Saturday 3 January 2015

Αν μιλούσε το νεογέννητο μωρό σας θα σας έλεγε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα

Όλοι οι γονείς από τη στιγμή που γεννιέται το μωρό παρακολουθούν με απίστευτη αγωνία αλλά και περιέργεια, τις αντιδράσεις αλλά και τα χαρακτηριστικά του.
Από πού έχει πάρει αυτά τα μάτια;
Γιατί τα δάχτυλά του είναι τόσο λεπτά, γιατί παθαίνει τόσο συχνά λόξιγκα;
Αν πάντως το μωρό σας μπορούσε να σας μιλήσει, θα σας έλεγε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και θα έλυνε πολλές από τις απορίες σας.
Να, λοιπόν 10 πράγματα που θα ήθελε να σας πει για να σας καθησυχάσει!

1. Η αναπνοή μου είναι γρήγορη και ακανόνιστη, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό
Ενώ εμείς οι ενήλικες παίρνουμε 12 έως 20 αργές και σταθερές αναπνοές το λεπτό, το νεογέννητο μπορεί να φτάσει ακόμη και τις 60! Η αναπνοή του είναι επίσης ακανόνιστη, γι’ αυτό μη φοβηθείτε αν παρατηρήσετε περιστασιακές «παύσεις» διάρκειας μέχρι και 10 δευτερολέπτων. Αυτοί είναι οι δύο λόγοι για τους οποίους το μωρό αναπνέει γρήγορα και παράξενα. Οι πνεύμονές του είναι αρκετά μικροί και το νευρικό του σύστημα έχει ακόμη μερικές ατέλειες. Η αναπνοή του μωρού θα ωριμάσει πλήρως μετά τους πρώτους έξι μήνες.

2. Μπορεί να αλληθωρίζω καμιά φορά
Ο μυς του ενός ματιού μπορεί να είναι λίγο πιο δυνατός από του άλλου. Εάν το αλληθώρισμα είναι περιστασιακό, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Εάν όμως τα μάτια του συνεχίσουν να αλληθωρίζουν και μετά τον τρίτο μήνα ή εάν αλληθωρίζουν συνεχώς από την ημέρα που γεννήθηκε, καλό θα ήταν να μιλήσετε με τον παιδίατρό του

3. Δεν μπορώ ακόμη να δω πολύ μακριά
Τα υπέροχα ματάκια του νεογέννητου, δεν βλέπουν πέρα από το πρόσωπό μας. Η όρασή του είναι στην αρχή θολή και ξεχωρίζει πολύ πιο εύκολα τα αντικείμενα με «υψηλό κοντράστ». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μωρά κοιτάζουν περισσότερο το μέτωπο ή το στόμα σας παρά τα μάτια. Στην πραγματικότητα, μελετούν την οριοθέτηση του δέρματος και του τριχωτού της κεφαλής ή των δοντιών και των χειλιών σας. Σιγά-σιγά, αλλάζει το σχήμα των βολβών των ματιών. Αυξάνεται το βάθος τους και ωριμάζει ο αμφιβληστροειδής τους. Τον έκτο μήνα, η όρασή του θα είναι από 20/80 έως 20/200. Στους 18-24 μήνες, θα είναι σχεδόν 20/20.

4. Έχω πολύ συχνά λόξιγκα
Πολλά μωρά το παθαίνουν πριν ακόμη γεννηθούν. Αυτοί οι σπασμοί είναι κινήσεις που εξασκούν το διάφραγμα, ένα μυ που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αναπνοή. Ο συχνός λόξιγκας μπορεί να συνεχίσει για αρκετούς μήνες μετά τη γέννηση. Κάποιες φορές, τον λόξιγκα αυτόν, τον προκαλεί ο θηλασμός, γιατί το διάφραγμα είναι ακόμη ανώριμο. Κατά τον τρίτο με τέταρτο μήνα, το διάφραγμα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και ο λόξιγκας εμφανίζεται με μικρότερη συχνότητα.

5. Πεινάω συνέχεια
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το μωρό σας πρέπει να τρώει κάθε δύο ώρες; Τα βρέφη χρειάζονται περισσότερα γεύματα γιατί το στομάχι τους είναι πολύ μικρό (σχεδόν το 1/5 του στομάχου των ενηλίκων). Αλλά στα πρώτα του γενέθλια, η κοιλίτσα του θα έχει φτάσει σχεδόν στο 1/3 του τελικού μεγέθους της.

6. Τα αυτιά μου είναι πολύ μαλακά
Μην ανησυχήσετε εάν τα αυτιά του είναι μαλακά ή ακόμη και λίγο διπλωμένα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο χόνδρος, ο απαλός, ελαστικός συνδετικός ιστός στο εσωτερικό τους, είναι ακόμη ατελής και διπλώνει. Τις πρώτες κιόλας εβδομάδες θα αρχίσει να σκληραίνει. Έτσι, τα αυτιά του μωρού θα πάρουν σιγά-σιγά το φυσιολογικό σχήμα τους.

7. Μη σε ανησυχεί το εξόγκωμα ανάμεσα στα πλευρά μου
Αυτό το σκληρό εξόγκωμα είναι στην πραγματικότητα η κάτω άκρη του στέρνου, που στα παιδιά αποτελείται από τρία μέρη. Ονομάζεται ξιφοειδής απόφυση και, παρά το παράξενο όνομά του, είναι απολύτως φυσιολογικό. Μπορεί να μην το προσέξετε καν (είναι πιο εμφανές στα αδύνατα μωρά). Το εξόγκωμα εντάσσεται σταδιακά στο υπόλοιπο στέρνο, καλύπτεται από μυς και λίπος και παύει να φαίνεται.

8. Μπορεί να γίνομαι κατακόκκινο και να μουγκρίζω όταν κάνω κακά μου, αλλά δεν είμαι δυσκοίλιο
Επειδή το έντερο του μωρού δεν κινείται όσο βρίσκεται μέσα στη μήτρα, οι κοιλιακοί μύες δεν ασκούνται. Έτσι, λοιπόν, αμέσως μετά τη γέννηση, είναι αδύναμοι και το μωρό σας θα πρέπει να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να κινητοποιήσει το έντερο. Εφόσον τα κόπρανα είναι μαλακά, να ξέρετε ότι δεν είναι δυσκοίλιο. Και μην ξεχνάτε ότι τις περισσότερες φορές το μωρό κάνει κακά του ξαπλωμένο, συνεπώς είναι φυσιολογικό να σφίγγεται!

9. Οι πατούσες μου είναι επίπεδες ή με μικρή καμάρα
Στα νεογέννητα αυτό είναι φυσιολογικό και απολύτως υγιές. Αντίθετα, το ανησυχητικό είναι το πόδι του βρέφους να έχει μεγάλη καμάρα κατά τους πρώτους μήνες, γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει κάποιο νευρολογικό ή μυϊκό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, η καμάρα της πατούσας θα αναπτυχθεί πλήρως στην ηλικία των 4-6 ετών.

10. Δεν πειράζει που τα δάχτυλα των ποδιών μου είναι γυρισμένα προς τα μέσα και τα πόδια μου στραβά
Η κοιλιά της μαμάς είναι αρκετά περιορισμένη σε χώρο, οπότε για να μπορέσει να αξιοποιήσει τον περιορισμένο αυτό χώρο, το μωρό μεγαλώνει με τα χέρια και τα πόδια σταυρωμένα, τους γοφούς και τα γόνατα λυγισμένα, τα πόδια στραμμένα προς τα μέσα και την πλάτη καμπυλωμένη. Μόλις οι μύες των γοφών και των ποδιών δυναμώσουν και επιμηκυνθούν, καθώς θα μπορούν πια να κινούνται ελεύθερα (συνήθως δύο μήνες μετά τη γέννηση), ο κορμός και τα πόδια του μικρού ξεδιπλώνονται. Τα πόδια θα δυναμώσουν ακόμη περισσότερο κατά το δεύτερο και τρίτο χρόνο της ζωής του, αλλά θα παραμείνουν στραμμένα προς τα μέσα μέχρι την ηλικία των 5 ετών. Εφόσον μπορείτε με απλές κινήσεις να φέρετε τα ποδαράκια του στη φυσική τους θέση χωρίς να το πονάτε, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα.

Με τη συνεργασία του Εμμανουήλ Δαλιεράκη (παιδίατρος)

Βιβλία για παιδιά και εφήβους

Όποιος δεν ξενύχτησε με κοκκινισμένα αυτιά κι ανάκατα μαλλιά, πεσμένος με τα μούτρα σ' ένα βιβλίο και δε διάβασε ξεχνώντας τον κόσμο γύρω του και μη νιώθοντας την πείνα και το κρύο-
Όποιος δεν έχει διαβάσει κρυφά με το φως του κλεφτοφάναρου κάτω από τα σκεπάσματα του, επειδή ο πατέρας ή η μητέρα του ή κάποιο άλλο καλοπροαίρετο πρόσωπο του 'σβηνε το φως, με την αιτιολογία ότι είναι πια ώρα για ύπνο και ότι το πρωί πρέπει να σηκωθεί νωρίς....

"Ιστορία χωρίς τέλος" Μίχαελ Έντε

      Ο αέρας φύσαγε σαν γύφτος. Έλεγες πως βάλθηκε ν' ανάψει κάπου μια θεόρατη φωτιά για να ζεστάνει τον κόσμο. Γιατί κρύωνε ο καημένος ο κόσμος τούτο το φθινόπωρο. Κρύωνε σαν αμαρτωλός. Κρύωναν και τα σπίτια αυτής της πόλης. Είχαν στριμωχτεί εκεί απά-νου στην ποδιά του βουνού, απ' τα παλιά τα χρόνια, και τώρα μετάνιωναν. Μα ήταν πια πολύ αργά. Τώρα είχαν γίνει πόλη. Σηκώνεται και φεύγει, έτσι εύκολα, μια πόλη;
    Για να λέμε όμως την αλήθεια το κρύο δεν είχε λόγο να κοπιάσει τόσο νωρίς. Ούτε κι ο καζαμίας συμφωνούσε μαζί του. Οι παγωνιές ήταν ακόμα μακριά. Έπηζαν τα ποτάμια και δένανε τα νερά. Αυτές ήταν οι χειμωνιάτικες δουλειές του αέρα. Μα το Σεπτέμβρη μήνα δε γίνονται αυτά τα καμώματα. Οι αέρηδες είναι ακόμα μαλακοί. Μυρίζουν ώριμα φρούτα. Δε θέλουν σύννεφα μαζί τους, πάνε ανάλαφροι σαν ξυπόλυτα αγόρια.
     Να, σαν κι αυτό το ξυπόλυτο αγόρι που τρέχει απόψε πάνω στο δρόμο που φέρνει στην πόλη. Τρέχει γιατί κρυώνει και γιατί το σπρώχνει ο αέρας σαν κουρελάκι. Τ' όνομα του Μέλιος, μα δε χρειάζεται, γιατί κανείς δεν το ρωτάει. Τώρα περνάει το μεγάλο δρόμο με τις ακακίες που σκίζει την πόλη στα δυο. Είναι καλοφτιαγμένος δρόμος. Τα καλοκαίρια μοσχοβολάει δυνατά απ' τη δεντροστοιχία και, τα περβόλια που απλώνονται πλάι του. Κάθε Κυριακή τον καταβρέχουν κιόλα μ' ένα τρύπιο βαρέλι που το φορτώνουν σ' ένα δίτροχο, για να μη σκονίζονται τα φουστάνια των κοριτσιών. Καλή συνήθεια... Γιατί αλλιώτικα τα κορίτσια μπορεί να μην έβγαιναν περίπατο, και τότε τι χάρη θα είχε ένας εξοχικός δρόμος χωρίς κορίτσια;
Το ξυπόλυτο αγόρι έφτασε τώρα στο γεφύρι όπου αντάμωναν ο δρόμος με τον ποταμό και κάνανε σταυρό. Από δω θα περάσει, να χωθεί στους σκούρους μαχαλάδες. Απ'αυτό το παλιό γεφύρι που τα θεμέλια του τρέμουνε απ' το βιαστικό νερό. Αυτό το ποτάμι από αύριο θα μπει στη μικρή του ζωή.


     Γιατί, πιο κάτου, πάει και ποτίζει τις μικρές λεύκες, που ζώνουνε τον αυλόγυρο του σκολειό. Κυλά και φέρνει γύρω το κάτασπρο χτίριο και το τυλίγει σαν νερογάλαζη φασκιά. Από δω φαίνεται καλά η κόκκινη σκεπή του, οι δυο κολόνες που στέκονται ολόρθες μπροστά στην πόρτα του, τα φαρδιά του παράθυρα. Όμορφα που θα είναι εκεί μέσα από αύριο... Τα παιδιά θα μπορούν να 'χουνε από ένα κασκέτο με κουκουβάγια στο κεφάλι και να μιλούν μεγαλίστικα.
     Το σκολειό αυτό ήταν ολόιδιο με τ' όνειρο του. Έτσι άσπριζαν οι τοίχοι του κι έτσι έφεγγαν τα παράθυρα του τις νύχτες της μοναξιάς. Έτσι φαίνονταν απ' το χορταρένιο στρώμα του...


"Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα" Μενέλαος Λουντέμης


Δείτε πολλά ακόμη στο Λόλα, να ένα άλλο

Έτσι σε καταστρέφουν τα ναρκωτικά
Nuggets: Ευφυέστατο video

Το Κίουι ή Κίβι είναι ένα πουλί, από τα αρχαιότερα στον κόσμο, που συναντάται μόνο στη Νέα Ζηλανδία, καθώς έχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν μπορεί να πετάξει.


Το είδος του συγκεκριμένου πτηνού χρησιμοποιήθηκε από τον δημιουργό ενός ευρηματικού βίντεο, προκειμένου να αναδειχθεί η διαδρομή που διανύει κάποιος από την αρχή μέχρι το τέλος, όταν αναμειχθεί οριστικά, στον κόσμο των ναρκωτικών ουσιών.

Το παιχνίδι του εθισμού ξεκινάει σε πειραματικό στάδιο όταν για πρώτη φορά, το πτηνό μπαίνει στον πειρασμό να "γευτεί" αυτό που συναντάει στον δρόμο του. Σε κάθε επόμενο βήμα, ο κίνδυνος παραμονεύει και η ανάγκη πειραματισμού εντείνεται μέχρι που γίνεται συνήθεια.
Η εισχώρηση της ουσίας στον οργανισμό δημιουργεί ευφορία στο πουλί με αποτέλεσμα να ψάχνει απεγνωσμένα την "επόμενη δόση", μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που η τελική πτώση από την "αμφίβολη" απόλαυση αρχίζει να αιωρείται απειλητικά στην ατμόσφαιρα και τον οργανισμό.

Τα συμπτώματα της εξασθένησης αρχίζουν να παρουσιάζονται στα μισά της διαδρομής και οι αντοχές του πτηνού όλο και μειώνονται. Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του, όχι επειδή το πουλί κατάφερε να φτάσει στον τελικό προορισμό του. Η διαδρομή φτάνει στο τέλος της, όπως ένας κανονικός χρήστης ναρκωτικών ουσιών...


"Μωρό, το καινούργιο αξεσουάρ
που πρέπει να έχει κάθε γυναίκα"!!

Θυελλώδης αντιδράσεις έχει προκαλέσει στο διαδίκτυο η δημοσίευση μίας φωτογραφίας που δείχνει μία γυναίκα να κρατά μέσα στην τσάντα της το μόλις εννέα μηνών μικρό της!

Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, πρόκειται για την 26χρονη Ξιου Χσουέχ η οποία φέρεται να εμπνεύστηκε από την καινούρια συνήθεια των σταρς να κυκλοφορούν με τα κατοικίδια στην τσάντα τους.

Ένα από τα σχόλια που γράφουν χρήστες του διαδικτύου, αναφέρει ειρωνικά: "Μωρά, το καινούργιο αξεσουάρ που πρέπει να έχει κάθε γυναίκα".

kontranews

Tο σύνδρομο του Πήτερ Παν - Overprotecting Parents Can Lead Children To Develop 'Peter Pan Syndrome'

Ο Πήτερ Παν αποτελεί σύμβολο της αιώνιας νιότης κι ανεμελιάς. Από τα χαρακτηριστικά του ήρωα επινοήθηκε από τον ψυχολόγο Dr Dan Kiley, το σύνδρομο του Πήτερ Πάν. Αυτό το σύνδρομο σημαίνει παρατεταμένη εφηβεία κι αναφέρεται σε άρνηση του ατόμου να μεγαλώσει,ακριβώς όπως ο ήρωας του παραμυθιού, πρόκειται δηλαδή για στάση ζωής. Μπορεί να παρουσιαστεί και στα δύο φύλα αν και είναι συχνότερο στους άντρες.

Overprotecting Parents Can Lead Children To Develop 'Peter Pan Syndrome'
Το σύνδρομο δεν αναγνωρίζεται επίσημα από την επιστήμη της ψυχολογίας ως ψυχική διαταραχή. Παρόλα αυτά είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως από τον κλάδο και είναι αποδεκτός στους περισσότερους ειδικούς ψυχικής υγείας.
Οι ενήλικες με το σύνδρομο του Πήτερ Παν έχουν συμπεριφορές που συναντώνται σε αθώα, ανέμελα αλλά και άκαρδα παιδιά , κάνοντας τους άλλους γύρω τους να τους αγαπούν αλλά και να υποφέρουν. Έτσι μπορεί αρχικά να είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και γοητευτικοί ενώ στην πορεία βασανιστικοί και κουραστικοί. Μάλιστα ο Kiley στο βιβλίο του «Το σύνδρομο του Πήτερ Παν» γράφει:
« όλες οι γυναίκες γνώρισαν έναν Πήτερ Παν. Τον αγάπησαν, τον παντρεύτηκαν, τον παράτησαν ή τον ξεπέρασαν.. καμία όμως δεν μπόρεσε να του αντισταθεί»

Τα προβλήματα του συνδρόμου γίνονται ιδιαίτερα έντονα ακριβώς την στιγμή που απαιτείται κάποια δέσμευση.
Έτσι,συχνά επιλέγονται σύντροφοι και παρέες μικρότεροι ηλικιακά που πιθανώς να μην έχουν τις απαιτήσεις μιας ενήλικης ισότιμης σχέσης. Όταν ο ενήλικας «Πήτερ Παν» δεσμεύεται τελικά σε μια σχέση ο/η σύντροφος έχει συχνά ένα μητρικό ρόλο που καταλήγει σε υπερβολική φροντίδα και ντάντεμα,ακριβώς όπως συμβαίνει και στα πραγματικά παιδιά.
Ο ψυχολόγος Εrik Εrikson,ταύτισε την εφηβεία με την εποχή που ο έφηβος επιδιώκει τον αυτοπροσδιορισμό του και αναζητά την προσωπική του ταυτότητα. Πρόκειται για μια εποχή κατακλυσμού συναισθημάτων. Η καθήλωση κάποιου σε αυτήν την ηλικία μπορεί να είναι καταστροφική καθώς τα συναισθήματα της εφηβείας είναι πραγματικά ανεξέλεγκτα.
Ουσιαστικά πρόκειται για «κακομαθημένα παιδιά» που ζητούν συνέχεια προσοχή, εγκλωβισμένα σε μια τρομακτική και συναισθηματική στασιμότητα. Δεν έχουν βρει μια ισορροπία κι είναι παγιδευμένα ανάμεσα στον ρόλο του άντρα ή της γυναίκας, που απαιτεί η κοινωνία να γίνουν, και στο παιδί που αντιστέκεται σε αυτό τον ρόλο.
Για την συναισθηματική καθήλωση στην παιδική – εφηβική ηλικία οι ευθύνες βαραίνουν την οικογένεια,είτε πρόκειται για υπερβολικά αδιάφορους γονείς,που εξαγόραζαν με υλικά αγαθά το παιδί για την απουσία τους, είτε για γονείς ιδιαίτερα πιεστικούς κι αυστηρούς.

Η Humbelina Robles Ortega, καθηγήτρια ψυχολογίας Πανεπιστημίου της Γρανάδας, προειδοποιεί ότι η υπερπροστασία των γονιών μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά να αναπτύξουν το σύνδρομο Peter Pan, που «επηρεάζει συνήθως εξαρτώμενα άτομα που έχουν υπερπροστατευτικούς γονείς και δεν έχουν αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για να αντιμετωπίσουν τη ζωή».
Μια γνωστή περίπτωση ενήλικα με σύνδρομο Πήτερ Παν είναι αυτή του Michael Jackson.Μάλιστα πολλά άρθρα γράφτηκαν πριν και μετά το θάνατό του για το πώς το σύνδρομο του Πήτερ Παν κατέστρεψε τη ζωή του τραγουδιστή. Άλλωστε ο ίδιος είχε αγοράσει ένα ράντζο και το ονόμασε «Neverland» προς τιμή του αγαπημένου του ήρωα Πήτερ Πάν.
Κάτω από τα «παιδικά» συναισθήματα και τον ναρκισσισμό που χαρακτηρίζει τον ενήλικα με το Σύνδρομο του Πήτερ Παν κρύβεται μια απέραντη θλίψη κι ένας θυμός δυσβάσταχτος. Ακριβώς επειδή τα συναισθήματα αυτά απουσίαζαν από την παιδική ηλικία στην οποία εμφανίστηκε η καθήλωση, ο ενήλικας «Πήτερ Παν» δεν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει και να τα επεξεργαστεί με αποτέλεσμα να αντιδρά με τον μόνο τρόπο που έχει μάθει και μπορεί, τις ναρκισσιστικές συμπεριφορές. 

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω οι ευθύνες του συνδρόμου βαραίνουν την οικογένεια. Οι γονείς θέλουν να προσφέρουν στα παιδιά τους μια ειδυλλιακή, όπως στα παραμύθια, παιδική ηλικία. Όμως τα παραμύθια και η χώρα του «Ποτέ Ποτέ» δεν μοιάζει σε τίποτα με την σκληρή,πολλές φορές, πραγματικότητα που ζούμε.
Αν θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά από μια βασανιστική ενήλικη ζωή και να μην τα εγκλωβίσουμε σε σώμα ενήλικα με συναισθήματα μικρού παιδιού, οφείλουμε να τους μάθουμε ότι η πραγματικότητα που ζούμε δεν έχει μόνο ευχάριστες κι ανέμελες αλλά και δυσάρεστες στιγμές. Το πιο σημαντικό δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά είναι ότι όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά, θλίψη, θυμός, φόβος ή χαρά.
nomika-epilekta.gr
enallaktikidrasi

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki