, είναι σημαντικό οι γονείς να το ενθαρρύνουν να μιλήσει για αυτά που νιώθει. 

Αν το παιδί δυσκολεύεται να περιγράψει τα συναισθήματά του, μπορούν να χρησιμοποιήσουν παραδείγματα, ιστορίες ή βιβλία όπου ο πρωταγωνιστής βιώνει μια παρόμοια κατάσταση.

• Δείξτε κατανόηση

Επίσης σημαντικό είναι, να προσπαθήσουν οι γονείς να ανακαλύψουν το πώς αντιλαμβάνεται το παιδί την κατάσταση. Τα συναισθήματα που βιώνει το παιδί, συνδέονται άμεσα με την κατανόηση του τι συμβαίνει. 

Αν για παράδειγμα το παιδί πρόκειται να αλλάξει σχολείο και έχει πείσει τον εαυτό του ότι τα άλλα παιδιά δε θα το κάνουν παρέα, είναι λογικό να αισθάνεται λύπη και φόβο.

• Διδάξτε του την αισιοδοξία!

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να οραματιστεί ένα θετικό αποτέλεσμα και να το ενθαρρύνουν να σκεφτεί όλες τις υπέροχες δυνατότητες που μπορεί να φέρει μία αλλαγή. 

Η αισιοδοξία στη σκέψη είναι κάτι που μπορούν να καλλιεργήσουν οι γονείς στα παιδιά μέσα από το δικό τους παράδειγμα και στάση απέναντι στις αλλαγές και στις δυσκολίες!

• Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση του

Η πίστη του παιδιού στις δικές του δυνατότητες σχετίζεται με την αυτοπεποίθηση. 

Ενισχύστε την αυτοπεποίθησή του εστιάζοντας στα καλύτερα στοιχεία του, και αφήστε το να τα κατανοήσει και το ίδιο. Επιβραβεύστε το με ειλικρίνεια, αλλά μην το πιέζετε να κάνει παραπάνω πράγματα από αυτά που μπορεί να διαχειριστεί.

• Δώστε του συναισθηματική ασφάλεια

Η ανάπτυξη στενών δεσμών τόσο με την οικογένεια όσο και άλλους ανθρώπους δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας.

Δημιουργήστε το αίσθημα της συναισθηματικής ασφάλειας στο σπίτι σας και επιτρέψτε την έκφραση όλων των συναισθημάτων, έτσι ώστε το παιδί να αισθάνεται άνετα αν βιώσει ένα αρνητικό συναίσθημα σε μια δύσκολη κατάσταση.

• Διδάξτε του την ηθική

Τα παιδιά χρειάζεται να αναπτύξουν ένα στέρεο, προσωπικό σύστημα αξιών και αρχών για να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, να διαμορφώσουν μια θετική συμπεριφορά προς τους άλλους αλλά και να νοιάζονται για αυτούς. 

Για να ενδυναμώσετε το χαρακτήρα του παιδιού, προσδιορίστε με ποιους τρόπους η κάθε συμπεριφορά επηρεάζει τους άλλους, βοηθήστε το παιδί σας να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως ένα άτομο που νοιάζεται για τους άλλους και βασικά αποφύγετε τα στερεότυπα ή τις μισαλλόδοξες πεποιθήσεις.

imommy

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ: Το ηχηρό μήνυμα του Ο.Λ. Ηρακλείου

Ηχηρό μήνυμα για την παιδική κακοποίηση στέλνει ο Οργανισμός Λιμένος Ηρακλείου.

Σε ανακοίνωσή του, τονίζει πως “όλοι άνθρωποι κάθε ηλικίας έχουν δικαιώματα. Από τη στιγμή που γεννιούνται. Η 19η  Νοεμβρίου είναι Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης. Ένα από τα κυριότερα κοινωνικά φαινόμενα και ο σοβαρότερος παράγοντας παιδικής θνησιμότητας αποτελεί η κακοποίηση των παιδιών. Όταν αναφερόμαστε στις έννοιες της κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων αναφερόμαστε στους όρους με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση ακόμη και στην απλή προφορική εκφορά των λέξεων”.

Προκαλούν έντονα συναισθήματα και αυτός είναι ένας λόγος που η Διοίκηση του ΟΛΗ ΑΕ, πέρα από τη συμπαράστασή του και την έμπρακτη ευαισθησία του προς τα παιδιά αυτά, επιθυμεί μέσα  από την ενημέρωση να συμβάλλει στην πληροφόρηση και στη στάση, αλλά και στις αντιλήψεις των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα ως προς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών.

Η παιδική κακοποίηση περιλαμβάνει πράξεις ή απουσία πράξεων ενός γονέα ή άλλου ενήλικα του άμεσου περιβάλλοντος του παιδιού που τραυματίζουν ή απειλούν να τραυματίσουν τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά ένα παιδί. Η κακοποίηση παρατηρείται περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία για αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε πως ουσιαστικό για την ψυχική υγεία ενός βρέφους ή ενός μικρού παιδιού είναι η στενή και η συνεχής ζεστή σχέση με τους γονείς.

Η κακοποίηση, η παραμέληση παιδιού την οποία βιώνει ένα παιδί , εμπεριέχουν τη βία, την κακή μεταχείριση, και οι μορφές τους περιλαμβάνουν τη ωματική ή σεξουαλική κακοποίηση,  τη λεκτική βία, την συναισθηματική- ψυχική κακοποίηση, την παραμέληση ασφάλειας, τη στέρηση τροφής, την έκθεση σε κινδύνους, την ανεπαρκή παρουσία στο σχολείο, τις κακές συνθήκες διαβίωσης καθώς και την κάθε είδους εκμετάλλευση.

“Επειδή η  παιδική κακοποίηση”, αναφέρει  ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΗ ΑΕ κ. Μηνάς Παπαδάκης, “ευδοκιμεί στη σιωπή, στη συγκάλυψη, στην αδιαφορία, είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας να κάνουμε τον κόσμο πιο ασφαλή για τα παιδιά μας. Γιατί η συνέχεια η δική μας είναι το μέλλον των παιδιών μας .

Πρέπει να αλλάξουμε ουσιαστικά τον τρόπο που ως κοινωνία αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε το φαινόμενο. Να ενημερωθεί σωστά η κοινωνία  ώστε να μάθουμε στα παιδιά μας να προστατεύουν τον εαυτό τους, και να επικοινωνήσουμε αμέσως με τους αρμόδιους φορείς εάν υποψιαστούμε ότι κάποιο παιδί βιώνει κακοποίηση ή παραμέληση στο περιβάλλον του”.

“Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη” αναφέρει ο πρόεδρος του ΟΛΗ κ. Ιωάννης Βαρδαβάς.

Καμμιά λοιπόν ανοχή στην παιδική κακοποίηση είναι υποχρέωση μας να κρατούμε τα παιδιά μας ασφαλή, καταλήγει η Διοίκηση του ΟΛΗ. Απαραίτητη και επιβεβλημένη αποτελεί η  συμμετοχή όλων μας σε μία κοινή προσπάθεια προστασίας των παιδιών από την κακοποίηση και την παραμέληση, προκειμένου τα παιδιά μας να συναντήσουν την ενήλικη ζωή τους χωρίς τραύματα και να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο χωρίς να μεταφέρουν τον κύκλο της βίας στις επόμενες γενιές.

patris.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παγκόσμια ημέρα κατά της Κακοποίησης των Παιδιών / World Day Against Child Abuse

Το δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και το δικαίωμα διαβίωσης σε μία ευτυχισμένη οικογένεια πρέπει να αποτελεί στόχο κάθε ευνομούμενης κοινωνίας. Η εν λόγω μέρα έχει καθιερωθεί για να υπενθυμίζεται ακριβώς αυτό το μήνυμα, παράλληλα με την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και την κινητοποίηση της πολιτείας και των αρμόδιων υπηρεσιών.

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης έχει λάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις τόσο στον ελλαδικό όσο και στο διεθνή χώρο κι έχει αποτελέσει αντικείμενο πολυάριθμων μελετών. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία καθώς καθιερώθηκε για να συνδυαστεί με την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (20 Νοεμβρίου).

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου 1989 συνιστά το πρώτο παγκόσμιο νομικό ρυθμιστικό πλαίσιο αναφορικά με τα δικαιώματα των παιδιών και προσδιορίζει τα δικαιώματα τα οποία πρέπει να απολαμβάνουν τα παιδιά παγκοσμίως. Κύριο μήνυμα της Σύμβασης είναι η θεώρηση του παιδιού ως υποκείμενο δικαιωμάτων και όχι ως αντικείμενο προστασίας.

Αξιόλογη νομική προσθήκη αποτελεί αυτή του Νόμου 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία. Ο εν λόγω νόμος περιλαμβάνει διατάξεις για τη συναισθηματική κακοποίηση, τη δευτερογενή κακοποίηση καθώς και πιο αυστηρές ποινές για όσους διαπράττουν σωματική κακοποίηση.

Είναι ξεκάθαρο πως η αντιμετώπιση του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης δεν αποτελεί μόνο νομικό ζήτημα αλλά κυρίως κοινωνικό. Οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες έχουν κάνει προσπάθειες αντιμετώπισης και πρόληψης του φαινομένου. 

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν γίνει πολλές ενέργειες από διάφορους οργανισμούς (Χαμόγελο του Παιδιού, παιδικά χωριά SOS) με στόχο την ευαισθητοποίηση πολιτών και κυβερνήσεων σχετικά με το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης, ωστόσο ο δρόμος φαίνεται να είναι μακρύς. 

☑ ΟΡΙΣΜΟΣ:

Ως παιδική κακοποίηση σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ορίζεται: «η κακοποίηση ή κακομεταχείριση παιδιού που περιλαμβάνει όλες τις μορφές σωματικής ή συναισθηματικής κακής μεταχείρισης, σεξουαλικής παραβίασης, παραμέλησης ή παραμελημένης θεραπευτικής αντιμετώπισης ή εκμετάλλευσης για εμπορικούς σκοπούς, η οποία καταλήγει σε συγκεκριμένη ή εν δυνάμει βλάβη που αφορά στη ζωή και στην ανάπτυξη του παιδιού, στα πλαίσια μιας σχέσης ευθύνης, εμπιστοσύνης και δύναμης» (σελ.125). 

Πολύ γενικά, ως παιδική κακοποίηση νοείται η άσκηση βίας από κάποιον ενήλικο προς ένα παιδί βρεφικής- παιδικής ή ακόμα και εφηβικής ηλικίας.

Η παιδική κακοποίηση είναι δυνατόν να λάβει πολλές και διαφορετικές μορφές, μπορεί να είναι φανερή προς τρίτους ή και όχι, να είναι σταθερή ως προς τη μορφή της ή να παίρνει όλες τις μορφές σε μια περίπτωση παιδιού, μπορεί να συμβεί μία και μοναδική φορά ή να συμβαίνει κατ’ επανάληψη, μπορεί να έχει αναστρέψιμες συνέπειες ή να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο. 

☑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το ¼ όλων των ενηλίκων έχουν δηλώσει ότι έχουν κακοποιηθεί ως παιδιά. Από το συνολικό αυτό ποσοστό, το 23% των ενηλίκων δηλώνει ότι έχει υποστεί σωματική κακοποίηση, το 36% συναισθηματική κακοποίηση ενώ το 26% σεξουαλική κακοποίηση (18% κορίτσια και 8% αγόρια). 

Πάντα σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, προκύπτει ότι τα κορίτσια κακοποιούνται με συχνότητα 3 φορές υψηλότερη από ότι τα αγόρια, τα αγόρια έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για συναισθηματική παραμέληση και σοβαρή σωματική βλάβη από ότι τα κορίτσια και τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να κακοποιηθούν σεξουαλικά από την ηλικία των 3 ετών και άνω. 

Στην Ελλάδα, το ποσοστό των παιδιών που κακοποιούνται ετησίως ανέρχεται στα 28.000, σύμφωνα με δεδομένα από το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτό που παρουσιάζεται, καθώς αυτός είναι μόνο ο αριθμός των περιστατικών που αναφέρονται. 

☑ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ:

Αν και δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς τον ορισμό της παιδικής κακοποίησης, εντούτοις φαίνεται να υπάρχει ομοφωνία ως προς τις συνιστώσες της και τις μορφές της. Ειδικότερα, στις πιθανές μορφές παιδικής κακοποίησης εντάσσονται οι παρακάτω:

• Η σωματική κακοποίηση, η οποία αφορά οποιασδήποτε μορφής πρόκλησης τραύματος ή σωματικής δυσφορίας σε ανήλικο, η οποία δεν προέρχεται από ατύχημα. Ως εκδηλώσεις σωματικής κακοποίησης μπορεί να είναι: μώλωπες, εγκαύματα, το χαστούκι, το σπρώξιμο, το τράνταγμα, οι γροθιές, το χτύπημα με κάποιο αντικείμενο κ.ά. Επίσης, η παιδική εργασία και η εκμετάλλευση επίσης εντάσσονται στο πλαίσιο της σωματικής κακοποίησης.
• Η σεξουαλική κακοποίηση, η οποία αφορά την έκθεση ή τη συμμετοχή του παιδιού σε πράξεις σεξουαλικού περιεχομένου με απώτερο σκοπό τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενήλικα. Συνήθως οι θύτες είναι άνδρες οι οποίοι ανήκουν στο · ευρύτερο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον του παιδιού. Στην παιδική σεξουαλική κακοποίηση περιλαμβάνονται απόπειρες και πράξεις βιασμού, περιλαμβάνεται η ασέλγεια πάνω στο παιδί και η έκθεση του παιδιού στην πορνογραφία.
• Η ψυχολογική - συναισθηματική κακοποίηση, η οποία περιλαμβάνει πράξεις και συμπεριφορές που αφορούν εκφοβισμό, απομόνωση, εκμετάλλευση, υποτίμηση και γενικότερα συμπεριφορές που δείχνουν έλλειψη σεβασμού και στοργής των γονέων απέναντι στα παιδιά τους και δύνανται να προκαλέσουν σε αυτά ψυχικό τραύμα. Στους τύπους συναισθηματικής κακοποίησης συγκαταλέγονται: ο εκφοβισμός, η απόρριψη, η απομόνωση κι η εξαγορά (κάλυψη του συναισθηματικού κενού με προσφορά υλικών αγαθών). Εδώ συμπεριλαμβάνεται και το «σύνδρομο του αμέτοχου θεατή» το οποίο αφορά την έκθεση του παιδιού σε διάφορες μορφές ενδοοικογενειακής βίας (βία μεταξύ των συζύγων, κακοποίηση άλλου αδερφού μέσα στην οικογένεια, βία προς τον παππού ή τη γιαγιά) χωρίς το ίδιο να υφίσταται σωματική βλάβη.
• Η παραμέληση, η οποία αφορά την έλλειψη υγιεινής, ασφαλούς περιβάλλοντος, καθαριότητας και κάλυψης των βασικών αναγκών των παιδιών. Η παιδική παραμέληση μπορεί να είναι σωματική, συναισθηματική, εκπαιδευτική και ιατρική. Η εκμετάλλευση και η έκθεση των παιδιών σε κίνδυνο είναι δυο όροι που εντάσσονται στην εν λόγω μορφή κακοποιητικής συμπεριφοράς. Στους προαναφερθέντες όρους συγκαταλέγεται η επαιτεία των ανηλίκων, η παιδική εργασία και η οικονομική εκμετάλλευσή τους, τα περιστατικά παιδικής πορνείας καθώς και κάθε άλλη μορφή παιδικής εκμετάλλευσης που γίνεται μέσω εξαναγκασμού ή με την επιβολή βίας και απειλής.

 ☑  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:

Η διαδικασία της αντιμετώπισης της κακοποίησης αφενός έχει στόχο την προστασία του παιδιού από περαιτέρω κακοποίηση, και αφετέρου την αποκατάσταση των οικογενειακών δεσμών, με απώτερο, βέβαια, σκοπό τόσο το ολικό συμφέρον του παιδιού αλλά και τη γενικότερη βελτίωση της οικογενειακής λειτουργικότητας. 

Σε κάθε περίπτωση άρνησης των γονέων να συνεργαστούν προς το συμφέρον και το όφελος του παιδιού, με συνέπεια το παιδί να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο κρίνεται απαραίτητη η συνεργασία με τις δικαστικές αρχές και τις κοινωνικές υπηρεσίες και ακολουθείται η διαδικασία που κατά περίπτωση ωφελεί τον ανήλικο.

• Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και εάν χρειαστεί εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, σε πρώτη φάση, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα.

✔ Αστυνομία (τηλ: 100)

✔ Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας (τηλ: 197)

• Μπορεί το παιδί ή κάποιος ενήλικας που γνωρίζει την κατάσταση να ζητήσει βοήθεια από άλλους οργανισμούς, όπως:

✔ Χαμόγελο του Παιδιού (Τηλεφωνική Γραμμή SOS: 1056),

✔ Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών (τηλ: 210-3613340), Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά (τηλ: 210-4177876),

✔ Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων Υπουργείου Δικαιοσύνης (τηλ: 210-8701319),

✔ Συνήγορος του Πολίτη (τηλ: 210-7289600),

✔ Συνήγορος του Πολίτη-Κύκλος για τα δικαιώματα του Παιδιού (τηλ: 8001132000),

✔ ΕΠΙΨΥ (τηλ: 801-801-1177),

✔ Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (τηλ:1890, email: ccu@ath.forthnet.gr).

✔ Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων «Άρσις» (τηλ: 210 8259880)[4]

✔ ΕΛΙΖΑ-Εταιρία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού (τηλ: 210 3231704, email: info@eliza.org.gr).

• Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με:

✔ Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο).

✔ Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα.

✔ Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων.

✔ Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.

Αλεξία Σκαρμούτσου, MSc

social-consultancy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι