Sunday 31 May 2015

Το δικό μου παιδί δεν μου περίσσευε.
Ξέρει κανείς έστω κι ένα παιδί που περισσεύει;

ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΤΕΡΚΕΝΛΗ

Ο πατέρας μου ο Γιάννης ήρθε από το Ικόνιο το 1922 – πρόσφυγας! Ο γιος μου ο Γιάννης έφυγε στο Εδιμβούργο το 2012 - μετανάστης! Χρειάσθηκαν 90 χρόνια για να επαναληφθεί η ίδια ιστορία. Σε νέους προορισμούς αυτήν τη φορά, μα το βίαιο κόψιμο από τις ρίζες παραμένει γεγονός.

Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 δημιούργησε στρατιές δυστυχισμένων που άφησαν τις εστίες τους και ήλθαν να φτιάξουν μια νέα ζωή, σε συνθήκες αντίξοες και όχι απαραίτητα φιλόξενες. Κι αν την προσφυγική γενιά του πατέρα μου η Ελλάδα δεν την καλωσόρισε, εμένα με υποδέχθηκε… μετά βαΐων και κλάδων, μου έδωσε την καλύτερη τροφή, μόρφωση, δυνατότητες.

Οταν ενηλικιώθηκα το 1978, λίγα χρόνια μετά την πτώση της χούντας, η Ελλάδα μου πρόσφερε μια νεαρή και πολλά υποσχόμενη δημοκρατία για να ζήσω με ασφάλεια, χρήματα και παιδεία.
Η γενιά μου θεώρησε όμως πολλά πράγματα δεδομένα. Καταχρασθήκαμε το παρόν μας και το μέλλον των αγέννητων παιδιών μας. Με αλαζονεία επενδύσαμε στην υπερκατανάλωση, εκπαιδευτήκαμε να είμαστε νεόπλουτοι, να απολαμβάνουμε όσα δεν δημιουργήσαμε. Φιλήδονοι και φυγόπονοι, εξαρτημένοι από γονείς και το Δημόσιο, δεν αντιληφθήκαμε ότι ροκανίζαμε το καραβόσκοινο που μας ένωνε με τα παιδιά μας και «σχεδόν ανεπαισθήτως», όπως λέει ο ποιητής, «εκλεισθήκαμεν από τον κόσμον τους έξω». Μέσα στην επίπλαστη ευημερία, πιστέψαμε ότι δεν είμαστε από αυτούς που μεταναστεύουν.
Γαλουχήθηκα με τον πόνο του νόστου, που όμως δεν γνώρισα προσωπικά. Ομως, η ιστορία επιφύλασσε τη δική της δυσάρεστη έκπληξη στο παιδί μου: έπρεπε ή να κρεμαστεί από τα φουστάνια μου ή να φύγει. Μα άλλα παιδιά δεν είχαν ούτε φουστάνια να κρεμαστούν… 
Τα καραβάνια της προσφυγιάς του 1922, έγιναν πτήσεις για προσχηματικά μεταπτυχιακά. Η Ελλάδα αδειάζει από τα παιδιά της που φεύγουν κυνηγώντας αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, αυτάρκεια, εργασία.
Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται και ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα ανακαλύψει το φόρο που θα γίνει λιγότερο αντιληπτός, η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται την απόγνωση και εκπαιδεύει στη ξενοφοβία και το ρατσισμό, κι εμείς παρακολουθούμε τις ειδήσεις κι εξοικειωνόμαστε με λέξεις, όπως grexit, graccident, πτώχευση, δραχμή.
Δεν υπάρχουν κίνητρα για την επιστροφή των παιδιών αυτών. Κανένα συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης, κανένα απολύτως πλάνο δημιουργικότητας, κανένα όνειρο και για όσα παραμένουν εδώ, εξαρτημένα από τους γονείς τους και με καλύτερη δυνατή προοπτική μια κακοπληρωμένη θέση στο Δημόσιο ή μια εξαθλιωμένη θέση στον ιδιωτικό τομέα. Σαν να μην ενδιαφέρει κανέναν κυβερνήτη μας η μαζική φυγή στο εξωτερικό. Σα να μη χρειαζόμαστε αυτά τα παιδιά.

Το δικό μου παιδί δεν μου περίσσευε. Ξέρει κανείς έστω κι ένα παιδί που περισσεύει;

Υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν ούτε να κλάψουν

Νιγηρία: Αφυδατωμένα παιδιά - πρώην όμηροι της Μπόκο Χαράμ δεν μπορούν ούτε να κλάψουν.
Τραγική η κατάσταση και πολλών γυναικών
 
Με τα τραύματά τους εμφανή, 15 γυναίκες κάθονται ακόμα και στο πάτωμα του «γραφείου της Σαμπίσα» του ομοσπονδιακού ιατρικού κέντρου της Γιόλα, στη βορειοανατολική Νιγηρία, όπου μεταφέρθηκαν ορισμένες από τις 275 γυναίκες και τα παιδιά που απελευθέρωσαν οι αρχές από την Μπόκο Χαράμ το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Τραυματίστηκαν από σφαίρες ή από νάρκες τη στιγμή που οι στρατιώτες των ενόπλων δυνάμεων της Νιγηρίας πραγματοποιούσαν έφοδο για να τις απελευθερώσουν από τα στρατόπεδα της Μπόκο Χαράμ, που βρίσκονται μέσα στο τεράστιο δάσος της Σαμπίσα, προπύργιου της ένοπλης ισλαμιστικής οργάνωσης στην πολιτεία του Μπόρνο.
Ορισμένες από τις γυναίκες κρατούν στην αγκαλιά τους μικρά παιδιά που υποφέρουν από σοβαρή αφυδάτωση και υποσιτισμό. Κάποια άλλα παιδιά είναι ξαπλωμένα σε κρεβάτια.
Η Ζάρα Μάλαμ, 25 ετών, είναι μία από αυτές τις γυναίκες. Ο γιος της, ο Μοχάμεντ, που δεν έχει κλείσει ακόμα ένα χρόνο ζωής, είναι άρρωστος από τότε που τους απήγαγαν από το χωριό Γκουμσούρι, πριν από 5 μήνες, είπε η ίδια «και κανείς δεν του έχει δώσει κάποιο φάρμακο».
«Εκείνοι δεν έκαναν τίποτα για εκείνον. Και αυτό συνέβη και με την πλειονότητα των υπολοίπων παιδιών. Δεν τρέφονταν σωστά. Δεν είχαν τρόφιμα, δεν είχαν ρούχα, δεν είχαν νερό. Τίποτα απ’ όλα αυτά…».

«Πολύ αδύναμα για να κλάψουν»
Ο μικρός Μοχάμεντ διέμενε αρχικά στον καταυλισμό Μαλκόχι, που βρίσκεται στα περίχωρα της Γιόλα, όπου 275 γυναίκες και παιδιά μεταφέρθηκαν το περασμένο Σάββατο. Κατόπιν, αυτήν την εβδομάδα διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
Το αγοράκι έχει μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, το κεφάλι του μοιάζει να είναι τεράστιο πάνω στο μικροσκοπικό σώμα του.
Άλλα τέσσερα παιδιά με τα πρόσωπά τους αποστεωμένα μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο την ίδια περίοδο με τον Μοχάμεντ και φαίνεται ότι είναι πολύ αδύναμα ακόμα για να μπορέσουν να κλάψουν.
Όμως στον καταυλισμό του Μαλκόχι οι κραυγές των υπολοίπων παιδιών αντηχούν.
«Όταν έφθασαν οι όμηροι, δεν υπήρχαν λιγότερα από 100 παιδιά» περιέγραψε η Ρουθ Ουγκού, μία νοσοκόμα στον καταυλισμό.
«Όταν τα εξετάσαμε, εξακριβώσαμε ότι 31 εξ αυτών υποφέρουν από υποσιτισμό και όλα τους ήταν κάτω των 5 ετών».
Και άλλα παιδιά αναμένεται να γεννηθούν στον καταυλισμό του Μαλκόχι εντός των επόμενων εβδομάδων, καθώς 10 έως 15 γυναίκες, πρώην όμηροι, βρίσκονται ήδη σε προχωρημένη εγκυμόσυνη, σύμφωνα με Μαίρη Σάμουελ Γκαλαντίνα, μία μαία που έχει πάρει σύνταξη.

Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο
naftemporiki

Saturday 30 May 2015

Όσα πρέπει να διαθέτουν οι γονείς και όσοι ασχολούνται με τα παιδιά.

Κλείστε κινητά, ακίνητα τηλέφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, κομπιούτερ και ό,τι άλλο αποσπά την προσοχή σας και ακούστε ενεργητικά το παιδί σας: γνέψτε με κατανόηση, ρωτήστε επεξηγηματικές ερωτήσεις και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, να νουθετήσετε ή να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας.
Αγάπη
Το πιο βασικό συστατικό για τη σωστή ψυχική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού είναι η αγάπη. Ο πετυχημένος γονιός εκφράζει την αγάπη του με πολλούς και διάφορους τρόπους: αφιερώνει χρόνο στο παιδί του για σοβαρά ή ‘χαζά’ πράγματα (διάβασμα, παζλ, ή γαργάλημα και τρελοπαιχνίδια), ακούει με προσοχή τι λέει το παιδί (χωρίς να σπεύδει να δώσει λύσεις ή να κρίνει), λέει στο παιδί με λόγια ότι το αγαπάει αλλά επίσης του το δείχνει με τη στάση του σώματος, την έκφραση του προσώπου του, τις αγκαλιές που δίνει. 
Ο γονιός που αγαπάει το παιδί του βάζει όρια και διδάσκει ότι «όχι σημαίνει όχι» (κάτι που βοηθάει τον άνθρωπο και σε μεγαλύτερη ηλικία). 
Όταν πρέπει να διορθώσει το παιδί του το κάνει δείχνοντας αγάπη και σεβασμό, και όχι κατακεραυνώνοντας το ή ακυρώνοντας το.  Ο γονιός λέει την αλήθεια, χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «κακή συμπεριφορά» κλπ, αλλά δεν κατηγορεί το παιδί του ότι είναι κακό. 
Ο γονιός που δείχνει αγάπη στο παιδί του δείχνει και λέει σε αυτό «σε αγαπώ και πιστεύω σε εσένα».
Αποτελεσματικός Δάσκαλος
Οι πετυχημένοι γονείς και όσοι ασχολούνται με παιδιά πρέπει να είναι και αποτελεσματικοί δάσκαλοι: διδάσκουν το παιδί όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Με δυο λόγια, οι ενήλικες είναι τα μοντέλα της καλής συμπεριφοράς που επιθυμούν να αποκτήσει το παιδί. Όπως η γυμνάστρια δεν θα εμφανιστεί στο μάθημα με 15ποντες γόβες και στενή φούστα αλλά με αθλητικά και φόρμα, αντίστοιχα και ο γονιός θα πρέπει να εμφανιστεί ως άνθρωπος με τις ιδιότητες και τις ποιότητες που θέλει να διδάξει στο παιδί του.  Γονείς και όσοι ασχολούνται με παιδιά θα πρέπει να καθορίσουν κάποιες βασικές αξίες, ενδεικτικά μπορούμε αναφέρουμε τους καλούς τρόπους, τον σεβασμό, τη φιλικότητα, κλπ. 
Οι ενήλικες καθορίζουν τους κανόνες, τους εφαρμόζουν οι ίδιοι και ζητούν από το παιδί να τους τηρήσει. Όταν οι κανόνες δεν τηρούνται, θα πρέπει να υπάρχουν συνέπειες. Ο αποτελεσματικός γονιός ανταμείβει την καλή συμπεριφορά και ωθεί το παιδί προς θετικές επιλογές.
Ελαστικότητα
Ελαστικότητα στη στάση του γονιού δε σημαίνει ότι λέει ‘ναι’ σε όλα και κάνει τα χατήρια του παιδιού χωρίς να το μαλώνει για τις άσχημες συμπεριφορές του. Ελαστικότητα σημαίνει ότι ο γονιός αναγνωρίζει τις ανάγκες του παιδιού του καθώς αυτό μεγαλώνει και εξελικτικά αλλάζει στάδιο. Ο γονιός δε συγκρίνει τα παιδιά του μεταξύ τους ή με άλλα παιδιά, δε βάζει όρους και ταμπέλες στην προσωπικότητα του παιδιού (είσαι τεμπέλης, φοβιτσιάρης..). 
Ο πετυχημένος γονιός αντιλαμβάνεται τις ενδείξεις ή τα σημάδια που στέλνει το παιδί του, είτε είναι το κλάμα του μωρού, είτε τα ‘μούτρα’ που κατεβάζει ο έφηβος και αποφασίζει ποιος είναι ο καλύτερος χειρισμός της κατάστασης. Ο πετυχημένος γονιός συναισθηματικά βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με το παιδί του: το καταλαβαίνει και είναι δίπλα του.
Αποδοχή του Εαυτού
Καλός γονιός δεν είναι συνώνυμο του τέλειος γονιός.  Αντίθετα, ο καλός γονιός αποδέχεται τον εαυτό του, αναγνωρίζει τα αδύνατά του σημεία και προσπαθεί να τα βελτιώσει. Ο γονιός που δέχεται τον εαυτό του δέχεται και το παιδί του και δεν πέφτει στην παγίδα του να βλέπει μόνο τις ατέλειες του παιδιού του (όπως βλέπει τις δικές του) ούτε να βλέπει μόνα τα προτερήματά του αγνοώντας τις αδυναμίες του (όπως θα ήθελε να κάνει με τον εαυτό του). 
Ο γονιός θα πρέπει να ακούει το ένστικτό του και να βαδίζει με γνώμονα το καλό του παιδί του στο παρόν και το μέλλον. Όταν ο γονιός αποδέχεται και φροντίζει τον εαυτό του, δίνει το καλό παράδειγμα και στο παιδί να αποδέχεται και να φροντίζει τον εαυτό του, κάτι σημαντικό για την αυτοπεποίθησή του.
Ενεργητική Συμμετοχή
Οι γονείς και όσοι ασχολούνται με τα παιδιά δεν έχουν διακοσμητικό ρόλο, αλλά ενεργητική συμμετοχή στη ζωή του παιδιού τους!  Μην ξεχνάτε πώς ήταν όταν ήσασταν εσείς παιδιά!  Βρείτε το παιδί μέσα σας, γεμίστε ενθουσιασμό και ζωντάνια και συμμετέχετε ενεργητικά. 
Μια δόση χιούμορ, μια δόση συμπόνιας, και μια δόση ευγνωμοσύνης απογειώνουν τη συνταγή! Γνωρίστε τις επιθυμίες, τι αρέσει και τι δεν αρέσει στο παιδί σας, τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του. Φροντίστε να ευθυγραμμίσετε τον τρόπο ανατροφής με την προσωπικότητα του παιδιού, ώστε να έχετε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Παροχή Στοργής
Μην μπερδεύετε τη στοργή με την αδυναμία!  Είτε είστε μαμά είτε μπαμπάς, μια δόση στοργής είναι πάντα απαραίτητη στη σχέση γονιού-παιδιού.  Μπορείτε να δείξετε στο παιδί σας την άνευ όρων αποδοχή σας προς το άτομό του (προσοχή, ΟΧΙ στη συμπεριφορά του). Τι σημαίνει αυτό;  Ότι αγαπάτε το παιδί γι’ αυτό που είναι και όχι για τις καλές του επιδόσεις.  Αν κάνει λάθη, αταξία, ή υπάρχει κάποιο πρόβλημα, τότε διαχωρίζεται το γεγονός ότι το αγαπάτε από το ότι η πράξη του ήταν λανθασμένη. 
Συγχωρέστε το παιδί όταν κάνει κάτι άσχημο και δείξει μεταμέλεια. Αν ξέρετε ποιες συμπεριφορές είναι πραγματικά λάθη ή εξερεύνηση που συμβαδίζει με το εξελικτικό του στάδιο, μπορείτε να είστε πιο ανεκτικοί. Χρειάζεται να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί. Αλλά επίσης χρειάζεται να έχετε και ένα θετικό όραμα για το παιδί και την εξέλιξή του, και με κάποιον τρόπο να το μοιραστείτε αυτό μαζί του!
Επικοινωνία
Η οικογενειακή επικοινωνία δεν είναι πάντα κάτι εύκολο, είναι όμως προτεραιότητα αν επιθυμείτε να είστε πετυχημένοι γονείς.  Κλείστε κινητά, ακίνητα τηλέφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, κομπιούτερ και ό,τι άλλο αποσπά την προσοχή σας και ακούστε ενεργητικά το παιδί σας: γνέψτε με κατανόηση, ρωτήστε επεξηγηματικές ερωτήσεις και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, να νουθετήσετε ή να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας. 
Επικυρώστε το πώς αισθάνεται το παιδί σας, ακόμα και αν δε συμφωνείτε με το τι έγινε (πχ στεναχωρήθηκε επειδή μια συμμαθήτρια του πήρε τη σειρά του). 
Δώστε επιλογές, καθοδηγήστε, δείξτε καλοσύνη και σεβασμό.  Παρηγορήστε, ενθαρρύνετε, υποστηρίξτε το παιδί σας!
* Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Το Αντίο σε μια Πατρίδα
Ένα παιδί που έχει ζήσει την κόλαση κι έχει επιβιώσει…

Μπήκα στο χώρο συνάντησης κι ήταν καθισμένη διστακτικά σε μια καρέκλα. Σήκωσε το κεφάλι της και κοιταχτήκαμε. Τα μάτια της μεγάλα, μαύρα κι υγρά. Τα μαλλιά κατάμαυρα και η εικόνα της τόσο υπέροχα εξωτική στα δικά μου μάτια. Ανατολίτισσα, πανέμορφη και τόσο μα τόσο ντροπαλή, με μια γοητευτική φυσική ευγένεια.
πατριδα
Έδωσα το χέρι πρώτα στη μαμά της που καθόταν δίπλα της και μετά στην ίδια. Γρήγορες συστάσεις… και μετά η μαμά αποχώρησε. Μείναμε οι δυο μας να χαμογελάμε αμήχανα η μια στην άλλη… Δεν μιλά την γλώσσα μου, δεν μιλώ τη γλώσσα της και αποφασίσαμε να συνεννοούμαστε στα αγγλικά.

Την ρώτησα πώς είναι και τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια γέμισαν δάκρυα! Δεκάξι χρονών, ζει στην χώρα μας ένα μήνα και δέκα μέρες ακριβώς. Έμεινα σιωπηλή κι ήταν σαν έναν μικρό ποτάμι να άρχισε να κυλά δίπλα μου…

Μου είπε για τις βόμβες, που έπεφταν παντού, για τις σφαίρες που σφύριζαν πάνω από τα κεφάλια τους. Για το ότι σαν έφευγε για το σχολείο, δεν ήξερε αν θα γύριζε σπίτι της κι αν θα ξανάβλεπε τους γονείς της. Για τους φίλους της που έχουν σκοτωθεί. Για την βόμβα που έπεσε στο δρόμο και έσπασε την τζαμαρία πίσω της. Για τα τζάμια που χαράκωσαν την πλάτη της – σηκώθηκε αργά και σήκωσε την μπλούζα για να δω τα σημάδια της.

Μου είπε για το μικρό δεκάχρονο αγόρι που το αίμα έτρεχε από το λαιμό του σαν ποτάμι και ο νοσοκόμος της ζήτησε να πιέζει με τα δάχτυλα της την πληγή για να μην φεύγει το αίμα.

Μου είπε πώς είναι τα μάτια ενός ανθρώπου την ώρα που στραγγίζει από μέσα του η ζωή, σαν εκείνο το αγόρι που την κοίταζε στα μάτια και τα δάχτυλα της πίεζαν την πληγή στο λαιμό του την ώρα που πέθαινε, εκεί στη μέση του δρόμου, στο μικρό υπαίθριο καφέ που είχε καθίσει, με το φρέσκο χυμό ακόμη στο χέρι της.

Μου είπε για το ότι είδε αποκεφαλισμούς ανθρώπων και μικρά παιδιά να πέφτουν στον δρόμο πυροβολημένα από ελεύθερους σκοπευτές.

Μου έδειχνε με τα χέρια της πώς πετούσαν οι άνθρωποι διαμελισμένοι από βόμβες που έσκαγαν στην αγορά και με το στόμα της έκανε τον θόρυβο και τη βοή του πανικού, λίγο πριν την ανατίναξη.

Μου μίλησε για τις αρπαγές κοριτσιών από τους στρατιώτες και για τον φόβο των γονιών της μην συμβεί το ίδιο και σε εκείνη.

Μου είπε για την απόφαση να φύγουν, για την ημέρα του αποχαιρετισμού,για τα δάκρυα και τα γέλια και την χαμένη ελπίδα, πως θα ξαναδεί το σπίτι της, την αυλή της, το δωμάτιο της. Το ροζ εφηβικό της δωμάτιο, που μου περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια.

Μου μίλησε για τον υποχρεωτικό αποχωρισμό από τον μπαμπά που έπρεπε να μείνει πίσω. Για το μικρό σακίδιο που έπρεπε εκεί να χωρέσει όλη την παλιά ζωή της κι εκείνη επέλεξε να πάρει ζωγραφιές κι ευχές φίλων της,παρά ρούχα ή κάτι πιο χρήσιμο.

Μου μίλησε για το ταξίδι στην Τουρκία, το περπάτημα μέσα από τα βουνά, το κρύο, την κούραση, τη σιωπή και την πείνα.

Μου είπε για το ταξίδι με τη βάρκα. Τη θάλασσα άγρια, πως κουνούσε και ζαλιζόταν, πως φοβόταν.

Μου μίλησε για το πώς έφτασαν στην Κω και πώς πέρασαν εκεί δύο δύσκολες μέρες σε απόλυτη εξαθλίωση και πείνα,μα πως όλοι ήταν καλοί μαζί τους…

Κι ύστερα Αθήνα κι ύστερα… Θεσσαλονίκη κι ύστερα…εκεί απέναντι μου να μου μιλά για τη φρίκη της. Τα μάτια της έτρεχαν ποτάμι, κανένας λυγμός, κανένας ήχος, μόνο δάκρυα. Ένα παιδί.

Ένα παιδί που είχε ζήσει την κόλαση κι είχε επιβιώσει…

Ήθελα να βρω τα σωστά λόγια μα δεν υπήρχαν… Με κοίταξε ίσια στα μάτια και μου είπε πως πριν τον πόλεμο η Συρία ήταν η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο. Πως ήξερε πως δεν θα την ξαναδεί και πως θα την αγαπούσε για πάντα…
Την ρώτησα τι θυμόταν από την χώρα της πριν από τον πόλεμο…
«Τίποτε». Μου απάντησε «Ήμουν τόσο μικρή όταν άρχισε ο πόλεμος, που δεν θυμάμαι πως ήταν πιο πριν». «Τότε πώς ξέρεις πως ήταν όμορφη;» Τη ρωτάω.

Ακούμπησε το ντελικάτο σχεδόν γυναικείο χέρι της στο στήθος της και κλείνοντας τα μάτια ψιθύρισε, «Το ξέρω γιατί όταν τη θυμάμαι πονάει η καρδιά μου»…
Αντίο Πατρίδα…
Η ιστορία είναι αληθινή…όπως και η συνάντηση μου μαζί της! Καλημέρα αγαπημένοι…

Της KaPaworld

Πηγή: kapaworld

Πάνω από 90 παιδάκια φτωχών οικογενειών θα βαφτιστούν ομαδικά ανήμερα του Αγίου Πνεύματος

Ομαδική βάπτιση περισσότερων από ενενήντα παιδιών, που προέρχονται από οικονομικά αδύναμες οικογένειες πολιτών, Ρομά και μεταναστών, θα γίνει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά την προσεχή Δευτέρα, εορτή του Αγίου Πνεύματος, μετά τη Θεία Λειτουργία, στην Καρποφόρα του Δήμου Μεσσήνης.
Η πρωτοβουλία για την ομαδική βάπτιση ανήκει στον ιερέα του χωριού, πατέρα Κώστα Κολτσίδα, που μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και υπογράμμισε ότι «είναι δύσκολο να βαπτιστούν τα παιδιά λόγω οικονομικών δυσκολιών και κοινωνικού αποκλεισμού, γι’ αυτό ανέλαβα την πρωτοβουλία της ομαδικής βάπτισης».
Να σημειωθεί ότι ο παπά-Κώστας είναι Ρομά και εισήλθε στις τάξεις του ορθόδοξου κλήρου το 2009, ενώ υπηρετεί ως εφημέριος στην ενορία της Καρποφόρας τα τελευταία χρόνια. Εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι τον πρώτο καιρό οι κάτοικοι του χωριού ήταν επιφυλακτικοί απέναντί του, όμως γνωρίζοντάς τον καλύτερα οι ενορίτες του, όπως ο ίδιος μας είπε, «με λατρεύουν, με αγαπούν και με στηρίζουν, δεν έχουν κανένα πρόβλημα μαζί μου και τα αισθήματα αυτά είναι αμοιβαία».
Υπογράμμισε αναφερόμενος στην ομαδική βάπτιση, πως η Μητρόπολη Μεσσηνίας και ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος «έχει αγκαλιάσει το έργο μας και μας στηρίζει απόλυτα», ενώ πρόσθεσε πως «οι σκηνές που εκτυλίσσονται κατά τη διάρκεια της βάπτισης είναι συγκινητικές. Βλέπεις τους γονείς να κλαίνε, γιατί είχαν άγχος που τα παιδιά τους μεγάλωναν και ήταν αβάπτιστα».
Ο ιερέας τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «προσπαθώ να είμαι τυπικός και δίκαιος με τις εντολές του Κυρίου και προσπαθώ να βοηθώ τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους, η αγάπη μας είναι το ίδιο για όλους».
Κάθε χρόνο ο αριθμός των παιδιών που βαπτίζονται κατά την εορτή του Αγίου Πνεύματος συνεχώς αυξάνεται και φέτος, μας είπε ο παπά Κώστας, έχουν εγγραφεί να βαπτιστούν ενενήντα παιδιά, ηλικίας ακόμα κι έως 12 ετών. Τα παιδιά αυτά, ανέφερε, προέρχονται από όλη την Πελοπόννησο.


Τριάντα μόνο από τα παιδιά που θα βαπτιστούν είναι από την Αμαλιάδα, ενώ πολλές οικογένειες θα ταξιδέψουν τη Δευτέρα στη Μεσσηνία για να βαπτίσουν τα παιδιά τους, από την Τρίπολη, την Κάτω Αχαγιά, τον Πύργο κι άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, και τόνισε ότι «μπορεί να έρθει οποιοσδήποτε θέλει να βαπτίσουμε το παιδί του, αρκεί μόνο να φέρει μαζί του ληξιαρχική πράξη γέννησής του».
Επιπλέον, σημείωσε ότι τα παιδιά που θα βαπτιστούν δεν είναι μόνο από οικογένειες Ρομά, αλλά προέρχονται και από οικογένειες φτωχές και από οικογένειες Βουλγάρων και Αλβανών μεταναστών.
Ο παπά Κώστας συμπλήρωσε ότι «νονός μπορεί να γίνει όποιος θέλει και δεν έχει καμιά υποχρέωση. Τα αναλαμβάνει όλα η Εκκλησία». Εξήγησε ότι μετά τη Θεία Λειτουργία, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, γίνεται ένα κέρασμα, ώστε οι ανάδοχοι να γνωρίσουν τα παιδιά που θα βαπτίσουν κι αφού ετοιμαστούν όλα, ξεκινά η βάπτιση και τελειώνει αργά το μεσημέρι. Από εκεί και μετά, είπε, δεν υπάρχει καμιά υποχρέωση για τους νονούς. Αυτοί θα καθορίσουν αν θέλουν ή όχι, να έχουν σχέση με τα βαφτιστήρια τους.
Επίσης, ο παπά - Κώστας ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι φέτος που τα παιδιά είναι πολλά, έχει κανονιστεί από τη Μητρόπολη και θα τελέσει την ομαδική βάπτιση μαζί με έναν αρχιμανδρίτη από την Ιερά Μονή Βουλκάνου, ενώ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τελετής έχει προγραμματιστεί από το Δήμο Μεσσήνης και θα προσφερθεί γεύμα σε όλους τους συμμετέχοντες.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ


tharrosnews

Friday 29 May 2015

Οι περήφανοι άνθρωποι
(ανάγνωσμα για όλους, μικρούς και μεγάλους)

Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα απ' όσα μπορείς… Περηφάνια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι…

Κείμενο του ψυχολόγου Νικόλαου Βακόνδιου vakondios.gr

Είναι κάποιοι άνθρωποι που χαράζουν μια πορεία στην ζωή τους, επιμένοντας να ακολουθούν αξίες που μπορεί να μην εκτιμούνται πια.... Κάποιοι μπορεί να τους βλέπουν «μικρούς», μα μέσα τους να ζηλεύουν την δύναμή που αυτοί δείχνουν.

Σαν έναν Δον Κιχώτη που τολμά να τα βάζει με ανεμόμυλους ενώ αυτοί φοβούνται.
Άλλοι όμως, κρυφά τους θαυμάζουν, και τους θυμούνται για πάντα, ως φάρους που τους ενέπνευσαν, που δεν άφησαν τις ανθρώπινες αξίες να χαθούν όταν υπήρχε τρικυμία….
Έλεγε κάποτε ένας τέτοιος «άθικτος» άνθρωπος, μάρτυρας σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ότι ενώ προσπαθούσε να απεγκλωβίσει τον κόσμο από τα άμορφα σίδερα… κοίταξε για μια στιγμή γύρω του, είδε αρκετούς να  παρακολουθούν διστακτικά… τον παραξένεψε γιατί απλά κοιτούσαν… ίσως να δίσταζαν, ίσως να «μάθαιναν» από το παράδειγμά του.... Μακάρι να ήταν αυτό…να «μάθαιναν»…. Ο ίδιος ντρεπόταν που φαινόταν «ήρωας», δεν ήθελε να «ξεχωρίζει»… Μου είπε την φράση… «ίσως πρέπει να έχεις βιώσει τον ανθρώπινο πόνο, για να μπορείς να τον καταλάβεις και να θες να τον σταματήσεις, όπου υπάρχει…»

Οι περήφανοι άνθρωποι λοιπόν είναι αυτοί που δεν ζητούν χάρες για να διακριθούν, δεν θυσιάζουν τον εαυτό τους για να πάρουν εύκολα μία θέση που θα τους δώσει αξία, αναγνώριση των ικανοτήτων τους…. Αντίθετα δίνουν οι ίδιοι αξία στην θέση που έχουν, όποια και αυτή να είναι, βοηθώντας τους γύρω τους… Οι τίτλοι ξέρουν, δεν δίνουν αξία. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν «μέσα» στους ανθρώπους, τον πυρήνα τους, αυτός τους ενδιαφέρει.
Θέλουν ό,τι επιτυγχάνουν να οφείλεται στην αξία τους και μόνο και δεν τους ενδιαφέρει πόσο σπουδαίοι δείχνουν στους άλλους. Ξέρουν ότι μπορεί ποτέ να μην αναγνωριστεί το καλό που κάνουν, προσφέρουν για να βλέπουν το χαμόγελο στα πρόσωπα των άλλων, και συνήθως τους βρίσκεις μέσα στον «απλό» κόσμο….
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους δούλευε υπάλληλος μεταμεσονύχτια βάρδια σε ένα περίπτερο. Μία σοκολάτα να έτρωγε, θα άφηνε τα χρήματα στο ταμείο…. Οι γνώσεις του πολλές, γενικές όχι εξειδικευμένες, καλύτερες από σαράντα πτυχία. Πάντα με το χαμόγελο, παρότι δεν προλάβαινε να δει το παιδί του…. Κι ο κόσμος έκανε ουρά για να μιλήσει μαζί του όταν, νιώθοντας μοναξιά, έβγαινε να αγοράσει κάτι, ζητώντας ουσιαστικά, άνθρωπο για να μιλήσει…. Κι εκείνος, αν και είχε κιβώτια να τακτοποιήσει, ντρεπόταν πάντα να τους διακόψει ενώ του μιλούσαν….
Έχουν δοκιμαστεί καιρό στα δύσκολα αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί μέσα στην οικογένειά τους, μπορεί πιο μετά στη ζωή… Μπορεί να στηρίχτηκαν κι αυτοί από κάποιον Δον Κιχώτη να παλέψουν, και μετά αυτός έγινε το πρότυπό τους στη ζωή… Γι αυτό και ζητάνε πολύ λίγα για να περάσουν καλά στη ζωή, ανθρώπινα πράγματα, όχι υλικά, μια Δουλτσινέα ίσως…
Έχουν ισχυρή αυτοεκτίμηση γιατί δεν μετράνε τον εαυτό τους και τους άλλους με το τι έχουν στην τσέπη, μα συγκρίνονται με το χειρότερο, και νιώθουν πάντα πολύ πλούσιοι…
Κι έτσι αντέχουν πολύ καιρό σε κακουχίες γιατί είναι ολιγαρκείς, κι έτσι, πάντα ελεύθεροι στην σκέψη… Είναι πάντα ελεύθεροι γιατί δεν ασχολούνται με το τι θα μπορούσαν να κατέχουν… Αυτό τους δίνει ένα εντυπωσιακό πείσμα να παλεύουν για την αξιοπρέπεια, την δική τους ή των άλλων.
Οι άθικτοι άνθρωποι λοιπόν είναι θεματοφύλακες ιδεών και ιδανικών, ακόμη και όταν αυτά κατακτηθούν, και πολλοί τα ξεχάσουν γιατί τα νόμισαν δεδομένα…. Στους δύσκολους καιρούς θα είναι εκεί όταν χρειαστεί να τα ξαναθυμίσουν… και θα ξεκινήσουν πρώτοι για τους ανεμόμυλους….

Νικόλαος Βακόνδιος
Ψυχολόγος
Πτυχιούχος Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης


netakias

«Όλα τα παιδιά είναι θαύματα. Αρκεί οι γονείς τους
να διακρίνουν το ταλέντο τους»

Αρετή Κετιμέ

Μερικά βασικά χαρακτηριστικά της συνέντευξης, που αξίζει να δείτε στο βίντεο:

Για την πορεία μετά τις παιδικές επιτυχίες της: 
«Για εμένα υπάρχει μια ενιαία πορεία. Δεν διέκοψα κάτι στην μουσική απ' όταν ήμουν παιδί. Συνέχισα. Έκανα διάφορες συνεργασίες, έβγαλα τέσσερις προσωπικούς δίσκους και συνεχίζω».

Για το πώς βίωνε ένα κορίτσι στα πρώτα χρόνια της εφηβείας του να παίζει υπό επαγγελματικές συνθήκες: 
«Το εκλάμβανα σαν ένα παιχνίδι, κι εξακολουθεί να είναι... παιχνίδι για μένα. Τότε δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε. Παρόλα αυτά, ήξερα πότε είχα κάνει λάθος, ακόμη κι όταν με χειροκροτούσαν".
......................
περισσότερα εδώ: news247

29 Μαΐου 1453 - Η Πόλις εάλω - Fall of Constantinople

«στήτε ανδρείως αδερφοί στήτε ανδρείως» 
Ας δούμε όλοι, ας δείξουμε και στα παιδιά μας ....
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ',
ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου,
έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης.
Η Άλωση της Πόλης, η παράδοση δηλαδή ουσιαστικά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στον Μωάμεθ τον Β' , που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου και τελείωσε  στις  29 Μαΐου του 1453, σήμανε και το τέλος του Βυζαντίου.
Ενός Βυζαντίου που ήταν ήδη εξασθενημένο μετά την Άλωση από τους Σταυροφόρους το 1204 και μετά την κατάληψη και της Καλλίπολης.  

περισσότερα εδώ και εδώ


Δύο πολύ κατατοπιστικά και ενδιαφέροντα ντοκυμανταίρ σχετικά με την άλωση της Πόλης, σαν σήμερα το 1453.
.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 1453 ~ Η Μηχανή του Χρόνου
National Geographic | 1453, η Άλωση της Πόλης

«Μπορείς να κάνεις το σωστό;» - Πώς αντιδρούν τα παιδάκια, αν βρουν ένα πορτοφόλι στο δρόμο;

Ο Ερυθρός Σταυρός της Ιαπωνίας διεξήγαγε πρόσφατα ένα κοινωνικό πείραμα για να διαπιστώσει, πώς θα αντιδράσουν τα παιδιά, εάν δουν ένα ξένο πορτοφόλι σε μια στάση λεωφορείου.
 Στο πείραμα, μια μητέρα αφήνει την κόρη ή τον γιο της, σε μια στάση λεωφορείου, λέγοντάς του/της να την περιμένει εκεί μέχρι να επιστρέψει.
Βλέπουμε μια ομάδα ανθρώπων που ήδη περιμένει στη στάση του λεωφορείου σε μια συνοικία της Γιοκοχάμα.
Με τίτλο “μπορείς να κάνεις το σωστό;” το βίντεο δείχνει το ίδιο σενάριο να επαναλαμβάνεται με διαφορετικά παιδιά.
 

Λίγα λεπτά αργότερα, αφότου η μητέρα έχει απομακρυνθεί, ένας από τους άλλους ενήλικες που περιμένουν το λεωφορείο προσποιείται ότι «κατά λάθος» του πέφτει το πορτοφόλι, το οποίο είναι ακριβώς μπροστά από το παιδί.

mixanitouxronou

Thursday 28 May 2015

Γιατί απαγορεύονται οι ξυλιές
στον ποπό και τα χέρια του παιδιού;

Οι σύγχρονοι γονείς καταδικάζουν τη σωματική τιμωρία και ορκίζονται ότι δε χρησιμοποιούν βία για να πειθαρχήσουν το παιδί τους.
 
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που παραδέχονται ότι περιστασιακά δίνουν μια ξυλιά στον ποπό ή τα χέρια του παιδιού, όταν εκείνο παραφέρεται. Μήπως όμως αυτά τα μικρά χτυπήματα δεν είναι και τόσο αθώα και τελικά συνιστούν βία;

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το
mother.gr , μια ξυλιά στον ποπό ή στα χέρια:
  • Διδάσκει στο παιδί ότι η βία είναι αποδεκτή και μπορεί να τη χρησιμοποιεί ο καθένας, όταν είναι θυμωμένος ή διαφωνεί με κάποιον.
  • Προκαλεί πόνο στο παιδί και σίγουρα κανένας γονιός δε νιώθει καλά, όταν ηθελημένα κάνει το παιδί του να πονά.
  • Πληγώνει συναισθηματικά το παιδί, το οποίο αντί να καταλάβει ότι η πράξη του είναι λάθος, νιώθει ότι το ίδιο είναι κακό και γι’ αυτό τιμωρείται.
  • Κάνει το παιδί να νιώθει ανίσχυρο και απροστάτευτο, αφού αισθάνεται ότι δεν έχει κανένα έλεγχο στο σώμα του.
  • Δείχνει στο παιδί ότι δεν το σέβεστε και αναιρεί όλα τα μαθήματα περί σεβασμού που του έχετε κάνει.
  • Καταστρέφει την εμπιστοσύνη ανάμεσα στο παιδί και σε εσάς και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καλή σας επικοινωνία.
  • Οδηγεί σε περισσότερη βία, αφού σταδιακά η μια ξυλιά θα οδηγήσει στην άλλη, τα χαστουκάκια θα μετατραπούν σε δυνατά χαστούκια και πριν το καταλάβατε πάνω στο θυμό σας θα φτάσετε να χτυπάτε το παιδί σας.
  • Δεν έχει αποτέλεσμα, αφού το παιδί συμμορφώνεται για λίγο και μόνο από φόβο, χωρίς ουσιαστικά να έχει καταλάβει γιατί η συμπεριφορά του δεν είναι σωστή.

Συνεπώς, αν συνηθίζετε να δίνεται πού και πού καμιά ξυλιά στο μικρό σας, θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε, αφού μακροπρόθεσμα οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της πρακτικής θα είναι πολλές και δυσάρεστες.

Η γιαγιά και ο παππούς ...

Ο ρόλος της γιαγιάς και του παππού στην οικογένεια!

«Μπορούσα να κάνω τη γιαγιά μου
να εκστασιάζεται από ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πεινούσα!»

Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος

 
..........................
Το να είναι κανείς παππούς η γιαγιά είναι μια εμπειρία που χαρίζει ευτυχία,
πληρότητα και νόημα στη ζωή! Το να έχει ένα παιδί παππού ή γιαγιά ζει μια εμπειρία μοναδική και ασύγκριτη!

Ακόμα και αν υπάρχουν καυγάδες ανάμεσα στους γονείς και τους παππούδες, αν η σχέση έχει γερές βάσεις και βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην εκτίμηση,
η αγάπη θα αντέξει τις τριβές και τις συγκρούσεις και ο καθένας θα απολαύσει από τη δική του πλευρά και ρόλο την ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται και δημιουργείται!
..........................
περισσότερα εδώ:
Τα χαμομηλάκια που μας μεγάλωσαν!!!

Τηγανόψωμα τέλεια έφτιαξε η μανούλα!!! Μμμμ....


3 ποτήρια του νερού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλιά τις σούπας ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 φακελάκι ξερή μαγιά
ελάχιστη ζάχαρη
χλιαρό νερό
τυρί φέτα τριμμένη με το χέρι σε χοντρά κομμάτια
(το χαμομηλάκι προτείνει και δυόσμο ή ρίγανη)
 


 
* Σε ένα μπόλ βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι, το λάδι, σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό -προσοχή χλιαρό όχι ζεστό ούτε καυτό-, ρίχνουμε μέσα τη μαγιά και ανακατεύουμε καλά.
 
.......
η συνέχεια στη μητερούλα

«Όταν μεγαλώσω εύχομαι να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή!»


«Θα ήθελα να ταξιδέψω στο μέλλον γιατί θα ήθελα να δω πώς θα είμαι και που θα είμαι στο μέλλον και τι θα κάνω. Ελπίζω να έχω ένα σπίτι και δουλειά. Ελπίζω να είμαι καλά και να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή».
---------------------------
Οι πολιτικές εξαθλίωσης των τελευταίων μνημονιακών ετών έχουν σημαδέψει ανεπανόρθωτα τις ψυχούλες των μικρών παιδιών.
Μαθήτρια δημοτικού, σε έκθεση που έγραψε με θέμα «τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω» σόκαρε τη δασκάλα που τη διάβασε.
Το παιδί δεν εξέφρασε την επιθυμία να γίνει γιατρός, αστροναύτης, οτιδήποτε τέλος πάντων που του εξιτάρει τη φαντασία.

Το παιδί έγραψε: «ελπίζω να είμαι καλά και να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή»!.
Προσέξτε.
Το παιδί θεωρεί δεδομένο ότι θα είναι φτωχή όταν μεγαλώσει. Ελπίζει, απλά, να μην είναι πάρα πολύ φτωχή.
H έκθεση, που έγραψε η μαθήτρια δημοτικού, αναρτήθηκε στο Twitter από το χρήστη @Fou_la.

Όσοι πόνεσαν απ' αυτό το «χαστούκι» είναι ακόμα άνθρωποι…

tribune

Wednesday 27 May 2015

Προστατέψτε τα παιδιά σας από το «παιχνίδι των 72 ωρών» - What Is the Facebook “Game of 72”?

... εάν κάποιος γονέας υποπτευθεί πως το παιδί του σχεδιάζει να προβεί στο «παιχνίδι – πρόκληση» των 72 ωρών ή όποιος πολίτης γνωρίζει σχετικές πληροφορίες για αυτό, καλείται να επικοινωνήσει άμεσα με τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με τους ακόλουθους τρόπους:


περισσότερα εδώ
«Εξαφανίσου για 72 ώρες» και στην Ελλάδα; Νέος «εφιάλτης» για τους γονείς

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Την προσοχή των πολιτών και κυρίως των γονέων εφιστά Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας, αναφορικά με το λεγόμενο «Παιχνίδι των 72 ωρών» (Game of 72).
What Is the Facebook “Game of 72” Police Are Alerting Parents of Teens About?
Όπως ενημερώνει η ΕΛΑΣ, πρόκειται για διαδικτυακό φαινόμενο που εμφανίζεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με τους εφήβους να ανταλλάζουν μεταξύ τους μηνύματα, προκαλώντας ο ένας τον άλλον να εξαφανιστούν από το σπίτι τους χωρίς καμία επικοινωνία με τις οικογένειες τους για 72 ώρες.
Οι αστυνομικές αρχές πολλών κρατών εξέδωσαν ειδοποιήσεις προς γονείς και παιδιά, ενώ πολλά είναι και τα σχετικά δημοσιεύματα από πολυάριθμα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του εξωτερικού, που αναφέρουν πως το φαινόμενο λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις.

Το επικίνδυνο αυτό διαδικτυακό «παιχνίδι» φέρεται να ξεκίνησε από τη Γαλλία, όπου 13χρονη η οποία εξαφανίστηκε από την οικία της για 72 ώρες, δήλωσε ότι προσπαθούσε να ανταποκριθεί στο «παιχνίδι - πρόκληση των 72 ωρών».
Βάσει του γεγονότος ότι δεν έχουν ακόμη βρεθεί αποδεικτικά στοιχεία στο διαδίκτυο για την ύπαρξη του επικίνδυνου «παιχνιδιού», μερίδα των ξένων μέσων εικάζει ότι η έκταση που έλαβε το περιστατικό μπορεί να οφείλεται σε αυτοδιαδιδόμενη φάρσα.

Στη χώρα μας δεν έχει σημειωθεί αντίστοιχο περιστατικό, όμως η Ελληνική Αστυνομία και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος βρίσκονται σε επιφυλακή.
Οι αρχές καλούν όποιον γονέα υποπτευθεί πως το παιδί του σχεδιάζει να συμμετάσχει στο «παιχνίδι – πρόκληση» των 72 ωρών, καθώς και όποιον πολίτη γνωρίζει σχετικές πληροφορίες για αυτό, να επικοινωνήσει άμεσα με τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

newsbomb

Νεπάλ: Μετά το σεισμό, τι; - Οργιάζει το δουλεμπόριο παιδιών. Τα προωθούν σε εργοστάσια ή και σε κυκλώματα παιδικής πορνείας -Nepal moves to protect children from human traffickers after earthquake

Παιδιά θύματα των καταστροφικών σεισμών στο Νεπάλ εξαφανίζονται από δουλεμπόρους οι οποίοι τα πουλάνε σε κυκλώματα παιδικής πορνείας και σε εργοστάσια.

Nepal moves to protect children from human traffickers after earthquake
Μια πρωτοφανής επιχείρηση δουλεμπορίου με θύματα μικρά παιδιά από την ηλικία των 8 ετών έχει στηθεί στο Νεπάλ, στα ερείπια του πρόσφατου καταστροφικού σεισμού των 7,8 Ρίχτερ.

Σύμφωνα με τον βρετανικό τύπο που επικαλείται ανθρωπιστικές οργανώσεις που δρουν στην περιοχή, δουλέμποροι εξαφανίζουν παιδιά σεισμόπληκτων οικογενειών και τα προωθούν σε εργοστάσια ή και σε κυκλώματα παιδικής πορνείας.
Οι δουλέμποροι πείθουν τις οικογένειες ότι είναι μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων και υπόσχονται ότι θα προσφέρουν στα παιδιά μια καλή εργασία και γενναία αμοιβή.

Βρίσκουν συνεχώς παιδιά σε εργοστάσια
Σύμφωνα με τις Ινδικές αρχές, πριν από λίγες μέρες βρέθηκαν σε ένα χημικό εργοστάσιο στην Βομβάη που κατασκεύαζε πλαστικές σακούλες, 28 μικρά παιδιά από το Νεπάλ. Την περασμένη εβδομάδα, άλλα 26 παιδιά από το Νεπάλ βρέθηκαν να δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο ρούχων. Πληρώνονταν με ενάμισι ευρώ την εβδομάδα για να ράβουν μπλουζάκια.
Οι ινδικές αρχές αλλά και ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν διαπιστώσει ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχει αυξηθεί η μετακίνηση ανθρώπων σε δύσβατες περιοχές της μεθορίου ανάμεσα στο Νεπάλ και την Ινδία. Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι τα μικρά κορίτσια οδηγούνται σε κυκλώματα παιδικής πορνείας.
thetoc

Κάθε δύο λεπτά εξαφανίζεται ένα παιδάκι στην Ευρώπη
One child reported missing in Europe every two minutes

........................
Σύμφωνα με τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, 250.000 παιδιά εξαφανίζονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη, δηλαδή ένα παιδί κάθε δυο λεπτά.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμάται ότι ετήσια δηλώνονται 140.000 περιστατικά εξαφάνισης ανηλίκων, δηλαδή 383 περιστατικά την ημέρα, στο δε Βέλγιο ο μη κυβερνητικός οργανισμός Child Focus καθημερινά λαμβάνει τέσσερις νέες δηλώσεις εξαφάνισης.

Ο όρος «εξαφανισμένα παιδιά» περιλαμβάνει πολλές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων φονικών αρπαγών, φυγών, εξαφανισμένων ασυνόδευτων ανηλίκων, απαγωγών και εξαφανίσεων χωρίς προφανή αίτια, που χαρακτηρίζονται ως ανησυχητικές εξαφανίσεις.

Τα παιδιά που φεύγουν έχουν εννιά φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να σκεφτούν το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας σε σχέση με άλλα. Το 50% των καταγγελιών εξαφάνισης στην Ευρωπαϊκή Γραμμή 11600 αφορούσαν σε φυγές εφήβων, το 2-5% ασυνόδευτους ανήλικους και το 36% γονικές αρπαγές.

Διάβασε περισσότερα στο: gazzetta

Προετοιμασία για βόλτα με τα παιδιά σε χώρους με πολυκοσμία. - Τι να κάνουμε αν χάσουμε το παιδί μας
σε πολυσύχναστο χώρο;

Είναι ένα τρομακτικό σενάριο που όμως συμβαίνει εκατοντάδες φορές την ημέρα σε πολυσύχναστους χώρους σε ολόκληρο τον κόσμο. Περπατάς μαζί με την οικογένεια ή την ομάδα σου, κρατώντας το παιδί σου από το χέρι, αλλά όταν κοιτάξεις κάτω ή λίγο πιο δίπλα μόλις μισό λεπτό αργότερα, έχει εξαφανιστεί!
 
Μπορεί να υποψιάζεσαι ότι έχει τρέξει μέσα στο πλήθος και αρχίζεις να πανικοβάλλεσαι. Αυτό το άρθρο θα σου δείξει ακριβώς τι πρέπει να κάνεις για να μην συμβεί κάτι τέτοιο αλλά και αν συμβεί, πώς να το αντιμετωπίσεις.
 
Προετοιμασία για βόλτα σε χώρους με πολυκοσμία
1. Πριν φύγετε από το σπίτι, εξήγησε στα παιδιά σου τι πρέπει να κάνουν εάν χωριστούν οποιαδήποτε στιγμή από σένα.
Πες τους να βρουν έναν αστυνομικό ή ένα φύλακα και να του εξηγήσουν ότι έχουν χαθεί. Κάνε σαφές ότι δεν είναι εντάξει να ρωτήσουν ή να ακολουθήσουν ξένους για βοήθεια, ακόμη και αν φαίνονται φιλικοί. Να πουν στον αστυνομικό/φύλακα το όνομά τους, το όνομα σου και πού χάθηκαν.
2. Γράψε τον αριθμό του κινητού σου σε ένα αυτοκόλλητο και κόλλησε το στη μπλούζα τους.
Αν δεν έχεις αυτοκόλλητο, γράψε το σε χαρτί και βάλε το στην τσέπη τους. Υπενθύμισε τους ότι το έχουν και να τους πεις να το δώσουν σε ένα αστυνομικό/φύλακα εάν χαθούν. Μπορείς επίσης να πάρεις κάτι σαν κρεμαστό για το λαιμό ή ένα βραχιόλι, με το όνομα του παιδιού και τον αριθμό του κινητού σας τηλεφώνου χαραγμένα πάνω του.
3. Μόλις φτάσετε, φωτογράφισε τα παιδιά σου με το κινητό σου τηλέφωνο, ώστε να έχεις μια πρόσφατη φωτογραφία τους για παν ενδεχόμενο.
4. Βεβαιώσου ότι τα παιδιά, φοράνε ρούχα με ζωντανά χρώματα.
Τα έντονα πορτοκαλί και κίτρινα μπλουζάκια είναι κατάλληλα για την περίσταση. Αποφύγετε να φοράτε σκούρα χρώματα, καθώς αυτά θα κάνουν εσένα και τα παιδιά σου να γίνεστε ένα με το πλήθος και απόφυγε να τυπώνεις ονόματα πάνω στις μπλούζες των παιδιών γιατί αυτό διευκολύνει έναν ξένο να φωνάξει ένα παιδί και να το πάρει μαζί του.
5. Καλό είναι να έχεις ένα μέσο για να επικοινωνείς με τα παιδιά σου.
Μπορείς να δώσεις στα μεγαλύτερα αδέλφια ένα κινητό τηλέφωνο (απλά βεβαιώσου ότι γνωρίζετε τον αριθμό ).
Τα μικρότερα παιδιά μπορούν να έχουν ένα walkie-talkie για να έρχονται σε επαφή μαζί σου σε περίπτωση που χαθούν. Δείξε τους πώς να το χρησιμοποιούν και εξήγησέ τους, ότι δεν είναι παιχνίδι, αλλά ένας τρόπος για να σε βρουν εάν χωριστείτε.
6. Όρισε ένα μέρος ως το «σημείο συνάντησης» σας, αν κάποιος χαθεί.
Μέρη με συνωστισμό όπως η είσοδος ενός χώρου, δεν είναι καλοί χώροι συνάντησης, δεδομένου ότι είναι σημεία γεμάτα όλες τις ώρες της ημέρας και όχι ιδιαίτερα ασφαλή για ένα μικρό παιδί να κάθεται μόνο του. Αντί γι' αυτό, επίλεξε μια λιγότερο δημοφιλή περιοχή για να συναντηθείτε, όπως δίπλα στο εστιατόριο όπου σκοπεύετε να φάτε. Αυτό θα διευκολύνει τα πράγματα.
7. Θυμήσου! Πρέπει να είστε μαζί, κάθε στιγμή.
Πιθανότατα μπορείς ν' αφήσεις τα μεγαλύτερα παιδιά μόνα τους για λίγο (εφόσον βρίσκονται σε επαφή μέσω των κινητών τηλεφώνων), αλλά τα μικρότερα παιδιά θα πρέπει να τα κρατάς από το χέρι και να μένεις μαζί τους καθώς περπατάτε μέσα στον κόσμο και όχι να τα αφήνεις να τρέχουν μόνα τους μπροστά, με τη λογική ότι αφού τα βλέπεις από μακριά, δεν κινδυνεύουν να χαθούν. Σε ιδιαίτερα μεγάλους χώρους, θα ήταν καλύτερα να βάλεις το παιδί σου σ” ένα καροτσάκι αντί να το έχεις να περπατάει, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να χωριστείτε.
8. Έξυπνη συσκευή που εντοπίζει το παιδί:
Ο Johny Fong , προγραμματιστής και μπαμπάς ενός μικρού αγοριού, όταν έχασε το γιο του σε ένα κατάμεστο εμπορικό κέντρο, ίδρυσε την εταιρία Beluvv η οποία σήμερα κατασκευάζει ρολογάκια εντοπισμού των παιδιών ονόματι Guardian (φύλακας). Συνδέεις το ρολογάκι με το smartphone σου, κατεβάζεις ένα application και κατόπιν φοράς το ρολογάκι στο παιδί. Με τον τρόπο αυτό εντοπίζεις που βρίσκεται το παιδί σου μέσω του κινητού σου ενώ σε περίπτωση που το παιδί χαθεί, εκπέμπεις σήμα σε όλους τους χρήστες της συγκεκριμένης εφαρμογής ώστε να βοηθήσουν στην εύρεσή του.
Επιπλέον έχεις τη δυνατότητα να εγκρίνεις ποιος άλλος θέλεις (θείος, θεία, νονός, συγγενής κλπ) να παρακολουθεί που βρίσκεται το παιδί σου κάνοντάς τον approve μέσω της εφαρμογής. Το ρολογάκι Guardian είναι συμβατό με συγκεκριμένους τύπους smartphone και θα το βρεις εδώ ενώ η εταιρία με έδρα την Ταϊβάν, στέλνει το προϊόν σε όλες τις χώρες του κόσμου.
 
Εάν το παιδί σου χαθεί
1) Καταρχάς μην πανικοβληθείς.
Αυτό μπορεί νa ακούγεται κλισέ και θεωρητικά εύκολο, όμως αν πανικοβληθείς το μόνο που θα καταφέρεις είναι να επιδεινώσεις την κατάσταση.
2) Μείνε συγκροτημένος/η και επικεντρώσου σε αυτό που πρέπει να κάνεις.
Επίσης, έχε υπόψιν ότι το παιδί σου μπορεί να μην έχει πραγματικά χαθεί. Μπορεί απλά να σου ξέφυγε και να έχει μείνει πίσω ή να σταμάτησε για να κοιτάξει κάτι. Εάν έχεις ψάξει παντού γύρω σου και δεν μπορείς να το βρεις, τότε πήγαινε στο επόμενο βήμα. Βρες τον πλησιέστερο φύλακα ή αστυνομικό και εξήγησε του ότι το παιδί σου χάθηκε.
3) Δώσε στο φύλακα ή στον αστυνομικό την πλήρη περιγραφή του παιδιού σου, ηλικία, εμφάνιση, ρούχα, κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κτλ. Πες του αν υπάρχει ένας χώρος που το παιδί σου μπορεί να είναι πιθανό να πάει, όπως ένα αγαπημένο του σημείο, ή μια προκαθορισμένη περιοχή όπου θα συναντιόσασταν. Δώσε τη φωτογραφία του παιδιού σου, που τράβηξες πριν ξεκινήσετε για τη βόλτα σας.
4) Συνεργάσου με το προσωπικό ασφαλείας ή την αστυνομία.
Ο πανικός και οι διαφωνίες μπορεί να σε κάνουν να αισθανθείς χειρότερα εκνευρισμένη/εκνευρισμένος απ' ό,τι είσαι ήδη. Είναι επαγγελματίες και ξέρουν να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις καθώς αντιμετωπίζουν παρόμοια περιστατικά πολλές φορές τον χρόνο.
5) Μείνε εκεί που είσαι εκτός και αν το προσωπικό ασφαλείας ή η αστυνομία, σου πουν κάτι άλλο.
Το παιδί σου μπορεί να είναι κάπου κοντά, απλά το πλήθος να το κρύβει και είναι πιο πιθανό αν είσαι σε ένα σημείο, να σε δει και να έρθει να σε βρει.
 
Τέλος μην ξεχνάς ότι η πρόληψη και η ενημέρωση είναι το νούμερο ένα. Φρόντισε λοιπόν να έχεις ενημερώσει τα παιδιά από αρκετά μικρή ηλικία για τους κινδύνους αλλά και για το τί πρέπει να κάνουν σε περίπτωση που χαθούν. Κι αν βρεθείς στη δυσάρεστη θέση να χάσεις το παιδί σε πολυσύχναστο μέρος ή κάπου αλλού, κάλεσε αμέσως την Αστυνομία ή το Χαμόγελο του παιδιού στο 15900
 
singleparent.gr
enallaktikidrasi

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki